Dan, Suspectule (de
verdachte), heeft een vriendin. Het is de 35-jarige Violeta, de tweelingzuster
van Gaby, die vroeger al bij Dan was ingetrokken. Violeta heeft 2 kinderen en
brengt ook nog het dochtertje van haar zuster Gaby (alcoholiste en prostituee
in de haven) groot. In de kleine barak van Dan wonen ze dus met 2 volwassenen
en 3 kinderen. In de zomer geen probleem, de kinderen spelen buiten tot laat op
de avond. Net voor de winter maakt Suspectule het overdekte terrasje dicht,
zodat zij er een gesloten ruimte bij krijgen. Hij plaatst er een houtkacheltje
voor de verwarming. Vanop de aanpalende werf trekt hij stroom naar de barak om
wat verlichting te hebben en een koelkastje te plaatsen.
Gheorghe, het zoontje van Violeta, zit in de derde klas. Van
school trekt er niemand zich wat aan, tot er resultaten komen. Dan krijgt het
ventje onder zijn kont als de punten onvoldoende zijn. Ik kan niet erg veel
doen, maar stel voor hem met rekenen te helpen. De vermenig-vuldigingstafels
kent hij totaal niet. Op de Pescărie gaat de aandacht van de jongen vlug
verloren, dus laat ik Gheorghe gedurende enkele weken dagelijks naar me thuis
komen. Ik koop een zak seminţe
(zon-nebloemzaadjes) die hij mag gebruiken voor zijn berekeningen te maken. Aan
het eind van iedere les maken we oefeningen en mag Gheorghe de zaadjes houden.
Na drie weken kent hij de vermenigvuldigingstafels (tot 10) perfect.
Violeta, ondertussen Suspecta
genaamd, heeft geen enkel gevoel voor waarden. Als ze geld heeft moet het
meteen op. Zo koopt ze na ont-vangst van het kindergeld, dat de Primărie (gemeente) jaarlijks aan
alleenstaande moeders geeft, een wasmachine van 500 RON (ongeveer 150 Euro).
Deze wordt met de taxi geleverd en het geld is meteen op. Wat ze ermee
aanvangt, blijft voor iedereen een raadsel, want ze hebben geen stromend water.
Af en toe komt de familie Suspect, zoals ze de bijnaam hebben gekregen,in de winter bij mij thuis om een douche te
nemen. Dan vraagt me om wat geld te lenen zodat ze brood en sigaretten kunnen
kopen, want Violeta heeft weer alle het geld gespendeerd aan zaken die ze
absoluut niet nodig hebben.
Dan krijgt van iemand een oud tv-toestel en hij koopt op de
Russische markt Gorbaciov, waar alles veel goedkoper is, een kleine antenne
van 30 RON (ongeveer 8,5 Euro) zodat ze ook wat televisie kunnen kijken. Maar
Suspecta krijgt weer wat onderhoudsgeld voor de kinderen en koopt onmiddellijk
een dvd-speler van 200 RON (ongeveer 60 Euro). Geld voor dvds is er echter niet.
Vorig jaar verdween Violeta en de kinderen na een hevige
ruzie met Dan. Enkele maanden later staat ze er weer: Dan, ik ben zwanger van
jou! De familie Suspect wordt weer herenigd. Violeta gaat ondertussen uit werken, zo hoor ik van de
kinderen. Waar ze werkt blijft wel heel onduidelijk. Tijdens een wandeling in
de buurt kom ik er echter achter. Violeta zit voor de kerk met 2 kinderen en
een dikke buik te bedelen om geld. Op 23 april (de dag van Sfânt Gheorghe) wordt de kleine
Gheorgiana geboren. De flinke meid weegt bijna 4 kilogram en heeft prachtige
blauwe oogjes, net als Dan. De vissers mompelen onder elkaar: Zou Suspectule
dan toch de vader zijn? In de barak woont men nu met 6. In juni ontstaat er een nieuwe ruzie tussen Dan en Violeta.
Weer verdwijnt Violeta met de kinderen. Enkele dagen later trekt een
zigeunerin, die ook al in andere barakken heeft vertoefd, bij Dan in. Deze is
op haar beurt ook hoogzwanger en op de Pescărie lacht men er nu mee dat de
barak van Dan een kwekerij is geworden, niet van vis, maar van kinderen. Laat in augustus loopt Violeta weer op de Pescărie. Pronkend,
de kinderwagen voorduwend, roept ze tot twee maal toe zeer luid: Buna, .
