Op n verslagje van mn 4-daagse trip is het nog even wachten. Ik wilde nu enkel laten weten dat ik levend, zonder kleerscheuren, met n nieuw paar schoenen en n eerste lading souvenirs terug ben in Petro waar het intussen gesneeuwd heeft en waar die sneeuw ook hier en daar gesmolten is en vervangen is door n vieze bruine brei. Het hoort erbij.
Ah! Ik ben vergeten te zeggen: op de eerste foto van vorig berichtje wordt een voor oplossing gezorgd bij het probleem 'de fruitsap is op'. Heeft er iemand confituur? Hops confituur in de bokaal, kokend water erop en schudden maar, efkes de frigo in en voila, mors, ofte russisch bessensap op onorthodoxe wijze bereid. Santee!
Omdat ik morgen op trip vertrek en mijn ipod lang genoeg moet opladen, besteed ik graag wat tijd om jullie te informeren over mijn uitermate interssante weekend.
De afspraak was woensdag gevallen om mijn verjaardag vrijdag verder te vieren in het FMcafe. Zo gezegd zo gedaan. Omdat het n russische stek is, had ik me aan slechte muziek verwacht, maar omdat de FM bekend staat als hip, had ik dan weer ok muziek verwacht. De eerste 2 uur kon ik het allemaal nog aan me voorbij laten gaan, maar nadien werden alle oude hits van J-Lo, Tom Jones, MIchael Jackson en weet ik wie nog allemaal van 10 jaar geleden me toch net wat te veel. Bovendien kregen we om het uur 4(!) slows aan onze laars gelapt. Halleluja. Een ervaring rijker, volgende keer toch maar n andere club.
Zaterdag leek rustig te worden, tot Misha me uitnodigde ter gelegenheid van zijn verjaardag. De stakker had zich heel de dag in het zweet gewerkt om een gigantisch gedekte tafel voor n man of 15 klaar te stomen. Er was de keuze tussen wijn uit n doos en vodka, dus besloot ik in de vodka te gaan. Na 3 toosts was mijn verlegenheid weg en kon ik nader kennismaken met alweer een heel gezelschap nieuwe gezichten, die me voor de gelegenheid 'Europa' hadden gedoopt. Zij hadden ook al wat op en Morgane leek te moeilijk ofzo. De jongens gingen nog uit, maar daarvoor heb ik gelukkig gepast. Misha's eten was heel lekker, maar er was bijna geen vlees bij en ook de belgische frieten die me anders zo alcohlbestendig maken, waren niet van de partij. Laat ons dus kort samenvatten dat het me daarna niet zo goed vergaan is, maar dat ik toch n supergezellige avond heb gehad Foto's onderaan.
Zondag ben ik de naweeen te boven gekomen en samen met 5 anderen naar n interview gegaan met n journalist die voor de jongerenkrant werkt. Hij wilde indrukken verzamelen van buitenlandse studenten die hier studeren. De chinezen wisten te vertellen dat ze fruit en groenten hier DUUR vinden. Olga en ik waren in shock. Nadien heeft Olga me voor mn verjaardag op n cinema getrakteerd. N tekenfilm in 3D over n machine die water in eten doet veranderen. Daar krijgt n mens honger van! Allemaal dolletjes, maar de grootste verrassing van dit weekend was toch in de lokale winkel vlakbij ons. Ik had al willen zien dat er geen hesp zoals bij ons hier te verkijgen is, alleen hespeworst-achtige dingen. En zie daar, een verpakking met hesp die eruitziet zoals bij ons en in grote letters 'Bauwens'. Hollands? Ik neem het pak: Zele, Belgie. Ik heb staan grijnzen met die hesp in mijn handen, ze dachten wrs dat ik een vijs los had, maar dit was echt te gek voor woorden. Hesp uit Zele in Petrozavodsk. Tenslotte hebben de pokermensen me zondagavond nog op zelfgemaakte bliny getrakteerd. Omdat ze zoet waren en vrij dik, had ik een beetje een gewone pannenkoeken gevoel, maar lekker was het zeker.
Zo, nog wat foto's en dan zie ik jullie volgende week terug, na mijn toeristisch uitje naar de Gouden Ring.
Nog steeds even grijs weer boven Petro. Gisteren met als extraatje een vette laag mist, vandaag dwarrelt er n soort kristalsuikersneeuw uit de lucht vergezeld van n snijdende wind. Zonder wind is het al bij al best nog 'warm'. Nu het winteruur is, is het om 17u al volledig donker, da s niet zo fijn. Genoeg Sabine Haagedorentje gedaan.
Maandagavond ben ik met Giacomo naar n vioolconcert geweest in de muziekacademie. Stringquartet uit Vilnjus. Blijkbaar heeft Rusland niet echt goede strijkerskwartetten omdat ze na de val van het communisme geen zin meer hadden om er geld in te stoppen. Zo gaat dan dan. Het was een nogal serieus, maar heel goed concert.
