Sinds Timo grote broer geworden is, heeft hij veel vaker en veel intensere driftbuien. Soms zijn we met z'n tweeën een uur bezig om zo'n conflict met onze 2-jarige zoon op te lossen. Het vreet echt aan je, want het maakt je kwaad en je raakt op.
En als je hem dan zo ziet huilen en krijsen, dan besef je dat hij helemaal weg is en dat hij zelf ook heel veel verdriet moet hebben, maar troosten helpt niet, want hij slaat en bijt erop los. Als een pitbull die telkens weer in de aanval gaat... beangstigend. Alles hebben we geprobeerd: boos worden, kalm uitleggen, negeren, straffen, een klets op de poep, even apart zetten... niets hielp, het werd alleen maar erger, intenser!
Dit weekend was er teveel aan... de ene driftbui na de andere en nu ook andere volwassenen slaan dan papa of mama... dit moet stoppen... ik gooi het over een andere boeg!
Kalm blijven is de boodschap... duidelijk zeggen wanneer ik niet akkoord ben en waarom, het nog een keer herhalen en nagaan of Timo mij gehoord/begrepen heeft... als hij blijft doorgaan even een time-out in de gang van 2 minuten met de deur op een kier en bij de deur blijven staan... na 2 minuten zoon oppakken en even troosten, nog eens uitleggen waarom hij apart gezet werd en excuses eisen... En op alle andere momenten (elke 10 seconden ongeveer) prijzen, belonen, knuffelen... wanneer hij iets goed doet, maar ook wanneer hij iets niet fout doet.
En voilà op 4 dagen tijd heeft mama 1 driftbui gehad die op en al 10 minuten geduurd heeft van begin tot eind. Ook in de crèche is alles goed verlopen. Oef! Het voelt zo goed aan. Ik heb eindelijk mijn zoontje terug. Ik heb hem zoooooooooo hard gemist, want door de drifbuien was er geen ruimte meer voor ontspannen dollen en lachen.
Hopelijk blijft het zo positief evolueren, want we kunnen weer samen lachen, grapjes maken en samen dingen doen. Hij helpt super goed met alles. En toch voel ik soms de spanning die in de lucht blijft rondzweven, omdat hij op elk moment misschien weer een driftbui kan krijgen, die ik misschien niet ga kunnen oplossen. Maar daar mogen we niet te veel aandenken. Genieten is wat er mij nu te doen staat, genieten van mijn kleine ventje!
Op het filpmje is een van zijn zware driftbuien te zien... gewoon om een beeld te geven van hoe het eraan toe gaat. Uiteraard grijp ik anders sneller/kordater in als hij slaat/roept (niet dat dat zo veel uithaalt maar bon), maar ik wou het even op film vastleggen, zodat de 'ongelovigen' onder jullie het ook eens zouden zien.
Ze zien elkaar graag zenne
Aan knuffeltjes, kusjes, troostende woorden, ingepakt worden in een dekentje... heeft ons musje geen gebrek, want grote broer neemt zijn rol heel ernstig op. Als ons musje dan al eens huilt in de auto herhaalt grote broer plichtsbewust de woorden: "oh zus, bijna thuis", m.a.w. "Je moet niet huilen zus, want we zijn bijna thuis." *Smelt*
Ons meisje is een echt wolkje... ze is ongelofelijk braaf, laat haar heel graag verzorgen en aankleden (een echt meisje dus), ze drinkt heel flink, slaapt heel braaf...
Zelfs 's nachts is ze ongelofelijk braaf, ze wordt jammerend wakker om te drinken en valt meteen daarna weer in slaap tot aan de volgende drinkbeurt. Wat een geluk hebben we toch met zo'n flinke meid.
Overdag kan ze soms de slaap moeilijk vatten, zelfs haar tutje biedt niet altijd de gewenste troost. Maar zet haar knuffelhondje tegen haar slaap en ze valt meteen als een blok in slaap! Echt heel raar.
Het wordt hoog tijd dat we eens werk beginnen maken van die zindelijkheidstraining... ok het weer is niet schitterend om onze peuter in sponzenshortje zonder pamper te laten rondlopen, maar daar is het nog wat te vroeg voor. Ik zal al blij zijn als hij overdag ook op het potje zou gaan, vooral popo op het potje zou een hele overwinning zijn. Stap 2 is dat hij zelf aangeeft wanneer hij op het potje moet en stap 3 is voor als het iets warmer wordt, want dan gaat de pamper uit.
Als alles meezit zal hij tegen 1 september *fingers crossed* zindelijk zijn!
Terwijl Koning Winter een mooi sneeuwtapijt aanlegt om morgen te kunnen sleeën, houden wij ons binnen, waar het "lekkel walm" is, op een creatieve manier bezig.
2 jaar en 3 maand is hij, mijn kereltje en af en toe oefenen we een beetje in boekjes als voorbereiding op de kleuterschool. En dat dat leuk kan zijn, dat zullen we geweten hebben
