Ik ben Erwin
Ik ben een man en woon in Maaseik (België) en mijn beroep is Human Resource Director.
Ik ben geboren op 22/05/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Paardrijden, Vliegen, Tafeltennis.
VLP : Vlaamse liga VET2000: Landelijke rijvereniging
Beoordeel dit blog
De lucht, het bos en zandverstuivingen
Avonturen met vliegtuigen en paarden
09-11-2008
Appeltjes
De wei grenst aan een bos. Aan de rand van het bos hangen een aantal bomen over de omheining heen. Dit is ideaal want de paarden gaan hier onder schuilen als het regent. Bijkomend voordeel is dat deze plaats enkele meters dieper ligt waardoor ze ook beschut zijn tegen de regen. Maar het liefst staan de paarden hier appeltjes te eten. Deze vallen af van de boom die overhangt. Waarschijnlijk is deze appelboom hier spontaan ontstaan. Als we rond deze tijd van het jaar de paarden loslaten in de wei dan rennen ze naar boven om aan hun appelfestijn te beginnen. Nadeel is wel dat ze nu te dik staan. Meteen is het raadsel van hun overgewicht opgelost.
In de wei staat er een handpomp. Hier pompen we ons water voor de paarden uit naar boven. Tot een tijdje geleden was het nog een waterput. Deze is uit veiligheidsoverwegingen afgesloten. De waterput werkt prima. Behalve in de zomer als het heel erg lang droog is gebleven kan het zijn dat er geen water meer naar boven te pompen is. De paarden hebben wel een voorkeur voor het water uit de pomp dan voor het water uit de waterleiding.
Vandaag lag er een dode marter in de wei bij de paarden. Christine dacht eerst dat het een kat was. Maar toen ik het dier wilde verwijderen kon ik zien dat het een marter was. Hij lag op het pad waar de paarden altijd lopen. Wellicht heeft hij de paarden willen bijten en heeft hij een trap gekregen. Zo maar midden in de wei op het paadje doodgaan leek me iets te ongeloofwaardig. De marters zijn best mooie dieren en ze zijn beschermd. Bij Christine op het werk huist er al jaren een marter boven op het dak van de manege. Zeer gevaarlijk want er zijn al verschillende jongens van de paarden afgevallen als de paarden weeral opschrikten van het kabaal dat hij maakt boven op het dak van de rijhal. Hij mag echter niet gevangen worden.......
Na de wedstrijd had ik een heel prettig gevoel. Mijn lijf was welliswaar geradbraakt maar zoals in de "old voetbal days" voelde ik me lekker warm en verlost van alle overtollige giftige stoffen in mijn lichaam. Een hele middag door de bossen rennen kan dan ook tellen als zuurstofkuur. Maar zoals ik al zei was ik dus 3.5 kg kwijt. Samen met Christine en Rutger (zoon) en Ellen (lief van zoon) zijn we dan ook in onze stad iets gaan eten op het gezellige marktplein. Zo dat waren de kilootjes dus weer!!
Na de tafeltennis wedstrijd die we met onze ploeg rond middernacht na drie en een half uur (gelukkig) winnend hadden kunnen afsluiten was ik maar al te blij dat we een uurtje extra konden slapen door het winteruur dat inging. De endurance wedstrijd in Gruitrode stond immers op het programma. Rond 10:00u kwamen we vol goede moed aan op de wedstrijd. Ik zag het wel zitten want gisterenmiddag was Favory zijn hartslag 30 slagen per minuut. Zo laag had ik hem nog nooit gemeten. Echter, toen ik hem aanbood op de vetgate mochten we met 47 slagen vertrekken. Toch relatief hoog! Blijkbaar heeft hij toch nogal wat last van de stress van de wedstrijd. Al die andere paarden en toestanden; daar wordt hij niet rustiger van. Tevens vindt hij er maar niets aan als Gerido niet in de buurt is. De start verliep allesbehalve soepel. Favory vertikte het om alleen te vertrekken. Gelukkig kwamen er enkele ruiters voorbij waar ik bij kon aansluiten. Zeer sympathieke mensen trouwens waar ik de tot aan km 25 samen mee heb gereden. De wedstrijd an sich verliep prima. Favory liep soepel en regelmatig ging hij aan de kop lopen om het tempo aan te geven. Het weer was uitstekend en na 25 km moest ik mijn mederuiters in de steek laten om de verloren tijd die ik bij de start had laten liggen terug in te halen. Jammer genoeg kwam ik een minuut te vroeg aan de aankomst. Strafpunten dus. Blijkbaar scheelde er iets met het gelijkstellen van de uurwerken want ik was vast overtuigd dat ik netjes binnen de tijd was gebleven. Maar het ergste moest nog komen. Toen ik mij bij de vetgate ging