Oef! Ik ben toegekomen in petrozavodsk, deze morgen om 8u45 om precies te zijn.
De dagen met de ouders & vrienden in Moskou waren zeer geslaagd: een mooi hotel, onmiskenbaar schitterend weer, en de stad nog steeds even mooi als de voorbije 2x dat ik er al was.
De grote vraag was hoe ik met al mijn bagage (valies, rugzak, zak en trolley) Petrozavodsk zou halen. Vanuit het hotel was de taxichauffeur als eerste zeer behulpzaam door me te helpen dragen naar de bagagebewaarkamer. Ik had nog een uur of vijf, dus na een aller-retourke naar Tsarytsino was ik net op zoek naar een strategie om met het geheel de trap op te geraken, toen daar een man strak in het pak en met zonnebril zonder een woord te zeggen mijn valies bij de hand nam en me begeleidde naar wagon 4 van de trein - hoe kan het ook anders - helemaal aan het andere eind van het perron... Voor het opstappen was ik opnieuw aan mn lot overgelaten, een blonde pop stond me aan te kijken alsof ik een alien was, maar na een kleine aansporing heeft ze me toch geholpen. De reis zelf was normaal, ik heb heerlijk geslapen, wat niet verwonderlijk is na een intensieve citytrip van 4 dagen... De jonge oma die tegenover mij lag te slapen (en onmenselijk hard heeft gesnurkt) heeft me tenslotte helpen uitstappen en daar stond Evgenia me dan op te wachten. Een mooi joviaal Russisch jong meisje waarbij je je meteen op je gemak voelt. Ze had een punt toen ze zei dat het te belachelijk was om een taxi te bestellen, het studentenhuis ligt echt maar op 400m vanwaar ik ben uitgestapt, maar die 400m is wel op zn Russisch. Niet dat het veel verder is, maar de obstakels genre sporen en borduurkes, putten in en stenen op de weg waren werkelijk niet te tellen, zodat ik volledig in het zweet stond tegen dat ik aan de obshezjitie was. Tot zover het sleuren, ah nee, ik ben ook nog op de derde verdieping geraakt, geen liften voor gebouwen met minder dan 6 verdiepen hier in Rusland...
Het studentenhuis is helemaal zoals ik had verwacht. Kamer klein maar gezellig en proper. Rechtover mijn kamer (421) is de jongenstoilet voor het gemak, maar ik ga de vrouwentoilet aan het andere ganguiteinde toch ook eens checken in de hoop dat die wat properder is. De douche'zaal' is een ruimte vol condens met 3 open (!) kotjes. Het is hier de gewoonte om uw kleren af te smijten en gemeenschappelijk te douchen dus. T is eens iets anders dan bij ons, maar er is niets verkeerd mee.
Mijn kamergenote heet ook Evgenia, een meisje van 25 dat geneeskunde studeert. Mijn persoonlijke dokter dus, dat kan nog van pas komen: Alvast een toffe, met de rest van de gang hoop ik vanavond nog kennis te maken.
Vannamiddag ben ik rondgeleid door Evgenia van de univ in de stad. Het is hier mooi en niet te groot, maar ook niet mini. Er is vanalles genoeg en alles is dichtbij, dus alles komt goed heb ik zo gedacht. Morgenmiddag moet ik hier terug zijn om mijn studieprogramma samen te stellen, dus morgenvroeg ga ik nog wat de toerist uithangen en daarna kan ik volop 'local' worden ;-)
De eerste indrukken zijn er nu, het is bijna 17u dus het wordt frisser buiten; vandaag was het nog een graag of 20 op de middag, maar 's nachts gaat het al naar het vriespunt, dus ik ga eens terug naar de obshezjitie. Mijn kamergenote was trouwens erg 'vermaakt' (of hoe moet ik het zeggen) toen ze mijn 'winterjas' zag.. Toen ik haar vertelde dat het bij ons verleden winter lang -10 was geweest zei ze "ah, dat is al lente voor ons". De hooikoorts moet ik ook niet vrezen, de bloesems komen hier pas in juni ;-)
Ik ben zo blij dat je dit leest, dat wil zeggen dat het aanmaken van mn blog gelukt is en dat het je bovendien interesseert (of je bent op z'n minst nieuwsgierig, dat is ook leuk ).
Zoals de titel het zegt, stijgt de spanning: binnen 48u bevind ik mij op de luchthaven in afwachting van het vliegtuig richting Moskou. Ik zit met een soort mixed feeling... enerzijds voelt het of ik op reis ga met de ouders (we doen nog een citytrip in Moskou), maar de omvang van mijn 2 bagages verraadt dat toch iets meer wordt dan een snoepreisje. Kapstokken, een volledige voorraad winterkleding, een wekkerradio en een bureaulamp zijn nu niet het meest voor de hand liggende reisgerief.
Al bij al zijn de voorbereidingen nog vlot gegaan. Afgezien van het ware onmens op het consulaat, dat me mijn netjes afgeprinte uitodiging van de univ naar het hoofd smeet omdat het het origineel niet was, heb ik vrij vlot en tijdig (!) mijn visum bemachtigd. Op het officieel groen licht van de Russische autoriteiten wat betreft mijn beurs was het wachten tot 1 september, wat mijn vertrek dus van 3 naar 10 september heeft doen verhuizen.
Nu is alles dus klaar, over een dikke week ben ik er weer - zij het dan een paar 1000km verder - met het eerste nieuws uit Petrozavodsk.
).
