the story of Daryl Wheatfall Dit is een weblog over Daryl Wheatfall, een onschuldige Afro-Amerikaanse terdoodveroordeelde die sinds 1991 vecht voor zijn leven op de Texaanse dodengang. Hier vind je informatie over zijn strijd voor gerechtigheid, het leven op de dodengang
en de doodstraf in Texas. De auteur van dit weblog is Marjan. Daryl en ik zijn sinds 1994 bevriend.
12-03-2010
Daryl niet meer in hongerstaking
Dag allemaal,
Daryl is met zijn hongerstaking gestopt! Dit doet me ontzettend veel plezier. Zijn vorige hongerstaking had hem niet alleen fysiek maar ook mentaal volledig onderuit gehaald. Ik was erg bezorgd en ben dus heel blij dat hij het deze keer niet zover heeft laten komen. In bijlage vinden jullie een update van hemzelf en meer uitleg bij wat er is gebeurd. Daryl vraagt om volgende mensen te schrijven (je vindt een voorbeeldbrief in bijlage):
Executive director Brad Linvingston PO Box 99 Huntsville, TX 77343
Office of the General Council PO Box 13084 Austin, TX 78711
Administrator for offender grievances PO Box, 99 Huntsville, TX 77320
'Seek answers when writing to these departments, using my grievances and letter to help express your concerns about guards and ranking officials creating problems for prisoners by not following their procedure correctly. Please help shine some light on the problem. The more the better! Thanks, In deep struggle, Daryl'
Vrijdag kreeg ik een mailtje van Dave. Hij had Daryl een verrassingsbezoekje gebracht en ze hadden er beiden van genoten. Het deed me ontzettend veel plezier te lezen dat Daryl eindelijk weer eens bezoek had gekregen sinds mijn laatste bezoek in juni vorig jaar. Helaas had Dave ook slecht nieuws. Daryl zou in hongerstaking zijn en opnieuw, voor het eerst in jaren, op level 3 zijn geplaatst. Na een lange telefoon naar Dave, werd me duidelijk wat er precies was gebeurd. Een bewaakster zou Daryl hebben overgeslagen voor zijn uurtje recreatie. Daryl diende hierop officieel klacht in maar zoals zo vaak werd er niets met zijn klacht gedaan. Uit onmacht en als enige mogelijkheid tot protest, is hij in hongerstaking gegaan. Ze hebben hem dan op level 3 geplaatst. Toen ze hem uit zijn cel kwamen halen, weigerde hij mee te gaan en hebben ze hem hardhandig aangepakt en vergast. Volgens de gevangene naast hem was hij er erg aan toe. Gelukkig wist Dave me te vertellen dat Daryl het relatief goed stelde en dat ze een fijn gesprek hebben gehad. Uiteraard is het bijzonder onterecht dat Daryl nu weer onder het stricte regime van level 3 zit. Dave zou de ombudsdienst contacteren en iedereen die Daryl wil helpen kan steeds hetzelfde doen door de situatie aan te kaarten op onderstaand adres. Vergeet wel Daryls nummer niet te vermelden (999020). TDCJ-Correctional Institutions Division Ombudsman Office P.O. Box 99, Huntsville, TX 77342-0099 (936) 437-6791 (936) 437-6668 fax ci.div@tdcj.state.tx.us
Ik had plannen om in maart naar Texas te gaan om Daryl te gaan bezoeken en Richard Reyna te helpen maar zolang Daryl op level 3 zit is dit uitgesloten. Ik zou hem dan maar 2u kunnen bezoeken in plaats van 8u. Ik moet helaas mijn plannen nog even opbergen maar hopelijk voor niet al te lang. Als de ombudsdienst niets doet met de klachten dan duurt het nog zeker 3 maand voor hij terug op level 1 zit en ik Daryl kan bezoeken.
Aan alle mensen die sinds kort met Daryl aan het schrijven zijn en die misschien niet direct een brief meer ontvangen van Daryl, blijven schrijven!! Er wordt weer gespeeld met de post. Brieven worden achtergehouden of verdwijnen. En nu hij op level 3 zit is het helemaal moeilijk voor hem om te schrijven. Hij mag maar een beperkt aantal brieven schrijven. Dus niet wanhopen als je even niets meer hoort. Schrijf hem zelf en geef duidelijk aan in je brieven wanneer je wat hebt verstuurd. Zo weet Daryl perfect welke brieven hij niet ontvangt. Brieven nummeren helpt ook.
Op 24 februari staat de executie gepland van Hank Skinner. Hij is de vriend van een Franse doodstrafactiviste en vriendin van me. Hank werd ter dood veroordeeld voor de moord op zijn vriendin en haar twee zoons op nieuwjaarsnacht in 1993. Er zijn aanwijzingen dat niet Hank maar de nonkel van zijn vriendin, die een incestueuze relatie met haar had, de dader zou zijn. Het hele verhaal vind je op www.tcadp.org en op www.hankskinner.org Er is heel wat DNA-bewijs dat nooit werd getest. Hank heeft jaren lang tijdens zijn beroepsprocedure getracht om DNA testen te verkrijgen maar geen enkele rechtbank is ingegaan op zijn verzoek. De reden: het DNA-bewijs was er ook reeds tijdens zijn initieel proces en toen heeft zijn advocaat geen testen laten uitvoeren. Hij heeft zijn kans gehad toen, zo redeneren de openbare aanklager en de rechtbanken. Dit is de waanzin van het Texaanse rechtssysteem. Procedureregels en techniciteiten verhinderen de mogelijkheid om de waarheid bloot te leggen. Wat kwaad kan het om deze man een laatste kans te geven om cruciaal bewijs te laten testen? Blijkt hieruit dat hij wel degelijk de dader was, dan wordt zijn schuld bevestigd en kan Texas, zoals ze zo graag willen, vooralsnog de executie uitvoeren. Blijkt dat het DNA niet overeenstemt met zijn DNA dan wordt zijn onschld bewezen en kan de executie van (alweer) een onschuldige worden vermeden. De tijd dringt voor Hank. Zijn executie is op minder dan twee weken vandaag. Op bovenstaande websites vind je manieren om Hank te helpen zodat het DNA-materiaal vooralsnog wordt getest!!
