Als een mens plant om er even tussenuit te gaan, vliegt de tijd ineens en krijg je het druk.
De straten zijn om een of andere reden extreem gladder geworden. De sneeuw is zodanig aangestampt dat dat onder uw schoenen een heel irritant gepiep geeft. Deze ochtend was het alweer eens -24 en dat brengt met zich mee dat, eens je de gebruikelijke 'kuch kuch' voorbij bent, de binnenkant van uw neus bevriest, wat het gevoel geeft dat je met ijspegels aan uw neus rondloopt. Heel onaangenaam.
Dit weekend was het op zaterdag in de namiddag bij Nga en Son Dju te doen, voor n mix van Vietnamees en Koreaans eten. Lekker! Ik ben natuurlijk geen moeilijke klant ;-) Zaterdagavond was het bij Carmen pannenkoekenbak. Zij vertrekt eind van de week huiswaarts.
Zondag ben ik op wandel geweest met een nieuwe studente hier, Nicola uit Engeland. Een vriendelijk meisje dat ook graag wat van Rusland wil zien, dus heb ik haar voorgesteld om met me mee te gaan op mijn al enige tijd uitgedokterde trip, waaraan tot voor het weekend enkel nog de afreisdatum ontbrak. Na bijna n uur in het station hadden we al onze treintickets. 15u is echt een slecht moment om te gaan aanschuiven.. De hostels boeken om 17u blijkt ook weer n slecht idee, want voor een moest ik terugbellen vanaf 10u, de andere 'administrator' was zijn avondmaal aan het nuttigen. Deze morgen heb ik gelukkig alles kunnen vastleggen, terwijl ik wachtte op de pc-klasverantwoorldelijke die alweer eens te laat was..
Deze namiddag heb ik volk, Jamie met vriendinnen en ook Carmen, die ik dus wrs voor de laatste keer zie, althans hier in Petro. Morgen bekijken we met de Chinezen n film naar n verhaal van Dostoevskij en ik heb van de prof de opdracht gekregen om onze vrienden uit Azie iets over Ruslands trots te vertellen. Dus hebben we alvast iets voorbereid.
In afwachting van mijn aanstaand reisverslag dat ongetwijfeld weer vol onverwachte wendingen zal staan, nog n paar foto's voor de trouwe lezer.
Ah, trouwens, het reisplan is Petersburg - Novgorod - Pskov - Petersburg.
Veel kijkplezier!
- 'Kim bab' voor Sasja's verjaardag, ikzelf gerold! Met dank aan Son Dju voor de les Koreaans koken. - Op wandel met Carmen - Op wandel met Anton bij de verlaten ijspiste / skibaan - winterlandschapjes - bij Nga en Son Dju, bij Carmen, bij Regina - De zielige kerstboom van Petro - Petro ontwaakt tussen de sneeuwhopen..
Het alweer een week voorbij, n hele luie deze keer. Lang slapen, films kijken, n beetje lezen, n beetje rondhangen op de gang, hier in de pc-klas komen zien hoe de tennismeisjes het in Australie doen. Lena niet storen bij het studeren, denk van "ah, ik zal eens koken voor het studerende kind", geen dank u krijgen, beslissen om niet meer te koken voor haar. De home leeg zien lopen omdat iedereen huiswaarts gaat tot de lessen op 1 of 8 februari opnieuw beginnen.
Tot gisteren hadden we nog steeds mooi weer, zonnetje, dus zin om buiten te gaan. Dit is blijkbaar niet het principe va de Russen, die denken: het is koud dus we blijven binnen. Zo had ik met Anton van de gang afgesproken om gisteren te gaan schaatsen, maar daar was dus niemand en gewoon n blad met "vandaag gesloten wegens te koud". Woessies. Nu ja, het is tot -28 gegaan gisterenochtend, er valt dus misschien iets voor te zeggen. Ik zie Martin Heylen nog vertellen dat ie in Jatukst uit het vliegtuig stapte bij -45, diep inademde en heel hard moet kuchen omdat de lucht zo koud was. Daar kan ik me nu iets bij voorstellen. Er is nog 20 graden verschil, maar zo'n goeie -20 pakt toch ook op uw adem als je pas buitenkomt. Ik ben trouwens voor de 2de keer op mijn gat (zelfs volledig languit) gegaan gisteren. Het moest er ooit nog eens van komen, gelukkig op een ondrukke plek .
Voor zij die nog n examen hebben in de komende dagen, doe dat nog goed e, voor de rest, geniet van uw vakantie! Voor de werkende mens onder ons: prettig weekend, nog niet aan maandag denken ;-)
ik zit op n achterlijke pc en ik heb net mijn tot nu toe getipte tekst gedelete. Goed zo! het was niet zoo veel, maar toch..
Ik zei dus dat ik sinds vrijdag verlost be van alle leed: mijn eerste semester zit erop en is succesvol afgesloten. Voor mijn nog te schrijven taak moest ik naar de 'nationale bib van Karelie', naar Poesjkin genaamd. Dat klinkt prestigieus, maar helaas worden er net als in de univbib geen boeken (t is nog erger dan de univbib verdorie) uitgeleend, is het er ijskoud en is er een scheur in het dak waarbij het water niet binnendrupt, maar werkelijk binnenloopt. En de bibliotheekbomma'tjes maar emmers aandragen. Jongens toch.. Afin de taak is geschreven en goedgekeurd. De prof - Die onze prof. Langerak kent van congressen over Platonov - kon ne als 'martelaar van prof Langerak' niet anders geven dan n 5/5. Heel grappig vond ik dat. Tof madammeke.