Dinsdag heb ik mijn nagels gelakt
Gisteren was een emotionele dag. Hoe kan het ook anders. Aan al de mensen die de moeite hebben gedaan om n kaartje/postpakketje/sms'je/mailtje/e-cardje te sturen of hier op mn blog n boodschapje achter te laten: echt supermercie! Hieronder ergens zie je trouwens hoe ik mijn Belgische kaartjes netjes boven mijn bed heb gerangschikt. Mama, Cas, Gridje, steengoed gemikt, jullie wensen zijn exact op 28/10 toegekomen!! Ik heb mezelf verbaasd door week n beetje treurig rondgelopen bij de gedachte aan mijn verjaardag zo ver van huis, ik dacht dat ik er geen last van zou hebben, maar toch Het ging allemaal vrij goed tot ik terugkwam van de les en ik mijn superleuk versierde kamerdeur ontdekte en 2 seconden later bleek dat Lena niet alleen n kaartje had geschreven voor mij, maar ook nog eens n cadeautje had gekocht voor haar nieuwe kamergenote die ze uiteindelijk nog maar 3 weken kent. Al die verrassingen dat was toch n beetje te veel ineens allemaal... Toen mijn (ex-)ganggenoten voor de deur deur stonden om wat te vieren, bleken ze ook nog eens 2u keukenarbeid verricht te hebben aan Sushi a la Son Dju, of juister benaamd: Kimbab. Er was ook nog n wenskaart bij en Karelisch souvenirdoosje waarin elk n eigen briefje met verjaardagswensen had gestopt. Ik heb echt de meest goedhartige mensen rond mij, ongelooflijk.
Giacomo en ik hadden verder afgesproken om vandaag het museum van beeldende kunst te bezoeken. Heel erg de moeite waard. Een tijdelijke tentoonstelling van vader en zoon Huntunnen (Kareliers met Fins roots) - heel erg mijn ding - en een permantente collectie Karelische schilders met elk een aparte stijl vormen de eigentijdse, wereldlijke kunst en dan was er ook nog n zaal iconen. Ik dacht dat dat weinig zou voorstellen, maar blijkbaar hebben ze uit de tijd van het communisme - wanneer ze de kerken massaal sloten of gelijk met de grond maakten - nog heel wat kunnen redden en ja daar zitten dan een paar sehr tolle deesissen, moeders Hodigitrias en Pokrovs bij (niet slavisten, raadpleeg wikipedia ;-))
Na het museum ben ik van teleurstelling in teleurstelling gerold: russische klerenwinkels. Ik dacht, ik koop eens iets moois, maar de werkelijkheid is dat er weinig moois in de rekken hangt en dat het ook niet zooo goedkoop is als men zou verwachten. Als iets 15-20euro kost, kan het me niet overdreven veel schelen, maar als n mens 40-50 euro uitgeeft, moet het toch al n mooi kledingstuk zijn. Niet dus. Ik begrijp Dasja als ze zegt dat ze naar Petersburg wil gaan om kleren te kopen..
Genoeg gekletst, tijd voor beeld, nog even wat commentaar:
- mijn nieuwe kamer; in actie met de bezem - bij Xin op Chinees eten - met Olga (L) en Marina (midden, lerares Russisch) - Op het beatlesconcert: buitenlanders united, vlnr: Ekatarina (lerares), Olga, Kerrtu, Jack, Giacomo, , Son Dju, Asta - in cafe Neubranderburg - kennismaking: de samovar; de rijkelijk gedekte tafel (Zjenia van de univ die alles heeft geregeld is de blonde links) - na de kennismaking: folkoreoptreden: de rij europese buitenlanders, son Dju en 8 Chinezen die ook bij ons wonen in de frunzestraat - de dames van het folkoreensemble - bij mij op spaghetti - mijn verjaardag - vlnr: Nga, Son Dju, Julia, Sasja, Marina, Lena, , Xin, Vasili - nog 2 buurmeisjes, Lecja en Lena. - Met Lena (die voor de gelegenheid haar 'Morgan' t-shirt had aangetrokken) en de knuffel die ze voor me had. Ze ziet er n beetje gottic uit zo in het zwart, maar da s toeval. Ze lacht ook nooit echt op foto blijkbaar, haar tanden zijn niet zo ideaal gerangschikt, maar in het dagelijkse leven draagt ze dus veel kleur en is het een hele vrolijke !! - mijn mooie deur!!! - nog wat Russian-style geposeer - kaartjes!! - en ten slotte: waarom een mens zich afvraagt waarom hij uberhaupt zijn schoenen nog zou poetsen als ze er na 2 stappen in de Petrozavodskse wildernis alweer zo uitzien.
Ik ga hier voortaan niet meer zeggen wat ik van plan ben. De russische onvoorspelbaarheid lijkt ook op mij haar vat te krijgen. Ik ben zaterdag niet uit mijn bed geraakt voor Marina's les, maar Son Dju wist me te vertellen dat het goed was.
Verder was het gisteren een vreemde dag. Invloedrijkste feit was dat ik vergeten was mijn klok te verdraaien en dit pas om 19u ontdekt heb. Dit heeft voor wat verwarring gezorgd wat het tijdstip van mijn stoofvleesschotel betreft, maar het was lekker en het is allemaal opgeraakt, dus goed zo.