Gisteren een goed en lang gesprek gehad met Richard Reyna, de private investigator die Daryl's zaak opnieuw wil onderzoeken. Hij heeft op 3 feburari een ontmoeting gehad met Daryls pro-Deo advocaat. Zoals ik al vermoedde beschikt Daryls advocaat amper over documenten over Daryls zaak en heeft hij wel degelijk zelf bijzonder weinig gedaan voor Daryl. Wat cruciaal is voor Richards onderzoek zijn de politierapporten waarin de eerste verklaringen zijn terug te vinden van de kroongetuigen en waaruit ook kan blijken dat er wel degelijk een andere verdachte was. Maar McCann heeft geen kopies van de politierapporten. Dit maakt het onderzoek niet makkelijk. Daryls advocaat zou kopies kunnen opvragen maar omdat deze documenten in het bezit zijn van het openbaar ministerie riskeren we op deze manier slapende honden wakker te maken en hun aandacht opnieuw te trekken op Daryls zaak. Richard wil daarom zijn onderzoek starten met de zoektocht naar de eventuele andere verdachte. Het is bijzonder hoopgevend te weten dat er iemand is in Texas die Daryls leven ter harte neemt. Ik hoop dat er echt iets uit Richards onderzoek mag komen dat Daryl kan helpen. Financieel zijn we er nog niet. Ik heb ondertussen 6,400 euro bij elkaar door de verkoop van mijn boek en het geven van lezingen. We zijn goed op weg maar ik kan Richard de nodige 10,000 dollar nog niet bezorgen! Jullie steun blijft dus meer dan nodig!
Vandaag weer een berichtje in mijn mailbox van Richard Reyna. Hij heeft na een aantal keer tevergeefs proberen dan toch eindelijk met Daryls advocaat gesproken aan de telefoon. Op 3 februari heeft hij een afspraak met hem. Reyna heeft Daryls advocaat nodig om Daryl te kunnen opzoeken in de gevangenis. Als hij zich kan aanmelden als medewerker van Daryls advocaat dan zijn er geen beperkingen op het bezoek en kan hij papieren mee binnen nemen en nota's maken. Hopelijk loopt het gesprek met Daryls advocaat goed!
Ondertussen staat de teller bijna op 6000 euro. Die 10.000 dollar wordt dus hopelijk een haalbare kaart. Ik hou jullie op de hoogte.
Helaas is op 7 januari Kenneth Mosley geëxecuteerd. Kenneth kreeg al eens uitstel van executie in september vorig jaar maaris nu toch geëxecuteerd. Lees hier zijn verhaal: http://www.kennethmosley.org/10001.html?*session*id*key*=*session*id*val* Kenneth was een vriend van een goede vriendin van me... En de waanzin gaat verder met meer executies in januari, februari en maart!
Tot slot nog dit. Dagelijks krijg ik mails van enthousiaste mensen die mijn boek hebben gelezen. Ik heb helaas niet altijd de tijd om iedereen terug te mailen maar langs deze weg wil ik jullie wel laten weten dat elke mail enorm deugd doet. Bedankt!!
Op de vooravond van 2010 wou ik graag nog even een woord van dank richten tot jullie. De voorbije maanden waren geweldig. Mijn boek heeft heel veel aandacht genoten, ik heb ondertussen al heel wat boeken verkocht en voor het eerst in die lange vijftien jaar van corresponderen met Daryl heb ik het gevoel dat ik misschien een verschil kan betekenen. Bovenal bereiken mij opnieuw brieven uit Texas vol enthousiasme, dankbaarheid en vooral hoop. Daryl heeft opnieuw hoop gekregen op een goede afloop. En voor wie bijna 20 jaar opgesloten zit in totale isolatie is 'hoop doet leven' niet zomaar een gezegde. Daryl zweeft, herleeft! Daarenboven is het 'succes' van mijn boek tot in zijn cel geraakt want hij heeft de voorbije weken mogen genieten van alle lieve wensen, brieven en kaartjes die hij van zovele onbekenden mocht ontvangen. De voorbije maanden waren een succes door jullie! Alleen had ik dit nooit kunnen realiseren. Daarom een hele oprechte dankjewel aan iedereen, dicht bij mij of veraf, die Daryl en mij de voorbije maanden heeft gesteund, door een boek te kopen of te helpen verkopen, door hem een briefje te sturen, door een gift te storten, ... We zijn op de goede weg maar we zijn er nog niet. De doodstraf blijft haar tol eisen. De eerste drie maanden van 2010 staan er alweer 6 executies gepland waaronder de executie van twee dichte vrienden van mijn vrienden in Texas, Kenneth Mosley en Hank Skinner. Er is nog heel wat werk te verzetten om Daryls leven en dat van de zovele andere terdoodveroordelden te redden. De executiemachine draait door en de tijd dringt voor Daryl. Ik blijf boeken verkopen, lezingen geven en hopen dat ik voldoende geld bij elkaar krijg om alvast Richard Reyna te kunnen betalen om een gedegen onderzoek te kunnen voeren. Ik hoop dat ik op jullie steun en inzet mag blijven rekenen!
