De laatste blog vanop locatie komt eraan.

Het is en blijft mooi weer hier aan de kaap. Maar we moeten de wind er wel bij nemen.
Die horen we ook 's nachts als die via de luchtverversing binnen probeert te komen. Precies 
of het dak gaat eraf waaien.

De tafelberg is vandaag wolkenloos maar helaas pindakaas, de kabelbaan is dicht om evidente
redenen: het waait te hard!

Dan maar de rit naar de kaap via Chapman's Peak drive, een mooie bochtige (113 bochten!)
weg langs de kust riching de kaap. Maar ook hier weeral botgevangen. Dicht wegens ...
verwijderen van onkruid . Ze hadden geen andere dag kunnen kiezen zeker?

Over naar plan C dan maar. Via een andere weg naar de kaap en hoera, hier zijn geen
problemen. Langs de "Ou Kaapseweg" rijden we zuidwaarts richting Kommetje (hoe
komen ze toch op die namen). Het is een mooie weg met zelfs een kolletje.

In Kommetje rijden we naar het Slangkop lighthouse.



Blijkbaar kunnen we daar zomaar binnen mits eerst afstand te doen van al onze rechten
mocht er iets gebeuren. Maar het is wel tof. Boven in de toren zitten we echt aan de lamp
(gelukkig geen vlieg te bekennen en zo blijft de sfeer goed) en is er een mooi uitzicht.

We rijden verder langs de kust naar Scarborough en deze weg is (nemen we maar aan) net
zo mooi als die van Chapman's Peak. Zo denken we niks te missen.

Iets verder komen aan de Cape Ostrich Farm die Christel gisteren al gelokaliseerd had op
het internet. Kunnen we toch nog struisvogels zien. Het is een mooie farm die wel klein is
(een 40-tal leggende vogels) in vergelijk met die van Oudsthoorn.



Maar niet geklaagd, we krijgen een rondleiding, zien de eieren (wel sterk hé),

de broedkast en enkele kleintjes, dit alles voorzien van de nodige uitleg.

Dan hebben we nog recht op wat slangen, reptielen, krokodillen en schildpadden die ze hier
ook houden. Da's dan ook weeral afgevinkt.

Het uur is wat gevorderd en we buigen nog voor de kaap noordwaarts af richting Simonstown.



Dit deel is veel toeristischer (meer huizen, drukker verkeer...) maar Simonstown is wel mooi
met die Victoriaanse huizen.



Omdat het van oudsher ook de thuisbasis is van de marine hangen er ook wat gedenkplaten
van allerhande gebeurtenissen en mensen die hier gepasseerd zijn zoals ene Stanley en ene
Livingstone (I presume?) en ook nog ene Rudyard Kipling (junglebook).

En uiteraard de immer aanwezige VW Golf (niet model I of II maar een "city").

De weg terug is druk maar gelukkig vooral in de andere richting. Dat belooft misschien voor
morgen als we naar de vlieghaven gaan.

Als jullie niets meer lezen, tot binnenkort op het noordelijk halfrond!

We zijn over de 500 hits op de blog! Bedankt allemaal. Nog even volhouden want dit wordt
allicht de voorlaatste.

Deze nacht heeft het gegoten! Wel degelijk gegoten en ook gedonderd (en dus onvermijdelijk
gebliksemd). Het was erg nat buiten. Onder ons terras stond het blank.

We vertrekken in wisselvallig weer richting Betty's bay, naar de pinguins aan Stony point!



Woon-werk verkeer op zijn Zuid-Afrikaans... Met zen allen in het bakkie!

Het weer is ondertussen opgeklaard maar tijdens ons pingiun-bezoek begint het terug te
regenen. Hoe dan ook leuk om die pinguins van heel kortbij te kunnen bekijken.

De weg naar Kaapstad loopt langs de kust en lijkt wat op Highway 1 aan westkust van de
Verenigde Staten. Een erg mooie weg met mooie zichten op de kust zowel als op het binnenland.

Mits enige moeite met de GPS vinden we ons hotel aan het Waterfront. Het is het Marriot Breakwater
Lodge hotel, waarvan een deel vroeger een gevangenis was. Die is nu omgebouwd tot een een
hogeschool op het gelijkvloers en een hotel op het verdiep.



Rudy & Fabienne slapen in het cachot



en wij daarbuiten .

Het weer is ondertussen terug prachtig maar de Tafelberg blijft in nevelen gehuld.
Het waterfront is daarentegen een levendige plaats vol winkel(tje)s, eettenten en animatie.
Op dit moment liggen de boten van de cllpper race around the world hier aangemeerd,



Best imposante bootjes!

