|
Privet vsem!
Vannacht om 4u27 rolde de trein vanuit Moermansk het station van Petro binnen. Geen ideaal uur, maar soit, we zijn weer terug.
Vorige week vrijdag voor mijn vertrek nog allerlei frustraties opgelopen.. De hunkering naarservice met n glimlach wordt zodanig groot, dat ik mijn verdraagzaamheid tegenover norsheid stilaan begin te verliezen blijkbaar. Maar het was terecht: op de post zat er een nieuwe aan wie alles moest getoond worden. Een eeuwigheid wachten dus, want de nieuwe kan niks alleen. Als haar opgedragen wordt om toch maar verder te gaan met het overhandigen van pakjes, blijkt mijn pakje - o o o - een buitenlands pakje te zijn!! En hoe je dat moet aanpakken is een groot raadsel.. Afin. De facebooklezers weten het al, voor de anderen: mijn kalmeermethode bestond deze keer uit het letterlijk verrot slaan van een kokosnoot met n russische blikopener. Deugd!
De miserie van de vrijdag was nog niet gedaan, want alweer ging ik goed voorbereid naar het examen en alweer vond de overbejaarde prof het nodig om ZELF op haar vragen te antwoorden. De gemiddelde student die het niet zo goed heeft geleerd, zou daar heel blij mee zijn, maar ik vind het ronduit beledigend dat er hier wordt verondersteld dat ik niet in staat ben om de minste leerstof te onthouden. Afin, kheb mijn punt, we gaan niet klagen, maar ik was toch beledigd. Het univ-gedeelde is nu gedaan en terwijl de meesten van jullie tijdens de hemelvaartsdagen lui op jullie gat gaan zitten (of laatste thesisstress zullen ondergaan..), kan ik hier mijn test afleggen voor mijn russisch certificaat. Ik moet het ooit afleggen e..
Zo, na een beledigende vrijdag kon ik s nachts met Elin de trein op naar Moermanks. Een stille nacht in vgl met wat ik al gehad heb. De volgende dag was het prachtig weer, wat ervoor zorgde dat ik, eens voorbij de poolcirkel, niet meer van het raam weg te slaan was: een stralend blauwe lucht, besneeuwde bergen, fonkelende rivieren en meren en bomen groen en bruin. Een groot contrast met de terugweg, toen het slecht weer was en bijgevolg de hemel grijs, het water grijs, de sneeuw dof en de bomen dorrig. Triest. Dat was ook de overheersende indruk van Moermanks, want buiten de prachtige avond kregen we op 9 mei "dag van de overwinning" in de aard van onze 'drash nationale' op 21 juli, een flinke dosis sneeuw voorgeschoteld. Omdat hotels duur zijn en Moermanks geen hostel heeft, hebben Elin en ik 'gecouchsurfed'. Voor wie dit niet kent: je gaat op internet naar couchsurfing.com en kijkt wie er in je stad naar keuze een zetel aanbiedt om gratis op te slapen. Cool principe en we hebben het zeer zeer zeer getroffen. Katja an Andrej - een jong vrolijk koppel - stonden ons op te wachten aan het station en de volgende twee dagen hebben ze ons te voet en met de auto alles laten zien wat Moermansk te bieden had. Op zaterdag had Katja pizza gemaakt, dus helemaal feest. Op zondag was het dus parade ter ere van de Overwinning. Mannen in pak en een demonstratie van allerlei tanks. Na de doortocht gaat de massa achter de parade aan richting eeuwige vuur. In Moermansk staat die op n heuvel aan de voet van Aljosha, een gigantische stenen soldaat. enorm veel volk met vlaggen en allerlei en langs de weg staan groepjes schoolkinderen oorlogsgelinkte taferelen uit te beelden (zoals koken van pap, zingen op de tank en gewonden verplegen). Na heel wat kilometers kou leiden was het tijd voor een dutje, n rustige avond en n rustige maandag. Besluit: een grijze boel. Terwijl Petro nog n mooi centrum en n mooie oever heeft, is Moermansk een grijs woonblok met n vunze industriele haven. Maar we hebben ze gezien: de grootste stad ter wereld voorbij de poolcirkel. Het voordeel aan de pooldag is dat je overdag wat kan slapen en s avonds nog iets kan gaan bekijken alsof het gewoon dag was. Blijkbaar gaat vanaf 22 mei de zon helemaal niet onder. Nu is het tussen 0 en 4u zonsondergang/opgang-achtige lucht, dus ook al niet meer donker. Wel speciaal dat het dan nog sneeuwt..
Andrej en Katja bleken niet alleen enorm toffe mensen te zijn, ze zijn ook de eerste milieubewuste Russen die ik ben tegengekomen. Kraan toe tijdens het tandenpoetsen, geen afval op straat gooien (Katja heeft zelf n doosje om haar sigarettenpeuk in te bewaren als er geen vuilbak in de buurt is..). Een wonder!
Maandagavond ging het met de trein terug zuidwaarts naar Belomorsk, de saaiste 'stad' ter wereld. We hadden afspraak met n gids om ons de petrogliefen te laten zien: vlak uitgehouwde rotstekeningen van 6000j oud die zo n 50j geleden ontdekt zijn. Zeer 'kroeto', maar om 14u30 waren we klaar en onze trein was pas om 21u30. Veeeel tijd te besteden dus zo traaaag mogelijk eten en overal binnen gaan waar je maar kan om eens te kijken. Gelukkig was het mooi weer en konden we ook wat zitten aan de binnenbaaioever van de witte zee. Het plan om n gezellig restaurantje te vinden om de avond door te brengen viel in duigen: alleen self-service cafeetjes die maar tot 18u open zijn. En dan verbaasd zijn dat de jeugd op straat rondhangt. Maar de jeugd kan nergens naartoe. Droevig..
Toppunt was dat we dus wachtten op het station, waar ook een dikke vieze meneer wachtte met n ademhaling als ware het een op de loer liggend roofdier. Echt vies. Als je bedenkt hoeveel plaatsen er zijn op een trein, moet het lot wel heel wreed zijn om die man naast ons te doen terechtkomen e.. En ja hoor. Verdomme. De sowieso al korte nachtrust werd nog eens extra verstoord door meneer-vieze-ademhaling. Bah!
Al bij al alweer een leuke trip met n happy end: ik ben heelhuids in Petro geraakt. Ze beloven zowaar 20 graden voor het weekend en Natasha heeft me uitgenodigd op de datsja. Hoe cool is dat! Hihi. Het belooft dus een leuk verblijfeinde te worden hier. Joepie!
Nog 2 weken ik en ben met mama aan het proberen om mijn overstap te halen in Kopenhagen ;-)
Toedeloe!
12-05-2010 om 13:44
geschreven door Morgaan 
|