Buunaaaaaaaa! om aan mij te tonen dat ze weer terug is.
Koning Albert II - Staatsbezoek van 08.07.2009 aan Roemenie
Op 08 juli 2009 bracht Koning Albert II een Staatsbezoek aan Roemenie. Vandaag vond ik een filmpje op Youtube over dit bezoek. De reportage handelt over de tweed dag van het bezoek van de Vorst. Toen ik van de gevangenis van Rahova naar het centrum reed, zag ik aan het einde van Drumul Tabarei bij het stambeeld van Danny Huwe een mengte met ook militairen. Door de stadsdrukte kon ik echter niet stoppen, maar vanaan de verkeerslichten kon ik aanschouwen dat Koning Albert II een groet bracht aan de tijdens de revolutie overleden reporter.
Een tijdje later was ik ook getuige in de Cercul Militar van zang en dans van roemeense kinderen die in verschillende talen het Vorstelijk paar verwelkomden. Na het officiele gedeelte, weerklonk de Brabaconne en volgde de receptie. Zoals eerder op dit blog werd geschreven, had ik de gelegenheid om persoonlijk Koning Albert II de hand te schudden en met hem een praatje te maken.
De beelden hieronder heb ik dus ook persoonlijk meegemaakt.
De Roemeense regering is vandaag uit elkaar gespat, nadat de ministers
van de sociaaldemocratische partij PSD hebben beslist op te stappen.
President schuldig voor politieke crisis Eerder
op de dag had president Traian Basescu het ontslag van minister van
Binnenlandse Zaken Dan Nica bekrachtigd en minister van
Ontwikkelingssamenwerking Vasili Blaga benoemd als zijn voorlopige
opvolger. Blaga is een politieke medestander van Basescu.
PSD-fractieleider
Mircea Geoana liet daarop weten dat alle ministers van de partij van
Nica hun ontslag indienen en wees de president als schuldige aan voor
de politieke crisis. Het komt nu aan de liberaaldemocratische premier
Emil Bloc toe om dit ontslag al of niet te aanvaarden.
Omstreden uitspraken Nica
vloog de laan uit na omstreden uitspraken over een mogelijke poging tot
fraude bij de presidentsverkiezingen van 22 november en omdat volgens
Bloc de criminaliteit in Roemenië is gestegen.
Blaga, die ook
tot nieuwe vicepremier is benoemd, is de lijsttrekker van de
burgerlijke partij PD-L, die bij de officieel partijloze Basescu
aanleunt.
PD-L en PSD besturen sinds begin dit jaar Roemenië.
Het staat nu bijna volledig vast. Rond 5 november trek ik door Oost-Europa om op 15 november in België toe te komen. De reis ziet er als volgt uit : Vanuit Constanta via Boekarest tot Pitesti. Vanaf hier wordt afgeweken van de normale route.
I.p.v. de Olt-valei trek ik langs Poienari en Vidraru door het Transfagarasan-gebergte (indien niet gesloten) richting Mamamures.
Dracula-kasteel van Poienari Barage Vidraru Transfagarasan
In de Maramures zal ik hopelijk Kris ontmoeten in Borsa en voor de 2de maal een bezoek brengen aan 'Het Vrolijke Kerkhof' van Sapinta. Verder bezoek ik de streek met zijn typische bezienswaardigheden.
Het Vrolijke Kerkhof van Sapinta
Via Satu Mare verlaat ik Roemenie richting Krakow. Ik hou halt in het bergstadje Zakopane, net na de Slowaakse grens, in het Poolse Tatra-gebergte. Zakopane
Dan volgt een ongeveer 3 daags stasbezoek aan de cultuurstad Krakow om via Waldowice (geboortestad van Paus Johannes Paulus II) het reeds lang geplande Concentratiekamp van Auschwitz (Birkenau) te bezoeken. Krakow Auschwitz
Via Wroclav (kort stadsbezoek) gaat het dan verder tot Berlijn. Ook hier denk ik een 3-tal dagen te verblijven, om dan het laatste bezoek te doen van de reis, nl. het Concentratiekamp van Bergen-Belzen (Anne Frank achterna, dus).