Nadien was ik dus vrij om al te doen waar ik zin in had. Ben bij Dasja gaan skypen. Iets langer dan verwacht met Liese aan de lijn gehangen, waardoor Dasja's mama goed kon raden heeft dat ik honger had. Ze heeft me onthaald op purree met vis en brood. Toen ik geen brood at, vroeg ze waarom. "ja mevrouw, patatten en brood, dat is bij ons echt de gewoonte niet." Ze ruimt alles af en onthaald me nog op thee en confituur ernaast. "Eten jullie confituur gewoon zo met de lepel?" "Ah ja, hoe jullie misschien?" "Ja, met brood..." Daar moest ze heel hard om lachen. Een goeie vrouw, Dasja's mama.
Intussen heb ik ook n les Frans gegeven aan Vanja van ons verdiep. Die wil na zn studies naar Duitsland 'omdat hij gehoord heeft dat werklozen daar goed betaald worden', maar wil toch frans leren omdat dat mooier is. Russen.. Of hij nog n les wil, valt af te wachten, ik ben niet tegen, t is best nog grappig.
Olga was dit weekend ook in t land voor de trouw van n vriendin. Dus tussen de feestelijkheden door zijn we iets gaan drinken om bij te praten. Omdat Lena zaterdag examen had, ze er vrijdag nog een heeft, ik tijd heb en het hoognodig was, heb ik besloten om de kamer eens GRONDIG te kuisen. Inclusief het tapijt uitkloppen. Ik wist dat het stoffig ging zijn, maar in die mate.. Om alles eruit te krijgen zou ik nog aan het kloppen zijn, denk ik. Ik dus met mat en klopper in de hand naar zo'n speciale 'goal zonder net' achter de home om onze mat over te hangen. Begin te kloppen, komt er n madammeke langs: "ge kunt beter uw mat op de sneeuw leggen en zo kloppen" A, dan doen we dat e, en da s idd een handige manier. Ik was wel doodbeschaamd dat de sneeuw onder mijn mat zo bruin was, maar soit. Na n half uur ofzo lagen mijn vingers open zonder dat ik het gemerkt had, dus ben ik maar gestopt. Toen ik Lena vroeg naar hoe vaak die mat al geklopt is geweest, was het antwoord: "wel, eigenlijk hebben we hem vuil gekregen, toen zijn Anja en ik de straat opgegaan en hebben we op te meest geklopt (= veel fun, weinig efficientie stel ik me al voor). Ik wou m deze zomer meenemen, maar t is er niet van gekomen, dus hebben we gewoon nog wat geklopt, maar ja in principe krijg je hem niet proper, dus ja hij ligt hier gewoon. Beter dan niks." Ik zou dus liever hebben dat ze zonder mat leven, maar blijkbaar is dat voor n Rus ondenkbaar. Tja.
Gisteren ben ik dan op zondagwandeling gegaan met Carmen. T is echt mooi weer hier nu, ook vandaag. We zijn de rivier overgewandeld en daarna op het meer gegaan. Keitof. En zeggen dat ik binnen n maand op het Baikalmeer ga lopen. Joepie! Op het meer hier waait het nogal en dus staan er n aantal moedige Russen te vliegeren op het meer. Interessant om te zien. S avonds nog met de Chinezen, Son Dju en onze lerares Russisch naar t toneel geweest. Een prachtig stuk van Gogol' over n oud koppel dat ganser dagen samen in de cour zit. Die man, dat was echt n oude goedhartige Rus, geweldig gespeeld.
Tijd om nr de winkel te gaan. Morgane gaat zich n steak-bearnaise maken, met dank aan het zakje bearnaisesaus dat mama mee had uit Belgie. Mjammmm
In mijn hoop om het noorderlicht te zien, check ik regelmatig het weerbericht voor Moermanks. En er is goed nieuws, de dag duurt er op dit moment al de volle 40 minuten! Helaas is het te warm voor noorderlichtvorming, ik wacht rustig af. Hoe vaak heb ik het woord 'wachten' eigenlijk al gebruikt?
- bij Dasja op bezoek - 'Internationaal' eindejaarsfeestje (lees: vooral Chinezen) - Russen houden van spelletjes en mensen creatief bezig houden - in de bib: sprookjes en folkloremuziek, een mens kan er al eens in opgaan.. - Ljoeba's verjaardag - onze gang, hij is lang - Kerstversiering !!! Met dank aan de postpakket- en kaartjesverstuurders!! - Voorraad vodka die al mee naar huis is - Een ijsvisser op het Onegamaar, jaja, het is bevroren.. - oud/nieuw!!! - Met de ouders in Sergiev Posad - papa met kindje
Na een vreemd gestart, maar zeer geslaagd verder verlopen eindejaarsfeestje, was het koffers pakken richting Moskou om mama en papa een knuffel te geven na 3,5 maand gemis. Auauauauauau.
Voor oudejaar in de home hadden we met 8 afgesproken "rond 21u bij Ljoeba". Naar goeie gewoonte was de tijdsinschatting niet te vertrouwen. Later op de dag werd het verzameluur veranderd naar 23u. Onbegrijpelijk. Gelukkig had ik met Carmen al om 20u30 afgesproken, wat normaler is naar Europese normen.. Het concept spaghettisaus kennen ze hier niet; ipv warm met macaroni werd mijn saus koud met brood gegeten en iedereen was er wild van. Ook goed dan e. Op tv was het op elke post van de dwaze shows te doen, de meisjes hadden 'leuke oudejaarsspelletjes' klaar, allemaal vrij bescheiden en braaf naar mijn goesting, maar wel ok. Tegen 2u hadden Carmen en ik met 'het groepje Jamie' afgesproken om te gaan feesten. Zij had beloofd dat het leuk zou worden en dat was het ook. In een niet-afgewerkte toekomstige showroomruimte een dansvloer, bar, gedekte tafel met vanalles, aparte rookruimte en chill-outroom met matrassen en waterpijp organiseren met n dj die GOEIE muziek draait, dat verwacht je niet in Rusland, laat staan in Petro en dus heb ik geen spijt van mijn 1000 roebel, zeker als je weet dat alle drank inbegrepen was. Lang leve Russische champagne en bananen! Hopa! Het ontbijt in cafe Parisienne (Heb ik al gezegd dat Russen van Frans houden?) bestond uit chocomelk en pizza. Mjam! Ik kroop mijn bed in en dacht "binnen 9u vertrekt mijn trein, die mag ik niet missen."
