Als ik aan de vooravond van 2011 even terugblik op het afgelopen jaar, denk ik bij mezelf : "2010, een jaar om vlug te vergeten !"
Vanaf het einde van 2009 begonnen de problemen zich al op te stapelen. Die verdomde huurder wou het huis maar niet verlaten. Uiteindelijk heeft de rechter hem op 15 november 2009 het huis uitgedreven. Ik had een reis door Oost-Europa achter de rug, zodat ik presies op zondag 15.11.2009 in Willebroek aankwam. Ondanks de talrijke verwittigingen van mijn dochter over de toestand van het huis, zette ik mijn eerste stap binnen. De volgende stap was terug naar buiten om te braken. Ik had mij aan het ergste verwacht, maar ... dit was onmenselijk. Ik begrijp zelfs niet dat beesten (de meer dan 60 katten) dit hebben kunnen overleven. Maandag 16.11 contacteerde ik gespecialiseerde firma's voor een opkuis, want zonder speciale apparatuur is daar geen beginnen aan. Diezelfde avond had ik een afspraak met de advocaat. De advocaat heeft onmiddellijk via de rechtbank een deskundige laten aanstellen om de schade te berekenen. Ikzelf mag niets aan het huis doen voor de expert is geweest en het huis wordt vrijgegeven. Onverrichter zake, keer ik begin december terug naar Roemenie. 1 lichtpuntje toch : ik krijg telefoon van mijn nicht Michele, die ik in jaren niet heb ontmoet. Zo beslis ik nog enkele dagen extra in Belgie te blijven om bij haar te logeren en voor de eerste maal te ontmoeten mijn mijn achternichtje Chiraz. Chiraz zou op 10 december (dan zou ik al terug vertrokken zijn) 6 worden en ik doe vlug wat inkopen voor een vervroegde Sinterklaas en haar verjaardag. Vrijdag, een dag voor dat ik terug naar Roemenie zou trekken, krijg ik telefoon van mijn zoon : 'De motor van mijn boot is in de nacht gestolen !' Eind december laat de deskiundige weten dat hij op 21.01.2010 zou langskomen voor de expertise. 01.01.2010 : Mijn beste vriend Virgil wordt met longproblemen opgenomen in het hospitaal. Hij verblijft zelfs enkele dagen in carantine, omdat men vreesde dat hij de Mexikaanse griep zou hebben. Gelukkig wordt dit uitgesloten. In het hospitaal ontmoet Virgil met Mitica, de broer van Muchi. Virgil verneemt zo dat Muchi maar slechts 2 a 3 maanden te leven heeft. Op 21.01.2010 komt uiteindelijk de expert langs. Ook mijn dochter zou daarbij aanwezig zijn en de advocaten. Even voordien belt mijn dochter, ook de ex-huurder is aanwezig, maar hij is strontzat. Ik beveel mijn dochter niet met hem te praten en haar zeer deftig te gedragen. Zelf zijn advocaat lacht hem uit. Als de expert toekomt zeggen de advocaten niet naar binnen te gaan wegens de toestand. De expert wil, wil wegens de stank, enkel foto's nemen en het dossier thuis afhandelen. Door zattigheid slaat de huurder in de tuin bijna op de grond, dus naar de bovenverdiepingen gaat hij niet meer mee. Er volgt een voorverslag van de expertise. De expert is veel belangrijke dingen vergeten. Ik reageer hierop. Ook de huurder en zijn dochter reageren met leugens, laster en aantijgingen aan mijn persoon. Uiteindelijk volgt een bedrag dat lager is dan 1/6 van het door mij geschatte bedrag. Hierop reageer ik weer en kan het bedrag nog tot ongeveer 1/4 van dit bedrag brengen. Pas op 31.03.2010 wordt het huis door de expert vrijgegeven. Zodoende kan op 13.04.2010 begonnen worden met de opkuis. Op 14.04.2010 vertrek ik uit Constanta met bestemming Willebroek. Op vrijdagmorgen 