Groetjes uit Tashkent!

Tashkent is de hoofdstad van Uzbekistan en lag vroeger op de oude Zijderoute.

Nu grenst het aan Ruskand, Kazachstan, Kirgistan,Tadzjikistan,Afganistan en Turkmenistan.

Tashkent is een grote, zeer groene stad met heel wat geschiedenis.

Een interessante mix van vroeger en nu.

Nog wat moskeeen en medressa's van de Arabieren, monumentale gebouwen en woonblokken uit de sovjiettijd,en nu de nieuwe ,minstens even monumentale gebouwen van de nieuwe Leider..

De nieuwe Leider die sinds 1990 aan de macht is en Zijn volk naar een beter leven leidt..

Je kan het hier iedere dag op TV zien.

Filmpjes en liedjes waarin een blije moeder haar blij kind de verwezelijkingen van de Grote Leider toont..

Iedereen blij!

Zo moet het in de sovjettijd ook geweest zijn??

De geschiedenis herhaalt zich..

Uzbekistan is een politiestaat, maar daardoor ook zeer veilig, want de politie is overal.

Aan iedere metroingang, aan ieder underpass, aan ieder ietwat officieel gebouw staat er een agent.

En streng zijn ze.

Geen foto's van gevoelige gebouwen.

Je moet je ook in iedere stad laten registreren en ook van al je gewisseld geld de bonnetjes bijhouden.

In Tashkent  wonen nog heel veel russen.

Je kan hier dus nog pelmeni , borsh, soljanka eten, er is ook nog kvas en zelfs de stakantotsje ijsjes zijn er nog.

De uzbeekse keuken heeft lagman,manti,shaslik en plov .

Enfin , zo staat het dus toch op de kaart.

Tot je iets bestelt en dan is het van njet-dat hebben we niet, njet, dat ook niet.

Ik kies dus een authentiek uitziend restaurantje, zonder menu en vraag wat de pot schaft..

Verder is het hier zeer warm weer en is de bevolking zeer vriendelijk!!

Vandaag nog een dagje Tashkent en dan de nachttrein naar Buxara.

Groetjes

Veerle

 

Ook Dzeghis Khan en Alexander de Grote waren hier.

Zij kwamen te paard, ik met de nachttrein uit Tashkent.

De nacht dus doorgebracht met 3 mannen in een kupe, daarna met een busje naar het oude centrum.

Het oude centrum is prachtig gerestaureerd en bijna helemaal autovrij.

De meeste moskeeen, medressa's,overdekte bazaars zijn in natuursteen , dus de kleur van zand, affgewisseld met de mooie azuurblauwe mozaik.

Alle bazaars zijn nog steeds in gebruik, er worden nog steeds groenten, kleding en souveniers verkocht.

Je hebt er echt het gevoel in de geschiedenis rond te lopen.

Er is hier nog steedseen grote medressa--islam school- in gebruik, waar de meeste mufti's van de omringende landen hun opleiding kregen.

Vroeger waren er 10.000 studenten in Buxara.

Er is ook nog het 'bron-van-Job' mausoleum , waar volgens de legende Job op een rost klopte , en kijk , er was water.

Later kwam er iemand die water in wijn kon veranderen.

Daarna vond een slimmerik de accijnzen uit..

De rest is geschiedenis...

Ook is er nog een fort, een stad binnen de stad, waar de emir woonde.

En natuurlijk is er ook in de nieuwe stad ook nog een amusementspark met reuzerad en zoo, en een Navoi park waar s'avonds een muziek een lichtshow gegeven wordt met de fontein.

De mensen zijn hier zeer vriendelijk en behulpzaam.

Meestal spreekt men je aan in t russisch.

Soms groet men in een andere taal , kan farshi, tadzjieks of uzbeeks zijn.

Dan antwoord ik salaam-alei-kum..

Gisteren is hier de ramadan begonnen.

Daar is weinig van te merken.

Overdag is er normaal ook niet veel beweging op straat.

Het is hier 41 gr ,in de zon dus nog wat warmer, dus bijna iedereen houdt een siesta.

Sluiers zijn hier niet te zien.

Wel draagt bijna iedereen bij deze hitte iets op zijn hoofd, maar dat kan evengoed een badhanddoek zijn.

En s'avonds op de terrasjes wordt er echt wel bier en meer gedronken.

Nog een weekendje Buxara en dan naar Samarkand.

Groetjes

Veerle

Het is de 2de stad van Uzbekistan.

Heeft een nieuwe stad, een russische stad , een joodse wijk en een oude stad.

Er is ook een grote universiteit en dat merk je.

Heel veel jeugd , heel veel terrasjes waar veel meer bier dan water gedronken wordt.

Samarkand is een zeer groene stad.

Het is hier wat koeler dan in Buxara, 41 gr, maar dichter bij de bergen , en je kan bijna altijd onder de bomen lopen.

Het  Registan complex  , de oudste nog bestaande medressa's , ergens gebouwd rond 1400 , staat er nog steeds, ondanks alle aardbevingen , ondanks alle veroveraars,

Het staat er nog,even mooi als toen het gebouwd werd, midden in een mooie levendige stad.

Ik logeer in de russische wijk, vlakbij de universiteit boelelvard.

Deze wijk is zo russisch als maar zijn kan.

De wegen zijn slecht, een goeie loodgieter kan hier geld verdienen

Maar ze zijn zo lief!

