Het was een kei leuk verlof, we hebben genoten. Twas lang geleden dat ik nog zo heb genoten om in iemands gezelschap te zijn. Nell ik hoop dat ik met bart terug een dekseltje heb gevonden dat ook op mijn potje past. Het is gek want jullie zijn op sommige vlakken zo verschillend en op andere vlak best wel gelijkend. Ik probeer van niet te veel te vergelijken maar betrap me re regelmatig op van het wel te doen. Bart kan goed luisteren en weet ook wel de juiste dingen te zeggen op de juiste momenten. Ben ook wel bang, doodsbang, dat er weer iets zou kunnen gebeuren want t zit soms maar in een klein hoekje he
Nell, je blijft altijd mijn grote liefde maar je moet weten dat ik Bart ook graag zie. Het voelt nimmer goed dat ik hier op dit blog schrijf aan mijn grote liefde en aan bart ook vertel dat hij me lief is. Misschien wordt t nu echt tijd dat ik stop met dit blog maar overal waar we gaan, loop jij op een of andere manier met ons mee. Er is niets waar jij niet aan 'meedoet'. Geen mens is zo aanwezig dan de mens die wordt gemist he Nell en ik zal je altijd meedragen in mijn hart.
bij al de belangrijke stappen in mijn leven heb ik jou precies nog nodig he
Ik ga gaan samenwonen bij Bart. Hij heeft nl een hond en mag niet mee op het appartement dat ik huur. Het appartement dat ik verhuur heeft dezelfde regels dus ga ik bij hem inwonen. Is een ouder huis maar best wel gezellig, alleen weet ik niet wat we met de meubels gaan doen. De zijne zijn oud maar voor hem soms wel sentimenteel van belang. De mijne zijn nieuw en soms zelfs nog van jou en mij samen. Hoop dat dat niet teveel stress en spanningen gaat teweegbrengen en anders wordt het n goede start he voor de nieuwe IK. Els van Bart en nimmer Els van Nell
woon nu al zo'n 9 maanden samen met Bart. Het gaat prima tussen ons. Blijf blijkbaar wel wat moeite hebben met het feit dat bart een eerder zwakke gezondheid heeft, is snel verkouden, griep, veel zijn rust nodig en daar kan ik precies niet zo goed mee overweg. Telkens hij iets mankeert ben ik heel kort ingehangen en loop ik gefrustreerd rond. Voel me dan achteraf schulidg naar hem toe maar kan er op dat moment echt niets aan doen.
Voor de rest loop t prima. Wessel maakt t ook goed, we hebben ondertussen een hond bijgekocht, baloo. Dus wessel moet zijn mannetje staan tussen 2 honden maar hij doet t uitstekend. Hij is de baas dat is duidelijk.
Bart heeft klierkoorts en ligt strijk in de zetel. Heb t er toch moeilijk mee hoor nell als is het maar klierkoorts. Kan er echt niet mee om als hij ziek is en blijkbaar maakt t me tegenwoordig meer kwaad dan lief Moet er toch ns iets aan doen maar hoe doe je dat he, ben er me al bewust van das al 1 maar nu er nog iets aan kunnen doen
ben reuzeblij, Bart en ik verwachten een kindje. We (allé ik) ben pas sinds vorige maand gestopt met de pil en hopla bingo. Ben kei blij, ook wel een beetje spannend hoor. Nu zit er iets in dat er binnen 9 maanden dus ook moet he
Hij is ondertussen van job veranderd nimmer in het sint gerardusinstituut maar nu op de hutten in Mol Het lijkt mij zwaarder werk maar hij doet het liever dus tja, zijn keuze zeker he. Ik ben nog altijd in geel aan het werken. Doe het kei graag. Is een rot team dat de naam team soms niet waardig is, steek veel te veel energie in het team die ik beter in de patienten kon steken maar ach t komt de patienten uiteindelijk ten goed als het team ook beter werkt zeker he.
Vroeger werkte ik apart op de colorage he met enkele opvoedsters samen en gingen we de patienten halen. Nu werken we elk geintegreerd op de afdelingen en zitten we constant tussen de verpleging in. Je wordt echt opgeslorpt nu in kleine taakjes waardoor haast geen therapietijd overblijft. Zo moet ik nu mensen evalueren (mijn collega's van vroeger) die ik niet eens aan t werk zie. Denk dat dit de laatste keer is dat ik dat gedaan he. Kan toch echt niet he. Dat wat ik mijn hoofd ooit heb verweten doe ik nu zelf, voortgaan op wat ik hoor zeggen. Nee doe ik nimmer.
Heb regelmatig aanvaringen met een verzorger op de afdeling. Heb nog nooit iemand met zo weinig respect voor een mens zien werken in de zorgverlenende sector.
