Apres 2,5 mois de torture pour les francophones, j ai decide d ecrire mon blog de decembre en francais. (Je m excuse pour les fautes d ortographe; ne cherchez pas les accents, il n y en a pas sur le clavier)
Tout ce passe bien:
depuis longtemps, les rues sont seches, sans flaques! Il fait autour des 0 degres et pour les jours qui suivent ils sonnent des larges eclaircies, donc les temperatures dessendent! Enfin! Ca va faire froid au nez, mais je ne suis pas venue en Russie pour ne pas vivre un vrai hiver, n est-ce pas?
Pour mon cours de Literature des ex republiques de l' USSR, j ai recu un devoir au lieu de l examen. Bien. Pour le cours de media, j ai aussi un devoir, on peut choisir entre 7 objet: pourqoui, ou et comment faire de la pub sur internet. J ai choisi "le papier toilette a 4 couches" et ca m amuse
Vendredi, j ai eu mon dernier cours de Russe pour l instant, le departement ne me donne plus d heurs de cours. En fevrier, il y a d autres etudiant(e)s qui viennent, et alors ils nous metteront ensemble pour faire un groupe. Apres cette derniere lecon, c etait la fete chez Olga, qui est rentree chez elle dimanche. Son copin avait aporte de la vodka finlandaise avec un petit gout, c etait bon! En plus Olga avait fait de bonnes salades et des patates rissolees et des boulettes. Mjam! Et en plus ca aide a digerer la vodka. Samedi, j ai ete boir qq chose avec la Malaisienne Jamie et ses copine et dimanche, j ai ete voir un film avec Natasha, la copine de l Italien, qui est donc de nouveau en Italie.
Et entre temps bien sur je continue a aller au fitness et je fais mes devoirs. En s adaptant jour par jour, le temps passe en nous voila en decembre deja! J ai l impression je le mois de janvier va vite etre la, et le 2 (au 6) - quel bonheur - maman et papa viennent me voir!
Quoi encore? J amuse Lena quand j imite le comportement des autres. Il y a (trop) du sucre dans tous les produits alimentaires, yahourt, jus, meme ds la marinade des cornichons et meme dans le pain noir! Ca m' enerve par moments..
Et encore: entendu a la radio: "Club Mambo! Ce samedi entree libre pour les filles en jupe de moins de 20cm!!!" Ma tete quand j ai entendu ca, valais sans-doute la photo.. "Et oui, c est la Russie" qu'elle m' a dit Lena..
Het is er eindelijk van gekomen, het heeft maar even geduurd, maar het is gebeurd.. Sinds 21 dagen was er op weg naar de univ links van mijn nog eens n schaduw te zien en was het nodig mijn ogen dicht te knijpen toen ik mijn rechterkant checkte op veiligheid om over te steken. Het was van 6 november (in Soezdal dan nog) dat ik de zon had gezien en kijk, vandaag heeft ze haar nog eens laten zien in Petro. Zo tussen 10 en 11u30, scheen de zon door de gang van de obshezjitie, was het zonder de vraag "paraplu of geen paraplu" dat ik de straat op ging. Oef.
Het slechte weer bepaalt in sterke mate mijn humeur, dat op 10 minuten van uitstekend naar de donder kan en omgekeerd. Toen er sneeuw lag, gaf het wit nog enigzins licht, maar nu is alles bruin en grijs en donker; en de dag duurt al maar van 9u30 tot 15u30. Volgens Lena, zou de sneeuw vroeger blijven liggen zijn, maar blijkbaar is het het 3de jaar op rij dat we met positieve temperaturen december ingaan. Dat het maar snel koud wordt en terug gaat sneeuwen van mijn part. Ik ben deze week bovendien 2x voor niets om 7u opgestaan voor de les van 8u die er niet was. En nog 2x omdat een prof smorgens besloot om de les van s middags niet te laten doorgaan en ook nu zou er les moeten zijn, maar ipv het 5e, stond het 4e jaar voor mijn lokaal en op het lessenrooster was hier uiteraard geen verklaring voor te vinden. Ik erger me dan omdat mijn jaargenoten me niet verwittigen - die denken zeker dat ik niets beters te doen heb - maar anderzijds zit ik voor elk van mijn 6 vakken in een andere groep, die elk ook andere vakken hebben waarin mededelingen worden gedaan en dan kan ik ze het moeilijk kwalijk nemen dat ze vergeten dat er een 'aanhangsel' is dat op de hoogte moet gebracht worden.
In de donkere dagen heb ik intussen al wat verfilmde literatuur bekeken; een manier om mijn literatuurslijst af te werken . Ik voel me niet schuldig, want het zijn russische klassiekers zonder ondertitels, dat is ook cultuur en een goede oefening. Verrassend goede films. Ik heb ook een lijst samenvattingen bij elkaar van alle literatuur. De verhalen die me het meest aanspreken, zal ik dan volledig lezen. Dat is het plan.
En er is ook GOED NIEUWS. Zaterdag ben ik in de stadsoutback met n paar Britten in club Porsjen' naar n festivalletje van elektronische muziek geweest. Ik had de Petro'se "I love Techno" verwacht, dat was het niet, wel n klein hangar-achtige club (een beetje als de Qw1i ;-)) met de grootste verzameling alternatieve Russen die ik tot nu bij elkaar heb gezien. We hebben een goed danske geplaceerd, de beste 200 roebel entree die ik tot nu toe heb besteed. EINDELIJK eens iets anders dan die commerciele rommel die ze overal draaien. Omdat er morgen 3 Britten naar huis gaan, zijn we gisteren met zn allen nog iets gaan drinken. T is echt n gezellige bende.
Dinsdag was het helemaal D-day: toen mijn les Russisch gedaan was, stond er ineens n Belg voor de deur, die zijn ex-lerares een privjet-je kwam zeggen. De kerel heeft hier 2j doorgebracht na zijn studie EW, hier van nul af aan Russisch erbij geleerd en ie werkt nu al 2 jaar als n soort verkoper in Rusland en Russischtalig Azie. Zelf in het Russisch is te horen dat het een Waaslander is, maar voor de rest zeg ik alleen maar chapeau, Kobe kan goed russisch. Blijkbaar was hij de dag voordien op bezoek geweest bij de Chinese Mikki, in mijn home, de deur schuintegenover de mijne dan nog, maar even kennismaken zat er niet in. Omdat hij s avonds alweer zijn trein moest halen naar Petersburg, mocht ik me vervoegen op cafe, waar hij nog had afgesproken met n Maleisische en 2 Russen. Dan toch nog wat Nederlands gepraat, zeer vreemd gevoel zo in Petro.
Nu we het over Nederlands hebben: in Soezdal heb ik voor het eerst n stadbus gezien van Nederlandse/Vlaamse 2dehandse komaf. Reizen 'de Heidebloem'. Ook dat doet een mens nog eens glimlachen
Vanavond neem ik afscheid van Olga, snif snif, die gaat ook alweer naar huis..
