the story of Daryl Wheatfall Dit is een weblog over Daryl Wheatfall, een onschuldige Afro-Amerikaanse terdoodveroordeelde die sinds 1991 vecht voor zijn leven op de Texaanse dodengang. Hier vind je informatie over zijn strijd voor gerechtigheid, het leven op de dodengang
en de doodstraf in Texas. De auteur van dit weblog is Marjan. Daryl en ik zijn sinds 1994 bevriend.
30-08-2010
eerste berichtje uit Texas
29 augustus 2010, 16u
Terug in Houston. De TV staat aan en ik zit lang uitgestrekt in een heerlijke ouderwetse zetel, nog niet helemaal bekomen van mijn jetlag en naar binnen gevlucht voor de afschuwelijke warmte buiten (33°). Vandaag is de vijfde gedenkdag van de orkaan Katrina die New Orleans verwoestte. In het nieuws een speech van Obama die naar New Orleans vloog om deze dag te herdenken. Het is voor mij een beeld van contradicties dat symbool staat voor het Amerika van vandaag. Enerzijds hebben de Amerikanen Barack Obama, een Afro-Amerikaanse man, verkozen tot president van hun land. Dit feit op zich is ongelofelijk. We hoeven niet ver terug te gaan in de geschiedenis van Amerika, slechts een paar decennia, om te beseffen hoe geweldig deze verkiezing op zich is. Altijd als ik Obama op televisie zie flits deze gedachte door mijn hoofd. Hij belichaamt de hoop dat het er in Amerika niet meer toe doet of je blank of zwart bent. Maar anderzijds is de segregatie, het racisme nog steeds doordrongen in de Amerikaanse samenleving niet in het minst in het rechtssysteem. De voornaamste slachtoffers van Katrina waren niet voor niets de armere zwarte bevolking en het was niet zonder reden dat de hulp van de federale overheid, toen nog onder bewind van Bush, zo traag op gang kwam. Vandaag, vijf jaar laten zijn in deze buurten nog steeds niet alle huizen, scholen en ziekenhuizen heropgebouwd.
Gisteren was nog een gedenkdag. De verjaardag van doctor Martin Luther King Jrs bekendste speech I have a dream. De droom van King mag dan al een stapje dichter bij de realiteit staan met de verkiezing van Obama, gerealiseerd is hij nog niet. I have a dream is door iedereen gekend. Daarom hier een ander stukje King ter inspiratie voor onze politiekers in België. Ik vond het terug in een boekje dat ik vandaag van Dave kreeg Nonviolent people.
As long as there is poverty in the world I can never be rich, even if I have a billion dollars. As long as diseases are rampant and millions of people in this world cannot expect to live more than twenty-eight of thirty years, I can never be totally healthy even if I just got a good checkup at Mayo Clinic. I can never be what I ought to be until you are what you ought to be. This is the way our world is made. No individual or nation can stand out boasting of being independent. We are interdependent.
An individual has not started living until he can rise above the narrow confines of his individualistic concerns to the broader concerns of all humanity. Every man must decide whether he will walk in the light of creative altruism or the darkness of destructive selfishness. The ultimate measure of a man is not where he stands in moments of comfort and convenience, but where he stands at times of challenge and controversy. The true neighbor will risk his position, his prestige, and even his life for the welfare of others. In dangerous valleys and hazardous pathways, he will lift some bruised and beaten brother to a higher and more noble life.
Het is goed om terug in Texas te zijn. Dave zien op de luchthaven is een heel klein beetje thuiskomen. Vanavond zie ik de rest van de familie terug. Ook Blackie heb ik ondertussen al gehoord aan de telefoon en die is ook weer op post om me overal naartoe te rijden. Gisteren ben ik om acht uur in slaap gevallen, vannacht om vier uur weer wakker geworden van de honger en me op de ontbijtgranen gestort om daarna nog een klein beetje verder te doezelen tot ik om acht uur gewekt werd door de wekker met het geluid van kerkklokken (ik slaap in de gastenkamer van de Maryknoll broeders, met inclusief een hemelse wekker). Na deze iets wat bizarre nacht ben ik met Dave meegegaan naar een misviering waar hij een lezing moest geven over Dominique. Het leek me een goed begin van mijn twee weken hier in Texas en Daves lezing was zoals steeds weer inspirerend. Morgen ga ik naar Livingston voor mijn eerste tweedaagse bezoek aan Daryl (2 keer 4 uur) en blijf ik de nacht daar slapen. Ik kijk er ontzettend naar uit al zorgt het ook steeds weer voor heel wat spanning en zenuwen. Death row is simpelweg een vreselijke plaats om naartoe te gaan. Maar het weerzien met Daryl maakt veel goed.
Ik hou jullie verder op de hoogte van het reilen en zeilen hier in Texas.
