Gisteren was er nog een groot vuurwerk maar omdat we al in de tent lagen, zijn we niet gaan kijken. Achteraf hebben we gelezen dat het een jubileumeditie was en dat het de moeite moet geweest zijn, spijtig maar 't is nu zo.

We kramen vroeg op want we kamperen dus eigenlijk een beetje wild wat eigenlijk niet mag in Frankrijk.  Rond half 8 zijn we weg. We lopen langs het kanaal van Bourgogne, we zien zeker wel 10 reigers.  Wat we spijtig genoeg niet zien is onze afslag en al weer lopen we zo  verschillende kilometers om.  Het is een constante dit jaar. Paul gaat een kijkje nemen bij een brug en ik hou een visser op een gele fiets tegen die we daarnet voorbij liepen.  "jaja hij had al gezien dat we te ver gelopen waren maar via de brug en dan naar rechts komen we er ook. " Al bij al valt het nog mee en moeten we maar 3 km omlopen.  In Bernouil zien we een madammeke eind 50 jaar met een mountainbike de berg opzwoegen.. Ik moedig ze aan en ze stopt.  Jaja ze had daarnet langs 't kanaal ook al gezien dat we te ver waren gelopen.  Ze vraagt waar we deze nacht gaan slapen, ze heeft een B&B in 't dorp en had 2 dagen geleden nog pelgrims maar het is nog maar 10 uur dus we gaan zeker niet stoppen, misschien een volgende keer als we met de auto zijn.  

We komen nu het eerste wijngaardje tegen, achteraf blijken deze diegene te zijn die de Chablis grand-cru produceren. 's middag eten we in een piepklein dorpje waar wel elke 3 minuten een TGV door raast met veel lawaai.  Juist voor Chablis stoppen we nog een laatste keer en ineens zien we uit een graanveld twee grote oren komen piepen, weeral een ree (misschien wel een kalf dat door zijn moeder in het veld verstopt is) het blijft ook als we langslopen veilig zitten , 50 meter verder weer een andere ree op de weg.  Hij blijft staan tot een tractor met veel lawaai voorbij komt.  Het is warm vandaag  Pas voor Chablis beginnen de echt grote wijngaarden..  De camping is aan de rand van het stadje maar via een parkje sta je er ineens middenin.  Het is een toffe camping voor kinderen met de rivier en zelfs een stenen stroomversnelling waar het tof spelen moet zijn.  De madame van de camping is een model.  Op hare mountainbike gaat ze ons voor naar onze plek.  

We maken kennis met onze overbuur, het is een Duitser uit Bonne die de camino per fiets rijdt.  Hij lijkt wat eenzaam en heeft precies ook zin om in Vezelay te stoppen.  Om 18 uur worden we bij de receptie verwacht om in te schrijven.  Het is er aanschuiven ( Belgen, Nederlanders, veel Engelsen). Ze legt een heleboel regels uit van de camping, voor de wc en douches is een deur met een code zodat geen toevallige passanten er gebruik van kunnen maken.  Er is een wasmachine en een droogkast en daar maak ik dan ook gebruik van.

We gaan iets eten in Chablis , je denkt hier zullen we wel eens culinair verwend worden en de wijn daar keek ik van thuis al naar uit maar het valt nog maar eens tegen 41 € , 2 glazen Chablis in begrepen maar 1 ervan is rode wijn en iedere keer opnieuw (gebeurd wel een keer of 4 tijdens ons verblijf ) serveren ze de rode wijn koud, waardoor hij totaal geen smaak heeft. Er is ook een jong Nederlands koppeltje met een peutertje op het terras die ook op dezelfde camping zitten en we babbelen wat. In het toeristisch kantoor kwamen we nog een Engelse pelgrim tegen maar hij leek erg moe en was niet veel van zeg.  Hij had de camino vier jaar geleden al gelopen en ging dit keer voor hotels met een bed om te overnachten. Als we terug op de camping komen ligt de Duitser al in zijn tent maar ocharme de sukkelaar wordt geplaagd door een bende Engelse kids. Rond 23 uur vallen onze oogjes dicht, 's nachts doet het nog een buitje.