Knuffels! (nood-aan-affectie-momenten ver van huis zijn ook niet alles)
Uit reacties leer ik dat vooral de foto's in de smaak vallen, dus voila hier zijn ze dan eindelijk. Het zijn 5 aparte berichten geworden, dat werkte wat makkelijker. De conclusie van Son Dju na het bekijken onthou ik jullie niet: "Ah, dat is alles? Ik dacht 1 stad.. Het is precies allemaal hetzelfde?" Basicly ja, als de steden uit eenzelfde periode dateren en een orthodoxe kerk, is uiteindelijk een orthodoxe kerk, niwaar?
- ensemble binnen het kremlin - rode kerk op druk grijs kruispunt - Jaroslavl de Wijze op een ongelukkige plek - Idyllisch Roze kerk, te midden vh gigantische Sovjetplein - Museum 'muziek en tijd' - aan de Wolga
- mijn gasthuis dat niet mijn gasthuis moest zijn - vrouwenklooster (r) en kerk (l) van om de hoek bij mn huis - mannenklooster; kleurrijke kerk - zicht op het kremlin en op idyllische huisjes - de gallerijen en souvenirmarkt in opbouw - ingang vh grote klooster - klokkenluider aan het werk (heel cool) - klokkentoren / kerk / kloostergevangenis - op mn kamer / mijn broodtrommel / iconen die me bijstaan
- Aleksander Nevksij, benoemd tot 'Grootste Rus' - zicht op station en landschap - stadswal met kerk - zonsondergang - wat een beetje avondlicht al niet kan doen - DE Gouden Poort, by night.
- de univ, die hadden jullie nog niet gezien. Met marshroutka, traditioneel Russisch openbaar vervoer - update van de wasdraad; in vgl is de eerste foto echt zielig ;-) Intussen is pepe ook geklopt door Liese in de strijd 'om ter langst uitvouwbare kaart' ;-) (Liese wint ook zo graag...) - Aleksej Yagudin, held van mama. - Pushkin kijkt nog steeds uit over de Tsvetnoj Boulvar - Het Gorkihuis buiten/binnen/DE trap - Muziekmuseun Glinka - Majakovski in stijl - Het GUM by night, ofte waarom het altijd de moeite is om even langs het Rode Plein te gaan
mijn verslag was nog niet 100% af, dus ik doe nog effe verder.
In Rostov wachtte er me nl nog een staaltje Russische logica. Ik boek de kamer, waarvan de prijs in de lonely planet EN op hun website 600roebel/nacht is. Ik kom toe, dit is de kamer, - 1200 roebel, is dat goed voor u? - Pardon? Ik heb gelezen dat ... - Ja ja u hebt u hebt de prijs voor de zomer gelezen, zonder verwarming. In de winter moet u voor verwarming betalen. - Ah... Natuurlijk, dat ik daar zelf niet op gekomen ben! Gelukkig hadden ze ook n kleinere kamer voor 800roebel, die ik dan maar genomen heb.
Overigens, in Soezdal hadden ze juwelen uit de 14e eeuw tentoon liggen. Dat de mode van de jaren '60-'90 terugkomt is intussen algemeen bekend, maar wat daar in de vitrinekast lag, was echt de gipsy-afdeling van Twice as Nice..
Omdat ik in Moskou vroeger terugwas dan verwacht, wilde ik mijn ticket ruilen voor n eerdere trein richting Petro. Dat kon eerst, maar toen bleek dat ik met Visa betaald had, kon dat niet meer. Dan maar naar het muziekmuseum, naar Glinka genaamd. Enorm veel materiaal, een hele verdieping over russische componisten en een hele verdieping vitrinekasten met 1001 muziekinstrumenten uit Rusland, de rest van het GOS en de rest van de wereld. Een vrouw met n snor was blij me uitleg te kunnen geven.. Ik moest echt heel hard mijn best doen om er niet naar te staren...
Nog vlug langs het Rode Plein, omdat het zo mooi is, en de trein op naar Petro om de volgende dag om 11u toe te komen, te springen naar de home, spullen af te gooien, schrift en bic te nemen en de les van 11u30 te halen. Yesss!
Zo, dat was het mini-mini dat ik er nog aan wou toevoegen. Om foto's te kiezen en formaat aan te passen heb ik nu effe geen tijd, het zal voor morgen of donderdag zijn.
Waar ik dezer dagen mee bezig ben? Na een aantal weken 'genieten' van mijn lessenrooster dat eindelijk ok is, aan het uitzoeken hoe ik ga geevalueerd worden, examen of taak. Voor 2 vakken heb ik ook een waslijst aan boeken, die ik in overleg met de prof heb proberen inkorten, maar het waslijstgevoel is toch niet helemaal weg. Bij deze begeef ik me naar de bib om alvast een eerste deel te vergaren...
er staat alweer een nieuw weekend voor de deur... In Petro heeft het van dinsdag op woensdag heel de avond en nacht gesneeuwd. Toen ik van de fitness terugkwam tussen de dikke vlokken en zag dat alles bleef liggen, had ik echt zin om mijn handen in de lucht te steken en SNEEEEEUW te roepen. Omdat dat n beetje belachelijk is, heb ik me ingehouden. S ochtends lag er een schoon tapijt van n stuk of 10cm. Op de rijweg werd alles meteen een brei, met grote bruine plassen, nog groter en dieper dan voordien. In de loop van de dag zoefden grote delen sneeuw van het dak langs de ramen naar beneden. Sneeuwruimers kuisen de stoepen en dus vind je ongeveer op elke straathoek een grote berg min of meer onaangetaste sneeuw. De kindjes hebben hun weg naar de minste helling al gevonden met hun sleetjes en rodels, echt schattig. En intussen is het alweer heel de dag licht aan het sneeuwen, eigenlijk vind ik het best gezellig. Ik ben intussen ook bijna volleerd in het evenwichtig lopen op een hier en daar gladde stoep. MET handen lekker warm in de zakken. Dat uw voeten hier en daar n zwiepje doen, hoeft niet erg te zijn weet ik nu. Vrijdag 13 is nog niet helemaal voorbij, dus ik ben voor alle zekerheid op mijn hoede om vandaag niet op mijn dak te gaan. Men zegt dat de temperatuur tot januari ongeveer rond het vriespunt kan blijven schommelen en na nieuwjaar komt er dan een serieuze duik. Binnen is het overal nog steeds even warm. Omdat ik het buiten ook 'warm' vind, heb ik me in n mijn zwart rokje gehesen, met mijn Russische botten onder. Het lot uitdagen heet dat dan, maar ik zal niet vallen vandaag.
