- nog 2 fotootjes van de stad, een nieuw beeld en ja, Lenin siert hier het straatbeeld nog.. - mijn kamer - het gestoord gezelschap van vorige vrijdag (Nikita - Tanja - Sasha - Giacomo) - sympathieke mensen van de obshezjitie (Xin - Ksjoesha - Masha - Katja) (op de volgende foto ook Shun Hoo) - Zonsopgang in Sortavala - klooster en skit op Valaam - natuur en overvliegende vogels (vind ik persoonlijk zeer geslaagd) - schaduw van mezelf - herfst in Sortavala en tenslotte het trio goedhartige mannen dat me wat gezelschap heeft gehouden onderweg.
Meteen met de deur in huis, het verloop van wat ik gisteren heb meegemaakt, zou niemand verwachten: Een confrontatie met de politie...
Zoals elke morgen onderneem ik mijn dagelijkse spoorovertocht. Ik vind al dat er verdacht weinig volk op de been is en zie wat verder aan de overkant 2 agenten staan en nog n man. Nietsvermoedend steek ik over en kom ter hoogte van de politie: "Juffrouw, wacht u even aub." Ik ben gejost, denk ik dan, daar gaat mijn visumverlenging, ik krijg n strafblad, dit loopt slecht af. "U weet toch dat het verboden is de sporen over te steken." Met grote onschuld in mijn ogen (oprecht, ik hoor niet bij de gelukkigen die dat steengoed kunnen veinzen, e Liese ;-)) zeg ik: "Neen mijnheer, ik kom uit Belgie en ze hebben mij deze overgang getoond, ik dacht dat het normaal was." vrees vrees.. "Ok, t is goed, loop maar door. 't beste." MET DE GLIMLACH zowaar. Daar ben ik n halve dag niet goed van geweest. Zo vriendelijk en geen boete of niks, geen paspoortcontrole, neen, een prettige dag verder. Diegene die dat had verwacht, moet nog geboren worden denk ik. (De aanhangers van de Pussypowertheorie - Ja, Monsieur... - zijn niet in hun recht: ik ga niet het kortst gerokt, nog het best gekapseld, nog het meest geschminkt...)
Het is wel zo dat de mensen hier over het algemeen heel vriendelijk zijn. Op straat, aan kraampjes, in de winkel, post, univ, nog weinig zuur tegengekomen. Goed zo. Alleen de vrouw van de gsm-operator was een doos. "Hebt u voordeeltarieven om naar het buitenland te bellen?" "Mag ik uw paspoort zien? .. Ah neen, u mag niet naar het buitenland bellen." Dikke kwatsh. Afin, dat probleem is intussen verholpen.
De temperatuur is hier nog wat gezakt, ik heb nu ook mijn sjaal met kap uitgehaald. De handschoenen probeer ik nog n weekje uit te stellen. Morgen ga ik op zoek naar mooie botten. En n jas. Volgende week zou de eerste sneeuw al kunnen vallen. Op 1 oktober vieren ze hier de Moeder Gods die Rusland beschermt (Pokrov). Ik heb daar weinig van gemerkt, maar het verhaal doet dat normaal de eerste sneeuw ergens rond die datum valt, als bewijs dat de Moeder Gods haar beschermdeken over Rusland legt. Dit interessante weetje heb ik in Kizhi opgevangen van n luidsprekende gids
Mijn looptoer is dus op punt - geen wegen noch stank meer, enkel rust - en ja het wordt eigenlijk te koud om te lopen. Dinsdag gaan lopen toen ik zag dat de straten relatief droog waren. Natuurlijk is er een plekje langs de rivier dat altijd een beetje nat is. Natuurlijk schatte ik het even nat als anders in en zette ik mijn voet op dezelfde plaats. Gevolg: ben 5 cm weggezakt in n koude zwartbruine plas en het zwart is zo hardnekkig dat ik nu met 2 verschillende schoenen loop. Later op de dag heb ik nog n danscentrum met studententarief ontdekt vlakbij waar ze oa een soort dance-aerobic hebben, dus dat ge ik dinsdag eens testen, kwestie van in vorm te blijven. Je kan er ook paaldansen, dat heb k altijd al eens willen doen, maar ik twijfel toch n beetje ;-)
De Petrozavodskse lucht is overigens erg goed. Ik loop zonder al te veel moeite, heen wel wat makkelijker dan terug aangezien het dan lichtjes bergaf helt en de wind meezit. Terug is het van tandenbijten, vooral door de wind. Mijn haar wordt ook spontaan blonder, altijd leuk.