Omdat Lena vorige keer 'gedweild' had en ze dit weekend thuis was, vond ik dat het mijn beurt was. Nu ga ik ongetwijfeld een aantal mensen doen lachen: Ik had nooit gedacht dat ik Assepoester-gewijs met een oude dweildoek in de hand al kruipend onder het bed zou kuisen en op mijn knieen het tapijt vierkante decimeter per vierkante decimeter zou afgaan met diezelfde doek. Maar zo doen ze dat hier in Rusland, dus ik onderwerp me aan de poetswet van het studentenhome. We hebben nu eenmaal geen 'schvabber'. Grote verrassing: op Lena's emmer staat 'groot inhoud' geschreven. Nederlands (met fouten) ! Vrijdag heb ik trouwens ook 3 zinnen nederlands gesproken met een van de Britten wiens moeder Hollandse is. Vreemd, maar t is eens leuk.
Dat was het. Ik moet dringend eens fatsoenlijk uitslapen. 6 weken Russische administratie, zoekwerk, kennismaken en continu denken en spreken in n vreemde taal en hier en daar oprispende emoties van het ver van huis zijn vergen toch wat en ik denk dat ik tot nu toe gewoon geen tijd heb gehad om stil te staan bij het feit dat ik moe ben, maar nu kan ik er niet meer omheen ofzo.
Weinig nieuws onder de zon, of beter gezegd: onder de grijze hemel waaruit vandaag de miezerigste regen ooit valt. Daar heb ik maar 2 lettergrepen voor: kaka.
Het de dagdagelijksheid treedt op in mn russisch leventje, met details ga ik jullie niet vervelen..
Omdat het humeur al eens even donker kleur als de zwartmodderige plassen, heeft Son Dju gisteren voor mij n " " op n appelsien getekend. Het ver van huis zijn kan al eens zijn tol eisen.. toch wel ja, maar dit bijster stukje "hoe monter ik iemand creatief op" in combinatie met voldoende chocola geven n mens alweer n beter gevoel. Een goede nachtrust zou geholpen hebben, maar om een of andere duistere reden wilde de slaap maar niet komen. Gevolg: Ik ben n wrak vandaag. Uitslapen is pas voor zondag, want morgen ben ik om 9u uitgenodigd om n les bij te wonen in n Russische middelbare school. Mijn buurmeisje Marina geeft daar haar laatste stageles en ik vind dat ik de uitnodiging niet mag afslaan. Interessante ervaring denk ik.
Na de verplichte info/voorlichtingsessie ivm brand van woensdag, was het gisteren evacuatieoefing. gelukkis wist ik dat het om 19 ging doorgaan, want met mijn oortjes in kon ik nauwelijks horen dat het brandalarm was. Shock, echt. Er gaat een "bim bim bim" af, zoals wanneer ze in de supermarkt een reclame aankondigen en dan hoor je zo n gekraak door luidsprekers. Tussen het gekraak door valt zwak n vrouwenstem te onderscheiden die op monotone wijze iets zegt in de aard van: er is brand, gelieve u naar de nooduitgang te begeven. Dit herhaalt zich om de 20 seconden. Ik hoop echt dat er nooit brand uitbreekt als ik slaap, want door zoiets zielig slaap ik gewoon door. Brandalarm in Rusland, jeplaaaa. Afin, mss moeten we al blij zijn dat er uberhaupt een signaal is, ne znajoe.
Dit weekend is gastweekend: morgen kook ik spaghetti voor het gezellige groepje dat ook bij Xin was 2 weken geleden en zondag stoofvlees voor de pokermensen.
Prettig weekend! Vergeet uw klok niet te verdraaien ;-)
Volgende week vind ik wrs wat tijd om foto's up te loaden, alvast iets om naar uit te kijken!
Het was de dag van de lange lessen vandaag. Zowel die van Duits als van Russisch is over haar uur gegaan. Door ziekte van n lerares Duits, verandert er alweer eens iets.. Het komt erop neer dat ik tot half november geen grammatica ga hebben. Russian style oplossen van praktische problemen bij ziekte..
Vrijdag ben ik voor het eerst naar de fitnessles (stepp + press) geweest. Ik ga terugkomen naar Belgie met armspieren. Wie had dat ooit gedacht. Gisteren was het n les Body Pump en dat voel ik vandaag echt overal. Mijn haar wassen is een kwelling voor de armen en die 5 verdiepingen in de home lijken er 20...
Door de vermoeidheid vrijdag ben ik niet meer uitgeweest en door samenloop van omstandigheden ben ik zaterdag ook niet in het theater geraakt. Mohammed is niet altijd even duidelijk in zijn wilde plannen, dus het kwam erop neer dat hij had gekookt en dat we niet enkel op thee kwamen. Omdat Lena 15u slaap had in te halen, stond ik al n uur verlekkerd naar het eten te kijken dat we met zn vieren aan het bereiden waren, toen het tijd was om te vertrekken. Mijn maag besloot en de regen buiten zorgde ervoor dat ik toch maar in de home bleef. Met 7 op Mohammeds kleine kamertje met veel te veel meubels.
De tv stond aan, en wie zie ik schaatsen? Aleksej Yagudin (et oui, ma petite maman, je l ai vu, toi pas... Je pense, qu est-ce qu il fait la celui la, en plus, il donne encore des points sur 6...) en Aleksej Tichonov en nog anderen. Irina Slutskaja presenteert. Wat blijkt, deze hypernamen van de schaatswereld lenen hun kunsten aan de Russische 'sterren op het ijs'. Ik denk dat ze onze Belgische acteurs echt uitlachen hier in Rusland, de choreografieen die ze hier op uw beeld toveren zijn echt sjiek. Dit uit zich dan helaas is allemaal 5.9 en 6.0 scores, waardoor alle resultaten veel te kort op elkaar liggen om te boeien. Soit.
