terwijl ik me al verlekker op mijn spaghettisaus die ik morgen ga maken en me verheug op skypen met mutti en vati straks, nog wat nieuws over Russen en dronkenschap en het Russische schoolsysteem. Kwestie van de onderwerpen goed uiteenlopend te houden ;-)
Toen ik met Nicola op de terugweg naar Piter was, zaten in het volgende 'vakje van zes' twee gasten vrolijk te wezen met n serieuze dubbele tong. Ze waren niet lastig, vooral grappig, zeker als ze elkaar vol dronken liefde in de ogen keken, handtastelijk werden en zeiden: "ma gij zijt lelijk man!" "Ja gij ook, lelijk!". De vuile woorden gingen van kwaad naar erger en toen vond de treinbegeleidster dat het genoeg was. Ze stuurde 1 vd 2 naar zn eigen wagon en de andere besloot dan maar wat te pitten, zonder eerst zijn tafeltje om te draaien om een volledig bed te vormen, zoals dat gaat bij de zijplaatsen op de trein. Alles leek in orde, tot plots - hopa - naast mij een jonge gast opsprong, maar helaas te laat. Daar lag ie op de vuile grond, onze dronkelap, hij werd niet eens wakker van de klap, hij verlegde zijn arm n beetje en pitte rustig verder. Alsof het de normaalste zaak vd wereld is, staan er in de volgende minuut 2 gasten recht, klappen het tafeltje om, "1 2 3", hop de dronkelap op bed getild, laat hem maar slapen. Bij n bruuske rem van de trein, vloog onze vriend alweer van zijn bank, en werd hij terug op zijn bank getild door die twee mannen. Alsof het een dagelijkse karwei was, zoals uw stoep vegen ofzo. Ik zie het al voor mij dat er n dronkelap op de trein naar Gent zit. Die wordt er OF afgegooid, OF men laat het liggen Of er ontstaat n soort schandaal weet ik veel, maar hier is het duidelijk 'gewoon'. Net als die keer toen ik met de Britten op stap ging en we s nachts besloten een pizza'tje the steken. Er werd daar ene neergeslagen, hopa, daar is de bewaking al, de neergeslagene komt bij bewustzijn, daar is de poetsvrouw al om het bloed van de grond te boenen en voila, niks gebeurd. Iedereen eet/drinkt rustig verder zonder omkijken. Al bij al moet ik wel zeggen dat het kwa 'zichtbare dronkenschap' hier wel meevalt. Ik woon natuurlijk vlakbij het centrum, misschien is het hier beschaafder dan in de buitenwijken. Al passeer ik hier ook al wel eens n serieuze alcoholwalm op straat. De jonge mensen zijn ook verdacht beschaafd, eerder "oei oei, alcohol, dat is slecht" dan "kom, we zullen ne keer drinken", al heb ik wel vernomen van Lena dat wij niet alleen de beste home-infrastructuur hebben (ik wil die andere homes echt niet zien..), we hebben ook de rustigste studenten. Iedereen houdt zich min of meer aan de regels, terwijl er in andere homes na sluitingstijd meisjes door de ramen worden getild om ze binnen te krijgen en er serieus wat gedronken wordt.