Op 28 augustus vertrek ik eindelijk terug naar Texas om Daryl te gaan bezoeken. Het heeft langer geduurd dan oorspronkelijk gepland maar mijn vliegtuigticket is geboekt en mijn 'special visit' voor augustus en september zijn gereserveerd. Op 10 september keer ik terug. Ik hou jullie zeker op de hoogte met af en toe een reisverslag. Hou dit blog dus maar in de gaten. Ondertussen is Richard Reyna eindelijk bij Daryl geraakt. Daryl's advocaat heeft, niet geheel onverwacht, weer erg lang op zich laten wachten om het nodige papierwerk in orde te brengen zodat Richard op bezoek kon. Zowel Richard als Daryl waren heel erg enthousiast over hun eerste ontmoeting! Ook Blackie, Daryl's jeugdvriend, heeft eindelijk na 10 jaar de stap gezet om Daryl opnieuw te gaan opzoeken in de gevangenis. Het boek waarvan sprake in mijn vorig berichtje had ik voor Daryl laten opsturen maar het werd op de censuurlijst geplaatst. Daryl heeft het helaas niet mogen lezen. In zijn laatste brief schreef hij nog dat er nu overal camera's zijn geplaatst zodat alles wordt geregistreerd. De camera's zijn een gevolg van het binnensmokkelen van GSM's door bewakers. Met de camera's hoopt de directie de smokkel tegen te gaan. Maar de gevolgen voor de gevangenen zijn groot. Elke stap die ze zetten wordt geregistreerd. En omdat de bewakers nu zo gecontroleerd worden wordt elke regel extra strict toegepast. Daryl was er niet over te spreken.
Terug van weggeweest na een deugdoende vakantie. En ik had goede vakantielectuur meegenomen! Na mijn lezingen krijg ik wel eens de vraag: waarom schiet Texas er zo bovenuit, wat maakt Texas zo anders? Het boek dat meereisde naar Frankrijk biedt een ongelofelijk inzicht in de geschiedenis van het gevangeniswezen en het strafrechtssysteem in Texas: Texas Tough van Robert Perkinson. Absoluut een aanrader voor wie zich verder wil verdiepen. Het boek legt haarfijn uit hoe de slavernij, na de officiële afschaffing ervan, werd verder gezet in het gevangenissysteem in Texas met het systeem van 'convict leasing' waarbij (doorgaans zwarte en Mexicaanse) veroordeelden tot dwangarbeid werden gedwongen op plantages van rijke grootgrondbezitters. Het boek legt ontegensprekelijk het racisme bloot dat, ook na de adschaffing van de 'convict leasing', het rechtssysteem in Texas tot op heden kleurt. Een boek dat je kippenvel doet krijgen. Op deze link vind je meer info: http://texastough.com/aboutbook/ Ik heb het boek zelf gekocht bij Waterstones in Brussel.
Wat is het een tijd geleden dat ik nog de kans had om wat te posten op mijn blog. Het is heel erg druk geweest de voorbije weken met het geven van lezingen maar vanaf nu is er weer even adempauze tot na de grote vakantie.
Daryl stelt het goed. Hij zit ondertussen gelukkig terug op level 1wat het leven een heel klein beetje dragelijker maakt. Richard Reyna is ondertussen aan de slag gegaan. Hij heeft nog steeds Daryl zelf niet kunnen bezoeken omdat hij wacht op papieren die Daryls advocaat in orde moet maken zodat hij de toestemming heeft. Morgen zou dit hopelijk in orde moeten zijn!
Bijgesloten foto's wou ik jullie niet onthouden. Ze werden in 2009 genomen door het Texas Department of Criminal Justice als reactie op een Public Information Request ingediend door advocate Yolanda Torres. Meer foto's vinden jullie op haar website: http://www.yolandamtorres.com/tdcj-unit-photos Je ziet de cellen op de Polunsky Unit, de kooi waarin ze worden gelucht, de douchecel, enzovoort. Het geeft een goed zicht op de schrijnende omstandigheden waarin Daryl al meer dan tien jaar moet zien te overleven.
Neem even de tijd om onderstaand bericht te lezen van mijn vrienden in Austin van het Texas Moratorium Network. Op 15 juni is de executie gepland van David Powell. David werd in 1978, jawel je leest het goed, 1978, ter dood veroordeeld voor de moord op een politieagent. Hij zit ondertussen 32 jaar op de dodengang en is uiteraard niet meer de man die hij was toen hij de moord pleegde. Hieronder vind je zijn verhaal. je kan David helpen door de petitie te tekenen of een brief te schrijven aan de gratiecommissie!
Aan de slag!
Marjan
Dear supporter of Texas Moratorium Network,
We are working with the attorneys and supporters of David Powell on a campaign to stop his execution now set for June 15, 2010. He was convicted in Austin, which many people believe is the most progressive city in Texas. We are asking the district attorney in Austin to reflect the values of the community and ask the convicting court to withdraw the execution date for David Powell.
We plan to deliver a printout of all the petition signatures in person, but the moment you sign, an email with your name and message will be sent to Rosemary Lehmberg. Right now we have about 1,200 signatures. We need more.
Screening of Film Saving David Powell Thursday, June 3, at 8PM at Cherrywood Coffeehouse in Austin 400 East 38 1/2 Street
David Lee Powell, convicted and sentenced to death in 1978 for the murder of Austin Police Officer Ralph Ablanedo, is scheduled to be executed in Huntsville on June 15, 2010.
In other words, they will be celebrating the death of David Lee Powell.
The Austin Police flooded the courtroom with up to 100 uniformed officers every time David Lee Powell was sentenced, showing the jury that they lived for his death. Now, 32 years after the first trial, even though many officers were not even born when this crime occurred, the torch has been passed.
