De aandachtige lezer merkt dat ik intussen in dagen aan het aftellen ben. Telkens ik op dinsdagavond denk "nog zoveel weken en ik neem de trein", krijg ik s anderendaags een berichtje van mama of papa "nog zoveel weken en we zien elkaar terug". Vooral de voorbije 2-3 weken is het lastig omdat heel mijn lijf om lente schreeuwt en het hier intussen nog 2x gesneeuwd heeft, de bomen nog niet groen zijn en het nog 'koud' is. De weersite vertelt dan wel dat het veel erger kan (-9 op de koudste 30 april..), het kan tegelijk ook veel beter (+19 op de warmste...). Zucht.
Zoals verwacht laat de inkortende tijd zich ook voelen in de vele keren dat "ik moet dit nog doen ik moet dat nog doen" door mijn hoofd spookt. Afspreken met mensen en tegelijk ervoor zorgen dat ik voor mijn Moermanksreis al mijn punten bij elkaar gesprokkeld heb voor mn certificaat. Gisteren voor kinderliteratuur was het echt n zuivere formaliteit. De prof had me een theorieboek gegeven om te lezen en een verhaal naar keuze om te commentarieren, en daar was ik ook helemaal op voorbereid, maar ze vond het na 2 zinnen al genoeg, toen begon ze zelf een ganse uitleg af te steken en schreef ze op mijn papier : geslaagd. Alle dan. Vrij gemakkelijk in vgl met mijn prof tekstologie (dezelfde die literatuur gaf vorig semester). Zij eist en een taak en een test en nog een samenvatting van een theoriehoofdstuk. Elke keer ik denk dat ik ervanaf ben, doet ze er nog iets bij. Bedrog! ;-)
Over de leukere dingen dan: zoals gezegd ben ik vorige week dinsdag bij Natasha gaan koken. We hebben samen 2u achter het fornuis gestaan en het resultaat mocht er zijn. Het zag eruit en het smaakte zoals het moest. Yesss! Natasha's mama had voor de gelegenheid zelf een kleed aangetrokken en wijn op tafel gezet. Onze moeite werd dus duideljk geapprecieerd.
Donderdag had onze prof van Russisch een uitstap op het programma gezet: bezoek aan het archeologisch museum van Petrozavodsk. Lees: een ruimte ter grote van een gemiddelde woonkamer met wat kasten met stenen in, die je in elk ander gelijkaardig museum vindt. Ook tentoongesteld: een A4-tje met 4 gekopieerde berkenboomstamteksten uit Novgorod. Marina's (onze prof) gezicht was werkelijk goud waard toen ze op haar typische manier vroeg "Morgane, heb je hier Oud-Slavisch gevolgd in het eerste semester? Ken je die fragmenten?" en ik antwoordde "Ik heb in Gent 2,5 jaar Oud-Slavisch gehad en ben o.a. naar Novgorod gegaan om de originelen te bekijken. Moeha! Ik heb niet bepaald problemen met haar, al gaat zij nooit in de fout en weet ze vaak alles beter, maar de andere studenten hadden wel wat commentaar klaar, zo bleek eergisteren op Elins verjaardag. Best grappig. Blijkbaar zit ze nogal vaak op skype en vkontakte (de russische facebook) terwijl een van har studenten aan het vertellen is. Niet zo aangenaam. Ze heeft wel gezegd dat als ze geen Russen kennen om mee te spreken, dat ze maar met mij moeten oefenen. Yess!!!
Nog vorige donderdag na het museum was ik uitgenodigd op een 'Franse avond', georganiseerd door 2 studenten toerisme. Zij wilden de student laten kennismaken met Frankrijk, maar er was bedroevend weinig volk en eerlijk gezegd was de presentatie ook bedroevend. Typisch op zn Russisch, iets organiseren, het niet zo geweldig doen, maar het toch geweldig vinden.
Wat ook typisch is, is het "van een vlo een potvis maken" (de verhouding mug - olifant volstaat echt niet). Zo moest naar het homehoofd.. Ik had me ingeschreven om te wassen, 1 machine was kapot en de tweede stond leeg, dus had ik die bezet, waarop een andere ingeschrevene het nodig vond om mijn was naar het homehoofd te brengen. Alsof er nog nooit iemand andermans tijd/plaats heeft heeft bezet. Dat gebeurt elke dag, dan vloek je eens en laat je een papiertje achter en keer je even later terug om toch maar je was te doen, maar neen. Zo ook is Lena achter met het betalen van onze elektriciteit. Ik heb haar in december geld gegeven voor de 8 maanden die ik bij haar woon, dus zij is verantwoordelijk voor ons. Ipv haar een waarschuwing te geven, moet ze zich van den eerste keer gaan verantwoorden bij het opperhoofd van alle homes. En nog een stapje verder: Vasja van op ons verdiep wordt uit onze home gezet omdat hij zijn buren zou storen. Ipv dat die buren eens een babbelke zouden slaan met hem, neen, zij schrijven meteen een klacht aan het homehoofd met de boodschap dat hun buur onuitstaanbaar is, waarop het homehoofd beslist dat hij weg moet.. naar een andere home.. waar hij dus andere mensen kan storen. En daar moet een mens dan rustig bij blijven. Anderszijds, als ik had geweten had ik al lang een klacht over Mohammed ingeleverd. Die was dit weekend ziek en vond het nodig om heel de namiddag ooooh's en aaaah's te kreunen en dan te genieten van de aandacht genre 'oh Mohammed, wat scheelt er, gaat het, zullen we n dokter bellen, ocharme..' Brrr, daar draai ik toch met mijn ogen van, ze. Maar voor de rest, zijn we rustig
Om toch maar positief te eindigen: de leukste dag was zaterdag, toen was Vika (uit Segezja) in de stad en zij had nog wat foto's mee, dus die hebben we uitgewisseld. Daarna was het afspreken met Nikita en Jamie en nog een hele hoop andere mensen. We hebben ontdekt dat ze in de Fusion nog goedkoper bier hebben dan in de Deja Vu. En het is dichter bij mijn home. Hoe cool is dat ;-)
Volgende week vertrek ik s avonds naar Moermanks, en als ik terugkom, is het nog een week..
