jaargang 2 dag 12: 11 augustus Reims- Parijs- thuis
In het hotel vonden we een foldertje voor de toeristentrein die in de zomer langs de Maasvallei rijdt. Omdat we dat treintje zelf een aantal malen hebben gezien lijkt het ons tof om deze trein huiswaarts te nemen, dan kunnen we het landschap op een minder pijnlijke manier nog eens opnieuw beleven. Spijtig genoeg moet dit bij de toeristische dienst van Charleville gereserveerd worden en dat is maar pas vanaf morgen open. We besluiten dan maar in plaats van nog een dagje in Reims te blijven via Parijs naar huis te keren.Voor de trein vertrekt bezoeken we nog snel de St Jacobskerk maar er is net een eucharistie bezig.
We komen met de TGV om 12 uur in Parijs aan. Omdat het mooi weer is en we niet elke dag in Parijs komen , besluiten we pas de TGV van 19 uur naar Brussel te nemen.
Eigenlijk misschien niet zo een goed idee want het is erg druk in Parijs, het is er heet en eigenlijk kan ik geen voet meer verzetten. Maar we wandelen toch nog langs de Seine, de Notre Dame en centre Pompidou.
We eten nog iets en dan is het tijd om echt naar huis te gaan. We moeten in Lille overstappen en dan van Brussel naar Berchem waar Yorick ons om 22 uur komt ophalen.
Thuis is alles ok, Remy is aan 't gamen:) We zijn weer thuis. Onze voeten kunnen genezen, we kunnen rusten en uitkijken naar volgend jaar want dat we verder gaan staat al zeker vast
jaargang 2, dag 11: 10 augustus: Bazancourt- REIMS (eindbestemming van dit jaar)17km
Vandaag de laatste dag stappen van dit jaar!
We gaan het halen!
We vertrekken iets later want het is niet zo ver meer. We slaan wel nog genoeg drinken in want we komen nergens meer langs.
Al snel kunnen we in de verte de torens van de Onze lieve-vrouwkathedraal ontwaren.
Toch duurt het nog even voor we er zijn, vooral de doorgang door Betheny (een voorstadje) blijft precies maar duren.
We eten nog snel een ijsje voor we de laatste kilometers in zetten, ik trek een lange broek aan, kwestie van toch een beetje deftig te zijn bij het bezoek aan de kathedraal.
Om 15 uur stappen we warm en moe de kathedraal binnen. We zien direct het tafeltje van de Pèlerins 51 die het prachtige boekje hebben gemaakt waar we de laatste dagen zo veel aan gehad hebben. We krijgen onze stempel en moeten enkele vraagjes beantwoorden. Basil was ook al langs geweest :)
We mogen onze rugzak bij de mevrouw achterlaten voor ons bezoek aan de kerk. Ze is prachtig! Natuurlijk vergeten we de beroemde, glimlachende engel niet.
Daarna lopen we even de wilkelstraat in want ik wil graag sandalen, wat propere kleding en een vrouwelijk kleedje. Ik trek de sandalen en kleedje direct aan.
Dan gaan we op zoek naar onderdak, we gaan nog maar eens voor Ibis, gekend en vertouwelijk.
Net als vorig jaar lijkt het als of we wanneer we onze bestemming bereiken ineens geen voet meer kunnen verzetten.
We gaan iets eten en net als vorig jaar slaat ook nu op de laatste dag het noodlot toe, Paul wilt geld afhalen en de automaat slikt zijn kaart in.
Gelukkig hebben we nog wat cash en nog andere bankkaarten.
Na het eten trekken we terug naar de Kathedraal waar een licht -en geluidspel is om 22.30 uur. Het is betoverd mooi en als toemaatje zien we al weer een vallende ster!
jaargang 2, dag 10: 9 augustus 13: Chateau- Porchien- Bazancourt 22km
' s morgens naar de bakker en ons croissantje en chocoladebroodje opgegeten in de bar en dan op pad.
We lopen de hele dag tussen de velden maar door de wolkenvelden en de wind is het niet te heet. De boeren zijn volop bezig het graan binnen te halen. Dit is wat Paul interesseert het graan wordt hier gewoon in openlucht bewaart en de machines zijn zeker 500pk volgens Paul, meer dan 250 deuxcheveauxkes kan ik mij daar niet bij voorstellen.
Rond 16 uur komen we aan bij het gemeentehuis waar we de sleutel krijgen van de concertzaal waar we kunnen slapen. Het is een balzaal vergeleken met vorige nacht en dat is ook wat er telkens terugkomt in het logboek van de refuge.
Paul voert een nummertje op op het grote podium.
We gaan naar de plaatselijke bar-tabac en wie zit daar aan een tafeltje, inderdaad Basil. Hij vraagt waar we logeren en hij heeft al spijt dat hij gereserveerd heeft in de bar-tabac. Dus zo slecht zal hij dan wel niet geslapen hebben de voorbije nacht zeker?!
In de plaatselijke pizzeria "Le Christina" komen we later elkaar weer tegen, zo gaat dat als er in een dorp maar één plaats is om te eten.
Dit is zeker een echte aanrader , de pizza's zijn er overheerlijk, de bediening snel en vriendelijk, een verademing en goeie muziek van Eric Clapton
jaargang 2, dag 9 : 8 augustus 13 Wasigny-Chateau Porcien 18km
Ik heb deze nacht het best van alle nachten tot nu toe geslapen, zeker door de menslievendheid van Jos.
We zijn om 8 uur wakker maar er is nog geen spoor van Jos, die slaapt nog. Pas om 8.45 uur komt Jos terug van de winkel en we krijgen een superlekker uitgebreid ontbijt met eitje en 3 soorten zelfgemaakte confituur en paté en kaas. Heel wat anders dan die Franse ontbijtjes met enkel een stuk stokbrood en wat confituur. We maken nog snel een lunchpakketjes. prijs 45 pp slapen,avondmaal, ontbijt, gebruik wasmachine, wijn, pintjes lunchpakketje inbegrepen.
Jos probeert zo veel mogelijk zelfvoorzienend te zijn. Hij heeft een moestuin en zijn eigen vlees met 2 kudden schapen die deze nacht trouwens ontsnapt waren, hij heeft dan het dorp moeten rondrijden om ze te zoeken. Ze stonden op een wei van de buurman, hij heeft dan maar het hek dicht gedaan en zal ze straks ophalen.
Na het ontbijt ruimen we onze was op die we te drogen hebben gehangen op stoelen, wandelstokken, bezemstelen enz.
Jos brengt ons in zijn aftandse maar zeer degelijke Mercedes stationcar met achterin een autoband, motorzaag, hond en onze rugzakken terug naar Wasigny waar we na een knuffel, 2 kussen op z'n Frans en de goede raad: "Paul zorg goed voor Karin, Karin zorg goed voor Paul" onze tocht verder zetten.