We zien ook de aalscholvers die blijkbaar ongestoord broeden vlak onder onze neus.



Verder maken ze nog wat fotosessies en drinken we vooral nen Duvel en nen Triple d'Anvers
in restaurant Den Anker.

Eten doen we vanavond bij den Italiaan van dienst.
Tot morgen.

Best blogvolgers: in het thuisland is het vandaag vrijaf, niet zo voor ons

Aan de andere zijde zullen jullie dit bericht met enige vertraging krijgen wegens slecht
internet hier in Hermanus .

De dag kondigt zich niet super goed aan. Het is bewolkt, fris en druilerig. In de Lavender
Farm is het onderhoudsdag van het groen. Een kleine legertje arbeiders maait het gras
op alle fronten, reinigt het zwembad en maakt alle buiten-infra't'structuur proper.
Gelukkig pas na ons ontbijt zodat we al niet door al dat lawaai gewekt worden.
We zetten de verplaatsing in naar Hermanus en gaan vandaag de zee (de oceaan!) terugzien.

Blijkbaar is dit al de Atlantische omdat we ten westen van kaap Agulhas zitten, het meest
zuidelijke punt van Afrika waar de scheiding ligt tussen Indische en Atlantische oceaan.
Ons onderkomen in Pelagus house is best mooi en cosy met de nodige zwembaadjes (wel te
koud om te gebruiken) en salonnetjes. We zitten wel rechtsteeks op de "dijk".

Verbazing alom als we honderd meter verder het Rotel weeral tegenkomen! Inderdaad
gingen ze ook ongeveer samen met ons in Kaapstad aankomen. Na onze wandeling langs
de dijk is de bus weeral verdwenen.



Ze doen hier ook aan duiken naar haaien in een kooi.



En ook een belgische tent maar ze is dicht. De Duvel (en vooral Rudy!) zal moeten wachten.

Om 4 uur begint onze whale-watching tour. Het weer is wat opgeklaard (bewolkt, droog en
soms een waterzonnetje) en we steken van wal met de Whale Watchers.

Het walenseizoen loopt op haar einde (hoewel die nu blijkbaar aan zet zijn voor de regeringsvorming).
Eerst komen we bij een school dolfijnen die leuk langs en rond de boot zwemmen.

Daarna zetten we koers naar een Zuidkaper (das een soort walvis) en inderdaad vinden we
een moeder met haar kalf. Niet spectaculair (geen standjes of sprongen) maar ze tonen zich
toch regelmatig en niet zo heel ver weg van de boot. Het is jong vrouwtje (sic) en dus is ze
niet zo heel erg groot maar toch nog imposant.



Vanavond hebben we gegeten in de Ocean Basket maar het was een pak minder (qua
organisatie) vergeleken met die van St Lucia. Spijtig.
Het loopt nu wel langzaam op zijn einde. Morgen verkassen we naar onze laatste stop in Kaapstad.

Gisteravond gegeten op een prachtige plek. "La petite ferme" ligt iets hoger en heeft een prachtig
uitzicht op de stad en omliggende heuvels/bergen. Het is ook een chique gelegenheid met prachtige
tuin en chique volk op de parking (Ferrari en zo).

Het eten was prachtig gepresenteerd maar mankeerde wel een beetje qua omkadering (er mochten
wat meer groentjes rond mijn eend-op-4-wijzen) en de desserts smaakten niet echt af. Spijtig voor
zo'n gelegenheid.

Vandaag weer opgestaan met zonnig weer (20..24°C) wat best aangenaam is en ook warm kan
zijn in de zon.

In de voormiddag doen we de winkeltjes "downtown" waar het duidelijk is dat hier welgesteld volk
leeft (Porsche GTS, Jaguar, Mc-Laren!, Maserati, Rolls ... buiten de "standaard" Duitse merken).

We sluiten af in het TukTuk café waar ook een micro-brouwerij gevestigd is.

Volgend adres: Babylonstoren.



Een wijngoed, annex boerderij en veel tuinen ... met mogelijkheid tot eten en drinken.



We kunnen eindelijk een foto nemen van de "purperen boom".

Dit is duidelijk een bestemming voor een zondagse familieuitstap.
Voldoende volk en gezellige drukte.



Prachtige tuinen met allerhander fruitbomen, groenten, kruiden en zelfs cactussen.

Daarna via Stellenbosch naar huis. Stellenbosch is een grotere stad en op het eerste zicht
helemaal niet zo leuk als Franschhoek.

De streek hier is wel erg mooi.

