Sommigen volgen het wel op,
sturen e-mails of andere berichten om na te gaan war ik zit en wat de
verdere plannen zijn. Ook lezen er velen het prikbord en dit blog. Mijn
internetmogelijkheden waren erg beperkt vooral door de problemen hier
in Belgie. Momenteel heb ik weer even betere internetkansen. Daarom
even dit :
Door omstandigheden kan ik hier niet veel doen. Aan het hoofddoel
waarvoor ik naar Belgie kwam, kan ik zeker tot 15.12 niets doen. Enkel
kan ik geld uitgeven om op hotel te blijven tot die periode om de
geplande nevenactiviteiten te doen. Met mijn omgeving heb ik daarom
overwogen wat de beste oplossing is. Het staat nu vast. Aanstaande maandag of dinsdag vertrek ik terug richting Roemenie.
Eens het licht terug op groen in Belgie, kom ik dan weer (na de feestdagen ?) terug naar hier.
Gelukkig kan ik terugbliken op een mooie reis door Oost Europa (op het blog staan de dagelijkse verslagen - meer foto's volgen snel) en viel het verblijf in Belgie (buiten de grote problemen) en Nederland ook erg mee.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen) Categorie:Er op uit
Allelei omstandigheden hebben ervoor gezorgd dat ik in tijdgebrek ben gekomen en daar door niet dagelijks in staat was wat nieuws over de reis te publiceren. Ook had ik zeer dikwijls geen internet en kon ik de bewerkte foto's niet op het blog plaatsen. Ik ben nu 2 dagen bij Barend en heb ondertussen al e.e.a. kunnen bijbenen. Het blog wordt zo snel mogelijk bijgewerkt en de foto's worden geplaatst. Het duurt allemaal nog wel even want ik heb momenteel geen vaste verblijfplaats. Ik maak ondertussen ook een volledig verslag met foto's (in word) dat later zal worden gepubliceerd. Kort overzicht van de voorbije dagen : Woensdag 11.11 : Bezoek aan het Concentratiekamp Sachsenhauzen en Berlijn Donderdag 12.11 : Bezoek aan Berlijn Vrijdag 13.11 : Bezoek aan Berlijn Zaterdag 14.11 : Afreis richting Belgie en bezoek aan het Concentratiekamp van Bergen Belzen Zondag 15.11 : Aankomst in Belgie en eerste stappen voor de oplossing van de locale problemen Maandag 16.11 : Politie, Milieudienst, geburen, advocaat en Burgemeesterbezoek Dinsdag 17.11 : Afreis naar Nederland met verblijf bij Barend Woensdag 18.11 : Bezoek aan Anne Frank Stichting en Yachtbeurs METS te Amsterdam Donderdag 19.11 : Afreis naar Belgie met bezoek aan JOBE SPORT Europe (mijn leverancier) Ik zit dus mooi op schema, maar verwacht dat ik dit niet zal kunnen blijven volhouden omwille van regels die nu eenmaal moeten worden gevolgd. Ik zie wel hoe het verder verloopt.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 2/5 - (3 Stemmen) Categorie:Er op uit
Dag 11 (zondag 15.11.2009) : Hannover - Willebroek
Na meer dan 3.300 km. kom ik op zondagmorgen 15.11 om 06.05 uur in Willebroek toe.
De Boordcomputer meldt :
Totaal : 3.311,7
Km
Gemiddeld
61 km/uur
Verbruik
179,2 liter
Gemiddeld
verbruik 5,4 liter/100 km
Een mooi resultaat.
Het grote werk en de eigenlijke reden van de overkomst kan van start gaan. Ik bereid het oplossen van persoonlijke problemen voor en mijn bezoek aan Nederland.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:Er op uit
Eugen heeft zijn boot eindelijk klaar en vraagt me om samen
met hem en Lugi uit vissen te gaan. Er is stavrizi te vangen en deze lekkere visjes lust ik graag. Lugi is pas gescheiden en komt vaak bij zijn vriend en werkmakker Eugen. Soms brengt hij ook met zijn kleindochtertje
mee, die dan met de andere kinder op de Pescărie speelt. Samen met Lugi speel
ik ook regelmatig het remi-spel. Met drie vrienden trekken we dus op zee. Na
een poosje komt de Poliţia de Frontieră(grenspolitie) aanvaren. Gezien nog niet alle papieren van Eugens boot in orde zijn, maken we ons snel uit de voeten en begeven ons aan wal. Ik heb van bij
Doru Hoţu(Doru de dief) een verlengkabel getrokken om een koelkastje te installeren in mijn barak. Doru
komt op zijn beurt van bij iemand anders aan elektriciteit. Deze heeft echter
geen aarding. Ik heb frisdrank in de koelkast staan en bij terugkomst van het
vissen, heb ik dorst. Nat aan de voeten en de handen wil ik de koelkast openen
en ik elektrocuteer me. Ik heb mijn eigen lichaam in vuur gezien, net als in
een film. Het houdt een poosje aan, en ik blijf helemaal verkrampt tot het
zwart voor mijn ogen werd dan laat de elektriciteit me los en vliegt de
koelkast tegen de grond. 30 Meter verder halen we de stekker uit de
contactdoos. Deze is half weg-gesmolten. Belgianu krijgt een tijdelijke
bijnaam: Curentatule (de ge-elektrocuteerde curent = stroom). Een beetje uit mijn lood geslagen, ga ik
naar huis wat rusten. Een tijdje nadien belt Mircea me op met de melding:
Belgianu, er is storm opgestoken en het anker van uw boot is losgeslagen. Uw
boot is op de oever terechtgekomen en helemaal vol met zand en water!
