Woensdag in de late namiddag vroeg Virgil me aan de telefoon om met hem voor enkele dagen mee te gaan naar Baie Herculane, Timisoara, Orsova, Portile de Fier, ... het zuidwesten van Roemenie, waar ik nooit voordien ben geweest. Na een korte twijfel, besloot ik mee te gaan. We vertrokken rond 21 uur met de trein uit Constanta met eindbestemming Gara Baie Herculane. Hier kwamen we daags nadien vroeg in de ochtend toe. We vertrokken onmiddelijk naar Resita. Terwijl Virgil hier enkele zaken moest regelen, bezocht ik het Stoomtreinmuseum, de enige bezienswaardigheid van het verouderde industriestadje.
Station Baie Herculane
Stoomtreinmuseum Resita
Piata Victoriei met de Orthodoxe Kathedraal
Van Resita trokken we onmiddellijk naar Timisoara, zodat Virgil hier zijn zaken verder kon afhandelen. Ook hier werd alles vrij vlug geregeld en hadden we de tijd om de mooie stad Timisoara even te bezoeken : het oude stadhuis, de Piata Unirii, de uitgestrekte Piata Victoriei met aan de ene kant de Opera en aan de andere kant de Orthodoxe Kathedraal en het mooie stadspark waren zeker een bezoek waard. Via Lugos en Caransebes trokken we met de kamper terug naar Baie Herculane. Hier was het de eerste avond van het 4-daags stadsfeest. Het loonde dus de moeite om naar het hoger gelegen stadscentrum te trekken om de folkloremuziek, dansspectakels, souvenirs-, eet- en drankstands te bezoeken.
Het werk was vroeger gedaan dan voorzien, hierdoor konden we de tweede dag nog aan andere bezoeken besteden. We trokken langs de Donau tot bij de Ijzeren Poort. Onderweg bemerkten we de Valea lui Stan (de Stan-vallei).
Valea lui Stan gezien vanaf het klooster
Van het St. Ana klooster krijg je een mooi overzicht over de Donau en de monding van de Cernarivier
Onderweg bemerkten we de Valea lui Stan (de Stan-vallei). Vandaar naar het stadje Orsova om het prachtige St. Ana-klooster en de moderne Katholieke kerk te bezoeken. Onderweg hielden we nog halt bij een tanta van Virgil die ons vers fruit (dat we zelf van de bomen mochten trekken) serveerde. Na het middageten gingen we terug naar Baie Herculane, zodat we ook bij klaarlichte dag het kuuroord konden bewonderen. Op het onderkomen oude stadsdeel prokt het stambeeld van Hercules. De oude prachtige hotels zijn cultureel beschermde monumenten, maar zijn spijtig genoeg ook verkrot.
Hercules-stambeeld
Folkloristische dans ...
... en zang
In afwachting van de trein die ons rond 22 uur de hele nacht door Roemenie terug naar Constanta moest voeren, trokken we terug naar het stadsfeest en zijn spectakel. Met 'Mici' en een lekkere pint folkloristische muziek, dans en zang brachten we de tijd door. Zaterdagmorgen omstreeks 7u30 kwamen we terug aan de Zwarte Zee toe. Een mooi en niet gepland snoepreisje !
Gisteren zondag was een pratige en zonnige dag. Een reden om een uitstapje te maken met een vriendin. De trip vertrok uit Constanta en liep naar het noorden, in de richting van Tulcea. Doel wa : het schieten van kiekjes voor mijn reisgids over Dobrogea. Niet langs de gewone weg, dus ! Via Navodari, Corbu en Vadu belandden we in Histria om een bezoek te brengen aan de ruines. Vandaar trokken we tot Babadag met een kort bezoek aan de prachtige moskee. Nog even verder naar het noorden om langs het Razim-meer te rijden.
In Sarichiol (vissersdorpje aan het Razim-meer) vraag ik de weg naar Enisala om daar de ruines te bezoeken. De zeer vriendelijk dorpelingen (Lipovenen) die mij de weg wijzen, zitten op een zondagmiddag bij de dorpswinkel te praten, bij een flesje bier of ... wat sterkers.