Uzbeken zijn zeer gastvrij, in ieder hotel word je ontvangen met drank , fruit of koekjes.

Op straat spreken mensen je aan en staan er dan op om iets te geven, een ijsje, water, een biertje.

Mijn gastheer in Buxara ging mee tot het busje naar het station en betaalde voor de rit.

De man waar ik niet-zo-legaal geld wisselde nodigde me uit om bij hem thuis te komen eten.

Maar hier in Samarkand gaat de gastvrijheid toch wel in de overtreffende trap.

Mijn gastheer haalde mij gratis af aan het station.

Als welkom niet alleen thee en snoepjes , maar ook een fles wijn.

Als ik ga wandelen zegt iedereen dag , denken dat ik Russisch ben of uit Tashkent.

Maar als ze horen dat ik Belg ben,zijn ze zeer geinteresseerd,en het eindigt altijd in iets geven.

Ik heb hier dus veel vrienden, de meest mannen heten Sascha.

De vrouwen  zijn duidelijk baas in Uzbekistan.

Toen de man hier op de hoek van de straat mij een watermeloen kado wou geven, kwam er opeens zijn vrouw bij.

Het eindigde ermee dat ik mijn paspoort met visa liet zien om te bewijzen dat hij alleen maar gastvrij was tegenover een buitenlander.

Verder iedere dag terrasjesweer en lekker eten.

Goe bezig!!

Groetjes

Veerle

Uzbekistan 2015 foto's

Groetjes uit Colombia!

Na een extra pascontrole in Schiphol ,voorbij de hond van de Nederlandse collega's,een paar films gezien ,en uiteindelijk een half uur te laat geland omdat het te hard regende...

Mijn paspoort was onleesbaar voor de Colombiaanse grenspolitie, dus na 20 keer proberen voor de ogen van alle wachtenden weggeleid naar een ander bureautje.

Om cash dollars te wissellen hebben ze nog steeds mijn vingerafdrukken nodig.

Het is ondertussen 19u30 , het is donker,10 cm water op de straat..

Ik besluit om een taxi te nemen naar mijn hotel.

Ik vraag een paar keer seguro? seguro?

Si, seguro antwoordt de agent en de man die mij in de officiele taxi duwt.

Ik laat het adres zien van mijn hotel.

Dan kijk ik in de ogen van mijn chauffeur.

Die macho glimlach--wees maar gerust meisje, je bent veilig bij mij en ik breng je supersnel naar je hotel, sneller dan wie dan ook---

Dan geeft hij vol gas,vol gas zoals ze alleen in Colombia kunnen,geeft ondertussen het adres in zijn GPS in, slaagt er ook nog in om ondertussen te telefoneren...

Zo ongeveer 80 bijna-dood-ervaringen en 12 minuten later ben ik in mijn hotel..

Ik ben welkom en krijg al direct een lekker kopje koffie.

De volgende morgen moet ik naar Tunja.

Daarvoor moet ik eerst met de bus naar de andere kant van de stad.

Ik heb geen buskaart om te scannen ,maar een man scant voor mijn rit .

Ik rij dus gratis ,welkom in Colombia!!

De rit naar Tunja is mooi.

Tunja ligt nog ietsje hoger dan Bogota, op 2820 meter.

Het heeft een mooi historisch centrum ,een Plaza Bolivar,een vriendelijke bevolking,heel veel winkeltjes en eethuisjes .

Vandaag een daguitstapje gemaakt naar Villa de Leyva, volgens mijn reisboek een must-see in Colombia.

De rit er naartoe is in ieder geval indrukwekkend.

Vanuit Tunja moeten we eerst nog een heel eind omhoog voor we in Villa de Leyva aankomen.

En inderdaad, een fotogeniek plaatsje in een zeer mooie omgeving.

Groetjes

Veerle

Een dag naar Paipa, met zijn warmwaterbronnen en het Sochagota meer.

Paipa is een klein stadje , met veel straathonden.

Net als overal zijn de meeste honden in rust-modus.

Als ze toch wakker zijn ,lijken ze ook al vriendelijk te kijken.

Soms wandelt er al eens eentje een stukje mee.

Kan al tellen om er niet als een buitenlander uit te zien...

Volgende dag naar Sogamosa en dan verder naar het meer Tota en Aquitania .

Het Tota meer ligt op 3000 meter  en de rit er naartoe is prachtig.

In Aquitania zelf ruikt het vooral naar ajuin,blijkbaar de bron van inkomsten hier.

Aquitania blijkt zelfs niet aan het meer zelf te liggen, en ik word gewaarschuwd niet te ver te gaan..

Ik neem dus dezelfde bus terug en geniet nog eens van het mooie uitzicht.

Volgende dag neem ik de bus naar Bucaramanga.

Een bus nemen in Colombia gaat vrij simpel.

Je gaat naar de Terminal de Transportes, het busstation dus.

Daar heb je vele bureautjes van allemaal verschillende busmaatschappijen,bijna altijd onbemand.

Geen nood.

Je wandelt gewoon het busstation binnen en tegen de eerste persoon die je ziet zeg  je je bestemming.

Onmiddelilijk word je gedirigeerd in de juiste richting,meestal zit je binnen een paar minuten in de bus naar je bestemming.