The Police Association is out of step with the community that its members serve. As police officers, the members of the Association serve with dignity and honor and provide a critical and much appreciated service to the community. As people who celebrate the death of another person, out of some sense of getting even, they bring dishonor to themselves and Austin. Though they will not string David Powell up in a tree, the revelry they plan conjures up those haunting images.
There has been a spirited movement to try to halt Davids execution, spearheaded by a group calling themselves Let David Live. The idea that, after 32 years of living in desperate conditions on Death Row, after his case has been reversed twice, the State of Texas still means to execute this man is intolerable to many people in Travis County. Those people have mobilized to flood the DAs office with letters and calls, asking her to withdraw the death warrant.
David is an extraordinary human being, as the video Saving David Powell and his website will attest. See Davids story at
David held all the promise and hope of the gifted college student that he was in the late 60s. He was an idealist who fell into using methamphetamines, became addicted, and lost his way. By 1978, he was struggling inside a deep speed psychosis, and in this state frightened and paranoid -- he killed Ralph Ablanedo after a traffic stop. David has expressed deep remorse, managed to find ways to invest his life with meaning, served innumerable needs of others on Death Row, teaching and mentoring scores of people, and apologized to Officer Ablanedos family. Except for the terrible murder of Officer Ablanedo, David has no history of violence, before or after this incident even during his 32 years on Death Row.
The public needs to know that the man they are killing has moved in the direction of redemption for three decades and is an immensely valuable and productive human being. They should know that, in the waning years of the death penalty in the history of our country, they are putting to death a man who is utterly unworthy of execution and indisputably worthy of life. They should know that putting David Powell to death is as much a testament to the non-viability of the death penalty as is the execution of people who have been wrongfully convicted.
And the people of Travis County, the most progressive county in Texas, need to know that they are supporting a policy of vengeance instead of true justice.
David has expressed remorse for his actions in 1978. Because of the sincerity of his remorse and the compassionate life he has led while on death row, David deserves to have his sentence commuted from death.
If David Powell is executed, he will be the 460th person executed in Texas since 1982 and the 221st person executed since Rick Perry became governor. He will be the 13th person executed in Texas in 2010.
(bericht van Amnesty International Vlaanderen www.aivl.be )
Troy Davis werd in 1991 ter dood veroordeeld voor de moord op een politieagent. Bijna twintig jaar later zit hij nog steeds in de dodencel, terwijl er twijfel is of hij werkelijk schuldig is.
Er is nooit fysiek bewijs gevonden tegen Troy Davis en zeven van de negen ooggetuigenverslagen blijken niet te kloppen. Ooggetuigen beweren onder druk te zijn gezet door de politie om Troy als dader aan te wijzen.
Troy is al verschillende keren bijna geëxecuteerd. Eenmaal is zijn executie minder dan twee uur voor deze zou plaatsvinden een halt toe geroepen. Op 27 april 2010 besliste een federale rechter in Savannah, Georgia uiteindelijk dat Troy Davis een nieuwe hoorzitting krijgt op 23 juni. Amnesty International wil dat deze hoorzitting eerlijk verloopt.
Geef jouw gezicht aan gerechtigheid
Amnesty maakt momenteel een gigantische foto van Troy Davis, samengesteld uit duizenden kleine fotos van mensen die gerechtigheid willen voor Troy. Je vindt de foto op de tweetalige website (Eng-Fr) http://soutenonstroydavis.amnesty.fr De foto zal wereldwijd op verschillende locaties te zien zijn. Zo voeren we de druk op de Amerikaanse Justitie op en betuigen we onze steun aan Troy en zijn familie.
Stuur een digitale foto van jezelf in en let daarbij op het volgende:
De foto moet een afbeelding van jezelf zijn (geen groepsfotos of foto's van huisdieren).
Zorg dat het een horizontale foto wordt.
Probeer vooral je gezicht te laten zien alleen hoofd en schouders.
Tip: schrijf op een blad I lend my face to justice (ik geef mijn gezicht voor gerechtigheid) en houd dat ter hoogte van je kin tijdens het nemen van de foto.
Agemene voorwaarden: met het verzenden van je foto naar ons, geeft u Amnesty International toestemming jouw foto te gebruiken voor materiaal, zowel print als elektronisch, voor alle acties van Amnesty International voor Troy Davis.
Elke paar dagen wordt het mozaïek van Troy Davis geüpdate met nieuwe gezichten. Ga ook op zoek naar jouw foto. Help ons de solidariteitsbeweging voor gerechtigheid voor Troy Davis groter te maken en stuur deze actie naar vrienden, familie en andere contacten via e-mail, twitter, blog, enz.
De eerste schijf van 5000 dollar is vorige week overgeschreven en Richard is nu echt van start gegaan met de voorbereidingen van het onderzoek. Een aantal getuigen uit Daryls zaak heeft hij ondertussen kunnen localiseren en hij heeft een eerste keer gepraat met Daryls vader, zijn broer Regi en met Blackie, Daryls jeugdvriend. Begin volgende week gaat hij langs Daryls advocaat om de nodige papieren in orde te brengen zodat hij Daryl kan gaan opzoeken in de gevangenis.
Nu maar duimen dat er iets waardevols en bruikbaars uit het onderzoek naar boven komt!!
