Langs het strand eventjes vlug naar het centrum en ondertussen de bezienswaardigheden bekijken
De jachthaven ligt er verlaten bij... en onze boot kon er echt niet aanleggen
De weersvoorspellingen zijn niet zo bijster goed voor de namiddag dus gaan we al vroeg op pad om met de veerboot vanuit Breskens, Vlissingen te bezoeken. De reis verloopt goed en we meren aan bij het station. De "zonnebus" komt maar niet dus besluiten we te voet naar het centrum te gaan. Niet ver maar voor mensen met mobiliteitsproblemen toch minstens een dertig minuten. We lopen langs het strand en dat is wel naar de zin van onze hond die de ganse weg voor zich alleen heeft. We komen aan in de jachthaven en bereiken via een aantal pleinen het centrum... de tocht zit al goed in de benen. Tot onze ontgoocheling zijn de meeste winkeltjes op maandagmorgen gesloten. Enkel een paar grote warenhuizen die je ook bij ons hebt zijn open. We zijn moe en het is al een stukje na de noen. We beslissen om met de bus terug te rijden. Na wat zoeken en vragen vinden wij een bushalte. We dienen nog 20 minuten te wachten... we kunnen wat zitten dus dat is al iets. Plots merken we dat de bus naar Middelburg station zal rijden. Kleine paniek... even bevragen en ja hoor, de bus naar station Vlissingen ligt wat verder maar je dient nog 15 minuten te wachten. We wagen het er op en daar komt de busvrouw met een bus aangereden. De hond mag mee en dus zijn we gerust dat we weer de veerboot halen. Daar snauwt een "heel vriendelijke" vrouw ons toe dat we te laat zijn en de volgende boot moeten nemen. Met dank ook namens de Duitse toeristen die we de boodschap overmaken. Hongerig vallen we de plaatselijke snackbar binnen. Geen patat voor ons maar dan maar een simpel broodje... haastig opeten en hup weer de boot op. Een groepje zwaar gehandicapte mensen zit in rolstoelen naar de zee te kijken. Vol ontzag zien we de begeleiders hen met allerlei dingen helpen. We worden er stil van want zoiets doen verdient alleen maar oprechte bewondering. Is het van deze beelden of van het praatje met een Hollandse Zeeuwse vrouw die onze hond een schatje noemt en vertelt dat de hare juist gestorven is, ik weet het niet maar bij het uitstappen vergeet ik mijn dure fototoestel... Een paar tellen later staat een Duitse begeleidster naast mij en geeft mij het toestel terug. Danke is het minste wat ik zeggen kan. We stappen uit en eenmaal in de auto gaan de hemelsluizen open... Het wordt onmiddellijk echt herfstweer. Een fleesje is zeker op zijn plaats en ik ben blij dat ik het toch in de bagage heb meegenomen. Ja het weer is totaal omgeslagen maar we laten het niet aan ons hart komen... Morgen weer een dag om van te genieten
Nieuwvlietbad- Pedro sprint tegen een containerschip
Zeeland, juist buiten de grens gelegen maar toch ook zo anders dan bij ons. Hier aan zee geen lelijke gebouwen maar enkel natuur... duinen, aangeplante bomen langs fietspaden die de ganse kust bestrijken. Op het strand is het momenteel niet druk... en dus genieten wij van die extra ruimte. Het is boeiend om al die grote schepen juist voor je neus te zien voorbij varen op weg naar de Westerschelde? Het zonnetje doet haar best al komen er ook wat dreigende wolken over maar ze laten ons rustig genieten van een koffietje op het terras van een strandpaviljoen. Zo genieten wij met volle teugen van de rust en de prachtige natuur. De zee blijft boeien in elk seizoen, bij elk weertype.
Een zonnige woensdag is eindelijk de grote dag voor twee van mijn kleinkinderen. Het al zo lang beloofde varen met een luchtballon kan vandaag doorgaan. Met een bang hartje kijken ze toe hoe de ballon wordt uitgerold en hoe die zich nadien met gas vult. Dan is het tijd om samen met mama en papa in de korf te kruipen. En dan hup gaan ze zeer snel de lucht in en zweven ze over de huizen, de bomen, de Schelde.. Mensen en dieren lijken wel speelgoed. Het is lekker warm en o, zo rustig daarboven. Het is genieten voor groot en klein. Dank zij de goede zorgen van de ballonvaarder komen ze weer veilig op de grond en vieren dat met een hapje en drankje... weer een belevenis die nog lang zal bij blijven. Het was leuk al hadden de grootouders toch wat angst toen hun lievelingen opstegen en in de lucht verdwenen. Na zoveel enthousiaste verhalen moeten we een volgende keer misschien ook mee
Hallo hier sta ik te wachten op mijn eerste luchtdoop
De schoolvakantie is voorbij en met goede moed zijn de grote en kleine mensen uit de familie weer naar hun klassen gegaan. Eentje vond het plots toch niet zo fijn meer in het klasje met al die kindjes die aan het wenen waren en dus deed ze solidair mee. Het andere kleinkind vond het niet fijn dat ze gezien het mooie weer, buiten moesten spelen. Zij wou "leren" en eindelijk werken op school zoals haar oudere zus. Ze zal het volgend jaar dan eindelijk kunnen. Het valt ons op dat het merkelijk rustiger is in de kouter want de gezinnen gaan nu niet uit wandelen of fietsen. Wij genieten van onze nieuwe rust en genieten van een koffietje op ons zonnig terras. We werken wat of lezen rustig een boek en maken plannen voor een weekje vakantie...
03-09-2013, 21:48
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
bezoekje aan Vlissingen