Een prettig eindejaar en het allerbeste voor het nieuwe jaar! Mag 2010 een bijzonder jaar worden!
"Een zeer confronterend boek op diverse niveaus, want dit boek brengt een verhaal dat zeer zeker verre van algemeen en dagelijks is, maar een persoonlijke ervaring met de dood, een dood die met opzet wordt gepleegd op een mens, en dit op een legale manier. Een benadering en beleving met de doodstraf in Amerika. De auteur heeft sinds haar zestiende een briefwisseling onderhouden met een ter dood veroordeelde in Amerika Daryl zit sinds 1990 op de dodengang, en door de briefwisseling ontstond een vriendschap dat uitmondde in een bezoek aan Daryl in 2002. Wanneer ze echter concreet met de feiten wordt geconfronteerd, wordt dit een kering in haar leven, en ze zal zich niet enkel inzetten voor de strijd tegen de doodstraf van Daryl, maar een actieve oorlogsverklaring tegen de Texaanse staat die wel degelijk deze praktijk nog in acht weet te houden. Het verhaal brengt een levendig relaas van haar strijd, maar ook de manier waarop de doodstraf in Texas nog wordt uitgesproken, toegepast, en hoe gevangenen op de death row zitten te wachten op hun dood. Het is een ontroerend en schokkend verhaal, waar de gevoelens uiteraard gemengd zijn, en je heel wat gemengde visies zal overhouden na het pleidooi en de beschrijvingen van de ervaringen en bevindingen van deze auteur, die wel degelijk verder reikt dan een vriendschap, en hier als criminologe een meer onderbouwde benadering weet tentoon te spreiden, die alvast haar pleidooi overtuigender weet te maken, en die je op een verweesde wijze achterlaat, jezelf afvragende wat een mens bezield om zon straffen nog toe te passen Indringend"
(http://www.bruna.nl/boeken/tot-de-dood-ons-scheidt-9789058266378)
"Marjan Cochez studeerde criminologie en zij is een fervente activiste geworden voor de afschaffing van de doodstraf. De inhoud van haar boek gaat verder dan de ondertitel voorgeeft. Zij voert namelijk een zeer emotioneel, gedreven en uitgebreid geargumenteerd pleidooi tegen de doodstraf in het algemeen, met de stelling een mens doden is immoreel. Haar boek is trouwens kennelijk met het hart geschreven, niet met het hoofd.
Op haar 16e begon zij een briefwisseling met de zwarte Amerikaan Daryl Wheatfall, ter dood veroordeeld in Texas, die sinds 1990 in de dodengang zit. Het werd de start van een unieke vriendschap. Acht jaar later is zij begonnen met hem jaarlijks te bezoeken. Nu, in 2009, zit de man nog steeds te wachten op ofwel zijn executie of de herziening van zijn proces. Door deze ervaringen, de studie van het Amerikaanse strafrecht, het contact met gelijkgezinden, de familie van daders en slachtoffers, komt de auteur tot de conclusie dat het rechtsysteem aldaar en vooral dat van de staat Texas, heel onrechtvaardig is. Dit heeft haar gebracht tot een intensieve inzet tegen de doodstraf.
Het boek behandelt themas als wraak en vergeving, verbondenheid en onbegrip, onrecht en overwinning, frustraties en geloof, maar ook hoop voor de toekomst.
Marjan Cochez wil het leven in de dodengang met zijn misbruiken en gebreken in het rechtsysteem en de executies, die de overheid tracht te verbergen, aan het licht brengen. Op te merken valt dan dat nergens ter wereld een rechtsysteem bestaat dat geheel eerlijk en rechtvaardig is. Marjan Cochez erkent dat ook wanneer ze schrijft dat ook in België op dat vlak nog heel wat kan verbeterd worden.
De rode draad in het boek is de uitzonderlijke vriendschap tussen twee zo verschillende mensen die elkaar toevallig ontmoet hebben. Een mens vermoorden vindt Marjan moreel verwerpelijk, maar de dader executeren, die evenzeer mens is als het slachtoffer, vindt zij even erg. De onrechtmatigheden die Daryl Wheatfall ondervindt, tonen aan dat het vooral de toepassing van het strafrecht en het gevangenisregime zijn die lijden onder gebreken van het betrokken personeel, magistratuur, advocaten en andere betrokkenen. Zij schrijft ook dat Texas liever geld stopt in de bouw van gevangenissen dan in het zorgen voor de gezondheid, huisvesting en onderwijs van de gemeenschap. In het Texaans rechtsysteem worden aanklagers en rechters vierjaarlijks verkozen door het volk. Er staat dus politieke druk op hen om carrière te maken. In de staat waar de meerderheid nog altijd tough on crime wil, leidt dat tot vele misbruiken - onder meer het geïnstitutionaliseerde gebruik van verklikking voor strafvermindering. Eén van de vereisten om de doodstraf te kunnen uitspreken is het vermoeden dat de beklaagde een blijvend gevaar voor de gemeenschap vormt als hij blijft leven.
