Ik ben Erwin
Ik ben een man en woon in Maaseik (België) en mijn beroep is Human Resource Director.
Ik ben geboren op 22/05/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Paardrijden, Vliegen, Tafeltennis.
VLP : Vlaamse liga VET2000: Landelijke rijvereniging
Beoordeel dit blog
De lucht, het bos en zandverstuivingen
Avonturen met vliegtuigen en paarden
27-07-2008
Enkele dagen weg
We gaan enkele dagen naar Zee. De paarden hebben we bij vrienden kunnen stallen. Zij hebben een grote manege bij hun huis en daar kunnen altijd wel een aantal paardjes onderdak krijgen. Het is vlakbij (slechts 1,5 km) dus dat is ook nog eens gemakkelijk voor het vervoer. Zij houden Andalousiers en fokken ook hiermee. Gerido, het paard van Christine, hebben we bij hen gekocht een acht- tal jaren geleden.
vandaag had ik afgesproken met een collega vlieger om naar Goetsenhoven te vliegen. We zouden om 10.30u opstijgen. Jammer genoeg was het veel te mistig en de wolken bleven heel erg laag hangen. Na de middag is het weer beginnen opklaren. Maar toen stond er een ritje te paard in het bos gepland. Dus vandaag geen vliegen. We hebben met enkele piloten nog gesproken over een vlucht naar Texel en dan verder de andere waddeneilanden bezoeken. Lijkt me wel mooi. Een ander optie was om naar Laon te vliegen binnenkort. Dat ligt vlakbij Reims. Eerst moeten we samen nog even oefenen in de buurt en dan zullen we nog eens naar het buitenland vliegen. Vorig jaar zijn we nog naar Koblenz en Eelde gevlogen. Dat waren ook mooie ervaringen!
Nu reeds voor de derde keer op rij op precies dezelfde plaats is de buizerd voor mij uit beginnen vliegen. Op net dezelfde plaats als de dagen ervoor kwam ik in galop aangereden en ging hij wederom een hondertal meter voor mij uit vliegen op ongeveer 3 meter hoogte aan dezelfde snelheid als dat ik galoppeerde. Na een tijdje ging hij opzij en zette hij zich aan de rand van het bospad in een boom een tiental meter boven de grond. Ik had mijn fototoestel niet bij; hier moet ik toch eens volgende keer een foto van gaan maken. De tocht die ik gemaakt heb was ongeveer 15 km. lang en het was zeer warm. Overal zaten de dazen maar ik heb door de snelheid die we gemaakt hebben er niet teveel last van gehad.
na het eten zijn we vanvond nog een anderhalf uurtje in de paddock gaan rijden. Christine is drukdoende met de piaf. Haar paard begint het al een beetje te begrijpen. Nu nog de benen hoger weten te heffen en alweer een stapje vooruit.We hebben de paarden nadien langdurig afgespoeld met water. Daarna mochten ze in het zand gaan rollen en hebben we ze nog eens afgespoeld. Christine kan Gerido op commando laten liggen en dan blijft hij netjes op de grond liggen. Favory is nog niet zover alhoewel hij wel veel sneller dingen leert dan Gerido.
Vandaag is de smid op bezoek geweest. We hebben al jaren dezelfde smid en hij doet dit werkelijk uit de kunst. De paarden worden thuis gewoon buiten aan de trailer vastgemaakt en binnen een 45 tal minuten is de klus geklaard. Onze smid kent zijn vak perfect. Nooit hebben de paarden de kans om vervelende dingen te doen. En het gaat vliegensvlug. De paarden worden altijd warm beslaan. De ijzers worden dus netjes op maat geslaan en en met een sissend geluid worden de ijzers gepast (zie foto). Soms zoals deze keer zet hij nog een lipje opzij aan de ijzers om de hoeven nog beter op hun plaats te houden. Als je veel buiten gaat rijden kan dit nooit geen kwaad en het verstevigt de hoeven. Hier zie je de ijzers in het vuur liggen en zie je hoe de ijzers gepast worden.