Zo kom ik in Enisala bij de hoog op de berg gelegen ruines van de voormalige Romeinse, Byzantijnse en vervolgens Genuese vesting. Enisala is een dorp dat zich uitstrekt tussen de meren Babadag en Razim. Vandaar rij ik terug richting Babadag en bemerk ik het Dorpsmuseum van Enisala, dat ondergebracht is in een typisch vissershuis uit de Donaudelte met een rietendak. Dit wordt gemaakt van riet uit de Delta. Het museum herbergt kleurrijke wandtapijten en volkskunst uit de Delta.
Vanuit Babadag richting Constanta, hou ik halt in de bossen van Babadag bij het restaurant "Doi Iepurasi" (Twee konijntjes)voor het avondmaal. Buiten konijnen en andere boerderijdieren, leven hier ook nog struisvogels. In het restaurant laat mij verleiden aan de huisspecialiteit uit Dobrogea die op het menu staat. Drie soorten van varkenvlees op een bedje van mamaliga (maisbrei), versierd met in het zuur opgelegde groenten en ui. Lekker !!!
Onderweg belt Virgil mij op om te vragen of ik niet met hem wil meegaan naar Boekarest om zijn peetvader, die uit Rome moet toekomen rond 00.30 uur, af te halen. Ik stem toe en we vertrekken om 21.00 uur. Onderweg belt een andere vriend die in de vlieghaven van Kogalniceanu werkt Virgil op. Icu meldt dat het vliegtuig vertraging heeft, maar weet niet persies hoeveel. Aangekomen in Otopeni (rond 00.15 uur) merken we dat het vliegtuig pas om 01.25 uur zal landen. Rond 02.00 uur vertrekken we terug richting Constanta en vanmorgen om 05.00 uur waren we terug thuis.
Vorige week werd mij door mijn vriend Virgil gevraagd om een boot weg te brengen naar Tulcea en met een groep in de Delta rond te varen. De eigenaar van de boot zoekt iemand met een vaarbewijs en via Virgil komen ze bij mij terecht. Het hotel en eten zou inbegrepen en ook zou men alle kosten vergoeden. Vertrek vrijdagnamiddag rond 16 uur. Veel meer was niet duidelijk. Vrijdag kreeg ik enkele telefoons van Virgil, waarin ik vooral te horen kreeg dat het tijdstip van vertrek was uitgesteld. Er is een JEEP onderweg van Boekarest met de trailer die de boot naar de Delta brengt. Ik had ondertussen dus al wat anders gepland, want ik dacht dat het niet meer zou doorgaan en tevens veel te laat was geworden. Rond 20u30 telefoon : "Stan, de trailer is in Mamaia, vlug daar naartoe, zodat we de boot uit het water kunnen halen !" Omstreeks 22u00 vertrekken we. Virgil en ik in mijn wagen voorop en achter ons de eigenaares van de boot met een Jeep en de trailer + boot. Het is donker en we komen om 1u30 's nachts bij hotel Mon Jardin in Mahmudia aan. Hotel Mon Jardin is een prachtig nieuw hotel met 4* (www.hotelmonjardin.ro)
Hotel Mon Jardin gezien vanop het water
Hotel Mon Jardin met zwembad aan de oever van de Donau
Zaterdag na het ontbijt bij het zwembad, laten we de boot te water. Mijn meegenomen GPS hadden we niet nodig want er zou ons een boot voorvaren met aan het roer iemand uit de delta. Dat maakt de zaak veel eenvoudiger, want als je de weg niet weet in de delta, verdwaal je zonder twijfel. Om 9 uur worden de boten geladen en de groep van ongeveer 30 personen komt aan boord. In het jacht (meer modern en meer luxe) dat ik moet besturen nemen vooral de vrouwen en kinderen plaats, in de passagiersboot zitten vooral de mannen. Om 10u00 maakt matroos Virgil de trossen los en weg zijn wij voor een 4-tal uur in de prachtige Donaudelta.
De 2 boten aan het ponton voor Hotel Mon Jardin De linkse werd bestuurd door Căpitanul Stan
Langs de Sf. Gheorghe-arm komen wij in Murighiol, waar we links afgaan tot het eiland Uzlina (waar ik oa. vorig jaar was). Hier gaan we de kanalen en meren op om het prachtige natuurschoon, wat de delta heeft te bieden, te bewonderen. Via de kleinere meren en kanalen doen we de grote meren, Lac Isac en Lac Gorgova, aan en komen we terug op de Sf. Gheorghe-arm. Gezien ik enkele malen in deze streek was en de vroeger gegeven uitleg van de gidsen hier niet ben vergeten, kan ik ook mijn bemaning wat ondertiteling geven bij hun bezoek ... de vogeltjes, de bloemetjes ...