Het reisverslag van mijn trip dan. Waar beginnen? Ah, in Petro woensdagavond 4/11, op weg naar de (kleine) Gouden Ring. Om alle misverstanden te vermijden, dit is een reeks historische steden ten noord-oosten van Moskou die hoofdstad waren van het toenmalige Rusland van de 12e tot de 14e eeuw ogneveer. Bij uitbreiding kan de de westelijker gelegen steden Novgorod en Pskov erbij nemen, die vormen dan samen met de kleine ring de Grote Gouden Ring. Die 2 laatste ga ik n andere keer vanuit Petersburg bezoeken.
Ik was aan de late kant met de koop van mijn tickets, dus had ik n bovenste plank richting Moskou. Ik was vergeten hoe oncomfortabel dat is en heb me meermaals afgevraagd hoe ik vanuit Irkutsk 4 dagen heb overleefd op anderhalve meter van de grond, zonder de mogelijkheid om rechtop te zitten. Ik wilde snel slapen, maar 3 kleine jongetjes haden elkaar gevonden en besloten oorlogje te spelen, met de nodige pif poef paf geluiden erbij. Ze waren ook heel vroeg wakker.. met n gesprek over sterren en planeten. Schattig en grappig, maar niet echt als je nog n beetje wil slapen.
Moskou in de herfst, dat had ik nog niet gehad, en het is mooi mooi mooi als altijd. Zonnetje, koud dat wel, de Tsvetnoj Bulvar' in haar gebruikelijke pracht. 5de keer, goeie keer, ik ben in het Gorki-huis geraakt en heb een pracht van n woonst gezien MET de bekende designtrap. Yesss! Omdat ik er ineens zin in had, heb ik McDonalds gegeten, in n resto volledig naar Moskouse normen, nl met n toog die 5x zo lang is als de gemiddelde toog in Belgie. Mjam mjam mjam.
Tegen alle verwachtingen in, bleek de trein naar Vladimir een comfortexemplaar inclusief lunchpakket. Zo had ik ook weer eten voor s avonds. Bij aankomst in Vladimir om 16u15 was de zon al dalender dan verwacht, dus is het 'by night' geworden (en valavond alle). Voor mij niet zo erg, maar niet altijd makkelijk om scherpe foto's te trekken. Het centrum van Vladimir ligt een beetje in de hoogte ten opzichte van de rest van de stad en het omliggende typisch Russische vlakke landschap. Dat geeft een mooie omwalling waarlangs je kan lopen, waar dan ook mooie kerken neergepoot zijn. Main reason waarom ik Vladimir niet wou overslaan, is de overweldigend klinkende Gouden Poort. Eerlijk gezegd, een beetje een teleurstelling, want de Poort ziet er dankzij 1001 restauraties allesbehalve oud uit. Desalnietemin kan ik nu toch zeggen dat ik de Gouden Poort - en Vladimir tout court - heb gezien. Voor wie in de buurt is, is het zeker n omweg waard. Omdat het heel koud was ben ik op de terugweg naar het busstation niet enkel een souvenirshop binnengegaan, maar ook n schoenenwinkel. Lieve mensen, ik ben nog nooit zo blij geweest met n nieuw paar schoenen als de dagen die op mijn recentste aankoop volgden. Overal lag immers al n laagje sneeuw, het was heel koud aan de tenen in mijn botten en die hak dat was toch n beetje glad al bij al. Dus hoera hoera voor de Vladimirse comfortschoenen met toch nog een graad van elegantie, gevoerd met lekker warm bont en voorzien van n goeie grip. Yesss! Mijn dag was nog niet om, ik reisde nog door naar Soezdal om daar goedkoop te overnachten in n type chambre d'hotes. De busreis was er eentje van n uur op een oude onverlichte, onverwarmde bus. Gezelligheid troef! De chauffeur was wel zo vriendelijk om me in Soezdal te wijzen waar ik kon uitstappen om snel mijn huis te bereiken: hierlangs en over de brug. Wat wilde zeggen: in de pikkedonker een klooster omwandelen, geen brug zien en uiteindelijk aan n paadje komen dat stevig afdaalt.. naar een houten voetgangersbrugje. Om te vermijden dat ik met een harde smak op mijn achterste zou gaan, heb ik eerst een rondgekeken - niemand te zien - en heb ik me vervolgens direct op min gat gezet en me laten glijden naar de brug. Zo. Ik keek er al naar uit om eindelijk binnen op mijn gemak te zitten na al dat gesleur, dus een mens kan zich voorstellen dat mijn verbazing zeer groot was toen ik aanbelde, zei "ik heb n kamer bij u geboekt" en te horen kreeg "ik dacht dat u niet meer zou komen, de kamer is bezet". AAAAARGH. En ik had nog zo gespecifieerd dat ik s avonds zou toekomen. Op Russische wijze werd dat dan opgelost, mevrouw beld een vriendin die helemaal geen kamers verhuurd, voila hop ernaartoe. Om de hoek, in een pas vernieuwd huis, dus dat was ok.
De volgende dag werd ik in Soezdal - een ministad van 12.000 inwoners waar minstens 25 kerken staan - bij n geweldige zonsopgang wakker, klaar om een ijskoude dag te affronteren. Langs 101 koepels richting nog meer koepels, hop een theetje, nog wat rondwandelen, hop een theetje. Het was heel koud, maar zo mooi, ik zatr heel de tijd te denken dat ik in n sprookje aan eht wandelen was. In het Soezdalse Kremlin waren verschillende interessante tentoonstellingen te zien, oa de geschiedenis van de stad, de originele poort van de kathedraal en n oude doopkapel, kunst uit de regio, enz... Het centrale plein in de stad, wordt ingenomen door n stuk of 20 souvenirkraampjes waar eigenlijk min of meer hetzelfde verkocht wordt, met nuances. Zeer interessant om naar te kijken en vooral aangenaam dat ze kraamhouders me gewoon lieten kijken en me niet meteen iets wilden aansmeren. Dat heeft in hun voordeel gewerkt want ik heb veel geld uitgegeven, met als hoofdkoop een echte russische handgemaakte brooddoos met de afbeelding van n traditioneel sprookje op. De rest verklap ik niet, ik moet nog beslissen wat ik aan wie geef in Belgie Hogerop in de stad lag het klooster (dat bij de brug) met ook onmenselijk veel tentoonstellingsmateriaal. Soezdal is echt geen zielig dorp, het draagt goed zorg voor zijn erfgoed. Ik heb gezien: n expo over Pozjarksi, bevrijder van Rusland tegen de Polen en afkomstig uit Soezdal, een expo over de kloostergevangenis, iconen uiteraard, andere kunst, juwelen en als laatste een verrassende expo moderne kunst, nl houten beelden origineel bewerkt en 'naieve kunst' met allerlei kleurtjes en uitbeeldingen, absoluut de moeite. Het was al goed donker toen ik, dit keer gewoon te voet, via het bergafje en bruggetje mijn slaapplaats bereikte.