Met Suspectule kuis ik de boot uit en de schade blijft
beperkt. Een jaar later echter duiken de problemen op. Het binnendringen van
het zout water begint in te werken op kabel en de motor. We herstellen alles,
maar er blijft benzine stromen uit de motor. De hersteller daagt niet op en met
Virgil halen we de motor zelf uit mekaar. Ik ben totaal leek op dit gebied.
Virgil echter klust graag en heeft er wel wat verstand van. Hij vindt een klein
pluisje waardoor een klep blijft openstaan. Alles wordt weer in mekaar gestoken
en de boot doet het nu van de eerste keer.
Dag 10 (zaterdag 14.11.2009) : Berlijn â Bergen Belzen
Op mijn
laatste etape naar Belgie, hou ik ook nog halt in Bergen Belzen.
Buiten
Anne Frank, strierven hier duizenden personen waaronder veel joden.
Het kamp
werd na de oorlog met de grond gelijk gemaakt om tyfus en de luizenplaag uit te
roeien. De massagraven werden gedicht.
Bij de
gedenksteen van Anne en Margot Frank leg ik een roos neer met een persoonlijke
brief :
Bergen-Belzen,
14 november 2009.
Anne,
Was je hier niet bezweken aan
uitputting door de Nazi-mishandelingen, zou je vandaag een oude dame geweest,
een heel stuk ouder dan ik. Toch ben je voor mij die jonge meid gebleven, die
ik uit jou dagboek ken. Jou dagboek, ja ... dit dagboek houdt je jong en
levendig. Wij moeten er over waken dat het levendig blijft en dat zulke gruwels
nooit meer gebeuren.
Ook door jou dagboek sta je symbool
voor miljoenen gesneuvelden door de Holocaust en het Nazisme. Voor jou en voor
hen leg ik dit bloemetje ter nagedachtenis neer aan de gedenksteen van jou en
je zus Margot.
Stan
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:Er op uit
Ik trek
naar de Plaz der Luftbrucke. Buiten een monument is het van weinig toeristische
betekenis.
Bij
Liedle wil ik een frisdrank kopen. Aan de ingangsdeur staat een jonge kerel
(zigeunertype) ingetogen en niet opdringerig krantjes te verkopen. Ik vraag hem
Esti Roman ? Antwoord Da, din Suceava. We praten even en bij het weggaan
geef ik hem wat kleingeld en een flesje Cola.
Dan naar
Checkpoint Charlie. Daar waar de controle voor het verlaten van Oost Berlijn
was, met daar achter de ingebeelde Berlijnse Muur.
Via het
Bodemuseum kom ik opnieuw bij de Berliner Dom. Vandaar wandel ik door de
Oost-Berlijnse laan Am den Linden tot bij de Brandenburger Tor, zodat ik die
ook een bij daglicht kan
bekijken.
Bij de
Brandenburger Tor, overhandigt een dame mij een papiertje Ik ben van Bosnie.
Mijn moeder is in het ziekenhuis . Ik geef het briefje terug en loop verder.
Even later hoor ik haar met 4 mensen Roemeens praten. De 4 personen zijn net
toeristen als ik. Zij komen uit Sibiu.
Ik help hen bij het zoeken naar het parlementsgebouw.
Via de
Bundestag (Parlement) kom ik terug bij de Potsdamer Platz voor een gluhwein en
een bratwurst.
Terwil ik
de bratwurst op eet, hoor ik de verkoopster tegen een jonge voor het kraam
zeggen ; Nu sunt multi romani aici ! Ik doe ook met haar een praatje. Ze is
ook uit Sibiu.
Ik trek
terug naar het hotel, maak de bagage klaar voor de volgende dag te vertrekken
en begeef me naar een restaurant in de buurt.
Via de
Charlottenburch begeef ik me naar het prachtige en gygantische Olympisch
Stadion.
Aan de
Hackescher Markt hou ik halt bij een restaurant. Nadien kom ik bij de
Alexanderplatz en bewonder ik de 203 meter hoge Fehrnzehn-toren en de
nabijgelegen Sint Marienkirche en het Rotes Rathaus.
