We zijn op tijd opgestaan zodat we voor we de bus naar Reims nemen nog even langs de tentoonstelling kunnen gaan over Napoleon en de slag aan de Aube in 1814 .
De tentoonstelling is gratis,klein maar tof en we maken in het gastenboek nog wat reclame voor de slag van Hoogstraten en de musical.
De busrit duurt 2 uur, ik wifi wat, slaap wat en Paul lost een paar sudoku's op.
We stappen aan het station van Reims af en stappen langs het kanaal de 6 kilometer naar de auto, zo klopt dat ook weer.
We stoppen bij de Mc Donalds 2km voor de auto om iets van de verloren calorieën van de voorbije dagen aan te vullen.
De auto staat nog steeds op z'n plekje en alles is in orde. Ik trek direct een kleedje aan, ok terug geciviliseerd.
We rijden met de auto naar Hautvillers waar we de eerste dag champagne hebben geproefd. We proeven terug wat en slaan enkele flessen in.
Daarna rijden we naar Epernay waar we een hotel nemen. We wandelen langs de bekende Avenue de Champagne met alle beroemde champagnehuizen. Vooral Moët- Chandon maakt indruk. 's avonds is er nog een licht en klankspektakel ter reclame van de erkenning van de Epernay door Unesco. Het is bijlange na niet zo mooi als het spektakel in Reims.
We slapen wat langer uit en na het ontbijt brengen we een bezoek aan de kelders van het champagnehuis Mercier.
Het is echt een toffe rondleiding met een lift 30 meter naar beneden en dan met een treintje door de kilometers lange gangen vol champagne met een Nederlandse audio-uitleg. Veel bijgeleerd en vooral het grote vat met inhoud van 200.000 flessen en zijn geschiedenis zijn indrukwekkend.
We denken er over na om misschien alsnog de 30 kilometer tot Troyes te stappen, eerst onze kleren te wassen in een wassalon maar er is geen hotel meer te krijgen in Troyes en geen bus naar Méry sur Seine en dus worden de plannen definitief opgeborgen, ook al omdat het vanmorgen al weer regent.
Daarna gaat het richting huis. Telkens als we in de auto stappen, gaan we achteruit van de stank van de natte kleren, bweik.
We stoppen nog in Antwerpen , waar het erg druk is omwille van de Rubensmarkt voor veel, lekkere mosselen friet in de Maritieme
Om 19 uur komen we aan op de boerderij waar iedereen er nog is voor het feest van moederdag . Plezant dat we er toch bij konden zijn , zo onverwacht. Moemoe is blij ons te zien en we kunnen onze avonturen vertellen
We staan om kwart na 6 op omdat we denken dat er misschien werkmannen komen straks. Om 7 uur vertrekken we. In het volgende dorp maken we even gebruik van een Franse wc aan een voetbalveld met watertoren en vullen ons water bij want bij het vorige voetbalveld rook het water erg naar chloor. We eten het chocoladebroodje dat we gisteren kochten. We moeten langs het kanaal lopen en al snel begint het te gieten.
In Méry sur Seine geven we er de brui aan , we zijn nat tot op ons vel en hebben het heel koud. Al onze kleren in onze rugzak zijn kletsnat, zelfs die van Paul die een overtrek over zijn rugzak had.
We zijn nog maar 30 km van Troyes maar het is niet te doen om verder te doen, het zit er op voor dit jaar. We moeten nu in Troyes zien te geraken. Het duurt nog meer dan 3 uur voor de bus komt. We gaan een koffie drinken in de bar maar 2 uur duurt echt nog te lang en we hebben het veel te koud. We besluiten een taxi te laten opbellen, we moeten er 20 minuten op wachten De meneer van het café zegt dat Troyes verschrikkelijk duur zal zijn en dat we beter de taxi naar het station van Romilly sur Seine kunnen nemen. Ik versta dat dat maar 5km is en dat dat dan inderdaad beter is. Het blijkt dat het 15 km is en dus toch nog duur, 18. Daar moeten we nog 1,5 uur wachten op de trein. Ik vraag aan het loket naar het toilet om iets min of meer droog aan te trekken maar de sleutel van het toilet is op het gemeentehuis en het gemeentehuis is dicht, echt Kafka.
Ik hou het niet meer en barst in tranen uit en bibber mij kapot. De mevrouw van het loket heeft medelijden en ik mag mij in een lokaaltje omkleden. Ik vind nog een min of meer droge onderbroek en short.
In de trein is het lekker warm, om 14 uur komen we aan in Troyes. Het giet er nog steeds. Met de trein naar Reims gaan waar de auto staat duurt 4 uur want hij gaat via Parijs, hij kost ook nog bijna 90 voor ons beiden. Er is wel een bus en dat duurt maar 2 uur en kost 15 per persoon.
Maar omdat we helemaal onderkoeld zijn zien we het niet zitten om zo 2 uur op een bus te zitten. We besluiten dan maar om een hotel te nemen en op te warmen en te bekomen. We vinden een hotel vlak bij het station. We nemen een superlange warme douche en kruipen onder de dekens.
Rond 16 uur zijn we wat bekomen en drogen enkele kleren met de haardroger.
Dan trekken we de stad in, zal ik foto's nemen of mag dat pas als we volgende keer te voet aankomen?
Troyes is erg mooi en pittoresk met veel scheve vakwerkhuisjes. Echt een bezoek waard!
We eten een lekkere croques op een plein, het café heeft zijn eigen huismus die binnen rondvliegt, grappig!