Lieve man die Jos!
Adres: quatre mains , Grandchamps, niet te nauw kijken maar erg gastvrij!
Vandaag staat een tocht van 18 km op het programma, eigenlijk het 2de deel van de tocht die we gisteren onderbroken hebben door te regen. Vandaag is het weer weer heel wat beter. Het is niet te heet en af en toe verstopt de zon zich achter de wolken.
We lopen door de graanvelden met grote rollen stro, windmolens en Luzerne. We hebben prachtige vergezichten, dit was wat ik mij voorstelde van de Camino.
De streek van de Marne is erg mooi en misschien een beetje onderkent.
In Porchain kunnen we in de plaatselijke supermarkt de code ophalen voor de gemeentelijke refuge waar we gratis kunnen overnachten.
We doen de deur open en schrikken ons een hoedje als er al iemand op een bed ligt. Het blijkt Basil uit Ninove te zijn en we zullen hem de volgende dagen nog wel eens tegenkomen. De refuge is een klein kruipkotje waar een bed en een stapelbed net achter elkaar kunnen staan, er is een wc en een douche en het is gratis.
We eten in het enige plaatselijke eettentje
Basil heeft al enkele malen de camino vanuit verschillende richtingen gelopen. Dit jaar is hij vanuit Chimay vertrokken en wil hij tot Vezelay stappen.
Het slapen, dat was ook wat. Ik heb bijna de hele nacht wakker gelegen. Paul snurkt nogal, zeker als hij moe is en hij valt direct in slaap. Hij sliep in het bovenste bed en ik maar, zonder resultaat, met mijn tenen tegen zijn matras stompen. Om 2 uur ben ik er dan toch maar uit gegaan om het wakker te maken: " Allee nu hebt gij al een halve nacht kunnen slapen, laat nu onze kamergenoot maar slapen. Met succes.
Jaargang 2, dag 8; 7 augustus 13: Signy -L' Abbaye- Wasigny 13km
Al bij al viel de hotelbazin nog wel mee. Het eten was simpel maar lekker en zelfgemaakt: quiche, lamsvlees met provencaalse saus en zelfgemaakte plattekaas- en chocoladetaart.
We hebben om 8 uur ontbeten (HP 94)
Bij het opstaan regent het al en de kleding die gisteren door het raam hing te drogen is natuurlijk nog kletsnat.
Na het ontbijt proberen we aan geld te geraken, daarvoor moet je niet bij een bank zijn en ook niet bij de post en hoe je dan wel aan geld geraakt? Daar hebben ze geen idee van... Gelukkig is er nog de buurtsupermarkt " Cocinelle" waar we dan toch geld kunnen opvragen. We hebben naar een adresje uit de gids gebeld omdat het regent en we bang zijn dat dit iets voor de hele dag gaat zijn.
De hotelbazin raadt aan om maar de hoofdweg naar Lalobbe te nemen en dat was een goeie raad, het regent gestaag en als we bij Lalobbe in de Tabac aankomen zijn we helemaal doorweekt.
Ja, de stamgasten kennen daar Joseph den lange Hollander waar we gereserveerd hebben. Om 10 uur zitten ze al in de bar met een klein glaasje vin waar ze een hele voormiddag meedoen, rijk gaan ze daar niet worden.
Omdat het ondertussen getopt is met regenen en we nog niet zo ver gestapt hebben, besluiten we in Wasigny de 3,5 km naar Joseph in Grandchamp nog te wandelen, je mocht bellen als je in Wasigny en dan kwam Joseph je daar op halen.
Jos staat net op straat als we aankomen in zijn vuile werkkleren. Onze kamer is nog niet klaar maar we mogen al vast binnen komen en zijn huis is ons huis. Jos heeft weinig tijd, de schaapscheerder gaat komen en we zeggen hem dat hij zijn gang maar moet gaan, we trekken onze plan wel. Jos komt uit de streek van Tilburg en we herkennen zijn accent meteen als iemand uit de streek, hij kent ook Meerseldreef, Meer, Minderhout, Welt,...
Om de tijd te doden , gaan we even langs bij de buurman die op woensdag en zondag zijn collectie oude gebruiksvoorwerpen tentoonstelt. Eigenlijk is het gewoon nen hoop ouwe rommel. Op een gegeven moment zien we toch iets waarvan we niet weten wat het is, we vragen het dan maar en wat is het... een oude pureestamper, toch wel even het schaamrood op de wangen omdat we dat niet herkent hadden, voor de rest: oude wafelijzers strijkijzers, slazwierders, sacochen...
Hij heeft ook bijen en vol passie laat hij ons de pop van de koningin zien die binnenkort uitkomt. Hij verkoop ook appelazijn, appelwijn, appelsap op alcohol om het appelsap te bewaren (18 graden), eau de vie, honing.... We nemen een flesje cidre mee en bedenken dat dat misschien wat weinig is om te delen want er komen nog gasten toe.
We zitten buiten aan de grote tafel met een prachtig uitzicht en zijn blij dat we maar 1 flesje gekocht hadden, het is toch niet dat.
De andere gasten (een Nederlands paar met een zoontje en een hond) komen toe maar Jos is nog niet terug van de winkel. Bram ontvangt dan maar de gasten. Bram is een twintiger die met zijn vader in een camper beneden woont.
We kennen de Nederlanders niet maar het gesprek verloopt erg vlot en gezellig zo als dat met Nederlanders zo makkelijk is.
Nog iets grappig bij Fransen is, is dat ze geen hondenhok hebben maar hun honden opsluiten in de auto, je krijgt dan zo een "Schone schijn" erlebenis, je weet wel Onslow en zijn hond.
We mogen de wasmachine gebruiken.
Jos is een liefhebber van Panthermotors en restaureert ze ook, hij heeft aan de Nederlandse gasten een fijne gespreksgenoot.
Om 19 uur slaat Jos eindelijk aan het koken. Op het menu staan courgetten -netelsoep en 2 soorten quiche.
Er zijn 's avonds diepgaande gesprekken over the meaning of life, de bureaucratie, het de pest hebben aan regeltjes... Voor we het weten is het half 12 als we ons bedje opzoeken in het huisje naast de boerderij. Het huisje was vroeger de bakkersoven van het dorp, 1 keer per week werd hij opgestookt en kwam iedereen daar zijn brood bakken. Toen Jos het kocht waren de muren uit elkaar gaan staan en hij heeft die dan met spanbanden van een vrachtwagen terug aangetrokken en de hechtpunten herstelt. We slapen op de lofting
Voor we gaan slapen laat Jos nog even weten dat no way hij aan het ontbijt begint voor 8 uur, 't is maar dat we het weten.
jaargang 2, dag 7: 6 augustus 13 Chilly-Signy- L' Abbaye 20 km
We staan vroeg op om half 7 en rond 7 uur vertrekken we. Het dorp is nog in een diepe slaap na de grote feestelijkheden van het voorbije weekend.