Het werden 4u slaap, waar ik op de trein graag n vervolg aan wou breien, maar ik heb dus echt ALTIJD pech, deze keer was ik omringd door 3 snurkers in mijn directe omgeving. Afschuwelijk. De volgende dag ben ik dus maar wat langs de winkels gegaan en oo het wonder is geschied: ik heb iets gepast - en zelfs gekocht - in een Russische klerenwinkel. In februari als ik op doorreis ben naar Irkutsk, ga ik er zeker terug, ik heb definitief besloten om in Petro enkel nog schoenwinkels te doen Mutti en Vatti hadden vertraging, maar ik ben het wachten intussen gewoon en na zoveel tijd elkaar niet zien, maakt 45min weinig uit. Omdat ik stilaan alle hoeken van Moskou heb gezien, heb ik de oudjes meegehotst naar Sergiev Posad om HET centrum van de Russische orthodoxie te bezoeken bij -20 en n staalblauwe hemel. Zalig. Omdat de heenreis vroeg was, hadden we nog tijd om op de terugweg het boerengat Abramtsevo te bezoeken, waar n soort Bokrijk staat waar allerlei schilders en schrijvers uit de 19e eeuw hun inspiratie gevonden hebben. Op de boemeltrein ernaartoe hebben we nog n mens gelukkig gemaakt. Met echt de breedste glimlach ooit zat n gezond verrimpelde vijftiger naar ons te luisteren: "Ah, verontschuldigt u mij, u praat zo mooi frans, ik voel me alsof ik in Parijs op de metro zit, daar ben ik nooit naartoe kunnen gaan en dat zal me ook nooit lukken, dank u. Spreek aub verder." Echt de max. Russen en Frans..
Verder hebben we het museum van volkskunst gedaan (niet bekend bij het grote publiek, maar desondanks gigantisch en interessant), de Tretjakovgalerij (ik heb DE triniteit gezien van Roebljov, medeslavisten, wees jaloers ;-)), het Donskoj klooster (op het kerkhof daar ligt Solzjenitsyn), nog eens Kolomenskoje met n wandeling langs de oever, nog eens het overwinningspark en nog eens het Rode Plein en n wandeling langs de Moskva met zicht op Kremlin en meer. Maar neen, het verveelt nooit. De kerstversiering maakt het alweer een andere ervaring.
Sinds donderdag dus terug in Petro, ijverig beginnen studeren voor mijn examen van vandaag. De lerares wilde me geen vragen op voorhand geven, ik moest ongeveer 30 van de 58 vragen voorbereiden. Pfff. Ik had n goed vragenblad en HAHAAA daar heb ik juffrouw toch wel verbaasd zeker dat ik volledig wist te antwoorden. Een vette 5 dus, ofte 'uitstekend' in russische termen. Van het punten en examensysteem hier, valt overigens ook weinig te begrijpen. Iedereen loopt rond met spiekbriefjes, we bereiden met 5 tegelijk voor, de andere meisjes overleggen gewoon van "wat was dat ook alweer" "ah,ok merci". Lena vertelt me dat op de fac geneeskunde velen hun examens afleggen met oortjes in. Ben ik nu naief of zou dat bij ons allemaal niet waar zijn? Soit. Voor mij nog 1 taak te gaan. Op t gemakske.
Intussen borrelen alweer nieuwe reisplannen in mijn hoofd, daarover later meer, eerst FOTO's
Je sais que j avais promis des photos, mais je n ai pas eu le temps de les rassembler et de les mettre online. La classe d ordinateurs etait pas ouverte comme d abittude et donc j ai employe le temps que j avais la, autrement. Maintenant je suis a la bib, ou c est en faite pas permis d employer l ordi pour 'se distraire'. Ils font leur tour et viennent voir derriere ton dos si tu ne te distrais pas! Les nuls..
Les derniers jours de l an, c est le chaos en Russie. Tout le monde se prepare pour le nouvel an, achete des cadeaux, decore sa maison avec beaucoup trop de kitsh et en attendant il y a encore cours, les etudiants doivent s arranger eu memes aves le prof pour faire les tests necessaires, ils ne savent pas quand il y a un auditoire de libre, enfin, ca donne des situations.. Une fois de plus: il ne faut pas chercher a comprendre. Mois je suis quitte de 3 cours deja. Le typ du cours de media, il n a pas apprecie que j ai fait controle mon devoir ecrit par mon prof de russe. Je ne comprend pas et je ne cherche pas a comprendre. Je ne sais pas quelle quote il me donnera. Mes 2 autres profs m'ont mis 'excellent'. Tof
Pour mes autres examens j ai choise le 11/1 et peu apres 'quand je suis prete' je rend encore un devoir ecrit. Hop.
J ai passe la noel en allant au cours et apres je me suis mise a table avec ma chere famille en belgique: mon cousin a ete si tof de mettre l ordinateur a table. Skype, c est une belle invention
Les jours passe j ai encore fait les magasins, je suis desesperee pour la 101eme fois.. Les Russes memes disent qu'il y a rien dans leurs magasins.. Tout ce passe a Moscou et a "Piter".