Er wordt niet gefoefeld met de prijs, je krijgt een ticket,prijs hangt in de bus,en de meeste bussen worden via GPS gevolgd.

De bus dus naar Bucaramanga.

Een rit van 240 km waar we 8 uur over doen.

Een rit terwijl je 4 films kan zien, maar ik zat vooral naar het landschap te kijken.

Nog maar eens een fantastisch mooie rit door de Andes bij goed weer, oa voorbij de Canyon del Chicamocha, 2 km diep....mooi!!

Bucaramanga zelf ligt op zo'n 1000 meter ,het is er jaarrond 30 gr, een universiteitsstad.

Vriendelijke bevolking, ik word regelmatig aangesproken , welkom in Colombia!!

Vandaag al een uitstapje gemaakt naar Giron,een stadje zoals het vroeger was...

Groetjes

Veerle

Maar vooral genoten van de geneugten van de grote stad.

Shoppingmalls en een grote keuze uit allerlei lekkers uit de wereldkeuken.

Ook afgekoeld in het zwembad van het hotel..

Op een avond deel ik het bad met twee jongens van 10..

Ze vragen of ik de vrouw ben van de president van Belgie??

Ik leg uit dat we in Belgie een koning en een koningin hebben..

Hun naam?

Mathilde kunnen ze niet uitspreken, en Filip wordt Fillipo...

Iedere keer dat ze door de reddingsboei duiken ,oefenen ze Fillipo, Filliio!!

Dolle pret in het zwembad!

Na een koude nachtbus ben ik nu in Santa Marta.

Santa Marta ligt aan de Caribische Zee , nog een beetje warmer dus dan Bucaramanga.

1600 km kust aan de Caraibische Zee, en ook nog zowat aan de Pacific Oceaan.

Ik ben dus terug in pelikaan gebied, een prachtige vogel!

Santa Marta is een van de havens van waaruit de bananenboten vertrekken naar Antwerpen??

Het heeft ook een klein historisch centrum met een prachtig Museo del Oro, een strand, een ocean mall en veel verkeer

Maar de Colombianen komen hier voor Rodadero, een strand hier vlakbij.

Ontspannen sfeer daar.

Ik geniet van mijn dag aan zee..

Alleen slecht voor mijn dieet met al die eethuisjes..

Morgen weer de bus op voor een korte rit naar Barranquilla

Groetjes

Veerle

Reden dus om er eens te gaan kijken.

Barranquilla blijkt een welvarende havenstad te zijn.

Heel veel groen hier om onder te wandelen

De kamerplanten van thuis zijn hier boom-groot..

Gelukkig is er veel groen want het is hier zeer warm, zo'n 40 gr en dan is iedere boom en het zwembad bij het hotel welkom.

Ik logeer in de mooie wijk Prado .

Hoe is dus het leven in zomaar een stad in Colombia?

In de shoppingcentra is de rush naar Kerstmis al begonnen....koopjes..

Iedereen lijkt hier s' morgens , s'middags en s'avonds te gaan eten..

Sportliefhebbers, en voetbal liefhebbers zeker kunnen op iedere hoek van de stad hun wedstrijd volgen.

Iedere avond is er blijkbaar wel een reden om vuurwerk af te schieten..

De straathonden , nog altijd in rust-modus, hebben toch wel een bakje eten en drinken klaar staan.

Er wordt dus toch wel voor hun gezorgd.

Natuurlijk is dit Colombia.

Er zijn hier ook daklozen

Gelukkig is het hier nooit te koud om buiten te slapen

Deze stad alleen  al is al aan 364 moorden dit jaar.

De onderhandelingen over amnestie met Farc zijn nog bezig

Meer dan 50 jaar aanslagen met 220.000 slachtoffers, nog steeds 3000 mensen vermist.

ELN is nog steeds actief, hebben vorige week nog 2 soldaten losgelaten na 21 dagen als teken van goede wil

En toch zijn de mensen hier gastvrij, welcome in Colombia en buenos dias, je hoort het hier de hele dag..

Morgen naar Cartagena,1 van mijn favoriete steden!!

Groetjes

Veerle

Vier jaar geleden ben ik hier ''aangespoeld'' zoals dat heet, na vier dagen proberen de grens tussen Venezuela en Colombia over te steken.

Voor zij die dat verhaal nog eens willen nalezen , klik op 2011 hier naast..

Ik vond het toen een van de beste plaatsen om schipbreuk te lijden.......ik vind dat nog steeds!!

Dit was een van die steden waar ik zeker nog eens naar terug wou..

En het is hier nog steeds even leuk.

Een grote stad, met al het beste van de carraiben , zwoel warm , lekker eten, relaxte bevolking.

En als het even TE warm wordt zijn er shoppingcentra met airco, 

Er is een bangelijk mooi historisch centrum, een ''on-inneembare burcht'', een beach op wandelafstand, en wat ferry's naar nabij gelegen eilanden met nog mooiere stranden.

Er zijn heel wat meer toeristen dan toen.

Mijn amigO's van vroeger zijn er nog steeds en willen mij nog steeds een hoed,t-shirt, echte esmarald , een schilderij verkopen..

Mijn amigA's zijn er ook nog en bieden mij een massage aan..

Maar net zoals toen , zeer relaxt, niets opdringerig..

De paar straathonden van toen zijn nog niet op pensioen , maar ze bereiden zich languit in de zon voor op wat komt..