16.04.2010 kom ik toe. De opkuis is nog niet gedaan, er is een produkt ingespoten voor de ontgeuring en het huis moet het hele weekend dicht blijven. Dank zij het aangename voorjaarsweer maak ik enkele uitstapje, doen we met de familie enkele terrasjes aan ... om maandag van start te kunnen gaan met de verdere opkuis. Ik ondervind bij de werkzaamheden een probleem in mijn rechter onderarm en begeef me op 21.04 naar de vroegere huisarts. Deze stuurt mij door naar een neuroloog in het hospitaal. Buiten de onderzoeken voor het probleem aan de arm, stelt men ook vast dat er wat is met mijn longen. Hierdoor blijf ik 2 maanden in Belgie, waar slechts maximum 1 maand was voorzien en mis ik 2 belangrijke beurzen in Roemenie. Ook de voorbereiding van het zomerseizoen 2010 moet hiervoor inboeten. Bijna dagelijks naar het hospitaal, onderzoeken, scanners, bloedonderzoek, EKG, ... Ondertussen heeft Mike op weg naar zijn moeder aan zee op zondag 23.05.2010 een ongeval met de auto van Anke. De auto kan niet meer herstelt worden, maar gelukkig is Mike ongedeerd. Uiteindelijk heb ik op vrijdag 11 juni alle uitslagen en bezoek ik rond de middag de dokter, die me uiteindelijk terug naar Roemenie laat vertrekken. Om 14 uur vertrek ik samen met mijn zoon terug 'naar huis'. Trouwens is 11.06 de verjaardag van Mike en was ik door alle problemen, hem aanvankelijk een gelukkig verjaardag vergeten te wensen. Zijn verjaardag zou in de auto zijn, dan wel met bestemming Constanta. We moeten ons haasten want op woensdag 16.06.2010 is het de laaste beurs 'Romanian Boatshow' in Constanta en we hebben nog niets voorbereid. In de auto hebben we de tijd om alles te bespreken, zodat we niets vergeten. De voorbereiding loopt uiteindelijk vlot, we hebben ook al jaren ervaring. De beurs is aan de erg magere kant. De crisis laat zich uiteindelijk toch erg voelen in Roemenie. Na de beurs neem ik contact op met de dokter hier voor de verdere behandeling. Dr. Radulescu is de echtgenote van een Nederlandse vriend, Harm. Zij behandelt mij niet alleen als patient, maar ook als vriend. Door de zware medicatie heb ik dagen dat ik me echt rot voel. Ik mag mijn lichaam ook niet blootstellen aan de zon, dus de hele zomer zit ik binnen. In het weekend van 16 tot 18.07.2010 weer een lichtpunt : ik wordt gevraagd als kapitein van een jacht in de Donaudelta voor 2 dagen. Samen met Virgil (1ste matroos) vermaken we ons heel goed tussen de groep die ons uitnodigde. Door de crisis is er veel minder werk en mijn zoon kan het buitenwerk rustig alleen aan. Ik doe dan maar wat administratief werk en ontvang klanten thuis. Vanaf eind augustus wordt de medicatie verminderd en worden de slechte dagen ook wat minder, maar toch blijven ze niet helemaal uit. Normaal volgens de dokters. Maar we tellen af ... eind december (na 6 maanden) wordt ik van de medicijnen verlost. In de nacht van 20-21.08.2010 sterft Muchi. Op zondag 22.08.2010 volgt de begrafenis. Begin oktober komt Gica, vriend en klusjesman in mijn blok, ten val. Na enkele dagen verneem ik dat het zeer ernstig is. Gica zal niet meer terugkeren naar de blok. Hij is ernstig ziek, botkanker. Ik bel met zijn echtgenote en breng hem een bezoek. De 59-jarige Gica, die me altijd 'fratele' (zijn broer) noemde is niet herkenbaar. Hij beseft zelfs niet hoe erg het met hem is gesteld. Hij beweert zich in een huis in Oltenie te bevinden, i.p.v. in een