Berlijn Gedenkteken van de zusjes Frank in Bergen-Belzen
Uiteraard zullen er tal van foto's gemaakt worden en zal ik via dit blog verslag uit brengen van deze Oost-Europareis.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen) Categorie:Er op uit
Virgil, bijgenaamd Olteanu (omdat hij uit Oltvallei komt), is ondertussen een heel goede vriend geworden.
We ontmoeten mekaar bijna dagelijks. Ook drinken we dikwijls wat samen in een
bar in de buurt of we spelen met andere geburen een partijtje biljart. We doen
heel veel samen en Virgil zal dus dikwijls in dit verhaal voorkomen.
Virgil werkt in het visfabriekje van Bogdan. Het fabriekje
bevindt zich achter de Piaţa de Peste (de vismarkt), even voorbij de Pescărie. Zij leggen er uit Griekenland
ingevoerde ansjovis op voor de handel. Olţeanu heeft een heel vat vol
opgelegde visjes en geeft mij wel meer dan 5 kilogram. Alle vrienden in
Roemenië die ik in deze periode heb ontmoet, hebben een bokaal gekregen.
Nadat ik in het vorige boek had geschreven over mijn
ervaringen op De Pescărie, is er ondertussen weer heel wat gebeurd bij de
zeevissers. Ik vond het dan ook de moeite om deze nieuwe ervaringen via dit
boek over te maken. Pescărie is een baai tussen mijn woning en de badplaats Mamaia.
Nafaic en Colonelu(de
gepensioneerde kolonel bij de marine) zijn ondertussen overleden. Ook Babă Caty (baba = oude vrouw) is niet
meer. Rond Kerstmis waggelde zij scheelbezopen van de ene naar de andere kant
van de Pescărie. Niemand die naar haar omkeek omwille van haar dronkenschap. De
volgende morgen werd zij bij de bushalte in de nabijheid van de Pescărie
doodgevroren aangetroffen. Kenan komt wegens ziekte nog zeer zelden op de
Pescărie. Uit vissen gaat hij hele-maal niet meer. Gică heeft zijn barak
verkocht en is zelf ook van het toneel verdwenen. Ion, de broer van Florin,
rijdt met de vrachtwagen in het buitenland en komt enkel nog als hij wat vakantie
heeft. Vampiru (de vampier) werkt
ondertussen bij een kermisbedrijf. Hij heeft helemaal geen tijd meer om te
vissen. Zo zijn er nog personen die zich niet meer op de Pescărie begeven, maar
aan de andere kant komen er weer nieuwe gezichten bij en spelen zich andere
taferelen af.
De SOS Nieuwsbrief 12 is verschenen met lichte vertraging. Naast het voorwoord, vindt u er medewerkersnieuws, en interessante informatie over de werking van SOS România - Ţările de Jos. Neem alvast een kijkje SOS Nieuwsbrief 12.
Het leven op de Pescarie
is geen gewoon leven. Het is een hard leven voor de zeevissers, maar het heeft
ook zijn mooie kanten. Alle facetten van het leven komen hier aan bod : lief en
leed, plezier en verdriet. Maar wat hier vooral merkwaardig is, is de nog nooit
geziene solidariteit onder de vissers, van allerlei pluimage. Een solidariteit die
al dan niet eens doorbroken wordt met een fel oplopende ruzie. Maar aan het
eind komt het erop neer dat het, van welke afkomst of klasse dan ook, allemaal
vrienden onder mekaar zijn: DE VISSERS
!!!
Belgianu
PS : Dit is het einde van het eerste deel over de Pescarie. Aanstaand zaterdag 26.09.2009 verschijnt de inleiding van Deel 2 en dan zal er weekelijks op maandag een nieuw stukje uit het tweede deel verschijnen en dit tot net voor Kerstmis. Tussen Kert en Nieuwjaar zal dan een langere tekst volgen die nooit eerder is verschenen met de epiloog 'Het Einde !'
Uit het nieuws van gisteren.
