the story of Daryl Wheatfall Dit is een weblog over Daryl Wheatfall, een onschuldige Afro-Amerikaanse terdoodveroordeelde die sinds 1991 vecht voor zijn leven op de Texaanse dodengang. Hier vind je informatie over zijn strijd voor gerechtigheid, het leven op de dodengang
en de doodstraf in Texas. De auteur van dit weblog is Marjan. Daryl en ik zijn sinds 1994 bevriend.
27-02-2013
Vertaling boek
Aan alle vertalers van mijn boek nog eens een hele dikke dankjewel van Daryl. Hij was stomverbaasd dat mensen zomaar vrijwillig de tijd hadden willen maken om mee te werken aan de vertaling. Jullie engagement heeft hem echt geraakt. We hebben het er tijdens mijn bezoek uitgebreid over gehad en het was heel fijn om zijn positieve feed-back te horen. Daryl was heel enthousiast over 'zijn' boek, al heeft hij nog lang niet alle hoofdstukken gelezen. Jullie vrijwillige inzet heeft absoluut geloond. Ook ik ben jullie hier allemaal heel erg dankbaar om!!
Terug in Texas. Het lijkt een eeuwigheid geleden. Mijn laatste bezoek dateert alweer van november 2011. Ondertussen heb ik er een zwangerschap opzitten en ben ik een prachtige zoon rijker. Het afscheid van het thuisfront viel me des te zwaarder. Maar toch was het tijd om terug naar Texas te reizen. Ik had nooit gedacht dat ik dit ooit zou zeggen maar in Houston van het vliegtuig stappen en mijn gastouders, Dave en Peggy, terugzien voelt stilaan een beetje als thuiskomen. Veel tijd om rustig bij te praten was er niet. s Anderendaags moest ik er al om 6u uit om samen met Nancy en Kelly, naar Livingston te rijden voor mijn eerste bezoek aan Daryl. Ondertussen zit mijn eerste special visit er al weer op en ben ik terug bij de Maryknoll Fathers waar ik gratis mag verblijven. Tijd dus voor een eerste berichtje uit Texas.
De confrontatie met de gevangenis gebeurde in twee stappen. Kelly uit Canada had twee special visits voor de boeg, goed voor 8u bezoektijd. Zij moest dus al om 8u s ochtends aan de gevangenis staan anders zou ze onvoldoende tijd hebben voor de twee gevangenen die ze bezoekt. Maar ik had maar vier uur nodig voor mijn bezoek aan Daryl, dus Nancy en ik besloten rustig de tijd te nemen om bij te praten bij een Texaans ontbijt alvorens terug te keren naar de gevangenis voor mijn bezoek. Hoewel ik uitkeek naar het weerzien met Daryl, gaf het ontbijt me de kans om weer wat te wennen aan de idee dat ook ik straks weer door die poort moest. Nancy is 75 maar nog steeds zeer actief in de strijd tegen de doodstraf in Texas. Ze is doorheen al die jaren een goede vriendin geworden. Ze vertelde met tranen in de ogen dat ze sinds mijn vorig bezoek afscheid had moeten nemen van de liefde van haar leven. Door de tranen heen keken we samen glimlachend naar fotos van mijn zoontje. Leven en dood, zo onlosmakelijk met elkaar verbonden, ook naast de dodengang.
Om tien uur stond ook ik aan de poort van de gevangenis nadat Nancys auto voor de derde keer al die dag werd binnenstebuiten gekeerd bij het oprijden van de gevangenis. Een grondige controle, tot onder de motorkap toe, waaraan elke auto wordt onderworpen als je de parking van de gevangenis oprijdt en opnieuw als je ze afrijdt, zelfs al heb je maar gewoon iemand afgezet. Het was niet de laatste voor die dag. Ik ging de metaaldetector door, werd grondig gefouilleerd en na het aanmelden schoof de metalen deur voor me open. Ik liep het pad over, de gang door, ging door nog twee metalen schuifdeuren en stond uiteindelijk weer in de bezoekersruimte waar de koude me overviel. In al die jaren heb ik er nog nooit een bezoek meegemaakt waar het gewoon aangenaam was van temperatuur. De bewaakster was één van mijn favorieten. Ze begroette me met een grote glimlach. Zelfs daar leer je, na al die jaren, sommige mensen toch echt appreciëren. De bewaakster van dienst maakt wel degelijk een wezenlijk verschil in de bezoekerszaal. Afhankelijk van wie het is, smelt de kilte van de dodengang toch een beetje weg of voelt het nog kouder dan de airco aangeeft. Een uur nadat ik mij had aangemeld en bij mezelf al plannen aan het maken was om me op te geven als vrijwilliger om de bezoekerszaal een nieuw kleurtje te geven, hoorde ik eindelijk gerammel aan de deur tegenover mij. Daryl werd binnen gebracht. Handen geboeid op de rug. Ik keek naar hem en glimlachte. Zijn knipoog gaf me vertrouwen dat het vooralsnog een goed bezoek zou worden.