Ik wandel
verder en kom bij de zeer mooie Berliner Dom.
s Avonds
eet ik een pfefersteak in restaurant Pula Grill in de nabijheid van het
hotel.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:Er op uit
Vroeg in
de ochtend trek ik naar Sachsenhauzen. Terwijl Hitler in 1936 in Berlijn prokte
op de Olympische Spelen, werd dit concentratiekamp op 35 km ten Noorden van
Berlijn gebouwd. Bij de inkompoort staat het weer Arbeit Macht Frei. Van de
weinig resterende gebouwen wordt gebruik gemaakt om een goed uitgebouwd museum
op te zetten met een filmzaal, tentoonstellingen, het jodenkamp, de afdeling
van de Russen, de plaats waar mensen werden ge-executeerd, alles herinnerend
aan de tijd van toen, mishandelingen, massamoord, Vanuit Sachsenhauzen
vertrok aan het eind van de WOII ook de Dodenmars.
In de
middag vind ik een gezellig hotelletje in het noorden van Berlijn waar ik tot
zaterdagmorgen kan
blijven. Ik parkeer de auto vlak voor de deur. Door de parkeerproblemen en de
drukte in de stad, zal ik de auto daar dan ook laten staan en de stad bezoeken
met de metro.
In de
vooravond, na een dutje, bezoek ik de Potsdamer Platz waar de Kerstmarkt
Winterwelt is. Een gluhwein kan
er wel in. Van daar wandel ik ook naar de Brandenburger Tor.
s
Avonds eet ik in een Vietnamees restaurant.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:Er op uit
Via Wadowice - Auschwitz - Wroclav - Berlijn Vroeg in de ochtend vertrek ik vanuit Wieliczka. Tegen 8 uur ben ik de stad uit en neem ik ontbijt. Ik neem er nog even de kaart bij, want ik heb me voorgenomen niet meer verloren te rijden. Op de weg geeft men Wadowice niet aan en ook niet de weg met nr. 96 die ik volgens de kaart en routeplanner zou moeten hebben. Ik rij dus maar rechtdoor. Na enkele km. voel ik dat er wat mis zit. Inderdaad het was weer zover te ver gereden en de weg had een ander nummer. Door de mist, door de regen, geraak ik toch bij Paus Johannes Paulus II. Vandaar naar Auschwitz, idemdito weg 955 is nu weg 28. Ondertussen begin in al aardag wat Pools en gebarentaal te verstaan : - Overal staat er reklame met MEBLE. Dat is een dialect in een bepaalde straak in Vlaanderen voor 'meubelen'. Zit ik hier dan in de streek van de meubelen ? Ja hoor, het klopt meble = meubelen - Als ik de weg vraag zegt iedereen tegen mij "PROSTO". In het roemeens is 'prost' = dommerik. Ze zullen mij zeker dom vinden omdat ik het niet versta en steeds de weg kwijtraak. Neen, prosto = rechtdoor. Met de vraag naar Oswicim, prosto, wat gebaren en wat omleidingen, haal ik rond 10u30 Auschwitz I. Tot mijn grote verbazing is de inkom gratis. De tentoonstelling is netjes georganiseerd. Tevenover vele andere kampen, is van dit kamp veel overgebleven. In de meeste gebouwen herbergt dan ook nog eens een tentoonstelling. Net als ik, schenken de meeste bezoekers aandacht aan de inkompoort met het opschrift "Arbeit macht frei" en de gruwelen van Mengele die zich afspeelden tussen blok 10 en 11. Auchswitz II - Birkenau Plots zie ik na een bocht een treinspoor, een treinspoort dat naar een poort loopt in een groot gebouw. Ik ben er ! Bij het binnenstappen van de poort, zie ik het spoor en het peron, dat ik reeds zo dikwijls zag op TV en video, daar waar duizende mensen uit de trein stapten, onmiddellijk werden gesellecteerd, waarvan voor velen hiet hun laatste uur was geslagen, onmiddellijk de gaskamer in, ... voor anderen volden een uitputtingsweg ... het flits allemaal door mijn hoofd en ik krijg een rilling over het hele lichaam. Herinnerend aan de Nazi-gruwels, loop ik alleen en ingetogen het kamp door. Het wordt stil in mezelf. Hoewel er slechts enkele gebouwen resten, 1 treinwagon, de ruines van de gaskamers en crematoria, de schrikdraad, de indelingen van vakken waar ooit barakken hebben gestaan, ... het herinnert allemaal aan foto's en films die ik ooit heb gezien. Ik wandel eenzaam door het kamp, voortdurend denkend aan de gruwels die zich hier hebben afgespeeld. Al is er weinig bezienswaardig overgebleven en is het bezoek toeristisch niet erg georgansieerd, mijn doel is bereikt ... 'Ik ben in het bedevaarstoord, dat ik al zoveel jaren wilde bezoeken !' Ik zet mijn weg verder richting Wroclaw. Als ik daar toekom is het 16 uur. Te laat om de stad bij daglicht te bezoeken. Ik besluit ineens door te rijden naar Berlijn. Laat op de avond kom ik in Berlijn toe en overnacht er in een hotel aan de rand van de stad.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:Er op uit
Gezien mijn verschuiving van de plannen door weeral grijze en regenachtige weer, besluit ik vanuit Wieliczka met de bus het oude stadscentrum van Krakau te bezoeken. Rond 11 uur kom ik in Krakau toe. Daar waar ik gisteren een beetje teleurgesteld was door het weer en de niet zo erg verzorgde stadsrand, is het hartje Krakau gewoonweg schitterend. Vanuit het noord-oosten kom ik aan de Grote Markt. Ik treed eerst de Maria-Baseliek binnen. Het is heel prachtig versierd even later opent men de zuilen van het prachtige altaar. Bij het buitenkomen bewonder ik de ernaast gelegen Maria-kerk, terwijl de 'Hejnal' speelt. De laken halle is echter in renovatie. Ik wandel rond het plein om ook de Raadstoren te bewonderen. Langs de Sint Annakerk trek ik tot aan de Sint Florian-stadspoort om later weer met de minibus naar Wieliczka te trekken. Ik heb hier een internetcafe gevonden om met mijn laptop aan te loggen. Dus wordt de avond hier besteed. Morgen staat het hoogtepunt van 'mijn' reis op het programma een bezoek aan Auschwitz !