Licht bewolkt 25 graden

Deze morgen hebben we uitgeslapen, we ontbijten met de rest van het brood van gisteren.  

We moeten 2 km door het bos en de dazen zijn op het appèl, we gebruiken onze muggestick op elk bloot plekje.  Er zijn op zonnige plaatsjes in het bos ook veel vlinders Het is goed opletten waar we lopen want de tractorsporen in het bos zijn keihard.  

Op het pad staan ineens 2 grote reeën.  Ze kijken ons aan met hun grote bruine kijkers en schieten het bos in.  Vandaar kijken we vol verwondering een tijdje naar elkaar voor ze verder het bos in verdwijnen.  Ik moest ineens aan de moeder van Harry Potter denken, haar patronus was immers een ree.  

Na het bos lopen we kort tussen de boerderijen, op één van de weien hangt tot tweemaal toe een bordje " vache mechant", dat moet nen kwaaie zijn maar hij is niet te zien en ligt waarschijnlijk al op één of ander bord.

Dan weer het bos in maar omdat we de prikkebeesten beu zijn en de afstand toch hetzelfde, beslissen we langs de asfaltweg te gaan. De weg loopt ook door het bos maar de beestjes zijn hier toch wat verder weg.

We komen op ons eindpunt.  De voorkant van mijn schoen komt helemaal los. In het dorp zou een centre commerce zijn met verschillende winkels .  Dus we denken dat die op zaterdag wel zullen open zijn.  Hun idee van winkelcentrum verschilt wel lichtjes van ons idee.  Bij hun is dit een bakker, een beenhouwer, een supermarkt, bar tabac, kapper en apotheker. Allemaal gesloten op de middag minstens tot 14 uur en sommigen wel tot kwart na 3.  We placeren ons op het terras van de bar tabac die om 14 open gaat maar in werkelijkheid pas om  half 3 de rol optrekt.  Wat ons de laatste dagen opvalt is hoe veel krablootjes hier verkocht worden, dat is hier echt big business en iedereen lijkt verslaafd.  We kopen een tubetje secondenlijm voor mijn schoen, hopelijk halen we zo Vezelay.  Ze zijn al bijna 15 jaar oud en hebben al goed dienst gedaan  Als de supermarkt opgaat koop ik allerlei lekkers: geraspte selder en worteltjes, hespensalade en een fles cider, brood, chips en eten voor morgenvroeg.  We installeren ons bij het kanaal en eten, drinken de fles cidre en kappen ons af voor de rest van de middag.  We denken er aan om daar ons tentje op te stellen want er is geen camping of hotel in de buurt.  Paul gaat eens op verkenning en evenwijdig met het kanaal is een proper snelstromend riviertje en daar is ook de voetbal waar eigenlijk pelgrims terecht kunnen.  We wachten nog met onze tent op te stellen maar wassen ons al wel in de rivier, koud maar zo verkwikkend.  De visjes zwemmen rond onze voeten (zonder er aan te knabbelen) Paul gaat nog in het dorp water halen bij de supermarkt en ik installeer me op mijn sletsen op een bankje.  Er komt een oud vrouwtje langs en we doen een klapke.  Nu is het tijd om naar de pizzeria te trekken, die zijn in Frankrijk zo gewoon als een frituur bij ons.  Ik heb nog nooit zo veel pizza gegeten als in Frankrijk.  De pizza's zijn echt super super lekker met een flinterdunne bodem.  Er waren 2 maten maar omdat de grote zo groot leek hadden we een kleine genomen maar daar hadden we spijt van. De pizzeria heet " O sole mio" en Paul zegt dat ik ze maar 3 sterren moet geven. Blijkbaar komen langs het kanaal in het dorp veel plezierbootjes die daar dan aanleggen voor de nacht.