De laatste maanden liep de communicatie tussen mij en Daryl steeds moeilijker. 23 jaar opsluiting beginnen hun tol te eisen. Frustraties over zijn situatie bereiken stilaan een hoogtepunt en ik word dan al snel kop van jut. Ik kan niet steeds aan zijn verwachtingen tegemoet komen omwille van duizend en één andere verantwoordelijkheden maar vooral, ik heb niet de macht om hem van de dodengang weg te krijgen, hoe graag ik ook zou willen. En toch krijg ik zo vaak het gevoel dat het mijn verantwoordelijkheid is en dat zijn leven in mijn handen ligt. Het zorgt voor wederzijdse frustraties en verdriet en dat kan niet de bedoeling zijn van onze relatie. Er moest dus heel wat uitgepraat worden.
Het werden uiteindelijk twee hele fijne bezoeken. Waar we in onze brieven niet meer in slaagden, ging nu weer prima: met wederzijds respect en een grote dosis humor, de ruimte creëren voor een echt gesprek. Hij was ondergesneeuwd geraakt onder een hoop frustraties maar hij is er nog steeds, die onzichtbare, bijzondere band die doorheen al die jaren, ondertussen bijna 19, tussen ons is ontstaan. Met die geruststellende gedachte liep ik vandaag terug naar buiten. In de verte zag ik de vertrouwde rode truck van Blackie al komen aanrijden. Hoe fijn is het om hier steeds weer te kunnen terugvallen op zoveel trouwe vrienden. Samen reden we de lange weg terug van Livingston naar Houston. Maar de tijd vloog want er was weer zoveel om bij te praten.
Voor mijn vertrek had ik nog een onverwachte brief gekregen van Cynthia, Daryls zus, met de vraag om toch zeker langs te komen. Schijnbaar had ze ook vandaag al naar Blackie gebeld om te informeren of ik al in Houston was. Dus reed ik met Blackie nog naar Cynthia hoewel de vermoeidheid zich stilaan meester van me maakte. Maar Cynthia haar enthousiaste fijnknijpknuffel gaf tonnen energie. Ze was zo blij me te zien. Het viel me weer op in wat een armoede Daryls familie nog steeds moet proberen te overleven. En niet alleen Daryls familie maar zovele andere zwarte Amerikanen wat duidelijk bleek toen Blackie en ik door de buurt reden. Cynthia, heeft net als Daryls broer Reginald, zware mentale problemen en leeft daardoor van een invaliditeitsuitkering. Ze leeft samen met haar 21-jarige zoon in een piepklein appartementje in een zwarte gettowijk dichtbij Southpark waar Daryl opgroeide. Haar jongste zoon is, voor de tweede keer ondertussen al, net weer vrij uit de gevangenis. Haar oudste zoon stierf een jaar geleden, net als zijn grootvader, aan de gevolgen van Aids. Cynthia lijkt, na enkele woelige jaren sinds ze zelf uit de gevangenis was, nu toch enige stabiliteit te hebben gevonden. Ik beloofde haar later deze week terug te komen, als ik ook Daryls broer en mama ga bezoeken.
Er staat de komende dagen nog heel wat op mijn programma maar nu is het tijd voor een lange nachtrust om de batterijen weer op te laden. Tot gauw.