Na een dagje rust was er weer een buitenrit gepland. Samen met Favory ben ik een 15-tal km in het bos gaan rijden. Het was warm en mooi weer en de dazen waren natuurlijk op post. Ik heb Favory met een product ingesmeerd. Dat hielp wel. Alleen ruiken mijn vingers nu nog steeds naar het product. We hebben wederom de buizerd op dezelfde plaats als enkele dagen geleden gezien. Weer vloog hij voor ons op gedurende een 100-tal meter vooraleer hij het bos indook. Favory was erg rustig en zijn wondje onder de singel is ondertussen genezen. Bij het vertrek wilde hij niet meteen het bos in. Hij stijgerde zelfs even. Een paar tikjes in de hals en het probleem was opgelost. Na al die jaren proberen ze toch nog wel eens!!! In het bos was het prachtig. Het was laat op de namiddag en er waren geen mensen in het bos. Ik ben alleen bij het vertrek enkele jeugdgroepen die op kamp kwamen tegengekomen en aan de Wouterbron bij terugkomst moesten de gasten Favory persé aaien. Ik ben maar even afgestapt en de kinderen hem laten aaien. Iedereen weer blij...Op de foto zie je een kampplaats ; ik zal binnenkort een betere foto op de blog zetten.
Hier een leuke foto van Christine met haar Andalousier in de heide. Ieder jaar eind augustus begin september bloeit de heide op zijn mooist. De dazen zijn dan ook weer verdwenen en het weer wil ook nog wel altijd meezitten. Het is meestal een mooie tijd om buitenritten te maken. Christine heeft haar paardje nu al een 6-tal jaar. Ze heeft hem reeds vanaf hij nog maar net onder het zadel was. Nu kent hij ondertussen de kneepjes van het vak. Verder nog een foto van de paarden tijdens één van de optochten waar we aan meegedaan hebben. Christine moest er toen "Spaans" uitzien vandaar de outfit.
Hier zie je enkele industriële torens in de buurt van ons vliegveld. Ze hebben wel iets. Voor mij hebben ze althans een bijzondere betekenis. Als herkenningspunt zijn ze voor ons piloten van groot belang. Soms zie je ze vanuit Spa (als het helder weer is) al liggen. Mede door de rookpluim er bovenop vallen ze kilometersver op. Verder zijn ze bij de landing ook handig in Zwartberg. In de "downwind" voor de "03" kan je je vliegtuig netjes oplijnen in het verlengde van de torens. Ik vind ze ook wel stoer met de rode lijnen op de witte achterrond. Als ik ze zie weet ik dat de thuisbasis niet veraf meer is en is voor mij het navigeren (praktisch) achter de rug.
Vandaag ben ik met Christine naar Spa gevlogen. Het was goed weer en niet teveel turbulentie. Op de foto sta ik voor de OO ANM een Cessna 152 waar ik vaak mee vlieg. Ik heb toch een 2-tal uurtjes aan de voorbereiding van de vlucht gewerkt. Want we gingen van Zwartberg naar Spa en na de landing aldaar zijn we terug opgestegen en hebben we koers gezet naar Namen. Na een landing in Namen zijn we terug naar Zwartberg gevlogen. Op de foto zie je ook de Terril die vlak langs ons vliegveld ligt. Een overblijfsel van de steenkoolmijnen. De bergen (want er liggen er overal in Limburg) zijn ongeveer honderd meter hoog. Dus tijdens het landen moet je er wel degelijk rekening mee houden om er niet tegenaan te vliegen. Het schijnt dat er in de jaren 50-60 een vliegtuigje eens onzacht kennis mee gemaakt heeft. (of is dit een stadsverhaal!). In Spa is er wel iets speciaals wat je als piloot moet weten. De parkeerplaats voor de vliegtuigen staat namelijk op een hellend vlak. Hiervoor dien je dus wielblokken te gebruiken die je achter de wielen legt als je geland bent. Terwijl ik op de remmen moest blijven drukken ging Christine de blokjes halen en kon het vliegtuig niet meer achteruit rollen (stel je voor; helemaal de berg af!!!).