Soms eens gezellig mee aanschuiven aan de bankautomaat of in de rij voor de taxi..

Een hond wil het gezellig, sociaal hebben, maar daarna weer wat rusten..

De pelikanen staan met hun voeten in de branding..

Waarom zou je gaan vissen als de vissen naar jou komen?

Cartagena is dus nog steeds even aangenaam als toen.

Ik heb nog eens een dagje oud centrum en een dagje beach gedaan

Helaas morgen al mijn laatste dag.

Ik plan naar Plaza Bolivar te gaan , daar naar het schaakspel te kijken en te genieten van een warme, aangename dag!!

Hasta luego!!

Ooit, in de jaren 80 en 90 een van de gevaarlijkste steden ter wereld..

Ooit hoofdstad van de cocainehandel.

Thuisbasis van Pablo Escobar, die op zijn best een van de rijkste mensen ter wereld was..

The sky is the limit!!

Pablo is tegen zijn plafond en een legerkogel opgelopen..

Sindsdien heeft de overheid hier ongelooflijk veel geinvesteerd om van Medellin weer een stad te maken waar iedere inwoner trots kan op zijn..

Zero tollerantie, hard tegen hard met de drugsbendes.

Ongelooflijk veel investeringen in aanleg van parken,bibliotheken,voorzieningen. die het leven van iedereen beter maken.

Een van de toppers is hun metro , bestaat dit jaar 20 jaar.

Hij is properder dan die van Singapore, efficient,goedkoop.

Bovendien heeft men hier kabelbanen geintegreerd in hun metrosysteem.

Daarmee bereikt men ook de -armere-buitenwijken.

Men legt ook daar parken aan,investeert in bibliotheken, voetbalvelden,zwembaden.

Men duwt hier de armen niet weg, maar maakt hun buurt aangenamer door bvb een project om de huisgevels een mooi kleurtje te geven.

En het werkt!

En het stadsbestuur gaan gewoon door..

Vier jaar geleden, waren er hier vier metrolijnen, waarvan drie kabelbanen.

Nu zijn er al  zeven ,en nog eens twee zijn bijna klaar,waarvan er nog eens drie kabelbanen zijn.

Naar een buurt heeft men hier zelfs een systeem van roltrappen geinstalleerd..

Medellin is de tweede stad van Colombia,ergens tussen 2,5 en 3 miljoen inwoners.

Het ligt op 1500 meter hoogte en is omringd door bergen waar de stad zich eindeloos over uitspreidt.

Het heeft een 'eeuwige lente' klimaat.

Het is hier altijd tussen 25 en 30 gr, en s'nachts koelt het af tot zo'n 20 gr.

Medellin is nog steeds een drukke, bruisende stad .

De eerste indruk is, 'waar ben ik nu terecht gekomen'

Druk,lawaai,hectisch, zeker na het langzaam-aan van de Caraiben.

Maar op dag twee ontdek je de vele parken ,duizenden bankjes ,de stille plekjes net om de hoek.

Zie je opeens zomaar een paar koeien grazen temidden deze metropool.

Zie je hoe attent men is in de metro voor vrouwen met kinderen en ouderen.

Ook in deze stad een vriendelijke buenos dias, welkom in Colombia,welcome in Medellin..

De politie en de prive bewaking spreken je aan voor een babbel.

In de wc's van een shoppingcenter legt iemand je uit dat die kraan beter werkt dan de andere ,en brengt je wat papier om je handen te drogen.

In het restaurant krijg je een extra grote portie , wekom in Colombia!

Geen toeristenprijzen in Colombia..

Of toch.

Als toerist met een buitenlands paspoort betaal je hier niet de 16 %  btw op je hotelovernachting..

Ik heb het in andere landen ooit anders geweten!

De paar dagen Medellin zijn dus zo voorbij.

Nog eens naar Plaza Botero met zijn mooie beelden , nog eens naar Pablodo, de uitgangsbuurt.

Nog eens met de metro en de kabelbaan.

Nog eens wat genieten van een ijsje op een bankje..

Medellin is dus niet te missen, ideaal om hier te komen overwinteren!

En inderdaad, het geldt voor heel Colombia, maar zeker ook voor Medellin:

The only risk is you wanted to stay!!

Groetjes

Veerle

Dan ben je niet de enige.

In mijn ene reisboek staat het niet eens vermeld, in het andere staat er alleen dat het de hoofdstad is van de Zone Cafeteria, de koffie streek dus..

Geen stadsplan ,alleen de vermelding dat het 500.000 inwoners heeft en een universiteit.

Reden dus om er eens te gaan kijken.

Ik kies voor een collectivo, da's een soort monovolume,een gedeelde taxi, dat gaat wat sneller dan met een gewone bus.

Over de 222 km die Medellin en Pereira scheiden doen we uiteindelijk toch nog een dikke 6 uur.

Dat is te wijten  aan de eindeloze reeks bochten in de baan, en NIET aan onze chauffeur!!

We hebben een 'muy sportivo' chauffeur, die links, rechts, in de bocht,andere voertuigen dubbelt, driedubbelt...

Zoals het hier de gewoonte is, rijdt iedereen zo hard hij kan.

Ondertussen hebben we 6 uur Colombiaans levenslied, dus veel 'ti amo', 'te quiero','mi corazon',mar nooit 'na siempre'--voor altijd--

De Colombiaanse bard heeft duidelijk geen gebroken hart, maar een blij ,welgezind gemoed.