Nog een maand en ik vertrek eindelijk weer naar Texas om Daryl te gaan opzoeken. Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden. Mijn laatste reis dateert van oktober-november 2011. Ik zou normaal rond diezelfde tijd vorig jaar opnieuw zijn gegaan maar ik heb helaas mijn plannen moeten uitstellen omdat Daryl niet op level 1 zat en geen recht had op de special visits. Maar nu is mijn ticket geboekt en mijn eerst bezoek voor eind februari al aangevraagd en goedgekeurd. Ondertussen is helaas Daryl zijn vader overleden. Ik heb hem nog opgezocht toen ik laatst in Texas was maar hij was toen al heel erg ziek. Een maand nadat ik hem ben gaan bezoeken is hij gestorven aan de gevolgen van AIDS. Inderdaad, aan de gevolgen van AIDS. In een geciviliseerd land als Amerika is het nog steeds mogelijk om te sterven aan AIDS. De toegang tot de gezondheidszorg is niet voor iedereen verzekerd. Had de befaamde Obamacare er eerder geweest, dan was James misschien tijdig aan AIDS-remmers geraakt en kon hij vandaag met zijn ziekte verder leven. Lees op onderstaande link een artikel over de AIDS-epidemie onder zwart-Amerikanen: http://www.mo.be/artikel/zwarte-amerikanen-dragen-zwaarste-last-aidsepidemie Niemand van Daryls familie heeft het initiatief genomen om Daryl op de hoogte te brengen van het overlijden van zijn vader. Blackie, Daryls jeugdvriend, had mij een mailtje gestuurd met het nieuws en uiteindelijk heb ik Daryl moeten schrijven dat zijn papa was gestorven. Ik vond op het internet, op de website van de begrafenisondernemer, foto' van Daryls papa en zijn familie, en tekstjes uit de dienst. Ik heb hem alles opgestuurd zodat hij op de één of andere manier toch iets tastbaars had. Het heeft hem opnieuw bijzonder veel verdriet gedaan dat hij het nieuws van mij moest vernemen en niet van iemand van de familie. Maar ook in Daryls zaak bewoog er iets. Eind vorig jaar kreeg Daryl een aanbod van de openbare aanklager om zijn straf om te zetten in levenslang. Het is niet makkelijk om uit te leggen waarom het aanbod er kwam. Het heeft te maken met procedurefouten. De jury heeft tijdens de strafbepalingsfase van het proces niet de juiste instructie gekregen in verband met het rekening houden met verzachtende omstandigheden. Had ze de juiste instructie gekregen en was er wel rekening gehouden met verzachtende omstandigheden, dan was Daryl misschien nooit ter dood veroordeeld. Daarom heeft hij dit aanbod gekregen. Een aanbod waar hij niet op in is gegaan. Een beslissing die perfect begrijpelijk is. Daryl vindt dat het ingaan op zo'n aanbod gelijk staat aan schuld bekennen. Maar toch vind ik het persoonlijk bijzonder jammer. Het was, vrees ik, Daryls beste kans om aan een executie te ontkomen. We zien nu wel hoe het verder moet. Ik hoop over een maand een goed gesprek te kunnen hebben met Daryls advocaat en met de private investigator om verder te bekijken wat er nog kan worden ondernomen. Ik hou jullie zeker op de hoogte van mijn wedervaren in Texas. Ondertussen zijn al heel wat hoofdstukken van mijn boek vertaald. Nog niet allemaal, dus wie zich geroepen voelt mag nog steeds reageren. Maar ik ben wel begonnen met het opsturen van wat ik al heb. Ondertussen zijn de inleiding en hoofdstukken 1, 2, 3 en 4 opgestuurd. Ik heb nog steeds geen reactie van Daryl gekregen maar zogauw ik weet hoe hij heeft gereageerd laat ik het zeker weten. Bij deze nog eens een heel dikke dankjewel aan alle vrijwillige vertalers!!
Vandaag is het Martin Luther King day in de Verenigde Staten, een officiële federale feestdag om de verjaardag van King te herdenken. De feestdag werd bij wet ingevoerd door president Ronald Reagan in november 1983. Toch zou het tot 2000 duren alvorens alle vijftig de staten de feestdag ook echt ter nagedachtenis van King zouden houden. Net vandaag is het ook de eedaflegging van Barack Obama die aan zijn tweede ambtstermijn als president begint. 45 jaar na de moord op King heeft Amerika een zwarte president die werd herverkozen voor een tweede ambtstermijn. Maar helaas betekent het niet het einde van de seggregatie en de rassendiscriminatie in Amerika. Vandaag zitten meer Afro-Amerikanen in het juridische apparaat dan dat er slaven waren in 1850. Eén op drie zwarte Amerikaanse mannen belanden vroeg of laat in de gevangenis. Dit zijn schokkende cijfers. Lees op onderstaande link een artikel in The Guardian hierover: http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2012/jan/15/jail-reflects-collapse-black-communities-us
In oktober 2009 verscheen mijn boek 'Tot de dood ons scheidt'. Tijdens één van mijn bezoeken aan Daryl in Texas heb ik uitgebreid verteld wat er in elk hoofdstuk te lezen valt maar tot op heden heeft Daryl nog steeds het boek, dat toch voor een groot deel over hem gaat, nog steeds niet kunnen lezen. Het is voor mij een onmogelijke opdracht om het boek op mijn eentje te vertalen. Toch zou ik er heel graag in slagen om op een dag (liefst op zijn verjaardag op 20 december) Daryl te kunnen verrassen met een Engelse kopie van mijn boek. Vandaar mijn oproep. Heb je tijd en zin om een klein stukje van het boek te vertalen, stuur dan een mailtje naar marjancochez@hotmail.com. Het boek telt een kleine 150 bladzijden. Hoe meer mensen reageren, hoe minder werk. Ik zoek geen professionele vertalers, ze zijn uiteraard ook welkom, enkel mensen met een goede kennis van het Engels. Het hoeft geen literair hoogstandje te worden. Het is enkel de bedoeling dat Daryl eindelijk kan lezen wat er in het boek staat. Een vergoeding zit er niet in maar wie meehelpt krijgt uiteraard een gratis exemplaar van het boek en ongetwijfeld de eeuwige dankbaarheid van Daryl!