Doordat het 's morgens fris is, heb ik al direct last van verkrampte kuiten.
We krijgen nu prachtige vergezichten. We moeten wel onder een knetterende hoogspanningskabel en we krijgen instant oor- en oogpijn, dat kan niet gezond zijn.
In Veaux -Villaine op aanraden van een krasse, gebronzeerde, zeer fitte 60-plusser een andere, kortere weg genomen dan op de kaart. Hij wist precies hoelang het was want hij jogde regelmatig deze weg. Jawadde , wat was dat! Als diene mens die helling op loopt, chapeau!
Daarna komen we bij een boerderij met de naam " Malgret touts" Toen had onze frank moeten vallen, in het boekje stond dat het volgende pad erg modderig kon zijn, maar het had al een maand niet geregend, hoe erg kon het zijn? Dat zal wel bedoeld geweest zijn voor de pelgrims die hier in de lente langskomen...
We banjeren 6 km over een karrenspoor door het bos. Paul ging op een gegeven moment langs de kant lopen, ik dacht: " oh in het midden zal dat wel hard zijn" Niet dus, ineens tot aan mijn "knoesels" in de modder, gelukkig bleef mijn schoen aan. Daarna moesten we regelmatig ons een weg banen door het bos omdat het te modderig was op het pad of omdat er midden op de weg een kikkerpoel was.
We hebben vandaag maar 20 km gedaan maar toch tot 14.30 uur gelopen.
In Signy- L'Abbaye zoeken we een hotelletje uit de gids op.
Wat ons steeds weer opvalt is de mentaliteit van de Fransen: wel de hele dag " bonjour" van hier en "bonjour" van daar maar de hotel - en cafébazen zijn heel onvriendelijk, eigenlijk wat wij onbeschoft vinden. Precies of je moet op je knieën vallen van dankbaarheid dat ze je een kamer willen geven of willen bedienen. Als je ze dan even kent dan verandert dat wel maar het blijft toch wennen en het zou bij ons niet gepikt worden. tip: steek zeker je hand niet op als je groten dorst hebt want gegarandeerd kan je een uur wachten voor men langs komt aan je tafeltje!
jaargang 2, dag 6: 5 augustus 13 Rocroi-Chilly 11km
Het bed lag beter dan verwacht. Goed geslapen maar toch erg moe en veel last van de blaren. Om 9 uur ontbeten, wat rondgewandeld, naar de apotheker voor extra plakkers en tape.
Om half 10 gaat het toeristisch kantoor open. Rocroi is een belangrijk punt op de St. Jacobsroute en een stempel mag dan ook niet ontbreken. Omdat de gps geen kaarten heeft kunnen inladen van Frankrijk zijn we een beetje blind op weg maar in het toeristisch kantoor van Rocroi hebben ze een geweldig boekje met de gedetailleerde route en het boekje zal de volgende dagen een godsgeschenk blijken. Met een gerust hart kunnen we verder op pad.
Ik heb het gevoel dat er vandaag niet veel kilometers gaan inzitten, te zere voeten en te moe, waarschijnlijk een weerbots van het het hete weer van de eerste dagen. We gaan voor maar een kilometer of 10.
Het is een mooie route door een bos en dan dalen we af naar Chilly. Hier zijn het net dorpsfeesten, al moet dit met een korrel zout genomen worden. Er wonen 160 mensen in het dorp, er staat 1 dranktentje, 1 klein zielig automatenkraam en vandaag is het concours de jeux des boules en bbq.
Het jeux des boules concours is wel speciaal. De ballen zijn groter dan normale petanqueballen en ze mogen niet van ijzer zijn. Het spel bestaat eruit dat 2 teams van 2 personen spelen in het midden van de straat, waar maakt niet uit. Ze moeten ook net als petanque zo dicht mogelijk bij het kleine balletje geraken, de ballen vliegen meters hoog door de lucht. Er zijn verschillende rondes en zo is er uiteindelijk, uren later een winnend team dat 100 wint.
We mogen ons tentje opstellen naast de schuur aan het dranktentje. Het is een veldje met netels, geitenkeutels maar we staan.
We bestellen een bordje bbq: een stukje zeer krokant spek, een handje zouten chips, mosterd en een stukje brood. We sponsoren vooral de dranktent en net zoals gedurende de hele trip staan er bijna alleen Belgische bieren op de kaart: Leffe, Hoegaarden, Jupiler, Kriek.
Om 6 uur is er eventjes een klein buitje. Daarna is is er nog altijd geen winnaar, het gaat maar door. We eten nog een broodje worst en vragen of er morgen ergens een bakker open is maar in het dorp is niks, het volgende dorp ook niet en de bakker in het dorp daarna is op dinsdag gesloten.
Maar als er nog brood over is van de bbq , kunnen we dat wel krijgen en jaa hoor als we om 22 uur in ons ondergoed in onze tent liggen, komen ze aankloppen met een brood, toch lief.
jaargang 2, dag 5: zondag 4 augustus 13 Haybes- Rocroi
Laat opgestaan,rond 9 uur. Zou dat flesje van gisteren daar voor iets tussen zitten?
De bakker komt op de camping langs en we kopen 2 croissants en een brood. Daar waar we het de voorbije nachten "knoerheet" hadden, hebben we vannacht allebei koud gehad en hebben we in de slaapzakken moeten kruipen met een trui.
Daarna op naar het fietsenverhuurcentrum waar men speciaal voor ons koffie zet voor 50 cent 't kopje.
Er staan ook ezeltjes waarmee je een tochtje kan maken en de verleiding is groot om er eentje mee te nemen om de rugzakken te dragen.
Vandaag gaat mij precies niet goed af maar bij aankomst in Fumay eens goed gebleit, gekakt (sorry) en nog wat plakkers geplakt en het gaat al veel beter!
Toen we aan de mensen (een cafébazin en de Turkse winkelier) de weg naar Rocroi vroegen, keken ze heel raar en ze zeiden het niet met zoveel woorden maar het was wel duidelijk dat ze vonden dat we zotten waren. Volgens de cafébazin is de grote weg de beste oplossing het is er niet druk op zondag en veel schaduw en het kortste (17 km)
Ik vond het best mooi maar Paul vond de weg te lang, te saai en vooral veel te veel zon.
