Paul voelt zich stukken beter maar hij houdt zich aan de voorschriften...zoveel mogelijk rusten. Ik mag de gastvrouw af en toe helpen bij wat huishoudelijke klusjes.
We voelen ons hier helemaal thuis en daar doen Amelie en JeanLuc ook hun uiterste best voor.
Amelie heeft mij voormiddag ook een zeer interessante rondleiding gegeven in haar atelier.
Namiddag ben ik met JeanLuc meegereden tot in het stadje Sainte-Foy-la-Grande in de hoop dat de schoenmaker onze schoenen zou kunnen herstellen. Helaas, deze had er niet het gepaste materiaal voor.
Ik heb de stad dan maar verkend tot de gastheer me weer kwam oppikken.
Bij thuiskomst was Amelie in de tuin,onder het waakzame oog van Paul, bezig haar geboetseerde voorwerpen af te bakken, op een temperatuur van bijna 800 graden.
Mooi om zien hoe die keramiek en de kleur ontstaan is als ze uit die hitte komen en als ze daarna in vuur en dan in water worden gelegd dat specifiek schijnbaar gebarsten uiterlijk krijgen.
Je zou haast vergeten dat we op weg zijn naar Compostela... Onze gastfamilie ...ze doen er alles aan om ons verblijf zo aangenaam mogelijk te maken. Onvergetelijk!
Morgen maken we met hen nog een uitstapje in de buurt en probeert Paul de (wandel)draad weer terug op te nemen.
We hebben het weer eens getroffen met onze gastfamilie.
Op aanraden van gastheer Jean Luc en hij spreekt van ondervinding mochten we echt niet verder gaan. Paul voelde ook wel, ondanks een goede nacht, dat hij het alleen maar erger zou maken.
Deze morgen werd er meteen een afspraak gemaakt met een osteopaat.
Daar zijn we vanmiddag mogen langsgaan en ze heeft Paul een dik halfuur ferm geduwd en geknepen. Een heel andere aanpak dan in Limoges en met de raad om nog twee dagen rust te nemen en de aangepaste rek- en strekoefeningen te doen.
We mogen met alle plezier hier nog logeren.
En het is hier een heerlijk verblijf... zulke lieve behulpzame mensen, Jean Luc en Amelie en hun zoon Guillaume en hun hond Filou. Een huis vol kunst en decoratie, zij schildert en maakt keramieken beelden, hij is restaurateur... En hangmatten in een zonovergoten tuin.
Maar er gaat niets boven onze tocht verder te zetten en daarvoor gaan we de goede raad erg goed opvolgen...met dit als onvergetelijk intermezzo.
Groetjes vanuit de hangmat en de ligstoel ,
Paul en Lut.
Dat tentje sliep behoorlijk lekker...'s nachts er even uit vraagt wel wat concentratie.
We waren om kwart voor zeven vertrekkensklaar en bij het buitenlopen van de camping waren we dadelijk op de goede weg. Een asfalfweg in een bosrijk gebied en de vervelende zwarte vliegjes waren ook vroeg opgestaan. Eens in open gebied ben je van hun gedans voor je ogen gelukkig af.
En dat open landschap werd hoe langer hoe meer opgevuld met wijngaarden. We zitten in het bordeauxgebied.
En wijnstokken worden op hellingen gepland dus waren er af en toe stevige klimmetjes bij en een erg steile afdaling naar de Dordogne. In het stadje Sainte-Foy-la-Grande hebben we een terrasje gedaan.
Daarna was het nog een zes kilometer tot de eindbestemming... Eerst langs een Dweg en daarna weer tussen de wijngaarden tot in een piepklein gehuchtje Appelles met een piepklein lief kerkje. Daar verwittigde Paul onze gastheer die ons kwam ophalen.
We zijn nu te gast bij een koppel in een groot herenhuis waarvan op de zolder 14 mensen kunnen slapen. Maar wij hebben die hele ruimte voor ons twee.
We hebben ons heerlijk gedoucht en de wasmachine heeft ook haar werk gedaan en de zon zorgt voor de rest.
Paul ligt te rusten want de laatste dagen speelt zijn rug hem toch weer parten. Onze gastheer, ook een gewezen ruglijder,heeft hem al heel wat nuttige tips gegeven.
Het geeft wat onzekerheid voor het verdere verloop van de tocht maar we bekijken het van dag tot dag en we houden ons aan aanvaardbare afstanden of rustdagen inlassen.
Nu ga ik eens in de keukenkasten kijken wat er staat ( aan winkelprijzen) om te zien wat ik voor avondeten kan klaarmaken.