Een zwangerschap en de geboorte van mijn zoontje later...
Dag trouwe bloglezers,
Een klein jaar geleden postte ik mijn laatste berichtje. Ondertussen zijn we weer volop bezig met de voorbereidingen van de volgende antidoodstrafbrunch die doorgaat op 7 oktober! (Check http://www.bloggen.be/antidoodstrafontmoeting) Als ik kijk naar mijn laatst berichtje... het is dus werkelijk bijna een jaar geleden... Een zwangerschap en de geboorte van mijn zoontje hebben er voor gezorgd dat er geen tijd noch energie was om mijn blog verder bij te houden. Maar de correspondentie met Daryl is uiteraard niet geëindigd en net als elk jaar ben ik ook in oktober opnieuw naar Texas gegaan om Daryl te gaan opzoeken. Helaas is er in Daryls situatie weinig of niets veranderd. Morgen is mijn eerste werkdag na mijn zwangerschapsverlof. Tijd dus om ook de draad van mijn blog weer op te nemen en jullie op de hoogte te houden van wat er in Texas gebeurt! Wie wil lezen hoe het Daryl vergaan is het voorbije jaar kan zijn berichtjes lezen op http://www.bloggen.be/darylondeathrow/
Ik hoop jullie gauw te ontmoeten op onze derde antidoodstrafbrunch in Antwerpen!
Voor de tweede keer op rij heb ik samen met een aantal organisaties (Inside/Outside - Within Without Walls - Sint-Egidiusgemeenschap) de handen in elkaar geslagen om 10 oktober 2011, Werelddag tegen de doodstraf, ook bij ons in België niet ongezien voorbij te laten gaan. Hoewel in België en de Europese Unie de doodstraf voorgoed tot het verleden behoort, vinden we het belangrijk om mee te blijven strijden voor een wereldwijde afschaffing van deze wrede straf. Onze strijd tegen de doodstraf is echter ook een strijd voor een humaan en rechtvaardig straf(recht)systeem en voor een menswaardige behandeling van gevangenen, waar ook ter wereld. Ook België heeft op dit vlak nog heel wat lessen te leren. Daarom willen we graag dit jaar de brug slaan naar België en ook stil staan bij ons eigen strafuitvoeringssysteem.
Op zondag 9 oktober organiseren we een antidoodstrafontmoeting in het Vredescentrum in Antwerpen. Het concept blijft hetzelfde als vorig jaar: eerst een interessant programma om daarna verder te praten bij een kop koffie en koffiekoeken.
Op het programma dit jaar: 10u: deuren 10u30: getuigenis door Aba Gayle 11u15-12u15: reflectiegesprek over misdaad en straf met Aba Gayle en een professor strafrecht van de KUL (onder voorbehoud), gemodereerd door Jan De Cock met ruimte voor vragen uit het publiek
Na het programma zijn er voor iedereen gratis koffiekoeken en koffie/thee voorzien en is er tijd om van gedachten te wisselen. De verschillende organisaties zullen er met een stand staan en staan jullie graag te woord over hun organisatie.
Aangezien onze hoofdgast Engelstalig is wordt het hele programma in het Engels gehouden. Er is geen vertaling voorzien.
Iedereen is van harte welkom! De inkom en de koffiekoeken zijn gratis maar we vragen wel met aandrang om u op voorhand in te schrijven via email (antidoodstrafontmoeting@hotmail.com.
Op 7 juli staat de executie gepland van Humberto Leal Jr. Ik ken de man niet persoonlijk maar hij is de pennevriend van een vriendin van me. Daarenboven is Richard Reyna, de onderzoeker die ik heb aangesteld om Daryls zaak uit te pluizen op dit ogenblik druk bezig om er alles aan te doen om Humberto's leven te redden. Door de hoogdringendheid van Humberto's zaak, ligt het onderzoek in Daryls zaak voorlopig stil. Ik heb Richard deze week nog gesproken. Omdat deze weken en dagen voor een executie een ware marteling zijn wil ik iedereen oproepen die even de tijd heeft om Humberto een kaartje te sturen om hem te steunen en hem te laten weten dat er aan hem wordt gedacht. Zijn adres:
Humberto Leal Jr. Polunsky Unit, #999162 3872 FM 350 South Livingston, Texas 77351 USA
Wie nog een kaartje over heeft mag ook altijd Daryl een kaartje sturen. Hij heeft het erg moeilijk gezien hij, met zoveel anderen, is gestraft. Hij zou in hongerstaking zijn maar ik heb helaas recent niets meer gehoord. Op momenten als deze zijn berichtjes uit de buitenwereld meer dan welkom!
