De bakker komt op de camping langs en we kopen 2 croissants en een brood. Daar waar we het de voorbije nachten "knoerheet" hadden, hebben we vannacht allebei koud gehad en hebben we in de slaapzakken moeten kruipen met een trui.

Daarna op naar het fietsenverhuurcentrum waar men speciaal voor ons koffie zet voor 50 cent 't kopje.

Er staan ook ezeltjes waarmee je een tochtje kan maken en de verleiding is groot om er eentje mee te nemen om de rugzakken te dragen.

Vandaag gaat mij precies niet goed af maar bij aankomst in Fumay eens goed gebleit, gekakt (sorry) en nog wat plakkers geplakt en het gaat al veel beter!

Toen we aan de mensen (een cafébazin en de Turkse winkelier) de weg naar Rocroi vroegen, keken ze heel raar en ze zeiden het niet met zoveel woorden maar het was wel duidelijk dat ze vonden dat we zotten waren.  Volgens de cafébazin is de grote weg de beste oplossing het is er niet druk op zondag en veel schaduw en het kortste (17 km)

Ik vond het best mooi maar Paul vond de weg te lang, te saai en vooral veel te veel zon.

Eerst moesten we flink stijgen en toen was er veel vals plat, eigenlijk de hele tijd, echt vals! Precies Scherpenheuvel, de ene heuvel na de andere.

We komen veel motorrijders tegen, het lijkt mij heerlijk zo door de bochten zoeven, berg op berg af , wind in de haren.

Om 19 uur komen we aan in Rocroi een 16de eeuwsvestigingstadje in de vorm van een ster en een belangrijk punt op de route.

We slapen in een hotelletje vannacht, 2 sterren en wat afgeleefd maar de douche is proper , het bed ziet er hard uit.(52€ 2pers, ontbijt 6€)

Vlug een wasje doen en dan naar het terras.Vakantie is zalig.  We hebben megagrote dorst maar de bediening kan niet volgen en doen veel moeite om vooral onze vinger niet te zien. Eindelijk is er dan toch een lekkere cidre (veel lekkerder dan dienen brol bij ons in de winkel, je proeft nog echt de appels)

Ik eet de plaatselijke hartige kaastaart en konijn met cidre en tarte tatin.

Opgestaan om 7.30 uur en redelijk geslapen.  Op een terrasje jus d'orange, croissant en café au lait, yep we zijn in Frankrijk!

Vandaag hebben we wel mooi de oever van de Maas kunnen volgen vanuit Givet tot Haybes, 27 kilometer lang op het voie vert een mooi vlak fietspad.  In Vieux -Wallerand gestopt om een siësta van een uur te houden.

Vandaag hebben we eindelijk na 4 dagen eens in de Maas gezwommen en het was heerlijk.  De kleine forelletjes zwemmen in grote getalen om ons heen in het heldere water.

Nog maar eens niet ons vooropgesteld doel bereikt.  We wilden tot in Fumay geraken.  Het lijkt wel of dat we telkens weer net een stukje te kort komen.  Maar geen paniek, het is leuk , het is mooi weer en de bedoeling is net om de tijd en doelen los te laten.

We staan op een camping langs de Maas in Haybes (7,5€) het ziet er beter uit dan die van gisteren maar Paul is al eens gaan douchen en heel gek maar het water loopt van het afvoerputteke weg?!

We eten stoofvlees met plaatselijk bier in een plaatselijk restaurantje en maken een flesje Pomerol " jacques".  Veel gegibber op de terugweg naar de camping en geen zeer voeten meer, goei medicijn!

Vorig jaar had ik pas op de laatste dag blaren, dit jaar al meteen vanaf dag één grote joekels net onder de tenen. dus veel plakkers en aftapen.

De zon schijnt al volop.  We volgen een leuk padje langs de rechteroever van de Maas tot in Hastiere waar we een koffietje en een croissantje tot ons nemen. Dan op weg naar Givet de eerste stop over de grens in Frankrijk.

We hebben hetzelfde probleem als gisteren, we moeten afwijken van de oever waardoor we veel extra kilometers moeten doen.  We proberen zoveel mogelijk op de rechteroever te blijven (rechteroever is altijd als je met je gezicht stroomafwaarts staat, je loopt dus links maar je loopt op de rechteroever) omdat daar het langste schaduw is als je naar het zuiden gaat.  Ook al is er op de linkeroever een prachtig fietspad, daar lopen is omwille van de hitte (meer dan 32 graden) geen optie.

Om 12 uur steken we eindelijk de grens over om om 13.30 uur aan te komen in Givet.  We zijn helemaal oververhit en smachten naar een koele pint en een ijsje.

We vragen aan de cafébazin naar een camping en ze gaat direct voor ons bellen naar de camping in het dorp.  Er is nog plaats en dat voor minder dan 5 euro.  Wij er naar toe.  De camping is heel basic maar we kunnen er douchen en een handwasje doen.  De mevrouw van de receptie krijgt net telefoon als wij er zijn dat ze code orange voor onweer geven.  Er zijn de voorbije dagen al heel zware onweders geweest in Frankrijk met veel schade.