Na mijn 2de nacht in Soezdal was het vroeg opstaan voor de taxi naar het busstation. Ik was de vorige dag al langsgegaan om n ticket te kopen, maar dat kon niet. Daar moet je u bij neerleggen in Rusland. Ik was bang om geen plaats te hebben, dus was ik n half uur op voorhand ter plekke. Tot mijn lichte ergernis kon ik nog steeds geen ticket kopen. Ik moest en zou naar Jaroslavl gaan, maar de madam wilde me naar geen ticket verkopen, ook niet 10 minuten voor tijd. Dat vond ik onbegrijpelijk, toen een oude dame in de rij me zei dat de bus eerst moest toekomen uit Vladimir, dat er dan gekeken werd heoveel plaats er was, en dat er dan tickets verkocht werden. Zo had ik dus mijn ticket, en 1 minuut later reden we al. Jongens jongens. Afin, ik leer hier geduldig zijn, zo moet dat en ook de 4 daaropvolgende uren liet ik het witte landschap rustig aan me voorbijglijden.. tegen 40/u en met hier en daar hobbelige stukken, zoals dat gaan op de Russische wegen. Het 'Martin Heylen in Siberie'-gevoel. Onderweg maakten we n tussenstop in Ivanovo, dat is echt de zieligste, somberste stad die ik ooit gezien heb. Alles grijs, allemaal blokken, niks mooi. Wat me het centrum leek, was n grote rechthoek vol houten huizen, waartussen aarden wegen lopen. Rond de rechthoek een asfaltbaan en aan de andere kant hiervan, fabrieken en veel rook. Werkelijk afschuwelijk.
Jaroslavl was ook niet alles. De Gouden-Ringstad die zich in de loop der eeuwen het meest ontwikkeld heeft en dus vrij industrieel, tot in het centrum. De trolleybusrit naar het centrum was er eens langs de laatste voorbereidingen aan de weg voor de winter in de eerste sneeuw alreeds. Ja je leest het goed: vuiligheid alom. In het Kremlin was alles wat ik wou zien dicht en voor de andere tentoonstellingen moest je verplicht uw jas uitdoen ook al keek je maar 5 minuten vlug vlug. Iconen had ik tegen dan echt al veeeeel gezien. Gelukkig werd het richting rivier mooier, minder vuil en rustiger kwa verkeer. De roze kerk op het overmaatse sovjetplein en het museum 'muziek en tijd' hebben mijn dag goed gemaakt. IN het mini-mini museum was een hele collectie bellen (de Europese koebel zorgde voor algemene hilariteit bij de Russen, blijkbaar kennen ze dat hier niet), klokken, uurwerken, platen en .. strijkijzers te zien. Blijkbaar gebruikten ze vroeger in de VS oa een strijkijzer dat op sterke drank werkte. De gids vertelde er met een grijns bij dat dit soort nooit populair is geweest in Rusland. Men had 1 glas nodig voor 1 hemd, maar zelfs al had men er maar een druppel van nodig - met alcohol strijkt men niet, dat drinkt men.
Alweer was de dag niet om en wachtte me nog verrassingen. Op het busstation van Jaroslavl maakte ik nog kennis met Andrej en Vova, een arbeider en een acteur. Heel grappig gezelschap, dat het half uur wachten op de bus snel heeft doen voorbijgaan en het gebrek aan complimenten van de voorbije weken ruimschoots heeft goedgemaakt .
In Rostov Velikij besloot ik toch maar meteen mijn treinticket voor de volgende dag te kopen. Idee van vertrek: 17u. Gelukkig heb ik zo gedacht, want er was al geen plaats meer op die trein, dus moest ik noodgedwongen die van 12u nemen. Ik baalde n beetje, maar uiteindelijk regende het de volgende dag, waardoor het niet zo erg was om geen volledige dag te moeten doorbrengen in het kleine Rostov met het grootse Kremlin. Ik had iconen en geschiedenis genoeg gezien, dus besloot ik enkel naar de tentoonstelling over emaille te bekijken, een Rostovse specialiteit die doorheen de eeuwen bewaard is gebleven. Omdat ik onderin een kunstgalerij heb geslapen, vond ik dat ik de kunstenaar eer moest aandoen en een kijkje nemen in zijn werk. De ruimte was onverwarmd, maar de kunst echt verrassend cool. Eigentijds emaille, zeg maar. De mens had een boek met zijn verzameld werk, dus dat besloot ik te kopen en als bedankt is het gesigneerd. Joehoew!
Met deze positieve noot eindig ik n beetje abrupt, maar ik moet door - afscheid van Kerrtu die terug naar Finland gaat - er is sowieso al veel te lezen ;-) eens ik op dreef ben... tip tip tip
Op n verslagje van mn 4-daagse trip is het nog even wachten. Ik wilde nu enkel laten weten dat ik levend, zonder kleerscheuren, met n nieuw paar schoenen en n eerste lading souvenirs terug ben in Petro waar het intussen gesneeuwd heeft en waar die sneeuw ook hier en daar gesmolten is en vervangen is door n vieze bruine brei. Het hoort erbij.
Ah! Ik ben vergeten te zeggen: op de eerste foto van vorig berichtje wordt een voor oplossing gezorgd bij het probleem 'de fruitsap is op'. Heeft er iemand confituur? Hops confituur in de bokaal, kokend water erop en schudden maar, efkes de frigo in en voila, mors, ofte russisch bessensap op onorthodoxe wijze bereid. Santee!
Omdat ik morgen op trip vertrek en mijn ipod lang genoeg moet opladen, besteed ik graag wat tijd om jullie te informeren over mijn uitermate interssante weekend.
De afspraak was woensdag gevallen om mijn verjaardag vrijdag verder te vieren in het FMcafe. Zo gezegd zo gedaan. Omdat het n russische stek is, had ik me aan slechte muziek verwacht, maar omdat de FM bekend staat als hip, had ik dan weer ok muziek verwacht. De eerste 2 uur kon ik het allemaal nog aan me voorbij laten gaan, maar nadien werden alle oude hits van J-Lo, Tom Jones, MIchael Jackson en weet ik wie nog allemaal van 10 jaar geleden me toch net wat te veel. Bovendien kregen we om het uur 4(!) slows aan onze laars gelapt. Halleluja. Een ervaring rijker, volgende keer toch maar n andere club.
Zaterdag leek rustig te worden, tot Misha me uitnodigde ter gelegenheid van zijn verjaardag. De stakker had zich heel de dag in het zweet gewerkt om een gigantisch gedekte tafel voor n man of 15 klaar te stomen. Er was de keuze tussen wijn uit n doos en vodka, dus besloot ik in de vodka te gaan. Na 3 toosts was mijn verlegenheid weg en kon ik nader kennismaken met alweer een heel gezelschap nieuwe gezichten, die me voor de gelegenheid 'Europa' hadden gedoopt. Zij hadden ook al wat op en Morgane leek te moeilijk ofzo. De jongens gingen nog uit, maar daarvoor heb ik gelukkig gepast. Misha's eten was heel lekker, maar er was bijna geen vlees bij en ook de belgische frieten die me anders zo alcohlbestendig maken, waren niet van de partij. Laat ons dus kort samenvatten dat het me daarna niet zo goed vergaan is, maar dat ik toch n supergezellige avond heb gehad Foto's onderaan.