Pour le nouvel an, on c est mis d accord a 8 de feter ensemble dans le home. Apres, on partira en ville, dans un des clubs que j aime tant... Je me prepare deja et mettant mon cerveau a -127... Ainsi, je m amuserai ;-)
Voila, je souhaite un magnifique nouvel an a tout les visiteurs de mon blog, amusez vous bien, ne buvez pas trop ;-) On se revoi apres le 7 janvier! (Ca donne le temps a ratrapper les nouvelles pour seux qui ont du retard ;-))
la temperature a monte de 4 degres (-11..), fini le soleil: ciel gris qui se vide de neige. Jusqu'a present il n y avais pas beaucoup beaucoup, mais comme depuis hier soir ca tombe non-stop, le paquet sur les troitoirs et gros, la promenade fait de l exercice!
Hier, pres de la gare, j ai vu un dame faire le tobogan, trop marant! La petite montee est superglissante au milieu et je voyais de loin que avec ses talons, ca n allait pas le faire.. Tu t 'imagines: hops en avant la binnette, a plat ventre, elle re redresse et HOPS de nouveau a plat ventre. Hahaaa.
C est aussi hypermingon de voir les petites bobones qu'on voit constamment dans les reportages sur la russie et sur l est en general, en vrai. Comme voir son acteur prefere en rue, ici on voit les bobones de reportages. Minuscules, parfois grosses, elles se basculent de gauche a droite pour lever leurs pieds d'une facon ou d'une autre pour ainsi ce deplacer a la haute vitesse d'une tortue des iles Galapagos.. Et oui, c est bien que j ai mon foulard pour cacher mon sourire quand c est necessaire..
Mardi, Dasja a invite notre petite compagnie et elle nous a prepare des Mante, une sorte de dimsum Uzbeks. On a joue au pictionary et apres simplement a representer nous memes des mots. Tres interessant.. Les russes n ont pas peur de se rendre ridicule et il ne faut pas etre grand humoriste pour les faire rire.. tout est marant..
Hier, c etait l anniversaire de Ljuba, on c est bien amuse. J ai encore des photos de toutes sortes, ca sera pour la semaine prochaine!
Voila le pere Noel (la version russe: Ded Moroz) qui s ammene avec le froid! Depuis dimanche il fait tout soleil et tout froid avec en journee -15 et la nuit jusqu'a -20!
Dimanche je me suis promenee le long de la riviere ou je courrais encore en octobre. C est joli par la en il y a deja des endroits ou la riviere est gelee. Avec 3 pulls et mes chaussures-fourrure (vivement l' intenvtion!), moi, je suis restee au chaud. Une fois plus vers le centre, c etait le total folklore: les russes ont collectivement sorti leurs bonnets et manteaux de fourrure de leurs armoires ou d en-dessous de leurs lits et hop, ils se paradent en ville et se montrent sur le Boulevard Lenin. Certains bonnets font vraiment peruque, trop marant. Certaines femmes n ont pas bien choisi leur modele de manteau et ils se promenent avec 'un gros deriere'... Seux qu'ils ne savent pas se permettre de la fourure, sont des vrais Michelins.
Moi, hier j'ai ete faire les magasins avec Sasha, qui me disais depuis 4 jours que je devais urgement m acheter un palto chaud. On a cherche et trouve. Me voila dans un beau manteau noir, elegant, foure de petits lapins. Oh que ca sonne cruel! Je m excuse, mais des lapin apres tout, il y en a beaucoup. Fini les 3 pulls, endessous de la fourrure on s habille normalement et en rue on a bien chaud. On est aussi passe par un centre commercial, ou on a traverse le salon 'fauteuils et divans'. Ca, ca casse vraiment tout. Je ne peux pas decrire comme j ai vu des vilaines choses, aucun beau fauteuil, mais vraiment aucun!!!
Pour le reste je m occupe de mes devoirs et je prepare 2 'examens' oraux, prevus le 26 et le 28 decembre. Cadeau de noel, quoi.. Apres le nouvel an j en aurai aussi encore 2 et voila.
Chez Natasha, la semaine passe, depuis longtemps, j ai encore une fois pu m assoirsur le pot pour faire pipi, sans devoir rester debout, ou sans devoir desinfecter le truc 100 fois. Quel bonheur! Des petites choses de tous les jours qui me manquent...
Apres 2,5 mois de torture pour les francophones, j ai decide d ecrire mon blog de decembre en francais. (Je m excuse pour les fautes d ortographe; ne cherchez pas les accents, il n y en a pas sur le clavier)
Tout ce passe bien:
depuis longtemps, les rues sont seches, sans flaques! Il fait autour des 0 degres et pour les jours qui suivent ils sonnent des larges eclaircies, donc les temperatures dessendent! Enfin! Ca va faire froid au nez, mais je ne suis pas venue en Russie pour ne pas vivre un vrai hiver, n est-ce pas?
Pour mon cours de Literature des ex republiques de l' USSR, j ai recu un devoir au lieu de l examen. Bien. Pour le cours de media, j ai aussi un devoir, on peut choisir entre 7 objet: pourqoui, ou et comment faire de la pub sur internet. J ai choisi "le papier toilette a 4 couches" et ca m amuse
Vendredi, j ai eu mon dernier cours de Russe pour l instant, le departement ne me donne plus d heurs de cours. En fevrier, il y a d autres etudiant(e)s qui viennent, et alors ils nous metteront ensemble pour faire un groupe. Apres cette derniere lecon, c etait la fete chez Olga, qui est rentree chez elle dimanche. Son copin avait aporte de la vodka finlandaise avec un petit gout, c etait bon! En plus Olga avait fait de bonnes salades et des patates rissolees et des boulettes. Mjam! Et en plus ca aide a digerer la vodka. Samedi, j ai ete boir qq chose avec la Malaisienne Jamie et ses copine et dimanche, j ai ete voir un film avec Natasha, la copine de l Italien, qui est donc de nouveau en Italie.
Et entre temps bien sur je continue a aller au fitness et je fais mes devoirs. En s adaptant jour par jour, le temps passe en nous voila en decembre deja! J ai l impression je le mois de janvier va vite etre la, et le 2 (au 6) - quel bonheur - maman et papa viennent me voir!