Verder heb ik me zondag getrakteerd op n overheerlijk verse biefstuk (die ze me verpakt hebben in een filterdun plastic zakje, schande!) met bloemkool met eigenhandig bereide kaassaus. De simpele dingen des levens waar n Belg in Rusland al eens naar durft snakken.
De week van de gewone Belg zit er alweer bijna op. Mij wacht morgen nog een ochtendles alvorens ik me naar de Lenta begeef met een grote boodschappentas om al mijn etenswensen in te kopen, hihi.
Woensdag ben ik met mn klas Duits n pizza-tje gaan eten. Ik kwam van bij Olga en heb met de marshroetka een fikse verkeersopstopping ondergaan, waardoor ik te laat was (2de keer al..). Heel sympathiek dat ze me zo mee vroegen, vond ik en het was ook leuk. Groot verschil met Belgie: als er bij ons iemand n fototoestel bovenhaalt, wordt er meteen druk 'neen neen, alle doet da weg' geroepen.. Hier haalt iedereen zijn fototoestel boven en moet elke foto met ieders fototoestel getrokken worden. en maar poseren. Natasha, de klasverantwoordelijke had zich in n soort blinkend paarse chemisier gehesen, haar haar 18e-eeuws opgestoken en n kralenketting aangedaan (ik was in shock, echt niet mooi, goed meisje nochtans). Zij vond zich het interessants om gefotografeerd te worden. Morgen gaan we met de anderejaars Duits naar het poppentheater.
Gisteren ben ik dan met Son Zhu naar de filharmonie geweest. Petrozavodsk mag dan wel Petersburg niet zijn, maar het gebouw heeft me toch enigzins teleurgesteld. Een soort de Sterre (ja in Gent, ja zo lelijk grijs) met het interieur zoals het Capitool, maar dan half zo groot. Op het programma: de symfonische uitvoering "Beatles navsegda" ofte 'voor altijd'. Om de 2-3 liedjes kregen we wat uitleg, waar de vrolijk swingende dirigent uit Malta geen r**t van verstond en Rusland zou Rusland niet zijn als we niet uitgenodigd werden om met 4 uitvoeringen.. mee te zingen. Er lagen zowaar A4-tjes met tekst op ieders stoel en ja op de gepate tijden floepte het licht aan in het publiek en werd er verwacht dat de gemiddelde Rus accentloos en toonvast meezong met Let it be en All you need is love. Interessant.
Het initiatief om te gaan kwam van Marina, mn lerares Russisch, en al haar studenten waren er ook. Zo heb ik nog kennisgemaakt met 2 Duitse en 2 Finse meisjes en een Deen. Vooral Kerrtu (moet ik erbij zeggen dat deze naam bij n Finse hoort?) is een sympathieke waarmee fatsoenlijk russisch te praten valt. We wien elkaar morgen op thee bij Mohammed. Dat wordt nog wat. Giacomo vond zijn gading bij de Deen, die ook liever Engels spreekt. Ik ben het Engels intussen beu, ook al spreek ik het niet zooo veel, maar toch, Giacomo stalkt me zo ongeveer omdat ik een van de enige ben die hij kent die ook Engels kan. Volgende week doen we n 'kennismakingsnamiddag' met ons allen + de 8 Chinezen die nog toegekomen zijn.
Na het concert besloten we nog n biertje te doen, en wie kwamen we tegen in de bierbar? Het Engels gezelschap. Die hadden al zitten socializen met Russen, dus ons clubje werd nog wat internationaler, interessante gesprekstof. In t Russisch! Als alles goed gaat, gaan we vanavond weer weg.
Ik heb intussen 2 paar botten aangeschaft: prachtige, lekker warme, goeie voor de winter en nog n goedkoop paar zwarte voor de herfst (alleen bruine is zo saai ;-)). Het paradijs voor mensen met smalle kuiten! Sommige botten krijg ik zelfs nauwelijks gesloten, dat kan ik me in Belgie niet voorstellen. Alle schoeisel sluit hier ook enorm aan rond uw enkels. Schoenen zijn groot voor de maat (ik ga hier met n 37), kleren klein (n 42 is maatje 36 ofzo, nog erger dan Italie!). Op alles staan ook vlindertjes, bloemetjes of lelijke borduursels. Dan denk je dat je mooie botten ziet, ah nee, dr hangt dan zo'n grote gesp of fakediamant op, of ineens n slangenvelmotief of veel te veel blink. Niet boeiend. Ik denk dat ze in de home vinden dat ik de saaiste badjas ooit heb: een witte met kleurstreepjes. Ik vind m heel mooi, maar in vgl met de bomma-gebloemde exemplaren die ik al gezien heb, stelt ie natuurlijk niets voor. Onze gordijnen zijn met vlindertjes geborduurd, het bedovertrek toont grote bloemen. Lelijk lelijk. Gelukkig heb ik mn Music for Life dekentje mee om over mn bed te doen. "Nergens beter dan thuis," lees ik elke dag. Snif ;-)
Mijn dikke deken en winterpyjama heb ik intussen respectievelijk diep in de kast en terug in de valies gestopt. De eerste weken werd ik s nachts al eens wakker van de kou, nu lig ik s avonds te puffen eer ik in slaap val. De verwarming staat aan in Petrozavodsk en dat hebben mijn zweetklieren al gevoeld! Positief punt is dat mijn was snel droogt, maar daar stopt het ook. Ons raam moet overdag als we naar de les zijn echt wagenwijd open om het s avonds n beetje draaglijk te hebben. Over energiebesparing moeten ze hier nog veel leren..
