Eerste dag is goed meegevallen. Veel nieuwe namen, veel te veel om ze te kunnen onthouden maar dat komt wel goed binnen een jaar of 2 of zo ;o) Collega's vallen goed mee, eerste indruk, maar die is voor mij toch wel heel belangrijk. Komt nu natuurlijk veel op je af maar probeer er nuchter onder te blijven. Zit ook in de positie dat t nog niet definitief hoeft te zijn en dat doet veel. Kan rustig de kat uit de boom kijken en nagaan of dit nu echt is wat ik wil. Kan ik hier mezelf zijn, Mag ik hier mijn ding doen. Lopen hier de zonnetjes rond die mij kunnen laten stralen ;o)
Minder leuk was dat ik al direct n dag verlof moest vragen om naar Daan zijn afscheidsviering te kunnen gaan. Was wel fijn dat er geen probleem van werd gemaakt.
Hoop dat t allemaal wat gaat meevallen. Durf me nu niet zo kwetsbaar op te stellen en voel me net zo kwetsbaar nu door Daans' overlijden.
Vandaag was het Daan zijn crematie. Man wat was het toch moeilijk. Heb mn tranen niet kunnen bedwingen maar dat moet ook niet he. Jou filmke was er ook weer bij hoor Nell. Telkens weer als ik in n kerk of crematorium kom heb ik het vlaggen. Ik kom er echt niet graag, heb er geen leuke herinneringen. Vind t niet erg om aan je te denken maar niet op die plaatsen. Daar kan ik geen leuke herinneringen plaatsen.
Daan, je was een supersterke toffe kerel. Het heeft niet mogen zijn. We gaan je missen man. Je hebt bij ons een plaatske in ons hart veroverd.
Wat zag ik er tegenop. De vraag: en is het gisteren wat gegaan? Maar ik moet eerlijk zeggen. Het ging. Ik voel me echt goed tussen mijn collega's, ze zijn 'echt' in hun bezorgdheid. Ik heb ze heel kort over jou verteld. Was blij dat t eruit was want zat al n paar dagen te wringen. Niet alleen Daan's overlijden lag me op mijn hart maar vooral jou voorgeschiedenis die er zo nauw aan vast hangt lag weer bovenop maar het is eruit. Misschien aan n te snel tempo maar so what he. Ben trots op mezelf.
