Virgil, bijgenaamd Olteanu (omdat hij uit Oltvallei komt), is ondertussen een heel goede vriend geworden.
We ontmoeten mekaar bijna dagelijks. Ook drinken we dikwijls wat samen in een
bar in de buurt of we spelen met andere geburen een partijtje biljart. We doen
heel veel samen en Virgil zal dus dikwijls in dit verhaal voorkomen.
Virgil werkt in het visfabriekje van Bogdan. Het fabriekje
bevindt zich achter de Piaţa de Peste (de vismarkt), even voorbij de Pescărie. Zij leggen er uit Griekenland
ingevoerde ansjovis op voor de handel. Olţeanu heeft een heel vat vol
opgelegde visjes en geeft mij wel meer dan 5 kilogram. Alle vrienden in
Roemenië die ik in deze periode heb ontmoet, hebben een bokaal gekregen.
Nadat ik in het vorige boek had geschreven over mijn
ervaringen op De Pescărie, is er ondertussen weer heel wat gebeurd bij de
zeevissers. Ik vond het dan ook de moeite om deze nieuwe ervaringen via dit
boek over te maken. Pescărie is een baai tussen mijn woning en de badplaats Mamaia.
Nafaic en Colonelu(de
gepensioneerde kolonel bij de marine) zijn ondertussen overleden. Ook Babă Caty (baba = oude vrouw) is niet
meer. Rond Kerstmis waggelde zij scheelbezopen van de ene naar de andere kant
van de Pescărie. Niemand die naar haar omkeek omwille van haar dronkenschap. De
volgende morgen werd zij bij de bushalte in de nabijheid van de Pescărie
doodgevroren aangetroffen. Kenan komt wegens ziekte nog zeer zelden op de
Pescărie. Uit vissen gaat hij hele-maal niet meer. Gică heeft zijn barak
verkocht en is zelf ook van het toneel verdwenen. Ion, de broer van Florin,
rijdt met de vrachtwagen in het buitenland en komt enkel nog als hij wat vakantie
heeft. Vampiru (de vampier) werkt
ondertussen bij een kermisbedrijf. Hij heeft helemaal geen tijd meer om te
vissen. Zo zijn er nog personen die zich niet meer op de Pescărie begeven, maar
aan de andere kant komen er weer nieuwe gezichten bij en spelen zich andere
taferelen af.
De SOS Nieuwsbrief 12 is verschenen met lichte vertraging. Naast het voorwoord, vindt u er medewerkersnieuws, en interessante informatie over de werking van SOS România - Ţările de Jos. Neem alvast een kijkje SOS Nieuwsbrief 12.
Het leven op de Pescarie
is geen gewoon leven. Het is een hard leven voor de zeevissers, maar het heeft
ook zijn mooie kanten. Alle facetten van het leven komen hier aan bod : lief en
leed, plezier en verdriet. Maar wat hier vooral merkwaardig is, is de nog nooit
geziene solidariteit onder de vissers, van allerlei pluimage. Een solidariteit die
al dan niet eens doorbroken wordt met een fel oplopende ruzie. Maar aan het
eind komt het erop neer dat het, van welke afkomst of klasse dan ook, allemaal
vrienden onder mekaar zijn: DE VISSERS
!!!
Belgianu
PS : Dit is het einde van het eerste deel over de Pescarie. Aanstaand zaterdag 26.09.2009 verschijnt de inleiding van Deel 2 en dan zal er weekelijks op maandag een nieuw stukje uit het tweede deel verschijnen en dit tot net voor Kerstmis. Tussen Kert en Nieuwjaar zal dan een langere tekst volgen die nooit eerder is verschenen met de epiloog 'Het Einde !'
Uit het nieuws van gisteren.
Een aardbeving van meer dan 7 op de schaal van Richter, vergelijkbaar met die van 4 maart 1977, zou in Boekarest het leven kosten aan 6.500 mensen, 16.000 ernstig gewonden, 10.500 personen in het ziekenhuis, 13.000 licht gewonden en 95.000 zouden gevangen in blijven in gebouwen of onder het puin.
