 |
|
|
| van dag tot dag |
|
|
BLOK BERICHTEN -->
| 01-11-2013 |
 1 november
|
|
Vandaag is het 1 november Allerheiligen...en uit respect voor onze geliefde familieleden en vrienden maken we tijd om hun graf te bezoeken, te versieren met bloemen en toch weer even stil te staan bij de grote leegte die velen van hen nalieten. Zo ook mijn moedertje die een jaar geleden stierf. Haar dood was voor haarzelf een bevrijding van heel veel lichamelijk lijden en ik voelde me ook dankbaar dat haar strijd gestreden was maar ze is nog steeds in mijn gedachten. Vaak hoop ik dat ik nog even kan bellen, kan bijpraten met haar zoals ik nu doe met mijn dochter. Even onze dagelijkse vreugdes, ergernissen, verdrietjes delen met elkaar. We deden dat zovele jaren. We vertelden van onze gerechten die we klaar maakten. Als ik alleen ben heb ik de neiging om soms met haar te praten, er is zoveel nog om te zeggen...
Daarom wil ik ook deze dag toch speciaal aan haar opdragen en ja, misschien meedoen met de "commerce"... al koop ik regelmatig een bloempje en zoek ik haar graf ook na Allerheiligen op. Mijn moeder is voor mij en de mijnen nog lang niet vergeten. En mijn vrienden die reeds gingen ook niet. Vandaag wil ik hen allen gedenken, eren, bedanken voor de fijne tijd samen...
|
01-11-2013, 21:45
|
|
|
|
|
|
BLOK BERICHTEN -->
| 29-10-2013 |
Sterke vrouwen
|
Het is nog geen vrouwendag maar vandaag moest ik bij het zien van mijn buurvrouw toch even denken dat hier in mijn straat heel wat sterke vrouwen wonen.
Twee vrouwen verloren hun man die aan een ongeneeslijke aftakelingsziekte leed. Elke dag opnieuw bleven ze hem verzorgen, trokken ze er op uit de rolwagen duwend, hem af en toe induffelen, knuffelen, helpen bij de kleine problemen... Zonder klagen deden ze verder en zorgden zij ook voor alle andere zaken en voor de kinderen.
Een andere vrouw maakte een zware scheiding mee die heel wat leed berokkende aan haar en haar gezinsleden. Ze hadden het een periode zeer zwaar maar stap na stap zijn ze er samen en onder haar leiding weer bovenop gekomen...
Een andere vrouw verloor onlangs haar man die de strijd tegen de kanker verloor. Haar staat nog een zware weg te gaan... verdriet en verlies doorworstelen is niet zo simpel.
En die jonge vrouw die geen handen heeft en zich toch moedig door het leven slaat. Elke dag zie ik haar met haar electrische rolwagen haar hond uitlaten in de kouter. Ze blijft lachen en tracht zo gewoon mogelijk te leven ook al is ze voor alles afhankelijk van anderen.
En de buurvrouw die nu haar grote tuin blijft onderhouden... ik zie ze zwoegen met de grote hoeveelheid bladeren een ganse namiddag lang zonder op te geven... vroeger deed haar man dit maar nu kan hij het niet meer en dus neemt ze gewoon de taak over...
En mijn vriendin die steeds voor iedereen klaar staat en die mij vandaag terloops zegt dat ze bij de mammografie een knobbeltje in haar borst vonden... ik schrik zeer erg maar zij bleef erg rustig. Ja ze moet nu nog onderzoeken ondergaan en dan zien wat er moet gedaan worden... is het goed of kwaadaardig? Ze wacht rustig af zonder al te veel doemdenken. Ze weet heel goed wat haar eventueel te wachten staat want zij was de steun en toeverlaat van haar andere vriendin die ze gedurende twee jaar door de behandeling trok...
Zij zijn vrouwen die nooit in de media komen, geen standbeeld krijgen maar gewoon als vrouw hun ding doen...
Voor mij verdienen ze een gouden ereteken, dat van STERKE VROUW...