Waar ik wel aan meedoe - verbaast het u ? - zijn de lange nagels. Hier kijkt niemand vies naar mn nagels die ik sinds aankomst alleen nog maar wat heb bijgeveild en verder niet geknipt. Er zijn er nog veel langere en bovendien gelakt ik de schreeuwerigste kleuren (hier pas ik). Ik zie al n aantal mensen fronsen of 'da was te verwachten' zeggen. Ik heb besloten dat ik zo'n french mancure setje moet gaan kopen om me een dezer dagen mee te amuseren.
Coucou aux quelques francophones qui se cassent la tete deja un mois a dechiffrer mon blog avec toutes ces creativites (surtout les adjectifs parfois, je m en doute..)! J apprecie vos efforts et voila un grnad merci pour vous, pour le faite que vous me suivez, ca fait plaisir.
Zo Wat is er intussen allemaal nog gebeurd?
Buitenlanders gespot! Er zijn 12 Britten hier voor 3 maand. Zaterdag kennisgemaakt met Nick, en vandaag nog met Sonja (een Belgische met Ierse roots die in Tervuren woont!) en Anton. Omdat het goed is voor de oefening, spreken we Russisch.
Ik ben nog steeds gelukkig met mijn verhuis. Er is wat meer leven op het vijfde, mensen zijn wat minder gesloten en er staat al eens muziek op voor heel de gang. Of voetbal.. Ja Rusland is verloren tegen Duitsland, dat mocht toch niet zijn ee.
Ik heb ook - volstrekt toevallig - ontdekt waarom de toiletten van de home altijd zo vuil zijn. En ik maar toiletpapier leggen.. Ik zei eerder al dat er geen bril was, maar het is ook altijd vuil.. Wel eigenlijk komt het erop neer, dat ze evengoed Franse toiletten zouden kunnen installeren, want... mensen die hun behoefte moeten doen gaan hier gewoon OP de pot HURKEN. Met slippers/schoenen hop de pot op en hurken maar, onvoorstelbaar. Ik weet dit nu omdat ik per ongeluk een toilethokje ben binnengewandeld dat bezet was. Ze moeten hun deur maar op slot doen e..
Terwijl Lena (nieuwe roomate) les had heb ik ook de kamer eens uitgestoft. Stofzuigen is maar voor enkele gelukkigen weggelegd, neen, wij stoffen met n soort voorhistorische, veel te korte samengebonden-rietborstel en ik moet toegeven, eigelijk is dat nog wel efficient. Met hetzelfde soort borstel vegen ze hier de straat. Ik heb de vraag al gekregen: wat verdient bvb een straatveegster bij jullie? En dan moet ik antwoorden dat dat bij ons mensen van de gemeente zijn die comfortabel in n n soort camionet met ronddraaiende borstels zitten.
Ook heb ik intussen de Russische Makro ontdekt: Lenta. En die is open, jawel 24u/24, 7d/7. Ik heb er alles gevonden wat ik nodig had om te maken waar ik vrijdag zin in had: Kip, curry, ananasjes en verse champignonnen. Omdat Lena dit nog nooit gegeten had, heb ik voor 2 gekookt en ze vond het lekker. De groentekraampjes verkopen hier doorgaans geen champignonnen omdat de mensen dat doorgaans in het weekend in het bos gaan plukken, bij wijze van hobby. Dus wat je in de winkel vindt, zijn champignonnen in blik. Ik heb ook parmesan gevonden, voor vanavond bij mijn spaghetti. Mmmmmmmmmm. Giacomo komt eten vanavond. Hij is het Russisch eten (en zn Russisch vriendinnetje) een beetje beu.. Ik mocht er zaterdag gaan skypen en die zat er echt met n kop tot op de grond. Niets aan te doen.
Russen zijn ook niet 100% goed in timing. Natasha s mama wilde me koste wat kost nog op haar versgemaakte pirogi (een beetje als n appelflap, maar dan met vis) trakteren. Die moesten nog '10 minuten' bakken, lees: meer dan n half uur. Ik was samen met nog n paar anderen door Xin de Chinees uitgenodigd om mee te eten en ik ben dus bijna n uur te laat toegekomen. Echt niet strategisch, maar ze vonden het gelukkig niet te erg.
Tegen alle verwachtingen in (na het pokkenweer bedoel ik), is het weer terug verbeterd. Met Manu Chao in mn oren en de zonsopgang in de verte zou je bijna vergeten dat het maar 2 graden is.. Maar dus ben ik toch nog kunnen gaan lopen deze week. De les kon vrijdagochtend niet snel genoeg gedaan zijn, zo mooi weer. Het was wel van hindernissenparcoursje doen, daar er 2 grote dorre bomen over mijn pad lagen en wat verder de rivier zodanig was gestegen dat er geen pad meer was.. Maar dan nog was het aangenaam. Gisteren heb ik zelfs in short gelopen, terwijl ik al russen met muts en handschoenen heb zien joggen. Moehoehoe.
