Dinsdagmorgen 31 juli om 7 uur het bedje uit. Tegen dat we eindelijk de deur uit zijn is het al 8.30 uur, dat begint al goed. Maar wat is tijd? Het is nog moeilijk om de tijd los te laten, toch maar proberen. Om 9.00uur komen we aan in Galder aan de Sint Jacobkapel. Laura-Lynn maakt gauw enkele foto's en vertrekt. Daar staan we dan: Paul, ik en Nico die de eerste dag van op de eerste rij mag meemaken. We gaan op zoek naar de mevrouw die ons de eerste stempel kan geven wat verder in de straat. Oepsie mevrouw staat nog in kamerjas maar manlief zal naar de kapel komen. Hij komt aan samen met ons en dan is het tijd voor het moment supreme, onze eerste stempel. In de kapel hangen de schelpen van de pelgrims die de tocht voltooid hebben, we kijken er vol ontzag naar. Voor ons begint vandaag het grote avontuur met de stempel en de eerste stap die we buiten de kapel zetten. Nico heeft er alvast zin in, hij loopt van voor naar achter, van links naar rechts en doet de afstand die wij doen dubbel.
Al snel draaien we het fietspad langs de Mark op richting Meersel-Dreef, onze eerste stop. We vragen 3 dames die een fotozoektocht doen om een foto van ons te nemen aan de grenspaal, al één land achter de rug, zo gaat ie goed. We stoppen bij de paters, nee nie om nen trappist te drinken, wij zijn sportmensen :) We bellen aan bij de Kapelanij en een vriendelijke pater neemt ons mee naar zijn bureau, Nico mag ook mee. We krijgen onze stempel en ook nog een talisman: een rozenkrans van Pater Pio, "voor als't eens wat moeilijker gaat onderweg" We zijn ontroerd. We branden nog ieder een dikke kaars aan de grot, drinken een cola en gaan verder op pad. In Minderhout wordt Nico toch wat moe, hij kijkt ons voortdurend aan met ogen die zeggen"zijn we er nog niet?" We krijgen een hongertje en stoppen in de Bergenstraat bij de aardbeiautomaat, een sandwichke en een bakje Hoogstraatse aardbeien geven ons vitamientjes om verder te gaan richting Hoogstraten.
Twee uur: we komen aan in Hoogstraten en stappen de kerk binnen voor de langverwachte stempel van Hoogstraten zelf,die de kerkwachter en dus collega van Paul in ons boekje zet. We zijn vlak bij huis en gaan dan natuurlijk onze deur niet zomaar voorbij. Thuis eventjes douchen, droge kleren aan, wat rusten en hop daar gaan we weer. Waren we al echt vertrokken of is het nu begonnen? Ik twijfel.
Via Achtel trekken we naar St Jozef Rijkevorsel. We beginnen het nu toch ook te voelen in de beentjes. Nog een laatste stop aan 't Sas van Sint Jozef en de eindspurt (euhm) inzetten voor onze eindhalte van vandaag "Vlimmeren" Er is geen stempel in de kerk maar de zuster zet gezwind haar handtekening "dat zal ook wel tellen" en het zit er op voor vandaag. Met de auto lijkt Vlimmeren om de hoek maar we hebben er vandaag toch 36 km opzitten, veel meer dan verwacht, hopelijk zijn we op deze eerste dag niet in het rood gegaan en kunnen we morgen nog uit de "voeten". Laura-Lynn komt ons oppikken en we zijn daar niet kwaad om. Vannacht slapen we nog in ons eigen bedje, de volgende dagen zien we nog wel.
Na een moeilijke periode een paar jaar geleden op het werk en recentelijk bij Paul op het werk groeide de gedachte om misschien eens naar Compostella te gaan. We konden wachten tot we met pensioen waren of we konden de sprong wagen en het in verschillende etappes volbrengen. Eénmaal het zaadje geplant bleef het daar , toch maar eens wat surfen, wat een mooie ervaringen allemaal,de mooie verhalen van Arnout Hauben in "Man bijt hond"... lezen in boekvorm en dan: "zot of zinnig, we wagen het erop" en zoals gewoonlijk willen we dan ook dat het vooruit gaat. Het is half juli en eind juli begint onze vakantie. Dat is zonder de Vlaamse genootschappen gerekend, 4 weken voor vertrek de pelgrimpas aanvragen dus maar eens kijken bij onze Noorderburen: via mail aanvragen is de volgende maandag op de post en omdat Paul graag in Galder aan de Sint Jacobskapel, net over de Nederlandse grens wil vertrekken vragen we dan toch maar bij het Nederlands genootschap de pas aan. De dinsdag er op vlug naar de brievenbus: niks, woensdag: niks, donderdag: ja hoor de pelgrimspassen en de schelp zijn er!
Paul heeft al verlof, ik heb nog een druk weekend op het werk voor de boeg. Zondag nog snel alle boontjes bij Vava en Moemoe gaan afdoen, maandagvoormidag werken, in de namiddag naar de orthodont met Remy, weer te laat, boodschappen doen zodat er wat te eten is voor de 4 tieners en de dieren, vlug toch nog wat strijken zodat de berg niet te hoog wordt, om 11 uur 's avonds nog snel de emblemen op de pet en de rugzak naaien,... Dus totaal niet uitgerust en eigenlijk ook niet getraind gaan we slapen de avond voor we vertrekken. De twijfel slaat toe: zullen de bengels hunne plan trekken? Zouden we niet beter thuis blijven? Zo moe, is dit wel een goed idee, wat als...?
Dinsdagmorgen 31 juli om 7 uur het bedje uit. Tegen dat we eindelijk de deur uit zijn is het al 8.30 uur, dat begint al goed. Maar wat is tijd? Het is nog moeilijk om de tijd los te laten, toch maar proberen. Om 9.00uur komen we aan in Galder aan de Sint Jacobkapel. Laura-Lynn maakt gauw enkele foto's en vertrekt. Daar staan we dan: Paul, ik en Nico die de eerste dag van op de eerste rij mag meemaken. 