Bij de Sint Florian-stadspoort
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen) Categorie:Er op uit
Virgil is naar Bulgarije geweest en heeft er 4 kilogram
afgekookte mosselen gekocht. Hij belt me op en vraagt hoe hij deze kan klaarmaken.
Ik begeef me naar de Pescărie en er komen twee gedachten op om deze klaar te
maken. Ik ga dus inkopen doen. Virgil heeft bezoek in zijn barak, kennissen uit
Rîmnicu Vălcea. Deze komen jaarlijks met een tiental personen en verblijven in
de grote barak van Virgil en Lupu (de
wolf). Er komen regelmatig toeristen in hun barakken, die er in de zomer hun
vakantie doorbrengen. Ik maak de helft van de mosselen in lookboter en de
andere helft in een lichtpikante tomatensaus met fijn gehakte groen-ten.
Iedereen schuift aan tafel, ook de gasten, de buren komen ook proeven. Zo gaat
het op de Pescărie, als er gegeten wordt; wordt alles onder de aanwezigen
verdeeld. Je hoeft dus niet verlegen te zijn om, zonder dat het gevraagd wordt,
mee aan tafel te gaan. Na goed te hebben gegeten, feliciteren allen mij:
Belgianu, je bent een goede kok! Daags nadien doen de gasten van Virgil een bbq. Ik heb net
thuis gegeten, maar als ze mij zien toekomen, roepen ze mij mee aan tafel. Ik
kan niet ontkomen, ze rukken mij als het ware op een stoel en scheppen
onmiddellijk een bord vol.
Ik kon geen verbinding maken via het Wireless internet, dus besloot ik iedere avond een verslag te maken, zodat ik op het moment dat ik kan aanloggen alles snel op mijn blog kan plaatsen.In het hotel kon ik maar 1 nacht verblijven. Na het ontbijt, neem ik nog een koffie om na te denken hoe ik deze zondag zal aanpakken. Ik dacht de stad in te trekken, maar het is erg miezerig en bewolkt weer. Ik bezoek de Wavel, maar mooie foto's maken zit er niet in. Er is te veel mist. Vanop de Wavel zie je niet eens de Wisla-rivier. Ik heb een aantal stadswandelingen bij me en besluit dan maar de Joodse route te kiezen door Kaziemierz. De ene sinagoge na de andere, het ene joods kerkhof na het andere, echt de moeite waard. Door de parkeerproblemen in de stad en het grijze weer, besluit ik naar de zoutmijnen in Wieliczka te trekken. Bij aankomst ontdek ik een gezellig pensionnetje, waar iik voor 2 dagen heb geboekt. Internet is er echter niet. Voor het bezoek hou ik nog even halt bij een restaurant in de buurt van de zoutmijn. Gelukkiig verstaat men hier 'vodca' en we eten wat de pot schaft. Het bezoek een de zoutmijn loont echt de moeite. We dalen via een koker met een 400-tal trappen af tot op 64 meter onder de grond. Hier begint het eigenlijkeke bezoek op niveau 1. We zullen verder afdalen tot niveau 3 (140 meter). Onderweg wordt ons het werkmateriaal getoond dat men bij de mijnontginning door de eeuwen heen heeft gebruikt. Verder zijn er prachtigen zoutsculpturen, ondergrondse kerken, prachtige lusters in zoutkristal. Een lift breng ons terug naar boven. Bij het buitenkomen is het licht aan het regenen. Op mijn weg naar het pension koop ik aan een kraampje wat frisdrank. Ik ontdek onmiddellijk dat de dorpelingen hier meestal geen vreemde talen machtig zijn, maar we redden ons wel, in dit geval met gebaren. 's Avonds zoek ik een restaurantje op in het centrum van Wieliczka. Het menu is beperkt tot Kebab, dus eten we ... Kebab ! Hevige regen bij terugkeer naar het pension. Hopelijk wordt het weer beter morgen. Het TV-toestel beschik over nog geen 10 zenders, allemaal in het Pools, zelfs de tekenfilms. Gelukkig het ik een laptop bij, maar geen internet. Een telefoon met Virgil dan maar en na een vodca vroeg onder de dekens.