Heel wat mannen op de dodengang, Daryl inbegrepen, zijn sinds enkele weken op strafregime geplaatst en dat voor 90 dagen. Al jaren bestaat er in de gevangenis een systeem van het doorgeven van boeken, tijdschriften of andere dringende zaken zoals toiletpapier, tandpasta enzovoort. Veel mannen hebben geen financiële steun van buitenaf om dergelijke zaken te kopen en de sollidariteit onder gevangenen is groot waardoor dergelijke zaken gedeeld worden met zij die niets hebben. Maar sinds er camera's geplaatst zijn na het smokkelincident met gsm's om de bewakers te controleren, worden de regels heel strict toegepast. Iedereen die iets in zijn cel had dat niet van hem was is gestraft en iedereen die iets had doorgegeven is gestraft. Bijgevolg zijn nu heel wat mannen op strafregime geplaatst ook velen die nog nooit eerder een individuele sanctie hadden gekregen. Er bereiken mij langs vanuit verschillende hoeken verontrustende berichten over de mannen die de moraal totaal aan het verliezen zijn. Ook voor Daryl betekent dit weer 90 lange dagen strafregime waardoor hij minder uit zijn cel kan, minder brieven schrijven, minder douchen, slechtere voeding, enzovoort. Daarom vragen ze onze hulp. Schrijf onderstaande brief naar de adressen die je op het einde van dit bericht vindt. Hoe meer protestbrieven hoe groter de kans dat er iets verandert. De mannen op de dodengang hebben jullie hulp nodig!
Alvast bedankt!
Marjan
Dear Sirs/Madam
I am aware of increasing reports of harassment and ill-treatment on the Death Row wings of Polunsky prison, Livingston.
I should like to remind all parties responsible for the administration and policy of that unit that inmatesare held there on the instruction of the Court, pending final determination of the fairness and right of sentence, and prior to execution in some cases. It is not and never has been the direction of the Court that punishment, beyond secure and safe detention, should be permissable by penal authorities, other than reasonable and humane enforcement of equally reasonable and humane prison regulation.
Harassment and excesses of punishment imposed on prisoners have a direct effect on their mental and physical health. That is not permissible under US law and is in contravention of International law.
It is the requirement of every penal establishment to adhere to standards of practice and policy that reflect an appreciation and concern for humane and lawful detention under State, Federal and International Law.
I respectfully request that you exercise the powers of your office to effectively investigate, oversee and review current practice at Polunsky, and to make public your findings.
Sincerely
Full addresses and contact details are:
Michael Upshaw
Texas Department of Criminal Justice
Region I Directors office
1225 Avenue G
Huntsville, Texas 77340
Phone: (936) 437-1770
Fax: (936) 437-1988
TDCJ-Correctional Institutions Division
Ombudsman Office
P.O. Box 99, Huntsville, TX 77342-0099
Phone: 936-437-6791
Fax: 936-437-6668
Rick Thaler
Texas Department of Criminal Justice
Correctional Institutions Division
P.O. Box 99
Huntsville, Texas 77342
Phone: 936-437-2101 (Livingston) or 936-437-2169 (Austin)
Fax: 936-437-2123 (Livingston) or 936-437-6325 (Austin)
Ook Texas kwam ondertussen zonder sodiumthiopental te zitten. Het eerste gif dat wordt gebruikt bij de dodelijke injectie. Op 3 mei werd in Texas de eerste executie uitgevoerd waarbij pentobarbital werd gebruikt als alternatief. Het gaat om een verdovingsmiddel dat wordt gebruikt bij dieren en waarover er grote vrees bestaat bij anesthesisten dat het gebruik van deze gifstof zou lijden tot extreem pijnlijke executies. Hieronder vind je een link naar een recent verschenen, schokkend rapport over het gebruik van pentobarbital in Texas.
Ondertussen kreeg ik eindelijk zelf een brief van de Europese Commissie met betrekking tot het Europees standpunt voer de uitvoer van sodium thiopental naar Amerika vanuit Europa. Lees hieronder de brief.
Vanaf 1 juli 2011 schaart Illinois zich bij de 15 andere Amerikaanse staten waar de doodstraf werd afgeschaft. Voorbije woensdag zette gouverneur Pat Quinn zijn handtekening onder de wet die een einde maakt aan de toepassing van de doodstraf in Illinois. Lees hier het artikel uit de Chicago Tribune.