Hier zie je enkele foto's vanuit de lucht en wat je dan ook zoal allemaal kan tegenkomen. Het ziet er helemaal anders uit dan in een grote boeing. Alles blijft natuurlijk klein maar je kan wel duidelijk huizen, velden en straten onderscheiden. Mooie kasteeltjes liggen er in ons landje blijkbaar genoeg want je komt ze overal tegen. De dorpen daarentegen lijken allemaal wel wat op elkaar. En onze eigen Christal arena van KRC genk mocht ik niet laten ontbreken. Ze ligt naast ons vliegveld.
Toen we bij aankomst in Zwartberg nog als afsluiting iets gedronken hebben kwamen er een aantal heli's even goedendag zeggen. In de zomer is het op het terras van onze vliegclub een hele bedoening. Er is altijd wel iets te zien. Para's, heli's, acrobatie, zwevers en natuurlijk onze eigen kleine sportvliegtuigjes!!!
Toen we terug in Zwartberg aankwamen was er hier wederom een ander spektakel te zien. Eén van onze piloten heeft een acrobatie vliegtuigje de "Flying circus". In Namen had ik er dezelfde dag eenzelfde type ook al lucht acrobatie zien uitvoeren. Bij ons in Zwartberg hield het spektakel vandaag op bij een aantal landingen en circuitjes maken. In Namen kwamen er een reeks loopings aan te pas. Mooi om te zien.
In Namen was het ook alweer uitkijken. Dit keer geen para's maar zweefvliegers; en deze hebben ook voorrang op motorvliegtuigen. Gelukkig wordt er via de radio steeds melding van gemaakt (glider activity). Het vliegveld van Namen is een grasveld dus daar heb je alle plaats om te landen. Eventueel zelfs gelijktijdig met een zwever alhoewel dat nu ook weer niet aan te raden is. Het is een gezellig vliegveldje wat goed bereikbaar is. Je kan het trouwens gemakkelijk vinden aangezien het vlak naast de snelweg ligt. Hier heb ik mijn eerste solo navigatie vlucht naar gevlogen en tijdens mijn examenvlucht heb ik er een "low approach" moeten uitvoeren. We hebben er een hapje gegeten in één van de vliegtuigstoelen in het cafetaria.
Op het vliegveld in Spa was er behoorlijk wat "Para activity". Je moet er goed mee uitkijken als piloot want de parachutisten hebben voorrang. In Zwartberg hebben we ook een para club maar die droppen hun para's een stuk verderop op de hei. Voor hen en voor ons een stuk veiliger. Alhoewel het bewolkt was sprongen ze dwars door de wolken heen en verschenen ze plotseling aan de hemel. Op één van de foto's zie je het vliegtuig waar ze uitspringen. Dit was net geland (ongeveer op hetzelfde tijdsstip als dat de para's geland zijn).
Vandaag had Favory voor aanvang van zijn tocht een polsslag van 38. Wederom heel goed dus. Na de rit was zijn polsslag na enkele minuten toch nog 60. Een 20-tal minuten later was hij wel al teruggevallen tot 48. Prima dus. De winnnaars van onze wedstrijden hebben meestal na een rit waarbij ze precies binnen de tijd zijn binnengekomen een polsslag onder de 44 slagen na 20 minuten. Zelf train ik onvoldoende om echt mee te doen met de besten. Eén keer ben ik op een derde plaats geëindigd en op een Belgisch kampioenschap ben ik eens vijfde geworden. Maar daar waren niet zoveel deelnemers. Het blijft alles bij elkaar louter recreatief en in de wedstrijden loop ik nooit meer dan 30 kilometer. De hele goede endurance ruiters blijven niet lang in deze categoriën hangen. Zij verhuizen snel naar 40km - 60km - 80km -120km tot 160km. De meesten rijden bovendien Arabische paardjes. Met mijn Lippizaner zou ik waarschijnlijk mits intense oefening wellicht uiteindelijk de 80 km halen maar verder....!?? Eigenlijk maak ik me toch wat zorgen om het wondje onder Favory zijn buik. Door het schuren van de singel is het een beetje "open". Niet heel erg maar best vervelend voor hem op die plaats waar de singel aanligt. Ik heb vandaag een nieuwe singel gekocht maar het wondje moet wel de tijd hebben om dicht te kunnen gaan. Wat zalf zal wel beterschap brengen en morgen heeft hij een rustdag want we gaan met het vliegtuig naar Spa en daarna naar Dinant. We landen daarna nog eens in Namen en keren dan terug. Ik hou jullie op de hoogte.