Foto : Zoutkristallen luster in de zoutmijn van Wielicska
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen) Categorie:Er op uit
515 Km Via Hongarije - Slovakije - Zakapone - Krakau Met 900 km op de teller verlaat ik Roemenie (gemiddeld verbruik 5,5 Liter/100 Km). Bij aankomst in Krakau staan er 1.553 Km op de teller i.p.v. de uitgerekede 1.441 Km. De redenen : - in Slovakije is men vollop bezig nieuwe autostrades aan te leggen, hierdoor heb ik in Poprad minstens 50km omgereden - dit had tot gevolg dat ik in het donker Polen ben binnengekomen. Ik heb daardoor kilometers rondgetoerd in Krakau om een hotel te vinden. - Eens een hotel gevonden weer de weg kwijt om dit hotel in het donker terug te vinden na een kort bezoek aan het centrum en het avondmaal. Wel 1 voordeel : de boordcomputer meldt ... Totaal : 1.553 Km Gemiddeld : 57Km/uur Verbruik : 82,9 liter Gemiddeld verbruik : 5,3 Liter/100 Km Hoe dan ook, van de totale berekende afstand van 2.923 Km tot Belgie, zijn nu ongeveer de helft afgelegd en het verbruik van deze trip moet dus ongeveer 5 Liter/100 Km zijn geweest.
Tunnel in Slovakije.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:Er op uit
200 Km Borsa - Sighet - Satu Mare
Gemiddeld verbruik 5,5 liter/100 Km
Na enkele koppen koffie en het ontbijt, verlaat ik Kris en Borsa. De uitgestippelde weg door de Maramures gaat langs Sacel. Hier hou ik halt bij een artisanale pottenbakker. Wanneer ik de aangekochte souvenirs in de auto wil laden, valt e.e.a. uit mijn overvolle wagen op de niet verharde en (na regen) zeer slijke weg. "Asa e !" zeggen de roemenen, dus het maar te drogen leggen en we zien wel wat het wordt.
Onderweg merk ik tussen 2 dorpen een markt, in de velden. Naast schoenen, kledij, 2de handmateriaal, allerlei-shops (van zeep tot chocolade), is er ook een eetkraam. "5 mici cu mustar" en een frisdrank.
Nadien hou ik nog even halt in Barsana om er het prachtige klooster te bewonderen. Even later kom ik in Vadu Izei toe, bij kennissen van Kris. Die hebben vandaag het varken geslacht en verwachten mij aan tafel. Na een tuica om de honger aan te wekken, komt de 'friptura de porc cu muraturi' op tafel. Voor de eerste keer zie ik bruine 'mamaliga'. Ik vraag naar de reden hiervan en zeg dit nog nooit te hebben gezien. Het geheim is, de mais wordt eerst op de BBQ gebakken alvorens er meel van te maken.
Na het eten verder richting Sighet. Ik bezoek er een fabriek van een Belg. Karel maakt hier oa. springkastelen. Heel interessant ! Ik heb een onderhoud met de produktieverantwoordelijke en met de bediende voor de administratie en verkoop.
Het is ondertussen al iets na 16uur en ik wil absoluut voor het donker in Sapinta zijn voor enkele foto's. Het lukt me om het 'Vrolijke kerkhof' op foto vast te leggen.
Na een koffie op het marktplein van Satu Mare, check ik omstreeks 19 uur in een hotel in. Avondmaal, enkele biertjes en internet houden mij tot middernacht in het restaurant. Slaaplekker, want morgenvroeg vertrek ik naar Polen.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:Er op uit
De eerste bladzijde van mijn Oost-Europareis is omgedraaid. Gisterenmorgen vertrok ik om ongeveer 9u15 in Constanta.Om 14u45 kwam ik ongeveer 420 km verder in Bacau aan bij Betania. Na een lekkere koffie trok ik samen met SOS-Ondervoorzitter, Andre Muit, naar de gevangenis van Bacau om er een Belg en een Nederlander te bezoeken. Om 17u30 zette ik de reis verder richting Borsa. In Cimpulung Molovenesc een stop voor het avondmaal. Iets lokaal ... Tochitura Bucuvina, en er kwam een prachtig versierde schotel op tafel met 'brinza, mamaliguta, carne, oua si smantana'. Omstreeks 23u30 kwam ik via een zware tocht door de bergen in Borsa aan bij Kris Verellen. Tuica ... noapte buna !