De locatie van mijn lezing voor Vormingplus in het kader van Kaffee Detinee van aanstaande vrijdag 7 mei gaat NIET meer door in de hulpgevangenis van Leuven. Het beschikbare zaaltje was te klein voor het aantal inschrijvingen. De lezing zal doorgaan in het ACW-gebouw op de Bondgenotenlaan van 19u15 tot 21u15.
Dinsdagavond was ik door Vormingplus uitgenodigd om te komen vertellen over Daryl en de doodstraf in Texas tijdens een gespreksgroep in de gevangenis van Leuven Centraal. Twee weken geleden had ik al deelgenomen, samen met 9 anderen buitenlui en hetzelfde groepje van gedetineerden als dinsdag, aan een gesprekstafel in de gevangenis. In kleine groepjes van 4 (twee mensen van buiten de gevangenis en twee mensen van binnen de gevangenis) praatten we telkens een twintigtal minuutjes rond een bepaald thema, daarna schoven we door. De opzet van de gesprekstafel was bruggen te slaan tussen het leven binnen en buiten de gevangenis, vooroordelen en angst weg te nemen, begrip te creëren. Het klinkt voor sommigen misschien vreemd maar ik heb ontzettend genoten van die avond. Niet dat ik zoveel feitelijke zaken heb bijgeleerd over het leven in de gevangenis. Mijn studies criminologie en mijn jarenlange correspondentie met Daryl zullen hier wel voor iets tussen zitten. Maar ik heb ontzettend veel deugd gehad van het warme, intermenselijk contact. De openheid, het zich kwetsbaar durven opstellen, het zelfbewustzijn ook van hun situatie maar ook van hun daden en de gevolgen. Het was zo verrijkend en bovenal zo menselijk. Er zaten die avond geen 9 gedetineerden en 10 burgers aan tafel maar gewoon 19 mensen met dezelfde dromen en verwachtingen in het leven, eenzelfde nood aan liefde, aan vrienden en familie, aan perspectief in het leven. Alleen is het bij 9 van hen op een bepaald ogenblik even grondig misgelopen. Maar het maakt hen niet minder mens. Ook zij waren ooit buitenlui die nooit hadden gedacht ooit in de gevangenis te belanden. Hoewel die avond mij deugd heeft gedaan heb ik om dezelfde reden ook lang wakker gelegen alvorens in slaap te vallen. Het had me opstandig gemaakt en de zin/onzin van gevangenisstraffen spookte weer door mijn hoofd. Op één na zaten ze allemaal voor een levensdelict en dus minimaal 10 jaar in de gevangenis. Maar tien jaar, ik hoor het zovelen zeggen. Mij lijkt één dag opsluiting al verschrikkelijk. Uiteraard moet er een straf volgen op een delict en niet in het minst wanneer een mensenleven wordt ontnomen. Maar wat moet het doel zijn van die straf? Zijn we als maatschappij niet verplicht om er voor te zorgen dat wie een misstap begaat, na zijn straf, een eerlijke tweede kans moet krijgen? En dat die straf op zich ook een zinvolle invulling krijgt net om er voor te zorgen dat er geen volgende misstap komt? Mensen opsluiten op zich verandert niets aan de onderliggende oorzaken waarom bij iemand ooit de stoppen zijn doorgeslaan. Als ik het goed heb begrepen waren er slechts twee psychologen voor 300 gevangenen. Werken in de gevangenis kon voor ongeveer 25% van de mannen wegens gebrek aan werk. Een loon? Als ik goed reken kwamen ze met een voltijdse job aan een kleine 300 euro per maand, niet eens genoeg om de interest op hun schulden af te betalen. Schulden die ze allemaal hebben door de burgerlijke partij en de gerechtskosten tenzij ze konden rekenen op familie of zelf een klein kapitaal hadden gespaard vóór de feiten. Maar hoe kan je spreken van een nieuwe start na een lange gevangenisstraf als je buiten wordt gezet met een rugzak vol schulden of een onderliggende problematiek die niet werd aangepakt? Zijn er dan echt geen manieren om er voor te zorgen dat zowel de nabestaanden of slachtoffers krijgen waar ze recht op hebben zonder dat dit een nieuwe start hypothekeert? Ons strafsysteem is verre van perfect en er is nog een hele lange weg te gaan. Toch is het niet mijn pessimisme dat het heeft gehaald na deze avond. Er gebeuren zeker ook positieve dingen in de gevangenis niet in het minst door organisaties zoals Vormingplus of De Rode Antraciet die vol overgave trachten een zinvol traject af te leggen met de gevangenen. Maar bovenal kreeg ik een glimp te zien van 9 kwetsbare maar tegelijk veerkrachtige, zelfbewuste mensen waarvan ik overtuigd ben dat ze voldoende wilskracht hebben om met de nodige begeleiding hun beproeving tot een goed einde te brengen.
