Ik ben Erwin
Ik ben een man en woon in Maaseik (België) en mijn beroep is Human Resource Director.
Ik ben geboren op 22/05/1960 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Paardrijden, Vliegen, Tafeltennis.
VLP : Vlaamse liga VET2000: Landelijke rijvereniging
Beoordeel dit blog
De lucht, het bos en zandverstuivingen
Avonturen met vliegtuigen en paarden
17-02-2013
Waterbossen
Momenteel wonen we in Waterloos. Dit is een deelgemeente van Neeroeteren (Maaseik). Vroeger werd een bos een loo genoemd. En inderdaad als het veel geregend heeft dan zie je in onze bossen dat er veel water blijft staan. De fotos geven nl. geen kanaal weer maar een gewoon bospad dat na een regenbui in een riviertje is veranderd. De paarden zijn er ondertussen aan gewend en stappen of rennen er gewoon doorheen.
Vandaag was het best een koude dag. Deze ochtend lag er nog een fijn laagje sneeuw op de wei en deze ging maar langzaam in de namiddag weg. Ons buurmeisje is nog uitgegleden met haar paard toen ze in galop wilde aanspringen. Het paard gleed weg en viel samen met het buurmeisje op de grond. Gelukkig zonder kwetsuren liep alles nog goed af. Mijn eigen paard was behoorlijk pittig maar na enkele minuten liep hij alweer netjes aan de teugel. We hebben de pony's gelongeerd want in de zomer gaan onze kleinkinderen erop rijden. Althans op de ouste van de twee "Sabine". Tineke is met haar jaartje nog iets te jong om bereden te worden.
Hier zijn één van de eerste foto's van het veulentje. Meteen toen het geboren is heeft Christine al het halster omgedaan. De moeder laat het allemaal zonder problemen gebeuren.
Jana is vandaag voor de 2de keer met ons het bos ingereden. Al enkele jaren komt ze bij ons thuis rijden. In het begin op de ponys. De laatste maanden rijdt ze op Gerido. Christine rijdt dan op Favory. Vandaag is ze dus voor de 2de keer mee met ons het bos in gegaan. Christine had de fiets meegenomen en af en toe wisselden ze eens af. Stap en draf zonder problemen. Het was wel erg nat en af en toe regende het; maar daar hadden we geen last van!! Het was al laat toen we terug thuis kwamen. We waren enkele uren onderweg geweest.De paarden zien er in de winter natuurlijk iets minder florisant uit met hun dikke vacht. Favory is bovendien te dik momenteel . Hij moet dringend op dieet!!
Ieder jaar gaan we een aantal dagen rondtrekken in de Kempen. Fantastisch mooie
landschappen komen we dan tegen. Echt de moeite. Veel mensen weten niet hoe mooi
het in hun eigen streek wel is. Je moet slechts enkele kilometers durven van de
weg af te gaan en je komt in de meest ongelooflijke landschappen terecht. Voor we op weg gaan moet Favory zich altijd eens kunnen losgooien in de wei;Hij ziet er wel niet uit als hij gerold heeft en helemaal nat is van de regen maar dat deert hem natuurlijk niet.
Dat was weer eens een tijdje geleden. Na alle verhuisperikelen heb ik de draad weer opgepakt en ben afgelopen zaterdag weer gaan vliegen. Ik had Bert, mijn instructeur van het eerste uur, gevraagd om samen met mij te gaan vliegen. Kwestie van geen risico´s te nemen. Je bent tenslotte toch met een machine in lucht en dat tegen een heel hoge snelheid. Alles ging als vanouds. Vliegtuig uit de hangar, check rondom het vliegtuig, checks voor het opstijgen, en dan weer de standaard woorden uitspreken net voor vertrek door de radio "Oscar, Oscar, Lima Victor Julliette lining up for departure". Vol gas de runway 21 bestormen en dan bij 50ktn optrekken en vliegen. Bij 600 ft de flaps intrekken en bij 1000 ft naar rechts afzwenken. Het ging richting Hasselt. De eerste 2 minuten was het weer even terug erin komen maar het bochtenwerk en de stabiliteit zat er nog goed in. Even over Hasselt dan richting Zutendaal om terug te keren via de Ford fabrieken in Genk en dan een rondje rond Bilzen om dan zomaar ter plekke te beslissen " zullen we eens naar Tongeren vliegen". Zo gezegd zo gevlogen en toen was het weer tijd om richting Zwartberg te vliegen en te kijken of ik het toestel nog aan de grond kon krijgen. Ik moet zeggen dat de aanwezigheid van Bert best geruststellend was en ik slaagde dan ook in één van mijn betere landingen van de laatste jaren. Een bewonderd fluitje van Bert kon er voorwaar van af. En de ingewijden weten dat een compliment van Bert niet voor de hand liggend is. Bert is ondertussen 79 jaar maar dat zie je helemaal niet aan hem. Hij is dan ook een "Oud starfighter piloot / instructeur" en nog in prima conditie (met meer dan 25000 vlieguren.....!!!!!). Petje af. Als foto heb ik nog een foto van vorig jaar van de vlucht naar Engeland toegevoegd. Dat was toch één van de mooiste vliegmomenten. Ik was achteraf blij dat ik weer gevlogen had. De "goesting" was weer terug. Nu maar weer enkele vluchten boeken. Ik denk dat ik met Bert nog eens ga vliegen om daarna weer enkele "navi´s" in te plannen naar de leuke plaatsen in België en omstreken.