Ben nu 2 maande zwanger, voel me prima, hopen energie, heb t gevoel dat ik de wereld aan kan.
Ben echt blij blij blij. Op t werk hebben ze van mijn gezicht kunnen aflezen dat ik in blijde verwachting ben zonder dat iemand er iets van wist, allé nu dus wel. Tis ook al uitgelekt naar de patienten, vind ik niet zo leuk maar tja, het is nu zo.
Heb al heel wat spulletjes gekocht in neutrale kleurtjes want we gaan pas binnen 2 maanden zeker weten wat t gaat worden.
Soms denk ik van het als 2de naam Nell te geven. Kan voor n jongen en voor n meisje he.
Heb net te horen gekregen dat de zwangerschap spontaan is afgebroken. Lig pardoes van mijn roze wolk
Vertrekken morgen naar turkije met kurt en ariane, heb n brief van de gyneacoloog mee mocht t vruchtje afkomen of mocht er met mij iets mis gaan dat ze ter plaatse weten wat er aan de hand is. Ben toch wat ongerust omdat je wel in turkije zit. Hoop dat als ze daar n couretage doen dat ze t ook naar behoren doen en niets vernielen he.
Turkije zit er weer op. Was een raar verlof. Vol emoties. Eens opgestegen kreeg ik bloedverlies doch geen vruchtje verloren, moet dus woensdag binnen voor n couretage in Heusden. Zag precies overal zwangeren rondlopen en vroeg me af waarom ons dat geluk weer niet was gegund. Waarom moet ik nu ALTIJD zoveel tegenslagen kennen in mijn leven. Ben ik dan zo'n slecht mens. Ik probeer er altijd voor anderen te zijn, nooit is me iets teveel gevraagd, heb toch echt geen slecht karakter of wel. Waarom verdien ik dan dit WEER.
Heb t gevoel dat niemand me begrijpt. Krijg steeds te horen, ach je bent nog jong, je kan nog veel kindjes maken, kun je wat langer oefenen (jawel echt moeten horen),heb ook 3 miskramen gehad en nu lopen er 5 gzonden jongens rond,.....bla bla bla
Voel me echt letterlijk leeg nu. Ben intriest maar laat t niet zien. In vergelijking met jou verlies is dit natuurlijk niet zo erg dus hou ik me sterk. Uiteindelijk is de celdeling enkel misgelopen, natuurlijke selectie. Het was nog geen levend wezen voor mij, kon niet denken, had geen gevoelens had nog niet eens een leven gehad. Iemand op 24 afgeven is veel erger dan hoor. Laat meer achter omdat ie meer opgebouwd heeft.
We kunnen binnen een maand of 2 gerust opnieuw proberen om zwanger te raken zegt de gyneacoloog dus we zien wel hoe t dan loopt. Kans is klein dat t weer zo snel bingo zal zijn denk ik he We zien wel hoe t verder gaat
6 dec was mijn eisprong en jawel bingo. Ben naar de huisarts geweest en test is positief. Heb meteen ook n afspraak bij de gyneacoloog gemaakt want wil zeker zijn dat t goed gaat he voor ik weer te blij ben en van wolk gezwierd wordt.
Bart heeft me vandaag ten huwelijk gevraagd. Had t niet verwacht daar ik al zwanger ben en altijd gezegd had dat ik wilde huwen voor er kindjes zouden zijn maar ja, hij is nog net op tijd dan he. De datum van het burgerlijke huwelijk ligt vast op 4/6/2004
We zijn (5 sept) de trotse ouders geworden van een flinke zoon: Ilya
We hebben hem geen 2de naam gegeven. Wil dat Ilya de kans krijgt om Ilya te zijn. Ilya van Bart en Els en niet Ilya die ook de schaduw van Nell gaat moeten meedragen. Ik hoop Nell dat je dat begrijpt maar eigenlijk twijfel ik daar niet aan. Op zo'n dag als vandaag denk ik wel weer vaker aan jou. Nu zie ik in Ilya echt een stukje van mezelf en van Bart, hoe zou n kindje van ons eruit gezien hebben. Zou hij zo knap als Ilya geweest zijn. Waarschijnlijk wel he. Nell, mocht je tijd hebben en weten wat ik hier allemaal neerschrijf, wil je n beetje bescherm-engel zijn van mijn kindje. Hij is nog zo kwetsbaar en we zijn nu zo gelukkig met ons drietjes.