Zondag ben ik de naweeen te boven gekomen en samen met 5 anderen naar n interview gegaan met n journalist die voor de jongerenkrant werkt. Hij wilde indrukken verzamelen van buitenlandse studenten die hier studeren. De chinezen wisten te vertellen dat ze fruit en groenten hier DUUR vinden. Olga en ik waren in shock. Nadien heeft Olga me voor mn verjaardag op n cinema getrakteerd. N tekenfilm in 3D over n machine die water in eten doet veranderen. Daar krijgt n mens honger van! Allemaal dolletjes, maar de grootste verrassing van dit weekend was toch in de lokale winkel vlakbij ons. Ik had al willen zien dat er geen hesp zoals bij ons hier te verkijgen is, alleen hespeworst-achtige dingen. En zie daar, een verpakking met hesp die eruitziet zoals bij ons en in grote letters 'Bauwens'. Hollands? Ik neem het pak: Zele, Belgie. Ik heb staan grijnzen met die hesp in mijn handen, ze dachten wrs dat ik een vijs los had, maar dit was echt te gek voor woorden. Hesp uit Zele in Petrozavodsk. Tenslotte hebben de pokermensen me zondagavond nog op zelfgemaakte bliny getrakteerd. Omdat ze zoet waren en vrij dik, had ik een beetje een gewone pannenkoeken gevoel, maar lekker was het zeker.
Zo, nog wat foto's en dan zie ik jullie volgende week terug, na mijn toeristisch uitje naar de Gouden Ring.
Nog steeds even grijs weer boven Petro. Gisteren met als extraatje een vette laag mist, vandaag dwarrelt er n soort kristalsuikersneeuw uit de lucht vergezeld van n snijdende wind. Zonder wind is het al bij al best nog 'warm'. Nu het winteruur is, is het om 17u al volledig donker, da s niet zo fijn. Genoeg Sabine Haagedorentje gedaan.
Maandagavond ben ik met Giacomo naar n vioolconcert geweest in de muziekacademie. Stringquartet uit Vilnjus. Blijkbaar heeft Rusland niet echt goede strijkerskwartetten omdat ze na de val van het communisme geen zin meer hadden om er geld in te stoppen. Zo gaat dan dan. Het was een nogal serieus, maar heel goed concert.
Dinsdag heb ik mijn nagels gelakt
Gisteren was een emotionele dag. Hoe kan het ook anders. Aan al de mensen die de moeite hebben gedaan om n kaartje/postpakketje/sms'je/mailtje/e-cardje te sturen of hier op mn blog n boodschapje achter te laten: echt supermercie! Hieronder ergens zie je trouwens hoe ik mijn Belgische kaartjes netjes boven mijn bed heb gerangschikt. Mama, Cas, Gridje, steengoed gemikt, jullie wensen zijn exact op 28/10 toegekomen!! Ik heb mezelf verbaasd door week n beetje treurig rondgelopen bij de gedachte aan mijn verjaardag zo ver van huis, ik dacht dat ik er geen last van zou hebben, maar toch Het ging allemaal vrij goed tot ik terugkwam van de les en ik mijn superleuk versierde kamerdeur ontdekte en 2 seconden later bleek dat Lena niet alleen n kaartje had geschreven voor mij, maar ook nog eens n cadeautje had gekocht voor haar nieuwe kamergenote die ze uiteindelijk nog maar 3 weken kent. Al die verrassingen dat was toch n beetje te veel ineens allemaal... Toen mijn (ex-)ganggenoten voor de deur deur stonden om wat te vieren, bleken ze ook nog eens 2u keukenarbeid verricht te hebben aan Sushi a la Son Dju, of juister benaamd: Kimbab. Er was ook nog n wenskaart bij en Karelisch souvenirdoosje waarin elk n eigen briefje met verjaardagswensen had gestopt. Ik heb echt de meest goedhartige mensen rond mij, ongelooflijk.
Giacomo en ik hadden verder afgesproken om vandaag het museum van beeldende kunst te bezoeken. Heel erg de moeite waard. Een tijdelijke tentoonstelling van vader en zoon Huntunnen (Kareliers met Fins roots) - heel erg mijn ding - en een permantente collectie Karelische schilders met elk een aparte stijl vormen de eigentijdse, wereldlijke kunst en dan was er ook nog n zaal iconen. Ik dacht dat dat weinig zou voorstellen, maar blijkbaar hebben ze uit de tijd van het communisme - wanneer ze de kerken massaal sloten of gelijk met de grond maakten - nog heel wat kunnen redden en ja daar zitten dan een paar sehr tolle deesissen, moeders Hodigitrias en Pokrovs bij (niet slavisten, raadpleeg wikipedia ;-))
Na het museum ben ik van teleurstelling in teleurstelling gerold: russische klerenwinkels. Ik dacht, ik koop eens iets moois, maar de werkelijkheid is dat er weinig moois in de rekken hangt en dat het ook niet zooo goedkoop is als men zou verwachten. Als iets 15-20euro kost, kan het me niet overdreven veel schelen, maar als n mens 40-50 euro uitgeeft, moet het toch al n mooi kledingstuk zijn. Niet dus. Ik begrijp Dasja als ze zegt dat ze naar Petersburg wil gaan om kleren te kopen..
Genoeg gekletst, tijd voor beeld, nog even wat commentaar:
- mijn nieuwe kamer; in actie met de bezem - bij Xin op Chinees eten - met Olga (L) en Marina (midden, lerares Russisch) - Op het beatlesconcert: buitenlanders united, vlnr: Ekatarina (lerares), Olga, Kerrtu, Jack, Giacomo, , Son Dju, Asta - in cafe Neubranderburg - kennismaking: de samovar; de rijkelijk gedekte tafel (Zjenia van de univ die alles heeft geregeld is de blonde links) - na de kennismaking: folkoreoptreden: de rij europese buitenlanders, son Dju en 8 Chinezen die ook bij ons wonen in de frunzestraat - de dames van het folkoreensemble - bij mij op spaghetti - mijn verjaardag - vlnr: Nga, Son Dju, Julia, Sasja, Marina, Lena, , Xin, Vasili - nog 2 buurmeisjes, Lecja en Lena. - Met Lena (die voor de gelegenheid haar 'Morgan' t-shirt had aangetrokken) en de knuffel die ze voor me had. Ze ziet er n beetje gottic uit zo in het zwart, maar da s toeval. Ze lacht ook nooit echt op foto blijkbaar, haar tanden zijn niet zo ideaal gerangschikt, maar in het dagelijkse leven draagt ze dus veel kleur en is het een hele vrolijke !! - mijn mooie deur!!! - nog wat Russian-style geposeer - kaartjes!! - en ten slotte: waarom een mens zich afvraagt waarom hij uberhaupt zijn schoenen nog zou poetsen als ze er na 2 stappen in de Petrozavodskse wildernis alweer zo uitzien.