aanbieden bleek Favory zijn hartslag op 62 te liggen. Twee slagen teveel dus. Dit keer had ik niet het gevoel dat ik teveel van hem verwacht had. Hij liep heel goed en was bij de laatste km zelfs nog moeilijk in te tomen toen hij een andere ruiter in het oog kreeg. Blijkbaar heeft heeft hij toch te veel last van de hele heisa rond de wedstrijd. Na de wedstrijd zag ik trouwens dat hij een hoefijzer onderweg verloren had. Kan dat er iets mee te maken hebben gehad? Of zal het toch aan zijn conditie liggen. Alles bij elkaar heb ik er toch een goed gevoel aan overgehouden, en hebben we een prachtige bosrit kunnen maken. De wegen waren trouwens goed aangegeven. De laatste 4 km heb ik samen met de organisatrice van de endurance in Helchteren gereden. Ze reed een 4 jarige Arabier die nog maar 3 maanden zadelmak was. Het paardje deed het prima en was erg koel in de wedstrijd. Ik heb haar beloofd dat ik mij volgend jaar zeker zal inschrijven in Helchteren. Dat is de eerste wedstrijd van het jaar en altijd een geweldige belevenis daar op het schietterrein van de militairen. Hoe het met mezelf is? Momenteel begint de eerste stijfheid in de ledematen de kop op te steken. Morgenvroeg zal ik wel weten wat de sportieve balans is van het weekend. Ik was trouwens weer 3.5kg kwijt sinds gisterenmiddag. Allemaal vocht. Dus als iemand denkt er een goed dieet in gevonden te hebben; er zijn gemakkelijke manieren om van je overtollige kilootjes verlost te raken............
Een aantal kilometers ver in het bos ligt er een groot weiland. Hier worden ook paarden gehouden. Het is een mooi gebied. Ik vraag me alleen af hoe de paarden tijdens de zomer het daar uithouden met al die dazen. Desalniettemin mooi groot terrein en vlak bij het bos. Wat wil je nog meer.Er worden blijkbaar ook paarden gekweekt want we zien toch ieder jaar jonge veulens en een aantal jaarlingen rondlopen.
Verrassing, verrassing!!! Toen we het bos inreden kwamen we plotseling terecht in het decor van een hallowyn tocht. De plaatselijke camping had deze tocht blijkbaar georganiseerd en de boswegen waren omzoomt met plastic zakjes die gevuld waren met zand.Ik denk dat er vannacht ook nog wel iets te doen zal zijn. In ieder geval om de haverklap kwamen we een standje tegen waar een decor opgebouwd stond met één of ander lijk. En natuurlijk schrokken de paarden hier wel eens van. Maar dat zal ook wel de bedoeling zijn bij een hallowyn tocht nietwaar! We konden het desondanks allemaal wel pruimen. Er mag al eens iets te beleven zijn in het bos. En normaal zullen ze hun zaakjes ook wel opruimen zeker.
Vandaag heb ik een voorbereidende rit gemaakt voor de wedstrijd van morgen in Gruitrode. De hartslag van Favory was 30. Zo laag is hij nog nooit geweest. Ik ben eens benieuwd wat het morgen gaat geven. Hij heeft er nogal last van dat Gerido niet meegaat naar de wedstrijden. Hij wordt hier erg nerveus van. De herfst is ondertussen al volop in het land. Aan de vijver beginnen de waterlelies te verwelken en de varens zullen ook geen lang leven meer beschoren zijn. Favory is ondertussen niet meer om aan te zien. Zijn wintervacht is ondertussen al erg dik geworden en hij heeft zonder deken in de wei gestaan. Je kan je voorstellen hoe een schimmel er dan uitziet. Verder is hij momenteel iets te dik. Ik weet ook niet waaraan dit ligt want op de weiden staat niet meer veel gras...........
Het lijkt vandaag wel een collage van allemaal diverse toestellen. Plaatjes kijken kan ook eens leuk zijn. Daarom nog enkele impressies van toestellen die aangekomen zijn in Zwartberg vandaag. Ik heb ook het autootje waar de zwevers over de grond mee getrokken worden even op de gevoelige plaat vastgelegd.
Spectaculair zijn ze zeker: de dubbeldekkers onder de vliegtuigen. Je hebt ze in alle maten en kleuren. Er waren vandaag verschillende uiteenlopende modellen te bewonderen. Ze kwamen uit alle windhoeken aangevlogen. Het was dus best uitkijken met al die vliegactiviteit. Zoals ik al zei ook voor mij was het bij terugkomst uit Zoersel even uitkijken. Ik vond het wel jammer dat ik alles zo gehaast heb moeten doen vandaag. Ik moest op tijd terug zijn voor de show in Zwartberg. Meestal blijf je een half uurtje op een vreemd vliegveld in de kantine hangen voor een koffie of zo vooraleer je weer de lucht in gaat.