Meer dan 800 huizen en tientallen openbare instellingen zou worden
overstroomd en de weginfrastructuur in het midden en noorden van de stad zal volledig vernietigd zijn.
In 1977 had de aardbeving 7,3 op de schaal van Richter, het duurde 55 seconden en er kwamen 1.600 mensen om het leven.
Hopelijk blijft het bij een similatie.
Gisterenavond kreeg ik een SMS bericht van een vriendin uit Boekerest : "Sunt la terapie intensiva cu fiul meu. Astept Dr. Spart capul." (Ik ben op intensieve zorgen met mijn zoon. Wacht op dokter. Heeft hoofd verwond.) Ik stuur onmiddellijk een SMS bericht terug : "Wat is er gebeurd ? Kan ik met iets helpen ? Laat vlug iets horen !" Vanmorgen rond 10 uur had ik nog steeds geen bericht ontvangen, dus besloot ik zelf maar op te bellen.
Gisterenavond heeft het zoontje van 10 jaar een fietsongeval gehad met een vriendje toen zij aan het spelen waren. Het zoontje is hierbij op zijn hoofd terecht gekomen en weggevoerd naar de dichtsbijzijnde kliniek. De vriendin werd hiervan op haar werk (apotheek) verwittigd en is in haar witte overjas (werkkledij) onmiddellijk naar de kliniek gegaan. Hoewel ze gezien haar kledij best een collega had kunnen zijn, werd haar de toegang geweigerd, infectiegevaar ! Haar zoon ligt op intensieve zorgen van een kliniek waar geen neurologie is voor kinderen. Dat hospitaal is de andere kant van de stad. Een dokter heeft ze gisterenavond niet meer kunnen spreken. Een hele nacht vol spanning en zonder enig bericht. Vanmorgen rond 10 uur wachtte zij nog aan het cabinet van de dokter om een resultaat te bekomen.
Zonet telefoon (11u10). Het zoontje is net van intensieve zorgen overgebracht naar een gewone afdeling. Moeder is bij hem, hij stelt het goed, heeft wat gegeten, maar zal opgenomen blijven in het hospitaal gezien hij wat geheugenverlies heeft.
Moeder klonk natuurlijk veel opgelichter aan de telefoon, maar hoe is het mogelijk dat men ouders in zo'n situatie meer dan 12 uur in het ongewisse laat. Medisch is er nog veel werk aan de winkel in Roemenië !
Winter en het wordt
muisstil op de Pescarie. Nanelu verblijft in zijn verwarmde en grotere barak.
Op de binnenkoer van de barak is Fanace, bijgenaamd Lipoven (omdat hij van Lipoveense afkomst is uit de Donaudelta),
samen met Blondu (een blondharige dus), vlijtig netten aan het
vlechten en herstellen voor het volgend seizoen. Dezelfde avond speel ik met
Nanelu backgammon. Vampiru komt even later met een jong mooi ogend meisje toe.
Uit het gesprek tussen de 63-jarige Nanelu en het meisje, begrijp ik dat mijn
aanwezigheid niet langer op prijs wordt gesteld. Telefoonnummers worden
uitgewisseld en het meisje zou de nacht in de barak doorbrengen. Belgianu
stapt op en houdt nog even halt bij de barak van Mushi.Het is barkoud -14°C. Mushi, Suspectule,
Nafaik, Cristi en nog enkele anderen, verwarmen zich aan de vodka. In hun barak
is er buiten hun gasfornuis geen verwarming.