Marjan Cochez huldigt de mening dat zelfs in een feilloze rechtstaat zij tegen de doodstraf zou blijven ijveren, gegrond op een geloof in de potentie van mensen om te veranderen. Vermeld wordt dat sinds 9/11 de VSA een veiligheidsstaat geworden is, gebouwd op angst en wantrouwen. Marjan Cochez roept uit: De doodstraf heelt niet, maar voegt alleen nieuw leed toe Zij pleit voor vergeving in plaats van wraak. Zij is overtuigd dat de zaadjes van de antidoodstrafactivisten vroeg of laat hun vruchten zullen afwerpen. Er is een nawoord door Dave Arwood, stichter van de Texas Coalition to Abolish the Death Penalty. Daarin wordt de hoop uitgesproken dat onder president Obama het mensenrechtenblazoen in de VS zal opgepoetst worden. Er wordt ook opgeroepen om de beweging tot afschaffing van de doodstraf te steunen. Er is nog een bibliografie en verwijzing naar aanverwante website. Men kan ook Marjan Cochez zelf bereiken via marjancochez@hotmail.com Het boek is uiterst interessant voor iedereen die bewust humanistisch wil leven." (http://www.h-vv.be/component/option,com_joomlib/Itemid,79/id,377/task,view/)
On December 3, 2009, many people gathered around Texas to protest the execution of Bobby Wayne Woods who was scheduled to die by lethal injection that evening. Woods' execution was the 447th one in Texas since the death penalty was resumed by the state on December 7, 1982. It was the 24th and last execution in the state for 2009.
I am concerned about the victims of crime as much as anyone else - they have suffered beyond anyone's imagination. However, I believe that the death penalty is a false solution to crime that perpetuates violence in our state because it is a violent act itself. Executions haven't driven down violent crime, nor have they brought healing to the families of victims. Furthermore, there is clear and compelling evidence that the death penalty is an error-prone punishment that is unnecessary for societal protection. The cases of Carlos DeLuna, Ruben Cantu and Cameron Todd Willingham represent fatal errors in the system.
I don't believe that the citizens of Texas are strongly for the death penalty anymore, particularly when "life without parole" is offered as an optional punishment. The drop in the number of death sentences indicates that citizens are increasingly skeptical of the death penalty and concerned about its high cost (see 2009 Annual Report by the Texas Coalition to Abolish the Death Penalty at www.tcadp.org).
However, certain politicians in the state continue to show strong support for the death penalty. Recent actions by Governor Rick Perry in the cases of Cameron Todd Willingham and Robert Thompson show how politics drives the death penalty in this state.
I wish that Bobby Wayne Woods' execution was the last one ever carried out by Texas, rather than the last one of 2009. However, this is not the case. Texas has over 300 people on death row and already has five exeutions scheduled for early 2010. The relentless execution machinery of the state rolls on, surpassing every other state in the nation by a wide margin. The nearest state to Texas during 2009 was Alabama which had six executions. .
Texas closes down its execution machinery as we get close to Christmas. Is this done out of deference to the Prince of Peace who taught us to forgive and show mercy? If there is anything that is antithetical to the message of Christ, it is the state-sponsored killing of another human being.
De voorbije weken waren ontzettend druk. Overdag werken, 's avonds de boer op om mijn boek te verkopen! Dus even geen tijd om mijn weblog up to date te houden. Maar het begint stilletjesaan op te brengen. Ik heb ondertussen zo'n 5000 euro bij elkaar gespaard voor Daryl. Ik heb ontzettend goed nieuws gekregen vandaag! Ik heb net opnieuw gebeld met Richard Reyna, de private investigator die Daryls zaak wil onderzoeken. Hij heeft me verzekerd, in tegenstelling tot wat ik eerst had begrepen, dat met een provisie van 10.000 dollar, al zijn kosten zouden moeten gedekt zijn. Dit is geweldig nieuws want een veel realistischer en haalbaarder kaart dan de oorspronkelijk begrepen 75.000. Ik heb een heel goed gevoel bij deze man. Hij heeft tonnen evaring, kent het Texaanse rechtssysteem bijzonder goed en is bijzonder integer. Daarenboven heeft hij bij de Sint-Egidiusgemeenschapin Rome gepleit om GRACE te sponsoren. Een non-profit organisatie die rechtshulp biedt aan ter dood veroordeelden. Maar met de uitdrukkelijke vraag dat ze van GRACE zouden eisen dat ze een advocaat op Daryl zijn zaak zouden zetten. Over eenmaand of drie kennen we de beslissing. Eindelijk heb ik het gevoel dat we in al die jaren stappen in de goede richting aan het zetten zijn. Maar ik ben er nog niet. Nog 5000 euro te gaan. Dus alstublieft, bestel mijn boek via mijn weblog of stort een kleine bijdrage op de rekening van Daryl. Ik verzeker jullie dat het geld zeer goed zal gebruikt worden! Op deze link vinden jullie wat meer info over Richard Reyna:
En dan nog een tweede iets. Op 20 december is Daryl jarig. Naar jaarlijkse gewoonte trommel ik zoveel mogelijk mensen op op hem een kaartje te sturen zodat het voor hem toch een beetje een bijzondere dag wordt. Daryl wordt 44. Stuur hem een kaartje en breng zo wat warmte in zijn cel op zijn verjaardag! Het adres vind je hiernaast.