weer met geweldig nieuws, ilya is grote broer geworden. Hij is kei trots op zijn kleine prinses. 7/1/2007 is voortaan de verjaardagsdatum van onze lieve dochter Sita We zijn compleet Nell. Ons gezinnetje is compleet, ik ben het gelukkigste mens op aarde. Ik heb n lieve man gevonden nadat ik vreesde dat er geen prachtmensen zoals jij meer zouden rondlopen en bovenop de taart heb ik nog 2 prachtige kinderen gekregen. 10 jaar geleden zag m'n leven er plots heel anders uit. Wat kan het soms keren. Ik hoop echt dat dit gelukkig gevoel me nooit van m'n leven ontnomen wordt. Meer dan wie ook besef ik steeds ook de keerzijde, hoe kwetsbaar t leven is en hoe we met volle teugen moeten genieten. Pluk de dag als ie er is he Nell
Vandaag samen met Lisette en Liesbeth naar oncoloog gaan luisteren. Dennis kan nimmer beter worden. De palliatieve zorgen zullen gestart worden. Het komt weer allemaal terug Nell. Beleef heel jou 3 maanden weer van voor af aan. De tumor heeft zich van zijn longen verspreid naar zn rug en zijn hersenen. Ze denkt dat ie nog hooguit een maand te gaan heeft. Vind t zo erg voor liesbeth. Is nog maar 22 en moet haar pa al gaan afgeven. Hij is nog zo trots op zijn kleinkinderen. Die van liesbeth gaat hij niet eens meer leren kennen. Dennis was zelf heel weemoedig vandaag. Als Lisette effe buiten was met liesbeth heeft hij me zitten geruststellen en zitten wenen. We moesten ons geen zorgen maken, hij had alles geregeld. Net als jij he Nell, direct touwtjes in handen nemen en zorgen dat nabestaanden verder kunnen. Hoe komt t toch dat als iemand zo'n ernstig nieuws te horen krijgt dat zij op die momenten aan de praktische dingen beginnen te denken. Hij hoopte dat Lisette haar vrijwilligerswerk in het rusthuis bleef verder doen omdat ze daar echt in haar element is, dat gaat ze als ik er nimmer ben goed kunnen gebruiken zei hij. Was ik echt door ontroerd want tijdens zijn ziekteproces zijn net daar heel wat akefietjes rond geweest. Lisette die graag er even tussenuit was, Dennis die toen niet kon hebben dat ze weg ging. (Deels ook aan zijn gedragsveranderingen te wijten door de tumoren in de hersenen).
Bart blijft onder alles vrij kalm aan de buitenkant. Sluit zich wat af en vertelt me weinig. Denk dat ie me wil sparen doch dit heb ik niet graag. Ga toch ns proberen te polsen morgen.
We hebben vandaag te horen gekregen dat Daan, sita's klasgenootje ernstig ziek zou zijn
Een niertumor met uitzaaiingen naar zijn botten. Ziet er niet goed uit. Ben bang om naar Karen (Daans mama) te bellen. Weet maar al te goed waar ze nu doorgaat, anderzijds wil ik me haar lijden niet op mijn nek halen. Alles komt zo snel terug voor mijn geest en dan voel ik de pijn ook weer alsof het nog maar net allemaal gebeurd is.
Hoop echt dat t voor hen allemaal in orde komt al heb ik er maar een heel bang gevoel bij.
Is toch niet eerlijk he Nell, het kind is amper 4 jaar. Weet nog hoe ziek jij was en hoe pijnlijk het is. Moet zo'n kind dan ook door zo'n hel.
Heb m'n sollicitatie is vlot doorlopen en mag blijkbaar starten in het rusthuis in Leopoldsburg.
Kijk er enorm naar uit. Dicht bij huis, aangename mensen. De collega's heb ik nog niet ontmoet maar de verpleging leek me vriendelijk bij het eerste vluchtige contact. Het gaat hopenlijk goed te combineren zijn met mijn bijberoepen (pedicure en herbalife supervisor). Is halftime en zou 1 dag per week kunnen thuis zijn.
Na de vakantie ga ik ns kennis kunnen maken met het diensthoofd en m'n collega ergo en kine en dan kunnen we 1 sept starten.
Het mag niet zijn. Vals alarm. Blijkt dat de man die op de sollicitatie beweerde dat ik zeker 1 vrije dag in de week kon hebben zomaar iets uit zn nek sloeg want niets is minder waar. Ik ga 5 halve dagen moeten werken waarvan ook nog ns de woensdag namiddag en de vrijdag namiddag tot half 6. HAAAALOOOO. Dat zie je van hier. Ik ga de kids nog minder zien dan voorheen als ik in geel werkte. Ik heb al mee mn ontslag gegeven. Ga sewwes naar Geel bellen om mn onbetaald verlof weer in te trekken. Jammer want zag het echt zitten om in de rusthuissector te werken. Lijkt me echt 100 % mijn ding. Tja. Uitstel is geen afstel zeker he. Ben wel ferm kwaad, dat doe je toch niet als directeur van een ander rusthuis blijkbaar zeggen dat t geen probleem gaat zijn om bv woensdag thuis te zijn als je er niets over te koeken hebt. Dikke Shit
