Toen ik mij vorig jaar over Google Maps boog op zoek naar een interessante reisbestemming, had ik geen flauw vermoeden dat ik mijn keuze liet vallen op een plaats die nu samen met de Stad Gent bekroond is voor een gezamenlijk project: SHAPING24. Ik heb het over Norwich.
Mijn reisvoorstel heeft nu vaste vorm aangenomen. Wie meer wil weten over de reis van 9 september tot 12 september 2014 verwijs ik graag naar www.quovadimus.be
Het toeval bracht mij inmiddels ook in contact met de tenoren van het SHAPING24 project, zowel in Norwich als in Gent. Dit opent beslist perspectieven voor de deelnemers aan de reis.
Deze ongelooflijke samenloop van omstandigheden brengt mij tot een totaal ander verhaal dat ik vorig jaar neerschreef in Norwich zelf. Eens om de zoveel tijd schrijf ik namelijk al eens een indringende reiservaring neer.
De brug over de River Wensum
Op een zachte avond in augustus wandelen mijn zoon en ik door de verlaten straten van Norwich. Er hangt een lichte sluier over de maan. Plots horen wij de hoge melodieuze tonen van een fluit. Wij worden onwillekeurig naar de plek gezogen waar de muziek vandaan komt. Op een smalle brug over de trage Wensum bespeelt een man een kleine fluit. Hij heeft een belachelijk onbestemd carnavalspak aangetrokken.
Zeer tegen mijn gewoonte in besluit ik hem een pond te geven. Zijn pak blijkt een krokodil te moeten voorstellen.
De man onderbreekt zijn spel en vraagt mij van onder zijn vermomming heel beleefd waar ik vandaan kom. 'Ik spreek uw taal niet, maar ik zal voor u iets spelen dat van Duitse oorsprong is', zegt hij in beschaafd Engels. Waarop hij het liefelijke 'Muss i denn' aanheft. Na een poosje geef ik hem al neuriënd te verstaan dat ik het deuntje ken. Hij legt uit dat het een oude 'lullaby' is. 'Het herinnert mij aan mijn jeugd en aan Elvis', zeg ik. 'He took it over', antwoordt hij als een volleerd docent.
Twee zwaar beschonken kerels blijven evenmin onverschillig en doen letterlijk - zij het eerder moeizaam - hun duit in het zakje.
Ik neem ondertussen afscheid en de straatmuzikant van middelbare leeftijd vouwt zijn handen ten teken van dank en roept mij achterna: 'God bless you'.
Of hoe niets is wat het lijkt en hoe de realiteit soms de fictie en zelfs het surrealisme overtreft.
Voor de reis naar het graafschap Norfolk van 9 tot 12 september 2014, kies ik voor het eerst voor een reis midden in de week. Dit is geen bewuste keuze, maar een keuze die ingegeven is door de beschikbaarheden van het hotel.
Waarom naar Norfolk gaan?
Er is alvast een goede reden om naar de hoofdstad Norwich te gaan. Norwich en Gent hebben namelijk veel met elkaar gemeen. Het zijn beiden monumentensteden die een opvallend gelijksoortige ontwikkeling doormaakten.
Met het project 'Shaping 24' lanceerden beide steden een gezamenlijk cultureel en erfgoed-toeristisch initiatief. Het project won onlangs de European Union Price for Cultural Heritage.
Als u een minder gekend stukje Engeland wil ontdekken dat toch nabij is en veel historische banden heeft met Vlaanderen, noteert u best nu reeds de data in uw agenda.
De reis lijkt alvast onder een goed gesternte te staan. Niet geheel toevallig zullen wij de start meemaken van de jaarlijkse Heritage Open Days. Voormalig Gents schepen, Lieven Decaluwé, medepromotor van het 'Shaping 24' project, bracht mij in contact met Michael Loveday, CEO van Norwich Heritage Economic and Regeneration Trust (Norwich HEART). Hij zal voor ons de deuren openen van minder gekend erfgoed.
Weldra treft u de inleiding, het programma en de reisvoorwaarden aan op de site www.quovadimus.be
Ik kijk al maanden reikhalzend uit of er geen inschrijvingen binnenlopen voor de barokreis naar Duitsland, maar deze keer wil het maar niet lukken. De afmeldingen kwamen sneller binnen dan de inschrijvingen.
