Na de mooie rit over de Andes ben ik nu in Santiago, de hoofdstad van Chili
Chili, helemaal anders dan Argentinie.
Ik krijg nu 700 peso's voor mijn euro in plaats van 16 pesos in Argentinie.
En het is nog steeds warm , 38 gr vandaag.
Tot daar het goede nieuws.
In Chili is niets gratis,geen free wifi,zelfs naar het WC gaan kost 450 pesos.
Ik moet ook nog even wennen aan het Chileense spaans .
Ik niet alleen trouwens.
Men heeft hier ook veel immigranten.
Uit Colombia, Peru, Bolivie, El Salvador,...
En die moeten volgens de televisie allemaal de taal leren!!
Spaans is dus niet altijd spaans...
Ook een heel andere sfeer, in ieder geval hier in de hoofdstad.
In tegenstelling tot mijn hotelletje in Mendoza
Waar men zeer blij was mij terug te zien (ik was er ook al in maart)
Waar ik s' morgens heerlijk ontbijt kreeg met Argentijnse koffie met verse opgeklopte melk en medialunes.
Krijg ik hier oploskoffie en toast .
Wifi op de kamer werkt niet , in de lobby slecht.
De kamer en het bed zijn goed, maar het hotel heeft houten vloeren zoadat je hoopt dat er niemand zijn huwelijksreis aan t' vieren is in de kamer naast jou.
Santiago is een zeer grote stad , zeer ,zeer druk.
Met een mooi historisch centrum en een zeer grote Plaza de Armas.
Ik maak dus een heel grote wandeling en rust regelmatig op 1 van de vele terrasjes .
Gisteren ook een busticket gaan kopen.
Santiago heeft een zeer groot busstation waar alle bussen vertrekken ,nationaal en internationaal.
Zeer druk dus en nogal verwarrend.
Na heel wat gezoek blijkt dat de bussen naar het noorden toch nog vanuit een andere terminal vertrekken.
Of was het vroeger toch een terminal , en hebben ze er ondertussen een groot shoppingcenter tussen gebouwd?
Enfin , ik heb dus een busticket naar Copiapo, 8oo km naar het noorden.
Nadat de kapitein ons verwelkomd heeft in Argentinie, wenst hij in dezelfde adem ook de Argentijnse Ploeg proficiat omdat ze een of andere sportwedstrijd gewonnen hebben.
Luid applaus en vals gezang.
Het is ook het eerste dat je opvalt in Argentinie, de vlag is overal.
Ik denk niet dat er 1 Argentijn is die geen (grote) vlag heeft
En ook dat ze opvallend beleefder en attenter zijn tegenover elkaar dan wij.
Met busje 8 naar het centrum
Weer betaalt een Argentijn voor mij, want ik heb nog steeds geen digitale kaart ,maar enkel cash.
Ik ga nog eens naar Puerto Madero en zit daar 20 min te genieten..
Daarna ga ik naar het busstation en koop een ticket naar Mendoza.
Nog eens 1100 km en 14 uur zitten, slapen,wachten.
Maar nu ben ik dus aan de voet van de Andes.
Het is hier dik 32 gr en de zonnecreme factor 50 heeft het moeilijk.
Morgen rij ik verder naar Santiago de Chili, hoofdstad van Chili.
Dat had ik deze nacht ook al kunnen doen.
Maar ik wil graag nog maar eens ruta 7 rijden,
De paar uur vanuit Mendoza tot de Tunnel De Libertador op 3000 meter
En daarna de 29 curves steil naar beneden aan de Chileense kant
DAT is lang geleden..
Als alles goed gaat komt het volgend verslag dus uit Chili!!
Issyk Kol is het tweede grootste bergmeer ter wereld , na het Titicaca meer op de grens van Peru en Bolivie.
Het ligt op 1606 meter hoogte, meet 182 op 60 km en is tot 668 meter diep.
Bovendien vriest het ook nooit dicht, hoewel tijdens de winter de temperatuur hier gemakkelijk tot - 25 gr daalt.
Een mooi meer, omgeven door de bergen.
Kirgistan , Uzbekistan en Kazachstan hebben geen van alle een kust, dus is dit groot meer hun zee en strand.