Vandaag verkassen we naar Franschhoek in de wijnstreek, een trip van 380 km.
We vertrekken vroeg genoeg en de wegen liggen er goed bij. In het 2de deel zien
we waarom: er wordt (ook op zaterdag) aan de wegen gewerkt.

"Route 62" is een mooie weg in een vlakte tussen 2 bergketens. Hier en daar met een
kolletje maar het gaat goed vooruit.



We stoppen niet voor Ronnie's (Sex) Shop wegens nog geen zin in koffie.

Dat doen we pas in Montagu (Scherpenheuvel?) in een leuk klein coffeeshopke.

We zien onderweg ook merkwaardige aanduidingen: gaat dit over een sanitaire voorziening
voor kleinere boodschappen?

Het is duidelijk zaterdag en dus geen mensen op de weg naar school of naar werk. In de
stadjes gonst het van bedrijvigheid want ze moeten allen inkopen gaan doen.

Ondertussen komen we wel echt in de wijnstreek. Uiteraard staan er veel wijnranken maar
ook ander fruit. Bij aankomst in Franschhoek vinden we onze lodge niet direct omdat het aan
een private weg ligt die niet in de GPS zit. Gelukkig hebben we nog het plannetje dat Deborah
(zie zowat een week geleden uit Westbrook bij Durban) via Whats-app gedeeld heeft waar
we handig gebruik van kunnen maken. Daar staan de meeste lodges en wijngaarden op.

We zitten weeral erg goed gehuisvest op een mooi landgoed met prachtige kamers,
zwembad, tuin, uitzicht ...

Terwijl Christel aan het zwembad achterblijft doen we een poging een wijn-estate hier vlakbij
te bezoeken maar ze zijn al dicht. We vinden iets verder een andere die zijn deuren geopend
houdt. Het is er ook mooi, we zien vanop het terras waar we wijn proeven de wijngaard liggen.

Binnen ligt de wijn te rijpen in de vaten.

We hebben ook al gereserveerd voor eten en drinken en omdat het zaterdag is, zijn er al
enkele adresjes volzet. We gaan naar "La petite ferme" maar zo petite is het niet met zijn
mooie tuin met prachtig uitzicht over de stad.

Ondertussen gaat de zon mooi onder en is het ook aan het waaien.
Morgen belooft wel een goede dag te worden.

Beste blogvolgers, het gaat wel best hard! De teller staat al op 450 en dat is heel bemoedigend
voor ons.
Blijven volgen!!!

Het was een reuze-ontbijt. Met veel keus aan kaas en vlees, meer dan we gewoon zijn.
En ze hebben ook flensjes. Dat wisselt af van de steeds weerkerende eieren. Er ligt inderdaad
schuimwijn (rode) maar we moeten straks nog rijden hé.

We starten de rondrit langs de weg via De Rust naar Prince Albert. Ondertussen
hebben we al vanalles opgezocht over Prince Albert en zijn we van alles te weten
gekomen (ook wat wel niet allemaal voor publikatie vatbaar is ;-)).
Maar hoe dan ook heeft het allemaal te maken met Prince Albert, de man van
kween Victoria en kozijn van onze Leopold I, die van Saxen-Coburg hé .



Het is een mooie rit en we zien al wat struise vogels hier en daar maar ook veel wegenwerken.
Ah ja, dit is Golf I en Golf II land. Er rijden hier (in heel Z-Afrika) bijna geen nieuwe
Volkswagens maar wel een groot aantal Golfs van de eerste en 2-se reeks. Dus bakken
die echt al old-timer zijn! vreemd...

Bij nader opzoekwerk is dit de Golf-city, een evolutie van de Golf I die hier werd geproduceerd
van in de jaren 18 (van de vorige eeuw hé). De productie werd stopgezet in 2009.

Onderweg ook zicht op de Swartbergen waarbij er één doet alsof het een vulkaan is.

Aan de Meiringspoort wandelen we even naar de waterval. Het mag duidelijk zijn dat nen
Bobbejaan hier nen baviaan is (die van in de kempen was dan blijkbaar ne zingende baviaan)
en ook dat ge ze nie moogt voederen nie.

De waterval is best mooi en hoog maar niet enorm van volume.

Oeps, fotoke vergeten ...

En qua beesten hebben we hier dan gehad met ne kikker.

Prince Albert is wel een best leuk stadje in tegenstelling met Oudtshoorn waar wel enkele
mooie oude huizen staan maar verder niet veel moois te bieden heeft.

Terug naar Prince Albert dan. Mooie huizen met ook wat artiesten die er exposeren.
Rustige sfeer en vooral mooi weer voor een koffietje op het terras van het lokale hotel.

Dan op weg naar de Swartbergpas.