Vandaag hebben we de hele dag buiten gewerkt. We hebben de ijzeren pergola in de wei afgebroken. Ik wilde er eerst een vogelkooi van gaan maken maar toen we zagen dat de pony's er tegen aan gingen schuren hebben we die plannen maar laten varen. De kinderen uit de buurt komen allemaal spelen met de pony's. Met de papa van de buurjongen zijn we trouwens deze morgen een voetbaldoel gaan halen in Genk. De buren hebben het speeltuig van hun kinderen bij ons thuis helpen neerzetten. De kinderen waren er iets te groot voor geworden. De jongen heeft nu een voetbaldoel gekregen en het meisje is de hele dag bij ons thuis met de paarden en de pony's aan het spelen. Ook andere kinderen komen gewoon bij ons thuis aangewandeld en kennen ondertussen wel hun weg naar de paardenweides. Ze zijn bovendien voorbeeldig en heel erg beleefd zodat het eigenlijk alleen maar leuk is om te zien. Het brengt wat leven in de brouwerij..
Gisteren heeft Matteo voor het eerst op de paardjes gereden. Leuk om te zien maar hij is er eigenlijk nog iets te klein voor. Maar dat kan de pret niet drukken..
De nieuwe paardjes staan ondertussen alweer enkele dagen bij ons thuis. De aanpassing loopt vlot. Vandaag heeft Mattteo voor het eerst op de pony's gereden. De paardjes zijn ook al aan elkaar gewoon geraakt. Af en toe gaan ze alkaar eens begroeten.. Favory slaat het allemaal rustig gade vanuit zijn weide. Hij blijft wel steeds alert.
Lang verwacht en nu aangekomen. Onze nieuwe huisgenoten zijn gearriveerd. De 2 pony's zijn gisteren aangekomen. Ze zijn momenteel superbraaf en laten zich graag berijden door de kinderen in de buurt. De kleinste heet Toontje en de grootste heet Sabine. De kleine is een zweetvos en de grootste van de twee is een palomino pony. We hopen dat ze het naar hun zin hebben in de wei die we voor hen hebben ingericht. Vandaag zijn ze aan een grondige wasbeurt onderworpen. Een van de twee had last van luisjes of een ander ongedierte en daar hebben we dan maar snel iets voor gehaald bij de apotheker. Eens als ze een tijdje bij ons thuis staan zullen ze wel weer netjes in orde zijn. In het verleden hadden we hier ook wel eens last van als er een nieuw paard thuis aankwam. De typische geur verdwijnt eveneens na een tijdje. We zijn erg blij met de kleintjes en kijken morgen al uit naar het bezoek van de kleinkinderen die uiteraard ook gaan rijden op hun pony's.
De 2-daagse zat er na een 7-tal uurtjes weer op. We waren behoorlijk afgepeigerd en waren blij dat we terug thuis aangekomen waren zonder kleerscheuren. We hebben nog een tijdje op het terras gezeten en ik ben met de auto de koffers terug op gaan halen in Reppel. De paarden hebben we voor het eerst in het nieuw ingezaaide weilandje gezet. Leuk om te zien.