Het staat nu vast, overmorgen vertrek ik richting België. Vandaag wordt aan alles de laatste hand gelegd, zodat ik morgen de bagage kan pakken en overmorgen met een gerust gevoel kan vertrekken. Donderdag 05.11 : Via Galati, Bacau en Suceava trek ik dan tot Borsa (ik ontmoet dus 3 SOS-Medewerkers) Vrijdag 06.11 : Bezoek aan de Maramures en verblijf in Satu Mare Op zaterdagmorgen 07.11 verlaat ik Romenië en 's avonds wens ik in Krakow toe te komen. Normaal staat ook de planning vast voor de andere dagen, maar deze kan door plaatselijke omstandigheden nog ligt wijzigen.Auschwitz en Berlijn worden vast niet overgeslagen. De bedoeling is om rond 15.11 in België aan te komen. 17-18-19.11 ben ik in Nederland.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:Er op uit
Op de heuvel naast de Pescărie hebben zich zigeuners gevestigd. Zij hebben wat oude materialen bij mekaar getimmerd om een verblijfplaats te maken. Zij hebben 2 karren en 2 ezels die ze gebruiken voor
het inzamelen van plastiek flessen. De ene ezel is net een uurwerk. Bijna
klokslag op het uur balk hij. Je zou er haast je uurwerk kunnen op afstellen.
Als hij toch eens fout is met het uur, zegt Luci, de vriend van Eugen: Hij is
ontregeld!
Eén van de zigeunerdochters komt op de Pescărie water vragen
en geraakt in contact met sommige vissers. Na een tijdje praten, gaat zij in
een barak binnen en de deur gaat op slot. Het meisje komt nadien dagelijks om
water en er gaan meer deuren achter haar dicht. Tijdens een gesprek met een van
de vissers hoor ik dat het meisje slechts 13 jaar is.
Het is een zomerse zondag. Ook de zigeuners hebben een vrije
dag. Als tijdverdrijf spannen ze de karren achter de ezels en trekken er de
pier in zee mee op. Vanaf de punt van de dijk wordt het startschot gegeven en
de ezelkarrenrace gaat van start. Alle zigeuners staan boven op de heuvel te
supporteren voor hun lievelingsdieren en hun berijders. Dit herhaalt zich
gedurende een hele periode op zondag.
De zigeuners worden door de politie verjaagd en de hele zone
werd opgekuist. Ondertussen hokken er weer andere zigeuners op dezelfde plaats.
Een Kerstgeschenk voor Nederlandse en Belgische gedetineerden in Roemenië ! 25.12.2009
Deze week ging de 4de editie van de Kerstactie Vergeetmijnietje van start.
Nog een of twee of meer kerstboompjes. Zo
tellen veel gevangenen de jaren van hun gevangenschap af. Het pijnlijke
gemis aan de warmte en nabijheid van familie en vrienden geldt nog
sterker voor gevangenen in het buitenland.
Met Kerst bekruipt dan velen nog meer hen gevoel van eenzaamheid. Een
brief, een kaartje, een bezoek is dan een bemoediging. Nog meer als
gevangenen, in de bezoeken die we aan hen brengen, de ervaring opdoen
dat ze ondanks hun misstap, misdrijf en schuld- er toch nog bijhoren.
Als we daarbij nog in staat worden gesteld om de gedetineerde
medelander in de Roemeense gevangenis een Kerstgeschenk mogen aanbieden
dat afkomstig is van iemand die ze niet kennen en toch aan hen denkt,
dan wordt die pijn van eenzaamheid nog een beetje verzacht !
Voor de vierde maal organiseren wij een inzamelactie om gedetineerde landgenoten in Roemenië een Kerstgeschenk aan te bieden.
Gezien de vorige successen, zijn wij van oordeel deze actie te herhalen en de
gedetineerde met Kerstmis weer eens aangenaam te verrassen. Ver van
huis, vrienden en familie, eenzaam in een cel, wetend dat men buiten
feest viert, dat het een dag van vrede en verdraagzaamheid is, ... ook
voor hun is het Kerstmis. Een geschenk is misschien maar een magere
troost, toch tonen we de gedetineerde hiermee dat hij/zij door de
buitenwereld niet vergeten is. Wij zijn er dan ook vast van overtuigd
dat, mede door uw steun, onze gedetineerde landgenoten weer wat hoop
hebben met het uitzicht naar betere tijden.
