Het Franse departement Meuse maakt zich uiteraard op voor de herdenking van de ‘Groote Oorlog’.  Ik ging alvast een kijkje nemen.

In Saint-Mihiel slaagden de Duitsers er vrij snel in om een bres te slaan in de Franse frontlinie.  Deze  ‘saillant van Saint-Mihiel’ werd pas bevrijd op het einde van de oorlog.  Ik bezocht het loopgravennetwerk en kon ervaren hoe akelig dicht de strijdende partijen zich tegenover elkaar bevonden. 

Een best leerzame ervaring, maar voor wie niet zo tuk is op dat soort toerisme heeft Saint-Mihiel nog heel wat meer te bieden.  Doordat het stadje tijdens de duur van de oorlog bezet werd door de Duitsers, kwam het paradoxaal genoeg vrij ongeschonden uit de strijd.  Het tragische is dat de inwoners als menselijk schild fungeerden. 

De bibliotheek van de benedictijnen uit de 18^de eeuw is een pareltje.  Een ander topstuk uit het cultureel erfgoed van Saint-Mihiel is de Graflegging uit de 16^de eeuw van Rogier Lichier.  De beeldengroep staat opgesteld in de kerk Saint-Etienne.   

De Amerikaanse soldaten die in 1918 hielpen bij de bevrijding van Saint-Mihiel kregen een monumentaal aandenken op de Butte de Montsec.  ’s Avonds is het monument verlicht, maar dan mis je wel het grandioos panorama. 

Heel anders verging het de stad Verdun.  De Duitsers zijn er weliswaar nooit in geslaagd het sterk verdedigde Verdun binnen te dringen, maar zij hebben de stad wel voor 80% platgebombardeerd.  Deels met de hulp van de Engelsen werd Verdun na de Eerste Wereldoorlog heropgebouwd.

In en om Verdun wordt de herinnering aan de Eerste Wereldoorlog levendig gehouden.  De slag om Verdun was immers de meest moorddadige uit de geschiedenis, waardoor Verdun symbool staat voor de verschrikkingen van de totale oorlog.  In het indrukwekkende Ossuarium van Douaumont worden de resten bewaard van 130.000 onbekende soldaten.  Het Memoriaal van Verdun wordt thans gerenoveerd en uitgebreid en zou klaar moeten zijn met een totaal vernieuwde scenografie eind 2015/begin 2016. 

De oude stad bevat heel wat waardevol historisch erfgoed.  In het voormalig bisschoppelijk paleis is het Wereldcentrum voor de Vrede, de Vrijheid en de Mensenrechten ondergebracht.

Ten Noorden van Verdun zijn er  heel wat interessante sites.  De citadel van Montmédy is zo één van die verrassende ontdekkingen.  Oorspronkelijk gebouwd ten tijde van Keizer Karel, werd de citadel later veroverd doorde troepen van Louis XIV.  In het museum verbonden aan de citadel zijn er werken te zien van de lokale kunstenaar uit de 19^de eeuw, Jules Bastien-Lepage.

In Stenay tref ik het grootste biermuseum van Europa aan.  De burgemeester van Stenay leerde mij dat de Duitsers tijdens de Eerste Wereldoorlog hun hoofdkwartier in Stenay vestigden onder leiding van de erfprins, de zoon van de keizer.

Het departement Meuse is een bestemming die zich door haar nabijheid en relatieve onbekendheid uitstekend leent voor korte ontdekkingstochten.  Met de unieke rustgevende landschappen en de overheerlijke lokale keuken is het er trouwens aangenaam vertoeven.

28-12-2013 om 00:00 geschreven door John  

'Geschiedenis, kunst en cultuur in en om de Badense barokpaleizen'

Vijfdaagse reis van donderdag 15 mei tot maandag 19 mei 2014

Op de veel gestelde vraag 'Waarheen ga je in Duitsland?' ben ik spontaan geneigd te antwoorden: naar Baden.  Dit is natuurlijk onjuist, want Baden bestaat niet meer als land.

Baden fungeerde onder diverse vormen als zelfstandige staatkundige eenheid (zelfs kortstondig als republiek) en verloor pas in 1933 zijn autonomie. 

Baden is thans een regio binnen de deelstaat Baden-Württemberg.

Badische Küche, Badische Wein ...

Om het begrip 'Badisch' te verstaan moet men dus een kleine duik in de geschiedenis nemen.  Dit vergt gelukkig slechts een kleine moeite voor de deelnemers

aan de Quo Vadimus reis naar Duitsland, want het volstaat dat zij de summiere historische inleiding lezen.

De staatkundige realiteit is weliswaar veranderd, maar de mensen blijven trots op hun eigenheid en cultuur en blijven verwijzen naar hun specificiteit door

'Badisch' als herkomstbenaming te gebruiken.

Badische Hochzeitssuppe: een gerecht met een verhaal ...

Wie reeds met mij op reis was, weet dat ik graag aandacht schenk aan streekeigenheden en lokale specialiteiten. 

Tijdens de reis krijgen de deelnemers een oer Duitse klassieker op het menu: Hochzeitssuppe.  Het is een gerecht waar heel wat traditie aan vasthangt

en waarvan wij de symboliek zullen proberen te achterhalen.

Het begrip cultuur wordt zeer ruim ingevuld, zoals u kan merken.  Dit is een trek die ik deel met Freddy Bijn, de bezieler van 'Brede Visie op Cultuur'

en tevens de geestelijke vader van Quo Vadimus.

Een brede cultuurbeleving maakt deel uit van het DNA van Quo Vadimus

Ik ben van jongs af aan doordrongen van het concept 'reizen om te leren'.  Reizen mag evenwel geen krampachtige zoektocht zijn naar het vergaren van kennis. 

Reizen moet op een spontane, speelse, natuurlijke wijze de nieuwsgierigheid prikkelen en bevredigen.  Reizen doe je ook met alle zintuigen op scherp, zoals

Cees Nooteboom het zo treffend formuleerde.

'Leren' en 'genieten' zijn twee gelijkwaardige sleutelbegrippen om de reisfilosofie van Quo Vadimus te omschrijven, maar het concept laat zich pas volledig

definiëren als ook de begrippen 'convivialiteit' en 'ontspanning' er bijgehaald worden.  Elkeen die zich aangesproken voelt door de ingrediënten van deze

eigenzinnige cocktail, zal zich goed voelen tijdens de Quo Vadimus reizen op de maat en op het ritme van de nieuwsgierige senioren.

Vroegere deelnemers die er zich toe geroepen voelen, worden hierbij uitgenodigd om hun ervaringen neer te schrijven in het gastenboek dat bij deze reis blog hoort.

28-12-2013 om 00:00 geschreven door John