Naar aanleiding van het tekort aan sodiumthiopental in Amerika voor de uitvoering van de dodelijke injectie, stelde Senator Bert Anciaux een parlementaire vraag aan de bevoegde ministers in verband met de mogelijke export van het product vanuit België naar Amerika. De vraag werd behandeld op 1 maart jl. Lees hier (uit de Handelingen van dinsdag 1 maart) het bedroevende antwoord van de minister.
Vraag om uitleg van de heer Bert Anciaux aan de vice-eersteminister en minister van Buitenlandse Zaken en Institutionele Hervormingen en aan de minister voor Ondernemen en Vereenvoudigen over «de export van gifstoffen bestemd voor de toediening van dodelijke injecties» (nr. 5-440)
De voorzitter. De heer Olivier Chastel, minister van Ontwikkelingssamenwerking, belast met Europese Zaken, antwoordt.
De heer Bert Anciaux (sp.a). Een aantal staten van de Verenigde Staten voert de doodstraf uit door toediening van een dodelijke injectie. Natriumthiopental is een van de noodzakelijke bestanddelen van deze dodelijke cocktail. Er is op de binnenlandse markt in de VS sinds kort een tekort aan dit product. Daarom moeten de VS het product invoeren, vooral uit Europa. Juist omdat deze stof dreigt te worden gebruikt voor een dodelijke injectie als uitvoering van een doodvonnis, besliste een aantal landen om deze stoffen niet meer naar de VS uit te voeren. Het gaat hier onder meer over Italië, Groot-Brittannië en Duitsland. Ook België, als notoir voorstander van de afschaffing van de doodstraf, kan maatregelen treffen en een Europese synergie stimuleren.
Is de minister bereid om op korte termijn concrete maatregelen te treffen die de export van producten die duidelijk bestemd zijn voor de uitvoering van een doodstraf, zoals natriumthiopental, te verbieden?
Zal de minister daartoe met urgentie beslissen om dit product in de Annex III op te nemen? Zal de minister tegelijkertijd een torture/death penalty/end-use catch-all-clausule opnemen in de exportbepalingen, zodat geval per geval kan worden beoordeeld of het product dat voor de export bestemd is, kan worden gebruikt voor een executie. Dat geeft België de mogelijkheid om bij redelijke verdenking hieromtrent de export van dit product te verbieden.
Is de minister bereid te ijveren voor een gemeenschappelijk standpunt van de EU-landen in die zin en hiertoe initiatieven te nemen?
De heer Olivier Chastel, minister van Ontwikkelingssamenwerking, belast met Europese Zaken. Ik lees het antwoord van de minister.
In het kader van de strijd tegen de doodstraf en foltering, bestaat er een EU-verordening van 2005 met betrekking tot de handel in bepaalde goederen die gebruikt zouden kunnen worden voor de doodstraf, foltering of andere wrede, onmenselijke of onterende behandeling of bestraffing. Annex III betreft de goederen waarnaar verwezen wordt in artikel 5 van de verordening, meer bepaald de goederen waarvoor een verplichte uitvoervergunning vereist is.
Naar aanleiding van de zaak in de VS werd afgelopen week in de EU-Raadswerkgroep Mensenrechten (COHOM) gevraagd de verordening aan te passen. België heeft aangegeven geïnteresseerd te zijn en heeft bijkomende informatie gevraagd.
Het ministerie van Economie, Energie, Handel en Wetenschapsbeleid wordt in Annex I vermeld als de bevoegde autoriteit voor de aanvraag van vergunningen.
De afschaffing van de doodstraf is zowel voor België als voor de Europese Unie een prioriteit. Beide veroordelen de doodstraf met klem. Zowel in internationale fora als in hun bilaterale contacten, zetten België en de EU zich reeds geruime tijd in om de praktijk te bestrijden.
De heer Bert Anciaux (sp.a). Zal België de uitvoer van dat product nu verbieden of niet? Dat was mijn enige vraag.
De heer Olivier Chastel, minister van Ontwikkelingssamenwerking, belast met Europese Zaken. Neen, nog niet.
De heer Bert Anciaux (sp.a). Dat is zeer ontgoochelend. Ons land legt dan wel straffe verklaringen af voor de afschaffing van de doodstraf, maar is wel medeplichtig.
Dank aan Bert voor zijn steun in de strijd tegen de doodstraf!