Hier zie je het openlucht zwembad schuin tegenover ons huis. Rechts van de Wouterbron is de brug over de beek naar het bos waar ik met Favory mijn buitenritten begin. De Wouterbron is een natuurlijke zwemvijver die gevoed wordt door een aantal bronnen. Onze kinderen hebben hier de tijd van hun leven gehad. Abonnoment voor een seizoen en je hoorde of zag hen de hele zomer niet meer (als het mooi weer was tenminste). Het is een grote zwemvijver die reeds in mijn jeugd heel bekend in de streek was. Gezellig en een mooi strand en ligweide voor een beachvolley wedstrijdje. Maar vooral (denk ik) ontmoetingsplaats voor de jeugd tijdens de zomer om hun eigen plaatselijke "baywatch" serie te spelen.
Hier zie je de uitkijktoren een paar honderd meter van bij ons thuis. Je komt ze heel vaak tegen in de bossen. Ze worden "pirche" genoemd en dienen om het wild te observeren. Vaak worden de reeën hier vandaan aangeschoten. Een neef van mij is een ervaringrijke jager, en geeft les aan toekomstige jagers. Blijkbaar is er toch wel een theorie die het schieten van wild weet te vergoeilijken. Volgens de "echte" jagers zijn er goede (wijdelijke) jagers en de zogenaamde outlaws / stropers. Eigenaardig dat je alleen maar wijdelijke jagers tegenkomt. Ieder zijn "ding" denk ik maar.... Klikken op de foto om te vergroten.
Hier nog enkele impressies van wat je zoals kan tegenkomen tijdens de bosritjes in onze omgeving. Vandaag ben ik niet de zandduinen ingetrokken. Je ziet waarschijnlijk wel op de laatste foto dat er behoorlijke hoogteverschillen vaak te nemen zijn. Verder zijn er lange rechte stukken door het bos maar evengoed kan je uitgestrekte heide / struweel velden tegenkomen omgeven met maisvelden en bossen.
Hier is ze dan: de beruchte brug. Hier moeten we oversteken om het bos in te gaan. De brug was in het verleden niet altijd even stevig. Meermaals brak er wel eens een plank of de boomstam die als railing dient is ook al eens doormidden gebroken. Reden genoeg dus om op te letten. Vroeger reed ik met Gitane steeds in het zadel de brug over. Met Favory stap ik nu, ook na 5 jaar, nog steeds af. Er moest maar weer eens een plank doormidden breken!!! Even op de foto klikken dan wordt ze vanzelf groter.
Vandaag weer een bosrit van een 20-tal kilometer gemaakt. Favory was prima in de hand. Geen weigeringen, overal ging hij doorheen. Op de foto zie je een grote plas water in het bos. Na de regen van de afgelopen dagen kwam je deze wel vaker tegen. Onderweg in het bos een legerjeep met 2 militairen tegengekomen. Ze hebben me een stukje achtervolgd terwijl ik in galop over een vrij brede zandweg liep. Net echt!!! Nadat ze mij toch ingehaald hadden heb ik nog wat foto's genomen tijdens de stukjes in stap. Ik heb ook een grote buizerd gezien. Imposant hoe hij voor je uit in het bos vliegt. Ik heb hem helaas niet kunnen fotograferen. Verder zie je ook een aantal vennen / vijvers die je bij ons veel tegenkomt. Meestal verscholen in het groen.