Omdat ik echt n beetje in shock ben over het school- en univsysteem hier, ook nog wat hierover, al heb ik eerder hier en daar al iets gezegd hierover. Ten eerste zijn de Russen heel verbaasd als ik zeg dat kinderen in Belgie vanaf hun 3 verplicht naar school gaan. Hier kunnen de mensen precies kiezen wanneer ze hun kind naar school sturen, sommigen zijn op hun 6 naar de lagere school gegaan, anderen gewoon opt gemakske op hun 7,5. Er zijn in principe 11 klassen (lager en middelbaar samen), maar tot over n paar jaar (zij die tot '90 of '91 zijn geboren) mochten de vierde klas overslaan indien weet-ik-veel. Het zijn er althans veel die dat gedaan hebben, lijkt mij. Dus, zo kan het dat er studenten in hun 3e jaar zitten en nog mr net 19 zijn. Zo wordt Lena pas in de zomer 20. Alle opleidingen duren hier wel 5j of langer en in elke opleiding zitten echt 1001 algemene vakken. Zo hebben filologen vakken als wiskunde, politicologie, sociologie, informatica, LO en meer van dat. Lena klaagt erover en ook Nikita zei eergisteren nog dat de eerste 2j univ zo makkelijk zijn omdat ze een herhaling vormen van uw middelbaar, met hier en daar iets nieuws. In principe zouden ze dus kunnen afstuderen in 3 a 4 jaar, maar dat wordt hun niet gegund. Omdat alles kwa administratie en communicatie hier hopeloos verwarrend is, heeft elke klasgroep n verantwoordelijke die instaat voor mededelingen tussen prof en andere studenten. Zij/Hij heeft ook n boekje van oud papier waarin aanwezigheden worden aangeduid en dat moet dan na de les getekend worden door de prof (hoe middelbaar is dat?). De proffen, die geven voor de examens een lijst vragen mee aan de studenten. Dit zijn de te kennen vragen, waarop je u dan op t gemak kunt voorbereiden. Geen verrassingen op het examen (Lena: "als we de vragen niet krijgen, is het wel echt moeilijk"). Spiekbrieftjes zijn uitgebreid in de omloop, laatst zag ik zelf n boekje in de winkel "spiekbriefjes voor economie". Toen ik het opensloeg, bleek de inhoud effectief leerstof te bevatten in mini-lettertype in vakjes van 4x5cm met n mooi lijntje om ze te kunnen knippen. Heb je ooit Rusland.. Tijdens de voorbereiding wordt er luid fluisterend overlegd, spiekbriefjes doorgegeven enz.. Elke student heeft ook n 'resultatenboekje' waarin de prof meteen na het examen n punt geeft en dus weet je bij het buitengaan hoeveel je hebt. Geen stress van 'afwachten' dus. Voor de vakken waar geen examen voor is, maar wel n test, kan je ook n 'automatisch geslaagd' krijgen. Als je voldoende naar de les bent geweest, hebt meegewerkt en in orde bent met je taken, dan ben je gewoon geslaagd zonder enige vorm van test. Ook handig e. Zij die wel n test krijgen zijn daar dan gewoon voor 'geslaagd' of 'niet geslaagd' zonder enige gradatie. Als ik zeg dat n 13/20 bij ons n goed resultaat is, dan kijken ze allemaal van "Zijn Europeanen dan dwaas?". En terwijl ik denk dat elke student die begint aan de univ ervoor zou tekenen, kreeg ik de vraag (van n prof zelfs): "Was je dan blij met n 15 voor uw thesis?" Ojojoj... Voor de buitenlanders is het al helemaal feest, want de proffen geven makkelijkere opdrachten en buizen hen in principe niet. Zolang ze maar 'iets' afgeven, lijkt het goed. Ik voel me niet schuldig over het feit dat ik andere opdrachten heb gekregen dan de Russische studenten, ik heb mijn opdrachten goed gemaakt, zoals het hoort ;-) en ik heb tenslotte mijn diploma al zak. Maar Aziaten allerlei die hier komen om een diploma te halen, ok die studeren in n vreemde taal - maar ge moet uw materiaal toch echt beheersen als er op uw diploma staat dat je weet-ik-veel-wat bent e.