Robert Lee Thompson werd de voorbije nacht geëxecuteerd ondanks het verzoek van de gratiecommissie (Board of Pardones and Paroles) aan gouverneur Rick Perry om zijn straf om te zetten in levenslang. De werkelijke schutter van de moord waarvoor Thompson werd veroordeeld kreeg in een afzonderlijk proces 40 jaar opsluiting voor de moord. Thompson, die aanwezig was maar niet heeft geschoten werd door zijn jury ter dood veroordeeld voor dezelfde feiten. Eenzelfde misdrijf, 1 dader, 1 mededader, twee verschillende processen, twee verschillende jury's en twee verschillende uitkomsten: leven en dood! Lees hieronder het persbericht van de Texas Coalition to Abolish the Death Penalty
Dear friends,
Thank you for contacting Governor Perry and urging him to grant clemency to Robert Lee Thompson, who is scheduled to be executed by the State of Texas tonight. We deeply regret to inform you that the Governor has rejected the recommendation of the Texas Board of Pardons and Paroles and declined to commute Thompson's sentence to life in prison.
TCADP Executive Director Kristin Houle issued the following statement in response to the Governor's decision:
"The Texas Coalition to Abolish the Death Penalty (TCADP) is outraged that Governor Perry has rejected the Texas Board of Pardons and Paroles recommendation to commute the death sentence of Robert Lee Thompson.Thompson is scheduled to be executed this evening for the murder of Mansoor Rahim, even though he was not the triggerman.His co-defendant, Sammy Butler, the actual killer of Mr. Rahim, was tried separately and convicted on a lesser charge.Butler is serving a life sentence and will be eligible for parole.
This was only the fourth such recommendation for clemency from the Board in cases where the inmate faced imminent execution, but it constitutes the second time that Governor Perry has chosen to ignore the Board, whose members he appoints.Perry previously rejected a recommendation for clemency by the Board in 2004 when he allowed the execution of Kelsey Patterson, an inmate with severe mental illness, to proceed.
The Governor's decision comes at a time of increased public awareness and scrutiny of the flaws and failures of the Texas death penalty system. TCADP joins with agrowing chorus of diverse voices, including those of law enforcement, religious leaders, murder victim family members, and state legislators in calling for an end to this arbitrary and error-prone form of punishment."
Deze maand draait de executiemachine weer op volle toeren. In Texas alleen al staan er 5 executies gepland in november.
5 november: Khristian Oliver - Executed 10 november: Yosvanis Valle - Executed 17 november: Gerald Eldridge - Stay 18 november: Danielle Simpson - Executed 19 november: Robert Thompson - Executed
Vanavond wordt in Virginia de executie voltrokken van John Allen Muhamad, beter bekend als 'the sniper'. Hij was zwaar psychisch ziek. Hij leed aan het Gulf War Syndrom nadat hij als Amerikaans sergeant in de golfoorlog in Irak vocht. Ondanks zijn mentale toestand zal hij vanavond geëxecuteerd worden. Alle legale mogelijkheden werden uitgeput en de gouverneur, hoewel een Democraat, heeft al laten weten niet tussen te zullen komen. Lees hier meer:
Vandaag kreeg ik een brief van Daryl. Het deed ontzettend veel deugd te lezen hoe hij opnieuw hoop put uit de nieuwtjes over de verkoop van mijn boek, de media-aandacht, de vele berichtjes die mensen naar hem hadden geschreven na de lezingen die Dave en ik deden, de brieven van 'vreemden' die plots zijn cel bereikten van mensen die mijn boek hebben gelezen, het nieuws over de 'private investigator'... Daryl zweeft weer, hoopt, vat moed, ziet een klein lichtje... en ik zweef mee. Al ben ik ook wel bang voor de teleurstelling...voor te hoge verwachtingen, ijdele hoop. Wat als? Wat als ik er niet in slaag om voldoende geld bij elkaar te krijgen om Richard Reyna te betalen om Daryl zijn zaak te onderzoeken. Hoewel het heel erg fijn is dat de verkoop goed gaat, is er nog een hele lange weg af te leggen vooraleer ik het nodige bedrag bij elkaar gespaard krijg. Er zal nog een klein wonder moeten gebeuren. Met de verkoop van mijn boeken alleen zal ik er niet geraken. Daarom heb ik een spaarrekeningnummer op mijn naam (Marjan Cochez) voor Daryl geopend
652-9204887-57
Alle giften, hoe klein ook zijn welkom! Vele kleintjes maken groot!!
Ik vond het zelf een beetje grappig maar op 31 oktober werd ik geacht post te vatten op de stand van het Davidsfonds op de openingsdag van de Boekenbeurs om te signeren. Heel even leek het alsof ik een echt auteur was...
Op aanraden van Dave stuurde ik een week geleden een mailtje naar Richard Reyna, een 'private investigator', een onderzoeker gespecialiseerd in doodstrafzaken. Hij herbekijkt bewijs, interviewt getuigen, snuffelt in politeverslagen, tracht andere verdachten te traceren, enzovoort. Zijn onderzoek lag al meerdere malen aan de basis van herzieningen van een proces of zelfs een vrijlating. De man heeft meer dan 20 jaar ervaring. Ik had hem een mailtje gestuurd met informatie over Daryls zaak en met de vraag of hij eventueel bereid zou zijn om Daryls zaak opnieuw te onderzoeken. Tot mijn grote vreugde kreeg ik enkele dagen later een mailtje terug met de boodschap dat hij geïnteresseerd was en dat ik hem eens moest bellen. Enkele dagen later hing ik met de man aan de telefoon. Het was een verademing. Reyna was erg geïnteresseerd in Daryls zaak. Hij had slechte ervaringen met Patrick McCann, Daryls advocaat, in een andere zaak waarvoor hij onderzoekswerk had verricht en was geschokkeerd door zijn stilzitten. Hij was volgens Reyna geen gedreven advocaat maar iemand die het minimum doet en niet geïnteresseerd is in de schuldvraag. Het deed deugd om met iemand te praten die net zo over McCann denkt als Daryl en ik en die beaamde wat wij al wisten: McCann is geen goed advocaat en heeft voor Daryl niet gedaan wat hij geacht werd te doen. Het idee dat Daryl met McCann opgescheept zat leek hem nog meer te motiveren om Daryl te helpen. Maar niet voor niets. Het zal ons handen vol geld kosten. Geld dat we op dit ogenblik nog niet hebben... Reyna vertelde dat hij op het punt stond om naar Rome te vertrekken en hij beloofde dat hij zou pleiten bij de Sint-Egidiusgemeenschap in Rome om voor Daryl een advocaat te bekostigen. Ik moest hem na 11 november terug contacteren. En dat is wat ik zal doen! We leven op hoop...
