Moeilijke dagen zijn het. Hopen energie in Leuven maar eens thuis is de eenzaamheid verstikkend. Was toch stiekem Nell's tekst gaan lezen. Was er echt door aangedaan. Lijkt zo afscheidachtig en dat kan en mag niet voor mij. Nell legt zich precies al neervoor de strijd gestreden is.
11/2/97
Nell gaat een palliatieve operatie krijgen, ongeveer dezelfde ingreep als in december. Zoveel mogelijk weghalen om de nevenwerkingen van de druk van de tumor te verminderen en zo zijn comfort te verhogen. Hij heeft de voorbije week een zware chemokuur gehad maar dit is te belastend en Nell wil ze nimmer omdat t amper iets aan de bestaande tumor doet.
Na de operatie zal er nog bestraling gegeven worden.
Nell, kzie je graag maar t doet zo'n pijn om je te zien lijden. Kon ik het maar overnemen, de pijn draaglijker maken. Heb som de indruk dat jij er nog steeds voor mij bent, om mij te steunen ipv ik voor jou.
Een dagje naar huis. We zijn langs Sanicole gereden waar we een verrassing voor je in petto hadden. Friet-stoofvlees met heel de bende. De club was mooi versierd en de extra 300 stond klaar voor een testvlucht met Nell aan t stuur. Je eerst solo met de extra 300 !
T was een vermoeiende maar leuk dag, s'avonds terug gaan was veel moeilijker.
Ik ga deze dag nooit meer vergeten Nell. Nooit heb ik iemand zo zien genieten als jij vandaag, je genoot voor ons 2, ik was blij omdat jij blij was. Ik voel me zo dubbel in alles. Ben zo bang maar durf t niet tegen je te zeggen.