Ik koop regelmatig
beltegoed voor een persoon die daar zelf niet toe in staat is. Via SMS
stuur ik hem nadien de code door zodat hij zijn beltegoed kan
herwaarderen. Eergisteren voor de 2de maal in enkele maanden, meldde deze persoon
mij dat de code niet juist was. Na 3-4 controles ... het klopt ! De code die ik doorgaf was werkelijk deze van het kasticket. Ik
trek terug naar de winkel en krijg net als de vorige keer te horen dat
dit niet kan, want het is electronisch. De 'libreria' is net over de
buurbar, dus ... Ik koop er steeds dat
beltegoed, sporadisch als ik niet in de buurt of in Cta ben, zal ik het
elders kopen. Ik koop er ook mijn tabac, Sudoku, ... Ik ken die mensen door en door en die zullen mij niet bestelen. We proberen het met een andere herlaadkaart en dit geeft hetzelfde resultaat.
De 1ste maal ging het over 5 Euro, maar nu over 40 Euro. Dus zeker de moeite waard om naar Cosmote zelf te trekken.
Ik krijg een invulformulier en ze zouden mij van de hoofdzetel bericht
laten als het al dan niet in orde is. Het tegoed zou na ongeveer 2
dagen worden gestort op het nummer van de persoon die er recht op heeft.
Ik heb van Cosmote geen bericht gekregen, maar vannacht liep er een SMS bnnen met het bericht de de
belwaarde met 40 Euro is opgewaardeerd, dus na iets meer dan 24 uur. Ik
heb de uitbater van de winkel reeds reeds gezegd dat het beltegoed
reeds is toegekomen en als ze het nog eens voor hebben, ze de mensen
naar Cosmote zelf moeten doorverwijzen. Zij wisten gewoonweg niet hoe het moest opgelost worden.
Ik ben nu benieuwd wat er met de '2 maand oudere' 5 Euro zal gebeuren, waarvoor ik vandaag een nieuw formulier invulde.
Zelf heb ik een abonnement, dus geen probleem, maar mensen met een
herlaadkaart ... laat je niet zomaar met een kluitje in het riet sturen
!
Zondag 9 april
2006, ongeveer 3 jaar na mijn eerste kennismaking met de Pescarie :
Ik heb bezoek van een
vriendin uit Galaţi. Tijdens een wandeling vertelt ze mij dat ze wel zin heeft
in zeevis. Als verrassing voor haar gaat de wandeling tot op de Pescarie.
Virgil staat aan de BBQ en bakt haring (scrumbie).
Het ruiktverschrikkelijk lekker en ik
maak met Virgil een grapje. Ik zeg hem dat mijn vriendin door de geur van zijn
vis vanop de straat werd aangetrokken en dat hij haar nu maar moet uitnodigen
om mee aan tafel te gaan, ze komt trouwens van een streek waar geen zeevis is.
De vriendin weet echter niet dat Virgil een goede vriend is waarmee ik
regelmatig naar het voetbal ga. Zij is verlegen maar wordt samen met mij naar
binnengetrokken. Na een ţuică is het ijs gebroken en komt de vis, het brood
en het bier op tafel. La Mulţi Ani, Belgianu
!
Door het zoeken van foto's voor een heel ander doel en zaken uit te proberen op het weblog, kwam er een poll tot stand over de Roemeense Elena's. Poll je mee ? Welke van de 8 Elena's krijgt jou voorkeur ?