Ik wou het eigenlijk niet opschrijven maar het is zo grappig dat Paul zegt dat ik het maar moet schrijven allee dan: Ik heb op vakantie altijd moeite om naar de wc te gaan voor nr2 en op een camping is dat nog meer het geval.  HUDO is dus moeilijk voor mij en dan kan het wel eens gebeuren dat door te wandelen ineens wel alles aan het werk gaat en het dus ineens dringend kan zijn en ik het volgende dorp niet zou halen.  Ne mens wilt zich dan toch wat verdekt opstellen dus snel door de stekels het bos in.  Helaas is de adrenaline daarna weg en ik geraakte dus niet meer zonder kleerscheuren en schrammen uit het bos door alle doorns.  Paul heeft mij met 2 wandelstokken moeten komen bevrijden.

Na een nachtje slapen op de houten banken van de refuge opgestaan om 7 uur en na een koek rond 9 uur vertrokken.  We wandelen door de zonnebloemen en de gouden graanvelden en de boer hij werkte voort.  De boeren laden de strobalen op.  Om 11 uur in Puiseaux willen we graag het cidermuseum bezoeken maar het is dicht, we denken dat we niet veel gemist hebben het leek meer op de verkoop gericht.Ook de kruidenier is weer dicht maar gelukkig heb ik net nog een koek kunnen redden van koekiemonster.  Dan maar langs de camping om eens naar de wc te gaan. maar dat was buiten de eigenares gerekend.Ze roept ons van ver toe wat we van plan zijn. ik zeg dat ik naar de wc wil en dat ik daar gerust voor wil betalen.  Ze dacht dat we stiekem wilden douchen maar naar de wc gaan is geen probleem. Het is een chique camping, je mag niet in bloot bovenlijf of bikini aan het onthaal komen of met de bal spelen.  Ik zag in de wc een affiche dat ze ook kaas verkopen dus ik vraag of ze kaas te koop hebben? " Nee" Ik vraag "hebben jullie iets van eten te koop?" antwoord: " hoe?  Was de winkel niet open?" "Nee het leek dicht maar jullie hebben niets te koop?" " In het volgende dorp, ah wacht, ge bedoelt kaas enz? Ja dat hebben wij wel en 5 soorten paté en cider en salami en ..." " hebben jullie ook brood (plaatje op de toonbank) ja uit de diepvries" Ok een potje eendepaté met groene peper, een plaatselijk kaasje van rauwe schapenmelk: chaource en een diepvriesbrood dat niet uit den diepvries komt"

Een uurtje later zetten we ons in de kant om te eten.  Het brood is heel lekker en goed vast en de paté smaakt er heerlijk bij, de kaas is wel niet onze goesting, wat straf voor ons.

Dan gaat het het bos in.  In het boekje staat dat het er erg nat is en voor we het bos in gaan staat een pijl met een alternatieve route bij nat weer.  We denken dat het wel mee gaat vallen en wagen het erop en het is inderdaad goed te doen. Na het bos zijn we zo goed als op onze bestemming.  Er is een supermarktje en blijkbaar hadden we onze douchegel in het hotel in Troyes en dus kopen we een nieuwe.  Dan placeren we ons op het terras van de Franco- Belge voor 2 Leffes en een Affligem ( in Frankrijk wordt veel Leffe van het vat geschonken).  We reserveren ineens om vanavond te eten.Er is aan de graanhalle op het pleintje voor het café deze avond een Jazzoptreden en het zou wel eens druk kunnen worden.  Paul gaat op zoek naar een stempel en krijgt er één in een instelling voor gehandicapten omdat de kerk al dicht is.  Dan trekken we naar de camping. We weten de weg niet goed en vragen het aan een man in een voortuin en toen hij niet wist wat links en recht is hebben we door dat het een noorderbuur is en dieë blij dat hij het in het Nederlands mag uitleggen.   Op de camping is er nog veel plaats maar diegene die er staan zijn allemaal Nederlanders. We stellen de tent op die stikt door het nat opvouwen in Méry en dan de douche die weer zo'n deugd doet na een hele dag zweten. We trekken weer naar het dorp en het is echt een tof plaatsje, de zon komt er door en 't is plezant  We eten biefstuk friet en als dessert chocomousse op een krokantje en sause Anglaise en koffie bij de Franco-Belge met zicht op het optreden.  Op de tafel plakt een briefje : 2 Allemands"  Om de ene of andere reden, die we niet begrijpen, hebben we al verschillende keren gemerkt dat ze denken dat we  Duitsers zijn en geen Hollanders.  Het concert van het jazzorkestje ( contrabas, klarinet, basgitaar en drums is erg leuk.  We hebben vandaag 2 Leffes, een pintje en een fles Sauvignon op dus maar goed dat we morgen maar 15 km gaan doen. maar dit is echt vakantie en plezant als je bij zo iets onverwacht uitkomt.