Dit is een onverharde weg van een dikke 30 km met als hoogste punt zowat 1.400 meter.
Mooie panorama's aan beide zijden van de berg (als ge op de top staat natuurlijk).



Op de top komen we een koppel tegen dat juist fietsen uitlaadt om naar beneden te rijden.



Het zijn bovendien (weeral!) Vlamingen. Die komt ge hier ook overal tegen wat (gelukkig)
niet kan gezegd worden van de Nederlanders.

Eens aan de andere zijde van berg aangekomen begeven we ons richting de Berluda Ostrich
Farm. Maar het noodlot slaat toe! Het is niet echt goed aangegeven en als we aankomen blijkt
de toer al vertrokken. Ze sturen ons naar een ander adres maar ook daar staat niemand te
wachten. Na telefonische bevraging zeggen ze ons dat er voor ons gereserveerd was in de
ochtend .

Nougatbollen dus en geen struisvogels. Dan maar met een pintje in de tuin.

We gaan vandaag de kust ruilen voor het binnenland, met name de kleine Karoo
(niet te verwarren met disco Carré).
We rijden via Plettenberg naar Knysna (naaisna). Daar gaan we naar het Theben Island,
een eiland in de lagune dat sinds het stopzetten van de hout-aktiviteit in 2001 is omgevormd
tot een mondaine badplaats met luxe-verblijven en veel bootjes.

Het openbaar toilet is blijkbaar gesponsord...

Het is er redelijk exclusief en je kan ook niet overal in. We drinken een koffie op het
terras van het Island café gevestigd in een oude elektriciteitscentrale.

Inclusief zwembad...

Best leuk om tussen de machines te kunnen eten.

In de toiletten kun je je boodschap doen "on the rocks"!

Niet gelogen, het zijn echt ijsblokjes!

We rijden verder door en nuttigen onze picknick nog een laatste maal aan de kust.
Het waait er ferm ...



en de zee doet ook haar best.

daar beneden.

Nu het binnenland in en via een pas door de bergen (max. 800m hoog) komen we in Oudtshoorn.
Het weer blijft goed, de zon is van de partij en het is niet te warm.

Vanavond hebben zijn we gaan eten in Buffelsdrift: uiteraard van de struisvogel waarvan
we er al een paar gezien hebben onderweg. Muzikaal werd het avondeten begeieleid door ...
Dana Winner!

We overnachten in de Hlangana lodge.
Als we het goed hebben wordt die zelfs uitgebaat door een Belgische familie uit het Brugse.



Een best mooi optrekje en als ze leveren wat beloofd is, hebben we morgen een
champagne-ontbijt en kunnen we ook nog onze wagen laten wassen (voor niks).

Morgen staat een rondrit op het programma en gaan we struisvogels lastig vallen.

Na weeral een overweldigend ontbijt (lekker volgetankt met calorieën) kunnen we op
weg naar Tsitsikamma. Dat is een park aan de monding van Storms River (die van de
kloof van gisteren).

Het weer is veelbelovend maar er zou na 4-en wat regen komen. Het is nu in elk geval
warm genoeg (21°) om de eerste wandeling naar de waterval aan te vangen. We zullen de
ganse dag mooi weer hebben!



We stappen naast de zee die er het beste van maakt en serieus inbeukt op de rotsen.

We worden vergezeld van een school(tje) dolfijnen vlak voor de kust. Best leuk.
Spijtig dat we geen walvissen kunnen spotten.



Aan de landzijde is het ook mooi met de vele bloemen en een tropisch ogend bos.

Na enige tijd wordt het wat moeilijker en moeten we over rotsen kruipen. Dat gaat nog
totdat het net iets te uitdagend wordt. Volg het rode lijntje, dat is het pad!!!

We komen ook enkele reuze spinkhanen tegen, zo ongeveer een vinger groot.



We laten de waterval voor wat het is. Het is zo ook al een mooie wandeling geweest.

Teruggekomen eten we onze bokes op en gaan we naar de andere zijde voor de wandeling
naar de hangbruggen. Die is minder moeilijk en dat is te zien aan de bussen die hier staan te
wachten. Gelukkig zijn de meesten al op de terugweg.

Daar zien ook een aantal klipdassen.

Ondertussen krijgen we dan toch ook een waterval te zien. Deze moet het dan maar doen.





We zien de bruggen al van boven af. Dat belooft: er zijn nog wat trappen te doen !



Aan de hangbrug gekomen zien we volk (oost-europeaans of russisch?) dat er blijkbaar een
andere dress-code op na houdt voor zulke wandelingen.