Aangezien er voldoende potentiële interesse is voor het project, neem ik mij voor om de reis volgend jaar opnieuw te programmeren, maar dan pas begin juni. Aldus blijf ik hopelijk buiten de periode van de communiefeesten, want die hebben mij nogal wat deelnemers gekost. De medewerkers van de Schwetzinger Festspiele zijn alvast solidair: 'wir können es gerne noch einmal im kommenden Jahr probieren'.
Ook neem ik mij voor om de reis te herleiden tot vier dagen. Pas volgend jaar - bij leven en welzijn - zal ik weten of het lukt. De trial-and-error methode vergt nu eenmaal geduld.
Nu richt ik mij eerst met volle overtuiging op mijn project voor Norfolk van dinsdag 9 september tot vrijdag 12 september 2014. Vriend Lieven Decaluwé, voormalig schepen voor cultuur, toerisme en feestelijkheden van de stad Gent, wees er mij inmiddels op dat er een samenwerkingsovereenkomst is tussen Gent en Norwich. Dit biedt nieuwe perspectieven om iets extra aantrekkelijks te integreren in het project. Ik werk volop aan het gedetailleerde reisplan.
Als bijlage alvast een teaser: een foto van een idyllische pub op het mooie platteland van Norfolk.
Rendez-vous in deze pub - in de volksmond 'The Bucks' - op donderdag 11 september 2014?
Wat is de stand van zaken voor de 'barokreis' naar Duitsland?
Dat alle potentieel geïnteresseerden, op enkelen na, één voor één zouden moeten afhaken, had ik in mijn meest pessimistische scenario niet voorzien.
Er zijn dus nog onvoldoende inschrijvingen waardoor ik de optie op de concerttickets voor de Schwetzinger Festspiele helaas zal moeten laten verstrijken. De reis staat of valt evenwel niet met dit matineeconcert. Het was enkel een extra attractief element, de spreekwoordelijke kers op de taart. Een tip voor de melomanen: insiders beweren dat je ook buiten aan de ramen van de concertruimte kan genieten van de muziek.
Eind maart zal B-Tours beslissen of de reis al dan niet kan doorgaan, desnoods met minder deelnemers. Met een kleine groep reizen heeft ook zijn charmes. Geïnteresseerden hebben dus nog gans de maand maart om in te schrijven!
Door het wegvallen van het matineeconcert kunnen wij ons meer toeleggen op de kasteeltuin van Schwetzingen en op de orangerie, die dienst doet als expositieruimte. De uitgestrekte en streng geometrische tuin naar Frans model bevat zelfs een minaret uit 1779! Het is de oudste minaret in Duitsland. Het gebouw was van meet af aan evenwel niet bestemd als gebedsoord.
Wat betekent een gebeurlijke afgelasting van de reis voor de gastheer?
Het is natuurlijk niet prettig als blijkt dat je al die tijd aan een virtuele reis hebt gewerkt. Ik heb weliswaar andermaal bijzonder veel geleerd, maar het is uiteraard leuker als je je kennis en je passie kan delen met anderen en als je ziet dat al je inspanningen tot een resultaat hebben geleid. Ik roep hierbij de geïnteresseerden op om hun vrienden aan te porren om mee te gaan.
Wat zijn de verdere plannen?
In september ga ik opnieuw naar Engeland. Het wordt een vierdaagse busreis van dinsdag 9 september tot vrijdag 12 september 2014: 'Norfolk, het rurale Engeland waar zelfs HM The Queen rust vindt'. Eerlang worden het programma en de reisvoorwaarden bekend gemaakt.
Het wordt andermaal beslist geen makkie om het minimum aantal deelnemers te bereiken voor de 'barokreis' naar Duitsland. Vorig jaar rond deze tijd worstelde ik met hetzelfde probleem voor mijn geplande reis naar Lotharingen, die ik uiteindelijk heb moeten afgelasten.
