Het belangrijkste dat mij is bijgebleven is dat ik je voor altijd als een schaduw zal meedragen.  Afhankelijk hoe je staat kan de schaduw groot of klein zijn. Sosm is ie achter je maar soms staat ie ook knal voor je.  Denk dat nu de zon steeds achter me staat als ik niet op m'n werk ben want jij staat overal knal voor me en dan overvalt het verdriet me.  Alleen op het werk kan ik me beheersen en kunnen ze me afleiden.  Al kunnen psyhiatrisch patienten met mentale beperkingen ook net zo hard als kinderen zijn hoor.  Zo zei F vandaag: 'Hij Elske, heb de gij geen lieveke?  Hoe komt dat nu, kunt de gij gene krijgen of kunt de gij niet goe kussen.  Ge moet naar de tv kijken he naar vt4, daar leren ze da!'

Kon er mee lachen maar vooral door de reacties van verpleegsters:' F, dat mag je niet zeggen,...' werd ik weer als 'Els die Nell verloren is' aanzien

Moet voorn nieuw paspoort gaan en moest plots denken aan t feit dat jou paspoort ook moest vernieuwd worden in de zelfde maand als t mijne.  Je zei nog in februari ergens tegen me 'hé weet je wat weer n voordeel van deze rot tumor is, ik moet nooit meer voor n nieuw paspoort gaan'. De typische Nell humor waar ik vroeger mee kon lachen maar toen plots niet meer.  Je kreeg er me  echt mee op m'n paard en deed niet liever.

Ik ben van plan om een reis te gaan boeken.  Wil effe ver weg van alles hier.

Dikke knuffel Nell X