Eerst moesten we flink stijgen en toen was er veel vals plat, eigenlijk de hele tijd, echt vals! Precies Scherpenheuvel, de ene heuvel na de andere.
We komen veel motorrijders tegen, het lijkt mij heerlijk zo door de bochten zoeven, berg op berg af , wind in de haren.
Om 19 uur komen we aan in Rocroi een 16de eeuwsvestigingstadje in de vorm van een ster en een belangrijk punt op de route.
We slapen in een hotelletje vannacht, 2 sterren en wat afgeleefd maar de douche is proper , het bed ziet er hard uit.(52 2pers, ontbijt 6)
Vlug een wasje doen en dan naar het terras.Vakantie is zalig. We hebben megagrote dorst maar de bediening kan niet volgen en doen veel moeite om vooral onze vinger niet te zien. Eindelijk is er dan toch een lekkere cidre (veel lekkerder dan dienen brol bij ons in de winkel, je proeft nog echt de appels)
Ik eet de plaatselijke hartige kaastaart en konijn met cidre en tarte tatin.
Vandaag iets minder warm , ongeveer 23 graden en veel wind: lekker wandelweer dus.
Opgestaan om 7.30 uur en redelijk geslapen. Op een terrasje jus d'orange, croissant en café au lait, yep we zijn in Frankrijk!
Vandaag hebben we wel mooi de oever van de Maas kunnen volgen vanuit Givet tot Haybes, 27 kilometer lang op het voie vert een mooi vlak fietspad. In Vieux -Wallerand gestopt om een siësta van een uur te houden.
Vandaag hebben we eindelijk na 4 dagen eens in de Maas gezwommen en het was heerlijk. De kleine forelletjes zwemmen in grote getalen om ons heen in het heldere water.
Nog maar eens niet ons vooropgesteld doel bereikt. We wilden tot in Fumay geraken. Het lijkt wel of dat we telkens weer net een stukje te kort komen. Maar geen paniek, het is leuk , het is mooi weer en de bedoeling is net om de tijd en doelen los te laten.
We staan op een camping langs de Maas in Haybes (7,5) het ziet er beter uit dan die van gisteren maar Paul is al eens gaan douchen en heel gek maar het water loopt van het afvoerputteke weg?!
We eten stoofvlees met plaatselijk bier in een plaatselijk restaurantje en maken een flesje Pomerol " jacques". Veel gegibber op de terugweg naar de camping en geen zeer voeten meer, goei medicijn!
Vorig jaar had ik pas op de laatste dag blaren, dit jaar al meteen vanaf dag één grote joekels net onder de tenen. dus veel plakkers en aftapen.
Jaargang 2, dag 3: 2 augustus 13 Waulsort-Givet :Feeling hot hot hot
We zijn al vroeg uit de veren, allee voor ons doen toch: 6.30 uur.
De zon schijnt al volop. We volgen een leuk padje langs de rechteroever van de Maas tot in Hastiere waar we een koffietje en een croissantje tot ons nemen. Dan op weg naar Givet de eerste stop over de grens in Frankrijk.
We hebben hetzelfde probleem als gisteren, we moeten afwijken van de oever waardoor we veel extra kilometers moeten doen. We proberen zoveel mogelijk op de rechteroever te blijven (rechteroever is altijd als je met je gezicht stroomafwaarts staat, je loopt dus links maar je loopt op de rechteroever) omdat daar het langste schaduw is als je naar het zuiden gaat. Ook al is er op de linkeroever een prachtig fietspad, daar lopen is omwille van de hitte (meer dan 32 graden) geen optie.
Om 12 uur steken we eindelijk de grens over om om 13.30 uur aan te komen in Givet. We zijn helemaal oververhit en smachten naar een koele pint en een ijsje.
We vragen aan de cafébazin naar een camping en ze gaat direct voor ons bellen naar de camping in het dorp. Er is nog plaats en dat voor minder dan 5 euro. Wij er naar toe. De camping is heel basic maar we kunnen er douchen en een handwasje doen. De mevrouw van de receptie krijgt net telefoon als wij er zijn dat ze code orange voor onweer geven. Er zijn de voorbije dagen al heel zware onweders geweest in Frankrijk met veel schade.
Er is ook een "plage" aan de camping en zitten te popelen om in het water te springen maar we bedenken ons snel als we het water zien.
We sturen een berichtje naar huis en krijgen bericht dat Bomma er is en dat ze dus eens goed gaan eten vanavond, alles in orde dus.
We trekken terug Givet in voor het avondeten: een lekker slaatje met geitenkaas en een Ardeense plank met plaatselijk lekkers. Rond half 9 zijn we terug aan de tent.
Het is nog veel te heet om te slapen, ik ga nog wat buiten zitten en hop daar is een vallende ster. Nu zijn er rond deze tijd van het jaar hopen vallende sterren maar het is toch plezant.
Rond 2 uur begint het heel hard te regenen maar we liggen lekker droog in ons tentje en onweren doet het ook niet.
jaargang 2 , dag 2 : 1 augustus 13 Dinant - Waulsort
We zijn om 7.30 uur opgestaan. Ze geven voor vandaag 30 graden en morgen zelfs nog meer.
Ik ben er wat bang voor. We zullen waarschijnlijk heel wat minder kilometers maken met die hitte.
We gaan op zoek naar een ontbijtje en stempel in Dinant. Dan op weg naar Hastiere en Givet.
Zoals gedacht vandaag maar 20 km gelopen. We zijn zelfs niet tot in Hastiere geraakt. We hebben de hele dag gelopen terwijl we van plan waren om tegen de middag in Hastiere te zijn daar te blijven tot het wat koeler wordt en dan 's avonds verder naar Givet.
Het was anders een pittig tochtje. We hebben een hele tijd langs de oever van de Maas gewandeld tot er een rots op ons pad kwam en we steil omhoog moesten. Vooral voor Paul en zijn knieën niet gemakkelijk en ik was er ook niet gerust op doordat we af en toe weggleden.
Boven was er een frituur waar we iets gegeten hebben, maar het was eigenlijk te warm. Paul had beaucoup swaf en bestelde een Leffe. Dat zag ik niet goed zitten want het was net het heetste van de dag en we moesten nog een heel eind.
Daarna moet er toch iets mis gegaan zijn want we bleven de hele tijd op dezelfde hoogte of we moesten zelfs nog iets klimmen en van de Maas geen spoor meer.
Gelukkig konden we het grootste deel van de tocht in de schaduw lopen. Op een gegeven moment begon dan toch eindelijk de afdaling en geloof me dat bedoelen ze hier heel letterlijk. Het was er wel erg mooi., we volgden de hele tijd een stroompje en af en toe was er een mooi watervalletje of moesten we het riviertje oversteken.
