Ik ben Erwin
Ik ben een man en woon in Maaseik (België) en mijn beroep is Human Resource Director.
Ik ben geboren op 22/05/1960 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Paardrijden, Vliegen, Tafeltennis.
VLP : Vlaamse liga VET2000: Landelijke rijvereniging
Beoordeel dit blog
De lucht, het bos en zandverstuivingen
Avonturen met vliegtuigen en paarden
04-01-2009
Pedalen
Hier een foto van de pedalen van een vliegtuig. Het lijkt vrij logisch maar toch zit er iets speciaals aan de pedalen van een vliegtuig. De onderkant van de pedalen dient om de staart te besturen bij het nemen van een bocht of bij het opstijgen om mooi opgelijnd te blijven. De bovenkant van de pedalen zijn de remmen. Je kan ze natuurlijk alleen op de grond gebruiken. Ze dienen om af te remmen maar toch vooral om te sturen op de grond. Op de grond werkt het handstuur nl. niet want dit doet de vleugels bewegen. Je moet dus met de remmen links of rechts afremmen zodat je kan draaien. In het begin is dit wel even oefenen..... Verder zie je een foto van het dashboard van dit toestel. Vrij uitgebreid en voorzien van alle mogelijke belangrijke instrumenten die je kan bedenken in een vliegtuig. Bij dit toestel is opmerkelijk dat er een GPS systeem ingebouwd is wat bij de C152 niet het geval is.
Vandaag ben ik gaan vliegen met de OOTRJ. Dit is een Cessna 172 voor 4 personen. Het was al een hele tijd geleden dat ik met dit toestel nog was gaan vliegen. Maar de principes zijn eigenlijk gelijk voor alle Cessna's dus dit viel wel mee. Het toestel is doorgaans stabieler als de kleinere Cessna 152. Alleen moet je goed uitkijken dat je een goede Weight and Balance berekening maakt zodat je niet met teveel gewicht probeert op te stijgen. We hebben binnen de club 2 van deze toestellen.
Master ruitertoernooi in de "Warre". Deze middag hebben we bij Elvire en Danny op het Jonkershof onze paarden opgehaald. We hadden ze daar gestald omdat we enkele dagen naar Barcelona zijn geweest. Natuurlijk hebben we de paarden in de manege nog even losgereden. Favory had het wel nodig. Toen ik hem aan de loge nam ging hij meteen rollen en daarna ging hij helemaal rechtop staan op 2 benen. Danny wist ons te vertellen dat de professionele ruiter die bij hen zijn paarden heeft staan vanavond meedeed aan de "Masters" in "de Warre". De Warre is een hele mooie manege bij ons in het dorp. Van overal in de wereld komen ze hier rijden. Manege is eigenlijk niet het juiste woord. Er zijn niet minder dan een drietal overdekte rijhallen en nog veel meer overige faciliteiten. Dus zijn we eens een kijkje gaan nemen. Er waren inderdaad van overal ruiters naar dit toernooi gekomen; Spanje, US, Oostblok ruiters etc..Maar dus ook enkele ruiters van bij ons in de streek die we persoonlijk nog als kind gekend hebben. Joke Mardaga bv. was nog maar een jaar of 7 toen wij zelf bij haar ouders op de Castershoeve hebben leren paardrijden. Zij deed dus ook mee. Mijn grootmoeder heeft als kind nog op de Castershoeve gewoond en zij reed zelf (blijkbaar volgens de overleveringen erg goed) paard en koets. Joke Mardaga haar vader "Luc" had in de tijd dat wij er leerden paardrijden reeds hele goede paarden. "Bon ami" en " Elanville" waren toen superhengsten en hebben nog vele internationale toernooien gewonnen. Ik denk dat Bon Ami zelfs de Olympische spelen heeft gehaald. Het ging er op de Castershoeve altijd heel gemoedelijk aan