ik weet echt niet goed wat ik met dit blog moet.  Schrijf ik gewoon brieven aan jou?  Kom ik hier wat klagen en zagen? Hoe t met mij gaat? Hoe ik je mis in alle stomme dingen van het dagdagelijkse?  Ik hoor je precies soms nog lachen, ik ruik je parfum soms als iemand me voorbijgaat,... soms denk ik dat ik gek wordt.   Gisteren ging ik naar de markt, ne mens moet toch eten he, en iemand van in ons geburen sprak me aan om te vragen hoe t met je ging.  Patat,  hoe kan dat nu dat ze dat niet wisten, iedereen lijkt me aan te staren als ocharme das die van die Engelse jongen die gestorven is,....  Tzal wel aan mij liggen zeker.   Dus weer dezelfde standaard zinnetjes, hij was toch zo jong, hoe kan dat toch gebeuren, dacht dat de dokters al meer konden doen voor kankerpatienten, bla bla bla.  

Ik mis je zo Nell XX