Dit was tijdens de sovjetunie 1 van die mooie reisbestemmingen die je kon kiezen uit de grote cataloog.
Ieder jaar een gratis vakantie, all-in zoals dat nu heet, naar welke bestemming dan ook in hun grote land
Het is hier nog geen hoogseizoen , dus het is heerlijk rustig.
Ik logeer vlakbij het oude kuuroord, en ga er een dagje doorbrengen.
De rozentuin, de sauna, het tennisveld, het zwembad, het massagesalon,de cinema,de discotheek, het museum,de stolovaja, het strand, de bibliotheek,de boottochtjes die je kan maken,en het Lenin standbeeld, natuurlijk
Ik geniet van het goede weer en de frisse bries aan het meer.
Ga nog een paar keer lekker eten.
Morgen ga ik hier nog een mooie wandeling maken en dan wil ik naar Alma Ata in Kazachstan.
Eigenlijk is dat hier maar de berg over.
Helaas is deze grens gesloten voor buitenlanders.
Dus ik moet eerst helemaal terug naar Bishkek en vandaar naar de grens.
Kirgistan bevindt zich iets ten oosten van ons, het grenst aan Kazachstan,Tadzjikistan, Uzbekistan en China.
90 % van het land ligt hoger dan 1500 meter en het is vlakbij de Himalaya, het is een van de voormalige Sovjet-Stans en men noemt het.,.... het Zwitserland van het Oosten...
Bishkek is de hoofdstad en heeft ongeveer 800.000 inwoners,maar dat zou je niet zeggen.
Er is een centraal plein , waar er iedere avond een klank en lichtshow is aan de fonteinen.
Maar er zijn zoveel andere pleinen en parken waar het ook druk is.
Ze hadden hier een Tulpenrevolutie, maar rozen zijn hier op ieder plein en park overvloedig aanwezig.
In dit officieel Islamitisch land zijn er in de hoofdstad zegge en schrijve 2 moskeeen en 1 ortodoxe kerk.
Men is wel een zeer groot islamitisch complex aan het bouwen
Niemand denkt eraan om op te roepen tot welk gebed dan ook, claxoneren in de file doen ze wel.
Je hebt hier mensen met hoofddoek, oudere mensen met traditionele kledij en daar hoort voor de heren een rare hoge hoed bij en voor de dames een sjaaltje en prachtig gekleurde kleren.
Een enkeling van de jeugd draagt een hoofddoek, de meeste anderen dragen kledij die in de caraiben niet zou misstaan, en mede door de staat van de voetpaden hebben sommige dames een gescheurde jeans.
Er zijn auto's met het stuur rechts en auto's met het stuur links.
Er zijn geen vluchtheuvels, maar de putten in de weg remmen ook de snelheid af en als je de wagens ziet slingeren rond de putten denk je dat iedereen hier dronken is.
Er is geen Mc Donalds of enige andere westerse of russische keten
Maar wel is bijna alles 24 uur open.
Er zijn blauwe bankjes, een permanente kermis, een circus,theater,musea,net als vroeger.
De politie betrekt zijn uniform,inclusief de zeer grote vliegende-schotel-pet nog steeds uit de oude sovjet-fabriek?
Ze zijn trouwens weinig te zien,de politie
Alles gaat er hier zeer rustig aan toe.
In plaats van in een bruisende hoofdstad voel ik me hier in een resort om tot rust te komen.
Eerst dus de stad verkend.
Daarna naar goede gewoonte de bus naar den buiten genomen.
Eerste trip naar Tokmok, een stadje aan de grens met Kazachstan.
Daar wel een nieuwe moskee gespot, anno 2016, en blijkbaar hadden ze daar wel een slechte doe-het-zelver, want aaaaaai-aaaai-aaaaaaaaaaai
Niet op de nagel, maar op de duim geklopt?
Of zou het , gezien het uur van de dag, een oproep tot de maaltijd geweest kunnen zijn?
Volgende dag naar Kemen.
Een klein stadje nog een uurtje verder van Bishkek .
Ik zie onderweg herders van schapen en koeien, te paard.
Met een temperatuur van zo'n 27 gr overdag dus best te genieten.
Het is hier zeer druk , met veel toeristen , maar alleen Argentijnen op reis in eigen land.