De afgelegde routemet BBQ bij het rode bolletje
Aan de Sf. Gheorghe-arm gaan we aan wal voor een BBQ. De tenten worden opgeslagen, het eten belandt op de 'gratar', de drank wordt aangerukt en onmiddellijk verandert de oever in een groot feest. De meesten helpen bij het klaarmaken van het eten of zitten te praten, enkele mannen halen hun vislijn boven, de kinderen spelen, ... kortom ...genieten van de natuur ! Rond 16u00 wordt de aftocht geblazen en komt iedereen terug aan boord. We volgen de Sf. Gheorghe-arm nog voor een uurtje stroomopwaarts tot bij het hotel in Mahmudia. Iedereen is erg tevreden over de prachtige namiddag en de kapitein en zijn matroos drinken een wel verdiend glas (fles) wijn. Er volgt nog een gezamelijk avondmaal met eten (vooral vis op verschillende wijzen) van de beste kwaliteit. Zondag na het ontbijt wordt er nog even gevaren voor deze die dat wensen en gaat de boot terug op de trailer. De eigenaar met de Jeep moet naar Boekarest en de boot moet naat Mamaia. Dus besluiten we dat ik de boot zal meebrengen ... maar we MOETEN eerst nog eten. Vissoep, vis in een goed gekruid tomatensausje met natuuraardappelen en papanasi als desert. Weer om duimen en vingeren af te likken. De hele groep, die mij ondertussen als Belgianu' aanspreken, bedankt ons hartelijk voor de fijne momenten die we hen hebben aangeboden en om 14u30 vertrekken we terug richting Constanta. Om 18u00 ligt de boot terug op het meer van Mamaia, de trailer staat in de tuin en de missie is uitgevoerd. Ik hoop om zulke momenten nog te mogen meemaken !
Vrijdagavond moest ik voor de zaak naar Calarasi. Calarasi is een niet veel beduidende stad in het zuiden van Riemenie aan de oever van de Donau en op enkele kilometer van Bulgarije. Gezien het laat werd besloot ik om in het Hotel Complex Albatros - Podul 4 te overnachten. Ik had hier reeds informatie over gevonden op het internet. Het complex beschikt over tal van recreatiemogelijkheden, waaronder in de zomer watersport. Dus misschien een nieuwe klant voor Jobe. Gisteren keerde ik terug langs Ostrov. Ik nam vanuit Calarasi de overzet om de Donau over te steken (heb deze weg reeds enkele malen gedaan). De Donau staat op een zeer hoog pijl. De rivier is uit haar oevers getreden. Gelukkig houdt de 2de dijk, die meestal de weg is stand. Zoniet zou er veel schade zijn.
Eens aan de overkant rij je lang de Bulgaarse stad Silistra. De stad
ligt aan de grens, er is nog altijd een grenspost en de oude schrikdraad
die Roemenie met Bulgarije scheidt is er nog altijd. Toch is er vrij
veel gependel tuseen de 2 steden. Even halt gehouden aan het vrouwenklooster van Dervent. Langs de wijngaarden geraak ik tot
bij Ostrov en even verderop staat een wegwijzer naar een burcht "Cetatea Pacuiu lui Soara". Door
slijk en plassen op een weg waar slechts 1 auto kan rijden, moet ik na
enkele kilometer omkeer maken. Onmogelijk om verder te rijden en
gelukkig een plaatsje waar ik de wagen kon keren. Het bezoek zal voor een andere keer zijn.