Een aardbeving van meer dan 7 op de schaal van Richter, vergelijkbaar met die van 4 maart 1977, zou in Boekarest het leven kosten aan 6.500 mensen, 16.000 ernstig gewonden, 10.500 personen in het ziekenhuis, 13.000 licht gewonden en 95.000 zouden gevangen in blijven in gebouwen of onder het puin.
Meer dan 800 huizen en tientallen openbare instellingen zou worden
overstroomd en de weginfrastructuur in het midden en noorden van de stad zal volledig vernietigd zijn.
In 1977 had de aardbeving 7,3 op de schaal van Richter, het duurde 55 seconden en er kwamen 1.600 mensen om het leven.
Hopelijk blijft het bij een similatie.
Gisterenavond kreeg ik een SMS bericht van een vriendin uit Boekerest : "Sunt la terapie intensiva cu fiul meu. Astept Dr. Spart capul." (Ik ben op intensieve zorgen met mijn zoon. Wacht op dokter. Heeft hoofd verwond.) Ik stuur onmiddellijk een SMS bericht terug : "Wat is er gebeurd ? Kan ik met iets helpen ? Laat vlug iets horen !" Vanmorgen rond 10 uur had ik nog steeds geen bericht ontvangen, dus besloot ik zelf maar op te bellen.
Gisterenavond heeft het zoontje van 10 jaar een fietsongeval gehad met een vriendje toen zij aan het spelen waren. Het zoontje is hierbij op zijn hoofd terecht gekomen en weggevoerd naar de dichtsbijzijnde kliniek. De vriendin werd hiervan op haar werk (apotheek) verwittigd en is in haar witte overjas (werkkledij) onmiddellijk naar de kliniek gegaan. Hoewel ze gezien haar kledij best een collega had kunnen zijn, werd haar de toegang geweigerd, infectiegevaar ! Haar zoon ligt op intensieve zorgen van een kliniek waar geen neurologie is voor kinderen. Dat hospitaal is de andere kant van de stad. Een dokter heeft ze gisterenavond niet meer kunnen spreken. Een hele nacht vol spanning en zonder enig bericht. Vanmorgen rond 10 uur wachtte zij nog aan het cabinet van de dokter om een resultaat te bekomen.
Zonet telefoon (11u10). Het zoontje is net van intensieve zorgen overgebracht naar een gewone afdeling. Moeder is bij hem, hij stelt het goed, heeft wat gegeten, maar zal opgenomen blijven in het hospitaal gezien hij wat geheugenverlies heeft.
Moeder klonk natuurlijk veel opgelichter aan de telefoon, maar hoe is het mogelijk dat men ouders in zo'n situatie meer dan 12 uur in het ongewisse laat. Medisch is er nog veel werk aan de winkel in Roemenië !
Winter en het wordt
muisstil op de Pescarie. Nanelu verblijft in zijn verwarmde en grotere barak.
Op de binnenkoer van de barak is Fanace, bijgenaamd Lipoven (omdat hij van Lipoveense afkomst is uit de Donaudelta),
samen met Blondu (een blondharige dus), vlijtig netten aan het
vlechten en herstellen voor het volgend seizoen. Dezelfde avond speel ik met
Nanelu backgammon. Vampiru komt even later met een jong mooi ogend meisje toe.
Uit het gesprek tussen de 63-jarige Nanelu en het meisje, begrijp ik dat mijn
aanwezigheid niet langer op prijs wordt gesteld. Telefoonnummers worden
uitgewisseld en het meisje zou de nacht in de barak doorbrengen. Belgianu
stapt op en houdt nog even halt bij de barak van Mushi.Het is barkoud -14°C. Mushi, Suspectule,
Nafaik, Cristi en nog enkele anderen, verwarmen zich aan de vodka. In hun barak
is er buiten hun gasfornuis geen verwarming.
Ik koop regelmatig
beltegoed voor een persoon die daar zelf niet toe in staat is. Via SMS
stuur ik hem nadien de code door zodat hij zijn beltegoed kan
herwaarderen. Eergisteren voor de 2de maal in enkele maanden, meldde deze persoon
mij dat de code niet juist was. Na 3-4 controles ... het klopt ! De code die ik doorgaf was werkelijk deze van het kasticket. Ik
trek terug naar de winkel en krijg net als de vorige keer te horen dat
dit niet kan, want het is electronisch. De 'libreria' is net over de
buurbar, dus ... Ik koop er steeds dat
beltegoed, sporadisch als ik niet in de buurt of in Cta ben, zal ik het
elders kopen. Ik koop er ook mijn tabac, Sudoku, ... Ik ken die mensen door en door en die zullen mij niet bestelen. We proberen het met een andere herlaadkaart en dit geeft hetzelfde resultaat.