Het is hier nu Semana Santa , de week voor Pasen, en de hotels zitten stampvol.
Ik heb hier 1 van mijn wanhopigtste gelaatsuitdrukkingen moeten bovenhalen , maar heb uiteindelijk toch een kamertje in het centrum van de stad,
Nog maar eens een zeer aangename,groene stad ,waar het leven tof lijkt en de mensen ontspannen zijn.
Als zeer katholiek land leeft iedereen hiet toe naar Pasen.
Een Argentijn is gewoon om in de rij te staan voor zowat alles,
Maar in de rij sta om in de kerk te kunnen
en, om in de biechtstoel te kunnen.
A propos een tof woord hebben ze hier voor biechtstoel
Capilla de perdon
Vandaag, op Goede Vrijdag bleek waarom ze allemaal gaan biechten zijn...
Ook vandaag was het vlees vreten geblazen.
Maar dat was dus al ge-perdonneerd?
Zelf laat ik mij ook goed gaan.
Normaal vind ik vlees niet zo lekker, maar het Argentijnse vlees kan een vegetarier nog overtuigen.
Argentijnse mannen zijn voetbalgek , maar het moet gezegd, ze zijn ook charmant EN ze kunnen koken!
Ik heb ondertussen al een persoonlijke band opgebouwd met het personeel van de parilla waar ik iedere dag ga eten.
De kok schenkt me zijn mooiste glimlach, steekt zijn duim omhoog en vraagt of het lekker is?
De dame die me serveert en aan wie ik mijn 'garnituur' moet vragen kijkt even wanhopig als ik ook nog frieten vraag..
Er is geen plaats meer op mijn bord, dus geeft ze me een tweede bord mee.
Viva Argentina!
Argentijnen hebben ook een cultuur van betogen.
Vorige keren hadden we hier stakingen van leveranciers aan geldautomaten , benzinestations, leveringen aan benzinestations, wegen afgesloten door betogers
Gisteren was het dus weer zover
Eigenlijk was het geen staking , maar een optocht ter herinnering dat 40 jaar geleden hier hun 'vuile oorlog' begon
40 jaar geleden hadden ze hier een coup van de militairen
de tegenstanders werden naar t schijnt vanuit vliegtuigen levend in zee gegooid
manman, de mensheid bakt het soms toch wel heel bruin!
Van meer dan 400 mensen weet men na 40 jaar nog steeds niets.
Er is hier een museum daarover, eigenlijk een arrestplaats van toen
Overal in de stad staan gedenktekens van nog steeds vermiste mensen
President Obama is op bezoek in Argentinie
Hij wou eigenlijk een toespraak houden op de dag van herdenking
Omdat de Amerikanen indertijd toch wat medeschuldig waren, heeft men hem ,na wat betogingen van de Argentijnen ,overtuigd om op 24 maart geen toespraak te houden, maar om te gaan golfen in Barlioche.
Chapeau voor de Argentijnen en Obama gaat het ginder zeker tof gevonden hebben.
Hij heeft waarschijnlijk in een nog mooier hotel gelogeerd dan ik?
Vandaag dus goede vrijdag
Weer veel volk op straat
Na de honderduizenden worsten die ze gisteren gegeten hebben
staan er nu duizenden mensen te kijken naar het live kruisiging verhaal
Ik weet het , Zaventem ligt niet in Argentinie , en dus niet op mijn reisweg.
Maar jullie begrijpen waarschijnlijk wel waarom ook dit in mijn reisverslag hoort.
Toen ik dinsdag in Barlioche nog even voor het ontbijt mijn mail opende,2 berichten van collega's.....'ik ben veilig'...'ik ben veilig'
Schok, wat is er gebeurd?
Bomaanslagen dus, en nu eens niet ver mijn bed, niet eens vlakbij zoals in november in Parijs.
Maar nu in de luchthaven, onze luchthaven.
Zoals jullie weten werk ik daar al een paar jaar, en jullie kennen mijn verhalen hoe plezant het daar werken is.
'Het warme nest van de douane' zoals ik het noem.
Iedereen die om elkaar geeft, zeker als het met iemand eens wat minder gaat.
