Dan ben je niet de enige.

In mijn ene reisboek staat het niet eens vermeld, in het andere staat er alleen dat het de hoofdstad is van de Zone Cafeteria, de koffie streek dus..

Geen stadsplan ,alleen de vermelding dat het 500.000 inwoners heeft en een universiteit.

Reden dus om er eens te gaan kijken.

Ik kies voor een collectivo, da's een soort monovolume,een gedeelde taxi, dat gaat wat sneller dan met een gewone bus.

Over de 222 km die Medellin en Pereira scheiden doen we uiteindelijk toch nog een dikke 6 uur.

Dat is te wijten  aan de eindeloze reeks bochten in de baan, en NIET aan onze chauffeur!!

We hebben een 'muy sportivo' chauffeur, die links, rechts, in de bocht,andere voertuigen dubbelt, driedubbelt...

Zoals het hier de gewoonte is, rijdt iedereen zo hard hij kan.

Ondertussen hebben we 6 uur Colombiaans levenslied, dus veel 'ti amo', 'te quiero','mi corazon',mar nooit 'na siempre'--voor altijd--

De Colombiaanse bard heeft duidelijk geen gebroken hart, maar een blij ,welgezind gemoed.

En ondertussen prachtig uitzicht op de Siera Nevada!

Pereira blijkt een gezellige stad te zijn.

Er is inderdaad niet veel historisch te zien.

De laatste grote aardbeving was hier in 1999

Het klimaat is hier ook al eeuwige lente

Ook hier heb je iedere dag dat je buiten gaat dat gevoel van: dit wordt zo'n prachtige dag!

Er zijn in het relatief kleine centrum duizenden winkeltjes en 6 grote shoppingcenters.

Er is een uitgangsbuurt waar heel veel mooie, grote cafe's zijn waar tot in de vroege uurtjes gedanst en naar de voetbal gekeken wordt.

Overal kan je ook terrasjes gaan doen en koffie drinken.

En er is hier vooral een zeer gemoedelijke sfeer.

Er is nog wel politie, bewaking hier en daar, maar je moet er bij wijze van spreken gaan naar zoeken.

Iedere dag schijnt er wel iets te vieren te zijn en wordt er naar goede zuid-amerikaanse gewoonte wat vuurwerk afgevuurd.

Een stad waar ik gerust nog wat langer zou wllen blijven.

Een maand of zo..

Helaas morgen de laatste dag hier.

Maar ik beloof mezelf hier nog eens terug te komen!

Groetjes

Veerle