appartement in Constanta. Zijn echtgenote is erg overstuur. Op zondag 25.10.2010 ziet mijn zoon dat mijn auto achteraan is aangereden met lichte beschadiging aan de achterbumper. Ook eind oktober verneem ik van de dokter dat ik de medicijnen nog 2 maanden langer moet nemen dan voorzien, dus tot eind februari 2011 i.p.v. eind december 2010, gezien ik diabetes heb. In november hoor ik van de verzekering dat ze mijn ziektekosten in Belgie niet worden vergoed +/- 850 Euro. Op 10.12.2010 weer eens een aangename, doch zeer vermoeiende dag. Ik vertrek om 5 uur 's morgens naar Boekarest (Bezoek aan Flanders Investment & Trade, NL en BE Ambassades) en nadien samen met Andries den Broeder op gevangenenbezoek in Giurgiu. 's Avonds een prachtig concert aangeboden door de Belgisch Ambassade. Om 4 uur 's morgens weer thuis. Op 20.12.2010 ontvang ik een brief van mijn advocaat, dat er eindelijk toch schot in de zaak gaat komen. Ik verzoek om meer uitleg en die ontvang ik daags nadien. Toch weer eens een lichtpuntje en wat hoop. 22.12.2010 : mijn zoon gaat naar Carefour Kerstinkopen doen. Als hij op de parking terug bij de auto komt, ziet hij dat de linker zijde is aangereden en ernstige schade vertoont. Op maandagavond 27.12.2010 sukkel ik in een put en mijn linker knie doet erg pijn. Misschien nog in het gips voor we 2011 intreden ? Op 29.12 is het veel beter met mijn knie. Misschien zal ik toch al dansend het Nieuwe Jaar instappen.
In totoaal wegen de slechte ervaringen niet op tegen de goed momenten. Daarenboven heb ik nog andere kleine tegenslagen niet vermeld. Ook met de 'liefde' (wat is dat ?) wil het niet vlotten. Toch hou ik de moed erin !
Hopelijk brengt 2011 meer goede zaken. Was het al maar al morgen !
Op minder dan 2 maanden tijd werd mijn auto 2 maal aangereden met vluchtsmisdaad.
Op zondag 25.10.2010 ziet mijn zoon dat mijn auto achteraan is aangereden. De krassen links op de achterbumper zijn op verschillende hoogten. Het moet in de nacht zijn gebeurt, want op zaterdagavond was er aan de auto helemaal niets. Ik kijk eens rond in de buurt en zie geen andere beschadigde wagens. Op maandag zie ik in het centrum een buur rijden met een vrij zwaar beschadiging van de wagen rechts voorin. Als de buur later zijn auto nabij de blok parkeert, neem ik met een rolmeter de hoogten van de beide beschdigingen op. Het zou kunnen overeenkomen, maar dat is niet zeker. Dezelfde dag doen we aangifte bij de politie. Daar waar men vroeger voor het minste krasje op de wagen, een bewijs van de politie moest hebben voordat men kon laten herstellen, wuift nu de politieagent de zaak weg, met een gebaar "voor zulk een banaliteit komen jullie mij lastig vallen", dus is er zeker ook geen onderzoek gedaan naar de mogelijke dader.
Vandaag 22.12.2010 rijdt mijn zoon naar Carefour voor Kerstinkopen te doen. Hij parkeert zich op een sneeuw- en ijsvrije parking. Wanneer hij na de inkopen terug bij de auto komt, merkt hij op dat er weer tegen de auto is gereden. Deze keer zijn er deuken en krassen over vrijwel de hele linker zijde. Boven het voorwiel zijn er ernstige deuken en krassen en zowel in de deur vooraan als achteraan zijn er lichte deuken en ernstige krassen. Ook is er een klein krasje op de buitenspiegel. Weer is er geen dader te bespeuren. Mijn zoon is nu naar de politie om weer maar eens aangifte te doen. Ik ben benieuwd hoe men nu weer gaat reageren !