We verlaten Troyes om 9 uur langs een mooi wandelgebied met een botanische tuin en volkstuintjes.  Het is  de hele tijd zwaar bewolkt en op het moment dat we de graanvelden in willen lopen zien we over de berg een regenbui aankomen, tijd om onze nieuwe regencape uit te testen, het is maar miezer maar we worden er wel nat van  Het is wel niet koud zo'n 23 graden.  In het volgende dorpje, Laines aux bois zou volgens de pelgrimsgids een kruidenier zijn en omdat dat misschien de laatste is van vandaag besluiten we toch maar bij een huis aan te bellen om te vragen waar hij is.  Helaas de winkel is er niet meer, er is er wel één 3 km  verderop maar voor ons is dit dan 6 km en dus meer dan een uur tijd verlies.  De vrouw des huizes is erg lief een geeft ons spontaan een pak Princekoeken mee. We bedanken haar uitgebreid, ze vroeg ook of we nog water wilden maar ik zei nee omdat ik dacht dat we nog genoeg hadden, wat dus niet zo was , dus Paul 2 huizen verder gaan vragen om het water bij te vullen. 

Na het dorp gaat het de helling op en moeten we de GR 2 volgen, daar loopt mis, we zijn om de berg gelopen ipv er over.  Er zit dus niets anders op dan (in een mooi park maar niet veel van gezien wegens te pissed) de berg op te klauteren via een steil pad en er langs de andere kant weer af te klefferen, ook weer redelijk stijl.  Zo verliezen we meer dan een uur voor we weer op de goede weg zijn.  Iets voor 17 uur komen we Sommeval binnen.  We zien meteen de gemeenterefuge staan.  Wat gaan we doen: hier blijven of nog meer dan 2 uur lopen tot een plaatsje met camping en café-restaurant. We besluiten aan het kerkje eens in ons boekje te kijken, is de weg gemakkelijk en gemakkelijk te volgen op de kaart dan gaan we door, anders haasten we ons naar de Marie voor de sleutel van de refuge. Maar wat blijkt: ons boekje zit niet meer in ons zakje, wat nu?  We vinden het een teken en ik ga snel naar het gemeentehuis.  Onderweg kom ik een gemeentearbeider tegen, het gemeentehuis is al dicht maar de refuge is gewoon open.  We zullen dus terug naar daar gaan en Paul zal terug lopen om te kijken of hij het boekje kan vinden, het kan niet verder dan 3 km liggen.  De gemeentearbeider wil ons een lift terug naar boven geven maar ik zeg dat we wel te voet gaan en kijk een paar honderd meter verder ligt ons boekje in de kant, net voor de refuge.  Ik ben maar een beetje bijgelovig maar er gaan hier nog meer rare dingen gebeuren. Als ik mij binnen omkleed met de deur open want het is er donker en ruikt er niet zo fris, gaat de deur vanzelf dicht, ik heb een halskettingkje met Maria om en ook een armbandje met het handje van Fatima en het armbandje gaat net daar stuk.  De refuge zelf is primitief maar proper  met 3 houten banken een keimassieve grote stenen tafel en 2 Franse wc's waar je ver genoeg moet afstaan om door te spoelen of het is douche inclus.  Er is warm water, een emmer en waspoeder in de refuge en ik doe nog maar eens het wasje van die dag, de zon schijnt dus het zal wel drogen.  We gaan buiten aan een stenen tafel zitten, we lezen het logboek van de refuge (veelal Belgen en Nederlanders) en wat blijkt : heel veel van de bezoekers zijn verkeerd gelopen.  We eten een beetje want we moeten overhouden voor het ontbijt, de koeken zijn welkom.