Paul zat er helemaal door, doordat hij zijn evenwicht moest bewaren met een rugzak van 15 kg. De wandelstokken (die we vorig jaar niet hadden gebruikt) kwamen goed van pas.
We kwamen uit in Waulsort ,we konden eigenlijk niet meer en een camping zou er pas in Hastiere zijn, nog anderhalf uur stappen.
Dan maar het leven langs de wild site en eens lekker een beetje illegaal? doen. Aan de stuw in Waulsort onze tent tegen zonsondergang achter het sluishuisje en een bosje opgesteld. Best spannend!
Aan de overkant van de sluis was een frituur en daar een frietje gegeten met ieder 3 blikjes cola. Paul krijgt zijn dorst maar niet gelest en zweet bij de minste inspanning als een paard.
Het is nu 21 uur en nog altijd meer dan 23 graden.
jaargang 2, Dag 1 : 31 juli 2013 : Namen -Dinant 30 km
Eindelijk is het zo ver. We vertrekken voor onze 2 de jaargang. We hebben er erg naar uitgekeken. Even leek het erop dat we ons vertrek zouden moeten uitstellen of zelfs afgelasten omdat Moemoe in het ziekenhuis ligt. Maar omdat haar toestand stabiel is en we een zware periode achter de rug hebben, omdat niemand onmisbaar is en we aan onze eigen gezondheid moeten denken gaan we toch op stap.
We staan om half zes op en controleren nog een laatste keer onze rugzak. Om 7.15 vertrekken we van met de auto en Yorick en Amy die een nachtje ardennen plannen , richting Namen. Om half 10 is het dan tijd voor het officieel startschot aan het station van Namen waar we de vorige keer gestopt zijn.
Er is een brug over de Maas gesloten en we besluiten dan maar over de Citadel (de berg, niet het gebouw) te klimmen. We zijn al onmiddellijk helemaal buiten adem. Als dit iets zegt over onze conditie, dan staan we er slecht op.
Om 12 uur middagmaal in Dave. We vinden onszelf al meteen kiekens, want waarom sleuren wij met deze zware rugzak als we vanavond met Yorick in Dinant hebben afgesproken?!
Het wordt hoe langer hoe warmer en we zijn bang dat we Dinant misschien niet halen. Om 20 uur komen we dan toch stikkapot in Dinant aan. Omdat we geen fut meer hebben om een camping op te zoeken , besluiten we maar om een Ibisje te doen. Het is half 10 voor alles geregeld is en we hebben weinig honger en zin om nog op zoek te gaan naar eten. Dorst daarentegen hebben we vandaag wel gehad. We hebben ieder zeker 3 liter gedronken.
Ik gooi nog wat spullen uit mijn rugzak terug in de auto, hij weegt toch wat zwaar en we nemen afscheid van Amy en Yorick.
Vandaag dus in het "Ibishotel" in Namen geslapen en raar maar waar het slechtste van de voorbije dagen geslapen. Na een uitgebreid ontbijt aan een echte tafel met koffie en fruitsap en al, trekken we de stad in. We moeten immers nog onze stempel halen. We hebben nog getwijfeld om door te stappen naar Dinant maar dat is nog 33km en misschien wel teveel om op nog één dag te doen. Ik heb gisteren op de laatste dag nog een blaar gekweekt en die doet ook lastig. Het is precies ook of dat de drive een beetje weg is omdat we het doel dat we voorop stelden gehaald hebben. We vertrekken terug aan de St Jacqueskerk die geen kerk meer is maar een school. We bezoeken de verschillende wijken van Namen: het oude kwartier, Theaterkwartier, quartier Latin en lopen langs de Maas en de Samber. Als volleerde toeristen poseren we, ik zo met een kabas aan de arm, een beetje jaren '70 stijl uit onze kindertijd : ge weet wel: "Ons Moe "op uitstap naar de citadel van Namen met boterhammetjes met omelet en een gebraden kieken bij.
Hoewel we dus in Namen zijn hebben we tot nog toe nog niet veel moeten klimmen en de Citadel is dan ook onze eerste echte klim, gelukkig hebben we de rugzakken in het hotel gelaten. Boven zien we waar we vandaan komen en waar we nog naar toe moeten. Het cafeetje boven is net open en we bestellen een trappist van Rochefort en een "Trollenbiertje". Daar willen we graag een foto van nemen maar het fototoestel dat we 100 meter geleden nog hadden is nergens meer te vinden, verloren, gepickpocket? Serieus balen! We laden alle zakken uit, gaan nog terug om te kijken en informeren in de winkeltjes en bij een aantal mensen maar niks. Zou die trol daar voor iets tussen zitten en dan te bedenken dat we toen we vertrokken het toestel in het hotel vergeten waren en dat Paul toen nog speciaal is terug gegaan! We hebben al goesting om meteen naar huis te gaan, de pret is er echt af! Het fototoestel kwijt is erg maar de foto's van de leuke plekjes waar we overnacht hebben, de mooie uitzichten en wat zotte foto's vinden we nog veel erger.
We dalen dus maar af en gaan op zoek naar onze stempel en een politiekantoor. In de kerken en de kathedraal is niemand te vinden dus dan maar op naar het Hotel de Ville. Daar zeggen ze ons ineens ook waar het politiekantoor is. Op het politiekantoor kunnen we wel melden dat we ons toestel kwijt zijn of gepikt is (voor in het geval dat iemand het moest terug vinden en binnen brengen maar daar hopen we niet op)maar geen aangifte doen omdat we het serienummer niet bijhebben, thuis kunnen we alsnog aangifte doen. Daarna trekken we naar het station om richting huis te gaan. Omdat we weten dat het aan het loket soms heel lang kan duren, kopen we onze biljetten aan de automaat en geloof het of niet maar Paul kan wel betalen maar daarna geeft de machine er de brui aan en weigert onze ticketten af te drukken. We halen er iemand bij en inderdaad het machine is "hors service". Er zit niks anders op dan nieuwe tickets te kopen en een klachtenformulier in te vullen. Blijkt dat het ticket aan het loket nog goedkoper is ook. Gelukkig vallen alle verbindingen goed mee en zijn we drie uur later thuis in Hoogstraten. Misschien maar goed dat we niet doorgestapt zijn naar Dinant want wie weet wat er ons dan te wachten stond, gebroken benen ofzo?!
Dus jammer genoeg kunnen we voorlopig niet veel foto's op de blog zetten.