Ik rij verder tot aan het klooster van Sf. Apostol Andrei, een klooster
waar ik telkens stop als ik deze weg neem. Het ligt op een 4-tal kilometer van de hoofdweg. Het klooster verschild van de anderen doordat Apostel Andrei het kruis anders draagt dan de andere heiligen, namelijk in een X-vorm en niet zoals alle anderen in een +-vorm Tijdens mijn bezoek bel ik een vriend, Andre en vraag hem of ik hem met iets kan plezieren uit het klooster dat zijn naam draagt, een pater, een klokkenspel, ..., maar Andre wil een nonnetje en die hebben ze niet in een mannenklooster. Bij het verlaten van het klooster ontmoet ik ook nog Pater Garagist die een auto aan het zegenen was
Dan maar weer verder tot Adamclisi. Bij het binnerijden van het dorp liggen langs de linkerkant van de weg ruines van wat ooit een romeinse burcht was. Buiten wat hopen stenen is het niet erg merkwaardig. Wel schuilen er grote historische verhalen achter. Deze zijn ook te bezichtigen in het muzeum in het dorp en zetten zich voort bij het mauzeleum dat achter het dorp hoog bovenop de berg staat. Vandaaruit richting Constanta.
Door het slijk was mijn auto dringens aan een kuisbeurt toe. Dus de 'spalatorie' dan maar en terwijl men mijn auto kuist in de buurtbar met vrienden nakaarten en het glas opheffen om een mooie zonnige dag af te sluiten.
Vanmorgen vertrok ik voor de zaak naar Slobozia om langs Cernavoda
terug te keren naar Constanta. Er zat niet al te veel druk op de ketel,
dus het werd een lekker ontspannende uitstap. In de gemeente Crucea,
tussen Constanta en Slobozia, zag ik voor de zoveelste keer de
wegwijzer naar het klooster staan. Tal van keren had ik er al eens
willen naar toegaan, maar het kwam er nooit van. Vandaag heb ik dan
toch eindelijk de afrit genomen. Vanuit Crucea klim je nog 4 kilometer
door fruit- en maisvelden de bergen in en daar in een vlakte tussen 2
bergtoppen ligt het Manasterea Sf. Crucea (Klooster van het Heilig
Kruis). Ik werd er verwelkomd door een van de slechts 5 nonnetjes die
in het klooster zijn. Het nog zeer jonge meisje stelde voor de sleutel
van het prachtige, volledig houten kerkje te halen om mij ook de kerk
te tonen. De omgeving en het klooster zelf zijn een en al rust. Als
ondersteuning van het klooster en als aandenken voor mezelf, kocht ik
er enkele souveniertjes. Een 100-tal meter achter et klooster stroomt er bronwater uit de berg, de 'Izvor Tamaduirii'. Op
de terugweg van Slobozia, koost ik voor de weg tussen Harsova en
Cernavoda, een weg die ik nog nooit heb gereden. Ik genoot met volle
teugen van het prachtige landschap. Afwissellend stijle heuvels en
vlakten, bossen en weiland, die worden doorsneden door de Donauvallei
... prachtig !!! Op de weg kom je 2 kloosters tegen en een niet noemenswaardige burcht aan de Donauoever in het dorpje Capidava. Het was weer een fijne verkenning tijdens een zonnige dag !
Vorig jaar hoorde ik iemand praten over het natuurschoon van Jurilovca en Gura Portiţei. Ongeveer 100 km ten noorden van Constanta ligt het dorp Jurilovca, nabij Babadag, aan de oever van het gigantische lagune Lacul Goloviţa. Gura Portiţei kan men enkel per boot vanuit Jurilovca bereiken door het Goloviţa-meer (14 km) over te steken. Met paard en kar kan Gura Portiţei
worden bereikt over de kustweg vanuit Vadu (Constanta) of
Sf. Gheorghe (Tulcea). Gura Portiţei is gelegen op een smalle strook zand tussen de Zwarte Zee en Goloviţa-meer van de Donau Delta.
Oorspronkelijk was Gura Portiţei een vissersdorp, maar
tegenwoordig staat het bekend als een van de meest ingetrokken (en rustig)
toeristische bestemmingen op de Roemeense kust.
De naam Gura Portiţei is gekoppeld aan communicatie tussen het Goloviţa-meer en de Zwarte Zee. Het gebied maakt deel uit van de natuurreservaat van de Donau Delta. Men treft er zoetwatervis en verschillende soorten vogels aan. Er zijn oa. tal van pelikanen op het Goloviţa-meer.
Alle reden dus om een bezoek te brengen en van de rust en de natuur te genieten. Ik deed dit op zondag 28.06.2009 en ga vast en zeker terug !
){kind=link}