29-10-2013, 21:14
|
|
|
|
|
|
BLOK BERICHTEN -->
|
storm
|
|
STORM... niet aan zee maar over het ganse land dus ook in Welle maar dit is geen excuus om niet te gaan wandelen. Pedro vindt het trouwens zeer leuk met dit weer. Geen mensen en geen warmte maar lekker veel nattigheid en modder om in te lopen. Tegen de wind in is het een ganse karwei om vooruit te geraken maar met de wind in de rug is het een zalig gevoel... ik lijk te kunnen vliegen. Ik geniet van het uitje maar denk toch ook aan mijn man die met zware pijn thuis op mij zit te wachten. Het leven is voor de ene mens toch veel zwaarder dan voor de andere. Machteloos toezien is soms even erg als het ondergaan. De kinderen blijven vandaag thuis dus genieten we met zijn tweetjes van de koffie. Met een boekje of E-reader in de zetel horen we de wind om het huis gieren... tegen de avond neemt het natuurgeweld af en als ik voor de avondwandeling buiten ga kijk ik tegen een mooie kleurrijke avondhemel aan... Mag ik dan even denken dat simpele dingen vaak een mooi en diep geluksgevoel geven...
 29-10-2013, 20:17
|
|
|
|
|
|
BLOK BERICHTEN -->
| 26-10-2013 |
kletsen onder vrienden
|
Na een drukke vrijdag heb ik s'avonds toch nog een afspraakje... met mijn jonge-oud collega's...om weer even bij te praten. Natuurlijk hoort daar een hapje en een drankje bij...al zal hapje wel wat klein uitgedrukt zijn voor een rijkelijke gourmet en lekker dessert maar vooral het bijpraten over alles en nog wat is o zo fijn. We zwermden wat uit maar elke keer als we samenkomen voelt het goed aan. Vol grappige, trieste
eigenaardige anekdotes rijden we een tijdje na middernacht, moe maar voldaan, weer naar huis. De volgende dag moet de partner heel wat aanhoren en zo kan ik nog eens nagenieten van de leuke avond. Ik zie al uit naar de volgende.. bedankt mensen dat ik als oude "knar" nog steeds mag deelnemen.
|
26-10-2013, 19:12
|
|
|
|
|
|
BLOK BERICHTEN -->
| 23-10-2013 |
|
|
Woensdag...een schuchter zonnetje en weer een beetje meer moed om er tegenaan te gaan. Gisteren heb ik mijzelf uitgeput door te koken, hutsepot, groenten diepvriezen, appelmoes maken.... het heeft geholpen om mij lichamelijk zo moe te maken dat ik goed geslapen heb. Mijn man daarentegen heeft nog steeds heel veel pijn en dat vreet aan mij want machteloos moeten toekijken is niet zo aangenaam.
Vol goede moed ben ik vandaag gaan shoppen, allez ik ben om een lange broek gegaan bij MEXX... alleen daar vind ik een broek naar mijn maat. Blij met mijn aankoop kwam ik thuis en kwamen de kleinkinderen even langs... de hutsepot heeft hen ook gesmaakt.
Na het eten was het tijd voor een stevige wandeling. Ik had niet gedacht dat deze mooie tocht zou verstoord worden door twee Jack Russels die mijn lieve hond te lijf gegaan zijn. Vier beten, een verbrandde hand en knikkende knieën, later kan ik weer naar huis. Het huilen stond me nader dan het lachen want ik heb toch nog steeds angst voor kleine honden na een vroegere beet. Dat mijn trouwe hond mij in bescherming nam deed me echter wel deugd en ik heb hem dan ook eens extra geknuffeld.
Thuis werd ik door mijn lieve, beste vrienden verrast. Ze hadden gehoord van mijn dipje en stuurden mij een prachtig bloemstuk om mij op te beuren. Dat blijk van vriendschap en vooral hun lieve boodschap, hun bezorgdheid heeft mij echt deugd gedaan. Ik weet, ik sta er niet alleen voor, ik heb nog goede vrienden.
|
23-10-2013, 16:37
|
|
|
|
|
|
BLOK BERICHTEN -->
|
woensdag...
|
Woensdag...een schuchter zonnetje en weer een beetje meer moed om er tegenaan te gaan. Gisteren heb ik mijzelf uitgeput door te koken, hutsepot, groenten diepvriezen, appelmoes maken.... het heeft geholpen om mij lichamelijk zo moe te maken dat ik goed geslapen heb. Mijn man daarentegen heeft nog steeds heel veel pijn en dat vreet aan mij want machteloos moeten toekijken is niet zo aangenaam.