Vannacht zeer goed geslapen. Gelukkig hebben we rond half 9 alles opgekraamd want er is blijkbaar een jeugdstage op de voetbal. We drinken in de voetbalkantine een lekker koffietje en verfrissen ons wat in de wc. In Huppaye maken we een eerste stop voor een ontbijt in een buskotje , net een chaletje. We stappen op de Ravel 2 een oude spoorweg berm, à la Bels lijntje, dat recht van Hoegaarden naar Namen gaat. We schieten dus erg goed op. Het is excellent wandelweer, niet te warm en veel wind. De dreigende lucht boven de graanvelden is prachtig en we komen bijna niemand tegen. Op een gegeven moment horen we achter ons "ah, Vlaamssprekende mensen!" Hoe ze dat hebben kunnen zien is ons nog steeds een raadsel. Het is een jong gepensioneerd koppel met de fiets uit Lichtaart. De man heeft in het voorjaar de Camino gelopen, hij vertrok op 1 april. Hij moet slecht weer gehad hebben. Nu laat hij zijn vrouwtje zeker zien waar hij gewandeld heeft. Ze wensen ons " Bon Camino" en rijden verder, al gauw zijn ze uit het zicht verdwenen. Wat gaat fietsen toch snel. In Eghezee zien we een bordje staan "Marie, boissons fraiches et epicerie" Een gewoon rijhuisje met een gewone voordeur. We proberen de voordeur want het is middag en de deur is open. In de living is een klein winkeltje ingericht met vooral drank en snoep. Na een tijdje komt Marie. We bestellen een cola, Fanta en iets om te snoepen. De cola komt niet uit de koelkast, die is Marie vergeten in de koelkast te zetten want ze is wat in de war want ze heeft juist haar zoon verloren. Wat moet je dan zeggen? We wensen haar "bon courage" en gaan buiten op een bankje zitten. Paul neemt een slokje van zijn Fanta en die smaakt raar , het is dus niet alleen Marie die over haar vervaldatum was maar ook de Fanta. We durven niet terug gaan om te reclameren of een andere te vragen en van 't verschieten waren we ook al vergeten te vragen of we onze drinkbus mochten vullen. Dan maar aan de buurman vragen, "geen probleem" En verder gaan we...Je krijgt grote dorst van wandelen en de volgende keer willen we onze drinkbus bijvullen bij een graanmolen. Paul stapt het bureautje binnen maar krijgt geen water uit de kraan, dat is niet drinkbaar want putwater dus water uit de watercooler. Ondertussen krijgt Paul een hele uitleg over de graanoogst, de man laat graan zien en waarom de graanoogst, door de vele regen, dit jaar mislukt is. Dus bereiden we ons er al maar op voor dat de twee belangrijkste graanprodukten bij uitstek, brood en bier ,zullen duurder worden. De dreigende wolken blijven niet dreigen, een bui barst los. In het speelhuisje van Mathias aan het oude station van Vedrin gaan we schuilen. We schrijven in schelpjes die er staan "Mercie" en schrijven in krijt op de muur" Mercie pour l'hospitalité dans la pluie, Paul & Karin, Hoogstraten. 't zal wel taalkundig niet juist zijn maar misschien gaat Mathias wel opzoeken waar Hoogstraten ligt?! We komen om 18.30 uur in Namen aan, het doel dat we ons bij het vertrek hadden gesteld is gehaald en om ons zelf te belonen trakteren we ons op een hotelletje met douche en ontbijt morgen. We rusten even uit, douchen en eten nog maar eens uitstekend, dit keer in Le Royal" de vis van de dag en het dessert van de chef, vooral de moeuleux is hemels, wat kun je in ons landje toch lekker eten!
Dag 5: 5 augustus 2012: Hoegaarden en de taalgrens
We trekken om half 8 ons tentje open en de vijver is gehuld in een prachtige nevel. De reigers vliegen af en aan en de vrijwilligers van de visclub zijn al aan het opruimen. We ontbijten op het terras en trekken richting Tienen. Daar slaan we wat mondvoorraad in want het is zondag. We hebben al veel tussen appel-en perenboomgaarden gewandeld en we hebben dan ook zin in een lekkere appel die we kopen op de plaatselijke (rommel)markt. Dan stappen we richting Hoegaarden en de gedachte aan een frisse Hoegaarden jaagt ons voort. Dat is buiten Hoegaarden gerekend, alles is hier doodstil en verlaten, toeristen dolen wat rond, de plaatselijke herberg gaat pas om 3 uur open maar we wachten toch 3 kwartier om het pintje aan onze lippen te kunnen zetten. Om 18 uur stoppen we in Jodoigne (Geldenaken), het regent en we vinden niet direct een plekje, we bellen aan aan verschillende bellen van een groot instituut met veel groen rondom maar er geeft niemand thuis. Wat nu? We bellen naar huis om aan de bengels te vragen om eens te "googlen" naar een hotel en camping. Er is één hotel maar we vinden het niet. We zouden een bus terug kunnen nemen naar Tienen maar die rijdt niet op zondag. Ik zie het niet meer zitten en wil ons moeder ,die in Boortmeerbeek woont, opbellen om ons te komen halen. Paul wil het nog niet opgeven en gaat naar het sportpark. Ik blijf moe in het buskotje zitten. Na een tijdje komt hij terug met goed nieuws: we mogen op plein 3 van de voetbal ons tentje zetten, oef! We zetten ons tentje op en gaan dan naar de plaatselijke pizzeria " La Remaqarble"voor een erg lekkere pizza van het huis. Ook hier drinken we weer een litertje wijn bij en geloof me 't is straffe, meer porto dan wijn. Ik voel het dus in mijn knieën als ik naar de wc ga en niet alleen in mijn knieën. Op de deur staat "Dames" en met de wijn die zijn werk doet bedenk ik " Kijk dat staat hier in het Nederlands op de deur" ja wadde. In totaal hebben we de voorbije dagen 150 km gedaan.
Dag 4: 4 augustus Scherpenheuvel en de chiromeisjes van Meer
De eerste nacht in de tent is heel goed mee gevallen. Natuurlijk is een tentje voor 3 veel te klein voor 3 maar daar hadden we op gerekend en dus is ze voor ons twee dikkerdjes net goed van oppervlakte. Paul hebben ze kunnen horen tot aan de douches "and beyond" We kunnen goed op tijd vertrekken maar komen pas om 11 uur aan in Scherpenheuvel. We moesten geen heuvels doen maar door de wandelpaden te volgen hebben we toch veel extra kilometers gedaan. Het is duidelijk dat we dit anders moeten doen, de wandelpaden zijn erg mooi maar zo komen we niet vooruit. Onze eindhalte vandaag is Glabbeek, we wilden Tienen halen maar dat is ons niet gelukt. Er is een festival in Glabbeek en daar is ook een camping maar dat zien we precies toch niet zitten. We gaan naar het plaatselijk frituur en daar komen we de meisjes van de chiro van Meer tegen die op 2-daagse zijn. Er is geen camping in de buurt en daarom gaan we op zoek naar een plekje om ons tentje op te stellen, dat valt nog niet mee en we besluiten dan maar om aan te bellen bij een huis naast een pas gemaaid grasveld. Hij denkt dat het geen probleem is dat we ons tentje hier neerzetten, de eigenaars wonen ver van hier. Toch maar eens informeren naar een camping en hij herinnert zich dat er vroeger een camping was bij de visvijvers van Wever, 2,5 km terug. Pff die duren lang! Daar aangekomen blijkt dat er geen camping meer is. De plaatselijke vissersclub heeft haar jaarlijkse bbq en van de baas mogen we ons tentje opstellen aan de rand van een vijver. Het is er superromantisch! en gratis, ze willen er niks voor ook niet voor de kas van de visclub. We drinken nog iets en kruipen dan in ons tentje. De beat van het festival is te horen tot in de vroege uurtjes maar het stoort niet.