Op lessenvlak zit alles strak. Folklore, Massamedia en Internet, Duits, Oudrussische 'boekkunst', literatuur van de vroegere sovjetrepublieken en vanaf november ook eigentijdse russische literatuur. Dat zijn mn vakken voor dit semester + privelessen Russisch, tot november samen met Olga (die er niets aan heeft om samen met mij Russisch te volgen omdat het haar moedertaal is). Er komt wat huiswerk bij kijken, voor al voor Duits en Russisch, maar dat is normaal. Aan de test Duits ben ik voorlopig ontsnapt omdat er n les grammatica samenvalt met n ander vak dat ik heb. Dus ja. Voor Duits wordt er hier middelbareschoolgewijs ook nog de opdracht gegeven tekstjes van buiten te leren. Shock!
drukke tijden achter de rug. Na de woordenwissel met Zjenia heeft het homehoofd me voorgesteld van kamer te wisselen. Van kamer voor 3 naar kamer voor 2. Bij n stabiele filologe. Eigenlijk was het niet hoognodig - ik zou er zelf niet om gevraagd hebben, maar ik ben toch maar verhuisd. Er kwam een bed vrij, dus heb ik dat maar bezet. Verandering in het adres dus: Het is niet langer kamer 421, maar 506 (dat verdiepje erbij is goed voor de fitness ;-))
Ik zou op dinsdag verhuizen, en 2 andere meisjes zouden dan Zjenia's nieuwe kamergenoten worden. Natuurlijk hebben een vand e 2 al op maandag laten verhuizen... Heel handig. Ik had gelukkig op dinsdagochtend alles al ingepakt, want toen ik om het volstrekt normale 18u thuiskwam zat de wacht al achter mij aan "verhuis u spullen e nu". Ik stond verdorie in mijn onderbroek want ja mijn broek was nat van.. gigantische plassen water veroorzaakt door... DE EERSTE SNEEUW. 6 oktober...
Vergeet het idyllisch klinkend beschermlaagje van de moeder Gods. Neen, dikke vlokken plakkende smeltsneeuw. Straten als rivieren, natte voeten, broek nat toch halverwege mijn kuiten. En dan die hatelijke wacht achter mij aan, met haar geblondeerd haar, gerkuld alsof ze net iets te lang met haar vingers in het stopcontact heeft gezeten. En dan ben ik amper geinstalleerd, komt ze meteen checken of ik de brandvoorschriften in het engels al heb omhooggehangen (oeps, ik ben dat blad kwijt, en probeer maar duidelijk te maken dat je perfect weet wat te doen en dat je bovendien de russische voorschriften perfect verstaat). En dan heeft ze ook nog n handtekening nodig als bewijs dat ik op de hoogte ben van een of andere verplichte voorlichtingsessie op 20 oktober. Valt het op dat ik er niet zo veel van moet hebben ?
Intussen heb ik mn eerste les Russisch gehad, ik heb besloten om me er eens achter te zetten om wat minder fouten te zeggen. Ik leef nu met n filologe, dat is goed, zij verbetert mij, want andere zijn van "Ik hoor geen fouten hoor, je spreekt keigoed". Right.
De klas sluit bijna, dit was het voor vandaag, vlug vlug. Dada!
- nog 2 fotootjes van de stad, een nieuw beeld en ja, Lenin siert hier het straatbeeld nog.. - mijn kamer - het gestoord gezelschap van vorige vrijdag (Nikita - Tanja - Sasha - Giacomo) - sympathieke mensen van de obshezjitie (Xin - Ksjoesha - Masha - Katja) (op de volgende foto ook Shun Hoo) - Zonsopgang in Sortavala - klooster en skit op Valaam - natuur en overvliegende vogels (vind ik persoonlijk zeer geslaagd) - schaduw van mezelf - herfst in Sortavala en tenslotte het trio goedhartige mannen dat me wat gezelschap heeft gehouden onderweg.
Meteen met de deur in huis, het verloop van wat ik gisteren heb meegemaakt, zou niemand verwachten: Een confrontatie met de politie...
Zoals elke morgen onderneem ik mijn dagelijkse spoorovertocht. Ik vind al dat er verdacht weinig volk op de been is en zie wat verder aan de overkant 2 agenten staan en nog n man. Nietsvermoedend steek ik over en kom ter hoogte van de politie: "Juffrouw, wacht u even aub." Ik ben gejost, denk ik dan, daar gaat mijn visumverlenging, ik krijg n strafblad, dit loopt slecht af. "U weet toch dat het verboden is de sporen over te steken." Met grote onschuld in mijn ogen (oprecht, ik hoor niet bij de gelukkigen die dat steengoed kunnen veinzen, e Liese ;-)) zeg ik: "Neen mijnheer, ik kom uit Belgie en ze hebben mij deze overgang getoond, ik dacht dat het normaal was." vrees vrees.. "Ok, t is goed, loop maar door. 't beste." MET DE GLIMLACH zowaar. Daar ben ik n halve dag niet goed van geweest. Zo vriendelijk en geen boete of niks, geen paspoortcontrole, neen, een prettige dag verder. Diegene die dat had verwacht, moet nog geboren worden denk ik. (De aanhangers van de Pussypowertheorie - Ja, Monsieur... - zijn niet in hun recht: ik ga niet het kortst gerokt, nog het best gekapseld, nog het meest geschminkt...)
