We vertrekken om half 9 aan het station van Herentals, het belooft een warme dag te worden. Het is de eerste dag dat we met volledige uitrusting trekken, dus met tent, slaapzak, -matje en kleding voor enkele dagen. Onze eerste stop is na 8 km bij de potten met 3 oren van Keizer Karel in Olen. Het trekken met de rugzak valt nog mee maar in " De pot van Keizer Karel" moet ik toch al van t-shirt wisselen omdat het helemaal bezweet is. Na een totaal van 68,4 km is het tijd voor een middagpauze langs de kant van de weg met zicht op de abdij van Tongerlo. Het laatste stukje naar Averbode is zwaar zo in de hete zon door de Kempische duinen. Om kwart voor 5 kloppen we aan aan de deur van de abdij van Averbode. Het is even wachten op de prior die ons paspoort hoogst persoonlijk komt afstempelen maar dat is niet zo erg want het is er heerlijk fris. We vragen of het mogelijk is om als pelgrim te overnachten in de abdij en normaal is dit geen probleem maar er zijn net verbouwingswerken, dus dan maar op naar camping " De vijvers" maar niet voor dat we het hoogtepunt van de dag hebben beleefd, iets waar we (althans ik toch) al dagen naar uitkijken: een crême aan één van de vele ijskarrekes in de "Lekdreef" Mmmm dat smaakt! Omdat het voorbij half 6 is moeten we op de camping Rigo opbellen. Rigo is een gepensioneerde die het onderhoud doet en die al 30 jaar op de camping "zit" Hij kent Hoogstraten want hij moest daar vroeger altijd zijn om aardbeien op te halen voor 3 vroegmarkten. Hij moest dikwijls wachten want de aardbeien moesten met de hand overgeladen worden en soms kwam er een boer met 3 bakjes, soms met 10 en het was dan wachten tot er nen boer kwam met een volle pallet. Zijn vrouw moest dan mee om hem onderweg wakker te houden. We betalen 10 euro voor de tent en 4 euro per persoon. Hij brengt ons naar een plekje op korte afstand van de douches en wc. We stellen voor het eerst ons lichtgewicht tentje op en dat valt goed mee. Dan een deugddoend douchke dat zoals de volgende dagen nog zal blijken een luxe is dat we zullen moeten missen. We kregen een consumptiebonnetje voor het "Vossenhol" waar ge volgens Rigo goed en "goed van prijs" kunt eten en dus daar gaan we een beetje strompelend. Rigo heeft niet gelogen: het varkensgebraad op wijze "Vossenhol" ( champignons, roomsaus en spekjes) en het flesje wijn, dat ons morgen nog zal opbreken, is heel lekker. We hebben vandaag 34 km gelopen en kruipen rond 22.30 uur in ons tentje.
Vannacht goed geslapen en met de spierpijn valt het ook reuze mee. De "Reflexspray" heeft zijn werk goed gedaan. Het belooft vandaag een warme dag te worden tot 29 graden en inderdaad om 8 uur schijnt de zon al volop. Net als gisteren brengt Laura-Lynn ons naar ons vertrekpunt, vandaag Vlimmeren. Om half 10 beginnen we te stappen en al vlug zitten we in een goede kadans. Vanaf Wechelderzande duiken we de bossen in, de schaduw doet deugd. Omdat we het efficiënt zijn nog niet hebben kunnen loslaten, willen we graag zo veel mogelijk de pijl op de GPS richting zuiden volgen en dan durft er al eens een prikkeldraad op je pad komen. We zijn in voor wat avontuur en "klefferen" erover. Vanuit het bos kijken de koeien die daar begrazen ons onverschillig aan, gelukkig. Aan de overkant klimmen we de wei uit. Dan komen we naast brug die de autsnelweg overgaat en we klimmen langs de zijkant naar boven ,weer een paar 100 meter gespaard. Nu gaat het richting Lille, daar lonkt het terrasje van " De Brouwketel", het is er druk. We vinden een tafeltje en wat blijkt, naast ons zit de directeur van het Klein Seminarie. We zijn duidelijk nog niet ver van huis, toch trek ik de wandelschoenen uit en de "sleffers" aan. We bestellen ieder twee drankjes en een fris slaatje en komt het