We hebben redelijk geslapen in de tent, ik ben wel om 5 uur wakker geworden van de kou. Met muggen in de tent is het goed meegevallen.

We ruimen alles op, tapen onze voeten voor de eerste keer in (om blaren te voorkomen op gevoelige plekken) en eten een chocoladebroodje.  We zetten de auto op zijn plek en om half 9 vertrekken we.  Vandaag staan 30 kilometer op het programma, de langste etappe van de tocht maar goed te doen omdat we bijna de hele tijd langs het kanaal moeten lopen. Hoewel we steeds langs hetzelfde kanaal lopen, gaat het toch niet vervelen.  Er zit veel forel, kleintjes van een paar cm tot grote van wel 30 cm.  We moeten wel regelmatig de muggenstick gebruiken en nog worden we gebeten.

Stipt om 17 uur komen we in de kathedraal van Troyes aan en hebben we voor het eerst in 2 jaar een verse stempel in onze pelgrimscredential staan. We zijn toch wel op als we aankomen en planten ons dan ook op een terrasje met een frisse Belgische Grimbergen van een halve liter, dat smaakt. Voor deze nacht hebben we een hotel ( Le Splendid ) geboekt, wie weet wanneer we nog eens de kans hebben om in een echt bed te slapen.  We nemen een lekkere douche, we trekken onze steunkousen (zonder voet ) onder onze lange broek aan, dat doet echt goed voor de beentjes en gaan dan even langs een wasserij, kwestie van al niet direct met vuile was te zitten.  Terwijl de machine draait eten we wat tapas op een terras. Daarna nog iets eten maar het blijkt een echte toeristenval te zijn en trekt op niks, we betalen de pizza niet omdat hij aangebrand was. 

Deze morgen zijn we op tijd opgestaan zodat we rond  half 8 konden vertrekken.  We brengen eerst Lysander naar de luchthaven van Zaventem vanwaar hij naar Noorwegen vertrekt om daar met maten het 2de deel van zijn pelgrimsroute te lopen van Lillehammer naar Hjerkinn (de Gudbrandsdalleden gaat van Oslo naar Trondheim )

Na dat we Lysander hebben afgezet op de parking( vanwege de terreurmaatregelen) vertrekken we, de GPS doet al direct moeilijk we zijn nog niet vertrokken en al verkeerd. Het verloren lopen zal deze reis een constante worden.

Om 12 uur stoppen we in Rocroi ,het vestigingsstadje waar we ooit te voet ook zijn geweest en toen hebben overnacht.  We willen graag een lokaal kaastaartje eten maar de kaas is op.  Dan maar een quiche en een broodje van de boulanger. 

Rond half 4 komen we dan eindelijk aan in Méry- sur-Seine.  We zetten een eerste keer onze tent op op de camping (7,90€auto inbegrepen)aan de oevers van het kanaal dat evenwijdig loopt met de Seine.  Aan de overkant zien we een veilige parkeerplaats waar onze auto gedurende de rest van onze trip op vakantie mag.  2 oudjes zitten voor hun huis en zij zeggen dat het veilig is, we zijn er gerust op.  

Wat direct opvalt is dat ze hier ook in de ban van Pokemon Go zijn, het wemelt hier van de jongeren met hun gsm en ook wel van de muggen. We kopen een fles bruin bier, een bokaal olijven en rauw hesp en aperitieven aan het water.'s Avonds eten we nog een pitta en de muggen eten ons (hopelijk helpt de looksaus wat)  De vele waterlelies op het kanaal zijn cent porcent Monet, schilderachtig mooi.