En ondertussen prachtig uitzicht op de Siera Nevada!

Pereira blijkt een gezellige stad te zijn.

Er is inderdaad niet veel historisch te zien.

De laatste grote aardbeving was hier in 1999

Het klimaat is hier ook al eeuwige lente

Ook hier heb je iedere dag dat je buiten gaat dat gevoel van: dit wordt zo'n prachtige dag!

Er zijn in het relatief kleine centrum duizenden winkeltjes en 6 grote shoppingcenters.

Er is een uitgangsbuurt waar heel veel mooie, grote cafe's zijn waar tot in de vroege uurtjes gedanst en naar de voetbal gekeken wordt.

Overal kan je ook terrasjes gaan doen en koffie drinken.

En er is hier vooral een zeer gemoedelijke sfeer.

Er is nog wel politie, bewaking hier en daar, maar je moet er bij wijze van spreken gaan naar zoeken.

Iedere dag schijnt er wel iets te vieren te zijn en wordt er naar goede zuid-amerikaanse gewoonte wat vuurwerk afgevuurd.

Een stad waar ik gerust nog wat langer zou wllen blijven.

Een maand of zo..

Helaas morgen de laatste dag hier.

Maar ik beloof mezelf hier nog eens terug te komen!

Groetjes

Veerle

Dag allemaal.

Groetjes uit Argentinie!

Vijf jaar geleden was ik hier voor het laatst 

En dan is het steeds afwachten wat gebleven is, en wat niet.

Sedert de nieuwe regering eind 2015 hebben ze hier de dollar losgelaten, dus geen artificiele koers meer voor de peso

Iedere dag dus een devaluerende peso.

Na een lange reis, Argentinie is nog steeds ver weg, aangekomen in Buenos Aires

Geld is nog steeds een issue

Geld wisselen op de luchthaven gaat niet

Van de vijf bankautomaten die er zijn , heeft er nog 1 geld.

Die wil slechts 700 pesos geven en vraagt daarvoor 91 pesos kosten.

Ik wil met de gewone bus naar de stad, dus moet ik mijn 100 pesos biljet wisselen.

Kleingeld is ook nog steeds een probleem

Ik krijg dus 2 snoepjes in plaats van 1 peso als wisselgeld

Daarna naar de bushalte

Bus 8 rijdt nog naar het centrum

Helaas heb je nu een chipkaart nodig, die heb ik niet

Maar een dame chipt voor mij,free ride!!

Ik rij dus al een heel eind met haar mee , daarna chipt ze nog eens zodat ik op de metro kan.

Vandaar kan ik te voet naar mijn hotel.

In Buenos Aires ga ik nog eens naar Puerto Madero,naar Galleria Pacifico

De Galleria is 1 van de weinige plaatsen waar je  cash dollars  kan wisselen

Daarvoor moet ik 5 keer tekenen,mijn paspoort wordt gekopieerd,mijn adres genoteerd  .

De Argentijnse mannen zijn nog steeds hetzelfde

Er wordt achter mij gefloten, ze zijn zeer beleefd en attent

Echte mannen kussen ook elkaar

Plateauzolen voor de dames zijn blijkbaar in

En er zijn honderden Mc Donalds en Burger Kings bijgekomen

De volgende dag ga ik naar het busstation van Buenos Aires

Ik wil naar San Juan,1170 km  naar de Andes toe

Ik maak mijn keuze uit de ongeveer honderd busmaatschapijen die dit aanbieden

Het busstation van Buenos Aires is gigantisch

Er zijn 70 platformen waar  bussen vertrekken

Volgens de info die je bij je ticket krijgt,stopt de bus ergens tussen kaai 26 en 56

Het is 17 uur rijden naar San Juan, maar de busrit valt zeer goed mee

Het is lang zo koud niet op de bus als in Colombia of in Venezuela

Een fleece en mijn sjaal volstaan

Er worden slechts 2 filmps vertoond en het geluid staat zacht.

San Juan heeft een woestijnklimaat,is ook een wijnstreek.

Er zijn een paar verkeersvrije straten, veel pleintjes en parken.

Een rustig stadje, met als centrum de Plaza de 25 Mayo, dat pas druk wordt vanaf 9u s 'avonds.

Dan gaan de Argentijnen eten en beginnen ze klaxonerend  toertjes rond het plein te rijden,met een uitlaat muy sportivo!

Je kan hier dure geleide uitstapjes maken.

Ik doe wat ritjes met de gewone bussen,gewoon met de Argentijnen mee.

Zo ben ik naar de Quedabra del Zonda en naar de Embalse de Ullum geweest.

Zeer  mooi!!

Mendoza is een grote stad ,waar het goed is om leven.

Het is hier een heel jaar goed weer , er is zuivere lucht ,want de Andes is vlakbij,

Mendoza is wijnhoofdstad van Argentinie ,en door zijn microklimaat van warme dagen en relatief koele nachten groeit hier alles..

Niet zozeer kool , maar dus wel druiven, olijven,alle soorten fruit,en groenten. zoals paprika's en tomaten.

Er staan ook nog wat ja-knikkers in de buurt en de vlammetjes van de petrochemie brengen ook heel wat pesos in het laatje.

S'morgens wordt er hier dus een koffie met medialunes (croissants) gedegusteerd op 1 van de vele terrasjes.