Ik meende nochtans mijn lessen getrokken te hebben uit de mislukking van vorig jaar. Het is deze keer een themareis geworden en in de programmatie wordt de balans tussen geschiedenis en recreatie nauwlettend in het oog gehouden. Bovendien is er gekozen voor één hotel i.p.v. voor twee hotels. Een voortreffelijk hotel overigens, dat ik nooit zou gevonden hebben indien ik niet was ter plaatse geweest.
Het grote verschil met vorig jaar is dat ik thans met de som van alle afmeldingen een kleine reisbus had kunnen vullen. Er is dus duidelijk pech mee gemoeid.
Dit jaar zal ik niet zo snel de handdoek in de ring werpen, want inmiddels heb ik - met dank aan vroegere deelnemers - een bredere kring die mijn activiteiten volgt en apprecieert. Deelnemers gaan nu zelf op zoek naar reispartners!
Ondertussen mag ik mij ook verheugen in een stijgend aantal bezoekers van deze blog, die uitgegroeid is tot een heus promotiekanaal.
Mis het rendez-vous met Hofsängerin Helene niet (klik op de bijlage). Let's Barok!
Reis naar de Badense barokpaleizen van 15 mei tot 19 mei
Waarom een vijfdaagse reis?
De eerste en de laatste dag zijn uiteraard hoofdzakelijk reisdagen, waarbij ik er wel zorg voor draag dat er ook nog een activiteit geprogrammeerd wordt. Er resten ons dus drie volle dagen ter plaatse en die hebben wij nodig om op een ontspannen manier de regio te ontdekken en om optimaal te kunnen inspelen op de opportuniteiten die zich aandienen.
Wat doen wij tijdens de heenreis?
Wij bezoeken het 'Schloss Favorite' van markgravin Franziska Sibylla Augusta, het meest romantische van alle kastelen die wij bezoeken. Laten wij hopen op mooi weer, want dan bent u meteen verkocht, niet alleen omwille van het kasteel, maar ook door zijn idyllische ligging. Na het inchecken in het hotel genieten wij verder van de meest bekoorlijke plekjes van Rastatt met een welkomstdrink met zicht op de Pagodenburg.
Wat doen wij tijdens de retourreis?
Wij beëindigen onze reis in het plaatsje Gernsbach met een korte wandeling en een bezoek aan 'Kätz'scher Garten', een historische baroktuin.
Wij sluiten af in stijl met een wijnproeverij en een 'Winzervesper' in Schloss Eberstein. Een 'Winzervesper' is een broodmaaltijd met allerlei fijne vleeswaren, kaas en rauwe groenten. Het is een verfijnde versie van wat de 'Winzer' of wijnbouwer at als tussenmaaltijd of 's avonds rond het uur van de vespers.
Waarom kiezen voor een all-in reisaanbieding?
Soms uit louter praktische overwegingen, soms omwille van extra hoogtepunten tijdens de reis, zoals het middagmaal bij sterrenchef Sören Anders (ook letterlijk een hoogtepunt). Je kan niet zomaar met een groep binnenvallen bij Sören Anders. Je wordt geacht vooraf een menu af te spreken.
In het kasteel van Schwetzingen eten wij dan weer na het matineeconcert in het Schlossrestaurant. Ook daar geraak je niet binnen zonder reservatie, zeker niet met een groep.
Telkens opteren voor een vrije maaltijd zou een totaal andere reis opgeleverd hebben: ogenschijnlijk goedkoper, maar zeker minder aantrekkelijk, veel minder efficiënt en vooral minder gezellig. Wij focussen door de menukeuze bovendien op de culturele eigenheid van de regio en op seizoensproducten en streekspecialiteiten, zoals asperges. Het middagmaal is daardoor een onderdeel van het programma, helemaal conform de filosofie van Quo Vadimus.
***
'Genieten al lerend en leren al genietend' zou eens temeer het motto kunnen zijn van deze Quo Vadimus reis. Reizen met een kleine groep biedt ook veel kansen om de deelnemers beter te leren kennen, ook tijdens de busreis.
Stress probeer ik ten alle prijze te vermijden tijdens de reis. Ik probeer discreet de timing te bewaken zodat de deelnemers zorgeloos kunnen genieten.
