Nog nagenietend van het goeie resultaat van gisteren bij de Abdijcross trail ging ik vanmorgen richting Posterholt waar ik de halve marathon zou gaan lopen. Maar toch had ik mezelf de laatste dagen al een paar keer de vraag gesteld of dit niet teveel van het goeie zou zijn EN een trail EN en een HM op 24 uur tijd. De benen voelden redelijk goed aan na een goeie nachtrust en ik had me niet echt vastgepind op een bepaalde eindtijd vandaag. Ik hoopte wel zo rond de 1:30 te eindigen maar dit was geen must. Dan maar een lange duurloop ervan maken zodra er signalenen van vermoeidheid zouden komen met die trail van gisteren in de benen. Daarbij was het parcours nagenoeg biljartvlak. Ondanks de concurrentie van de Abdijcross (en anderen) toch een flinke opkomst voor de 10K en HM die gelijk zouden starten. Ik ging niet echt vooraan staan omdat ik niet echt snel wilde starten. Maar ja, na dat startschot schiet je dan toch weg en ga je met de "snelleren" mee. Tenminste een poging tot. Het eerste stuk door Posterholt met hier en daar wat bochten ging nog in 4:04 / 4:05 en 4:06 maar daarna op het eerste open stuk waar de wind vrij spel had, begon ik de bovenbenen al te voelen van deze snelle start en gelukkig kon ik aansluiten bij een vrij omvangrijke groep waardoor ik uit de wind kon blijven lopen. Dat scheelde toch flink qua inspanningen en we moesten deze grote ronde 2x voor de HM. Na dit ellenlange stuk kregen we een stuk wind mee en hier ging de groep toch iets te snel voor mijn gevoel en liet ik me wijselijk lossen. Mijn km-tijden leunden nu tegen de 4:20 maar dit tempo kon ik goed volhouden, ook in de passages met wind tegen. De doorkomst na 1 volle ronde ging in (hoe krijg je het klaar) 44:44. Maar de 2e ronde moest ik nagenoeg alleen lopen. Af en toe kon ik een loper opvissen of werd ik bijgehaald. Maar op deze manier kon ik wel mijn eigen tempo blijven lopen. Ook toen een klein groepje aansloot met daarin de 4e dame van de HM bleef ik het tempo bepalen en de anderen maakten daar dankbaar gebruik van op de stukken wind tegen. Maar dat deerde me helemaal niet. Het tempo wat ik aanhield kon ik goed volhouden en zou me ook door niemand gek laten maken om met een versnelling of wat dan ook proberen te volgen en dan misschien de man met de hamer tegen te komen. Nog steeds bleven mijn km-tijden tegen die 4:20 aanleunen. Dus een zeer constant tempo of het nu wind tegen of wind mee was. In de laatste km probeerde ik nog wat te versnellen wat ook lukte en na 1:29:05 was de klus geklaard. Lekker gelopen en ook nog onder de gehoopte 1:30. Tel daarbij een mooie 7e plaats bij de Abdijcross en dan kun je alleen maar dik tevreden zijn over deze "dubbel" van dit weekend.