Gedegusteerd, inderdaad , ooit al eens een Argentijnse ober een tas koffie zien serveren?

Tussen 1 en  minstens 5 houden alle winkels siesta, de honden de hele dag.

En 's avonds -om 21 uur ben je de eerste-- gaat iedereen nog eens uit eten..

Voetbal is overal.

Ik ben waarschijnlijk de enige in een straal van 20 km die nu niet naar voetbal aan 't kijken is.

Ook hier wat dagtrips gemaakt.

Naar Tunuyan en naar Tupungato.

En vandaag naar Las Ceuvas.

In Moskou heb je weg nummer 7, vertrekt uit het centrum en loopt helemaal door om meer dan 10.000 km verder te eindigen in Vladivostok.

Als de weg in Moskou vertrekt noemt die ""chaussee enthousiastov"", kwestie van je wat moed te geven??

Hier in Argentinie heb je vanuit Mendoza ook een weg nummer 7.

Die brengt je over de hoogste tunnel--bergpas-- naar Chili.

Het is natuurlijk veel minder ver, en er zijn al veel boeken geschreven over de mooiste wegen en wat je eens in je leven zou moeten zien...

Ik heb al heel wat bijzondere wegen gezien ,en ga zeker niet zeggen dat dit DE weg is..

Maar de omgeving is impressionant en ik heb er zeker geen spijt van dat ik deze rit nog eens gedaan heb!!

Groetjes

Veerle

Er zijn maar een paar gewone bussen per dag die de rit doen.

Potrerillos is dus nog niet eens een vlek op de kaart, er staan zowat 50 huizen.

Maar het ligt nog maar eens aan een dam,en de omgeving is nog maar eens  ontiegelijk mooi !

Na mijn hike van gisteren op dik 3000 meter, vandaag een hike op 1100 meter.

Het duurt 3 uur voor ik de eerste auto zie voorbij rijden.

Off the beaten track dus in de woestijn?

Gelukkig is er ook hier een YPF ,een oase!!

Op de terugweg heb ik een uitnodiging voor een free barbeque

Ik neem een stukje morzilla en besluit morgen de bus te nemen naar Barlioche.

Hopelijk is er nog plaats.

Groetjes

Veerle

Het koelt hier dus s' nachts af tot rond het vriespunt ,overdag 27 graden.,de herfst is net begonnen

Zo'n busreis in Argentinie valt best mee.

Het begint al met een welkomstdrinkje met een koekje.

Dan krijgen we een film.

Daarna komt het warm eten met een glaasje wijn.

s' Morgens nog een ontbijtje en een film.

De gewone ruime relax-zetels gaan 140 gr plat,  de luxe uitvoering tot 180 gr.

Je bent er zo..

Bariloche is chocolade hoofdstad van Argentinie ,en een skioord in hun winter.

Geliefd bij the rich and famous, zoals oa koningin Maxima en haar familie.

Relatief duur dus ,en veel toeristen ,vooral uit Chili.

Hier vlakbij is de derde en laagste (hoofd) grensovergang naar Chili.

Maar doordat deze zo ver naar het zuiden ligt ,en er nogal wat actieve vulkanen vlakbij zijn, gaat deze grensovergang vaak dicht.

De Andes is hier heel wat minder hoog, en in plaats van het hete en woestijnklimaat van Mendoza izijn er hier sparrenbossen en heerlijke dennengeur !!

Bariloche is leuk met zijn groot meer, mooi centraal plein,chocolade en ijswinkeltjes..

Ik doe weer wat uitstapjes.

Naar El Bolson, nog mooier gelegen langs routa 40 , nog maar eens zo'n legendarische weg.

Daar een hike gaan doen naar een uitzichtspunt, maar eigenlijk is het hier overal even mooi.

Volgende dag naar Villa La Angostura, langs de noordkant van het Huapi meer,en laatste stadje voor de Chileense grens.

Ook daar een wandeling gemaakt naar de mirador van het meer.

Ook hier winkeltjes genoeg.

Maar ik heb geen koffer, dus kan ik de verleidingen van artisinaal bier,lokale wijn,honderden soorten olijfolie en prullaria van routa 40 weerstaan.

Het helpt natuurlijk als je gaat windowshoppen tijdens de siesta,en als je toch niet kan kiezen.

Ik heb hier in Bariloche ook het vertrek gezien van de Tren Patagonia.

Rijdt dwars door Argentinie naar Viedma aan de Atlantische Oceaan.

Helaas rijdt de trein slechts 1 keer per week.

Past dus niet in mijn reisschema.

Maar zoals men zegt, je moet iets overlaten om nog eens terug te komen..

Toch nog iets over de honden van Argntinie.

Ze zijn zo lief!!

Ze zijn overal ,zijn altijd aan 't rusten, geen enkele heeft ooit honger gehad.

Ze  zijn allemaal verzorgd, dus hebben waarschijnlijk wel een baasje.

Maar terwijl hun baas  gaan werken is , houden ze het lekker sociaal.

Ze gaan dus gewoon ergens liggen , in een winkel ,in het station, in een park.

En als je iets liefs tegen hun zegt, wandelen ze een eindje met je mee.

Kilometers heb ik hier al gewandeld met een hond .

De hond lijkt op zijn baas , of de baas lijkt op zijn hond?