Elena Basescu - dochter van Traian Elena Gabriela Udrea - politiek Elena Ceauşescu - vrouw van Nicu Elena Gheorghe - Eurosong Sf. Constantin si Elena Prices Elena von Hohenzollern Elena Bianca Constantin - Miss Univers Elena Bogdan - Tennis
Gisteren in de late namiddag begon ik mij onwel te voelen. Ik maakte mij daar zenuwachtig in en de klachten namen toe. Dan gingen ze weer wat weg, maar rond 20u30 begon het opnieuw. Mijn zoon belt de ambulance op. Ik vertel de dokter wat ik voel en buiten de normale testen wenst men een EKG te nemen, maar hun portabel apparaat doet het niet te best. Uiteindelijk slagen ze er toch in een print te maken. Volgens de dokter is alles ok, maar hij stelt toch voor om EVEN langs het hospitaal te gaan voor een nieuwe EKG. Rond 21u30 komen met de ambulance aan het hospitaal. Opnieuw onderzoeken en een EKG. De dokter van de spoedopname, stuurt mij voor een infuus naar de behandelingskamer. De infuus gaat er vrij snel in en de verpleegster stuurt mij terug naar de dokter om mij te ontslaan. Dokter : "U gaat niet naar huis ! Nog een infuus !" Honger, moe, ... Ik stuur mijn zoon naar huis om wat te eten, zodat die ten minste niet mee moest lijden. Het tweede infuus loopt ook goed, tot op het einde. Er rest nog een beetje. Ik verwittig de verpleegster, die dadelijk zou komen, maar door de drukte met alles en nog wat bezig is en mij vergeet. Een man die ze in zijn auto hadden gevonden met een fles whisky, begint te braken. Even later staat die dan weer wankel op zijn benen naast het bed. Ouderen die liggen te zeuren dat het sneller vooruit moet gaan. 3 Zware uitvallen (allen Rroma) tegen het verplegendpersoneel over slechte behandeling, waarbij er bij 1 zelfs de bewaking moest tussenkomen. Kreunende mensen met pijn, familie die rond loopt door de gangen, ... een helse toestand dus ! Maar toch ook nog enkele 'normale' mensen. Uiteindelijk komt de collega van de verpleegster terug toe en ziet dat er bloed is teruggestroomd in het darmpje van het infuus. Deze zet het infuus stop en zegt het is toch bija leeg, terug naar de dokter. Weer wachten en aanschuiven. Het is ondertussen al na 1 uur 's nachts. Ik bel mijn zoon om terug te komen, want nu mag ik toch wel naar huis. Dokter : "Zou je hier niet beter een nacht blijven ? Toch stuur ik je eerst naar de cardiologie !" Weer wachten op de begeleiding om nar de carioloog te gaan. Het wordt al na 2 uur. Gelukkig duurt het daar niet al te lang. Bij de terugkeer vertelt de verpleegster mij dat ik nog 1 onderzoek moet laten doen en als het resultaat goed is mag ik naar huis. Weer naar de behandelingskamer. Er wordt een tubetje bloed afgenomen en het zakje en darmpje van het infuus worden weggenomen. Verpleegster : "Mijnheer, het kan 3 - 4 uur duren tot het resultaat komt ! We hebben hier geen bed voor je, maar je kan altijd op 1 van de vrije brancards gaan liggen." Naar huis mag ik niet, gezien men zonder de uitslag het risico niet neemt me te laten gaan. Om 3u15 stap ik met mijn zoon buiten, kom naar huis (duurt 5 minuten), eet en ga op mijn bed liggen. Ik slaap 2 uurtjes en ga terug naar het hospitaal. Rond 6 uur kom ik daar toe. Bij het binnenstappen, komt de whisky-man (nog op slappe benen) naar buiten. Zijn roes was uitgeslapen. Een dame die de avond voordien voor mij was aangekomen, zat nog steeds te wachten op haar resultaten. Onmiddellijk komt een verpleegster naar me toe : "Waar was u mijnheer ? Ik zocht u voor uw resultaten. Alles is OK, je mag naar huis !" Ik : "Verpleegster, ik heb net in de auto hier op de parking wat geslapen, ik was doodop !" "Begrijpelijk !" De naald van het infuus wordt verwijderd, de papieren meegegeven en om 6u20 was ik weer thuis. Eventjes naar het hospitaal voor een EKG, zegt men daar tegen ! Hoewel ik daarbij moet zeggen dat het verplegend personeel, de dokters en de mensen van de ambulance heel vriendelijk waren en hun uiterste best hebben gedaan. Het roemeens systeem loop hier nog een hele tijd achter en dit komt vooral door de roemeense patienten of hun familie die geen respect tonen voor anderen.