Quoi encore? J amuse Lena quand j imite le comportement des autres. Il y a (trop) du sucre dans tous les produits alimentaires, yahourt, jus, meme ds la marinade des cornichons et meme dans le pain noir! Ca m' enerve par moments..
Et encore: entendu a la radio: "Club Mambo! Ce samedi entree libre pour les filles en jupe de moins de 20cm!!!" Ma tete quand j ai entendu ca, valais sans-doute la photo.. "Et oui, c est la Russie" qu'elle m' a dit Lena..
Het is er eindelijk van gekomen, het heeft maar even geduurd, maar het is gebeurd.. Sinds 21 dagen was er op weg naar de univ links van mijn nog eens n schaduw te zien en was het nodig mijn ogen dicht te knijpen toen ik mijn rechterkant checkte op veiligheid om over te steken. Het was van 6 november (in Soezdal dan nog) dat ik de zon had gezien en kijk, vandaag heeft ze haar nog eens laten zien in Petro. Zo tussen 10 en 11u30, scheen de zon door de gang van de obshezjitie, was het zonder de vraag "paraplu of geen paraplu" dat ik de straat op ging. Oef.
Het slechte weer bepaalt in sterke mate mijn humeur, dat op 10 minuten van uitstekend naar de donder kan en omgekeerd. Toen er sneeuw lag, gaf het wit nog enigzins licht, maar nu is alles bruin en grijs en donker; en de dag duurt al maar van 9u30 tot 15u30. Volgens Lena, zou de sneeuw vroeger blijven liggen zijn, maar blijkbaar is het het 3de jaar op rij dat we met positieve temperaturen december ingaan. Dat het maar snel koud wordt en terug gaat sneeuwen van mijn part. Ik ben deze week bovendien 2x voor niets om 7u opgestaan voor de les van 8u die er niet was. En nog 2x omdat een prof smorgens besloot om de les van s middags niet te laten doorgaan en ook nu zou er les moeten zijn, maar ipv het 5e, stond het 4e jaar voor mijn lokaal en op het lessenrooster was hier uiteraard geen verklaring voor te vinden. Ik erger me dan omdat mijn jaargenoten me niet verwittigen - die denken zeker dat ik niets beters te doen heb - maar anderzijds zit ik voor elk van mijn 6 vakken in een andere groep, die elk ook andere vakken hebben waarin mededelingen worden gedaan en dan kan ik ze het moeilijk kwalijk nemen dat ze vergeten dat er een 'aanhangsel' is dat op de hoogte moet gebracht worden.
In de donkere dagen heb ik intussen al wat verfilmde literatuur bekeken; een manier om mijn literatuurslijst af te werken . Ik voel me niet schuldig, want het zijn russische klassiekers zonder ondertitels, dat is ook cultuur en een goede oefening. Verrassend goede films. Ik heb ook een lijst samenvattingen bij elkaar van alle literatuur. De verhalen die me het meest aanspreken, zal ik dan volledig lezen. Dat is het plan.
En er is ook GOED NIEUWS. Zaterdag ben ik in de stadsoutback met n paar Britten in club Porsjen' naar n festivalletje van elektronische muziek geweest. Ik had de Petro'se "I love Techno" verwacht, dat was het niet, wel n klein hangar-achtige club (een beetje als de Qw1i ;-)) met de grootste verzameling alternatieve Russen die ik tot nu bij elkaar heb gezien. We hebben een goed danske geplaceerd, de beste 200 roebel entree die ik tot nu toe heb besteed. EINDELIJK eens iets anders dan die commerciele rommel die ze overal draaien. Omdat er morgen 3 Britten naar huis gaan, zijn we gisteren met zn allen nog iets gaan drinken. T is echt n gezellige bende.
Dinsdag was het helemaal D-day: toen mijn les Russisch gedaan was, stond er ineens n Belg voor de deur, die zijn ex-lerares een privjet-je kwam zeggen. De kerel heeft hier 2j doorgebracht na zijn studie EW, hier van nul af aan Russisch erbij geleerd en ie werkt nu al 2 jaar als n soort verkoper in Rusland en Russischtalig Azie. Zelf in het Russisch is te horen dat het een Waaslander is, maar voor de rest zeg ik alleen maar chapeau, Kobe kan goed russisch. Blijkbaar was hij de dag voordien op bezoek geweest bij de Chinese Mikki, in mijn home, de deur schuintegenover de mijne dan nog, maar even kennismaken zat er niet in. Omdat hij s avonds alweer zijn trein moest halen naar Petersburg, mocht ik me vervoegen op cafe, waar hij nog had afgesproken met n Maleisische en 2 Russen. Dan toch nog wat Nederlands gepraat, zeer vreemd gevoel zo in Petro.
Nu we het over Nederlands hebben: in Soezdal heb ik voor het eerst n stadbus gezien van Nederlandse/Vlaamse 2dehandse komaf. Reizen 'de Heidebloem'. Ook dat doet een mens nog eens glimlachen
Vanavond neem ik afscheid van Olga, snif snif, die gaat ook alweer naar huis..
Knuffels! (nood-aan-affectie-momenten ver van huis zijn ook niet alles)
Uit reacties leer ik dat vooral de foto's in de smaak vallen, dus voila hier zijn ze dan eindelijk. Het zijn 5 aparte berichten geworden, dat werkte wat makkelijker. De conclusie van Son Dju na het bekijken onthou ik jullie niet: "Ah, dat is alles? Ik dacht 1 stad.. Het is precies allemaal hetzelfde?" Basicly ja, als de steden uit eenzelfde periode dateren en een orthodoxe kerk, is uiteindelijk een orthodoxe kerk, niwaar?