PS :
Bij een politie patrouille is men meestal met 2 : 1 die kan lezen en een andere die kan schrijven. In Roemenie is men soms ook met 3 (op de foto ... 3 stuks) : dat is voor de moeilijke gevallen, nl. als men iemand nodig heeft die het verschil kent tussen links en rechts. Mijn zoon vulde het aangifteformulier in en gaf dit af aan het daarvoor voorziene loket. Even nadien komt er een agenmt naar buiten, die foto's neemt en zijn bemerkingen formuleert. Deze brengt de formulieren weer naar een andere, die het formulier voor herstelling zou afgeven. Deze laatste vraagt aan mijn zoon of er ook schade is aan de rechter zijde van de auto. "Neen mijnheer, alleen aan de kant van de bestuurder." Waarop de agent zegt dat zijn collega genoteerd heeft op het formulier dat er ook rechts schade is. De agent schrapt zonder verdere controle op het blad 'de rechter zijde' die zijn collega heeft genoteerd. Nu bestaat er wel een mogelijkheid dat die 'foto- en bemerkingen-agent'helderziend is en reeds de volgende schade heeft voorspeld. Ik ken nog zo een agent ... op de examenvraag wiskunde 'Hoeveel is 1 + 1?'antwoorde hij 7. Hij werd aangenomen als politieagent, want hij was er het korst bij !
Ik was hem net nog eens goed aan het bekijken. Hij wordt mager, echt erg mager ... de kalender ! Dus de hoogste tijd om mijn Kerst- en Nieuwjaarswensen over te maken :
Sinds gisteren is het beginnen sneeuwen in Constanta. Gisteren in de namiddag lag er een ligt tapijtje, maar het is voortdurend blijven sneeuwen en nu sneeuwt het zelfs hard en stapelt de sneeuw zich op. Jezeke blijft zijn beddeke uitschudden. De winter is uiteindelijk ook hier aangebroken. De winterkledij bovenhalen is de boodschap ! Ondertussen hebben enkele slimmerikken hier in de binnenstraten getracht er met de auto door te komen. Niet voorzien van winterbanden of sneeuwkettingen, zijn ze op de stukken wegdek die omhoog klimmen blijven steken en hebben ze alle verkeer lam gelegd.
Om het Belgische Voorzitterschap van de Raad van de Europese Unie af te sluiten, heeft de Belgische Ambassade, in samenwerking met de Afgevaardiging van Wallonie-Brussel en in partnerschap met Radio România een concert gegeven met het Nationaal Radio Orkest onder leiding van Iurie Florea en met de solisten Nikolaas Kende (piano) en Lorenzo Gatto (viool). Aan het einde van het concert volgde een daverend applaus en een staande ovatie voor de muzici, ingeleid door de Belgische Ambassadeur Leo D'aes. Na het concert werd een receptie met Belgische specialiteiten aangeboden. Het was een fantastisch avond.
Foto's (Stan) : Verwelkoming door Ambassadeur Leo D'aes(links) - Het orkest(onder)
Het wordt een volgepropte dag vandaag ! Ik ben van 2 uur wakker om me voor te bereiden op een drukke dag. Ik vertrek zo dadelijk naar Boekarest. Buiten 3 afspraken, moet ik ook nog lag de Belgische en Nederlandse Ambassades. Tegen de middag hoop ik klaar te zijn met alles, zodat ik naar Giurgiu kan vertrekken om in de namiddag enkele gedetineerden te bezoeken. Omstreeks 18 uur hoop ik weer in Boekarest te zijn, want om 19 uur is er een concert bij de radio ter gelegenheid van het Belgisch voorzitterschap van de EU. Het concert wordt life uitgezonden en wordt gevolgd door een receptie. Nadien terug naar Constanta. Daarenboven mag ik niet vergeten naar Belgie te bellen want ons Chiraz verjaart vandaag ! Hip, hip, hip ... voor haar 7de verjaardag ! Ik heb net de wegendienst gebeld en men verwacht geen problemen op de weg. Wel sneeuw in Braila en Pitesti, maar in het zuiden is het enkel opletten zoals altijd in de winter. Echt vriendelijke mensen op deze dienst. Een aangenaam gesprekje om 4 uur 's morgens met aan het einde "U stoort helemaal niet, mijnheer !" Mooi toch ! Voor wegentoestanden in Roemenie bel : 0219360 Nu nog een badje, kostuum aan, dasje om, ... en over een uurtje (rond 5 uur dus) west wezen ! Er volgt hier wel een verslagje van.