toe. Goede ambiance en prima paarden. Ik weet nog dat ik als beginnend ruiter tijdens de springlessen zomaar even de ex-belgische kampioen "Kerrygold" mocht rijden. Zij was op pensioen en af en toe mocht ze nog eens "opdraven". Ook stond er "Abendnebel"; nog zo'n springtank. Die mocht ik ook af en toe eens rijden. Die sprong vanuit draf over 1m30. Onze streek leent zich erg goed om paard te rijden en reeds generaties lang wordt er aan paardensport gedaan. Dit vertaalt zich nu in vele internationale successen. (Philippaerts met zijn "Darco", maar zeker ook Zangersheide zijn enkele voorbeelden van bekende stallen en natuurlijk de Jumping wereldkampioen Jos Lansink; maar die is dan weer ingeweken). Onze overige plaatselijke ruiters deden het zeker niet slecht op de "Masters". Cox heeft zelfs gewonnen. De ruiter van bij Elvire en Danny (Goossens) is er in de 2de barage uit gegaan. Jammer, hij is nog maar 20 jaar maar heeft toch nu reeds gekozen voor een professioneel bestaan als ruiter. Hij heeft nu een 5-tal paarden die hij met zijn Zweedse vriendin, die ook professional is, berijdt. Hij is bij ons in het dorp opgegroeid en heeft de stap dus nu gezet. Knap van hem en ik hoop dat het hem zal lukken in de toekomst.
Foutje....... Deze zomer heb ik enkele keren op mijn blog aangegeven dat ik steeds op dezelfde plaats in het bos een buizerd tegengekomen ben. Echter toen ik het verhaal aan mijn neef vertelde (die een fervent jager is en zowat alles weet over het wildbestand in onze bossen) wist die mij haarfijn uit te leggen dat het niet over een buizerd maar over een havik ging. En nog wel een vrouwelijke havik. Waarom: eerst en vooral vliegen buizerds niet het dichte bos in en worden ze meestal ook niet zo groot. Buizerds vind je meestal in open gebieden. Ok.. dus hierbij de rechtzetting met een mooie afbeelding van ons exemplaar. Trouwens mijn neef is een weidelijk jager. D.w.z. dat hij zich in eerste instantie voor het natuurbehoud inzet en toeziet op een uitgebalanceerd wildbestand. Waarschijnlijk voor velen contradictorisch maar als je hem dit persoonlijk laat uitleggen begrijp je toch beter de jagers dan de media vaak doen uitschijnen. Aan ieder verhaal zijn er twee kanten.......Onze havik kan gerust zijn; Jean zal hem netjes door onze bossen laten vliegen al pakt hij bijna al de konijnen en zie je die momenteel bijna niet meer in onze gebieden!
Vandaag hebben we een bezoek gebracht aan de Eifel Gold Ranch. Vrienden van ons zochten een quarter.Wij hadden reeds enkele jaren geleden deze ranch in Amel in de Eifel bezocht. De dames die deze Ranch uitbaten zijn er de laatste jaren zeker op vooruit gegaan. Ze hebben prachtige paarden staan en Cira Baeck was dit jaar en vorig jaar wereldkampioen Reining geworden met 2 verschillende paarden nog wel. Ze was het zelf die ons ontving en meer dan 3 uur heeft ze met ons gepraat over haar ranch die ze samen met haar zus uitbaat en over de manier waarop ze haar paarden traint. Indrukwekkend. Meer dan 120 paarden heeft ze staan. Iedere dag rijdt ze 9 paarden met nog 4 andere ruiters. Elk jaar worden er 30 tot 40 paarden gekweekt. Bovendien hebben we ook nog eens 2 paarden mogen uittesten die ze zelf nog even losreed voor ons. Met al haar titels bleef ze heel "down to earth" en prettig in omgang. Een grote madam noemen ze dat. Onze vrienden hebben uiteindelijk ook een paard gekocht. Een goede aankoop denk ik.