Afin, tot zo ver het relaas over onderwijs en vrijwillige hersenbeschadiging dmv alcohol. Ik hoop dat het interessant was en anders heb ik het toch mr voor mezelf opgeschreven om op mn oude dag nog eens te herlezen ;-)
Een nieuw reisje, dus alweer nieuwe omstandigheden en nieuwe ervaringen. Terwijl het bij mijn trip doorheen de Gouden-Ringsteden veeleer onverwachtheden waren van buitenaf die voor binnenmonds gevloek zorgden, was het deze keer mijn last-minute opgetrommelde reisgenote die er hier en daar voor zorgde dat niet alles volgens plan ging. Nicola wordt deze maand nog 19, dus ik had wel enige vergevingsgezindheid klaar wat betreft nog niet bepaald ervaren zijn in rondreizen. Ikzelf heb ook veel geleerd de voorbije 4 jaar.. We hebben het goed gehad samen, vooral s avonds en op trein en bus enzo is het leuk om met 2 te zijn en niet alleen en Nicola heeft interessante dingen te vertellen, dus op dat vlak hoor je me niet klagen. Alleen besloot ze haar moeder te bellen net op het moment dat ik zei "Ok, het is tijd om te vertrekken.", waarna ze zich extra traag aankleedde, waardoor we al lopend onze trein hebben moeten halen, wat vrij belachelijk is aangezien het spoor zo goed als naast onze home loopt. Na ons drafje was ze helemaal uitgeteld, een feit dat zich nog meermaals zou herhalen. Ik heb echt 1001 excuses gehoord om trager te kunnen stappen en ik stapte al maar half zo snel als gewoonlijk. Rusland is zo groot dat ik waarschijnlijk maar 1x in elke stad zal verblijven die ik nu aandoe (behalve Moskou en Petersburg), dus ik wil dan ook alles zien als ik ergens ben. Omdat het winter is, moet je alles tussen 10 en 17u doen, anders is het donker. Dat concept was moeilijk in Nicola's hoofd (en benen) te krijgen aangezien ze elke keer slaperig was na ontbijt en middagmaal. Ik word ook moe, maar ik ben zo enthousiast over alles wat we zien dat ik er niet aan denk dat ik eventueel moe zou kunnen zijn. Al bij al hebben we op n museum na en nog wat gewandel langs rivieren en leuke paadjes toch alles gezien wat moest gezien worden volgens mijn Lonely Planet, mijn steun en toeverlaat in mijn geliefde Rusland. Bij de vraag "Waarom wilde je perse naar Pskov komen?", heb ik gedaan alsof ik niets hoorde. Het is een klein centrum, maar om Michelin-gidstermen te gebruiken, het is niet van "vaut le voyage", maar zeker "vaut le detour" en dat is precies wat we gedaan hebben..
Blablabla denken jullie nu vast, wat meer over de reis zelf misschien niet? (Ik word op dit moment n beetje uit mn concentratie gehouden door n Engels gesprek tussen Nicola, Axel (n zweed) en Elin (nog n Britse) - Petro kleurt zowaar nog buitenlands)
Na ons loopje dus richting station - waar Carmen me opwachtte voor n laatste knuffel, hoe lief is dat - kwamen we s ochtend om 7u in Petersburg aan. Het was ijskoud (-17 en n goed windje erbij), maar na ons ontbijt kwam het zonnetje erdoor, dus het was aangenaam wandelen langs Neva en kleinere kanaaltjes, geflankeerd door talloze elegante gebouwen. Helaas waren mijn fototoestelbatterijen door de kou zo goed als meteen plat (mijn lens is zelfs n keer geblokkeerd), dus van die eerste dag heb ik niet zoveel beeldmateriaal. Na 2u wandelen, besloten we op te warmen in het etnografisch museum. Dit bleek n gigantische collectie over de verschillende volkeren in Rusland, met 1000en kostuums en werktuigen voor alle mogelijke ambachten. Interessant. Na de middag begaven we ons langs interessante bezienswaardigheden richting station, met onder andere het Dostoevskij-museum. Na 3u sporen waren we uiteindelijk in Novgorod, waar we een ijskoude nacht tegemoet gingen. Het is blijkbaar niet overal zo warm als in de home...
Nadat Nicola er 3 kwartier over had gedaan om zich aan te kleden en haar tanden te poetsen, konden we de volgende ochtend eindelijk aan onze toer door Novgorod, een vd oudste Russische steden, beginnen. Een mooi centraal plein, met daarachter het Kremlin en nog eens daarachter een onverwacht idyllisch winterlandschap met n voetgangersbrug over de rivier en daarachter de vroegere marktplaats met vele kerken en bogengalerij enzo. Wat verderop was n kerk met frescos van Theofan Grek, maar die was dicht door de koude. Kans verkeken... Wel heb ik in het stedelijk museum de tekstjes op berkenschors gezien, de archeologische trots van Nogvorod. Joepie Verder zijn we nog zeer letterlijk gaan uitwaaien aan n klooster langs de rivier, of hoe verlaten n plek kan zijn...