Vanaf nu tot 10 december 2009 zamelen wij bijdragen in. Het totaal bedrag zal
verdeeld worden over het aantal Nederlandse en Belgische gedetineerden
in Roemenië. Voor ieder zal een gelijkaardig pakket met voor hen zeer bruikbare spullen,
etenswaren en natuurlijk een Kerstgeschenk worden samengesteld. Gezien
er nog zeer weinig mag afgegeven worden aan de gedetineerden (vooral
wat betreft voedingswaren), zullen wij een Kerstgeschenk afgeven en het
resterende bedrag verdelen onder het aantal gedetineerden en dit op hun
rekening in de gevangenis storten. Zij kunnen er dan zelf over
beschikken en hun aankopen in de gevangeniswinkel doen. Net
als in het verleden, mogen wij voor deze actie rekenen op de
medewerking van de Belgische en Nederlandse Ambassades en Consulaten en
deze van ANP (het Roemeens gevangeniswezen). Wij hopen dan ook op
uw steun te mogen rekenen door uw bijdrage te storten op onze rekening
bij UniCredit Ţiriac Bank - Constanţa :
RON
RO24 BACX 0000 0001 8224 3000
EUR
RO94 BACX 0000 0001 8224 3001
BIC-code : BACXROBU
Op naam van : SOS ROMÂNIA - Ţarile de Jos
Adres : str. Pescarilor 61, Bl. FZ 23, Ap. 21, Et. 5 - 900581 Constanţa - ROMÂNIA
Met vermelding : Actie Vergeetmijnietje 2009 (+ eventueel naam)
Met dank van de gedetineerde medelanders in Roemenië,
SOS ROMÂNIA - Ţarile de Jos
Ik was vandaag als bewonderaar in het vredegerecht van Medgidia (42 km van Constanta). In afwachting van het proces dat ik wenste te aanhoren, was er een proces over een erfeniszaak. De overleden persoon woonde in Medgidia, maar was afkomstig van het dorp Tepes Voda. De opbaring van het lijk was dus in Medgidia, maar de ter aardebestelling in het dorp. Het ging natuurlijk over een geldkwestie, dus ... alle getuigen zijn goed, als het mij maar goed uitkomt denkt de weduwe (die net naast mij stond en op alle vragen van de Vrederechter of de advocate stilletjes antwoordde, zodat ik wist wat zij wenste)
1ste getuige - een buurvrouw uit Medgidia : - Wanneer is Mijheer Popescu overleden ? In januarie dit jaar. - Was u op de begroeting en bij de begrafenis ? Bij de begroeting wel, op de begrafenis in Tepes Voda niet. - Hoeveel mensen waren er op de begrafinis ? Een 100-tal. - Wie heeft de koffietafel betaald ? Mevrouw Popescu, zeker weten, ze heeft er zelfs geld voor geleend ! - Hoe weet u dat allemaal, heeft u dat met eigen ogen gezien ? Neen, dat heb ik gehoord van de andere buren.
2de getuige - een dorpelinge uit Tepes Voda - Wanneer is Mijheer Popescu overleden ? In de lente. - In de lente van dit jaar ? Ja, dit jaar. - In januarie ? Ja in januarie, dat kan ! - Dus in januari in de lente ? Ja !
- Was u op de begroeting en bij de begrafenis ? Bij de begroeting en op de begrafenis.
- Hoeveel mensen waren er op de begrafinis ? Meer dan 100. - Ook aan de koffietafel ? Ja, in het dorp gaat iedereen mee naar de koffietafel (op enkele uitzonderingen na). - Waar vond de koffietafel plaats ? Bij de familie Popescu thuis, het vroegere huis waar ze woonden en dat van de familie is. (Mevrouw Popescu fluistert : "In een zaal") De vraag wordt nog 2 maal gesteld, maar het gefluisterd komt niet tot bij de getuige, dus het blijft "Bij de familie Popescu thuis" - Wie heeft de koffietafel betaald ? Mevrouw Popescu ! Tarani si tigani ? Wel een slechte briefing en slecht geinformeerd! Zelfs de vrederechter kon haar lach niet bedwingen.
Uiteraard heb ik hier niet het hele proces opgeschreven. Ik heb het enkel bij een paar zaken gehouden om aan te tonen dat getuigen, met hun hand op het kruis (ik zweer de waarheid te zeggen, ...), staan te liegen dat zelfs een leek in de zaal beseft dat er iets niet pluis is.
Ik heb een oude Dacia die het niet meer doet. Dan,
bijgenaamd de Ucraineanu (omdat hij
uit Oekraïne afkomstig is), vraagt me om de auto over te kopen. Ik leg hem uit
dat de auto in zeer slechte staat is, maar Dan wil absoluut de auto. Hij zou
hem zelf volledig herstellen. Voor een prijsje verkoop ik gelukkig met
officiële papieren- het oud ijzer en de Oekraïner begint met de herstellingen.
Als de wagen hersteld is, rijdt Dan er duchtig mee rond. Hij gaat ermee naar Năvodari
uit vissen. Bij het terugkeren, rijdt hij achterwaarts tegen een betonblok die
hij niet had gezien. De wagen is nu bij het kofferdeksel helemaal ingedeukt.
Hij laat de wagen op de Pescărie achter. Ondertussen behaalt zijn echtgenote
Nina haar rijbewijs en ze kopen een andere wagen aan. Op een dag laat Nina haar
Oekraïner op de Pescărie achter. Hij gaat aan de boemel met andere vissers.