We vertrekken om half 9 aan het station van Herentals, het belooft een warme dag te worden. Het is de eerste dag dat we met volledige uitrusting trekken, dus met tent, slaapzak, -matje en kleding voor enkele dagen. Onze eerste stop is na 8 km bij de potten met 3 oren van Keizer Karel in Olen. Het trekken met de rugzak valt nog mee maar in " De pot van Keizer Karel" moet ik toch al van t-shirt wisselen omdat het helemaal bezweet is. Na een totaal van 68,4 km is het tijd voor een middagpauze langs de kant van de weg met zicht op de abdij van Tongerlo. Het laatste stukje naar Averbode is zwaar zo in de hete zon door de Kempische duinen. Om kwart voor 5 kloppen we aan aan de deur van de abdij van Averbode. Het is even wachten op de prior die ons paspoort hoogst persoonlijk komt afstempelen maar dat is niet zo erg want het is er heerlijk fris. We vragen of het mogelijk is om als pelgrim te overnachten in de abdij en normaal is dit geen probleem maar er zijn net verbouwingswerken, dus dan maar op naar camping " De vijvers" maar niet voor dat we het hoogtepunt van de dag hebben beleefd, iets waar we (althans ik toch) al dagen naar uitkijken: een crême aan één van de vele ijskarrekes in de "Lekdreef" Mmmm dat smaakt! Omdat het voorbij half 6 is moeten we op de camping Rigo opbellen. Rigo is een gepensioneerde die het onderhoud doet en die al 30 jaar op de camping "zit" Hij kent Hoogstraten want hij moest daar vroeger altijd zijn om aardbeien op te halen voor 3 vroegmarkten. Hij moest dikwijls wachten want de aardbeien moesten met de hand overgeladen worden en soms kwam er een boer met 3 bakjes, soms met 10 en het was dan wachten tot er nen boer kwam met een volle pallet. Zijn vrouw moest dan mee om hem onderweg wakker te houden. We betalen 10 euro voor de tent en 4 euro per persoon. Hij brengt ons naar een plekje op korte afstand van de douches en wc. We stellen voor het eerst ons lichtgewicht tentje op en dat valt goed mee. Dan een deugddoend douchke dat zoals de volgende dagen nog zal blijken een luxe is dat we zullen moeten missen. We kregen een consumptiebonnetje voor het "Vossenhol" waar ge volgens Rigo goed en "goed van prijs" kunt eten en dus daar gaan we een beetje strompelend. Rigo heeft niet gelogen: het varkensgebraad op wijze "Vossenhol" ( champignons, roomsaus en spekjes) en het flesje wijn, dat ons morgen nog zal opbreken, is heel lekker. We hebben vandaag 34 km gelopen en kruipen rond 22.30 uur in ons tentje.
Vannacht goed geslapen en met de spierpijn valt het ook reuze mee. De "Reflexspray" heeft zijn werk goed gedaan. Het belooft vandaag een warme dag te worden tot 29 graden en inderdaad om 8 uur schijnt de zon al volop. Net als gisteren brengt Laura-Lynn ons naar ons vertrekpunt, vandaag Vlimmeren. Om half 10 beginnen we te stappen en al vlug zitten we in een goede kadans. Vanaf Wechelderzande duiken we de bossen in, de schaduw doet deugd. Omdat we het efficiënt zijn nog niet hebben kunnen loslaten, willen we graag zo veel mogelijk de pijl op de GPS richting zuiden volgen en dan durft er al eens een prikkeldraad op je pad komen. We zijn in voor wat avontuur en "klefferen" erover. Vanuit het bos kijken de koeien die daar begrazen ons onverschillig aan, gelukkig. Aan de overkant klimmen we de wei uit. Dan komen we naast brug die de autsnelweg overgaat en we klimmen langs de zijkant naar boven ,weer een paar 100 meter gespaard. Nu gaat het richting Lille, daar lonkt het terrasje van " De Brouwketel", het is er druk. We vinden een tafeltje en wat blijkt, naast ons zit de directeur van het Klein Seminarie. We zijn duidelijk nog niet ver van huis, toch trek ik de wandelschoenen uit en de "sleffers" aan. We bestellen ieder twee drankjes en een fris slaatje en komt het door het grote bord of door de warmte of de inspanning, we krijgen geen van beiden ons bord leeg. Jammer want het was heel lekker. Droge sokken en wandelschoenen aan , drinkbus gevuld en we beginnen onder een loden zon aan de laatste kilometers richting Herentals. Via onverharde wegen langs velden en door bos steken we de Kleine Nete over en stappen Herentals binnen. We hebben grote dorst maar beslissen toch eerst op zoek te gaan naar de 1ste en tevens laatste stempel voor vandaag. We stappen het toeristisch kantoor op de Grote markt in de schaduw van de Lakenhal binnen. De jobstudent kan ons niet vertellen waar we in een parochie in Herentals terecht kunnen, er wordt naar een collega gebeld en dan gaat hij op zoek naar de mooiste stempel die hij in zijn schuifje heeft liggen. Een stempel van de stad Herentals prijkt in ons boekje. Dan neerstrijken op een terrasje en genieten van een Duveltje, moet kunnen. Oei Paul heeft groten dorst en de eerste slok is een hele grote, als dat maar goed gaat:) We hebben goesting in een ijsje en gaan op zoek naar een ander terrasje, dit is vakantie! Voor mij ééntje met bananen, voor de magnesium en als voorzorg voor tegen de krampen, "ja doe er maar crême fraiche op, vandaag mag dat zonder schuldgevoel". 20 km hebben we vandaag afgelegd en dat is wel genoeg voor zo'n warme dag. We nemen de trein richting Turnhout. Paul heeft 30.588 stappen gedaan en ik 26.125 stappen. Volgende keer gaan we de stappentellers wisselen want mijn stappen kunnen toch niet groter zijn dan die van Paul die bijna 25 cm groter is? Morgen moeten we om een verdrietige reden een dagje rust in lassen. Er is het afscheid van een goed vriend van Paul, die overleden is en daar nemen we graag de tijd voor want vrienden zijn toch nog altijd belangrijker.