Vandaag mijn 2e trail. Dit keer de korte afstand aangezien ik morgen ook nog de halve marathon in Posterholt wil lopen. Al vroeg was ik aanwezig waar we "vreemd genoeg" de auto moesten parkeren op de straat buiten het complex en dat terwijl de parkeerplaats bij Rolduc bijna leeg was. Maar al met al toch goed geregeld. Toch een behoorlijk stuk lopen naar start/finish en het inschrijflokaal. De afgifte van het nummer was zo gebeurd. Nog even in de omgeving vluchtig het parcours al wandelend gaan bekijken en dan maar terug naar de auto en wachten tot de start. Het stuk van de auto naar de atletiekbaan (start/finish) gebruikte ik als warming-up en daarna nog een kort stukje door het bos. Meteen even een sanitaire stop gemaakt en dan op weg. Voor de start werd nog verteld dat bij de gele linten linksaf gelopen moest worden en bij de bont-gekleurde linten rechtsaf. Zal wel aan mij liggen maar diverse keren onderweg was ik blij dat ik iemand voor me had lopen, want de linten waren niet altijd duidelijk aanwezig. En zelfs een paar keer moesten we de juiste richting gewezen kregen door een wandelaar(ster). Tja, als je dan aan de finish een ervaren crack als Bert van Wersch hoort klagen tegen de organisatie over het parcours, dan denk ik toch dat er vanalles mis is gegaan met het uitzetten. Bij de start eerst een ronde over de baan om het grote veld (beide afstanden gelijk gestart) uitelkaar te trekken voordat de smalle paden in het bos opgezocht werden. Ik startte zelf vrij vooraan en hield me ook in de eerste groep tijdens die "ereronde". Eenmaal in het bos een steile afdaling, nog bekend uit de deelnames aan de eigenlijke Abdijcross en daarna afwisselend steile klimmetjes en afdalingen en stukken asfalt ertussen. Zelfs met die kleine, venijnige klimmetjes hield ik de km-tijden onder de 4:40. Vantevoren had ik getekend op een eindtijd van binnen de 50 minuten maar met deze tussentijden zou dat ruim gehaald worden. Hier en daar haalde ik nog een loper in en kwam niet echt in ademnood op dit parcours. Natuurlijk ook in het achterhoofd met de gedachte dat morgen nog de HM van Posterholt gelopen moet worden. Aanzienlijk minder modder dan in Beek 14 dagen geleden, MAAR bij km 8 veranderde dit gigantisch. Scherp naar rechts een weiland in en ja hoor. Eerst nog bulten en diepe sporen zien te ontwijken in de wei maar in het 2e gedeelte omlaag naar het bos bij de Abdij een en al modder waar je tot aan je enkels in wegzakte. En ineens was ik een schoen kwijt. Terug om deze op te vissen uit de modder en op een schoen en een sok doorgelopen naar een "normaal"stuk ondergrond waar ik de schoen weer kon aandoen en mijn weg kon vervolgen. Even een stevige vloek over het gebeuren maar dat hoort nu eenmaal bij het trailen. Geef mij dan maar de beekjes/riviertjes haha. Nog even een onduidelijke passage door het bos maar wederom goed geholpen door een passerende wandelaarster waarvoor mijn dank en nog wat geslinger voordat de baan weer bereikt werd. Nog een ronde over de baan en daar was de finish na 45:44 (netto 45:05). Dit tijdverschil werd waarschijnlijk veroorzaakt door het feit dat het eerste stuk van de ronde over de baan niet meetelde voor de officiele timing. Tot mijn eigen verbazing toch goed genoeg voor een 7e plaats overall op 115 finishers. De weg terug naar de auto gebruikte ik als "uitlopen" maar net als tijdens de loop had ik nu ook het gevoel dat ik niet echt stuk was gegaan. Hopelijk voelen de beentjes morgen ook goed aan bij de HM van Posterholt. Wederom een mooie belevenis tijdens mijn 2e trail maar zoals eerder al aangegeven waren bepaalde passages niet echt duidelijk aangegeven. Een duidelijk minpunt tav de Heuvelland trail in Beek. Jammer. Foto's volgen nog.