Er is ook een "plage" aan de camping en zitten te popelen om in het water te springen maar we bedenken ons snel als we het water zien.

We sturen een berichtje naar huis en krijgen bericht dat Bomma er is en dat ze dus eens goed gaan eten vanavond, alles in orde dus.

We trekken terug Givet in voor het avondeten: een lekker slaatje met geitenkaas en een Ardeense plank met plaatselijk lekkers.  Rond half 9 zijn we terug aan de tent.  

Het is nog veel te heet om te slapen, ik ga nog wat buiten zitten en hop daar is een vallende ster.  Nu zijn er rond deze tijd van het jaar hopen vallende sterren maar het is toch plezant.

Rond 2 uur begint het heel hard te regenen maar we liggen lekker droog in ons tentje en onweren doet het ook niet.

Ik ben er wat bang voor.  We zullen waarschijnlijk heel wat minder kilometers maken met die hitte.

We gaan op zoek naar een ontbijtje en stempel in Dinant. Dan op weg naar Hastiere en Givet.

Zoals gedacht vandaag maar 20 km gelopen.  We zijn zelfs niet tot in Hastiere geraakt.  We hebben de hele dag gelopen terwijl we van plan waren om tegen de middag in Hastiere te zijn daar te blijven tot het wat koeler wordt en dan 's avonds verder naar Givet.

Het was anders een pittig tochtje.  We hebben een hele tijd langs de oever van de Maas gewandeld tot er een rots op ons pad kwam en we steil omhoog moesten. Vooral  voor Paul en zijn knieën niet gemakkelijk en ik was er ook niet gerust op doordat we af en toe weggleden.

Boven was er een frituur waar we iets gegeten hebben, maar het was eigenlijk te warm. Paul had beaucoup swaf en bestelde een Leffe. Dat zag ik niet goed zitten want het was net het heetste van de dag en we moesten nog een heel eind.

Daarna moet er toch iets mis gegaan zijn want we bleven de hele tijd op dezelfde hoogte of we moesten zelfs nog iets klimmen en van de Maas geen spoor meer.

Gelukkig konden we het grootste deel van de tocht in de schaduw lopen.  Op een gegeven moment begon dan toch eindelijk de afdaling en geloof me dat bedoelen ze hier heel letterlijk.  Het was er wel erg mooi., we volgden de hele tijd een stroompje en af en toe was er een mooi watervalletje of moesten we het riviertje oversteken.

Paul zat er helemaal door, doordat hij zijn evenwicht moest bewaren met een rugzak van 15 kg.  De wandelstokken (die we vorig jaar niet hadden gebruikt) kwamen goed van pas.

We kwamen uit in Waulsort ,we konden eigenlijk niet meer en een camping zou er pas in Hastiere zijn, nog anderhalf uur stappen.

Dan maar het leven langs de wild site en eens lekker een beetje illegaal? doen.  Aan de stuw in Waulsort onze tent tegen zonsondergang achter het sluishuisje en een bosje opgesteld. Best spannend!

Aan de overkant van de sluis was een frituur en daar een frietje gegeten met ieder 3 blikjes cola. Paul krijgt zijn dorst maar niet gelest en zweet bij de minste inspanning als een paard.

Het is nu 21 uur en nog altijd meer dan 23 graden.

We staan om half zes op en controleren nog een laatste keer onze rugzak.  Om 7.15 vertrekken we van met de auto en Yorick en Amy die een nachtje ardennen plannen , richting Namen.  Om half 10 is het dan tijd voor het officieel startschot aan het station van Namen waar we de vorige keer gestopt zijn.

Er is een brug over de Maas gesloten en we besluiten dan maar over de Citadel (de berg, niet het gebouw) te klimmen.  We zijn al onmiddellijk helemaal buiten adem.  Als dit iets zegt over onze conditie, dan staan we er slecht op.

Om 12 uur middagmaal in Dave. We vinden onszelf al meteen kiekens, want waarom sleuren wij met deze zware rugzak als we vanavond met Yorick in Dinant hebben afgesproken?!

Het wordt hoe langer hoe warmer en we zijn bang dat we Dinant misschien niet halen.  Om 20 uur komen we dan toch stikkapot in Dinant aan.  Omdat we geen fut meer hebben om een camping op te zoeken , besluiten we maar om een Ibisje te doen.  Het is half 10 voor alles geregeld is en we hebben weinig honger en zin om nog op zoek te gaan naar eten.  Dorst daarentegen hebben we vandaag wel gehad.  We hebben ieder zeker 3 liter gedronken.

Ik gooi nog wat spullen uit mijn rugzak terug in de auto, hij weegt toch wat zwaar en we nemen afscheid van Amy en Yorick.