Het is er eindelijk van gekomen, het heeft maar even geduurd, maar het is gebeurd.. Sinds 21 dagen was er op weg naar de univ links van mijn nog eens n schaduw te zien en was het nodig mijn ogen dicht te knijpen toen ik mijn rechterkant checkte op veiligheid om over te steken. Het was van 6 november (in Soezdal dan nog) dat ik de zon had gezien en kijk, vandaag heeft ze haar nog eens laten zien in Petro. Zo tussen 10 en 11u30, scheen de zon door de gang van de obshezjitie, was het zonder de vraag "paraplu of geen paraplu" dat ik de straat op ging. Oef.
Het slechte weer bepaalt in sterke mate mijn humeur, dat op 10 minuten van uitstekend naar de donder kan en omgekeerd. Toen er sneeuw lag, gaf het wit nog enigzins licht, maar nu is alles bruin en grijs en donker; en de dag duurt al maar van 9u30 tot 15u30. Volgens Lena, zou de sneeuw vroeger blijven liggen zijn, maar blijkbaar is het het 3de jaar op rij dat we met positieve temperaturen december ingaan. Dat het maar snel koud wordt en terug gaat sneeuwen van mijn part. Ik ben deze week bovendien 2x voor niets om 7u opgestaan voor de les van 8u die er niet was. En nog 2x omdat een prof smorgens besloot om de les van s middags niet te laten doorgaan en ook nu zou er les moeten zijn, maar ipv het 5e, stond het 4e jaar voor mijn lokaal en op het lessenrooster was hier uiteraard geen verklaring voor te vinden. Ik erger me dan omdat mijn jaargenoten me niet verwittigen - die denken zeker dat ik niets beters te doen heb - maar anderzijds zit ik voor elk van mijn 6 vakken in een andere groep, die elk ook andere vakken hebben waarin mededelingen worden gedaan en dan kan ik ze het moeilijk kwalijk nemen dat ze vergeten dat er een 'aanhangsel' is dat op de hoogte moet gebracht worden.
In de donkere dagen heb ik intussen al wat verfilmde literatuur bekeken; een manier om mijn literatuurslijst af te werken . Ik voel me niet schuldig, want het zijn russische klassiekers zonder ondertitels, dat is ook cultuur en een goede oefening. Verrassend goede films. Ik heb ook een lijst samenvattingen bij elkaar van alle literatuur. De verhalen die me het meest aanspreken, zal ik dan volledig lezen. Dat is het plan.
En er is ook GOED NIEUWS. Zaterdag ben ik in de stadsoutback met n paar Britten in club Porsjen' naar n festivalletje van elektronische muziek geweest. Ik had de Petro'se "I love Techno" verwacht, dat was het niet, wel n klein hangar-achtige club (een beetje als de Qw1i ;-)) met de grootste verzameling alternatieve Russen die ik tot nu bij elkaar heb gezien. We hebben een goed danske geplaceerd, de beste 200 roebel entree die ik tot nu toe heb besteed. EINDELIJK eens iets anders dan die commerciele rommel die ze overal draaien. Omdat er morgen 3 Britten naar huis gaan, zijn we gisteren met zn allen nog iets gaan drinken. T is echt n gezellige bende.
Dinsdag was het helemaal D-day: toen mijn les Russisch gedaan was, stond er ineens n Belg voor de deur, die zijn ex-lerares een privjet-je kwam zeggen. De kerel heeft hier 2j doorgebracht na zijn studie EW, hier van nul af aan Russisch erbij geleerd en ie werkt nu al 2 jaar als n soort verkoper in Rusland en Russischtalig Azie. Zelf in het Russisch is te horen dat het een Waaslander is, maar voor de rest zeg ik alleen maar chapeau, Kobe kan goed russisch. Blijkbaar was hij de dag voordien op bezoek geweest bij de Chinese Mikki, in mijn home, de deur schuintegenover de mijne dan nog, maar even kennismaken zat er niet in. Omdat hij s avonds alweer zijn trein moest halen naar Petersburg, mocht ik me vervoegen op cafe, waar hij nog had afgesproken met n Maleisische en 2 Russen. Dan toch nog wat Nederlands gepraat, zeer vreemd gevoel zo in Petro.
Nu we het over Nederlands hebben: in Soezdal heb ik voor het eerst n stadbus gezien van Nederlandse/Vlaamse 2dehandse komaf. Reizen 'de Heidebloem'. Ook dat doet een mens nog eens glimlachen
Vanavond neem ik afscheid van Olga, snif snif, die gaat ook alweer naar huis..
Knuffels! (nood-aan-affectie-momenten ver van huis zijn ook niet alles)
vrienden, 