Ik was dan ook blij dat ik vorige dinsdag terug naar de gevangenis mocht gaan om in diezelfde groep over Daryl te gaan vertellen. Hoewel, niet zonder enige schroom. Ik worstelde er ook wat mee. Hoe ga je vertellen over iemand op de dodengang in Texas aan mensen die zelf in de gevangenis zitten, zonder afbreuk te doen aan de moeilijke situatie waarin zij leven. Ik wou allerminst de boodschap geven dat het in Texas allemaal veel erger is dus dat zij zich gelukkig mogen prijzen. Maar het werd opnieuw een boeiende avond en een leerrijke interactie. Hun oprechte appreciatie voor mijn engagement was hartverwarmend. Het relaas van mijn ontmoetingen in Leuven-Centraal vertrekt dit weekend nog per brief naar de Polunsky Unit samen met de boodschappen die ik Daryl moest overbrengen. Een verbondenheid tussen gevangen over de oceaan heen. Daryl zal dit ongetwijfeld heel erg fijn vinden
Oprechte dank aan de mannen en aan Vormingsplus voor deze kans. Ik ben weer een rijker mens.
Op 7 mei 2010 geef ik een lezing in het kader van Kaffee Detinee. De lezing gaat door van 19u15 tot 21u15 in de Hulpgevangenis van Leuven (Maria Theresiastraat). Iedereen is van harte welkom. De toegangsprijs bedraagt 3 euro en gaat volledig naar Daryl. Je kan ter plaatse betalen maar je dient wel op voorhand in te schrijven bij Vormingplus Oost-Brabant gezien de plaatsen beperkt zijn. Meer info en het online inschrijvingsformulier vind je via onderstaande link:
Ik was helaas een aantal dagen out wegens ziekte waardoor ik jullie niet op de hoogte kon stellen van de afloop in de zaak van Hank Skinner. Ik ga ervan uit dat de meeste het goede nieuws ondertussen zelf al wel gehoord hebben maar voor diegenen die het nog niet weten: Hank heeft op het allerlaatste nippertje (op minder dan een uur van zijn executie) uitstel van executie gekregen van het Hooggerechtshof. Dit is uiteraard geweldig goed nieuws!
Maar het houdt helaas nog niet in dat het DNA zal worden getest. De beslissing is enkel genomen omdat het Hooggerechtshof meer tijd nodig had om de zaak te bekijken. Hoe dan ook leeft Hank nog en dat op zich is fantastisch nieuws. Niet in het minst voor zijn vrouw Sandrine.
Een klein wonder is geschied!! In Harris County, het hol van de leeuw, waar de meeste doodstraffen van Texas werden uitgesproken en waar ook Daryl werd veroordeeld, heeft een verkozen rechter de doodstraf ongrondwettelijk verklaard. Dit heeft verder geen gevolg voor andere zaken maar het duidt, als je het mij vraagt, wel op een veranderend klimaat in Texas! Hoop doet leven! Lees hier het artikel: http://abclocal.go.com/ktrk/story?section=news/local&id=7313890
De executiedatum van Hank Skinner werd een maand uitgesteld en is nu gepland voor 24 maart. Het uitstel had geen inhoudelijke reden maar werd enkel gegeven omwille van techniciteiten. Er werden procedureregels geschonden bij het afleveren van de 'death warrant' waardoor een nieuw doodvonnis moest worden betekend. Zijn advocaten werken ondertussen keihard om een uitstel van 180 dagen te bekomen en de toestemming om het DNA te testen maar voorlopig zonder resultaat. De executiedatum nadert op minder dan 2 weken. Hieronder vind je de brief die de advocaten schreven aan gouverneur Rick Perry om uitstel van executie te vragen. Ook Sam Millsap, een voormalig openbaar aanklager die enkele doodstraffen op zijn conto heeft, pleit in een open editoraal in de Houston Chronicle om Hank uitstel te verlenen en het DNA te laten testen. Je leest zijn opiniestuk hieronder. Ga naar de website van Hank Skinner en kijk wat je kan doen om hem te helpen! www.hankskinner.org
Daryl is met zijn hongerstaking gestopt! Dit doet me ontzettend veel plezier. Zijn vorige hongerstaking had hem niet alleen fysiek maar ook mentaal volledig onderuit gehaald. Ik was erg bezorgd en ben dus heel blij dat hij het deze keer niet zover heeft laten komen. In bijlage vinden jullie een update van hemzelf en meer uitleg bij wat er is gebeurd. Daryl vraagt om volgende mensen te schrijven (je vindt een voorbeeldbrief in bijlage):
Executive director Brad Linvingston PO Box 99 Huntsville, TX 77343
Office of the General Council PO Box 13084 Austin, TX 78711
Administrator for offender grievances PO Box, 99 Huntsville, TX 77320
'Seek answers when writing to these departments, using my grievances and letter to help express your concerns about guards and ranking officials creating problems for prisoners by not following their procedure correctly. Please help shine some light on the problem. The more the better! Thanks, In deep struggle, Daryl'
Vrijdag kreeg ik een mailtje van Dave. Hij had Daryl een verrassingsbezoekje gebracht en ze hadden er beiden van genoten. Het deed me ontzettend veel plezier te lezen dat Daryl eindelijk weer eens bezoek had gekregen sinds mijn laatste bezoek in juni vorig jaar. Helaas had Dave ook slecht nieuws. Daryl zou in hongerstaking zijn en opnieuw, voor het eerst in jaren, op level 3 zijn geplaatst. Na een lange telefoon naar Dave, werd me duidelijk wat er precies was gebeurd. Een bewaakster zou Daryl hebben overgeslagen voor zijn uurtje recreatie. Daryl diende hierop officieel klacht in maar zoals zo vaak werd er niets met zijn klacht gedaan. Uit onmacht en als enige mogelijkheid tot protest, is hij in hongerstaking gegaan. Ze hebben hem dan op level 3 geplaatst. Toen ze hem uit zijn cel kwamen halen, weigerde hij mee te gaan en hebben ze hem hardhandig aangepakt en vergast. Volgens de gevangene naast hem was hij er erg aan toe. Gelukkig wist Dave me te vertellen dat Daryl het relatief goed stelde en dat ze een fijn gesprek hebben gehad. Uiteraard is het bijzonder onterecht dat Daryl nu weer onder het stricte regime van level 3 zit. Dave zou de ombudsdienst contacteren en iedereen die Daryl wil helpen kan steeds hetzelfde doen door de situatie aan te kaarten op onderstaand adres. Vergeet wel Daryls nummer niet te vermelden (999020). TDCJ-Correctional Institutions Division Ombudsman Office P.O. Box 99, Huntsville, TX 77342-0099 (936) 437-6791 (936) 437-6668 fax ci.div@tdcj.state.tx.us
Ik had plannen om in maart naar Texas te gaan om Daryl te gaan bezoeken en Richard Reyna te helpen maar zolang Daryl op level 3 zit is dit uitgesloten. Ik zou hem dan maar 2u kunnen bezoeken in plaats van 8u. Ik moet helaas mijn plannen nog even opbergen maar hopelijk voor niet al te lang. Als de ombudsdienst niets doet met de klachten dan duurt het nog zeker 3 maand voor hij terug op level 1 zit en ik Daryl kan bezoeken.