Dinsdagmorgen 31 juli om 7 uur het bedje uit. Tegen dat we eindelijk de deur uit zijn is het al 8.30 uur, dat begint al goed. Maar wat is tijd? Het is nog moeilijk om de tijd los te laten, toch maar proberen. Om 9.00uur komen we aan in Galder aan de Sint Jacobkapel. Laura-Lynn maakt gauw enkele foto's en vertrekt. Daar staan we dan: Paul, ik en Nico die de eerste dag van op de eerste rij mag meemaken. We gaan op zoek naar de mevrouw die ons de eerste stempel kan geven wat verder in de straat. Oepsie mevrouw staat nog in kamerjas maar manlief zal naar de kapel komen. Hij komt aan samen met ons en dan is het tijd voor het moment supreme, onze eerste stempel. In de kapel hangen de schelpen van de pelgrims die de tocht voltooid hebben, we kijken er vol ontzag naar. Voor ons begint vandaag het grote avontuur met de stempel en de eerste stap die we buiten de kapel zetten. Nico heeft er alvast zin in, hij loopt van voor naar achter, van links naar rechts en doet de afstand die wij doen dubbel.
Al snel draaien we het fietspad langs de Mark op richting Meersel-Dreef, onze eerste stop. We vragen 3 dames die een fotozoektocht doen om een foto van ons te nemen aan de grenspaal, al één land achter de rug, zo gaat ie goed. We stoppen bij de paters, nee nie om nen trappist te drinken, wij zijn sportmensen :) We bellen aan bij de Kapelanij en een vriendelijke pater neemt ons mee naar zijn bureau, Nico mag ook mee. We krijgen onze stempel en ook nog een talisman: een rozenkrans van Pater Pio, "voor als't eens wat moeilijker gaat onderweg" We zijn ontroerd. We branden nog ieder een dikke kaars aan de grot, drinken een cola en gaan verder op pad. In Minderhout wordt Nico toch wat moe, hij kijkt ons voortdurend aan met ogen die zeggen"zijn we er nog niet?" We krijgen een hongertje en stoppen in de Bergenstraat bij de aardbeiautomaat, een sandwichke en een bakje Hoogstraatse aardbeien geven ons vitamientjes om verder te gaan richting Hoogstraten.
Twee uur: we komen aan in Hoogstraten en stappen de kerk binnen voor de langverwachte stempel van Hoogstraten zelf,die de kerkwachter en dus collega van Paul in ons boekje zet. We zijn vlak bij huis en gaan dan natuurlijk onze deur niet zomaar voorbij. Thuis eventjes douchen, droge kleren aan, wat rusten en hop daar gaan we weer. Waren we al echt vertrokken of is het nu begonnen? Ik twijfel.
Via Achtel trekken we naar St Jozef Rijkevorsel. We beginnen het nu toch ook te voelen in de beentjes. Nog een laatste stop aan 't Sas van Sint Jozef en de eindspurt (euhm) inzetten voor onze eindhalte van vandaag "Vlimmeren" Er is geen stempel in de kerk maar de zuster zet gezwind haar handtekening "dat zal ook wel tellen" en het zit er op voor vandaag. Met de auto lijkt Vlimmeren om de hoek maar we hebben er vandaag toch 36 km opzitten, veel meer dan verwacht, hopelijk zijn we op deze eerste dag niet in het rood gegaan en kunnen we morgen nog uit de "voeten". Laura-Lynn komt ons oppikken en we zijn daar niet kwaad om. Vannacht slapen we nog in ons eigen bedje, de volgende dagen zien we nog wel.
Na een moeilijke periode een paar jaar geleden op het werk en recentelijk bij Paul op het werk groeide de gedachte om misschien eens naar Compostella te gaan. We konden wachten tot we met pensioen waren of we konden de sprong wagen en het in verschillende etappes volbrengen. Eénmaal het zaadje geplant bleef het daar , toch maar eens wat surfen, wat een mooie ervaringen allemaal,de mooie verhalen van Arnout Hauben in "Man bijt hond"... lezen in boekvorm en dan: "zot of zinnig, we wagen het erop" en zoals gewoonlijk willen we dan ook dat het vooruit gaat. Het is half juli en eind juli begint onze vakantie. Dat is zonder de Vlaamse genootschappen gerekend, 4 weken voor vertrek de pelgrimpas aanvragen dus maar eens kijken bij onze Noorderburen: via mail aanvragen is de volgende maandag op de post en omdat Paul graag in Galder aan de Sint Jacobskapel, net over de Nederlandse grens wil vertrekken vragen we dan toch maar bij het Nederlands genootschap de pas aan. De dinsdag er op vlug naar de brievenbus: niks, woensdag: niks, donderdag: ja hoor de pelgrimspassen en de schelp zijn er!
Paul heeft al verlof, ik heb nog een druk weekend op het werk voor de boeg. Zondag nog snel alle boontjes bij Vava en Moemoe gaan afdoen, maandagvoormidag werken, in de namiddag naar de orthodont met Remy, weer te laat, boodschappen doen zodat er wat te eten is voor de 4 tieners en de dieren, vlug toch nog wat strijken zodat de berg niet te hoog wordt, om 11 uur 's avonds nog snel de emblemen op de pet en de rugzak naaien,... Dus totaal niet uitgerust en eigenlijk ook niet getraind gaan we slapen de avond voor we vertrekken. De twijfel slaat toe: zullen de bengels hunne plan trekken? Zouden we niet beter thuis blijven? Zo moe, is dit wel een goed idee, wat als...?
Vannacht goed geslapen en met de spierpijn valt het ook reuze mee. De "Reflexspray" heeft zijn werk goed gedaan. Het belooft vandaag een warme dag te worden tot 29 graden en inderdaad om 8 uur schijnt de zon al volop. 
Dinsdagmorgen 31 juli om 7 uur het bedje uit. Tegen dat we eindelijk de deur uit zijn is het al 8.30 uur, dat begint al goed. Maar wat is tijd? Het is nog moeilijk om de tijd los te laten, toch maar proberen. Om 9.00uur komen we aan in Galder aan de Sint Jacobkapel. Laura-Lynn maakt gauw enkele foto's en vertrekt. Daar staan we dan: Paul, ik en Nico die de eerste dag van op de eerste rij mag meemaken. 
