Ben vanavond naar een bijscholing geweest omtrent rouw en verdriet van Manu Keirse
Het belangrijkste dat mij is bijgebleven is dat ik je voor altijd als een schaduw zal meedragen. Afhankelijk hoe je staat kan de schaduw groot of klein zijn. Sosm is ie achter je maar soms staat ie ook knal voor je. Denk dat nu de zon steeds achter me staat als ik niet op m'n werk ben want jij staat overal knal voor me en dan overvalt het verdriet me. Alleen op het werk kan ik me beheersen en kunnen ze me afleiden. Al kunnen psyhiatrisch patienten met mentale beperkingen ook net zo hard als kinderen zijn hoor. Zo zei F vandaag: 'Hij Elske, heb de gij geen lieveke? Hoe komt dat nu, kunt de gij gene krijgen of kunt de gij niet goe kussen. Ge moet naar de tv kijken he naar vt4, daar leren ze da!'
Kon er mee lachen maar vooral door de reacties van verpleegsters:' F, dat mag je niet zeggen,...' werd ik weer als 'Els die Nell verloren is' aanzien
Moet voorn nieuw paspoort gaan en moest plots denken aan t feit dat jou paspoort ook moest vernieuwd worden in de zelfde maand als t mijne. Je zei nog in februari ergens tegen me 'hé weet je wat weer n voordeel van deze rot tumor is, ik moet nooit meer voor n nieuw paspoort gaan'. De typische Nell humor waar ik vroeger mee kon lachen maar toen plots niet meer. Je kreeg er me echt mee op m'n paard en deed niet liever.
Ik ben van plan om een reis te gaan boeken. Wil effe ver weg van alles hier.
heb geboekt, en binnen 3 weken ben ik weg. Ik ga naar Tibet. Ge het druk hebben want moet nog voor inentingen en reispas en zo gaan. Kijk er naar uit.
Mijn vrienden reageren wat verschillend. Denk ook uit ongerustheid. Ik ga met een groep mee gaan doch ken er tot hier toe niemand van. Ons ma vind t onverantwoord, pa is wat ongerust omdat het zo ver van huis is als het niet meevalt.
Kristien denkt dat ik de problemen wil ontvluchten hier en dat ik toch de confrontatie hier ook moet aangaan met mijn verlies,...
Zal ik wel doen, ten gepaste tijden, Ik wil je helemaal niet vergeten Nell, maar heb wat tijd nodig om alles effe op een rijtje te krijgen
Morgen is het zover. IK vertrek naar het dak van de wereld. Ga een druk programma hebben daar, wil heel veel indrukken opdoen en me er echt voor open stellen
Ga niet op mijn blog kunnen schrijven denk ik maar ik hou je op de hoogte als ik terug ben.
Vertrek wat met gemengde gevoelens. Weet je wij hadden ook plannen om verre reizen te maken he, rugzak op de rug en vertrekken. Vietnam, Australie, Canada, en je pa's hometown, California (San Diego)
Ben eindelijk weer thuis en kan me weer achter de blog zetten.
Ben heel blij dat ik de reis ondernomen heb. Heb een hele actieve vakantie achter de rug (wandelen, klimmen, parachutespringen,...) maar ook veel tijd gemaakt om mijn geest tot rust te laten komen. De vakantie voldeed volledig aan mijn verwachtingen maar ben hier niet om een reisverslag te geven he. De groep klikte heel goed. Deze mensen keken heel objectief naar mij en niet als Els van Nell. Als er ns traan viel zoals die dag dat we n stukje van de de himalaya hebben beklommen. Ik was echt kapot toen, fysiek en mentaal, ben gecrashed en beginnen huilen. Dit was de 3 de week van mijn verblijf in Tibet en pas toen ik heb ik de groep over jou verteld. Ook nadien blieven ze me niet te betuttelend behandelen. Er zijn mooie vriendschappen ontstaan. Met Loes en Inge ga ik zeker nog contact nemen. Inge is n beetje een lotgenoot. Zij bleek man en kind achtergelaten te hebben om er effe tussenuit te zijn omdat ze vorig jaar een kind aan leukemie heeft moeten afgeven. Ook zij is met dezelfde reacties van mensen vertrokken als ik ( liet dan ook nog een gezin achter dus de omgeving snapt je dan echt niet) maar keerde met een grote opluchting terug naar huis. Ze had t veel eerder moeten doen zei ze, zoals ik dus ;o)
Geef toe, heb ook wel heimwee gehad, maar meer naar jou dan naar mijn thuis. Kan hier echt mijn draai nog steeds niet vinden. Wessel (de kater)blijkbaar wel. Heeft het huis helemaal ingepalmd als zijn territorium en ik mag blijkbaar blij zijn dat ik bij hem mag inwonen. Zelfs snachts ligt ie in het midden van het bed (ja hij slaapt bij mij) en mag ik op het randje liggen.