Een Argentijn maakt zich ook weinig zorgen.

Als je maar regelmatig lekker kan gaan eten , parilla, tenedor libre,  ijsjes, taarten..

Als de auto nog rijdt...

Autokeuring bestaat hier duidelijk niet

Ook met foto's van 'hoe kan dat nog rijden' en 'hoe blijft dit nog aan elkaar hangen' kan je een dik boek vullen.

Argentijnen houden ook van staken,maar zijn ook zeer trots op hun land.

Overal is de Argentijnse wit-blauwe vlag.

De Argentijnen zijn al een paar keer falliet gegaan ,maar ook dat lossen ze op met alles in quotas-afbetalingen- te kopen...

Of het iemand kan schelen of dat allemaal ooit afbetaald wordt?

Ik zou het niet weten..

Groetjes

Veerle

Maar jullie begrijpen waarschijnlijk wel waarom ook dit in mijn reisverslag hoort.

Toen ik dinsdag in Barlioche nog even voor het ontbijt mijn mail opende,2 berichten van collega's.....'ik ben veilig'...'ik ben veilig'

Schok, wat is er gebeurd?

Bomaanslagen dus, en nu eens niet ver mijn bed, niet eens vlakbij zoals in november in Parijs.

Maar nu in de luchthaven, onze luchthaven.

Zoals jullie weten werk ik daar al een paar jaar, en jullie kennen mijn verhalen hoe plezant het daar werken is.

'Het warme nest van de douane' zoals ik het noem.

Iedereen die om elkaar geeft, zeker als het met iemand eens wat minder gaat.

Dat geldt eigenlijk bij uitbreiding voor heel de luchthaven.

Op een luchthaven werken heeft iets speciaals , er heerst een speciale sfeer.

Uiteindelijk leer je daar zowat iedereen kennen.

Mensen van de bagageafhandeling, federale politie,mensen van 4GS, mensen van de beveiliging van de luchthaven,schoonmakers, keukenpersoneel,mensen van de luchtvaartmaatschappijen,douanedeclaranten.

Dagen, nachten en weekends breng je daar samen door 

Alles in een reissfeer.

Een job naar mijn hart, een job waar je fluitend naartoe gaat en zingend van terugkomt.

En nu dus dit.

Dit soort aanslagen gebeurt natuurlijk nog.

Het raakt je echter meer als je er al geweest bent, en zeker als je er mensen kent.

Iedereen weet nog waar hij -zij was op 9-11

Ik heb de torens nog gezien toen ze er nog stonden in 1991,en in 2003 stond ik aan de immens grote  krater.

Ik heb tientallen keren stilgestaan aan de herdenkingsplaat voor de slachtoffers van de aanslag in de metro van Moskou, een metrostation dat ik honderden keren gebruikt heb.

Ik heb uren in een bus gezeten om Astrachan uit te komen nadat er een bom op een markt was ontploft, 9 doden, waaronder 6 kinderen , en aan iedere straathoek controle van de volledige bus.

Ik heb tv beelden gezien van een brandende TV toren waar ik een paar keer gaan eten was

Ik was in Moskou ten tijde van de aanslagen op flatgebouwen

Ik was in Bangkok en heb de resten van een bomaanslag gezien

Heel veel keer al gehoord van aardbevingen , vulkaanuitbarstingen , overstromingen en bosbranden op plaatsen waar je vrienden hebt. of net voorbij was gekomen.

En nu dus heel dichtbij.

Vrienden waar ik een paar weken geleden nog grapjes mee gemaakt heb , hebben op de eerste lijn geholpen  om gewonden buiten te dragen,

Andere hebben iemand verloren of hebben familie die nog voor zijn leven vecht.

Vrienden waar ik voor vertrek nog aan beloofd heb om veilig terug thuis te komen werkten op het verdiep waar de bommen ontploft zijn.

Gelukkig zijn we een heel hechte groep.

En zoals vaak als er een groot gat wordt geslagen , wordt dat gedicht door dichter naar elkaar toe te groeien..

Ik heb er vertrouwen in ..

En waarom dit nu toch  in deze blog past?

De reizen die ik maak , leren mij altijd wat bij.

En wat je bijgeleerd heb , neem je mee in de rugzak van je leven

Dus wat heb ik geleerd?

Eigenlijk dat ik een sukkel zou geweest zijn..

Nooit over nagedacht,maar nu ik het van zo nabij volg.

Ik zou mijn gsm, treinabonnement,paspoort, huissleutels kwijt geraakt zijn

Geen idee hoe ik thuis zou geraakt zijn?

Over thuis geraken gesproken.

Voorlopig is de luchthaven dus nog gesloten en KLM vliegt dus niet naar Brussel.

Dit wordt toch nog een avontuurlijke reis!!

Groetjes

Veerle

Groetjes uit Cordoba, 2de stad van Argentinie.

Het historisch centrum is zeer mooi, tsjokvol mooie kerken , oude gebouwen

Veeeeeel autovrije straten , winkeltjes, terrasjes.

Met een temperatuur van zo'n 27 gr overdag dus best te genieten.

Het is hier zeer druk , met veel toeristen , maar alleen Argentijnen op reis in eigen land.

Het is hier nu Semana Santa , de week voor Pasen, en de hotels zitten stampvol.