Wanneer we verder wandelen, ziet Paul ineens een oude bekende. Het is Maarten, de pelgim uit Mol. Wat ziet die er nog fris en droog uit! We babbelen wat , hij heeft al vele leuke ontmoetingen gehad. We halen herinneringen op aan plekken waar we alle twee gelogeerd hebben. Het begint te druppelen en we laten hem verder gaan en wensen hem " Buenne Camino" Stiekem voelen we ons toch watjes en hebben we spijt dat we moeten stoppen, een week vroeger dan gepland. Maar het ging gewoon niet, al onze kleren, schoenen, rugzak is doornat.
We staan op en het zonnetje schijnt al schitterend. Toch heb ik het gevoel dat het vandaag een moeilijke dag gaat worden. De bakker komt langs op de camping en we kopen een lekkere appelflap, chocoladebroodjes en een brood. We eten de flap en gaan om kwart na 9 op stap. Na een uurtje komen we het bos uit en omdat we nu door de vlaktes moeten, smeren we ons voor het eerst dit jaar in.
's middag stoppen we in Barbonne- Fayel en kopen er quiches en een pizza. We eten ze op aan de kerk , die een belangrijke kerk is gebouwd door de tempeliers, de hosptaalridders hebben de zijkapellen bij gevoegd. Paul gaat binnenkijken en zegt dat het een echte ramp is, erg vervallen en op het altaar ligt zelfs plastic tegen de regen, erg spijtig zo iets.
Bij het vertrekken lopen we verkeerd , we hebben het snel door maar doen zo toch een aantal kilometers extra.
Vanaf nu lopen we de hele tijd langs een ongebruikte spoorweg, het is saai en erg lang. Er is niet veel te zien, enkel veel voederplaatsen voor kwartels. Ik heb het moeilijk, het gaat echt niet vooruit. Rond 15 uur begint het te regenen en nu gaat het stappen iets beter. Maar tegen dat we in Anglure zijn ben ik kapot, kletsnat en heb kou..
We lopen toch maar even langs het hotel maar het is inderdaad volzet. We vragen of we eventueel bij het voetbalveld mogen kamperen maar ze weten niet waar we daarvoor moeten zijn. We riskeren het er dan maar op en zetten ons achter de kleedkamers uit het zicht. We staan naast de rivier en het water staat hoog.
We gaan 's avonds in het hotelletje eten en het is simpel maar het smaakt, hesp met macedoine, ossetong en plattekaas met confituur.
Rond 22 uur duiken we onze tent in. Zo naast een rivier slapen is niks voor mij, ik moet er 's nachts wel 4 keer uit om te plassen en ook een uil beslist om boven onze tent in een boom te gaan zitten en de hele tijd te oehoeën. Paul heeft er geen last van die slaapt goed.
jaargang 3 :Maandag 11 augustus Soizy sur bois - Sezanne
Rond half 7 staan we op, ik heb het vannacht koud gehad.
Ik trek een lange broek aan. Dat is een slecht idee, binnen de kortste keer is mijn broek nat tot aan mijn knieën en ze schuurt. Na een uurtje trek ik ze dan ook uit.
We gaan nog door een dorpje, door bos, vlakte en bos en wanneer we het bos uitkomen, komen we weer in de wijngaarden. Dat was geleden van Epernay.
We laten de binnenstad van Sezanne links liggen en gaan eerst naar de camping die op de route ligt. De camping heeft een zwembad maar er is veel te veel wind en dus te koud om te zwemmen. Er is wel een wasmachine en je krijgt er een wastablet bij en dus de moment om eens onze kleren te wassen. Er is geen droogkast en dus moeten we de was op de wasdraad hangen. Het waait weer met orkaankracht en we hebben geen wasstekken dus wie weet waar we straks onze was moeten gaan zoeken. De sokken hang ik op in de omheining achter de tent daar is het wat minder wind en hangen ze wat vaster.
De camping is erg proper en er is zelfs toiletpapier. Hoe een mens toch blij kan worden van kleine dingen.
In de namiddag trekken we naar het centrum. Sezanne is helemaal niet zo groot als ik dacht. We willen een stempel halen in het toeristisch kantoor maar de mevrouw is even een rondleiding geven dus planten we ons neer op een terras met zicht op het toeristisch kantoor.
Als we dan onze stempel hebben, vragen we of ze voor ons wilt reserveren in het hotel van Anglure, maar het is volzet. Dat wordt dus misschien weer wildkamperen want voor de rest is er niks.
We hebben honger maar zoals steeds kan je voor 19 uur nergens aan eten geraken. We "dalken", zoals de Remy zou zeggen,dus nog maar wat rond, drinken nog iets op het terras. Als we dan om 19 uur in het restaurant- hotel van onze keuze binnenstappen worden we professioneel genegeerd. Als ons geld niet goed genoeg is dan gaan we maar op een ander. In La Croix d'or, worden we dan wel anders ontvangen. Het is nog 10 minuten gesloten maar mogen toch al gaan zitten. We bestellen een menu terroir. Als voorgerecht neemt Paul gerookte ham en ik een slaatje met een plaatselijke gesmolten straffe kaas. Het hoofdgerecht is "het" gerecht van de streek: " Andouillette de Troyes" het zijn reepjes vlees in varkensdarmen, uren gekookt in bouillon van wijn en kruiden, in een jasje van bladerdeeg. Het zou al vernoemd zijn in de 12de eeuw in het epos van de vos Reinaard. Als dit "het " gerecht is amaai, 't is droog , taai en trekt op niks. Deze streek is buiten champagne , culinair echt niks. Geef mij dan maar Normandië any time.
Voor dessert heeft Paul een ijsje en ik sorbet van Champagne, ook al niet lekker. De wijn slaagt ook al tegen maar we hebben gegeten en de bediening was vriendelijke en efficiënt. Het zit er dan ook vol, vooral toeristen, zeker ook die bij die andere niet binnen mochten.