Toen mijn boek uitkwam in oktober 2009 had ik het grote geluk te mogen rekenen op de steun van familie en vrienden die hun uiterste best deden om mijn boek te verkopen. Zo ook twee goede vrienden in Balen. En ik ben maar wat fier te kunnen vertellen dat één van de mensen die toen mijn boek van hen heeft gekocht zich heeft laten raken en inspireren en vandaag het theaterstuk 'Oog om oog' op de planken brengt in Balen. Het stuk is gebaseerd op de aangrijpende film 'Dead Man Walking'.
"Iedereen heeft recht op liefde maar geldt dit ook voor een ter dood veroordeelde die terecht staat voor een zwaar misdrijf? In een gevangenis wacht een man op zijn terechtstelling. Hij ontkent zijn aandeel in het misdrijf en legt de schuld bij iedereen behalve zichzelf. Wanneer een vrouw in gaat op zijn verzoek voor geestelijke bijstand gebeurt er iets onomkeerbaars. Zij laat hem zichzelf zien. De onvoorwaardelijke liefde waar zij toe in staat is brengt zijn denkbeelden aan het wankelen en voor het eerst durft hij zijn leven onder ogen te zien. Terwijl er tussen hen een bijzondere verwantschap groeit, reageren de gemeenschap en nabestaanden vol onbegrip en woede op haar hulp aan de crimineel. Heeft iedereen wel recht op liefde?"
Goed nieuws, althans voor eventjes!! De toekomst zal uitwijzen hoe het verder moet. Het enige Amerikaanse bedrijf dat instaat voor de productie van sodium thiopental, de eerste van de drie injecties die wordt toegediend tijdens een executie, staakt voorlopig de productie. De reden: Italië!! Het bedrijf is voor de productie afhankelijk van een grondstof die aangeleverd wordt door een bedrijf in Italië. Italië heeft echter beslist dat er geen uitvoer meer mag zijn zolang er geen garanties zijn dat het niet wordt ingezet voor de uitvoering van executies. Aangezien het Amerikaanse bedrijf die garanties niet kan geven, ligt de invoer vanuit Italië nu stil. Verschillende staten hebben ondertussen al een tekort aan sodium thiopental. Enkele staten hebben getracht het produkt in te voeren vanuit Engeland maar ook daar heeft men nu een verbod op de uitvoer ingesteld aangezien het wordt ingezet bij de uitvoering van de executies. Lees hieronder het artikel.
Nog even een korte update over de private investigator die Daryls zaak aan het onderzoeken is. Gisteren had ik hem aan de lijn en hij maakt vooruitgang. Ik ga geen details geven om het onderzoek niet te schaden en vooral ook omdat ik hierover met Daryl niet kan schrijven. Onze brieven worden gelezen en alles wat ik papier zet kan onderschept en gebruikt worden om de openbare aanklager op de hoogte te brengen. Richard probeert Daryl zo snel mogelijk terug op te zoeken in de gevangenis maar dat is niet eenvoudig omdat hij hiervoor telkens opnieuw papieren nodig heeft die moeten worden ingevuld door Daryls advocaat. Hopelijk lukt dit volgende week zodat Daryl gauw weer informatie krijgt over de vooruitgang van het onderzoek. Indien mogelijk breng ik jullie zeker op de hoogte van de concrete stappen die worden gezet maar vandaag is het nog te vroeg.
Gisteren vond er in Houston een bijeenkomst plaats van religieuze leiders die zich publiekelijk hebben uitgesproken tegen de doodstraf. De avond werd geleid door Sister Helen Prejean, het personage uit de film Dead Man Walking en werd georganiseerd door Dave, mijn gastgezinpapa in Texas. Het is een ongelofelijk groot succes gebleken want meer dan 500 mensen kwamen naar de bijeenkomst. Dit is onvoorstelbaar. Zelfs de jaarlijkse anti-doodstrafmars in Austin haalt nooit zoveel deelnemers. Lees hier een verslag in de Houston Chronicle: http://www.chron.com/disp/story.mpl/metropolitan/7387397.html
Op 1 januari 2011 publiceerde de Houston Chronicle een opiniestuk waarin werd gesteld dat het tijd wordt dat de doodstraf ook in Texas naar de geschiedenisboeken wordt verwezen. Het is op zich nooit gezien dat in een krant als de Houston Chronicle wordt opgeroepen om de doodstraf af te schaffen. Deze oproep op zich wijst op een voorzichtig wijzigend klimaat, zelfs in Texas. Dat is uiteraard goed nieuws. Wie echter de lezerscommentaren leest die volgen op het artikel beseft dat er nog een lange weg is te gaan. De publieke opinie in Texas is nog niet helemaal mee. http://www.chron.com/disp/story.mpl/editorial/7362050.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+houstonchronicle%2Fedt+%28HoustonChronicle.com+--+Editorial%29 Ondanks deze positieve signalen bekruipt me toch meer en meer een onbehachelijk gevoel. Maar al te vaak lees ik in hetzelfde pleidooi voor de afschaffing van de doodstraf een verwijzing naar 'life without parole' (levenslange opsluiting zonder de kans om vrij te komen) als 'waardig' alternatief. Ook in Texas werd in 2005 de wetgeving aangepast waardoor de jury nu de keuze heeft tussen de doodstraf of levenslange gevangenisstraf, waar ze vroeger de keuze hadden tussen de doodstraf of 40 jaar opsluiting met de kans op vervroegde vrijlating. Dit heeft effectief geleid tot een spectaculaire afname van het aantal doodstraffen dat in Texas nog wordt uitgesproken. Hoera-geroep bij de anti-doodstrafbeweging. Dit wordt door een groot deel van de beweging als een overwinning gezien. Een zeer wrange overwinning als je het mij vraagt. Wat is er menselijker aan het levenslang opsluiten van gevangen? Mijn persoonlijke strijd tegen de doodstraf gaat om veel meer dan het loutere 'doden is verkeerd'. Het is vooral een strijd voor een menswaardige en rechtvaardige straf en voor een tweede kans voor mensen die fouten hebben begaan. Een tweede kans die ook levenslang gestraften nooit meer krijgen.