De 1ste maal ging het over 5 Euro, maar nu over 40 Euro. Dus zeker de moeite waard om naar Cosmote zelf te trekken.
Ik krijg een invulformulier en ze zouden mij van de hoofdzetel bericht
laten als het al dan niet in orde is. Het tegoed zou na ongeveer 2
dagen worden gestort op het nummer van de persoon die er recht op heeft.
Ik heb van Cosmote geen bericht gekregen, maar vannacht liep er een SMS bnnen met het bericht de de
belwaarde met 40 Euro is opgewaardeerd, dus na iets meer dan 24 uur. Ik
heb de uitbater van de winkel reeds reeds gezegd dat het beltegoed
reeds is toegekomen en als ze het nog eens voor hebben, ze de mensen
naar Cosmote zelf moeten doorverwijzen. Zij wisten gewoonweg niet hoe het moest opgelost worden.
Ik ben nu benieuwd wat er met de '2 maand oudere' 5 Euro zal gebeuren, waarvoor ik vandaag een nieuw formulier invulde.
Zelf heb ik een abonnement, dus geen probleem, maar mensen met een
herlaadkaart ... laat je niet zomaar met een kluitje in het riet sturen
!
Zondag 9 april
2006, ongeveer 3 jaar na mijn eerste kennismaking met de Pescarie :
Ik heb bezoek van een
vriendin uit Galaţi. Tijdens een wandeling vertelt ze mij dat ze wel zin heeft
in zeevis. Als verrassing voor haar gaat de wandeling tot op de Pescarie.
Virgil staat aan de BBQ en bakt haring (scrumbie).
Het ruiktverschrikkelijk lekker en ik
maak met Virgil een grapje. Ik zeg hem dat mijn vriendin door de geur van zijn
vis vanop de straat werd aangetrokken en dat hij haar nu maar moet uitnodigen
om mee aan tafel te gaan, ze komt trouwens van een streek waar geen zeevis is.
De vriendin weet echter niet dat Virgil een goede vriend is waarmee ik
regelmatig naar het voetbal ga. Zij is verlegen maar wordt samen met mij naar
binnengetrokken. Na een ţuică is het ijs gebroken en komt de vis, het brood
en het bier op tafel. La Mulţi Ani, Belgianu
!
Door het zoeken van foto's voor een heel ander doel en zaken uit te proberen op het weblog, kwam er een poll tot stand over de Roemeense Elena's. Poll je mee ? Welke van de 8 Elena's krijgt jou voorkeur ?
Elena Basescu - dochter van Traian Elena Gabriela Udrea - politiek Elena Ceauşescu - vrouw van Nicu Elena Gheorghe - Eurosong Sf. Constantin si Elena Prices Elena von Hohenzollern Elena Bianca Constantin - Miss Univers Elena Bogdan - Tennis
Gisteren in de late namiddag begon ik mij onwel te voelen. Ik maakte mij daar zenuwachtig in en de klachten namen toe. Dan gingen ze weer wat weg, maar rond 20u30 begon het opnieuw. Mijn zoon belt de ambulance op. Ik vertel de dokter wat ik voel en buiten de normale testen wenst men een EKG te nemen, maar hun portabel apparaat doet het niet te best. Uiteindelijk slagen ze er toch in een print te maken. Volgens de dokter is alles ok, maar hij stelt toch voor om EVEN langs het hospitaal te gaan voor een nieuwe EKG. Rond 21u30 komen met de ambulance aan het hospitaal. Opnieuw onderzoeken en een EKG. De dokter van de spoedopname, stuurt mij voor een infuus naar de behandelingskamer. De infuus gaat er vrij snel in en de verpleegster stuurt mij terug naar de dokter om mij te ontslaan. Dokter : "U gaat niet naar huis ! Nog een infuus !" Honger, moe, ... Ik stuur mijn zoon naar huis om wat te eten, zodat die ten minste niet mee moest lijden. Het tweede infuus loopt ook goed, tot op het einde. Er rest nog een beetje. Ik verwittig de verpleegster, die dadelijk zou komen, maar door de drukte met alles