B-Tours heeft een bedrag voorzien dat ik kan besteden voor concerttickets voor de Schwetzinger Festspiele.
Als er eind februari 2014 minstens 15 ingeschreven deelnemers zijn, wordt voor elke deelnemer de optie gelicht op concerttickets voor het grootste radiofestival voor klassieke muziek ter wereld.
Door in te schrijven voor 28/2/2014 via www.quovadimus.be maakt u dus kans om zonder meerprijs een matineeconcert bij te wonen in het kasteel van Schwetzingen met twee internationaal gerenommeerde uitvoerders: Andreas Brantelid, cello, en Shai Wosner, piano.
Zorg voor de kers op de taart door snel in te schrijven.
De Quo Vadimus reis naar Duitsland van donderdag 15 mei 2014 tot maandag 19 mei 2014 kadert in de herdenking van de Vrede van Rastatt.
Maarschalk de Villars en prins Eugenius van Savoye tekenden de vredesovereenkomst nadat zij elkaar als legeraanvoerders bekampt hadden onder meer in de slag van Denain.
Eugenius' moeder was een nicht van kardinaal Mazarin en was ooit het liefje van de jonge zonnekoning. Prins Eugenius was evenwel in dienst van de Habsburgse keizers.
Maarschalk de Villars was zelf een verre afstammeling van de Savoyes, want zijn grootvader werd 'le Grand Battard de Savoie' genoemd.
Die beide heren ontmoetten elkaar in het kasteel van de ondertussen overleden Lodewijk Willem van Baden-Baden, wiens moeder een prinses van Savoye was. Zijn weduwe was oorspronkelijk voorbestemd om te trouwen met Prins Eugenius, maar koos, zeer tegen de gewoonte in, voor Lodewijk Willem.
Met het oog op een wandeling in Baden-Baden heb ik mij wat verdiept in de ontstaansgeschiedenis van dit luxueuze resort in de 19de eeuw.
Ik geef hier alvast een voorsmaakje van wat ik zoal ga vertellen tijdens de wandeling.
De centrale figuur in de totstandkoming van het huidige stadsbeeld is architect Friedrich Weinbrenner, die eerder zijn sporen verdiende in Karlsruhe.
Weinbrenner ontwierp onder meer het groothertogelijk stadspaleis, dat bekend staat als het Palais Hamilton. Hier verbleef ooit groothertogin Stéphanie de Beauharnais.
Het Kurhaus met zijn wereldberoemde Spielbank is ook een realisatie van Weinbrenner. Aan ene Bénazet, de Franse exploitant van het casino, maar ook aan diens zoon heeft Baden-Baden zijn huidige luister te danken. Zowel het Theater, waarvoor de Opera Garnier model stond, als het indrukwekkende landschapspark langs de Lichtentaler Allee kwamen onder impuls van vader en zoon Bénazet tot stand.
Dostojewski verloor zijn ganse hebben en houden in het casino van Baden-Baden, bij zoverre dat hij schulden moest aangaan bij onder meer zijn landgenoot Turgenjew, die ook in Baden-Baden verbleef, verwikkeld als hij was in een ménage à trois met het welstellende echtpaar Viardot.
Aan romantische verhalen ontbreekt het niet in Baden-Baden. Zo zal ik het ook hebben over het beroemdste echtpaar uit de Duitse muziekgeschiedenis, Clara en Robert Schumann, maar ook over de rol die Johannes Brahms in hun leven speelde.
Architect Weinbrenner had ook een aandeel in de totstandkoming van het eerste luxehotel, namelijk het Badischer Hof, dat als enige hotel rechtstreeks toegang heeft tot de Friedrichsquelle.
Later kwam ook nog het Brenner's Park-Hotel tot stand, aanvankelijk onder de naam Stephanienbad, als eerbetoon aan, ... u raadt het: Stéphanie de Beauharnais.
Ook grootvorst Michael Nikolajewitsch Romanow, gehuwd met een dochter van groothertog Leopold van Baden, was ooit een welkome gast van het Brenner's Park-Hotel.