Gezien hij geen vervoer heeft, besluit hij de oude wagen te nemen om huiswaarts
te keren. Onderweg stopt de politie hem en zijn rijbewijs wordt ingetrokken
wegens dronken besturen van een wagen. Ook blijken de papier van de wagen niet
in orde te zijn. Er wordt mij een verklaring gevraagd en de aan- en
verkoopbewijzen van de wagen. Ik heb er dus duidelijk niets meer mee te maken.
Dan heeft de auto nu op de plaats van het voorval achtergelaten. De wagen is
ondertussen totaal onbestuurbaar geworden. Na enkele maanden staat de politie
(een andere afdeling) weer aan de deur. Domnul Constant, wij hebben vannacht
zigeuners opgepakt die uw wagen hebben gestolen! Wij willen de wagen terug naar
de eigenaar geven. Gezien Dan de eigenaar is verwijs ik de politie naar de
Oekraïner. Ik bezorg ook deze politieman een kopie van het aan- en
verkoopbewijs. Enkele dagen nadien is de politie op zoek naar Dan op de Pescărie.
Het is 21 mei, de feestdag van Sf. Constantin si Elena. De politieman heeft me
gezien terwijl ik met Mushi, Namichu en Broască (de kikker, zijn bijnaam is
afkomstig van zijn familienaam Broscoiu) het remi-spel speel. Hij kent mijn
voornaam uit het dossier en komt in mijn richting en zegt: La Mulţi Ani,
Domnule Constantin! en meldt dat alles in verband met de auto geregeld is.
Eugen heeft zijn boot eindelijk klaar en vraagt me om samen
met hem en Lugi uit vissen te gaan. Er is stavrizi te vangen en deze lekkere visjes lust ik graag. Lugi is pas gescheiden en komt vaak bij zijn vriend en werkmakker Eugen. Soms brengt hij ook met zijn kleindochtertje
mee, die dan met de andere kinder op de Pescărie speelt. Samen met Lugi speel
ik ook regelmatig het remi-spel. Met drie vrienden trekken we dus op zee. Na
een poosje komt de Poliţia de Frontieră(grenspolitie) aanvaren. Gezien nog niet alle papieren van Eugens boot in orde zijn, maken we ons snel uit de voeten en begeven ons aan wal. Ik heb van bij
Doru Hoţu(Doru de dief) een verlengkabel getrokken om een koelkastje te installeren in mijn barak. Doru
komt op zijn beurt van bij iemand anders aan elektriciteit. Deze heeft echter
geen aarding. Ik heb frisdrank in de koelkast staan en bij terugkomst van het
vissen, heb ik dorst. Nat aan de voeten en de handen wil ik de koelkast openen
en ik elektrocuteer me. Ik heb mijn eigen lichaam in vuur gezien, net als in
een film. Het houdt een poosje aan, en ik blijf helemaal verkrampt tot het
zwart voor mijn ogen werd
dan laat de elektriciteit me los en vliegt de
koelkast tegen de grond. 30 Meter verder halen we de stekker uit de
contactdoos. Deze is half weg-gesmolten. Belgianu krijgt een tijdelijke
bijnaam: Curentatule (de ge-elektrocuteerde curent = stroom). Een beetje uit mijn lood geslagen, ga ik
naar huis wat rusten. Een tijdje nadien belt Mircea me op met de melding:
Belgianu, er is storm opgestoken en het anker van uw boot is losgeslagen. Uw
boot is op de oever terechtgekomen en helemaal vol met zand en water!
Met Suspectule kuis ik de boot uit en de schade blijft
beperkt. Een jaar later echter duiken de problemen op. Het binnendringen van
het zout water begint in te werken op kabel en de motor. We herstellen alles,
maar er blijft benzine stromen uit de motor. De hersteller daagt niet op en met
Virgil halen we de motor zelf uit mekaar. Ik ben totaal leek op dit gebied.
Virgil echter klust graag en heeft er wel wat verstand van. Hij vindt een klein
pluisje waardoor een klep blijft openstaan. Alles wordt weer in mekaar gestoken
en de boot doet het nu van de eerste keer.
Via Wadowice - Auschwitz - Wroclav - Berlijn
Gezien mijn verschuiving van de plannen door weeral grijze en regenachtige weer, besluit ik vanuit Wieliczka met de bus het oude stadscentrum van Krakau te bezoeken. 
Ik kon geen verbinding maken via het Wireless internet, dus besloot ik iedere avond een verslag te maken, zodat ik op het moment dat ik kan aanloggen alles snel op mijn blog kan plaatsen.In het hotel kon ik maar 1 nacht verblijven. Na het ontbijt, neem ik nog een koffie om na te denken hoe ik deze zondag zal aanpakken. Ik dacht de stad in te trekken, maar het is erg miezerig en bewolkt weer.
Een Kerstgeschenk voor Nederlandse en Belgische gedetineerden in Roemenië ! 25.12.2009
Ik was vandaag als bewonderaar in het vredegerecht van Medgidia (42 km van Constanta). In afwachting van het proces dat ik wenste te aanhoren, was er een proces over een erfeniszaak.