en nog wat bezig is en mij vergeet. Een man die ze in zijn auto hadden gevonden met een fles whisky, begint te braken. Even later staat die dan weer wankel op zijn benen naast het bed. Ouderen die liggen te zeuren dat het sneller vooruit moet gaan. 3 Zware uitvallen (allen Rroma) tegen het verplegendpersoneel over slechte behandeling, waarbij er bij 1 zelfs de bewaking moest tussenkomen. Kreunende mensen met pijn, familie die rond loopt door de gangen, ... een helse toestand dus ! Maar toch ook nog enkele 'normale' mensen. Uiteindelijk komt de collega van de verpleegster terug toe en ziet dat er bloed is teruggestroomd in het darmpje van het infuus. Deze zet het infuus stop en zegt het is toch bija leeg, terug naar de dokter. Weer wachten en aanschuiven. Het is ondertussen al na 1 uur 's nachts. Ik bel mijn zoon om terug te komen, want nu mag ik toch wel naar huis. Dokter : "Zou je hier niet beter een nacht blijven ? Toch stuur ik je eerst naar de cardiologie !" Weer wachten op de begeleiding om nar de carioloog te gaan. Het wordt al na 2 uur. Gelukkig duurt het daar niet al te lang. Bij de terugkeer vertelt de verpleegster mij dat ik nog 1 onderzoek moet laten doen en als het resultaat goed is mag ik naar huis. Weer naar de behandelingskamer. Er wordt een tubetje bloed afgenomen en het zakje en darmpje van het infuus worden weggenomen. Verpleegster : "Mijnheer, het kan 3 - 4 uur duren tot het resultaat komt ! We hebben hier geen bed voor je, maar je kan altijd op 1 van de vrije brancards gaan liggen." Naar huis mag ik niet, gezien men zonder de uitslag het risico niet neemt me te laten gaan. Om 3u15 stap ik met mijn zoon buiten, kom naar huis (duurt 5 minuten), eet en ga op mijn bed liggen. Ik slaap 2 uurtjes en ga terug naar het hospitaal. Rond 6 uur kom ik daar toe. Bij het binnenstappen, komt de whisky-man (nog op slappe benen) naar buiten. Zijn roes was uitgeslapen. Een dame die de avond voordien voor mij was aangekomen, zat nog steeds te wachten op haar resultaten. Onmiddellijk komt een verpleegster naar me toe : "Waar was u mijnheer ? Ik zocht u voor uw resultaten. Alles is OK, je mag naar huis !" Ik : "Verpleegster, ik heb net in de auto hier op de parking wat geslapen, ik was doodop !" "Begrijpelijk !" De naald van het infuus wordt verwijderd, de papieren meegegeven en om 6u20 was ik weer thuis. Eventjes naar het hospitaal voor een EKG, zegt men daar tegen ! Hoewel ik daarbij moet zeggen dat het verplegend personeel, de dokters en de mensen van de ambulance heel vriendelijk waren en hun uiterste best hebben gedaan. Het roemeens systeem loop hier nog een hele tijd achter en dit komt vooral door de roemeense patienten of hun familie die geen respect tonen voor anderen.
Wegens andere bezigheden heb ik weinig van de US Open kunnen volgen. Toen ik vanavond de gratis bedeelde en plaatselijke krant 'Adevarul de Seara - editie Constanta' uit de muur haalde, was ik aangenaam verast dat Kim de US Open heeft gewonnen. Op de sportbladzijde stond bij het internationaal nieuws stond slechts 1 artikel : (vertaling) Vannacht Kim Clijsters, koningin van de US Open De Belgische speelster Kim Clijsters heeft in New York het tennistornooi de US Open gewonnen door in de finale de Deense Carolina Wozniacki in 2 sets met 7-5 en 6-3 te verslaan. Het is de 2de Grand Slam trofee in de cariere van Clijsters. Een reden dus voor een Belgisch feest in Constanta !