Ik ga hier voortaan niet meer zeggen wat ik van plan ben. De russische onvoorspelbaarheid lijkt ook op mij haar vat te krijgen. Ik ben zaterdag niet uit mijn bed geraakt voor Marina's les, maar Son Dju wist me te vertellen dat het goed was.
Verder was het gisteren een vreemde dag. Invloedrijkste feit was dat ik vergeten was mijn klok te verdraaien en dit pas om 19u ontdekt heb. Dit heeft voor wat verwarring gezorgd wat het tijdstip van mijn stoofvleesschotel betreft, maar het was lekker en het is allemaal opgeraakt, dus goed zo.
Omdat Lena vorige keer 'gedweild' had en ze dit weekend thuis was, vond ik dat het mijn beurt was. Nu ga ik ongetwijfeld een aantal mensen doen lachen: Ik had nooit gedacht dat ik Assepoester-gewijs met een oude dweildoek in de hand al kruipend onder het bed zou kuisen en op mijn knieen het tapijt vierkante decimeter per vierkante decimeter zou afgaan met diezelfde doek. Maar zo doen ze dat hier in Rusland, dus ik onderwerp me aan de poetswet van het studentenhome. We hebben nu eenmaal geen 'schvabber'. Grote verrassing: op Lena's emmer staat 'groot inhoud' geschreven. Nederlands (met fouten) ! Vrijdag heb ik trouwens ook 3 zinnen nederlands gesproken met een van de Britten wiens moeder Hollandse is. Vreemd, maar t is eens leuk.
Dat was het. Ik moet dringend eens fatsoenlijk uitslapen. 6 weken Russische administratie, zoekwerk, kennismaken en continu denken en spreken in n vreemde taal en hier en daar oprispende emoties van het ver van huis zijn vergen toch wat en ik denk dat ik tot nu toe gewoon geen tijd heb gehad om stil te staan bij het feit dat ik moe ben, maar nu kan ik er niet meer omheen ofzo.
Weinig nieuws onder de zon, of beter gezegd: onder de grijze hemel waaruit vandaag de miezerigste regen ooit valt. Daar heb ik maar 2 lettergrepen voor: kaka.
Het de dagdagelijksheid treedt op in mn russisch leventje, met details ga ik jullie niet vervelen..
Omdat het humeur al eens even donker kleur als de zwartmodderige plassen, heeft Son Dju gisteren voor mij n " " op n appelsien getekend. Het ver van huis zijn kan al eens zijn tol eisen.. toch wel ja, maar dit bijster stukje "hoe monter ik iemand creatief op" in combinatie met voldoende chocola geven n mens alweer n beter gevoel. Een goede nachtrust zou geholpen hebben, maar om een of andere duistere reden wilde de slaap maar niet komen. Gevolg: Ik ben n wrak vandaag. Uitslapen is pas voor zondag, want morgen ben ik om 9u uitgenodigd om n les bij te wonen in n Russische middelbare school. Mijn buurmeisje Marina geeft daar haar laatste stageles en ik vind dat ik de uitnodiging niet mag afslaan. Interessante ervaring denk ik.
Na de verplichte info/voorlichtingsessie ivm brand van woensdag, was het gisteren evacuatieoefing. gelukkis wist ik dat het om 19 ging doorgaan, want met mijn oortjes in kon ik nauwelijks horen dat het brandalarm was. Shock, echt. Er gaat een "bim bim bim" af, zoals wanneer ze in de supermarkt een reclame aankondigen en dan hoor je zo n gekraak door luidsprekers. Tussen het gekraak door valt zwak n vrouwenstem te onderscheiden die op monotone wijze iets zegt in de aard van: er is brand, gelieve u naar de nooduitgang te begeven. Dit herhaalt zich om de 20 seconden. Ik hoop echt dat er nooit brand uitbreekt als ik slaap, want door zoiets zielig slaap ik gewoon door. Brandalarm in Rusland, jeplaaaa. Afin, mss moeten we al blij zijn dat er uberhaupt een signaal is, ne znajoe.
Dit weekend is gastweekend: morgen kook ik spaghetti voor het gezellige groepje dat ook bij Xin was 2 weken geleden en zondag stoofvlees voor de pokermensen.
Prettig weekend! Vergeet uw klok niet te verdraaien ;-)
Volgende week vind ik wrs wat tijd om foto's up te loaden, alvast iets om naar uit te kijken!
Het was de dag van de lange lessen vandaag. Zowel die van Duits als van Russisch is over haar uur gegaan. Door ziekte van n lerares Duits, verandert er alweer eens iets.. Het komt erop neer dat ik tot half november geen grammatica ga hebben. Russian style oplossen van praktische problemen bij ziekte..
Vrijdag ben ik voor het eerst naar de fitnessles (stepp + press) geweest. Ik ga terugkomen naar Belgie met armspieren. Wie had dat ooit gedacht. Gisteren was het n les Body Pump en dat voel ik vandaag echt overal. Mijn haar wassen is een kwelling voor de armen en die 5 verdiepingen in de home lijken er 20...
Door de vermoeidheid vrijdag ben ik niet meer uitgeweest en door samenloop van omstandigheden ben ik zaterdag ook niet in het theater geraakt. Mohammed is niet altijd even duidelijk in zijn wilde plannen, dus het kwam erop neer dat hij had gekookt en dat we niet enkel op thee kwamen. Omdat Lena 15u slaap had in te halen, stond ik al n uur verlekkerd naar het eten te kijken dat we met zn vieren aan het bereiden waren, toen het tijd was om te vertrekken. Mijn maag besloot en de regen buiten zorgde ervoor dat ik toch maar in de home bleef. Met 7 op Mohammeds kleine kamertje met veel te veel meubels.
De tv stond aan, en wie zie ik schaatsen? Aleksej Yagudin (et oui, ma petite maman, je l ai vu, toi pas... Je pense, qu est-ce qu il fait la celui la, en plus, il donne encore des points sur 6...) en Aleksej Tichonov en nog anderen. Irina Slutskaja presenteert. Wat blijkt, deze hypernamen van de schaatswereld lenen hun kunsten aan de Russische 'sterren op het ijs'. Ik denk dat ze onze Belgische acteurs echt uitlachen hier in Rusland, de choreografieen die ze hier op uw beeld toveren zijn echt sjiek. Dit uit zich dan helaas is allemaal 5.9 en 6.0 scores, waardoor alle resultaten veel te kort op elkaar liggen om te boeien. Soit.