Als je boven het "Katarakt land" vliegt zie je heel wat vierkantshoeves. De ene al groter dan de andere. De dorpjes zijn moeilijk te herkennen. Ze lijken allemaal op elkaar. Tevens heb ik een foto van de kartingbaan van Genk genomen onderweg. Volgende keer ga ik eens wat foto's nemen van de plaats waar ik opgegroeid ben nl. Lanklaar...
Onderweg van Goetsenhoven naar Zwartberg ben ik over Sint Truiden gevlogen met zijn in aanbouw zijnde voetbalstadion. Eveneens kom je onderweg Borgloon tegen en Tongeren. De mensen die Tongeren kennen, herkennen waarschijnlijk de imposante baseliek.
Goetsenhoven is een vlieghaven die gebruikt wordt door het leger om de jonge piloten op te leiden. In het weekend mag je er landen. Je moet er trouwens geen landingstax betalen. Op de foto een vliegtuig van een andere bezoeker; een foto van de startbaan en een foto van het toch wel grote torengebouw van deze spectaculaire luchthaven met zijn vier landingsbanen (in een kruis).
Bij aankomst in Goetsenhoven merkte ik een (mini) helicopter op in de hangar. Ik weet niet of dit tuig als een volwaardige heli door het leven gaat. Het leek wel heel erg smalletjes om hier met z'n tweeen in te zitten. Toch lijkt me dit een fantastische manier te zijn om er mee te vliegen. Het schijnt tevens niet eenvoudig te zijn om er mee te leren vliegen. En deze heli ziet er toch wel "cool" uit.....
Onderweg naar Goetsenhoven ben ik Hasselt voorbij gevlogen. Hier een leuke impressie van de hoofdstad van onze provincie. Ik vloog op ongeveer 1500ft. Bij terugkomst ben ik over de "Ford" gevlogen. Voor de al de mensen die er werken wellicht eens plezant om te zien van boven uit.
Hier een foto van het clubhuis van onze vliegclub. Van onder de vleugel herken je het gebouw van onze vliegclub "de Limburgse vleugels". Tevens heb ik een foto genomen net voor het vertek. Het toestel stond nog aan de grond; de motor was nog niet aan gezet. Ik stond op de parkeerplaats met zicht op onze terril.
Meteen na het opstijgen heb ik een scherpe bocht naar rechts genomen om richting Goetsenhoven koers te zetten. Ik vond nog snel de mogelijkheid om enkele mooie foto's van ons vliegveld te nemen na het opstijgen. Je kan op de foto's ook nog enkele andere vliegtuigen op de grond herkennen. Het gaf weer een goed gevoel na al die weken van slecht weer weer eens het luchtruim te kunnen kiezen. Ik was net aan een goed jaar bezig, met veel vluchten. Alleen viel november dit jaar zwaar tegen wat betreft het weer. En als het eens goed weer was was er wel één of andere activiteit in de planning....Ik hoop dat ik in december nog enkele vluchten kan maken dit jaar..
Op ieder vliegveld hangen er één of meerdere windzakken. Ze helpen je om de windrichting en -snelheid te bepalen. Met name bij het opstijgen en landen kan dit van pas komen als er veel zijwind zou zijn. Tevens kan je van boven het vliegveld of als je aan het landen bent (als je scherp oplet) de snelheid en richting inschatten. Op de foto zie je windzak op het vliegveld van Zwartberg.
We zijn vandaag bij onze vrienden van het Jonkershof gaan rijden. Zij hebben een overdekte rijhal een paar honderd meter van bij ons thuis. Als het slecht weer is gaan we hier wel eens een uurtje rijden. Vandaag was het weer zo´n dag dat je eigenlijk niet buiten kon komen met de paarden. Samen met een koppel dat we van bij de tafeltennislub kennen hebben we de 2 paarden meegenomen naar Danny en Elvire van het Jonkershof. Zowel Favory als Gerido deden het prima. Christine heeft Favory ook eens gereden en ik moet zeggen dat dit er prachtig uitzag. Ze kan wel een stukje paardrijden dat vrouwtje van mij......