Als je ze door de lucht ziet vliegen valt het in eerste instantie niet op dat het miniatuurvliegtuigen zijn. Een fractie van een seconde denk je: wat gaat die snel en wat maakt dat vliegtuig snelle maneuvers. Op de open dag waren ze allemaal op post. Een gedeelte van onze clubleden hebben zich toegespitst op deze tuigen. Een specialiteit zoals een ander.
Op de open dag was er eveneens een leuke helicopter te zien. We hebben op de club één exemplaar. Ik kan hier echter niet mee vliegen. Het schijnt daarenboven ook best moeilijk te zijn om het te leren.
Poehoe, even schrikken geblazen bij terugkomst op ons vliegveld. Ik had netjes aangegeven dat ik eraan kwam via de radio. En maar goed ook want toen ik de baan kruiste om in te voegen in de downwind kwam er een gigantisch vliegtuig mijn richting uitgevlogen. Hij melde wel aan dat hij mij gezien had en met een rotvaart scheerde hij achter langs me door en stak me voorbij in de downwind en maakte een scheervlucht over de startbaan. Hij steeg weer op en voor dat ik zelf in de base leg kwam had hij me weer ingehaald en landde netjes voor mij op de startbaan. Ik mocht met mijn vliegtuig er achteraan paraderen. Er zullen er echter niet veel naar mij gekeken hebben denk ik!!! Op de grond heb ik natuurlijk een foto van deze mastodont genomen.
Op de club was er vandaag een open dag georganiseerd. Er was veel volk en het was er bovendien gezellig druk. Het goede weer speelde natuurlijk een positieve rol. De laatste tijd zijn er tal van activiteiten in onze club. Vorige week was een viering in de Limburghal voor de verjaardag van de club. Ik kon er jammer genoeg niet zijn aangezien ik competitie moest spelen. Heel veel vliegactiviteit en veel vliegtuigen en luchtdopen aan de lopende band. Een mooie open dag...........
Als je een vlucht aan het voorbereiden bent zoek je aantal merktekens die je tijdens de vlucht kan opsporen. Als je ze tijdens de vlucht tegenkomt weet je dat je dan de juiste koers aan het volgen bent. Er staan nu eenmaal geen richtingaanwijzers in de lucht. Vandaag was één van de merktekens het Albert kanaal. Waar "2 kanalen samen komen" is natuurlijk een ideaal punt om te checken waar je bent.
Vandaag ben ik naar Zoersel gevlogen. Dit ligt in de provincie Antwerpen. Het is een lange startbaan en als ik het goed voor heb wordt het nog als militair vliegveld gebruikt. In het weekend kan je als burger er naar toe vliegen. Het was een heel gedoe vanmorgen. Er was een open dag georganiseerd op de club in Zwartberg en de vliegtuigen moesten terug zijn om 13:30u (ten laatste). Er zou nl. een vlootshow georganiseerd worden. Ik had dus niet veel tijd om mijn voorbereidingen te treffen en kon ook niet lang in Zoersel blijven. De vlucht liep perfect. Het was uitstekend weer en weinig turbulentie. Mijn downwind had ik iets te ruim genomen waardoor het landen iets teveel tijd in beslag nam. Maar goed beter teveel tijd nemen om te landen op een nieuw vliegveld dan "hap snap" daar aan komen. Zoals je op de foto kan zien is er niet al te veel te beleven....
Op het einde van het paardrijden proberen we altijd nog enkele kunstjes zoals je al eerder hebt gelezen. Ook vandaag hebben we dit gedaan. Ik kon het toch niet laten om een vliegtuigje op de gevoelige plaat vast te leggen dat bij ons over vloog naar Zwartberg. Morgenvroeg ga ik weer een uurtje vliegen. Ik kijk er naar uit........
Vanmiddag hebben we samen geoefend in de paddock. We hadden gisteravond een video bekeken over dressuur en we wilden dit wel eens in de praktijk uittesten. Christine wilde graag verder met de piaff en de passage. Gerido weet ondertussen al wat er van hem verwacht wordt als we "piaff" zeggen. Ik liep naast het het paard en gaf ondertussen met het zweepje kleine tikjes tegen het achterbeen waardoor Gerido meer op de achterhand ging rijden. Dit lukte prima en we hebben niet teveel van hem verder verwacht. langzaamaan opbouwen is de boodschap. Christine heeft nog wat spaanse pas verder geoefend.
Ik rij favory meestal met sporen. Je hebt er toch meer houvast mee en luisteren doen de paarden toch iets vlotter. Op de wedstrijden zijn de sporen niet toegestaan. Hij heeft er nooit veel moeite mee gehad en ik rij al vanaf zijn derde / vierde jaar met sporen.