De historische banden tussen de Romanows en het Huis Baden en de aanwezigheid van bekende Russische literatoren in de 19de eeuw (ook Tolstoj en Gogol) zijn verklarende factoren voor de vrij recente evolutie van Baden-Baden tot de meest Russische stad buiten Rusland.
Aan de potentiële deelnemers aan de reis naar
Duitsland van
donderdag 15 mei tot maandag 19 mei 2014.
Nu de traditionele nieuwjaarswensen zijn
uitgedoofd en 2014 zich al een eind op gang getrokken heeft, wil ik nog een
late persoonlijke wens formuleren: u in blakende conditie te mogenverwelkomen op één van mijn voor 2014
geplande Quo Vadimus reizen! Niet dat het tot nog toe aan belangstelling
ontbrak voor de geplande reis naar Duitsland,want als ik de som maak van alle
intenties ligt het minimum deelnemersaantalbinnen het bereik.
Sommigen laten
nu reeds geen twijfel meer bestaan over hun deelname, enkelen moeten dan weer
helaasnoodgedwongen wachten tot zij
hopelijk voldoende paraat zijn om de reis te kunnen aanvatten.In februari verstrijkt de optie op de tickets voor het
concert in het kader van de Schwetzinger Festspiele! Als het minimum deelnemersaantal in
februari nog niet bereikt is, staat het de reeds ingeschrevenen uiteraard vrij om
op eigen risico de tickets van 16 toch via mij te bestellen.
Ter
herinnering: de deelname aan het concert in het kader van de Schwetzinger
Festspiele is facultatief en de reservering gebeurt dus voor rekening van de
deelnemers en dit alleen op hun verzoek.
Elke Quo Vadimus reis is en blijft voor mij een hele
uitdaging! Dat is nu eenmaal eigen aan uniek maatwerk
dat niet reproduceerbaar is.
Elke
geplande reis verkrijgt haar bestaansrecht enkel bij de gratie van de
deelnemers.
U droomt van deelname?Schrijf u in via www.quovadimus.been ik maak uw en mijn droom waar.Maximum 20 deelnemers.
Ik kijk er naar uit om er een zorgeloze,
onvergetelijke gebeurtenis van te maken.
Ik ben al meermaals naar Baden-Baden
geweest.Ik ben eigenlijk inmiddels de
tel kwijtgeraakt.Om tal van redenen is
dit een plek waar ik mij in de voorbije jaren vaak toe aangetrokken
voelde.
Ik ervaar het alvast als een
persoonlijke meerwaarde dat ik voortaan - gewapend met de kennis die ik inmiddels
verworven heb tijdens de voorbereiding van de Quo Vadimus reis - Baden-Baden
met andere ogen kan bekijken.
Ik heb inmiddels een korte, gevarieerde
wandeling uitgestippeld met het oog op het geplande bezoek aan
Baden-Baden.Het wordt als bladeren in
een geschiedenisboek.
Het Franse
departement Meuse maakt zich uiteraard op voor de herdenking van de Groote
Oorlog.Ik ging alvast een kijkje nemen.
In Saint-Mihiel slaagden de Duitsers er vrij
snel in om een bres te slaan in de Franse frontlinie.Deze saillant
van Saint-Mihiel werd pas bevrijd op het einde van de oorlog.Ik bezocht het loopgravennetwerk en kon
ervaren hoe akelig dicht de strijdende partijen zich tegenover elkaar
bevonden.
Een best
leerzame ervaring, maar voor wie niet zo tuk is op dat soort toerisme heeft
Saint-Mihiel nog heel wat meer te bieden.Doordat het stadje tijdens de duur van de oorlog bezet werd door de
Duitsers, kwam het paradoxaal genoeg vrij ongeschonden uit de strijd.Het tragische is dat de inwoners als
menselijk schild fungeerden.
De
bibliotheek van de benedictijnen uit de 18de eeuw is een pareltje. Een ander topstuk uit het cultureel erfgoed
van Saint-Mihiel is de Graflegging uit de 16de eeuw van Rogier
Lichier.De beeldengroep staat opgesteld
in de kerk Saint-Etienne.
De
Amerikaanse soldaten die in 1918 hielpen bij de bevrijding van Saint-Mihiel
kregen een monumentaal aandenken op de Butte
de Montsec.s Avonds is het monument
verlicht, maar dan mis je wel het grandioos panorama.