Wegens andere bezigheden heb ik weinig van de US Open kunnen volgen. Toen ik vanavond de gratis bedeelde en plaatselijke krant 'Adevarul de Seara - editie Constanta' uit de muur haalde, was ik aangenaam verast dat Kim de US Open heeft gewonnen. Op de sportbladzijde stond bij het internationaal nieuws stond slechts 1 artikel : (vertaling) Vannacht Kim Clijsters, koningin van de US Open De Belgische speelster Kim Clijsters heeft in New York het tennistornooi de US Open gewonnen door in de finale de Deense Carolina Wozniacki in 2 sets met 7-5 en 6-3 te verslaan. Het is de 2de Grand Slam trofee in de cariere van Clijsters. Een reden dus voor een Belgisch feest in Constanta !
Vanmorgen vertrok ik voor de zaak naar Slobozia om langs Cernavoda
terug te keren naar Constanta. Er zat niet al te veel druk op de ketel,
dus het werd een lekker ontspannende uitstap. In de gemeente Crucea,
tussen Constanta en Slobozia, zag ik voor de zoveelste keer de
wegwijzer naar het klooster staan. Tal van keren had ik er al eens
willen naar toegaan, maar het kwam er nooit van. Vandaag heb ik dan
toch eindelijk de afrit genomen. Vanuit Crucea klim je nog 4 kilometer
door fruit- en maisvelden de bergen in en daar in een vlakte tussen 2
bergtoppen ligt het Manasterea Sf. Crucea (Klooster van het Heilig
Kruis). Ik werd er verwelkomd door een van de slechts 5 nonnetjes die
in het klooster zijn. Het nog zeer jonge meisje stelde voor de sleutel
van het prachtige, volledig houten kerkje te halen om mij ook de kerk
te tonen. De omgeving en het klooster zelf zijn een en al rust. Als
ondersteuning van het klooster en als aandenken voor mezelf, kocht ik
er enkele souveniertjes. Een 100-tal meter achter et klooster stroomt er bronwater uit de berg, de 'Izvor Tamaduirii'. Op
de terugweg van Slobozia, koost ik voor de weg tussen Harsova en
Cernavoda, een weg die ik nog nooit heb gereden. Ik genoot met volle
teugen van het prachtige landschap. Afwissellend stijle heuvels en
vlakten, bossen en weiland, die worden doorsneden door de Donauvallei
... prachtig !!! Op de weg kom je 2 kloosters tegen en een niet noemenswaardige burcht aan de Donauoever in het dorpje Capidava. Het was weer een fijne verkenning tijdens een zonnige dag !
Virgil, bijgenaamd Olteanu (omdat hij uit Oltvallei komt), is ondertussen een heel goede vriend geworden.
We ontmoeten mekaar bijna dagelijks. Ook drinken we dikwijls wat samen in een
bar in de buurt of we spelen met andere geburen een partijtje biljart. We doen
heel veel samen en Virgil zal dus dikwijls in dit verhaal voorkomen.
Virgil werkt in het visfabriekje van Bogdan. Het fabriekje
bevindt zich achter de Piaţa de Peste (de vismarkt), even voorbij de Pescărie. Zij leggen er uit Griekenland
ingevoerde ansjovis op voor de handel. Olţeanu heeft een heel vat vol
opgelegde visjes en geeft mij wel meer dan 5 kilogram. Alle vrienden in
Roemenië die ik in deze periode heb ontmoet, hebben een bokaal gekregen.
De SOS Nieuwsbrief 12 is verschenen met lichte vertraging.
Uit het nieuws van gisteren.
Gisterenavond kreeg ik een SMS bericht van een vriendin uit Boekerest : "Sunt la terapie intensiva cu fiul meu. Astept Dr. Spart capul."
Gisteren in de late namiddag begon ik mij onwel te voelen. Ik maakte mij daar zenuwachtig in en de klachten namen toe.
 "Laughing"){kind=icon}
Vanmorgen vertrok ik voor de zaak naar Slobozia om langs Cernavoda
terug te keren naar Constanta. Er zat niet al te veel druk op de ketel,
dus het werd een lekker ontspannende uitstap.
