Bij de geboorte was al snel duidelijk dat ons sprotje mama's neus en blonde haartjes heeft geërfd, maar met het 'groter' worden, begint ons sprotje meer en meer op zijn papa te lijken.
De mooie oogjes heeft hij duidelijk van de papa, ook de vorm van het hoofdje is identiek!
Ons sprotje leert elke dag bij, dat is zo leuk hé! Zo breidt hij zijn vocaal arsenaal uit en kan hij al eens een kreetje slaan van geluk bij het lachen.
De oog-handcoördinatie verloopt nog wat stroef en is vaak een 'trial and error', maar af en toe gaat bewust het juiste armpje de lucht in om de beestjes van het gymrekje te doen bewegen.
Hij is ook volop aan het oefenen om een echte tennissupporter te worden. Als hij op mijn buik ligt, beweegt hij zijn hoofdje constant van links naar rechts om alles te kunnen zien. Hij controleert deze beweging al heel goed. Zijn nekspiertjes worden met de dag sterker en dat merk je ook aan het vlotter en gecontroleerder worden van de hoofdbewegingen.
Hey Sabrina... herken je dit pakje nog? Het zit mij nu als gegoten, alleen zijn mijn beentjes nog net iets te kort... of het broekje een tikkeltje te lang!
Nu Amélie al op weg is om een echte dansster te worden, begint onzen Timo ook al wat danskriebels te krijgen. Alleen is het eerder een vorm van 'Tapdancing'.
Als je al wat groter bent, zal Amélie je denk ik met plezier haar danspasjes aanleren
Vandaag is ons sprotje 2 maand oud en normaal gezien kreeg hij vandaag zijn spuitjes... maar daar is hij (voorlopig) aan ontsnapt! Mama heeft onderweg namelijk autopanne gehad... helemaal alleen in de sneeuw met ons sprotje... maar dan heb je de vriendelijke en gedienstige mannen die de auto opzij helpen duwen en die zelfs hun warme camionette aanbieden om mama en zoon te verwarmen.
Gelukkig was onze dierenarts vandaag met verlof en heeft ze ons naar de garage gebracht en vervolgens naar huis. Nu is het wachten op het verdict van de garage... batterij?... transistor? ... iets anders?
Ons Timoke heeft morgen alweer een nieuwe afspraak bij de dokter, gelukkig, want de dokter heeft het heel druk. En deze keer gaat papa mee, aangezien hij voor taxi moet spelen ;-)
Al van bij de geboorte is ons sprotje gevoelig voor geluidjes. Hij draaide zijn hoofdje dan ook naar alle kanten. Al snel bleek dat hij opschrikt van iemand die hoest of als iemand zijn neus snuit.
Maar op 6 weken, is in Normandië duidelijk geworden dat hij doorslaapt zelfs wanneer er een bom ontploft (360° theater), maar dat hij wakker schrikt van een plastic zakje of van velcro
Sinds een goeie week begint hij ook opvallend meer rond zich heen te kijken. Zijn zicht is echt aan het verbeteren en hij volgt mama's bewegingen. Ook de mobiel en de babygym vind hij leuk. De beestjes van de mobiel volgt hij met zijn oogjes en naar de babygym kan hij blijven staren, zeker wanneer hij de beestjes door zijn bruuske armbewegingen laat bewegen.
Wanneer we het visuele combineren met een leuk geluidje hebben we zeker zijn aandacht: zie foto.
Het brabbelen gaat gewoon door... hij lacht soms zelfs met geluid. En als hij mama's gezicht op z'n kop ziet staan, moet hij ook lachen. De pamper verversen vind hij steeds aangenamer en vooral 's ochtends moet hij er hard om lachen. Het ideale moment van de dag om lekker gek te doen en een massage te geven.
Het badmoment wordt nu echt een genietmoment, zelfs het afdrogen vindt hij niet meer zo erg. Maar soms is het afdrogen hem net iets te veel en laat hij zijn sirene loeien
Vrijdag 9 november 2007 hebben we een bezoekje gebracht aan de collega's van mama. Voor deze gelegenheid heb ik me piekfijn uitgedost. Mama was heel blij om iedereen nog eens terug te zien, vooral haar klasje van vorig jaar. En wat zijn alle kindjes gegroeid!
Tijdens de herfstvakantie zijn we er met de familie op uitgetrokken... het was niet bij de deur, maar ons Timoke liet zich de lange reis welgevallen. Ook ter plekke, waar we elke dag meerdere monumenten, plaatsen, restaurantjes, enz. bezochten, liet ons bolleke zich zonder tegen te spartelen meerdere keren per dag uit de maxi-cosi tillen, in de draagmand of babybuidel zetten en weer terug.
Tijdens de vakantie is het me opgevallen dat onze kleine spruit meer en meer op zijn papa begint te lijken. Hij is zich ook volop aan het ontplooien. De nieuwe gezichten van Loïck en Guillaume boeiden hem uitermate, alsook elke nieuwe kamer waarin hij zich bevond. Het grote glazen dak van papa's auto is een ware attraktie. De brabbelgeluidjes en glimlachjes volgen elkaar steeds vaker op en hij 'praat' en 'antwoord' nu echt tijdens een gesprekje. Hij zit ook vaak braafjes in zijn relaxje rond te kijken, terwijl hij al 'areuhend' vertelt wat hij ziet.
Na 6 weken is er een eind gekomen aan de borstvoeding. Met pijn in het hart heeft mama de knoop moeten doorhakken. Het ging al twee weken moeizaam en ondanks alle 'hulpmiddeltjes' kwam er geen schot in de zaak. Op exact 6 weken heb je voor de laatste keer een flesje moedermelk gekregen en heb je nog een laatste keer aan de borst gelegen en dat alles in het mooie Normandië!
Het was echt een mooie ervaring om je de borst te geven... het waren intieme momentjes met ons tweetjes die we nu gaan vervangen door intense knuffelmomentjes
Hoewel ik het al wel had zien aankomen en je al een weekje aan het voorbereiden was door dagelijks 1 voeding te vervangen door poedermelk, hadden je darmpjes toch heel wat last met de vertering en de constipaties zijn daar het gevolg van... mijn kleintje toch, 'k wou dat ik je krampjes kon overnemen.
Ondanks de ongemakken, geniet je toch lekker van je flesjes, die je soms al helemaal alleen vasthoudt!