Heel anders
verging het de stad Verdun.De Duitsers zijn er weliswaar nooit in
geslaagd het sterk verdedigde Verdun binnen te dringen, maar zij hebben de stad
wel voor 80% platgebombardeerd.Deels
met de hulp van de Engelsen werd Verdun na de Eerste Wereldoorlog heropgebouwd.
In en om
Verdun wordt de herinnering aan de Eerste Wereldoorlog levendig gehouden.De slag om Verdun was immers de meest
moorddadige uit de geschiedenis, waardoor Verdun symbool staat voor de
verschrikkingen van de totale oorlog.In
het indrukwekkende Ossuarium van Douaumont
worden de resten bewaard van 130.000 onbekende soldaten.Het Memoriaal van Verdun wordt thans
gerenoveerd en uitgebreid en zou klaar moeten zijn met een totaal vernieuwde
scenografie eind 2015/begin 2016.
De oude
stad bevat heel wat waardevol historisch erfgoed.In het voormalig bisschoppelijk paleis is het
Wereldcentrum voor de Vrede, de Vrijheid en de Mensenrechten ondergebracht.
Ten Noorden
van Verdun zijn er heel wat interessante
sites.De citadel van Montmédy is zo één van die verrassende ontdekkingen.Oorspronkelijk gebouwd ten tijde van Keizer
Karel, werd de citadel later veroverd doorde troepen van Louis XIV.In het museum verbonden aan de citadel zijn
er werken te zien van de lokale kunstenaar uit de 19de eeuw, Jules
Bastien-Lepage.
In Stenay tref ik het grootste biermuseum
van Europa aan.De burgemeester van
Stenay leerde mij dat de Duitsers tijdens de Eerste Wereldoorlog hun hoofdkwartier
in Stenay vestigden onder leiding van de erfprins, de zoon van de keizer.
Het
departement Meuse is een bestemming die zich door haar nabijheid en relatieve
onbekendheid uitstekend leent voor korte ontdekkingstochten.Met de unieke rustgevende landschappen en
de overheerlijke lokale keuken is het er trouwens aangenaam vertoeven.
'Geschiedenis, kunst en cultuur in en om de Badense barokpaleizen'
Vijfdaagse reis van donderdag 15 mei tot maandag 19 mei 2014
Op de veel gestelde vraag 'Waarheen ga je in Duitsland?' ben ik spontaan geneigd te antwoorden: naar Baden. Dit is natuurlijk onjuist, want Baden bestaat niet meer als land.
Baden fungeerde onder diverse vormen als zelfstandige staatkundige eenheid (zelfs kortstondig als republiek) en verloor pas in 1933 zijn autonomie.
Baden is thans een regio binnen de deelstaat Baden-Württemberg.
Badische Küche, Badische Wein ...
Om het begrip 'Badisch' te verstaan moet men dus een kleine duik in de geschiedenis nemen. Dit vergt gelukkig slechts een kleine moeite voor de deelnemers
aan de Quo Vadimus reis naar Duitsland, want het volstaat dat zij de summiere historische inleiding lezen.
De staatkundige realiteit is weliswaar veranderd, maar de mensen blijven trots op hun eigenheid en cultuur en blijven verwijzen naar hun specificiteit door
'Badisch' als herkomstbenaming te gebruiken.
Badische Hochzeitssuppe: een gerecht met een verhaal ...
Wie reeds met mij op reis was, weet dat ik graag aandacht schenk aan streekeigenheden en lokale specialiteiten.
Tijdens de reis krijgen de deelnemers een oer Duitse klassieker op het menu: Hochzeitssuppe. Het is een gerecht waar heel wat traditie aan vasthangt
en waarvan wij de symboliek zullen proberen te achterhalen.
Het begrip cultuur wordt zeer ruim ingevuld, zoals u kan merken. Dit is een trek die ik deel met Freddy Bijn, de bezieler van 'Brede Visie op Cultuur'
en tevens de geestelijke vader van Quo Vadimus.