Dat geldt eigenlijk bij uitbreiding voor heel de luchthaven.
Op een luchthaven werken heeft iets speciaals , er heerst een speciale sfeer.
Uiteindelijk leer je daar zowat iedereen kennen.
Mensen van de bagageafhandeling, federale politie,mensen van 4GS, mensen van de beveiliging van de luchthaven,schoonmakers, keukenpersoneel,mensen van de luchtvaartmaatschappijen,douanedeclaranten.
Dagen, nachten en weekends breng je daar samen door
Alles in een reissfeer.
Een job naar mijn hart, een job waar je fluitend naartoe gaat en zingend van terugkomt.
En nu dus dit.
Dit soort aanslagen gebeurt natuurlijk nog.
Het raakt je echter meer als je er al geweest bent, en zeker als je er mensen kent.
Iedereen weet nog waar hij -zij was op 9-11
Ik heb de torens nog gezien toen ze er nog stonden in 1991,en in 2003 stond ik aan de immens grote krater.
Ik heb tientallen keren stilgestaan aan de herdenkingsplaat voor de slachtoffers van de aanslag in de metro van Moskou, een metrostation dat ik honderden keren gebruikt heb.
Ik heb uren in een bus gezeten om Astrachan uit te komen nadat er een bom op een markt was ontploft, 9 doden, waaronder 6 kinderen , en aan iedere straathoek controle van de volledige bus.
Ik heb tv beelden gezien van een brandende TV toren waar ik een paar keer gaan eten was
Ik was in Moskou ten tijde van de aanslagen op flatgebouwen
Ik was in Bangkok en heb de resten van een bomaanslag gezien
Heel veel keer al gehoord van aardbevingen , vulkaanuitbarstingen , overstromingen en bosbranden op plaatsen waar je vrienden hebt. of net voorbij was gekomen.
En nu dus heel dichtbij.
Vrienden waar ik een paar weken geleden nog grapjes mee gemaakt heb , hebben op de eerste lijn geholpen om gewonden buiten te dragen,
Andere hebben iemand verloren of hebben familie die nog voor zijn leven vecht.
Vrienden waar ik voor vertrek nog aan beloofd heb om veilig terug thuis te komen werkten op het verdiep waar de bommen ontploft zijn.
Gelukkig zijn we een heel hechte groep.
En zoals vaak als er een groot gat wordt geslagen , wordt dat gedicht door dichter naar elkaar toe te groeien..
Ik heb er vertrouwen in ..
En waarom dit nu toch in deze blog past?
De reizen die ik maak , leren mij altijd wat bij.
En wat je bijgeleerd heb , neem je mee in de rugzak van je leven
Dus wat heb ik geleerd?
Eigenlijk dat ik een sukkel zou geweest zijn..
Nooit over nagedacht,maar nu ik het van zo nabij volg.
Ik zou mijn gsm, treinabonnement,paspoort, huissleutels kwijt geraakt zijn
Geen idee hoe ik thuis zou geraakt zijn?
Over thuis geraken gesproken.
Voorlopig is de luchthaven dus nog gesloten en KLM vliegt dus niet naar Brussel.
Copiapo , nog nooit van gehoord?
Na de mooie rit over de Andes ben ik nu in Santiago, de hoofdstad van Chili
Kazachstan 2016 de foto's
Foto's Kirgistan 2016 .
In Almata nog een paar warme dagen 35 gr en plus gehad.
Met een rit van 450 km en een grensovergang voor de boeg vroeg uit de veren,
Op mijn bankje in Bishkek nog een lang gesprek gehad met Marleen.
Nog een uitstapje gemaakt naar het sanatorium van Issy-Kata.
Dag allemaal,
Argentinie 2016--de foto's
Vanuit Cordoba nog eens een uitstapje gemaakt naar Carloz Paz.
Ola amigo's!
Ik weet het , Zaventem ligt niet in Argentinie , en dus niet op mijn reisweg.
Bariloche ligt nog maar eens 1000 km naar het zuiden , wat hier dus eigenlijk naar het noorden is,want de andere kant van de evenaar...
Potrerillos ligt op een boogscheut (een dik uur rijden ) van Mendoza.
Ola amigo's !
Colombia 2015--de foto's