'De Texanen zijn trots op hun executies en doodstraffen'
Marjan Cochez schreef een boek over het leven zoals het (voorlopig nog) is op 'death row'
'De Texanen zijn trots op hun executies en doodstraffen'
Al vijftien jaar correspondeert de Vlaamse Marjan Cochez (31) met Daryl Wheatfall, een zwarte man die al twintig jaar op zijn executie wacht in Texas. Wheatfall, zo blijkt uit tal van gegevens, zit onschuldig in de cel. Cochez schreef een boek over de zaak, en over andere gerechtelijke blunders en wreedheden op de Amerikaanse 'death row'.
Door Barbara debusschere
Bijna was het zover. Bijna had een Amerikaanse officiële staatsinstantie voor de allereerste keer toegegeven dat er een onschuldige was geëxecuteerd. In 2004 kreeg Cameron Todd Willingham in Texas de dodelijke injectie, omdat hij zijn drie dochters zou hebben vermoord door zijn eigen huis in brand te steken. Tijdens zijn laatste uren op de dodengang deden Willingham en zijn advocaten nog verwoede pogingen om een nieuw wetenschappelijk rapport onder de neus te duwen van George Perry, de gouverneur van Texas. Dat rapport toonde onomstotelijk aan dat van brandstichting geen sprake was geweest. Tevergeefs.
Een onderzoeksrapport van een journalist van The New Yorker zorgde voor zoveel ophef dat Perry alsnog een commissie aanstelde, die de zaak nog eens moest uitvlooien. Vorige week vrijdag ontsloeg Perry de drie belangrijkste leden van zijn commissie. Niet omdat ze hun werk niet goed deden, zeggen antidoodstrafactivisten, maar omdat ook zij de onschuld van Willingham leken te zullen bewijzen.
"Die uitkomst beviel Perry niet, want het zou hem politieke schade berokkenen", zegt Marjan Cochez. "De zaak zit nu weer voor onbeperkte tijd in de diepvriezer."
Welkom in Texas, de Amerikaanse staat die sinds 1976 al 441 mensen executeerde en waar Huntsville, de plek waar de meeste executies in heel Amerika worden voltrokken, passanten onthaalt met de boodschap 'Welcome to the city of Old Sparky'. Old Sparky is de elektrische stoel waarop tot 1964 in totaal 361 mensen een erg pijnlijke dood stierven.
Een kleine vergissing
"In Texas botste ik op een soort trots over de executies en terdoodveroordelingen die er al jaren plaatsvinden", zegt Marjan Cochez. Jaarlijks trekt de 32-jarige Belgische naar de staat met de moorddadige reputatie. Ze doet dat voor Daryl Wheatfall, wiens lot ze zich al bijna haar halve leven aantrekt. "Aanvankelijk durfde ik niet. Ik was 16, betrokken bij Amnesty International en het was al heel wat voor mij dat ik de stap zette om met een ter dood veroordeelde te corresponderen. Je bouwt een band op, terwijl je beseft dat het elke dag gedaan kan zijn. Maar in 2002 kreeg ik een beurs en vloog ik naar Texas."
De eerste confrontatie met death row was ongemeen hard. Ze trof haar pennenvriend in een piepkleine cel, waar het 's winters vroor en 's zomers 40 graden kon worden. Wheatfall moest zich telkens als hij zijn cel verliet volledig uitkleden en zijn testikels ter controle opheffen.
Al sinds zijn 26ste had Wheatfall in dagelijkse angst geleefd. Hij vertelde Cochez hoe hij geslagen en geschopt werd door bewakers en hoe hij 40 messteken kreeg van een medegevangene omdat hij gezien had hoe die als lid van een Mexicaanse bende een drugshandeltje runde in samenwerking met het personeel. Als straf werd Wheatfall twee jaar in totale isolatie opgesloten. Het wettelijke maximum daarvoor is vijftien dagen.
Soms werd hij vergast. Bij die vrij gebruikelijke praktijk op de Texaanse dodengang stappen vijf bewakers op de gevangene af, in een uitrusting als die van American footballspelers en gewapend met pepperspray, een gummiknuppel en een gasmasker. De gevangene wordt met de pepperspray tijdelijk verblind, waarna bijtend chemisch gas in de cel gelost wordt. Het doet je braken en geeft brandwonden.
Het was slikken voor de prille twintiger uit Kessel-Lo. Maar ze gaf niet op, organiseerde petities en persacties om aandacht te vragen voor het lot van de man. Als Daryl Wheatfall, wiens zaak al vijftien jaar geblokkeerd zit in de beroepsprocedure, vandaag niet gek wordt in zijn hok van twee meter op drie, dan is dat mede dankzij het werk dat Cochez sinds 2004 verricht.
