La vie de
château staat volgend jaar op het programma van de voorjaarsreis. Dat vergde wat voorbereidende verkenning
Het is best
spannend om de dreef naar een afgelegen kasteel op te rijden met de hoop iemand
aan te treffen. Ik had geluk toen ik
arriveerde aan een idyllisch kasteel uit de 16de eeuw. Ik trof op de binnenkoer een vriendelijke
dame die mij prompt de orangerie toonde waar wij volgend jaar in groep zouden
kunnen lunchen. Zij was gecharmeerd door
het historische thema van de geplande reis, waardoor zij geen punt maakte van
de geringe omvang van onze groep.
Tijdens de korte kennismaking liet zij haar naam
vallen. Het was zo te horen een
adellijke naam. Na wat zoekwerk op
internet bleek zij af te stammen van een markies en bleek haar broer de titel
geërfd te hebben.
Een 16de-eeuws
kasteel onderhouden moet handen vol geld kosten. Vandaar dat de bewoners hard moeten
werken. Gekleed in Renaissance kledij bedient
onze hoffelijke gastvrouw zelf haar gasten!
Op een
andere plaats, die iets minder spectaculair oogt van buitenaf, ontmoetten wij
een bescheiden man gehuld in een lange schort.
Hij was druk in de weer om de bezoekers te woord te staan en te laten proeven
van de wijnen van het domein. Wij kregen
wat documentatie toegestopt waarmee wij, alvorens te proeven, op verkenning
konden gaan in de bijgebouwen van het kasteel.
Het bleek warempel een graaf te zijn die ons te woord stond.
Hij toonde
ons de eenvoudige ruimte waar wij volgend jaar in groep zouden lunchen na het
bezoek aan de dependances en na de degustatie.
Het contrast met de vorige locatie kon niet groter zijn. Hier wordt het een repas champêtre. Ook Monsieur le Comte kookt zelf en bedient
zelf. On sait quoi faire, zei hij met
een monkellach.
Wij kwamen
ook nog bij een prins, maar die liet zich niet zien. Hij kon zich de luxe veroorloven van veel
personeel in dienst te hebben. Hij runt
dan ook een luxe hotel in zijn kasteel, dat exclusief toegankelijk is voor de
welgestelde gasten. De kamermeisjes dragen
er het klassieke zwarte kleedje met het obligate klassieke witte schortje. In de bijgebouwen, waar het personeel ook een
aangepaste outfit kreeg, kan je lekker eten.
31-08-2014 om 06:59
geschreven door John 
|