- ensemble binnen het kremlin - rode kerk op druk grijs kruispunt - Jaroslavl de Wijze op een ongelukkige plek - Idyllisch Roze kerk, te midden vh gigantische Sovjetplein - Museum 'muziek en tijd' - aan de Wolga
- mijn gasthuis dat niet mijn gasthuis moest zijn - vrouwenklooster (r) en kerk (l) van om de hoek bij mn huis - mannenklooster; kleurrijke kerk - zicht op het kremlin en op idyllische huisjes - de gallerijen en souvenirmarkt in opbouw - ingang vh grote klooster - klokkenluider aan het werk (heel cool) - klokkentoren / kerk / kloostergevangenis - op mn kamer / mijn broodtrommel / iconen die me bijstaan
- Aleksander Nevksij, benoemd tot 'Grootste Rus' - zicht op station en landschap - stadswal met kerk - zonsondergang - wat een beetje avondlicht al niet kan doen - DE Gouden Poort, by night.
- de univ, die hadden jullie nog niet gezien. Met marshroutka, traditioneel Russisch openbaar vervoer - update van de wasdraad; in vgl is de eerste foto echt zielig ;-) Intussen is pepe ook geklopt door Liese in de strijd 'om ter langst uitvouwbare kaart' ;-) (Liese wint ook zo graag...) - Aleksej Yagudin, held van mama. - Pushkin kijkt nog steeds uit over de Tsvetnoj Boulvar - Het Gorkihuis buiten/binnen/DE trap - Muziekmuseun Glinka - Majakovski in stijl - Het GUM by night, ofte waarom het altijd de moeite is om even langs het Rode Plein te gaan
mijn verslag was nog niet 100% af, dus ik doe nog effe verder.
In Rostov wachtte er me nl nog een staaltje Russische logica. Ik boek de kamer, waarvan de prijs in de lonely planet EN op hun website 600roebel/nacht is. Ik kom toe, dit is de kamer, - 1200 roebel, is dat goed voor u? - Pardon? Ik heb gelezen dat ... - Ja ja u hebt u hebt de prijs voor de zomer gelezen, zonder verwarming. In de winter moet u voor verwarming betalen. - Ah... Natuurlijk, dat ik daar zelf niet op gekomen ben! Gelukkig hadden ze ook n kleinere kamer voor 800roebel, die ik dan maar genomen heb.
Overigens, in Soezdal hadden ze juwelen uit de 14e eeuw tentoon liggen. Dat de mode van de jaren '60-'90 terugkomt is intussen algemeen bekend, maar wat daar in de vitrinekast lag, was echt de gipsy-afdeling van Twice as Nice..
Omdat ik in Moskou vroeger terugwas dan verwacht, wilde ik mijn ticket ruilen voor n eerdere trein richting Petro. Dat kon eerst, maar toen bleek dat ik met Visa betaald had, kon dat niet meer. Dan maar naar het muziekmuseum, naar Glinka genaamd. Enorm veel materiaal, een hele verdieping over russische componisten en een hele verdieping vitrinekasten met 1001 muziekinstrumenten uit Rusland, de rest van het GOS en de rest van de wereld. Een vrouw met n snor was blij me uitleg te kunnen geven.. Ik moest echt heel hard mijn best doen om er niet naar te staren...
Nog vlug langs het Rode Plein, omdat het zo mooi is, en de trein op naar Petro om de volgende dag om 11u toe te komen, te springen naar de home, spullen af te gooien, schrift en bic te nemen en de les van 11u30 te halen. Yesss!
Zo, dat was het mini-mini dat ik er nog aan wou toevoegen. Om foto's te kiezen en formaat aan te passen heb ik nu effe geen tijd, het zal voor morgen of donderdag zijn.
Waar ik dezer dagen mee bezig ben? Na een aantal weken 'genieten' van mijn lessenrooster dat eindelijk ok is, aan het uitzoeken hoe ik ga geevalueerd worden, examen of taak. Voor 2 vakken heb ik ook een waslijst aan boeken, die ik in overleg met de prof heb proberen inkorten, maar het waslijstgevoel is toch niet helemaal weg. Bij deze begeef ik me naar de bib om alvast een eerste deel te vergaren...
er staat alweer een nieuw weekend voor de deur... In Petro heeft het van dinsdag op woensdag heel de avond en nacht gesneeuwd. Toen ik van de fitness terugkwam tussen de dikke vlokken en zag dat alles bleef liggen, had ik echt zin om mijn handen in de lucht te steken en SNEEEEEUW te roepen. Omdat dat n beetje belachelijk is, heb ik me ingehouden. S ochtends lag er een schoon tapijt van n stuk of 10cm. Op de rijweg werd alles meteen een brei, met grote bruine plassen, nog groter en dieper dan voordien. In de loop van de dag zoefden grote delen sneeuw van het dak langs de ramen naar beneden. Sneeuwruimers kuisen de stoepen en dus vind je ongeveer op elke straathoek een grote berg min of meer onaangetaste sneeuw. De kindjes hebben hun weg naar de minste helling al gevonden met hun sleetjes en rodels, echt schattig. En intussen is het alweer heel de dag licht aan het sneeuwen, eigenlijk vind ik het best gezellig. Ik ben intussen ook bijna volleerd in het evenwichtig lopen op een hier en daar gladde stoep. MET handen lekker warm in de zakken. Dat uw voeten hier en daar n zwiepje doen, hoeft niet erg te zijn weet ik nu. Vrijdag 13 is nog niet helemaal voorbij, dus ik ben voor alle zekerheid op mijn hoede om vandaag niet op mijn dak te gaan. Men zegt dat de temperatuur tot januari ongeveer rond het vriespunt kan blijven schommelen en na nieuwjaar komt er dan een serieuze duik. Binnen is het overal nog steeds even warm. Omdat ik het buiten ook 'warm' vind, heb ik me in n mijn zwart rokje gehesen, met mijn Russische botten onder. Het lot uitdagen heet dat dan, maar ik zal niet vallen vandaag.