"De man wist nergens van", vertelt ze. "Hij was ter dood veroordeeld, maar had niet eens kopieën gekregen van de procesverslagen, hoewel dat een basisrecht is. Ik ben zelf met moeite aan die 4.000 pagina's geraakt. Terwijl ik eerder altijd vraagtekens bij zijn onschuld had geplaatst, wist ik nadat ik alles had doorgeploegd zeker dat Daryls schuld niet bewezen is."
DRONKEN ADVOCATEN
Wheatfall zit op de dodengang omdat hij, samen met een tweede dader, een bejaard koppel en hun zoon zou hebben neergeschoten. De oudjes stierven, de zoon overleefde. Vandaag zit de zaak al vijftien jaar muurvast in de beroepsprocedure. Er is geen enkel fysiek bewijs gevonden van Wheatfalls schuld. Het enige waarop zijn doodstraf is gebaseerd, zijn de op alle vlakken krakkemikkige getuigenissen van de zoon en van de andere verdachte. Zij pasten hun verklaringen respectievelijk vier en vijf keer aan.
De tweede verdachte, een zekere Henry Terell, werd als eerste opgepakt en leidde de politie naar Wheatfall. Hij verklaarde aanvankelijk dat hij niets met de moord te maken had, maar sloot een deal met de openbaar aanklager om zelf aan de doodstraf te ontsnappen. In ruil voor zijn getuigenis kreeg hij 50 jaar cel. Terell moest zijn getuigenis wél goed instuderen.
Marjan Cochez: "Ik had in de wachtzaal van het gerechtsgebouw gezien én gehoord dat de openbaar aanklager Terell op het hart drukte dat hij zeker moest zeggen dat hij Daryl zag schieten. Ze deed zelfs de bijbehorende bewegingen voor."
Ook de getuigenis van de zoon was gebaseerd op een deal. De man had er zelf net een celstraf op zitten, en er was cocaïne bij hem gevonden tijdens het moordonderzoek. In ruil voor een getuigenis tegen Daryl liet de politie hem verder met rust, hoewel hij nog tien jaar probatie had gekregen.
De openbaar aanklager zorgde er ook voor dat de jury niets te weten kwam over de twee alibi's van Wheatfall - zijn buurvrouw en zijn vriendin hadden hem op het moment van de moord gezien - en dat een andere verdachte, die erg op Wheatfall lijkt en die door iedereen in de buurt was aangewezen, nooit verhoord werd.
Een van de advocaten in de zaak was zo kapot van alle fouten en manipulaties dat hij zelfmoord pleegde. Cochez op haar beurt werd vooral kwaad en wou de zaak uitklaren. Omdat hij arm was, had Wheatfall duidelijk slechte pro-Deoadvocaten gekregen. "In vele zaken van ter dood veroordeelden botste ik op dronken of slapende advocaten", zegt Cochez. "Sommigen werden later geschorst wegens drankmisbruik."
DODELIJKE WET
Met zoveel elementen in zijn voordeel kon de zaak vast wel rechtgezet worden in de beroepsprocedures op staats- en federaal niveau, dacht Cochez. Ze botste tegen een enorme muur: de 'Anti-Terrorism and Effective Death Penalty Act', of AEDPA. Bill Clinton introduceerde de wet ten tijde van het proces van Timothy McVeigh, de 'Oklahoma bomber', met als bedoeling de man versneld terecht te stellen. Cochez vraagt zich af of Clinton ooit heeft beseft "wat voor gruwelijke effecten zijn wet heeft op talloze mensen op de dodengang".
De AEDPA bepaalt dat in de beroepsprocedure geen enkel nieuw element mag worden aangebracht dat op het moment van het proces in eerste aanleg niet bekend had kunnen zijn. Er moet ook worden bewezen dat een grondrecht is geschonden, bijvoorbeeld doordat bewijs werd achtergehouden voor de verdediging of doordat de beklaagde een slechte advocaat had tijdens zijn initiële proces. Beide zaken komen veelvuldig voor, zo blijkt uit Cochez' boek.
Bovendien moet worden bewezen dat de nieuw gevonden informatie de uitkomst van het initiële proces zou hebben beïnvloed, met andere woorden, dat de jury anders zou hebben geoordeeld als zij over die informatie had beschikt. "Hoe bewijs je dat in hemelsnaam? Wanneer voor de inwerkingtreding van AEDPA werd aangetoond dat een grondrecht werd geschonden, was dat op zich voldoende voor een federale rechtbank om een herziening van het proces te gelasten. Dat behoort nu voorgoed tot het verleden."
Ook de termijnen waarbinnen je een federaal beroepschrift mag indienen, werden door de AEDPA ingekort. Dat zorgde bij sommige advocaten voor heel wat verwarring, waardoor beroepsschriften soms na de verstreken termijn werden ingediend en niet meer werden aanvaard door een federale rechtbank. Een rapport, verschenen in april van dit jaar, toont aan dat zeker negen ter dood veroordeelden in Texas hun federale beroepsrechten ongedaan zagen maken, enkel omdat hun advocaten niet de juiste termijnen hadden gehanteerd.
Cochez: "Concreet betekent dat bijvoorbeeld dat Gary Graham geëxecuteerd werd, hoewel zijn advocaten in beroep konden aantonen dat drie ooggetuigen bevestigden dat hij het niet was. En dat de man twee alibi's had."