Aan alle mensen die sinds kort met Daryl aan het schrijven zijn en die misschien niet direct een brief meer ontvangen van Daryl, blijven schrijven!! Er wordt weer gespeeld met de post. Brieven worden achtergehouden of verdwijnen. En nu hij op level 3 zit is het helemaal moeilijk voor hem om te schrijven. Hij mag maar een beperkt aantal brieven schrijven. Dus niet wanhopen als je even niets meer hoort. Schrijf hem zelf en geef duidelijk aan in je brieven wanneer je wat hebt verstuurd. Zo weet Daryl perfect welke brieven hij niet ontvangt. Brieven nummeren helpt ook.
Op 24 februari staat de executie gepland van Hank Skinner. Hij is de vriend van een Franse doodstrafactiviste en vriendin van me. Hank werd ter dood veroordeeld voor de moord op zijn vriendin en haar twee zoons op nieuwjaarsnacht in 1993. Er zijn aanwijzingen dat niet Hank maar de nonkel van zijn vriendin, die een incestueuze relatie met haar had, de dader zou zijn. Het hele verhaal vind je op www.tcadp.org en op www.hankskinner.org Er is heel wat DNA-bewijs dat nooit werd getest. Hank heeft jaren lang tijdens zijn beroepsprocedure getracht om DNA testen te verkrijgen maar geen enkele rechtbank is ingegaan op zijn verzoek. De reden: het DNA-bewijs was er ook reeds tijdens zijn initieel proces en toen heeft zijn advocaat geen testen laten uitvoeren. Hij heeft zijn kans gehad toen, zo redeneren de openbare aanklager en de rechtbanken. Dit is de waanzin van het Texaanse rechtssysteem. Procedureregels en techniciteiten verhinderen de mogelijkheid om de waarheid bloot te leggen. Wat kwaad kan het om deze man een laatste kans te geven om cruciaal bewijs te laten testen? Blijkt hieruit dat hij wel degelijk de dader was, dan wordt zijn schuld bevestigd en kan Texas, zoals ze zo graag willen, vooralsnog de executie uitvoeren. Blijkt dat het DNA niet overeenstemt met zijn DNA dan wordt zijn onschld bewezen en kan de executie van (alweer) een onschuldige worden vermeden. De tijd dringt voor Hank. Zijn executie is op minder dan twee weken vandaag. Op bovenstaande websites vind je manieren om Hank te helpen zodat het DNA-materiaal vooralsnog wordt getest!!
Gisteren een goed en lang gesprek gehad met Richard Reyna, de private investigator die Daryl's zaak opnieuw wil onderzoeken. Hij heeft op 3 feburari een ontmoeting gehad met Daryls pro-Deo advocaat. Zoals ik al vermoedde beschikt Daryls advocaat amper over documenten over Daryls zaak en heeft hij wel degelijk zelf bijzonder weinig gedaan voor Daryl. Wat cruciaal is voor Richards onderzoek zijn de politierapporten waarin de eerste verklaringen zijn terug te vinden van de kroongetuigen en waaruit ook kan blijken dat er wel degelijk een andere verdachte was. Maar McCann heeft geen kopies van de politierapporten. Dit maakt het onderzoek niet makkelijk. Daryls advocaat zou kopies kunnen opvragen maar omdat deze documenten in het bezit zijn van het openbaar ministerie riskeren we op deze manier slapende honden wakker te maken en hun aandacht opnieuw te trekken op Daryls zaak. Richard wil daarom zijn onderzoek starten met de zoektocht naar de eventuele andere verdachte. Het is bijzonder hoopgevend te weten dat er iemand is in Texas die Daryls leven ter harte neemt. Ik hoop dat er echt iets uit Richards onderzoek mag komen dat Daryl kan helpen. Financieel zijn we er nog niet. Ik heb ondertussen 6,400 euro bij elkaar door de verkoop van mijn boek en het geven van lezingen. We zijn goed op weg maar ik kan Richard de nodige 10,000 dollar nog niet bezorgen! Jullie steun blijft dus meer dan nodig!