Het reisverslag van mijn trip dan. Waar beginnen? Ah, in Petro woensdagavond 4/11, op weg naar de (kleine) Gouden Ring. Om alle misverstanden te vermijden, dit is een reeks historische steden ten noord-oosten van Moskou die hoofdstad waren van het toenmalige Rusland van de 12e tot de 14e eeuw ogneveer. Bij uitbreiding kan de de westelijker gelegen steden Novgorod en Pskov erbij nemen, die vormen dan samen met de kleine ring de Grote Gouden Ring. Die 2 laatste ga ik n andere keer vanuit Petersburg bezoeken.
Ik was aan de late kant met de koop van mijn tickets, dus had ik n bovenste plank richting Moskou. Ik was vergeten hoe oncomfortabel dat is en heb me meermaals afgevraagd hoe ik vanuit Irkutsk 4 dagen heb overleefd op anderhalve meter van de grond, zonder de mogelijkheid om rechtop te zitten. Ik wilde snel slapen, maar 3 kleine jongetjes haden elkaar gevonden en besloten oorlogje te spelen, met de nodige pif poef paf geluiden erbij. Ze waren ook heel vroeg wakker.. met n gesprek over sterren en planeten. Schattig en grappig, maar niet echt als je nog n beetje wil slapen.
Moskou in de herfst, dat had ik nog niet gehad, en het is mooi mooi mooi als altijd. Zonnetje, koud dat wel, de Tsvetnoj Bulvar' in haar gebruikelijke pracht. 5de keer, goeie keer, ik ben in het Gorki-huis geraakt en heb een pracht van n woonst gezien MET de bekende designtrap. Yesss! Omdat ik er ineens zin in had, heb ik McDonalds gegeten, in n resto volledig naar Moskouse normen, nl met n toog die 5x zo lang is als de gemiddelde toog in Belgie. Mjam mjam mjam.
Tegen alle verwachtingen in, bleek de trein naar Vladimir een comfortexemplaar inclusief lunchpakket. Zo had ik ook weer eten voor s avonds. Bij aankomst in Vladimir om 16u15 was de zon al dalender dan verwacht, dus is het 'by night' geworden (en valavond alle). Voor mij niet zo erg, maar niet altijd makkelijk om scherpe foto's te trekken. Het centrum van Vladimir ligt een beetje in de hoogte ten opzichte van de rest van de stad en het omliggende typisch Russische vlakke landschap. Dat geeft een mooie omwalling waarlangs je kan lopen, waar dan ook mooie kerken neergepoot zijn. Main reason waarom ik Vladimir niet wou overslaan, is de overweldigend klinkende Gouden Poort. Eerlijk gezegd, een beetje een teleurstelling, want de Poort ziet er dankzij 1001 restauraties allesbehalve oud uit. Desalnietemin kan ik nu toch zeggen dat ik de Gouden Poort - en Vladimir tout court - heb gezien. Voor wie in de buurt is, is het zeker n omweg waard. Omdat het heel koud was ben ik op de terugweg naar het busstation niet enkel een souvenirshop binnengegaan, maar ook n schoenenwinkel. Lieve mensen, ik ben nog nooit zo blij geweest met n nieuw paar schoenen als de dagen die op mijn recentste aankoop volgden. Overal lag immers al n laagje sneeuw, het was heel koud aan de tenen in mijn botten en die hak dat was toch n beetje glad al bij al. Dus hoera hoera voor de Vladimirse comfortschoenen met toch nog een graad van elegantie, gevoerd met lekker warm bont en voorzien van n goeie grip. Yesss! Mijn dag was nog niet om, ik reisde nog door naar Soezdal om daar goedkoop te overnachten in n type chambre d'hotes. De busreis was er eentje van n uur op een oude onverlichte, onverwarmde bus. Gezelligheid troef! De chauffeur was wel zo vriendelijk om me in Soezdal te wijzen waar ik kon uitstappen om snel mijn huis te bereiken: hierlangs en over de brug. Wat wilde zeggen: in de pikkedonker een klooster omwandelen, geen brug zien en uiteindelijk aan n paadje komen dat stevig afdaalt.. naar een houten voetgangersbrugje. Om te vermijden dat ik met een harde smak op mijn achterste zou gaan, heb ik eerst een rondgekeken - niemand te zien - en heb ik me vervolgens direct op min gat gezet en me laten glijden naar de brug. Zo. Ik keek er al naar uit om eindelijk binnen op mijn gemak te zitten na al dat gesleur, dus een mens kan zich voorstellen dat mijn verbazing zeer groot was toen ik aanbelde, zei "ik heb n kamer bij u geboekt" en te horen kreeg "ik dacht dat u niet meer zou komen, de kamer is bezet". AAAAARGH. En ik had nog zo gespecifieerd dat ik s avonds zou toekomen. Op Russische wijze werd dat dan opgelost, mevrouw beld een vriendin die helemaal geen kamers verhuurd, voila hop ernaartoe. Om de hoek, in een pas vernieuwd huis, dus dat was ok.