We moeten de paarden door de tuin altijd naar de stal brengen. Eigenlijk niet zo een groot probleem aangezien de paarden het nu wel gewoon zijn. Van het ene weilandje naar het andere met zijn twee loopt zonder problemen. aan de stal ligt er een klein weiland waar ze rustig kunnen grazen. Zelfs kunnen ze de paddock in wandelen zonder problemen. Onze paarden lopen steeds vrij rond en worden nooit in de stal opgesloten of vastgemaakt.
Christine is de laatste dagen iets minder in vorm. Ze heeft aangegeven liever in de paddock te willen rijden. No problem, beter zo en voorzichtig aan doen dan je wat slapjes uit het zadel te laten zwieren. Desalniettemin, rijdt ze natuurlijk fantastisch mooi ook al vond ze van zichzelf dat het niet zo goed liep. Maar ja niet iedere dag kunnen we piafferen.
Net voor we vertrekken zorg ik dat Favory steeds prima in orde is. Rond de stal zelf is het met het slechte weer wel eens moeilijk om de modder weg te houden. Maar ja, iemand die paarden houdt weet wel dat dit niet altijd evident is; met name als we over een loopstal spreken. Hij staat wel altijd netjes stil en heeft goed geleerd hoe hij zich dient te gedragen bij het opzadelen.
Hier enkele foto's van de paarden in de wei. Bij ons thuis hebben we een kleine wei en een paddock eraan vast en een 50-tal meter verderop hebben we een wat grotere wei die we van de buren mogen gebruiken. We proberen het landstukje wat netjes te houden en de buren vinden het best dat er af en toe paardjes in hun wei lopen. Af en toe rennen de paarden in volle galop van onder naar boven en terug. Het is behoorlijk heuvelachtig bij ons dus bergaf galopperen geeft altijd wel spektakel. Stop geraken is een kunst op zich.
Ja,ja de vakantie is begonnen. Reeds iedere dag heb ik met Favory gereden. Zaterdag, zondag en maandag. We zijn aan het oefenen voor de wedstrijden die in augustus eraan komen. Jammer genoeg kan ik 9 augustus niet meedoen. Vrienden komen op bezoek en we hebben een huifkartocht op stapel staan. Ze hebben 4 kinderen dus dat zal wel leuk worden. Ik ben nu in ieder geval aan het trainen voor daarna. Hieronder zie je enkele foto's van het bos net achter ons huis. In vogelvlucht is het een hondertal meter en dan kan ik eindeloos galopperen. Echter, ik moet wel nog een beekje oversteken en de brug ligt iets verderop. Dus een 3-tal minuten en ik sta in het bos. Het was wederom ontzettend aan het regenen. Niet dat ik me daardoor laat afschrikken maar dit ging toch iets te ver. De plas geeft een impressie van het gevoel. Ik ben toch vertrokken en het ging prima. Favory had een polsslag van 32 bij het vertrek. Zo laag is hij nog niet vaak geweest. De rit verliep goed. Alleen was Favory onder de singel iets open. Ik denk dat ik een nieuwe singel moet kopen (het is nochthans een "gel" singel).
Ieder jaar wordt er een eventing wedstrijd gehouden in Genk. Meestal gaan we wel kijken. Het heeft iets op het eerste zicht van Endurance maar het is totaal anders. De eventing ruiters dienen te springen (en dat zijn niet de minste hindernissen) de endurance ruiters dienen veel langere afstanden te lopen. Waar een wedstrijd eventing maar 9min. duurt is het voor de endurance ruiter meestal 3 tot 6 uur in het zadel zitten. Maar de eventing ruiters hebben natuurlijk de dagen van te voren hun dressuur en springconcour afgewerkt vooraleer ze voor het grote werk het bos intrekken. Ik weet trouwens niet wat het moeilijkste voor hen is!. De paarden moeten een speciale balans vinden tussen snelheid, springen en een grote dosis moed en dat tot het einde van de rit.. Nu ja spektakel brengen ze wel op die ongelooflijk hoge hindernissen; hoedje af...