door het grote bord of door de warmte of de inspanning, we krijgen geen van beiden ons bord leeg. Jammer want het was heel lekker. Droge sokken en wandelschoenen aan , drinkbus gevuld en we beginnen onder een loden zon aan de laatste kilometers richting Herentals. Via onverharde wegen langs velden en door bos steken we de Kleine Nete over en stappen Herentals binnen. We hebben grote dorst maar beslissen toch eerst op zoek te gaan naar de 1ste en tevens laatste stempel voor vandaag. We stappen het toeristisch kantoor op de Grote markt in de schaduw van de Lakenhal binnen. De jobstudent kan ons niet vertellen waar we in een parochie in Herentals terecht kunnen, er wordt naar een collega gebeld en dan gaat hij op zoek naar de mooiste stempel die hij in zijn schuifje heeft liggen. Een stempel van de stad Herentals prijkt in ons boekje. Dan neerstrijken op een terrasje en genieten van een Duveltje, moet kunnen. Oei Paul heeft groten dorst en de eerste slok is een hele grote, als dat maar goed gaat:) We hebben goesting in een ijsje en gaan op zoek naar een ander terrasje, dit is vakantie! Voor mij ééntje met bananen, voor de magnesium en als voorzorg voor tegen de krampen, "ja doe er maar crême fraiche op, vandaag mag dat zonder schuldgevoel". 20 km hebben we vandaag afgelegd en dat is wel genoeg voor zo'n warme dag. We nemen de trein richting Turnhout. Paul heeft 30.588 stappen gedaan en ik 26.125 stappen. Volgende keer gaan we de stappentellers wisselen want mijn stappen kunnen toch niet groter zijn dan die van Paul die bijna 25 cm groter is? Morgen moeten we om een verdrietige reden een dagje rust in lassen. Er is het afscheid van een goed vriend van Paul, die overleden is en daar nemen we graag de tijd voor want vrienden zijn toch nog altijd belangrijker.
Dinsdagmorgen 31 juli om 7 uur het bedje uit. Tegen dat we eindelijk de deur uit zijn is het al 8.30 uur, dat begint al goed. Maar wat is tijd? Het is nog moeilijk om de tijd los te laten, toch maar proberen. Om 9.00uur komen we aan in Galder aan de Sint Jacobkapel. Laura-Lynn maakt gauw enkele foto's en vertrekt. Daar staan we dan: Paul, ik en Nico die de eerste dag van op de eerste rij mag meemaken. We gaan op zoek naar de mevrouw die ons de eerste stempel kan geven wat verder in de straat. Oepsie mevrouw staat nog in kamerjas maar manlief zal naar de kapel komen. Hij komt aan samen met ons en dan is het tijd voor het moment supreme, onze eerste stempel. In de kapel hangen de schelpen van de pelgrims die de tocht voltooid hebben, we kijken er vol ontzag naar. Voor ons begint vandaag het grote avontuur met de stempel en de eerste stap die we buiten de kapel zetten. Nico heeft er alvast zin in, hij loopt van voor naar achter, van links naar rechts en doet de afstand die wij doen dubbel.
Al snel draaien we het fietspad langs de Mark op richting Meersel-Dreef, onze eerste stop. We vragen 3 dames die een fotozoektocht doen om een foto van ons te nemen aan de grenspaal, al één land achter de rug, zo gaat ie goed. We stoppen bij de paters, nee nie om nen trappist te drinken, wij zijn sportmensen :) We bellen aan bij de Kapelanij en een vriendelijke pater neemt ons mee naar zijn bureau, Nico mag ook mee. We krijgen onze stempel en ook nog een talisman: een rozenkrans van Pater Pio, "voor als't eens wat moeilijker gaat onderweg" We zijn ontroerd. We branden nog ieder een dikke kaars aan de grot, drinken een cola en gaan verder op pad. In Minderhout wordt Nico toch wat moe, hij kijkt ons voortdurend aan met ogen die zeggen"zijn we er nog niet?" We krijgen een hongertje en stoppen in de Bergenstraat bij de aardbeiautomaat, een sandwichke en een bakje Hoogstraatse aardbeien geven ons vitamientjes om verder te gaan richting Hoogstraten.