Vol goede moed ben ik gaan shoppen, allez ik ben om een lange broek gegaan bij MEXX... alleen daar vind ik een broek naar mijn maat. Blij met mijn aankoop kwam ik thuis en kwamen de kleinkinderen even langs... de hutsepot heeft hen ook gesmaakt.
Na het eten was het tijd voor een stevige wandeling. Ik had niet gedacht dat deze mooie tocht zou verstoord worden door twee Jack Russels die mijn lieve hond te lijf gegaan zijn. Vier beten, een verbrandde hand en knikkende knieën, later kan ik weer naar huis. Het huilen staat me nader dan het lachen want ik heb toch nog steeds angst voor kleine honden na een vroegere beet. Dat mijn trouwe hond mij in bescherming nam deed me echter wel deugd en ik heb hem dan ook eens extra geknuffeld.
Thuis werd ik door mijn lieve, beste vrienden verrast. Ze hadden gehoord van mijn dipje en stuurden mij een prachtig bloemstuk om mij op te beuren. Dat bljk van vriendschap en vooral hun lieve boodschap, hun bezorgdheid heeft mij echt deugd gedaan. Ik weet ik sta er niet alleen voor, ik heb nog goede vrienden.
|
23-10-2013, 16:28
|
|
|
|
|
|
BLOK BERICHTEN -->
| 20-10-2013 |
een rotdag...
|
Zondag, mooi en rustig weder en ik ijverig in de weer want ik verwacht bezoek en heb een aantal nieuwe hapjes uitgedacht. Ik haast me om alles tijdig klaar te hebben zodat de keuken weer netjes is als het bezoek komt... De cava staat klaar, de glazen mooi gepoetst maar om 11.45 u is er nog niemand komen opdagen, om 12 u ook niet. We hebben dan maar zelf de schotel gedeeltelijk opgegeten... Waren ze de afspraak vergeten? In elk geval het zat met echt hoog en het deed me pijn... zoveel werk voor niets. Normaal zou ik dat luchtig opnemen maar nu voelde het aan alsof een veer brak en alle ellende er even via deze druppel uit moest. De pech van de laatste weken heeft me dan toch getackeld en ik voelde me de ganse dag zowel fysiek als psychisch zeer slecht. Morgen is er weer een dag en kan ik er misschien nog iets positiefs in zien maar vandaag is het wat mij betreft, en ondanks het mooie weer een echte ROTDAG
|
20-10-2013, 18:58
|
|
|
|
|
|
BLOK BERICHTEN -->
| 19-10-2013 |
|
Seniorennet ken ik al een tijdje omdat ik graag de zeer nuttige info lees die er inzake genealogie wordt gegeven . Heel wat mensen hebben een uitgebreide kennis en zijn niet te beroerd om iedereen te helpen die om informatie vraagt. Mijn bijdrage is maar beperkt. Onlangs stelde ik een vraag en een lieve dame hielp me aan heel wat afstammelingen en hun gegevens. Zij mailde mij ook nog eens terug en ik voelde me onmiddellijk met haar verbonden al weet ik niet wie ze is, waar ze woont enz. Soms klikt het met mensen alleen op basis van het geschreven woord.
Na het familiefeest heb ik van een aantal familieleden gegevens bekomen wat ik natuurlijk echt fijn vond. Zo blijft de stamboom up tot date. Nu nog een aantal "vermisten" opsnorren een wat weetjes verzamelen en een twijgje is klaar.
Dan volgt de rest natuurlijk ook en zo blijft een mens bezig maar het is een fijne hobby
|
19-10-2013, 00:00
|
|
|
|
|
|
BLOK BERICHTEN -->
| 11-10-2013 |
|
|
Een wat trieste herfstdag met af en toe een fikse regenbui... de koeien in de wei laten het niet aan hun hart komen en kijken rustig toe hoe die mensen hun leefomgeving danig overhoop halen. Ze graven rustig verder, vegen met de stofzuiger af en toe de modder van de baan zodat wij fietsers en wandelaars onze nek niet breken in de vuile brei die op de weg ligt. Veel volk is er vandaag niet te zien en dus genieten Pedro en ik ten volle van onze wandeling. We zien wel geen hondenbaasjes en honden en maken geen praatje met hen maar daar tegenover staat dat Pedro rustig in het gras kan lopen, de mais kan keuren enz... ja "alles hebt zijn voordeel en nadeel" zei eens iemand.