Intussen sta ik altweer wat dichter bij mn visumverlenging: De verzekering en 'state duty payment' zijn betaald. Als de verzekering er effectief is, moet ik mijn visum afgeven en brengen ze het in orde. Ik ga vanaf dinsdag ook les Russisch hebben samen met Olga. Daar ga ik veel van leren denk ik, want in t algemeen verbeteren ze mijn fouten hier niet. Ze zijn alleen maar enthousiast dat ik "zo goed Russich kan na 4 jaar" terwijl ik vind dat ik toch nog redelijk op de stotter ben. Al gaat het elke dag wat vlotter natuurlijk.
Zo meteen, meer foto's in n nieuw bericht (als de Abba-vrouw haar muziek niet opzet tenminste)
Nog vlug voor de les Duits, Yes het is gelukt, mijn eerste foto's staan online.
Snel wat commentaar voor erbij:
1. Zicht op de oever 2. De obshezjitie 3. Vissersstandbeeld 4. het theater 5. de rivier langswaar ik loop 6. Zjenia (links) met tweelingszus (ooit leken ze meer op elkaar, Zjenia is alleen 10 kilo magerder nu, door stress blijkt) 7. Russisch eten Achter het brood gist de paddestoel.. 8. de kerk 9. Op weg naar Kizji 10. Waarom iedereen Kizji wil zien 11. Alleen op de wereld 12. De andere kant van het eiland, nietsvermoedend.. voordat ik me op doodlopend stuk begaf
Ik heb nog andere leuke foto's die nog op mn camera staan, dat is voor morgen, net als wat meer nieuws!
Omdat ik nog even meekwam met Giacomo om te helpen een kamer te huur te vinden op internet, dacht ik, ik schrijf nog effe voort. Zjenia zit niet op mij te wachten, want die is blijkbaar nog boos omdat ik dat ene bord en die ene kookpot zaterdag niet onmiddellijk heb afgewassen. Nu goed.
In de obshezjitie moet je per elektrisch toestel dat op je kamer staat een (mini) maandelijkse bijdrage betalen. Er bestaat een lijst van, en dar staat onder andere 'elektrische schoendroger' op. Het nut ervan verklaart zich als je de ondergeregende straten van de stad bekijkt. De regen hier is een interessant gegeven. Ik had er nog niet op gelet tot vandaag, maar de straten hebben geen riolen, wat ervoor zorgt dat je geen straten oversteekt, maar n soort van rivieren doorwaadt. Bovendien zorgen de putten en andere oneffenheden in de weg - die er anders gewoon zijn en niet echt storen - en in de stoepen voor plassen van alle maten die u een aantal extra kilometers, evenwichtsoefeningen en aerobics opleveren tegen het eind van de dag.
Een ander fenomeen in Rusland is de zwerfhond. Rond de obshezjitie lopen er n aantal rond, doen niks kwaad. In Sortavala ben ik wel 3x geschrokken. Zo 4 honden echt op u zien afstormen is niet zo interssant op t eerste zicht, zeker niet als ze blaffen, maar uiteindelijk zijn het geen kwade dieren.
Tenslotte nog wat over de wc's. De toiletten hebben hier geen bril. Ok, de mensen thuis wel, maar zoals op de univ en in de obshezjitie is het allemaal zonder bril te doen. Toen de lerares Duits vroeg of ik me verwonderde over bepaalde zaken hier, was dat het eerste wat in me opkwam. Blijkbaar hangt er een geschiedenis aan vast, die probeer ik uit te zoeken. Misschien werden die vroeger - net als ruitenwissers van auto's - gedemonteerd om in eigen gebruik te nemen en zijn ze daarom uit veiligheidsoverwegingen weggehaald..