Vandaag weer een berichtje in mijn mailbox van Richard Reyna. Hij heeft na een aantal keer tevergeefs proberen dan toch eindelijk met Daryls advocaat gesproken aan de telefoon. Op 3 februari heeft hij een afspraak met hem. Reyna heeft Daryls advocaat nodig om Daryl te kunnen opzoeken in de gevangenis. Als hij zich kan aanmelden als medewerker van Daryls advocaat dan zijn er geen beperkingen op het bezoek en kan hij papieren mee binnen nemen en nota's maken. Hopelijk loopt het gesprek met Daryls advocaat goed!
Ondertussen staat de teller bijna op 6000 euro. Die 10.000 dollar wordt dus hopelijk een haalbare kaart. Ik hou jullie op de hoogte.
Helaas is op 7 januari Kenneth Mosley geëxecuteerd. Kenneth kreeg al eens uitstel van executie in september vorig jaar maaris nu toch geëxecuteerd. Lees hier zijn verhaal: http://www.kennethmosley.org/10001.html?*session*id*key*=*session*id*val* Kenneth was een vriend van een goede vriendin van me... En de waanzin gaat verder met meer executies in januari, februari en maart!
Tot slot nog dit. Dagelijks krijg ik mails van enthousiaste mensen die mijn boek hebben gelezen. Ik heb helaas niet altijd de tijd om iedereen terug te mailen maar langs deze weg wil ik jullie wel laten weten dat elke mail enorm deugd doet. Bedankt!!
Op de vooravond van 2010 wou ik graag nog even een woord van dank richten tot jullie. De voorbije maanden waren geweldig. Mijn boek heeft heel veel aandacht genoten, ik heb ondertussen al heel wat boeken verkocht en voor het eerst in die lange vijftien jaar van corresponderen met Daryl heb ik het gevoel dat ik misschien een verschil kan betekenen. Bovenal bereiken mij opnieuw brieven uit Texas vol enthousiasme, dankbaarheid en vooral hoop. Daryl heeft opnieuw hoop gekregen op een goede afloop. En voor wie bijna 20 jaar opgesloten zit in totale isolatie is 'hoop doet leven' niet zomaar een gezegde. Daryl zweeft, herleeft! Daarenboven is het 'succes' van mijn boek tot in zijn cel geraakt want hij heeft de voorbije weken mogen genieten van alle lieve wensen, brieven en kaartjes die hij van zovele onbekenden mocht ontvangen. De voorbije maanden waren een succes door jullie! Alleen had ik dit nooit kunnen realiseren. Daarom een hele oprechte dankjewel aan iedereen, dicht bij mij of veraf, die Daryl en mij de voorbije maanden heeft gesteund, door een boek te kopen of te helpen verkopen, door hem een briefje te sturen, door een gift te storten, ... We zijn op de goede weg maar we zijn er nog niet. De doodstraf blijft haar tol eisen. De eerste drie maanden van 2010 staan er alweer 6 executies gepland waaronder de executie van twee dichte vrienden van mijn vrienden in Texas, Kenneth Mosley en Hank Skinner. Er is nog heel wat werk te verzetten om Daryls leven en dat van de zovele andere terdoodveroordelden te redden. De executiemachine draait door en de tijd dringt voor Daryl. Ik blijf boeken verkopen, lezingen geven en hopen dat ik voldoende geld bij elkaar krijg om alvast Richard Reyna te kunnen betalen om een gedegen onderzoek te kunnen voeren. Ik hoop dat ik op jullie steun en inzet mag blijven rekenen!
Een prettig eindejaar en het allerbeste voor het nieuwe jaar! Mag 2010 een bijzonder jaar worden!
"Een zeer confronterend boek op diverse niveaus, want dit boek brengt een verhaal dat zeer zeker verre van algemeen en dagelijks is, maar een persoonlijke ervaring met de dood, een dood die met opzet wordt gepleegd op een mens, en dit op een legale manier. Een benadering en beleving met de doodstraf in Amerika. De auteur heeft sinds haar zestiende een briefwisseling onderhouden met een ter dood veroordeelde in Amerika Daryl zit sinds 1990 op de dodengang, en door de briefwisseling ontstond een vriendschap dat uitmondde in een bezoek aan Daryl in 2002. Wanneer ze echter concreet met de feiten wordt geconfronteerd, wordt dit een kering in haar leven, en ze zal zich niet enkel inzetten voor de strijd tegen de doodstraf van Daryl, maar een actieve oorlogsverklaring tegen de Texaanse staat die wel degelijk deze praktijk nog in acht weet te houden. Het verhaal brengt een levendig relaas van haar strijd, maar ook de manier waarop de doodstraf in Texas nog wordt uitgesproken, toegepast, en hoe gevangenen op de death row zitten te wachten op hun dood. Het is een ontroerend en schokkend verhaal, waar de gevoelens uiteraard gemengd zijn, en je heel wat gemengde visies zal overhouden na het pleidooi en de beschrijvingen van de ervaringen en bevindingen van deze auteur, die wel degelijk verder reikt dan een vriendschap, en hier als criminologe een meer onderbouwde benadering weet tentoon te spreiden, die alvast haar pleidooi overtuigender weet te maken, en die je op een verweesde wijze achterlaat, jezelf afvragende wat een mens bezield om zon straffen nog toe te passen Indringend"
(http://www.bruna.nl/boeken/tot-de-dood-ons-scheidt-9789058266378)
"Marjan Cochez studeerde criminologie en zij is een fervente activiste geworden voor de afschaffing van de doodstraf. De inhoud van haar boek gaat verder dan de ondertitel voorgeeft. Zij voert namelijk een zeer emotioneel, gedreven en uitgebreid geargumenteerd pleidooi tegen de doodstraf in het algemeen, met de stelling een mens doden is immoreel. Haar boek is trouwens kennelijk met het hart geschreven, niet met het hoofd.