Een brede cultuurbeleving maakt deel uit van het DNA van Quo Vadimus
Ik ben van jongs af aan doordrongen van het concept 'reizen om te leren'. Reizen mag evenwel geen krampachtige zoektocht zijn naar het vergaren van kennis.
Reizen moet op een spontane, speelse, natuurlijke wijze de nieuwsgierigheid prikkelen en bevredigen. Reizen doe je ook met alle zintuigen op scherp, zoals
Cees Nooteboom het zo treffend formuleerde.
'Leren' en 'genieten' zijn twee gelijkwaardige sleutelbegrippen om de reisfilosofie van Quo Vadimus te omschrijven, maar het concept laat zich pas volledig
definiëren als ook de begrippen 'convivialiteit' en 'ontspanning' er bijgehaald worden. Elkeen die zich aangesproken voelt door de ingrediënten van deze
eigenzinnige cocktail, zal zich goed voelen tijdens de Quo Vadimus reizen op de maat en op het ritme van de nieuwsgierige senioren.
Vroegere deelnemers die er zich toe geroepen voelen, worden hierbij uitgenodigd om hun ervaringen neer te schrijven in het gastenboek dat bij deze reis blog hoort.
Geschiedenis, kunst en cultuur in en om de Badense barokpaleizen
Vijfdaagse reis van donderdag 15 mei tot maandag 19 mei 2014
Eén van mijn contactpersonen is zo vriendelijk om ons alvast een goede reis toe te wensen:
'Bei der Durchführung der Reise nach Rastatt und Umgebung wünschen wir Ihnen und Ihrer Gruppe bereits jetzt viel Freude und viele eindrucksvolle Momente'.
Ik ben er in elk geval helemaal klaar voor.
Ik hield het voor onmogelijk, maar het is mij toch gelukt.
Ik kreeg zowaar een optie tot in februari 2014 op 21 tickets voor een matinee concert in het kader van de Schwetzinger Festspiele op zondag 18 mei 2014 (16 per stuk)!
Het grootste radiofestival voor klassieke muziek ter wereld geeft een podium aan 'Stars von morgen' tijdens zijn matinee concerten. Het wordt een topprogramma:
Andreas Brantelid en Shai Wosner brengen uitvoeringen voor cello en klavier van Ludwig van Beethoven, Leos Janacek en Johannes Brahms.
Het reisaanbod voorziet minstens 15 en maximaal 20 deelnemers. Als er minstens 15 deelnemers ingeschreven zijn in februari kan de optie gelicht worden voor de deelnemers die een ticket wensen.
Eenvoudiger kan het niet zijn voor een organisator.
Dezelfde avond is er ook een avondconcert gepland op een boogscheut van ons hotel in het Residenzschloss. De Rastatter Hofkapelle brengt de Friedensode, 'Le Triomphe de la Paix', een historische gelegenheidscompositie naar aanleiding van de Vrede van Rastatt.
U zal merken dat het thema van de reis niet zomaar lukraak gekozen is. 'Eindrucksvoll' wordt het beslist.
Ik had
recent het groot genoegen om een promotiereis te kunnen meemaken in de
Auvergne.Het is de eerste keer dat mij
zoiets te beurt valt sinds mijn bescheiden intrede in de reiswereld.
***
Met het
spoor arriveerde onze groep in de hoofdstad Clermont-Ferrand na een rit van ca. 3,5 uur vanuit
Paris-Bercy.Wij kregen nog een geleid avondlijk
bezoek aan de stad aangeboden.Door de
natuurlijke ligging van de stad in een krater van het Centraal Massief viel de
duisternis snel in.Het was echter een
zwoele avond met volle terrassen.Kortom,
een ideale entourage om de sfeer van de stad te proeven en om een korte inleiding
te krijgen op de geschiedenis van de stad.Wij liepen langs de door Unesco
erkende basiliek Notre-Dame-du-Port
en langs de kathedraal
Notre-Dame-de-lAssomption, volledig opgetrokken uit zwarte lavasteen.Wij bezochten ook de gerenoveerde place de
Jaude met het ruiterstandbeeld van de legendarische Vercingetorix.Een te korte kennismaking weliswaar, maar toch
lang genoeg om zin te krijgen om terug te keren.