Ik ga morgen tennissen met mijn buurvrouw. Lang geleden maar heb het nodig om ergens mij op kunnen af te reageren.
je zal het al ewel weten he, je mama is overleden.
Vorige week heeft ze n auto-ongeluk gehad. Ze had geen gordel aan, een schedelbreuk tot gevolg en ze is n dag later aan de kwetsures overleden.
Geoffrey zit er compleet onderdoor. Vooral het verslag van de expertise doet m geen goed. Er was volgens getuigen geen reden om uit te wijken. Geoffrey wil er niets van horen, als het geen ongeluk is dan heeft ze t met opzet gedaan en daar kan ie niet mee leven.
Cecile zou hem nooit alleen achterlaten.
Nell toch, wat gebeurt er allemaal. We zijn nog maar net jou kwijt en nu moet dit weer gebeuren. Weet niet goed hoe ik je pa kan helpen, want ik breng voor hem ook veel herinneringen met me mee die hem aan jou doen denken.
Morgen is de begrafenis in Engeland. Je pa gaat daar blijven voor onbepaalde duur. Hij heeft gecontingeerd verlof genomen.
Ik ga meegaan maar kom overmorgen met de eerste retour terug. Ik denk dat ik het nog niet aan kan om er al terug te zijn op deze manier.
Is weer even geleden. Had de voorbije weken echt geen behoefte om te schrijven. Je schaduw die ik overal mee draag zat weer effe voor me ipv naast of achter me en dat werkt niet zo goed he. Net deze week had ik mijn eerste evaluatiegesprek.
Viel me vooral op dat ik zoveel moeite had om iets positiefs over mezelf te zeggen. Misschien omdat mijn diensthoofd zelf zo enthousiast deed. In deze omstandigheden zoveel werk presteren en zoveel veranderingen doorvoeren op mijn dienst die stuk voor stuk goed gecoordineerd werden, bla bla bla, ...
Heb ze effe met de voeten op de grond gezet en ze even laten weten dat ze me nooit aan t werk ziet en niet op praat van anderen mag verder gaan om mij te evalueren. Ook zo'n uitspatting begreep ze in het kader van mijn 'bewogen' jaar. AUB! een bewogen jaar. Maar goed dat ik op een stoel zat.
het lelijke monster heeft weer goed huisgehouden. Op de forums zie ik ze vallen als vliegen. Blijkbaar staat de wetenschap nog nergens in de behandeling van snelgroeiende tumoren.
Ik heb me het voorbije jaar veel op een aantal forums bevonden om wat steun te zoeken doch je trekt zo ook ander mensen hun miserie aan. Finito dus. Wil niet kanker uit de weg gaan maar wil ik niet nog meer miserie op mijn nek halen.
Jef je kamergenoot van in leuven als je op de afdeling lag, (je vertaler-tolk) is terug hervallen. Zijn vriendin belde me eergisteren op. Lange babbel geweest. Hebben volgend weekend afgesproken om bij te praten.
Voor het eerst stond ik dus daar te staan tussen de chrysanten aan jou strooiweide. Het is een rot week. Ik logeer bij je pa. Je tante Ness ontfermt zich wat over hem maar ze doet meer kwaad dan goed heb ik de indruk. Je pa kan niet goed overweg met haar bemoeienissen en geloof me, die zijn er constant. Ben 3 dagen daar geweest. Ze is zeker 9 keer op bezoek geweest. Ze bepaald zelfs wanneer en wat we eten, wanneer we naar het kerkhof gaan, welke bloemen we meenemen. Mijn engels is wat onderkomen de voorbije maanden maar geloof me ik heb mijn best gedaan om duidelijk te maken dat we geen stelletje idioten zijn dat rondloopt zonder hersenen.