Wij lopen er wat klassieker bij op ons bottinen

Vanop de brug hebben we ook een leuk zicht in de kloof.

In het naar huis rijden zien we de bewolking uit het land komen en nu regent het zelfs een beetje.
Geen nood, we zitten droog.

Nu even 2 dagen in 1 bericht. Niet dat er zo weinig te beleven viel, maar toch.
Op ons laatste ontbijt in St-Lucia mochten de omeletten niet ontbreken.
Wijselijk wel halve porties gevraagd kwestie van niet met overgewicht te vertrekken.

We hebeen ineens ook al de boarding passen voor morgenvroeg aangemaakt en laten afdrukken
door de immer gedienstige Mandy.

Met nog wat goede raad vatten we de weg aan naar Westbrook nabij de King Shaka vlieghaven
van Durban. Er is niet te veel te zeggen over de reis. Het weer is minder met wat regen.

We komen iets na de middag aan op onze volgende bestemming bij Michael (de griek) en
Deborah (de italiaanse) in hun villa "Venti dell est" (Oostenwind). Het is hier heel design en
met een prachtig uitzicht over de oceaan.



Onze gastheer is praatgraag en we praten wat bij, bij een pintje en een koffie. Voor de
namiddag stuurt hij ons richting Thompson-beach.

We zoeken het wel maar geraken niet echt bij het strand. Er staan wel een hele hoop mooiere
doeningen, wel afgeschermd tegen onnodige blikken.

We rijden terug naar Ballito aan het strand en daar vinden we het pad langs het strand.
We verdoen daar onze tijd met een wandeling en kijken naar het strand en de golven.

Het begint wat te zeveren en dus gaan we richting het restaurant dat Michael heeft
gereserveerd voor ons: de 45!

Het is er echt lekker en de bediening is meer dan attent. Inclusief cocktails, hoofdgerecht en
dessert komen we van tafel voor minder dan 120€ voor ons vieren (duurste tot nu toe).

Als we terug zijn is ook Deborah aanwezig. Al even praatgraag als Michael wil ze alles weten
over wat al gedaan hebben en wat de plannen zijn.

's Morgens super vroeg opgestaan en verwelkomd met een fruitvol ontbijt en de nodige
richtlijnen. We worden super vriendelijk uitgeleide gedaan. Het was weeral een belevenis.

De vlieger van British Airways doet dat goed. Ik had zetels gekozen helemaal vooraan in
economy wat ons een hele hoop extra beenruimte gaf. Het mag al eens wat meer zijn!
Ge hebt dan wel ne langen arm nodig om de koffiebeker te nemen.

Bij aankomst in Port-Elizabeth heb ik via Whatsapp al wat tips gekregen van Deborah .
Het gaat over Kaapstad en over wijnetablissementen in Franschhoek. De kaart van Franschhoek
gaat ons later nog van pas komen.

We hebben nu een andere wagen: een luxueuze Toyota Fortuner met weinig kilometers en
alles erop en eraan (elektrisch verstelbare lederen zetels inkluis).

De temperatuur is wat hoger (zo'n 25°), licht bewolkt en soms zonnig.
Op weg naar Tsitsikamma stoppen we onderweg voor koffie en een broodje. We spotten
de eerste struisvogels in een weide.

Hier verkopen ze ook medicatie uit de automaat!



Next stop: Storms River. We kunnen stoppen op een parking en dan kunnen we over
de brug wandelen en genieten van het bij wijlen duizelingwekkende uitzicht op de kloof.
Geen idee hoe diep juist, maar wel heel diep!

Iets verder zijn we op onze bestemming en het is weeral best verzorgd. Mooie kamers die
uitgeven op een prachtig geurende bloementuin.

We rijden even het stadje in en dat is een aparte ervaring. Enerzijds een soort koloniale stijl
en anderzijds een deel dat echt Amerikaans-westerns oogt inclusief de general store en de diner.

Hier (maar ook al elders gespot) verkopen ze nog de Palmolive shampoo in de verpakking van
de jaren 60-70. "Very Vintage"!!!



We gaan nu verpozen aan het zwembad en terwijl ik dit schrijf komt de zon er helemaal
door en wordt het best (aangenaam) warm.

Ondertussen komt er nog een gezelschap aan van 2 Belgische koppels uit Zoersel en
Turnhout (of all places).

Vanavond eten we in de Village Inn in "de oude Martha" restaurant. We eten een Kudu-steak
en ook Ostrich steak voor Fabienne. We maken haar wijs dat dat een Oostenrijker is maar ze
trapt er niet in!

We zetten nu alvast ons botinnekes klaar voor morgen.

En jawel, we zijn jullie niet vergeten!