Vanavond zijn we naar een optreden gaan kijken van de "Le cadre Noir". Het is een Franse rijschool die prachtige shows geeft over de hele wereld. We zijn met onze dochter in Brussel gaan kijken. Ze had ons dit cadeau gedaan. Wat we erg konden waarderen van haar. Het was een mooie avond met rijkunst op hoog niveau.
Vandaag hebben we een tochtje van een 2-tal uur gemaakt in het bos. Longeren was moeilijk omdat de paddock er nogal nat en glad bijlag. Desalniettemin ging Favory zonder problemen onder het zadel. Ik stapte bij ons thuis op de inrit op en wandelde zo met hem weg. Onderweg zijn we weer een ree tegengekomen. Voor de paarden schrikken ze helemaal niet en de reeën blijven vaak gewoon in het bos naar ons kijken zonder weg te lopen. Op het einde van de rit begon het serieus te regenen (zelfs een beetje sneeuw). Maar we zijn toch goed thuis geraakt........ en nadien een warm bad nemen is natuurlijk altijd leuk.
De wei grenst aan een bos. Aan de rand van het bos hangen een aantal bomen over de omheining heen. Dit is ideaal want de paarden gaan hier onder schuilen als het regent. Bijkomend voordeel is dat deze plaats enkele meters dieper ligt waardoor ze ook beschut zijn tegen de regen. Maar het liefst staan de paarden hier appeltjes te eten. Deze vallen af van de boom die overhangt. Waarschijnlijk is deze appelboom hier spontaan ontstaan. Als we rond deze tijd van het jaar de paarden loslaten in de wei dan rennen ze naar boven om aan hun appelfestijn te beginnen. Nadeel is wel dat ze nu te dik staan. Meteen is het raadsel van hun overgewicht opgelost.
In de wei staat er een handpomp. Hier pompen we ons water voor de paarden uit naar boven. Tot een tijdje geleden was het nog een waterput. Deze is uit veiligheidsoverwegingen afgesloten. De waterput werkt prima. Behalve in de zomer als het heel erg lang droog is gebleven kan het zijn dat er geen water meer naar boven te pompen is. De paarden hebben wel een voorkeur voor het water uit de pomp dan voor het water uit de waterleiding.
Vandaag lag er een dode marter in de wei bij de paarden. Christine dacht eerst dat het een kat was. Maar toen ik het dier wilde verwijderen kon ik zien dat het een marter was. Hij lag op het pad waar de paarden altijd lopen. Wellicht heeft hij de paarden willen bijten en heeft hij een trap gekregen. Zo maar midden in de wei op het paadje doodgaan leek me iets te ongeloofwaardig. De marters zijn best mooie dieren en ze zijn beschermd. Bij Christine op het werk huist er al jaren een marter boven op het dak van de manege. Zeer gevaarlijk want er zijn al verschillende jongens van de paarden afgevallen als de paarden weeral opschrikten van het kabaal dat hij maakt boven op het dak van de rijhal. Hij mag echter niet gevangen worden.......
Na de wedstrijd had ik een heel prettig gevoel. Mijn lijf was welliswaar geradbraakt maar zoals in de "old voetbal days" voelde ik me lekker warm en verlost van alle overtollige giftige stoffen in mijn lichaam. Een hele middag door de bossen rennen kan dan ook tellen als zuurstofkuur. Maar zoals ik al zei was ik dus 3.5 kg kwijt. Samen met Christine en Rutger (zoon) en Ellen (lief van zoon) zijn we dan ook in onze stad iets gaan eten op het gezellige marktplein. Zo dat waren de kilootjes dus weer!!