Verder heb ik me zondag getrakteerd op n overheerlijk verse biefstuk (die ze me verpakt hebben in een filterdun plastic zakje, schande!) met bloemkool met eigenhandig bereide kaassaus. De simpele dingen des levens waar n Belg in Rusland al eens naar durft snakken.
De week van de gewone Belg zit er alweer bijna op. Mij wacht morgen nog een ochtendles alvorens ik me naar de Lenta begeef met een grote boodschappentas om al mijn etenswensen in te kopen, hihi.
Woensdag ben ik met mn klas Duits n pizza-tje gaan eten. Ik kwam van bij Olga en heb met de marshroetka een fikse verkeersopstopping ondergaan, waardoor ik te laat was (2de keer al..). Heel sympathiek dat ze me zo mee vroegen, vond ik en het was ook leuk. Groot verschil met Belgie: als er bij ons iemand n fototoestel bovenhaalt, wordt er meteen druk 'neen neen, alle doet da weg' geroepen.. Hier haalt iedereen zijn fototoestel boven en moet elke foto met ieders fototoestel getrokken worden. en maar poseren. Natasha, de klasverantwoordelijke had zich in n soort blinkend paarse chemisier gehesen, haar haar 18e-eeuws opgestoken en n kralenketting aangedaan (ik was in shock, echt niet mooi, goed meisje nochtans). Zij vond zich het interessants om gefotografeerd te worden. Morgen gaan we met de anderejaars Duits naar het poppentheater.
Gisteren ben ik dan met Son Zhu naar de filharmonie geweest. Petrozavodsk mag dan wel Petersburg niet zijn, maar het gebouw heeft me toch enigzins teleurgesteld. Een soort de Sterre (ja in Gent, ja zo lelijk grijs) met het interieur zoals het Capitool, maar dan half zo groot. Op het programma: de symfonische uitvoering "Beatles navsegda" ofte 'voor altijd'. Om de 2-3 liedjes kregen we wat uitleg, waar de vrolijk swingende dirigent uit Malta geen r**t van verstond en Rusland zou Rusland niet zijn als we niet uitgenodigd werden om met 4 uitvoeringen.. mee te zingen. Er lagen zowaar A4-tjes met tekst op ieders stoel en ja op de gepate tijden floepte het licht aan in het publiek en werd er verwacht dat de gemiddelde Rus accentloos en toonvast meezong met Let it be en All you need is love. Interessant.
Het initiatief om te gaan kwam van Marina, mn lerares Russisch, en al haar studenten waren er ook. Zo heb ik nog kennisgemaakt met 2 Duitse en 2 Finse meisjes en een Deen. Vooral Kerrtu (moet ik erbij zeggen dat deze naam bij n Finse hoort?) is een sympathieke waarmee fatsoenlijk russisch te praten valt. We wien elkaar morgen op thee bij Mohammed. Dat wordt nog wat. Giacomo vond zijn gading bij de Deen, die ook liever Engels spreekt. Ik ben het Engels intussen beu, ook al spreek ik het niet zooo veel, maar toch, Giacomo stalkt me zo ongeveer omdat ik een van de enige ben die hij kent die ook Engels kan. Volgende week doen we n 'kennismakingsnamiddag' met ons allen + de 8 Chinezen die nog toegekomen zijn.
Na het concert besloten we nog n biertje te doen, en wie kwamen we tegen in de bierbar? Het Engels gezelschap. Die hadden al zitten socializen met Russen, dus ons clubje werd nog wat internationaler, interessante gesprekstof. In t Russisch! Als alles goed gaat, gaan we vanavond weer weg.
Ik heb intussen 2 paar botten aangeschaft: prachtige, lekker warme, goeie voor de winter en nog n goedkoop paar zwarte voor de herfst (alleen bruine is zo saai ;-)). Het paradijs voor mensen met smalle kuiten! Sommige botten krijg ik zelfs nauwelijks gesloten, dat kan ik me in Belgie niet voorstellen. Alle schoeisel sluit hier ook enorm aan rond uw enkels. Schoenen zijn groot voor de maat (ik ga hier met n 37), kleren klein (n 42 is maatje 36 ofzo, nog erger dan Italie!). Op alles staan ook vlindertjes, bloemetjes of lelijke borduursels. Dan denk je dat je mooie botten ziet, ah nee, dr hangt dan zo'n grote gesp of fakediamant op, of ineens n slangenvelmotief of veel te veel blink. Niet boeiend. Ik denk dat ze in de home vinden dat ik de saaiste badjas ooit heb: een witte met kleurstreepjes. Ik vind m heel mooi, maar in vgl met de bomma-gebloemde exemplaren die ik al gezien heb, stelt ie natuurlijk niets voor. Onze gordijnen zijn met vlindertjes geborduurd, het bedovertrek toont grote bloemen. Lelijk lelijk. Gelukkig heb ik mn Music for Life dekentje mee om over mn bed te doen. "Nergens beter dan thuis," lees ik elke dag. Snif ;-)
Mijn dikke deken en winterpyjama heb ik intussen respectievelijk diep in de kast en terug in de valies gestopt. De eerste weken werd ik s nachts al eens wakker van de kou, nu lig ik s avonds te puffen eer ik in slaap val. De verwarming staat aan in Petrozavodsk en dat hebben mijn zweetklieren al gevoeld! Positief punt is dat mijn was snel droogt, maar daar stopt het ook. Ons raam moet overdag als we naar de les zijn echt wagenwijd open om het s avonds n beetje draaglijk te hebben. Over energiebesparing moeten ze hier nog veel leren..
Waar ik wel aan meedoe - verbaast het u ? - zijn de lange nagels. Hier kijkt niemand vies naar mn nagels die ik sinds aankomst alleen nog maar wat heb bijgeveild en verder niet geknipt. Er zijn er nog veel langere en bovendien gelakt ik de schreeuwerigste kleuren (hier pas ik). Ik zie al n aantal mensen fronsen of 'da was te verwachten' zeggen. Ik heb besloten dat ik zo'n french mancure setje moet gaan kopen om me een dezer dagen mee te amuseren.
Coucou aux quelques francophones qui se cassent la tete deja un mois a dechiffrer mon blog avec toutes ces creativites (surtout les adjectifs parfois, je m en doute..)! J apprecie vos efforts et voila un grnad merci pour vous, pour le faite que vous me suivez, ca fait plaisir.
Zo Wat is er intussen allemaal nog gebeurd?
Buitenlanders gespot! Er zijn 12 Britten hier voor 3 maand. Zaterdag kennisgemaakt met Nick, en vandaag nog met Sonja (een Belgische met Ierse roots die in Tervuren woont!) en Anton. Omdat het goed is voor de oefening, spreken we Russisch.