Je gedenksteen is danzij je tante naast je mama's grafsteen geplaatst. Dus zelfs na je dood laat ze je niet met rust he. Ik heb je mountainbike, boeken, pc,... om de rust in de familie te bewaren allemaal laten overvliegen naar Engeland. Het is me geen ruzie waard ook al vind je pa dat t bij mij hoorde te blijven. Wettelijk gezien heeft je tante gelijk, we woonden nog niet officieel samen.
Ik heb trouwens beslist om niet in ons huisje te blijven wonen. Pa wil me financieel wel helpen maar ik wil m'n eigen boontjes doppen en het lukt me ook niet om er mijn geluk te vinden.
Het gaat moeilijk zijn maar ik wil vooruit kunnen, niet ter plaatse staan trappelen.
precies één jaar geleden is onze nachtmerrie begonnen.
Ik kan haast niet geloven dat de tijd zo snel is gegaan. Sommige dagen lijkt de tijd te kruipen doch als ik terug kijk is t al een jaar dat voorbij is gegaan zonder jou.
Ik denk dagelijks aan je. Nog steeds is het gemis groot. Gaat het ooit wel weg. Mensen met 'ervaring' zeggen dat de scherpe kantjes eraf gaan. Bij mij doet het toch verdorie nog veel pijn soms hoor. Ik denk zo vaak hoe het zou zijn met jou er nog bij. Weer een jaartje verder in je opleiding. Ons huisje volledig klaar. Misschien waren we ondertussen getrouwd.
Ondertussen staat ons huisje te koop. Ben ik alleen. Stort ik me wat veel op mijn werk. (zit na m'n uren nog constant bezig voor het opz) Besef t wel maar heb t nodig om de dagen rond te krijgen.
Waarom? Die vraag blijft toch zo in mijn hoofd sluimeren. Wat als je nu niet die stomme kankercellen in je genen had gehad.
De boosheid is na n jaar nog heel voelbaar aanwezig. Is dat wel normaal. Bestond er maar een handleiding bij een rouwproces. Bij verdriet ga door naar pagina... bij boosheid ga verder naar....
Jij was de expert in deze dingen he Nell, jij had veel antwoorden klaar maar je hebt ze voor altijd meegenomen. Voor altijd mee met de wind. Telkens het fel waait denk ik nu ga ik antwoorden krijgen op mijn vragen maar niets is minder waar.
19 december gaat voor altijd een Rotdag in mijn leven blijven
Kerst is geen echt kerst meer zonder jou Nell. Vorige jaar had ik je lijfelijk toch nog bij me ook al was je toen heel ziek. Ik had je toch nog bij me. Klinkt heel egoistisch want ik weet dat je toen af zag, maar misschien ben ik dat ook.
Het lijkt alsof ik steeds weer mijn beklag op dit klote blog kom doen omdat ik je zo mis. Misschien stop ik er beter mee. Ik wil geen verbitterde tante worden die alleen maar denkt aan de dingen die ze nimmer heeft. Besef alleen nog niet welk geluk ik dan wel heb in mijn leven. Ik ben gezond, vandaag toch nog, heb werk, vandaag toch nog, zelf een vaste benoeming gekregen dus een job voor het leven he ;o)
Heb veel vrienden zelfs al ben ik t voorbije jaar niet te genieten geweest en niet bepaald aangenaam gezelschap geweest, toch blijven ze er zijn.
Dank je wel allemaal, jullie zijn de max.
Het doet deugd om reacties te krijgen op het blog en te horen dat ik toch vrij normaal ben. De reacties blijven niet opgeslagen voor de bezoekers maar wel voor mij omdat anders mensen bang zijn om te reageren omdat anderen meelezen. Vandaar. Misschien laat ik het blog toch nog maar bestaan dan.
Chaos in mijn hoofd he.