Daags nadien om 8u de bus op naar Pskov, om er na 4u hobbelen aan 50km/u toe te komen. hehe. Mijn nood aan de beentjes een stevig strekken, stond alweer eens in contrast met de "ik ben moe" van Nicola. Toch ben ik erin geslaagd om haar langs de rivier voort te slepen om de oude stadsomwallingen met versterkte torens en verder ook het Kremlin nog te bekijken. Pskov ligt op n 100tal km van Estland en de Europese/Baltische invloed laat zich toch al gelden hier. De versterkte muren zijn niet gewoon rood en heel dik (zoals vaak), ze zijn van grijzige baksteen, met schietgaten in, een dakje erover en je kan erop wandelen. Verder staan er mooie gekleurde rijhuizen langs het water, wat ook niet meteen typisch Russisch is. We zijn overigens door de rijke straat gewandeld van Pskov, echt de sjiekste Russische villa's die ik tot nu toe heb gezien.
Onze kamer was dit keer wel warm, dus we hebben goed geslapen en hop alweer de bus op naar Petersburg, deze keer 5u hobbelen aan 50/u, eindeloze witte wegen, waar dan nog andere NOG minder begane wegen op uitkomen en daar staat dan een voorrangsbord.. een mens vraagt zich af voor wie. Ik vind het allemaal tof om te zien passeren.
In Piter werd het n wandeltje naar de Petrus en Paulusvesting. Daar kan je ook volledig rondwandelen langs/op het water voor n mooi zich op de overkant. De wind krijg je er gratis bij. Echt genieten ;-) S avonds was het feest, want Slavia was er ook en dus ben ik kunnen gaan eten met Frederik, Simon en Jonathan. Dat was lang geleden en dus ja toch redelijk hartverwarmend. Ik vind geen ander woord . Mijn poging om de volgende dag - na onze wandeling links van de Nevskij en langs 'het boogje' - niet emotioneel te zijn, heb ik niet helemaal tot n goed einde kunnen brengen, maar dat is niet erg. In juni zijn we weer thuis .
Voorlopig is mijn thuis nog steeds de 7e home van Petrozavodsk. Daar wachtte Lena me op in onze nog steeds ongepoetste kamer. Nu had ik toch gehoopt dat ze zou gekuist hebben terwijl ik weg was. Afin. Wij hebben Poolse kuisvrouwen, hier denken ze wrs dat een Belgische kuisvrouw in Rusland ook geen slecht idee is.. Er is 15 graden verschil met voor mijn vertrek (-5 vandaag), dus de sneeuw is pap geworden op de druk begane wegen en op de stoepen is de oude sneeuw met nieuwe sneeuw vermengd tot een soort bruine dikke massa bloemsuiker. We houden ons recht - iets wat me in Piter voor de 3e keer niet is gelukt, na op mijn zij en op mijn buik te zijn gegaan, heeft ook mijn achterste er nu aan moeten geloven..
Deze week wordt het dus nog poetsen, lui zijn, lessenrooster samenzoeken en wat afspreken met vriend(inn)en die ik door de examens al even niet meer heb gezien.
Veel plezier met de foto's.
1/ Novogorod - Koud op de kamer - centrale plein, Sofia-kathedraal, zich op de vroegere marktplaats, zicht op kremlinmuren - Rachmaninov, het klooster, uitwaaien, 'road to nowhere', binnen in het Kremlin by night 2/ Pskov - de stadmuren, de toren, 'buitenverblijfjes', mooie huisjes, zicht op Kremlin met kathedraal 3/ Piter - Langs het Griboedovkanaal, de Spas-na-krovi kathedraal, Zicht op Sint-Isaak van over de Neva, het winterpaleis - reunie!, de Petrus en Paulus kathedraal, op de Neva!
Rusland.. Tijdens de voorbereiding wordt er luid fluisterend overlegd, spiekbriefjes doorgegeven enz.. Elke student heeft ook n 'resultatenboekje' waarin de prof meteen na het examen n punt geeft en dus weet je bij het buitengaan hoeveel je hebt. Geen stress van 'afwachten' dus.