Vanmorgen vertrok ik voor de zaak naar Slobozia om langs Cernavoda
terug te keren naar Constanta. Er zat niet al te veel druk op de ketel,
dus het werd een lekker ontspannende uitstap. In de gemeente Crucea,
tussen Constanta en Slobozia, zag ik voor de zoveelste keer de
wegwijzer naar het klooster staan. Tal van keren had ik er al eens
willen naar toegaan, maar het kwam er nooit van. Vandaag heb ik dan
toch eindelijk de afrit genomen. Vanuit Crucea klim je nog 4 kilometer
door fruit- en maisvelden de bergen in en daar in een vlakte tussen 2
bergtoppen ligt het Manasterea Sf. Crucea (Klooster van het Heilig
Kruis). Ik werd er verwelkomd door een van de slechts 5 nonnetjes die
in het klooster zijn. Het nog zeer jonge meisje stelde voor de sleutel
van het prachtige, volledig houten kerkje te halen om mij ook de kerk
te tonen. De omgeving en het klooster zelf zijn een en al rust. Als
ondersteuning van het klooster en als aandenken voor mezelf, kocht ik
er enkele souveniertjes. Een 100-tal meter achter et klooster stroomt er bronwater uit de berg, de 'Izvor Tamaduirii'. Op
de terugweg van Slobozia, koost ik voor de weg tussen Harsova en
Cernavoda, een weg die ik nog nooit heb gereden. Ik genoot met volle
teugen van het prachtige landschap. Afwissellend stijle heuvels en
vlakten, bossen en weiland, die worden doorsneden door de Donauvallei
... prachtig !!! Op de weg kom je 2 kloosters tegen en een niet noemenswaardige burcht aan de Donauoever in het dorpje Capidava. Het was weer een fijne verkenning tijdens een zonnige dag !
Zaterdag en zondag is
het veel drukker op de Pescarie. Sommige vissers hebben vrienden of familie op bezoek en bijna overal wordt er BBQ
aangestoken. Natuurlijk ontbreekt de vis nooit op het menu en drank ...
ontbreekt er zeker niet. Nadat ik een spelletje remi heb afgesloten samen met Colonelu (gepensioneerd kolonel bij de
marine), Dan Roşu (de voorzitter van de vissersvereniging) en Eugen, bijgenaamd
Motanu (de kater die nogal graag de
katinnetjes lust), bezorg ik mijn gebuur Nicu, een advocaat, die heel veel
bezoekers heeft, een tafel en stoelen voor zijn gasten. Onmiddelijk wordt er een
bord aangerukt en een plastiek beker vol ţuică gegoten en moet Belgianu mee
aan tafel en deel uitmaken van een gezelschap met oa. Domnul Avocatu, Domnul
Doctor (hartspecialist uit Boekarest), Domnul
Capitanu (kapitein van een containerschip), Domnul Americanu (een naar Amerika uitgeweken Roemeen) en nog
enkele andere personen, allen vergezeld van hun echtgenote.
De vorige week aangekondigde reis naar België (zie onderaan) is wegens onvoorziene omstandigheden voor onbepaalde tijd uitgesteld. Vermoedelijk zal ik vanaf aanstaande dinsdag 01.09.2009 weer nieuwe inzichten hebben. Volgend weekend (weekend 30.08) rij ik naar België. Ik heb nog plaats over in de wagen. De reisroute : Constanta - Boekarest - Pitesti - Sibiu - Deva - Arad - Boedapest - Wenen - Pasau - Frankfurt - Koln - Heerlen - Antwerpen Personen die interesse hebben om mee te rijden, kunnen mij contacteren. Vertrekdatum of uur zijn af te spreken !
Vorige zondag werd een Rroma meisje 'vrijwillig' ontvoerd aan de Bld. Mamaia.
Een Rroma jongen en zijn buurmeisje waren al 2 jaar bevriend, maar de ouders waren tegen hun huwelijk.
Aan haar familie werd voor haar maagdelijkheid veel geld voorgesteld
door een andere familie. Maar het meisje was verliefd op iemand anders.
Dit mocht niet baten. Zij moest en zou met die andere trouwen.
De koop liep bijna op het einde dus ... de Rroma-oplossing dan maar.