Het huis is verkocht. Ben van plan om t resterende bedrag in iets blijvends te investeren. Eventueel leen ik wat bij en de huurder betaald de lening af. Wat denk je? Is Els iemand voor de immobilienwereld?
Ik woon nu terug bij mijn ouders bij maar dat gaat maar n tijdelijke oplossing zijn hoor. Volgende maand kan ik mijn eigen appartementje gaan inrichten (straf he, wil er één kopen maar het mijne ga ik huren ;o) werk dan ook in Geel he )
Een jaar van alles de eerste keer zonder jou is aan t passeren. Ook valentijn. Jij zal altijd mijn eerste grote liefde blijven Nell. Ik weet dat ik jong ben en weet heel goed wat je mening was over mijn toekomst, je hebt t vaak genoeg gezegd ook al wilde ik t niet horen 'er zijn meerdere deksteltjes voor een potje' maar ik kan het me niet voorstellen op dit moment en weet niet of dat moment er ooit zal komen.
Ik ben vandaag nog ns een keertje gaan vliegen, alleen. Heb constant t gevoel gehad dat je erbij was, dat ik echt dicht bij je was. Het was bangelijk weet je. Heb me voorgenomen morgen naar de keiheuvel te gaan voor een zweefvlucht. Misschien is dat nog leuker, de stilte. Kan ik je horen misschien ;o)
Je papa heeft in de nacht van 2 op 3 april een overdosis medicatie genomen. Hij laat een afscheidsbrief na waarin hij duidelijk maakt dat het leven voor hem echt geen zin meer had. Zijn enige zoon overleden aan een hersentumor, binnen het jaar ook zijn vrouw verloren en zijn job kwijt omdat hij teveel afwezig was (Mijn dank aan coca cola, jullie zijn enorm empatisch voor jullie personeel, moet je daar 20 jaar voor je kl... afdraaien om dan, omdat hij wat veel onbetaald verlof nam (met jullie toestemming alsnog) toch opzij gezet te worden. Je pa zag geen andere uitweg meer. Een heel gezin van de kaart geveegd op en goed jaar tijd. Het is me toch wel wat veel aan t worden hoor Nell
Bij wie kan ik nu nog ns in Engeland gaan boerten over jou. Tante Ness, No way !!!
Lang geleden dat je nog iets van mij gehoord hebt he. Ben je zeker niet vergeten hoor, je weet dat doe ik nooit. Heb het best wel druk gehad. Ga het bloggen op een laag pitje zetten. Niet om jou opzij te zetten maar wel omdat ik het minder nodig heb om over mijn gevoelens te schrijven. Kan er beter over praten. Kan alles beter een plaatsje geven en beter het knopje omdraaien als de situatie het vraagt. Veel bijgeleerd he. Je zou trots op me zijn. Ik merk dat ik niet alleen dit blog gebruik maar veel vrienden van Sanicole oa ook dus ik laat t nog bestaan. Ieder heeft zijn redenen om te schrijven wat en wanneer ie wil aan jou he. Ik kom hier zeker nog terug. En in mijn hart blijf je voor altijd een kamrtje hebben he
vrienden van me hebben me een blind date geflikt. We gingen zogezegd met 3 naar de bios, ik reed apart en we zouden elkaar daar ontmoeten. Doch als ik daar aankwam stapten er al 3 uit de auto dus ik was nummer 4. Bart. Een opvoeder die kurt kent van zijn stages als opvoeder. Heb niet veel gezegd als we na de film iets gingen drinken. Voelde me er echt niet goed bij. Ze hadden t me op voorhand eerlijk moeten zeggen. Ga morgen met hen bellen dat ik dit echt niet apprecieerde. Ook Bart voelde zich er blijkbaar niet zo happy mee dat ik van niets wist maar probeerde de situatie wat te redden. Gelukkig was hij ne babbelaar want ik had niet veel te vertellen na de film. Ben na 45 minuten richting Beringen gereden. Wenend in mijn bed gekropen. Ben ik echt zo zielig alleen dat ze me zonder mij iets te vragen willen koppelen aan iemand die zij ne goeie voor mij vinden. GGGRRR
Na het telefoontje met Arianne en kurt heb ik demoed bijeen geraapt en Bart gebeld. We gaan met ons 4 ns bowlingen en gaan enkel met de bedoeling om wat fun te maken. Bart is niet graag n 3de wiel aan de wagen en ik dus ook niet met 4 is veel praktisher en bla bla bla, moet mezelf niet zitten verantwoorden he maar is toch wel raar hoe t vorige keer verlopen is om nu nog gewoon te moeten doen.