Mijn laatste wedstrijd dateerde al van Julemont in september 2013 dus vandaag moest het er maar weer eens van komen. Meteen mijn debuut op de trail. En wel de Poort naar het Heuvelland Trail met start en finish op de atletiekbaan van Caesar in Beek. Samen met Jo Schoonbroodt ging ik richting Beek waar een parkeerplaats al snel gevonden was. We waren dan ook al vroeg aanwezig. Wel wat gespannen natuurlijk omdat het mijn debuut op de trail was maar eenmaal aan de start was dit al snel weg en kon de 30K beginnen. Ik had me vantevoren ingeprent om niet te gek van start te gaan. Finishen was vandaag het parool. Wel had ik in mijn achterhoofd een eindtijd van 2:30 oftewel 5 min/km maar dat zou ik wel aan de finish merken of dat vandaag haalbaar zou zijn. Aangezien ik lange tijd een hekel heb gehad aan wedstrijden in de modder had ik mezelf de laatste weken nogal wat trainingen voorgeschoteld met behoorlijk wat modder om zo over dat euvel heen te komen. En na een korte toespraak van de burgemeester kon de meute van de 30K vertrekken. De 15K zou een 15-tal minuten na ons vertrekken maar wel gedeeltelijk over hetzelfde parcours gaan. Eerst nog 2 rondjes over de baan en vervolgens langs het voetbalveld van Caesar richting de weilanden en bossen. Km 1 en 2 gingen nog in 4:31 maar bij de eerste serieuze stijging ging die tijd al ruim over de 5:00. Het zonnetje scheen (in het begin wel nog) en dat bezorgde toch een behoorlijk warm gevoel waardoor ik de neiging kreeg om de mouwstukken omlaag te trekken en in de korte mouwen te gaan lopen. Handschoenen had ik ook in de auto gelaten. Alle hindernissen onderweg (sompige weilanden, modderrijke paadjes, steile klimmetjes en dito afdalingen) werden goed verteerd en na bijna 15 km was de enige drankpost voor de lange trail. Hier nam ik dan ook uitgebreid de tijd om bij te tanken en nam tevens een gelletje voor wat extra suikers voordat ik aan de laatste 15K begon. Wel begon ik bij de stukken wind tegen te merken dat de wind aanzienlijk was komen opzetten en door de bewolking was het ineens een stuk frisser geworden. Dat zorgde ongemerkt toch voor de nodige afkoeling ondanks de fikse inspanningen onderweg. En het werd alsmaar moeilijker. Vooral in de lastige stukken werd het steeds meer afzien en dit werd in mijn geval toch veroorzaakt door het koudere weer. In de laatste 10K had ik regelmatig last van koude handen en de liesstreek begon ook voelbaar te worden. Gelukkig kregen we regelmatig bosrijke omgevingen voorgeschoteld waardoor de wind niet aan ons kwam. Nog 2x een sprong over een beekje. De 1e keer koos ik maar voor de modder aan de overkant ipv natte voeten te krijgen en de 2e keer ging al een stuk soepeler ondanks de vermoeidheid. Daarna nog een steile klim die alleen mbv een touw genomen kon worden. Dit ging nog vrij soepel omdat ik de zwaarte op de armen terecht liet komen. Toch koos ik in die laatste 10K ervoor om af en toe een klein stukje te wandelen om de adem onder controle te houden. Dat lukte op deze manier vrij aardig en werd het aftellen naar de finish. Maar wat had ik het ineens koud brrrr. Mijn rechterhand kon ik nauwelijks nog een vuist maken en met kleinere stappen probeerde ik het tempo enigszins aan te houden. Oef, daar was de atletiekbaan in zicht. Nog een rondje over de baan en eindelijk aan de verlossende finish na 2:28:09. Steenkapot maar dik tevreden met het behalen van de finish van mijn 1e trail en ook nog binnen de gehoopte 2:30. Snel even een stukje vla en wat sportdrank en cola naar binnen werken en dan zsm naar de auto voor droge, warme kleren. In de auto had ik toch wel een aantal minuten nodig om bij te komen en het wassen/omkleden kostte nogal wat moeite door de koude handen. Nog even terug naar de baan waar inmiddels de prijsuitreiking bezig was en nog even een kop koffie met Jo gedronken. Ondertussen kwam Han Frenken samen met Crifven nog even gedag zeggen en konden we weer terug naar het "front" in Maastricht. Van deze 1e trail voor mij kan ik alleen maar stellen dat het een hele mooie maar ook zware belevenis was en zeker voor herhaling vatbaar. Nu goed herstellen en op naar de volgende uitdaging.
Running Robert