De volgende dag werd ik in Soezdal - een ministad van 12.000 inwoners waar minstens 25 kerken staan - bij n geweldige zonsopgang wakker, klaar om een ijskoude dag te affronteren. Langs 101 koepels richting nog meer koepels, hop een theetje, nog wat rondwandelen, hop een theetje. Het was heel koud, maar zo mooi, ik zatr heel de tijd te denken dat ik in n sprookje aan eht wandelen was. In het Soezdalse Kremlin waren verschillende interessante tentoonstellingen te zien, oa de geschiedenis van de stad, de originele poort van de kathedraal en n oude doopkapel, kunst uit de regio, enz... Het centrale plein in de stad, wordt ingenomen door n stuk of 20 souvenirkraampjes waar eigenlijk min of meer hetzelfde verkocht wordt, met nuances. Zeer interessant om naar te kijken en vooral aangenaam dat ze kraamhouders me gewoon lieten kijken en me niet meteen iets wilden aansmeren. Dat heeft in hun voordeel gewerkt want ik heb veel geld uitgegeven, met als hoofdkoop een echte russische handgemaakte brooddoos met de afbeelding van n traditioneel sprookje op. De rest verklap ik niet, ik moet nog beslissen wat ik aan wie geef in Belgie Hogerop in de stad lag het klooster (dat bij de brug) met ook onmenselijk veel tentoonstellingsmateriaal. Soezdal is echt geen zielig dorp, het draagt goed zorg voor zijn erfgoed. Ik heb gezien: n expo over Pozjarksi, bevrijder van Rusland tegen de Polen en afkomstig uit Soezdal, een expo over de kloostergevangenis, iconen uiteraard, andere kunst, juwelen en als laatste een verrassende expo moderne kunst, nl houten beelden origineel bewerkt en 'naieve kunst' met allerlei kleurtjes en uitbeeldingen, absoluut de moeite. Het was al goed donker toen ik, dit keer gewoon te voet, via het bergafje en bruggetje mijn slaapplaats bereikte.
Na mijn 2de nacht in Soezdal was het vroeg opstaan voor de taxi naar het busstation. Ik was de vorige dag al langsgegaan om n ticket te kopen, maar dat kon niet. Daar moet je u bij neerleggen in Rusland. Ik was bang om geen plaats te hebben, dus was ik n half uur op voorhand ter plekke. Tot mijn lichte ergernis kon ik nog steeds geen ticket kopen. Ik moest en zou naar Jaroslavl gaan, maar de madam wilde me naar geen ticket verkopen, ook niet 10 minuten voor tijd. Dat vond ik onbegrijpelijk, toen een oude dame in de rij me zei dat de bus eerst moest toekomen uit Vladimir, dat er dan gekeken werd heoveel plaats er was, en dat er dan tickets verkocht werden. Zo had ik dus mijn ticket, en 1 minuut later reden we al. Jongens jongens. Afin, ik leer hier geduldig zijn, zo moet dat en ook de 4 daaropvolgende uren liet ik het witte landschap rustig aan me voorbijglijden.. tegen 40/u en met hier en daar hobbelige stukken, zoals dat gaan op de Russische wegen. Het 'Martin Heylen in Siberie'-gevoel. Onderweg maakten we n tussenstop in Ivanovo, dat is echt de zieligste, somberste stad die ik ooit gezien heb. Alles grijs, allemaal blokken, niks mooi. Wat me het centrum leek, was n grote rechthoek vol houten huizen, waartussen aarden wegen lopen. Rond de rechthoek een asfaltbaan en aan de andere kant hiervan, fabrieken en veel rook. Werkelijk afschuwelijk.
Jaroslavl was ook niet alles. De Gouden-Ringstad die zich in de loop der eeuwen het meest ontwikkeld heeft en dus vrij industrieel, tot in het centrum. De trolleybusrit naar het centrum was er eens langs de laatste voorbereidingen aan de weg voor de winter in de eerste sneeuw alreeds. Ja je leest het goed: vuiligheid alom. In het Kremlin was alles wat ik wou zien dicht en voor de andere tentoonstellingen moest je verplicht uw jas uitdoen ook al keek je maar 5 minuten vlug vlug. Iconen had ik tegen dan echt al veeeeel gezien. Gelukkig werd het richting rivier mooier, minder vuil en rustiger kwa verkeer. De roze kerk op het overmaatse sovjetplein en het museum 'muziek en tijd' hebben mijn dag goed gemaakt. IN het mini-mini museum was een hele collectie bellen (de Europese koebel zorgde voor algemene hilariteit bij de Russen, blijkbaar kennen ze dat hier niet), klokken, uurwerken, platen en .. strijkijzers te zien. Blijkbaar gebruikten ze vroeger in de VS oa een strijkijzer dat op sterke drank werkte. De gids vertelde er met een grijns bij dat dit soort nooit populair is geweest in Rusland. Men had 1 glas nodig voor 1 hemd, maar zelfs al had men er maar een druppel van nodig - met alcohol strijkt men niet, dat drinkt men.
Alweer was de dag niet om en wachtte me nog verrassingen. Op het busstation van Jaroslavl maakte ik nog kennis met Andrej en Vova, een arbeider en een acteur. Heel grappig gezelschap, dat het half uur wachten op de bus snel heeft doen voorbijgaan en het gebrek aan complimenten van de voorbije weken ruimschoots heeft goedgemaakt .
In Rostov Velikij besloot ik toch maar meteen mijn treinticket voor de volgende dag te kopen. Idee van vertrek: 17u. Gelukkig heb ik zo gedacht, want er was al geen plaats meer op die trein, dus moest ik noodgedwongen die van 12u nemen. Ik baalde n beetje, maar uiteindelijk regende het de volgende dag, waardoor het niet zo erg was om geen volledige dag te moeten doorbrengen in het kleine Rostov met het grootse Kremlin. Ik had iconen en geschiedenis genoeg gezien, dus besloot ik enkel naar de tentoonstelling over emaille te bekijken, een Rostovse specialiteit die doorheen de eeuwen bewaard is gebleven. Omdat ik onderin een kunstgalerij heb geslapen, vond ik dat ik de kunstenaar eer moest aandoen en een kijkje nemen in zijn werk. De ruimte was onverwarmd, maar de kunst echt verrassend cool. Eigentijds emaille, zeg maar. De mens had een boek met zijn verzameld werk, dus dat besloot ik te kopen en als bedankt is het gesigneerd. Joehoew!
Met deze positieve noot eindig ik n beetje abrupt, maar ik moet door - afscheid van Kerrtu die terug naar Finland gaat - er is sowieso al veel te lezen ;-) eens ik op dreef ben... tip tip tip
. 