'TOUGH ON CRIME'
Cesar Fierro, die al 28 jaar op de dodengang zit, is zijn leven kwijt door procedureregels. Het document waarin kon worden aangetoond dat zijn schuldbekentenis met geweld werd afgedwongen, werd net te laat ingediend. Ondertussen is Fierro, die perfect gezond en meer dan waarschijnlijk onschuldig was, krankzinnig geworden in zijn cel.
In Cochez' boek wemelt het van de verhalen over veroordeelden die waarschijnlijk net zo schuldig zijn als Wheatfall of van wie de onschuld zwart op wit is aangetoond, maar die door techniciteiten, slapende, blunderende of dronken advocaten gedood worden. "Ter dood veroordeeld worden", zegt Cochez, "is in de VS hetzelfde als getroffen worden door de bliksem."
Vriendjespolitiek, racisme en doelbewuste manipulaties door openbaar aanklagers en rechters zijn schering en inslag, want 'tough on crime' is dé manier om carrière te maken in het Texaanse rechtssysteem.
Om toch maar snel een veroordeling te krijgen, hield de openbaar aanklager in de zaak van Kerry Max Cook DNA-bewijzen achter voor de verdediging, werden getuigenissen gewijzigd en gemanipuleerd en strafverminderingen beloofd. In de staat Illinois, zo toont onderzoek aan, zijn al 46 mensen geëxecuteerd enkel op basis van een 'jailhouse snitch', een medegevangene die een verklaring aflegt in ruil voor strafvermindering.
Opvallend bij dat alles is dat, zoals met de doofpotoperatie van Perry, misstanden niet aangepakt worden. En als dat wel zo is, dan toch net niet in Texas. Een zekere luitenant Burges, die mensen verklaringen deed afleggen met folterpraktijken, moest daar nooit verantwoording voor geven. Forensisch psychiater James Grigson, alias Doctor Death, die 30 jaar lang erg twijfelachtige profielen opstelde van misdadigers en uiteindelijk werd geschorst, kon in Texas wel aan de slag blijven.
Ook het Crime Labschandaal, waarbij vastgesteld werd dat dozen vol bewijsmateriaal twintig jaar lang fout gelabeld werden, vond plaats in Texas. De zaak sloeg in als een bom, maar op de oproep van de hoofdcommissaris om op basis van die vaststelling alle geplande executies stop te zetten, werd niet ingegaan.
Wat dan met de jury, de kern van het democratische rechtssysteem, die toch onbevangen tegen zulke zaken moet aankijken? "In vele processen zie je dat die mensen niet alle elementen te horen krijgen", zegt Marjan Cochez. En in Texas hebben beklaagden altijd meer kans op een conservatief Republikeinse jury. Want hoewel de Amerikaanse wet verbiedt een jurylid te wraken enkel op basis van het feit dat hij of zij tegen de doodstraf is, trekt men zich daar niets van aan in Texas.
ER IS HOOP
De kans dat Daryl Wheatfall aan de executie zal ontsnappen is erg klein, hoewel het ontstellend duidelijk is dat de bewijzen tegen hem twijfelachtig zijn. Maar ondanks het lot van haar vriend, is Cochez niet onverdeeld pessimistisch. "De evolutie is positief. De doodstraf bestaat nog altijd in 37 van de 50 Amerikaanse staten, maar de roep om ze af te schaffen wordt nu wel heel erg luid."
Dat heeft te maken met de invoering van 'life without parole', de optie van effectief levenslange opsluiting die jury's meer en meer verkiezen. En met de schandalen die steeds meer in de pers uitlekken, zoals het verhaal van Tod Willingham en dat van Romell Broom. Bij Broom moest een verpleegster twee uur lang zoeken naar een ader om de dodelijke injectie in te spuiten. De man schreeuwde het uit van de pijn en moet nu wachten op een volgende poging.
Maar misschien heeft Broom geluk. Misschien kan hij aan de dood ontsnappen, doordat bij de publieke opinie een ultiem argument begint te spelen. Het lijkt weinig logisch maar het is onbetwistbaar zo: de doodstraf kost onwaarschijnlijk veel geld. Dat komt onder meer doordat de beroepsprocedures zo lang aanslepen. In Florida kost de praktijk 34,7 miljoen euro per jaar per gevangene meer dan als geopteerd was voor een levenslange celstraf. In Texas is het 2,3 miljoen dollar, zowat drie keer meer dan een levenslange celstraf. Antidoodstrafactivisten klampen zich vandaag vast aan die cijfers. Als het om geld gaat, wordt er wél geluisterd. Zelfs in Texas.
Daryl en mijn boek komen uitgebreid aan bod in de P-magazine en de Flair van deze week. Het was even slikken toen P-magazine belde. Ik dacht meteen aan een sensatie-artikel of een interview in bikini maar de journaliste (Joanie De Rijke) kon me overtuigen van haar goede bedoelingen. Ik bleef een beetje sceptisch maar sinds gisteren ben ik helemaal gerustgesteld. Het artikel is goed geschreven! Volgende week kan je hier de artikels lezen. Nu alvast de foto uit Flair met dank aan fotograaf Karel Daems.
Wil je een boek bestellen stuur dan een mailtje door op onderstaande knop te klikken. Het boek kost 14,95 euro en, in tegenstelling tot in de boekhandel, gaat de totale verkoopprijs naar Daryl om hem te helpen in zijn zaak.
Help Daryl aan een herziening van zijn proces! Alle hulp is welkom op rekeningnummer 652-9204887-57 (IBAN: BE09 6529 2048 8757)