Nooit gezien en nooit meegemaakt. Op een prachtige zonnige dag (2de dag van de tocht naar Reppel) dook er plotseling een natuurverschijnlijk op vanuit het niet. Aangezien we toch al behoorlijk wat uren in het zadel zaten waren de paarden ondertussen erg rustig geworden. Ik reed dan ook aan een gezapig drafje tot plotseling mijn paard heel erg zenuwachtig werd. Ik kon maar niet begrijpen wat er aan de hand was tot er opeens op nog geen 100m van ons verwijderd een windhoos opdook. We wisten echt niet wat het fenomeen was en we dachten eerst aan een tractor die aan een fenomenale snelheid door de wei moest rijden. We waren ondertussen vlug afgestapt want de paarden waren heel erg onrustig natuurlijk. De windhoos schoot met grote snelheid over het veld vlak voor ons en verdween dan plotseling. Even snel als de windhoos verdwenen was dook ze echter weer een eindje verder weer op. Dat herhaalde ze een 4-tal keer. De ene keer al wat heftiger als de andere keer. We hadden ons ondertussen in het bos schuil gaan houden en konden vanop een afstand het schouwspel gadeslaan. Ongelooflijk en bovendien erg gevaarlijk denk ik als je erin verzeild geraakt.
Uiteindelijk zijn we toch ook naar het "Orshof " gereden. Het is een groot domein dat ook erg in trek is bij paardenliefhebbers. Het ligt temidden van het bos. Onderweg zijn we ook een leuke schapenboerderij tegengekomen. Wat je toch al niet allemaal kan ontdekken en dat op slechts enkele km van huis.........
Na enkele uren onderweg geweest te zijn wilden we een tussenstop maken bij het "Orshof". Maar op de kaart viel ons een ander plekje op . De "Blauwe maaten". De boerderij werd bovendien langs het zandpad aangeprezen met een borje "Hoevetoerisme". Het was de ontdekking van de dag. Een echtpaar heeft een hoeve helemaal herbouwd en met z'n twee zorgen ze voor de gasten die er verblijven. Het is niet groot maar wel gezellig. Uitermate geschikt voor een verblijf met de paarden. De eigenaren waren bovendien zeer gastvriendelijk en de pannekoeken hebben goed gesmaakt. We zijn dan ook iets langer gebleven als voorzien en daardoor zijn we op onze 2de dag 7 uur onderweg geweest.....
De 2de dag zijn we iets vroeger vertrokken in Reppel. Het weer was was nog mooier dan de eerste dag. De temperatuur is gestegen tot 27 graden. We hebben bovendien een mooi kleurtje gekregen. De natuur kwam nog beter tot zijn recht dan de eerste dag. Op de foto zie je trouwens waarom men spreekt van het " bronsgroen eikenhout". Eiken hebben we gezien tot ze onze neus uitkwamen.
De watermolen in Reppel is in feite een hotel met recreatie faciliteiten. Je kan er allerlei activiteiten beoefenen. Forelvissen, tussenstop met de fiets enz. Het hotel is vooral gespecialiseerd in het paardentoerisme. Er waren eveneens waalse landgenoten en westvlaamse gasten. In het restaurant kwamen we eveneens gasten tegen van Averbode. Iedereen was het erover eens dat de gebieden in Limburg uitzonderlijk geschikt zijn voor het paardrijden. De watermolen lag er bovendien idylisch bij. Er lagen niet minder dan 13 vijvers vlakbij en het terras was erg groot.
Na een zestal uur zijn we aangekomen in Reppel. De stallen voor de paarden lagen vlakbij de watermolen en alles was netjes voorzien voor onze paardjes. We hebben er voor gekozen om de paarden buiten in de wei te zetten. Dat ging prima en vanaf het terras van de watermolen konden we ze goed in de gaten houden
Na onze tussenstop ging de tocht iets minder vlotjes. We moesten opnieuw even in het ritme komen en we gingen al snel opnieuw in draf en in galop. Het landschap ging nu iets meer over in weilanden maar toch blijven de bossen de bovenhand houden.
Na een 2-tal uurtjes gereden te hebben was er een eerste tussenstop. De zon scheen heerlijk en ik kon mijn bezweet T-shirt te drogen leggen midden in het bos op een bankje. We hadden een plekje gevonden waar het heel rustig was en waar de paarden een beetje konden grazen. De cola light stroomde met beekjes en een klein koekje ging er ook snel in. De paarden stonden er rustig bij te kijken en genoten ook van de voorjaarszon.
