Onze gastfamilie heeft ons gisterenavond weer culinair verwend en nadien heb ik de beste nacht gehad van onze tocht tot nu toe, zeker 9 uur aan een stuk geslapen.
Na het ontbijt ben ik met de gastheer nog brood gaan halen en Paul heeft ondertussen voor tussendoortje onderweg een portie lekkere dikke hazelnoten gekraakt.
Rond 9 uur zijn we vertrokken. Paul had een makkelijke aansluiting met de compostelaroute uitgestippeld.
Er viel wat lichte regen maar na een tijdje moesten de capes aan.
We volgden eerst de Dweg en daarna een mooi stuk langs een vijver en dan het bos in. Er hingen rare lange koorden in de bomen, Paul meende iets te lezen over duiven en er waren veel schuilhutten...
Daarna ging het verder over Dwegen , rustig met noten- en pruimenplantages en soms vriendelijke mensen die naar ons zwaaiden.
Ondertussen waren de capes al overbodig geworden en was de zon weer van de partij.
Het laatste stuk ging over een fietsroute en dan vingen we de eerste glimp op van de kathedraal van Bazas.
Een stadje met voor de kathedraal een groot plein, deels parking , maar omgeven door galerijen met winkels, restaurants..heel gezellig...met een doorgang naar het gemeentehuis waar nu een koor met orkest oefende voor een uitvoering vanavond, het Requiem van Mozart.
Nadat we onze rugzakken hadden achtergelaten in het toeristenbureau, zijn we in het stadje de nauwe straatjes nog eens doorgewandeld, geen grote bezienswaardigheden maar samen met de kathedraal toch een bezoekje waard.
Om kwart voor vijf kwam onze gastvrouw ons ophalen op het plein en samen wandelden we enkele honderden meters verder naar haar huis. Een mooi, modern ingericht huis in de stad met een tuin op de remparts.Weer heel goed terecht gekomen bij zeer aangename mensen.
Dag 66: La Reole -> Lados ( lieu-dit: Pruera) 24 km
Deze morgen zijn we met onze sympathieke gastheer en gastvrouw teruggereden naar La Reole. We werden afgezet bij de markt, vlakbij de schoenmaker. Deze laatste heeft prima werk geleverd, twee stevige volledig nieuwe hakken en dat voor slechts 15 euro. Nadien hebben we op de markt nog wat voorraad ingeslagen.
Om negen uur stapten we over de brug naar de overkant van de Garonne. We kregen nog een mooi zicht op La Reole.
Aan weerszijden van de weg zagen we percelen vol populieren, zonnebloem- en maisvelden. Geen wijngaarden meer, een bijna vlak parcours op de klim naar de brug over de autostrade na.
We kwamen in mooi verzorgde dorpjes en de zon zorgde voor de gepaste belichting, terwijl een heerlijk windje voor wat airco zorgde. 't Was genieten van de rust en de natuur.
In het dorpje Auros moesten we voor een anderhalve kilometer de Compostelaroute verlaten om naar ons verblijf te gaan. Het werden dik 3 kilometer maar we zijn dan weer sjiek gelogeerd in een gerenoveerd stenen huis met een
een mooie tuin errond. En de wasmachine heeft haar werk nog eens gedaan.
Het zag er vanmorgen maar grijs uit en er vielen druppels, en we hebben de regencapes uitgehaald en aangedaan ... en toen hield het op... en het klaarde alsmaar op, tot de zon volledig doorbrak.
De wijngaarden van de voorbije dagen werden afgewisseld met zonnebloem-, mais-, en graanvelden.
We kregen weer mooie vergezichten.
Twee uur hoorden we slaan aan de kerk van La Reole.
Deze kerk maakt deel uit van een abdijcomplex met een mooie kloostergang. Alhoewel er vele administratieve diensten in zijn ondergebracht, is het voor publiek toegankelijk. Er loopt zelfs een wandelroute door. Aan de achterzijde hiervan stroomt de Garonne. Die zag heel bruin van het onweer gisterenavond.
Op aanraden van de gastvrouw gisteren heb ik mijn schoenen bij , een zeer goede, schoenmaker binnengebracht voor nieuwe hakken. Morgenvroeg, nadat we op de markt wat voorraad hebben ingedaan, kan ik ze gaan halen.
Het stadje is, zoals vele hier in Frankrijk, erg verouderd.
Om vijf uur kwamen ze ons ophalen aan de kerk.
Meerdere gastfamilies nemen dit als plaats van afspraak. Maar deze keer liep het fout en waren wij met de verkeerde gastheer mee. Hij moest twee mensen oppikken waarvan er een Paul heette maar bij aankomst merkte zijn vrouw dat hij een man en een vrouw had meegebracht in plaats van twee mannen. Na wat over en weer getelefoneer werden wij terug gereden en konden wij met een lieve Benedicte mee naar huis.
Daar maakten we kennis met haar man, Philip.
Die stond aan het fornuis in de kersengelei te roeren.
We hebben samen lekker gegeten en zij verrasten ons met een heerlijk fruitdessert: verse rijpe kersen, perziken en abrikozen.
Daarna zijn we nog een kijkje gaan nemen in hun groentetuin.
Het is merkwaardig hoe die mensen je zo vlug dat thuisgevoel kunnen geven.
Chapeau voor deze vrijwilligers!!!