Op haar 16e begon zij een briefwisseling met de zwarte Amerikaan Daryl Wheatfall, ter dood veroordeeld in Texas, die sinds 1990 in de dodengang zit. Het werd de start van een unieke vriendschap. Acht jaar later is zij begonnen met hem jaarlijks te bezoeken. Nu, in 2009, zit de man nog steeds te wachten op ofwel zijn executie of de herziening van zijn proces. Door deze ervaringen, de studie van het Amerikaanse strafrecht, het contact met gelijkgezinden, de familie van daders en slachtoffers, komt de auteur tot de conclusie dat het rechtsysteem aldaar en vooral dat van de staat Texas, heel onrechtvaardig is. Dit heeft haar gebracht tot een intensieve inzet tegen de doodstraf.
Het boek behandelt themas als wraak en vergeving, verbondenheid en onbegrip, onrecht en overwinning, frustraties en geloof, maar ook hoop voor de toekomst.
Marjan Cochez wil het leven in de dodengang met zijn misbruiken en gebreken in het rechtsysteem en de executies, die de overheid tracht te verbergen, aan het licht brengen. Op te merken valt dan dat nergens ter wereld een rechtsysteem bestaat dat geheel eerlijk en rechtvaardig is. Marjan Cochez erkent dat ook wanneer ze schrijft dat ook in België op dat vlak nog heel wat kan verbeterd worden.
De rode draad in het boek is de uitzonderlijke vriendschap tussen twee zo verschillende mensen die elkaar toevallig ontmoet hebben. Een mens vermoorden vindt Marjan moreel verwerpelijk, maar de dader executeren, die evenzeer mens is als het slachtoffer, vindt zij even erg. De onrechtmatigheden die Daryl Wheatfall ondervindt, tonen aan dat het vooral de toepassing van het strafrecht en het gevangenisregime zijn die lijden onder gebreken van het betrokken personeel, magistratuur, advocaten en andere betrokkenen. Zij schrijft ook dat Texas liever geld stopt in de bouw van gevangenissen dan in het zorgen voor de gezondheid, huisvesting en onderwijs van de gemeenschap. In het Texaans rechtsysteem worden aanklagers en rechters vierjaarlijks verkozen door het volk. Er staat dus politieke druk op hen om carrière te maken. In de staat waar de meerderheid nog altijd tough on crime wil, leidt dat tot vele misbruiken - onder meer het geïnstitutionaliseerde gebruik van verklikking voor strafvermindering. Eén van de vereisten om de doodstraf te kunnen uitspreken is het vermoeden dat de beklaagde een blijvend gevaar voor de gemeenschap vormt als hij blijft leven.
Marjan Cochez huldigt de mening dat zelfs in een feilloze rechtstaat zij tegen de doodstraf zou blijven ijveren, gegrond op een geloof in de potentie van mensen om te veranderen. Vermeld wordt dat sinds 9/11 de VSA een veiligheidsstaat geworden is, gebouwd op angst en wantrouwen. Marjan Cochez roept uit: De doodstraf heelt niet, maar voegt alleen nieuw leed toe Zij pleit voor vergeving in plaats van wraak. Zij is overtuigd dat de zaadjes van de antidoodstrafactivisten vroeg of laat hun vruchten zullen afwerpen. Er is een nawoord door Dave Arwood, stichter van de Texas Coalition to Abolish the Death Penalty. Daarin wordt de hoop uitgesproken dat onder president Obama het mensenrechtenblazoen in de VS zal opgepoetst worden. Er wordt ook opgeroepen om de beweging tot afschaffing van de doodstraf te steunen. Er is nog een bibliografie en verwijzing naar aanverwante website. Men kan ook Marjan Cochez zelf bereiken via marjancochez@hotmail.com Het boek is uiterst interessant voor iedereen die bewust humanistisch wil leven." (http://www.h-vv.be/component/option,com_joomlib/Itemid,79/id,377/task,view/)
Wil je een boek bestellen stuur dan een mailtje door op onderstaande knop te klikken. Het boek kost 14,95 euro en, in tegenstelling tot in de boekhandel, gaat de totale verkoopprijs naar Daryl om hem te helpen in zijn zaak.
Help Daryl aan een herziening van zijn proces! Alle hulp is welkom op rekeningnummer 652-9204887-57 (IBAN: BE09 6529 2048 8757)