De pc-lokaalvrouw heeft haar Abba weer opgezet, dus ik pak mn spullen weer eens bij elkaar. Volgende keer laat ik niet meer toe dat ze de muziek opzet... Dan zeg ik dat ik ernstig aan het studeren ben ;-)
Er is n kleine week voorbij gegaan en dus is er weer vanalles gebeurd en heb ik vanalles meegemaakt.
Ik hoop intussen dat alles goed gaat voor de mensen die aan n nieuw academiejaar zijn begonnen.
Toen ik woe of do mijn foto's wat kwam ordenen, wilde ik hier graag nog iets posten, maar de verantwoordelijke van de computerklas had een Russische coverband van Abba opgezet. Ik ben gevlucht...
Ik hoop een dezer een paar foto's op formaat te krijgen om bij n bericht te kunnen voegen, dat zou eens leuk zijn ipv altijd tekst.
Oh intussen is er een Koreaanse binnegewandeled in de pc-klas. Ze blijkt een verdiep boven mij te wonen in de obshezjitie. Dat is toeval.
Vrijdagavond heeft Giacomo, de Italiaan (ik heb me verleden keer van naam vergist), me voorgesteld aan zijn vriendin en haar vrienden. Ik heb zo de indruk dat er verschillende vijzen ontbreken bij de neef en diens maat, maar het heeft wel voor veel hilariteit gezorgd. De ene kent wat Frans, de andere wat Engels, dus het was een multitalig gesprek, waarvoor veel verbeelding nodig was om alles te begrijpen. (Het woord 'vijs' staat trouwens niet in het woordenboek, 'veis' ook niet, is dat geen gebruikelijk woord?)
Zaterdagavond ben ik na een woordenwisseling met Zjenia (ze is maniakaal opruimster..) naar Sortavala vertokken, vandaaruit vertrekken de boten naar Valaam, de kloosterarchipel. Na een afschuwelijke nacht (in de toekomst probeer ik nachtelijke, schuddende, bloedhete stopttreinen te vermijden) ben ik om 7u toegekomen, net op tijd voor de zonsopgang aan het meer. Ik wist de weg niet bepaald, maar in zo'n geval is gebleken dat het s nachts niet perse moeilijk hoeft te zijn: de enige verlicht weg volgen en poep, je bent in het centrum. Tegen 8u was ik zo wat rond en kwamen er andere mensen toe die ook naar Valaam wilden. Zij konden mij verzekeren dat er n boot vertrok om 9u. Oef. Van 10 tot 14u hadden we tijd op het eiland en dan was het al van terugkeren, beetje vroeg, maar bon. Het Ladoga-meer - het grootste van Europa - heeft veel weg van n open zee, met golven en al. De Valaam-archipel telt naast het mannenklooster nog 101 kapelletjes en skits (eenvoudig gezegd ook n soort gebedsplaats). Er wonen 200 mensen meer dan op Kizji, maar de weg is er breder en er staan verkeersborden, wat toch wat afbreuk doet aan de desolaatheid die ik had verwacht. De 3 mannen waarmee ik s ochtends had kennisgemaakt hebben me nog foto's laten zien van hun reis naar het verre Russische Oosten, waaronder een week hiken in de Altai, bijzonder interessant. Grappig ook te zien dat zelfs jonge vijftigers onder elkaar nog zitten te twijfelen van 'alle kom beslissen, wat gaan we nu doen?'. Ik dacht dat dat een jongerenfenomeen was..
Het was gelukkig schoon weer in Sortavala, waardoor ik na de terugkeer nog wat in het zonnejte aan de rivier kon lezen. Ben nog lekker goedkoop gaan eten en tegen dat het donker werd naar het station gegaan om te wachten op de trein, die pas om 23u55 zou toekomen. Ik ben volledig bevroren (de verwarming wordt pas vanaf oktober aangezet, overal) en de zitjes zijn er van de soort waarop je totaal geen houding kan vinden om te slapen. Was ik toch in slaap, ben ik wakkergemaakt door 2 gasten die niet thuis geraakten en een telefoon nodig hadden. Afin. Ik was blij dat de trein er eindelijk was, lekker warm (niet heet) en geen stopgeval deze keer. Ik heb goed geslapen op weg naar Petrozavodsk.
Ik laat het hierbij nu, ik heb les bij de prof die veel te snel spreekt in het veel te klein leslokaal voor 20 man.