Ik ga dus morgen bowlingen met vrienden.
Is kei lang geleden. Is ook iets wat ik nog nooit met jou gedaan had. Geen vergelijkingen dus
het is n tegen al mijn verwachtingen in een leuke avond geworden.
Ik vertrok met enorm lange tenen, weet niet waarom waarschijnlijk omdat Ariane andere doelstellingen voorop had dan ik. Zij denkt echt dat Bart het type is dat bij mij past (wat dat dan ook moge zijn) Na ons avondje film en ons avondje bowling weet ik zeker dat hij dat niet is maar ja, vrienden heb je nooit teveel en bowling op zich was wel leuk. Heb iedereen afgedroogd met de ene strike na de andere (beginnersgeluk zeker) dus ik wil nog wel ns terug. Kurt daarintegen wil terug naar de film ;o)
Kurt en Ariane komt met Bart eten bij mij thuis. We gaan gourmette watn zo'n keukenprinces voor feestgelegeheden ben ik ook niet hoor. Als we gourmetten moet ieder zijn eigen panneke klaarmaken he.
Kerst was best wel gezellig. Goed gegeten. Veel gebabbeld. Bart is zo assertief geweest of eigenlijk er net wat over, om zichzelf uit te nodigen voor oud jaar. Ariane ging sowieso komen, kurt had nacht en ze zat alleen maar nu komt bart ook. Vind het wel wat opdringerig maar ok. Hij is anders ook maar alleen, weet dat dat niet leuk is.
Bart heeft me zitten analyseren als ne psycholoog. Ging er echt over. Ook Ariane heeft eraan moeten geloven. Weet niet of hij n glaasje teveel op had of niet maar das geen excuus. Ging er echt wel over. Hoe vaak heb ik hem gezien, 4 keer,5 en dan denkt ie mij te kennen.
Man man, was echt een sisser. Moet wel zeggen over Ariane was het touché. Sorry Ariane als je dit leest maar hij was touché. Je bent echt heel pietje precies en ..... al wat hij zei klopte precies zoals ik je ook ken na al die jaren maar dat neemt niet weg dat hij het recht had om onze avond zo in te vullen met zijn psycho-analyses.
Hij zat m'n rouwproces uit de doeken te doen en waarom ik zo koud naar hem deed, omdat ik niemand tot mijn hart wilde binnenlaten,... sorry he maar ik laat iedereen direct in mijn hart binnen, dat is net het probleem.
Allé hoe dan ook, dat was het hoofdstuk Bart.
Denk niet dat ik nog iets van hem ga horen want heb m vannacht nogal koel naar huis gebracht.
weet je wie er gisteren aan het loket in de bloemenwinkel stond: Bart. Ik dacht effe, hoe durft die zich hier laten zien, hij wist wel dat ik hier in het weekend werkte maar had m er nog nooit gezien en nu komt ie net hier zijn bloemen halen, uitdager dacht ik. Hij besteld bij mijn collega aan de toog een boeketje, liet het inbinden, kaartje 'sorry' eraan en...... kwam het toen aan mij geven.
Ik geef toe, ik was toch wel gecharmeerd en kon niet mijn ding zeggen omdat er zo'n 7 mensen stonden mee te luisteren naar zijn verontschuldigingen. Hij was zich er heel bewust vn dat ie te ver was gegaan en dat ie n gevoelige snaar had geraakt. Hij vroeg n kans om t goed te maken maar alleen onder ons 2. Heb gezegd dt ik er over ging nadenken, veel verbaasde en boze blikken in de winkel amai.
Nell, durf niet. Misschien verwacht Bart meer. Ik voel echt niets voor hem, echt niet. Ik zie jou nog altijd veel te graag. Ik mis jou nog altijd. Ik doe t beter niet.
