Daan sita's klasgenootje is komen spelen. Had zo bang voor dat eerste contact terug doch Daan zorgde met zijn spontaniteit dat t ijs snel gebroken was hoor. Ze hebben zich reuze geamuseerd. Vooral de auto met afstandsbediening en t kleien vond ie leuk. Binnen enkele weken is ie jarig dus ik weet wel wat kado doen dan. Daan was regelmatig moe en had tegen het einde van de namiddag feel buikpijn gekregen. Hoop dat ze snel iets aan die pijn kunnen doen want kindjes horen geen pijn te hebben he.
het kindje in sitas klas met de niertumor is overleden vannacht. Ben er echt van aangedaan. Het kind is net nog maar 5 jaar geworden. Wat kan het toch oneerlijk zijn. Vroeger dacht ik dat het enige eerlijke op de wereld is is dat iedereen dood moet gaan, arm of rijk, goed of slecht, ieder moet ooit gaan. Nu denk ik er toch anders over. Ook dat is al nimmer eerlijk. Er is krapul dat 100 wordt en er zijn schatten van mensen die amper 25 of 5 mogen worden. Ik weet niet hoe ik het aan Sita en Ilya ga moeten vertellen. Ze zijn zelf nog zo klein om hier mee moeten geconfroteerd te worden. Toch weet ik ook wel dt het nu eenmaal bij het leven hoort. Hoop dat ze t n plaatsje kunnen geven. Ga n paar dagen wachten om met karen (de mama van Daan) contact te nemen. T zit me wat te kort op mijn vel om dat nu direct te doen.
Eerste dag is goed meegevallen. Veel nieuwe namen, veel te veel om ze te kunnen onthouden maar dat komt wel goed binnen een jaar of 2 of zo ;o) Collega's vallen goed mee, eerste indruk, maar die is voor mij toch wel heel belangrijk. Komt nu natuurlijk veel op je af maar probeer er nuchter onder te blijven. Zit ook in de positie dat t nog niet definitief hoeft te zijn en dat doet veel. Kan rustig de kat uit de boom kijken en nagaan of dit nu echt is wat ik wil. Kan ik hier mezelf zijn, Mag ik hier mijn ding doen. Lopen hier de zonnetjes rond die mij kunnen laten stralen ;o)
Minder leuk was dat ik al direct n dag verlof moest vragen om naar Daan zijn afscheidsviering te kunnen gaan. Was wel fijn dat er geen probleem van werd gemaakt.
Hoop dat t allemaal wat gaat meevallen. Durf me nu niet zo kwetsbaar op te stellen en voel me net zo kwetsbaar nu door Daans' overlijden.
Vandaag was het Daan zijn crematie. Man wat was het toch moeilijk. Heb mn tranen niet kunnen bedwingen maar dat moet ook niet he. Jou filmke was er ook weer bij hoor Nell. Telkens weer als ik in n kerk of crematorium kom heb ik het vlaggen. Ik kom er echt niet graag, heb er geen leuke herinneringen. Vind t niet erg om aan je te denken maar niet op die plaatsen. Daar kan ik geen leuke herinneringen plaatsen.
Daan, je was een supersterke toffe kerel. Het heeft niet mogen zijn. We gaan je missen man. Je hebt bij ons een plaatske in ons hart veroverd.
Wat zag ik er tegenop. De vraag: en is het gisteren wat gegaan? Maar ik moet eerlijk zeggen. Het ging. Ik voel me echt goed tussen mijn collega's, ze zijn 'echt' in hun bezorgdheid. Ik heb ze heel kort over jou verteld. Was blij dat t eruit was want zat al n paar dagen te wringen. Niet alleen Daan's overlijden lag me op mijn hart maar vooral jou voorgeschiedenis die er zo nauw aan vast hangt lag weer bovenop maar het is eruit. Misschien aan n te snel tempo maar so what he. Ben trots op mezelf.
Graag wil ik aankondigen dat t blog hier stopt. Er zijn t laatste jaar veel nieuwe wendingen in mijn leven gekomen.
Ik heb besloten in Holsbeek te blijven werken. Heb mijn vaste benoeming in Geel overboord gegooid en het contract van Holsbeek aangenomen. Het is er fijn werken. Een 'warme thuis' voor de bewoners, Warme, echte collega's, 'zonnen' van bewoners, fijne werkindeling. Wat veel op en af gerij maar dat weegt niet op tegen het feit dat ik het werk heel graag doe. Ik kan het combineren met mijn pedicure bijberoep, neem wel geen nieuwe klanten meer bij aan en geef de laatste 10 bijgekomen klanten door aan een nieuwe pedicure die ook aan huis gaat nl Inge Vreys. Heb de laatste 6 weken wat zitten sukkelen met mijn gezondheid en heb veel tijd gekregen om na te denken doordat ik de weekenden en een aantal doordeweekse overnachtingen in het ziekenhuis heb moeten doorbrengen. Heb er geen piekertijd van gemaakt maar wel ns tijd om alles eens op een rijtjes te zetten. Wat wil ik, moet ik, kan ik, heb ik, heb ik niet meer...
Helaas stop ik met de supervisie van herbalife. Kan niet alles goed doen dus moet ik prioriteiten stellen,de kids, Bart en holsbeek gaan voor, overige tijd is voor t bijberoep en de hobby's. Ook het appartement dat ik gekocht heb na de verkoop van ons huis heb ik verkocht. Er heeft zich iemand fatoenlijk aangeboden. Een jong koppeltje dat in febr een kazacs adoptiekindje verwacht. Begin december is de verkoop rond en heb ik daar ook al geen kopzorgen meer om. We hebben nog steeds Bart's appartement maar die heeft ne brave huurder en geen kopzorgen dus dat blijft behouden. Zo dat is de stand van zaken Het was me n waar genoegen om jullie op de hoogte te houden over het reilen en zeilen van Nell en Els en nadien van Els en Bart doch hier komt t punt. Nell wordt nooit vergeten ook zonder blog. Het blog werd meer en meer mijn dagboek ipv een middel om rond Nell te rouwen. Ik kan wel mensen aanraden als ze in zulke situatie terecht komen dat schrijven zeker een oplossing kan zijn
XXX allen
Bedankt voor de talle reacties die er steeds zijn gekomen. Bedankt Chris om de teller steeds te recetten, de reacties door te zenden naar mij en te verwijderen, mijn schrijffouten te laten staan,......