Het is wel zo dat de mensen hier over het algemeen heel vriendelijk zijn. Op straat, aan kraampjes, in de winkel, post, univ, nog weinig zuur tegengekomen. Goed zo. Alleen de vrouw van de gsm-operator was een doos. "Hebt u voordeeltarieven om naar het buitenland te bellen?" "Mag ik uw paspoort zien? .. Ah neen, u mag niet naar het buitenland bellen." Dikke kwatsh. Afin, dat probleem is intussen verholpen.
De temperatuur is hier nog wat gezakt, ik heb nu ook mijn sjaal met kap uitgehaald. De handschoenen probeer ik nog n weekje uit te stellen. Morgen ga ik op zoek naar mooie botten. En n jas. Volgende week zou de eerste sneeuw al kunnen vallen. Op 1 oktober vieren ze hier de Moeder Gods die Rusland beschermt (Pokrov). Ik heb daar weinig van gemerkt, maar het verhaal doet dat normaal de eerste sneeuw ergens rond die datum valt, als bewijs dat de Moeder Gods haar beschermdeken over Rusland legt. Dit interessante weetje heb ik in Kizhi opgevangen van n luidsprekende gids
Mijn looptoer is dus op punt - geen wegen noch stank meer, enkel rust - en ja het wordt eigenlijk te koud om te lopen. Dinsdag gaan lopen toen ik zag dat de straten relatief droog waren. Natuurlijk is er een plekje langs de rivier dat altijd een beetje nat is. Natuurlijk schatte ik het even nat als anders in en zette ik mijn voet op dezelfde plaats. Gevolg: ben 5 cm weggezakt in n koude zwartbruine plas en het zwart is zo hardnekkig dat ik nu met 2 verschillende schoenen loop. Later op de dag heb ik nog n danscentrum met studententarief ontdekt vlakbij waar ze oa een soort dance-aerobic hebben, dus dat ge ik dinsdag eens testen, kwestie van in vorm te blijven. Je kan er ook paaldansen, dat heb k altijd al eens willen doen, maar ik twijfel toch n beetje ;-)
De Petrozavodskse lucht is overigens erg goed. Ik loop zonder al te veel moeite, heen wel wat makkelijker dan terug aangezien het dan lichtjes bergaf helt en de wind meezit. Terug is het van tandenbijten, vooral door de wind. Mijn haar wordt ook spontaan blonder, altijd leuk.
Intussen sta ik altweer wat dichter bij mn visumverlenging: De verzekering en 'state duty payment' zijn betaald. Als de verzekering er effectief is, moet ik mijn visum afgeven en brengen ze het in orde. Ik ga vanaf dinsdag ook les Russisch hebben samen met Olga. Daar ga ik veel van leren denk ik, want in t algemeen verbeteren ze mijn fouten hier niet. Ze zijn alleen maar enthousiast dat ik "zo goed Russich kan na 4 jaar" terwijl ik vind dat ik toch nog redelijk op de stotter ben. Al gaat het elke dag wat vlotter natuurlijk.
Zo meteen, meer foto's in n nieuw bericht (als de Abba-vrouw haar muziek niet opzet tenminste)
Nog vlug voor de les Duits, Yes het is gelukt, mijn eerste foto's staan online.
Snel wat commentaar voor erbij:
1. Zicht op de oever 2. De obshezjitie 3. Vissersstandbeeld 4. het theater 5. de rivier langswaar ik loop 6. Zjenia (links) met tweelingszus (ooit leken ze meer op elkaar, Zjenia is alleen 10 kilo magerder nu, door stress blijkt) 7. Russisch eten Achter het brood gist de paddestoel.. 8. de kerk 9. Op weg naar Kizji 10. Waarom iedereen Kizji wil zien 11. Alleen op de wereld 12. De andere kant van het eiland, nietsvermoedend.. voordat ik me op doodlopend stuk begaf
Ik heb nog andere leuke foto's die nog op mn camera staan, dat is voor morgen, net als wat meer nieuws!
Omdat ik nog even meekwam met Giacomo om te helpen een kamer te huur te vinden op internet, dacht ik, ik schrijf nog effe voort. Zjenia zit niet op mij te wachten, want die is blijkbaar nog boos omdat ik dat ene bord en die ene kookpot zaterdag niet onmiddellijk heb afgewassen. Nu goed.
In de obshezjitie moet je per elektrisch toestel dat op je kamer staat een (mini) maandelijkse bijdrage betalen. Er bestaat een lijst van, en dar staat onder andere 'elektrische schoendroger' op. Het nut ervan verklaart zich als je de ondergeregende straten van de stad bekijkt. De regen hier is een interessant gegeven. Ik had er nog niet op gelet tot vandaag, maar de straten hebben geen riolen, wat ervoor zorgt dat je geen straten oversteekt, maar n soort van rivieren doorwaadt. Bovendien zorgen de putten en andere oneffenheden in de weg - die er anders gewoon zijn en niet echt storen - en in de stoepen voor plassen van alle maten die u een aantal extra kilometers, evenwichtsoefeningen en aerobics opleveren tegen het eind van de dag.
