Gisterenavond hebben de gastvrouw en gastheer van het grote logementshuis, aan 24 gasten ,een heuse Baskische avond bezorgd. Vooral de heer, een Bask in hart en nieren, heeft ons het belang van de taal uit de doeken
gedaan, gezongen in het Basks, een lied proberen aan te leren , zelfs " ja ja joepi joepi jee!" heeft misschien Baskische roots. Kortom een gezellige bedoening.
We hebben deze morgen de zon weer zien opkomen en na het ontbijt om halfzeven werd er hartelijk afscheid genomen.
Het was wat bewolkt, er waaide een zacht briesje, dat leek het ideale weer voor de geplande tocht.
Het weer was perfect maar de tocht hadden we ons pittiger voorgesteld. Ook de wolkjes maakten de vergezichten waziger. We zijn de voorbije dagen ook dik verwend geweest. Het was wel drukker op de wandelpaden.
Even na middag arriveerden in SPdP. Heel mooie entree langs een stadspoort aan de ruines van de citadel, het begin van een lange hoofdstraat en zijstraatje vol winkels en logeermogelijkheden, veel pelgrims en toeristen.
Wij hebben ook een bed in die grote straat: een kamer van zeven waar nu eens de vrouwen in de meerderheid zijn 5-2.
Internationaal gezelschap, zelfs een Amerikaanse.
Morgen hebben we maar 8 km gepland maar met een hoogteverschil van 800 m.
Jullie zien wel of er dan nog genoeg fut is om de blog te schrijven.
Groetjes,
Paul en Lut.
Het was gisteren een heel lekkere en gezellige avond met een internationaal gezelschap en met een kakafonie aan talen of iets dat er op leek.
Het slapen op een kamer met zeven viel ook nog mee en om vijf uur zijn we opgestaan. De tafel stond al gedekt. De huisbaas lag er langs te slapen op de zetel want hij had zijn kamer afgestaan aan nog vier andere pelgrims. Hij had wel voor iedere gast een nougatsnoepje onder de tas verstopt.
De kerkklok sloeg 6 uur toen we ze passeerde. En weer : de morgenstond... heerlijk ...
We wandelden nog langs vele mooie plekjes voor we de stad uit waren en de rivier de Gave overstaken.
Het werd een drie-sterren-tocht ... met adembenemende vergezichten. Ontelbare keren zegden we zelf of hoorden we anderen "WHAH" zeggen en maar foto's maken maar die werkelijkheid is niet met mijn apparaatje vast te leggen.
We hebben nog pittiger geklommen en gedaald dan gisteren maar we zijn klaar voor het betere werk, we kijken ernaar uit.
Aangekomen in het stadje Ostabat hebben we nog even moeten doorbijten tot onze slaapplaats, die ligt een heel eindje uit het centrum. Morgen kunnen we dat wel recuperen.
Het is een groot logementshuis. In dit stadje komen pelgrims van drie aanlooproutes naar St Jean Pied de Port samen. We slapen, samen met onze tochtgenoot Pascal, op een kamer met eigen sanitair.
En morgen dus naar Saint-Jean-Pied -de-Port.
Daar hopen we de schoenen te laten herstellen ... voor we aan het laatste hoofdstuk van onze tocht beginnen.
De mannen zitten op het terras met rondomrond dat mooie uitzicht. Ik ga me erbij zetten.
Zonnige groetjes,
Paul en Lut.