Ik heb hier 1 van mijn wanhopigtste gelaatsuitdrukkingen moeten bovenhalen , maar heb uiteindelijk toch een kamertje in het centrum van de stad,

Nog maar eens een zeer aangename,groene stad ,waar het  leven tof lijkt en de mensen ontspannen zijn.

Als zeer katholiek land leeft iedereen hiet toe naar Pasen.

Een Argentijn is gewoon om in de rij te staan voor zowat alles,

Maar in de rij sta om in de kerk te kunnen 

en, om in de biechtstoel te kunnen.

A propos een tof woord hebben ze hier voor biechtstoel

Capilla de perdon

Vandaag, op Goede Vrijdag bleek waarom ze allemaal gaan biechten zijn...

Ook vandaag was het vlees vreten geblazen.

Maar dat was dus al ge-perdonneerd?

Zelf laat ik mij ook goed gaan.

Normaal vind ik vlees niet zo lekker, maar het Argentijnse vlees kan een vegetarier nog overtuigen.

Argentijnse mannen zijn voetbalgek , maar het moet gezegd, ze zijn ook charmant EN ze kunnen koken!

Ik heb ondertussen al een persoonlijke band opgebouwd met het personeel van de parilla waar ik iedere dag ga eten.

De kok schenkt me zijn mooiste glimlach, steekt zijn duim omhoog en vraagt of het lekker is?

De dame die me serveert en aan wie ik mijn 'garnituur' moet vragen kijkt even wanhopig als ik ook nog frieten vraag..

Er is geen plaats meer op mijn bord, dus geeft ze me een tweede bord mee.

Viva Argentina!

Argentijnen hebben ook een cultuur van betogen.

Vorige keren hadden we hier stakingen van leveranciers aan geldautomaten , benzinestations, leveringen aan benzinestations, wegen afgesloten door betogers

Gisteren was het dus weer zover

Eigenlijk was het geen staking , maar een optocht ter herinnering dat 40 jaar geleden hier hun 'vuile oorlog' begon

40 jaar geleden hadden ze hier een coup van de militairen

de tegenstanders werden naar t schijnt vanuit vliegtuigen levend in zee gegooid

manman, de mensheid bakt het soms toch wel heel bruin!

Van meer dan 400 mensen weet men na 40 jaar nog steeds niets.

Er is hier een museum daarover, eigenlijk een arrestplaats van toen

Overal in de stad staan gedenktekens van nog steeds vermiste mensen

President Obama is op bezoek in Argentinie

Hij wou eigenlijk een toespraak houden op de dag van herdenking

Omdat de Amerikanen indertijd toch wat medeschuldig waren, heeft men hem ,na wat betogingen van de Argentijnen ,overtuigd om op 24 maart geen toespraak te houden, maar om te gaan golfen in Barlioche.

Chapeau voor de Argentijnen en Obama gaat het ginder zeker tof gevonden hebben.

Hij heeft waarschijnlijk in een nog mooier hotel gelogeerd dan ik?

Vandaag dus goede vrijdag

Weer veel volk op straat

Na de honderduizenden worsten die ze gisteren gegeten hebben

staan er nu duizenden mensen te kijken naar het live kruisiging verhaal

het moet gezegd, zoiets heb ik nog nooit gezien!

groetjes

Veerle

Dat ligt aan de voet van een lagere bergketen en aan een groot meer.

Veel winkeltjes , een openluchtmis met live muziek,(met drumsolo), en daarna alle Argentijnen naar het meer om te gaan eten..

Vandaag mijn laatste dag in Cordoba.

Alle winkels open nu , maar deze keer lijd ik aan het lege geldriem syndroom...

Het voelt goed dat je je riem een gaatje verder kan dichtdoen, helaas is dat omdat alle geld eruit is.

Tijd dus om nog maar eens afscheid te nemen van Argentinie.

Argentinie is een fantastisch land!

Het is groot,  een dikke 4000 km van noord naar zuid, 1400 km van west naar oost,  9665 km grens , 4989 km kust.

Hoogste berg 6960 m , langste rivier 4700 km, 1800 vulkanen..

Om maar te zeggen dat je op 3 weken niet veel kan zien.

Toch veel mooie dingen gezien , en genoten van de Argentijnen!

Argentinie is ook een veilig land.

Je moet je hier nooit zorgen maken of het wel veilig is..

Het enige wat hier constant in gevaar is , is je dieet!

Vandaag nog maar eens teveel gegeten in een tenedor libre (een all-you-can-eat-restaurant).

Daarna begrijp je waarom ze de siesta uitgevonden hebben.

Morgen dus  de lange reis terug naar huis.

Eerst met de nachtbus naar Buenos Aires.

Daarna naar Sao Paulo.

Vandaar naar Schiphol.

En dan hopelijk naar Zaventem..

Het zal vreemd thuiskomen zijn.

Sommigen zijn er niet meer, velen zullen veranderd zijn.

Wat ik hier van zeer ver gevolgd heb , zal plots heel reeel worden.

Toch heb ik er vertrouwen in.

Om nog even in de reissfeer te blijven.

Het leven is als een treinrit.

De trein van je leven rijdt en nu en dan komen er mensen op je trein en gaan er weer af.

Alleen weet je nooit wanneer er iemand af gaat..

Ik ben zeer dankbaar  dat de mensen die ik tijdens deze reis verloren heb, een stukje met mijn trein meegereden zijn!!

Groetjes

Veerle