Een ander fenomeen in Rusland is de zwerfhond. Rond de obshezjitie lopen er n aantal rond, doen niks kwaad. In Sortavala ben ik wel 3x geschrokken. Zo 4 honden echt op u zien afstormen is niet zo interssant op t eerste zicht, zeker niet als ze blaffen, maar uiteindelijk zijn het geen kwade dieren.
Tenslotte nog wat over de wc's. De toiletten hebben hier geen bril. Ok, de mensen thuis wel, maar zoals op de univ en in de obshezjitie is het allemaal zonder bril te doen. Toen de lerares Duits vroeg of ik me verwonderde over bepaalde zaken hier, was dat het eerste wat in me opkwam. Blijkbaar hangt er een geschiedenis aan vast, die probeer ik uit te zoeken. Misschien werden die vroeger - net als ruitenwissers van auto's - gedemonteerd om in eigen gebruik te nemen en zijn ze daarom uit veiligheidsoverwegingen weggehaald..
De pc-lokaalvrouw heeft haar Abba weer opgezet, dus ik pak mn spullen weer eens bij elkaar. Volgende keer laat ik niet meer toe dat ze de muziek opzet... Dan zeg ik dat ik ernstig aan het studeren ben ;-)
Er is n kleine week voorbij gegaan en dus is er weer vanalles gebeurd en heb ik vanalles meegemaakt.
Ik hoop intussen dat alles goed gaat voor de mensen die aan n nieuw academiejaar zijn begonnen.
Toen ik woe of do mijn foto's wat kwam ordenen, wilde ik hier graag nog iets posten, maar de verantwoordelijke van de computerklas had een Russische coverband van Abba opgezet. Ik ben gevlucht...
Ik hoop een dezer een paar foto's op formaat te krijgen om bij n bericht te kunnen voegen, dat zou eens leuk zijn ipv altijd tekst.
Oh intussen is er een Koreaanse binnegewandeled in de pc-klas. Ze blijkt een verdiep boven mij te wonen in de obshezjitie. Dat is toeval.
Vrijdagavond heeft Giacomo, de Italiaan (ik heb me verleden keer van naam vergist), me voorgesteld aan zijn vriendin en haar vrienden. Ik heb zo de indruk dat er verschillende vijzen ontbreken bij de neef en diens maat, maar het heeft wel voor veel hilariteit gezorgd. De ene kent wat Frans, de andere wat Engels, dus het was een multitalig gesprek, waarvoor veel verbeelding nodig was om alles te begrijpen. (Het woord 'vijs' staat trouwens niet in het woordenboek, 'veis' ook niet, is dat geen gebruikelijk woord?)
Zaterdagavond ben ik na een woordenwisseling met Zjenia (ze is maniakaal opruimster..) naar Sortavala vertokken, vandaaruit vertrekken de boten naar Valaam, de kloosterarchipel. Na een afschuwelijke nacht (in de toekomst probeer ik nachtelijke, schuddende, bloedhete stopttreinen te vermijden) ben ik om 7u toegekomen, net op tijd voor de zonsopgang aan het meer. Ik wist de weg niet bepaald, maar in zo'n geval is gebleken dat het s nachts niet perse moeilijk hoeft te zijn: de enige verlicht weg volgen en poep, je bent in het centrum. Tegen 8u was ik zo wat rond en kwamen er andere mensen toe die ook naar Valaam wilden. Zij konden mij verzekeren dat er n boot vertrok om 9u. Oef. Van 10 tot 14u hadden we tijd op het eiland en dan was het al van terugkeren, beetje vroeg, maar bon. Het Ladoga-meer - het grootste van Europa - heeft veel weg van n open zee, met golven en al. De Valaam-archipel telt naast het mannenklooster nog 101 kapelletjes en skits (eenvoudig gezegd ook n soort gebedsplaats). Er wonen 200 mensen meer dan op Kizji, maar de weg is er breder en er staan verkeersborden, wat toch wat afbreuk doet aan de desolaatheid die ik had verwacht. De 3 mannen waarmee ik s ochtends had kennisgemaakt hebben me nog foto's laten zien van hun reis naar het verre Russische Oosten, waaronder een week hiken in de Altai, bijzonder interessant. Grappig ook te zien dat zelfs jonge vijftigers onder elkaar nog zitten te twijfelen van 'alle kom beslissen, wat gaan we nu doen?'. Ik dacht dat dat een jongerenfenomeen was..
Het was gelukkig schoon weer in Sortavala, waardoor ik na de terugkeer nog wat in het zonnejte aan de rivier kon lezen. Ben nog lekker goedkoop gaan eten en tegen dat het donker werd naar het station gegaan om te wachten op de trein, die pas om 23u55 zou toekomen. Ik ben volledig bevroren (de verwarming wordt pas vanaf oktober aangezet, overal) en de zitjes zijn er van de soort waarop je totaal geen houding kan vinden om te slapen. Was ik toch in slaap, ben ik wakkergemaakt door 2 gasten die niet thuis geraakten en een telefoon nodig hadden. Afin. Ik was blij dat de trein er eindelijk was, lekker warm (niet heet) en geen stopgeval deze keer. Ik heb goed geslapen op weg naar Petrozavodsk.
Ik laat het hierbij nu, ik heb les bij de prof die veel te snel spreekt in het veel te klein leslokaal voor 20 man.
Foto's onderaan.
!!
