het kindje in sitas klas met de niertumor is overleden vannacht. Ben er echt van aangedaan. Het kind is net nog maar 5 jaar geworden. Wat kan het toch oneerlijk zijn. Vroeger dacht ik dat het enige eerlijke op de wereld is is dat iedereen dood moet gaan, arm of rijk, goed of slecht, ieder moet ooit gaan. Nu denk ik er toch anders over. Ook dat is al nimmer eerlijk. Er is krapul dat 100 wordt en er zijn schatten van mensen die amper 25 of 5 mogen worden. Ik weet niet hoe ik het aan Sita en Ilya ga moeten vertellen. Ze zijn zelf nog zo klein om hier mee moeten geconfroteerd te worden. Toch weet ik ook wel dt het nu eenmaal bij het leven hoort. Hoop dat ze t n plaatsje kunnen geven. Ga n paar dagen wachten om met karen (de mama van Daan) contact te nemen. T zit me wat te kort op mijn vel om dat nu direct te doen.