Ik ben nog steeds gelukkig met mijn verhuis. Er is wat meer leven op het vijfde, mensen zijn wat minder gesloten en er staat al eens muziek op voor heel de gang. Of voetbal.. Ja Rusland is verloren tegen Duitsland, dat mocht toch niet zijn ee.
Ik heb ook - volstrekt toevallig - ontdekt waarom de toiletten van de home altijd zo vuil zijn. En ik maar toiletpapier leggen.. Ik zei eerder al dat er geen bril was, maar het is ook altijd vuil.. Wel eigenlijk komt het erop neer, dat ze evengoed Franse toiletten zouden kunnen installeren, want... mensen die hun behoefte moeten doen gaan hier gewoon OP de pot HURKEN. Met slippers/schoenen hop de pot op en hurken maar, onvoorstelbaar. Ik weet dit nu omdat ik per ongeluk een toilethokje ben binnengewandeld dat bezet was. Ze moeten hun deur maar op slot doen e..
Terwijl Lena (nieuwe roomate) les had heb ik ook de kamer eens uitgestoft. Stofzuigen is maar voor enkele gelukkigen weggelegd, neen, wij stoffen met n soort voorhistorische, veel te korte samengebonden-rietborstel en ik moet toegeven, eigelijk is dat nog wel efficient. Met hetzelfde soort borstel vegen ze hier de straat. Ik heb de vraag al gekregen: wat verdient bvb een straatveegster bij jullie? En dan moet ik antwoorden dat dat bij ons mensen van de gemeente zijn die comfortabel in n n soort camionet met ronddraaiende borstels zitten.
Ook heb ik intussen de Russische Makro ontdekt: Lenta. En die is open, jawel 24u/24, 7d/7. Ik heb er alles gevonden wat ik nodig had om te maken waar ik vrijdag zin in had: Kip, curry, ananasjes en verse champignonnen. Omdat Lena dit nog nooit gegeten had, heb ik voor 2 gekookt en ze vond het lekker. De groentekraampjes verkopen hier doorgaans geen champignonnen omdat de mensen dat doorgaans in het weekend in het bos gaan plukken, bij wijze van hobby. Dus wat je in de winkel vindt, zijn champignonnen in blik. Ik heb ook parmesan gevonden, voor vanavond bij mijn spaghetti. Mmmmmmmmmm. Giacomo komt eten vanavond. Hij is het Russisch eten (en zn Russisch vriendinnetje) een beetje beu.. Ik mocht er zaterdag gaan skypen en die zat er echt met n kop tot op de grond. Niets aan te doen.
Russen zijn ook niet 100% goed in timing. Natasha s mama wilde me koste wat kost nog op haar versgemaakte pirogi (een beetje als n appelflap, maar dan met vis) trakteren. Die moesten nog '10 minuten' bakken, lees: meer dan n half uur. Ik was samen met nog n paar anderen door Xin de Chinees uitgenodigd om mee te eten en ik ben dus bijna n uur te laat toegekomen. Echt niet strategisch, maar ze vonden het gelukkig niet te erg.
Tegen alle verwachtingen in (na het pokkenweer bedoel ik), is het weer terug verbeterd. Met Manu Chao in mn oren en de zonsopgang in de verte zou je bijna vergeten dat het maar 2 graden is.. Maar dus ben ik toch nog kunnen gaan lopen deze week. De les kon vrijdagochtend niet snel genoeg gedaan zijn, zo mooi weer. Het was wel van hindernissenparcoursje doen, daar er 2 grote dorre bomen over mijn pad lagen en wat verder de rivier zodanig was gestegen dat er geen pad meer was.. Maar dan nog was het aangenaam. Gisteren heb ik zelfs in short gelopen, terwijl ik al russen met muts en handschoenen heb zien joggen. Moehoehoe.
Op lessenvlak zit alles strak. Folklore, Massamedia en Internet, Duits, Oudrussische 'boekkunst', literatuur van de vroegere sovjetrepublieken en vanaf november ook eigentijdse russische literatuur. Dat zijn mn vakken voor dit semester + privelessen Russisch, tot november samen met Olga (die er niets aan heeft om samen met mij Russisch te volgen omdat het haar moedertaal is). Er komt wat huiswerk bij kijken, voor al voor Duits en Russisch, maar dat is normaal. Aan de test Duits ben ik voorlopig ontsnapt omdat er n les grammatica samenvalt met n ander vak dat ik heb. Dus ja. Voor Duits wordt er hier middelbareschoolgewijs ook nog de opdracht gegeven tekstjes van buiten te leren. Shock!
drukke tijden achter de rug. Na de woordenwissel met Zjenia heeft het homehoofd me voorgesteld van kamer te wisselen. Van kamer voor 3 naar kamer voor 2. Bij n stabiele filologe. Eigenlijk was het niet hoognodig - ik zou er zelf niet om gevraagd hebben, maar ik ben toch maar verhuisd. Er kwam een bed vrij, dus heb ik dat maar bezet. Verandering in het adres dus: Het is niet langer kamer 421, maar 506 (dat verdiepje erbij is goed voor de fitness ;-))
Ik zou op dinsdag verhuizen, en 2 andere meisjes zouden dan Zjenia's nieuwe kamergenoten worden. Natuurlijk hebben een vand e 2 al op maandag laten verhuizen... Heel handig. Ik had gelukkig op dinsdagochtend alles al ingepakt, want toen ik om het volstrekt normale 18u thuiskwam zat de wacht al achter mij aan "verhuis u spullen e nu". Ik stond verdorie in mijn onderbroek want ja mijn broek was nat van.. gigantische plassen water veroorzaakt door... DE EERSTE SNEEUW. 6 oktober...
Vergeet het idyllisch klinkend beschermlaagje van de moeder Gods. Neen, dikke vlokken plakkende smeltsneeuw. Straten als rivieren, natte voeten, broek nat toch halverwege mijn kuiten. En dan die hatelijke wacht achter mij aan, met haar geblondeerd haar, gerkuld alsof ze net iets te lang met haar vingers in het stopcontact heeft gezeten. En dan ben ik amper geinstalleerd, komt ze meteen checken of ik de brandvoorschriften in het engels al heb omhooggehangen (oeps, ik ben dat blad kwijt, en probeer maar duidelijk te maken dat je perfect weet wat te doen en dat je bovendien de russische voorschriften perfect verstaat). En dan heeft ze ook nog n handtekening nodig als bewijs dat ik op de hoogte ben van een of andere verplichte voorlichtingsessie op 20 oktober. Valt het op dat ik er niet zo veel van moet hebben ?
Intussen heb ik mn eerste les Russisch gehad, ik heb besloten om me er eens achter te zetten om wat minder fouten te zeggen. Ik leef nu met n filologe, dat is goed, zij verbetert mij, want andere zijn van "Ik hoor geen fouten hoor, je spreekt keigoed". Right.
De klas sluit bijna, dit was het voor vandaag, vlug vlug. Dada!
vrienden, 