Wij
ontdekten ook dat in de bakermat van Michelin de trams uitgerust zijn met
banden en dat het rugbystadion de naam Marcel Michelin draagt.
Vanuit de hoog
gelegen ontbijtruimte van het hotel kreeg ik een uniek spektakel te zien: de
ondergaande volle maan met als decor de vulkanen van het Centraal Massief.De ligging van Clermont-Ferrand levert
schitterende vergezichten op met de Puy de Dôme als blikvanger.
***
Ikwas niet de enige die nog nooit gehoord had
van Le Puy - en -Velay.Het is een verborgen juweel waarvoor je niet
ongevoelig blijft.Het vleugje Italië in
hartje Frankrijk voel je zeer sterk op de zaterdagse markt op de Place du
Plot.Dit is de eeuwenoude startplaats
van de Via Podiensis die leidt naar
Sint-Jacob van Compostella.Jaarlijks vertrekken hier tegenwoordig ongeveer
15000 pelgrims.Zij worden elke dag om 7
uur door de bisschop in persoon gewijd in de romaanse kathedraal Notre-Dame-du-Puy.
Wij werden
rondgeleid door een sympathieke Nederlandse dame, die reeds tientallen jaren in
de buurt van Le Puy woont en met zichtbaar genoegen de zeldzame kans greep om
in het Nederlands te gidsen.
Op de
trappen van de indrukwekkende kathedraal ontmoetten wij een jonge Nederlandse
non met een aandoenlijk enthousiasme.Zij kwam meteen aangestoven toen zij hoorde dat wij Nederlands
spraken.Zij maakte deel uit van een
communauteit die instaat voor het apostolaat in en om de kathedraal.Onze Nederlandse gids wist van haar
aanwezigheid af maar had haar nog niet eerder ontmoet.Het werd meteen een kort Nederlands
onderonsje.
In de
kathedraal wordt ook Notre-Dame aanbeden.Het gaat om een zwarte Maagd, waarvan het origineel verbrand werd
tijdens de Franse revolutie.Het
aanpalende klooster van de kanunniken dat dateert uit de 11de en 12de
eeuw met zijn schitterende kloostergang mochten wij zeker niet overslaan.Het kathedraalcomplex omvat ook het Hôtel-Dieu,
net als de kathedraal erkend als
Werelderfgoed.In het Hôtel-Dieu is in
de voormalige baden een aanbevelenswaardig restaurant ondergebracht .
Notre Dame
is omnipresent in Le Puy.Het hoog
geplaatste imposante beeld van Notre Dame de France domineert de stad.Zij lijkt te kijken in de richting van een
ander indrukwekkend heiligenbeeld, dat van Sint-Jozef. Wij vertoeven hier duidelijk in een zeer
katholieke omgeving.
In het
nabije plaatsje Aiguilhe kan je niet omheen de Rocher Saint-Michel dAiguilhe, een vulkanische schoorsteen waarop
sinds de 10de eeuw de schitterende kapel gewijd aan Sint-Michael
gevestigd is.Je moet er wel 268 treden
voor bestijgen.
***
Verder
hadden wij onder meer nog recht op een proeverij van Vervaine du Velay en
ontdekten wij één van de hoogst gelegen wijngaarden van Frankrijk: AOP Côtes
dAuvergne Boudes.
***
Ik krijg alvast
zin in meer.Onze charmante gastvrouw
heeft mij aangeraden ook het noorden van de Auvergne te bezoeken, nl. het
departement Allier, waar je volop in de historische provincie Bourbonnais
zit.Hier ontstond het Huis Bourbon dat
later koningen leverde aan Frankrijk en Spanje.Verder wil ik in de Auvergne nog de benedictijnenabdij van La Chaise
Dieu en het kasteel van Lafayette ontdekken.
Hop naar
een volgende Quo Vadimus reis in 2015?
Ik ben er
van overtuigd dat in deze regio alle ingrediënten aanwezig zijn voor een
boeiende Quo Vadimus reis.Wij kunnen
er een leerzame en aangename duik in de geschiedenis nemen in een aantrekkelijk
en relatief onbekend gebied in hartje Frankrijk.Wordt zeker vervolgd