De jongen zou het meisje ontvoeren en haar van haar maagdelijkheid, met wederzijdse toestemming, beroven.
Hij had afgesproken met 2 (niet Rroma) vrienden die van niets kwaad
bewust, hem zouden helpen bij de 'ontvoering'. Aan de Bld. Mamaia stapte het meisje
vrijwillig mee in de wagen en weg waren ze : het koppeltje, de
bestuurder en de begeleider. Ze trokken enkele 100-de kilometer verder
naar een andere stad, om aldaar de gedachten in werkelijkheid om te
zetten.
Ondertussen was de familie er achter gekomen en ontstonden er rellen in
de nabijheid van de Piata Chiliei, 'de' zigeunerbuurt van Constanta.
Gelukkig is daar ook het kantoor van de Politie Sectia 1, die snel
konden toestromen en met versterking van de Jandarme de buurt konden
bedaren. De wagen van de ouders van de jongen moest het wel begeven. Een politierace met laaiende sirenes ook in mijn buurt, want hier zocht men de
bestuurder. Die was natuurlijk vertrokken.
Met GSM's op OUT, schopten ze onderweg veel plezier. Als iemand toch
zijn mobieltje durfde te openen kwamen er tal van berichten met
dreigementen. Er was geen weg terug, ook niet voor de begeleiders ...
doorgaan of ... de dreigementen werden werkelijkheid. Het koppetje
wilde samen zijn en daar hadden ze alles voor over. Het meisje had speciaal al haar 'goud' om haar heen om dit voor wat luttele centjes te verkopen, zodat zij kon bepalen met wie ze huwde en niet werd verkocht.
Bij een pensionnetje werd halt gehouden en het koppeltje keerde terug
met een bebloed laken. Het bewijs was geleverd. Het meisje had nu voor
de familie geen straatwaarde meer en de nieuwe onderhandelingen konden
starten. Naar gewoonte worden nu ook alle klachten ingetrokken en vriendschap gesloten.
De begeleiders, ondergedoken voor de 'levens'bedreigingen, werden
ondertussen ook gerust gesteld ... zij zullen bij het huwelijk als
'cavalerist' moeten fungeren.
Waar een wil is, is een weg !
Dan, Suspectule (de
verdachte), heeft een vriendin. Het is de 35-jarige Violeta, de tweelingzuster
van Gaby, die vroeger al bij Dan was ingetrokken. Violeta heeft 2 kinderen en
brengt ook nog het dochtertje van haar zuster Gaby (alcoholiste en prostituee
in de haven) groot. In de kleine barak van Dan wonen ze dus met 2 volwassenen
en 3 kinderen. In de zomer geen probleem, de kinderen spelen buiten tot laat op
de avond. Net voor de winter maakt Suspectule het overdekte terrasje dicht,
zodat zij er een gesloten ruimte bij krijgen. Hij plaatst er een houtkacheltje
voor de verwarming. Vanop de aanpalende werf trekt hij stroom naar de barak om
wat verlichting te hebben en een koelkastje te plaatsen.
De Roemeense regering is vandaag uit elkaar gespat, nadat de ministers
van de sociaaldemocratische partij PSD hebben beslist op te stappen.
De SOS Nieuwsbrief 12 is verschenen met lichte vertraging.
Uit het nieuws van gisteren.
Gisterenavond kreeg ik een SMS bericht van een vriendin uit Boekerest : "Sunt la terapie intensiva cu fiul meu. Astept Dr. Spart capul."
Gisteren in de late namiddag begon ik mij onwel te voelen. Ik maakte mij daar zenuwachtig in en de klachten namen toe.
 "Laughing"){kind=icon}
Vanmorgen vertrok ik voor de zaak naar Slobozia om langs Cernavoda
terug te keren naar Constanta. Er zat niet al te veel druk op de ketel,
dus het werd een lekker ontspannende uitstap.
De vorige week aangekondigde reis naar België (zie onderaan) is wegens onvoorziene omstandigheden voor onbepaalde tijd uitgesteld. Vermoedelijk zal ik vanaf aanstaande dinsdag 01.09.2009 weer nieuwe inzichten hebben.
Vorige zondag werd een Rroma meisje 'vrijwillig' ontvoerd aan de Bld. Mamaia.