De Death Penalty Information Center heeft net haar eindrapport 2010 uitgebracht. Over de hele lijn is er een positieve kentering waar te nemen: het aantal executies is gedaald, het aantal uitgesproken doodstraffen is gedaald en het aantal voorstanders van de doodstraf is gedaald. Zelfs in Texas zijn positieve signalen te bespeuren. Maar de doodstraf is nog niet afgeschaft dus blijven vechten is de boodschap. Ook in 2011! Lees hier het volledige rapport:
Maandag 20 december wordt Daryl 45. Daarenboven is de kerstperiode één van de moeilijkste periodes voor mensen in de gevangenis. Het gemis van familie en vrienden weegt dan nog veel zwaarder. Een berichtje van buiten de gevangenismuren maakt dan echt wel een verschil. Daarom een warme oproep aan iedereen die een verjaardags-, kerst- of nieuwjaarskaartje wil sturen aan Daryl! Daryls adres vind je in de linkerbalk.
Wie graag wil dat er maandag een berichtje bij Daryl toekomt kan opteren om een 'mailtje' te sturen via http://www.jpay.com Via deze service voor Amerikaanse gevangenen is het mogelijk om een berichtje te mailen naar de gevangenis voor slecht 40 dollarcent dat dan binnen 48 uur wordt afgegeven. Je hebt wel een visakaart nodig om dit te doen.
De lezing van Shujaa Graham gisteren aan de faculteit strafrecht van de KULeuven was een succes. De aula zat nokvol en de studenten waren muisstil tijdens Shujaa's met momenten zeer emotionele uiteenzetting. Na de lezing volgden er nog een hele reeks vragen wat de avond nog een extra dimensie gaf. Sint-Egidius mag terecht terugblikken op een geslaagde Cities of Life-Cities Against the Death Penalty. Voor mij persoonlijk was de lezing van Shujaa en zijn vrouw Phylis het levende bewijs dat er hoop is en dat ook ik moet blijven vechten voor het leven van Daryl want dat het mogelijk is, met voldoende wilskracht en doorzettingsvermogen, en vooral met de steun van vele sympatisanten om deze strijd tot een goed einde te brengen. Na de lezing zijn we samen nog iets gaan eten en heel even waande ik me weer in Texas door de vele gemeenschappelijk vrienden die Shujaa en ik delen en de strijd die ons met elkaar verbindt. Ik heb er van genoten! Dank aan iedereen die heeft bijgedragen tot het welslagen van de avond! Hier lees je een verslag uit de Campuskrant. Als de link niet werkt kan je het artikel ook lezen door de bijlage te openen: http://dagkrant.kuleuven.be/?q=node/8937
Gisteren lag er ook weer een brief van Daryl in de bus. Zijn eerste briefje dat hij had geschreven op zijn nieuwe typmachine. Dankzij de boekenverkoop heb ik voor Daryl een nieuwe typmachine kunnen kopen! Bedankt!
Wil je een boek bestellen stuur dan een mailtje door op onderstaande knop te klikken. Het boek kost 14,95 euro en, in tegenstelling tot in de boekhandel, gaat de totale verkoopprijs naar Daryl om hem te helpen in zijn zaak.
Help Daryl aan een herziening van zijn proces! Alle hulp is welkom op rekeningnummer 652-9204887-57 (IBAN: BE09 6529 2048 8757)