Vandaag ook voetbal, Kroatie tegen Belgie met als inzet spelen in Brazilie. Ik zie dat diverse wijkbewoners al meedoen met de voetbalgekte die aan mij zeker zal voorbij gaan. Het is toch een fenomeen dat mensen zo graag bij een evenement betrokken zijn maar verder erg gesteld zijn op hun privacy en weinig meer voelen voor het verenigingsleven. Ook de bib stelt zijn ruimte open voor een gezamelijk bekijken van de match...zelf zou ik nooit naar de leeszaal hiervoor want thuis zit je toch knusser al zal ik zeker niet kijken. Of ze winnen of niet blijft voor mij gelijk er zijn belangrijker dingen dan een match maar ook de mannen mogen hun pleziertje hebben zeker.
|
11-10-2013, 19:34
|
|
|
|
|
|
BLOK BERICHTEN -->
BLOK BERICHTEN -->
| 07-10-2013 |
drukke zaterdag
|
| Vandaag wordt het een drukke dag die begint met een bezoekje aan de dokter... gewoon de jaarlijkse griepprik halen maar je bent toch vlug een uurtje kwijt. Om 13.30u word ik al verwacht in Serskamp voor het huwelijk van de dochter van een vriendin. Ik ben nog juist op tijd om een stralende, mooie, jonge bruid en bruidegom te zien voorrijden in oude jaguar. Ze zien er zo gelukkig uit en het zonnetje laat ze ook echt schitteren. Het werd een prachtige dienst met veel animo van de aanwezigen en een diaken die een prachtige dienst leidde. Ik heb er echt van genoten. Na de bruiloft nog wat oude vrienden en kennissen gezien en wat bijgepraat en dan als de bliksem naar huis voor een dagelijkse wandeltocht met de hond. Nadien is het tijd om samen met mijn dochter het familiefeest van onze naamgenoten bij te wonen. Ik hoop stilletjes dat ik nog heel wat gegevens kan vergaren voor onze stamboom... de identiteitsgegevens van de laatste telgen van de familie kan ik immers alleen van de betrokkenen krijgen en dus noteer ik ijverig hun emailadressen, telefoons enz. De foto's van het feest zullen mijn stamboom ook meer kleur geven. We zitten aan tafel met een verre neef en hebben er een zeer aangename babbel over reizen in Nieuw Zeeland... de moeite waard. Voor we het weten is het al na middernacht en moeten we toch naar huis. Een groot deel van de familie zal wel de nacht door vieren maar morgen wachten er nog aktiviteiten. 't werd een fijne dag |
07-10-2013, 00:00
|
|
|
|
|
|
BLOK BERICHTEN -->
BLOK BERICHTEN -->
|
nog niet vergeten...
|
Als je al een paar jaartjes op pensioen bent wordt je wereld wel wat kleiner. Collega's zie je niet zoveel meer, mensen die je in de werkkring regelmatig zag en waarmee je vergaderde zijn er ook niet meer om een praatje mee te doen... vrienden wonen vaak heel wat verder van je woonplaats en verplaatsingen stel je om allerlei redenen vaak wat uit zodat die contacten toch ook in aantal minderen. Gelukkig is er email al zijn al onze leeftijdsgenoten niet meer mee of hebben ze een hekel aan de pc en de anderen hebben het al zo druk dat ze s'avonds niet extra willen mailen, ze krijgen er overdag al meer dan genoeg.
Maar dan komen er toch een aantal berichtjes van mensen die je laten weten dat hun dochter gaat huwen... zijn die kinderen ook al zo oud? Hoor je dat de collegaatjes je toch nog eens willen uitnodigen om bij te praten, belt een vriend om zijn problemen met een van de kinderen met jou te mogen delen, krijg je een leuke telefoon van een beste vriendin die je haar reiservaring wil vertellen... Plots zijn er zoveel nieuwtjes die je dan samen bij een koffietje nog eens kan doornemen... Er wordt gedacht aan zieke vrienden, vrienden die wat down zijn, het moeilijk hebben en aan hen die in een heerlijke periode zitten. Wij zijn blij dat we deelgenoot mogen zijn van zoveel en dat we door heel wat mensen nog 'niet vergeten zijn' |
01-10-2013, 00:00
|
|
|
|
|
|
BLOK BERICHTEN -->
BLOK BERICHTEN -->
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