Twee uur: we komen aan in Hoogstraten en stappen de kerk binnen voor de langverwachte stempel van Hoogstraten zelf,die de kerkwachter en dus collega van Paul in ons boekje zet. We zijn vlak bij huis en gaan dan natuurlijk onze deur niet zomaar voorbij. Thuis eventjes douchen, droge kleren aan, wat rusten en hop daar gaan we weer. Waren we al echt vertrokken of is het nu begonnen? Ik twijfel.
Via Achtel trekken we naar St Jozef Rijkevorsel. We beginnen het nu toch ook te voelen in de beentjes. Nog een laatste stop aan 't Sas van Sint Jozef en de eindspurt (euhm) inzetten voor onze eindhalte van vandaag "Vlimmeren" Er is geen stempel in de kerk maar de zuster zet gezwind haar handtekening "dat zal ook wel tellen" en het zit er op voor vandaag. Met de auto lijkt Vlimmeren om de hoek maar we hebben er vandaag toch 36 km opzitten, veel meer dan verwacht, hopelijk zijn we op deze eerste dag niet in het rood gegaan en kunnen we morgen nog uit de "voeten". Laura-Lynn komt ons oppikken en we zijn daar niet kwaad om. Vannacht slapen we nog in ons eigen bedje, de volgende dagen zien we nog wel.
Na een moeilijke periode een paar jaar geleden op het werk en recentelijk bij Paul op het werk groeide de gedachte om misschien eens naar Compostella te gaan. We konden wachten tot we met pensioen waren of we konden de sprong wagen en het in verschillende etappes volbrengen. Eénmaal het zaadje geplant bleef het daar , toch maar eens wat surfen, wat een mooie ervaringen allemaal,de mooie verhalen van Arnout Hauben in "Man bijt hond"... lezen in boekvorm en dan: "zot of zinnig, we wagen het erop" en zoals gewoonlijk willen we dan ook dat het vooruit gaat. Het is half juli en eind juli begint onze vakantie. Dat is zonder de Vlaamse genootschappen gerekend, 4 weken voor vertrek de pelgrimpas aanvragen dus maar eens kijken bij onze Noorderburen: via mail aanvragen is de volgende maandag op de post en omdat Paul graag in Galder aan de Sint Jacobskapel, net over de Nederlandse grens wil vertrekken vragen we dan toch maar bij het Nederlands genootschap de pas aan. De dinsdag er op vlug naar de brievenbus: niks, woensdag: niks, donderdag: ja hoor de pelgrimspassen en de schelp zijn er!
Paul heeft al verlof, ik heb nog een druk weekend op het werk voor de boeg. Zondag nog snel alle boontjes bij Vava en Moemoe gaan afdoen, maandagvoormidag werken, in de namiddag naar de orthodont met Remy, weer te laat, boodschappen doen zodat er wat te eten is voor de 4 tieners en de dieren, vlug toch nog wat strijken zodat de berg niet te hoog wordt, om 11 uur 's avonds nog snel de emblemen op de pet en de rugzak naaien,... Dus totaal niet uitgerust en eigenlijk ook niet getraind gaan we slapen de avond voor we vertrekken. De twijfel slaat toe: zullen de bengels hunne plan trekken? Zouden we niet beter thuis blijven? Zo moe, is dit wel een goed idee, wat als...?
Vannacht goed geslapen en met de spierpijn valt het ook reuze mee. De "Reflexspray" heeft zijn werk goed gedaan. Het belooft vandaag een warme dag te worden tot 29 graden en inderdaad om 8 uur schijnt de zon al volop. 
Dinsdagmorgen 31 juli om 7 uur het bedje uit. Tegen dat we eindelijk de deur uit zijn is het al 8.30 uur, dat begint al goed. Maar wat is tijd? Het is nog moeilijk om de tijd los te laten, toch maar proberen. Om 9.00uur komen we aan in Galder aan de Sint Jacobkapel. Laura-Lynn maakt gauw enkele foto's en vertrekt. Daar staan we dan: Paul, ik en Nico die de eerste dag van op de eerste rij mag meemaken. 
